ตอนที่ 3 : เดือนที่ 2 : ล่องหนกับล่องหน
ชี้แจงก่อนเริ่มอ่าน
เรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรี 90% ของเนื้อหาทั้งหมด
มีติดเหรียญช่วงตอนจบ 3 ตอน (10% ของเนื้อหา)
ในราคา 50 Coins (หรือประมาณ 25 บาท) นะคะ
เกล็ดข้อมูลยูนิสตาร์
(เครดิตอิมเมจ : นิวท์ - ลีวอนกึน, เลโอ - ฮงบิน vixx, ซี - จินยอง wanna-one, อิน - กวานลิน wanna-one, นที - มินกยู seventeen, วายุ - วอนอู seventeen)
☽☽☽☽☽☽☽☽☽
UNI STAR ☽ เดือน.ล่อง.หน ☽
- เดือนที่ 2 : ล่องหนกับล่องหน -
(เครดิตอิมเมจ : pinterest)
“สวัสดีค่ะ พบกับรายการ ‘UNISTAR SHOW TIME ตามติดชีวิตเดือน’
วันนี้ เรามาพร้อมกับบทสัมภาษณ์พิเศษตามที่แฟนๆ ต่างได้เรียกร้องกันมา ด้วยคำถามที่ว่าทำยังไงถึงจะเจออิน เดือนยูนิสตาร์ ที่หล่อเหลาดุจเทวดา แต่กลับล่องหนได้
ในวันนี้เราเชิญเหล่าสมาชิกยูนิสตาร์ทุกคนมาร่วมตอบคำถามแล้วค่ะ”
ตอนนี้ผมกำลังนอนกลิ้งอยู่ที่เตียงในหอพัก ขณะเปิดมือถือดูรายการ UNISTAR SHOW ย้อนหลังในยูทูป
UNISTAR SHOW TIME ตามติดชีวิตเดือน ep.อินเดือนล่องหน
ในภาพมีกล้องเดินไปสัมภาษณ์สมาชิกยูนิสตาร์ที่กำลังนั่งพักอยู่ในสตูดิโอ คาดว่าคงเพิ่งเสร็จจากออกรายการอื่น
กล้องซูมไปที่คนแรกเลย ก็คือพี่เลโอ หรือในแฮชแท็กเรียก #เดือนเต็มดวง #FullMoon เพราะเป็นยูนิสตาร์ที่เรียกได้ว่าเดือนต้นแบบ สมบูรณ์แบบสุดๆ หน้าตาดี เรียนเก่ง เรียนหมอ พูดได้หลายภาษา วางตัวดี แถมยัง ‘นิสัยปกติ’ ที่สุดในกลุ่มด้วย
เลโอ : สำหรับเรื่องที่น้องอินล่องหนได้ ผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจนะครับ เพราะถ้าจะวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์ มันก็มีคำอธิบายอยู่ น้องอินเขาไม่ได้หายตัวได้ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติเลยครับ //หัวเราะ
ผมคิดว่า น้องอินเขารู้วิธีเบี่ยงเบนตัวเองออกจากความสนใจคนอื่น ผมกับพี่กวางเคยสงสัยแล้วดูกล้องวงจรปิดเหมือนกัน สังเกตอยู่ว่าทำไมทั้งที่น้องอินก็อยู่ แต่คนอื่นหาไม่เจอ เพราะน้องอินมักชอบอยู่ในสถานที่หลบมุม หรือที่คนส่วนใหญ่ไม่มองกัน เวลาปลีกตัวก็ชอบเคลื่อนไหวตอนจังหวะที่คนกำลังสนใจอย่างอื่นอยู่ แล้วปกติน้องอินเป็นคนทำอะไรเงียบๆ ด้วย บางทีเผลอแปบเดียวก็หายไปแล้ว น้องอินเขารู้จักใช้สถานที่บังหรือหลบตัวเองจากสายตาคนอื่นน่ะครับ
ผมเผลอพยักหน้าเบาๆ เลโอคนนี้เรียนหมอด้วย ไม่แปลกใจที่จะพูดจาดูมีหลักการน่าเชื่อถือ
คนสัมภาษณ์ : แล้วน้องเลโอรู้เยอะขนาดนี้ เคยเจอน้องอินตอนเข้าโหมดล่องหนมั้ยคะ
เลโอ : ส่วนใหญ่ ถ้าน้องอินเขาไม่ได้อยากให้เห็น ก็มักไม่ค่อยเห็นหรอกครับ แต่พออยู่ด้วยสักพัก ก็เริ่มจับจุดได้เหมือนกัน เดี๋ยวนี้ก็เจอบ่อยขึ้นกว่าเมื่อก่อน แต่ผมรู้สึกว่าคนที่ชอบปลีกวิเวกหรือพวกอินโทรเวิร์ท จะมีโอกาสเจอน้องอินบ่อยกว่าคนที่เข้าสังคมเก่งหรือพวกเอ็กซ์โทรเวิร์ทนะครับ
อย่างพี่พีดีกวางเนี่ยเป็นคนอินโทรเวิร์ท เดี๋ยวนี้ทักษะล่องหนของน้องอินก็ไม่ค่อยได้ผลกับพี่กวางแล้วนะครับ ผมคิดว่า ถ้าเป็นคนรักสันโดษเหมือนกันและมีโอกาสคุ้นเคยกับน้องอินนานๆ จนจูนกับน้องเขาติด ก็จะไม่รู้สึกว่าน้องอินเล่องหนอีกต่อไป คงเพราะมีมุมมองและความชอบคล้ายคลึงกัน ชอบอยู่ในที่เหมือนๆ กัน ชอบมองอะไรเหมือนๆ กัน เลยทำให้มองเห็นน้องอินน่ะครับ
ผมฟังที่เลโอวิเคราะห์แล้วก็คิดตามไปด้วย
มันอาจจะจริงอยู่ คนนิสัยเหมือนกันก็มักจะชอบมองหรือไปในที่คล้ายๆ กัน พอนึกถึงเหตุการณ์ที่ริมสระน้ำ พี่อินก็เหมือนยืนอยู่ในมุมที่ต้นไม้บังหลังพอดี แล้วผมดันไปยืนอยู่ริมสระ จึงพ้นจากมุมบอดของต้นไม้
แต่มันก็น่าตกใจตรงที่ผมไม่เคยเจอรู้จักพี่อินมาก่อน แต่กลับมองเห็นพี่อินได้ในครั้งแรกเลย ในขณะที่คนอื่นต้องใช้เวลาปรับตัว
จากนั้นกล้องก็ตัดภาพไปยังยูนิสตาร์คนต่อไป พี่ซี ยูนิสตาร์รุ่นที่ 1 เป็นผู้ชายที่รูปร่างสูงโปร่งหน้าเรียว จมูกเรียว ตาสวย ฟันสวย เรียกได้ว่าสวยและหล่อไปด้วยกัน จนไม่แปลกได้ที่รับฉายาว่า #เดือนกลบดาว #BeautifulMoon
คนสัมภาษณ์ : น้องหมอซีคิดยังไงคะที่มีเดือนล่องหนอย่างน้องอินอยู่ในยูนิสตาร์
ซี : ผมชอบน้องอินนะครับ ได้เห็นอะไรตลกๆ เยอะดี โดยเฉพาะเวลาเดือนครึ่งเสี้ยวกำลังกัดกัน แล้วน้องอินโผล่มา ร้องจ้ากผีหลอกทั้งคู่
ภายนอกพี่ซีดูเหมือนเป็นคนนิ่งๆ วางตัวเรียบร้อย หน้าตาก็ดูใสซื่ออินโนเซนส์ แต่เอาจริงๆ กลับมีนิสัยขี้แกล้ง ชอบแหย่สมาชิกในกลุ่มไม่เบา
คนสัมภาษณ์ : จริงเหรอเปล่าคะ //หันไปถามเดือนครึ่งเสี้ยว
นที : ไม่จริงครับ ผมลูกผู้ชายแมนๆ ไม่เคยกลัวผี
วายุ : ไม่จริง ผมไม่ร้องจ้าก ผมร้องว้าก
กล้องแพลนกลับมาที่พี่ซีต่อ
คนสัมภาษณ์ : แล้วน้องซีไม่เคยตกใจที่เวลาน้องอินจู่ๆ ก็โผล่มาเหรอคะ
ซี : ไม่ตกใจเลยครับ เพราะน้องอินเขาหล่อ //หัวเราะ
คนสัมภาษณ์ : ว้ายย พูดแบบนี้ ระวังเจ้าชายหึงนะคะ
ถ้าผมจำไม่ผิด เจ้าชายเหมือนจะเป็นชื่อที่คนในทวิตเรียกพี่เลโอ เพราะด้อมแฟนคลับของพี่เลโอชื่อว่า ‘ด้อมเจ้าชาย’ ส่วนพี่ซีบางทีก็โดนเรียกว่าเจ้าหญิง เพราะสองคนนี้เป็นคู่จิ้น เขาเรียกกัน #เดือนคู่หมอ เพราะว่ามีรายการร่วมกันชื่อ ‘ตรวจสุขภาพกับเดือนหมอ’ เป็นรายการสั้นๆ สิบห้านาที ที่สองคนนี้จะออกมาพูดเคล็ดลับการดูแลสุขภาพ บางทีก็มีสาธิตปฐมพยาบาล นวดคอ คลำร่างกาย แฟนคลับก็ฟินจิ้นกันไป
จากนั้น กล้องก็หันไปซูมยูนิสตาร์อีกคน นั่นก็คือพี่นที ในแฮชแท็กเรียก #เดือนปากเดือด #RedMoon เพราะเห็นว่าพี่นทีเกรี้ยวกราดเหลือเกิน ตรงไปตรงมาสุดๆ ใครกวนมากวนตอบ ใครด่ามาด่าตอบ แต่ก็แบบขำขัน ซึ่งแฟนคลับก็ถูกใจไม่น้อย คงเป็นคาร์แรกเตอร์เฉพาะตัว
นที : ทำไมพี่อินถึงล่องหนเหรอครับ ก็พี่อินคงรู้ตัวว่าหล่อสู้ผมไม่ได้ เลยต้องหลบๆ ซ่อนๆ ฮ่าๆ ไหนกล้องครับ ขอภาพผมหล่อนะครับ //ยกมือเสยผมเก็กหล่อ
คนสัมภาษณ์ถามประโยคเดียวแล้วเลิก จากนั้นก็หันไปถามคนต่อไปแทน ก็คือพี่วายุ ที่ผมเห็นแฟนคลับรุมล้อมเมื่อเช้านี้ที่สนามฟุตบอล
ในมหา'ลัย XU ของผม มีเดือนยูนิสตาร์ 2 คน คือ พี่อินกับพี่วายุ สองคนนี้หล่อคนละสไตล์ พี่อินจะหล่อหน้านิ่ง ส่วนพี่วายุจะผิวขาวหน้าคม เวลาทำหน้าขรึมก็ดูเท่ แต่เวลายิ้มก็ดูสดใส เป็นคนที่มีหลากหลายสไตล์ในโครงหน้าเดียว
ถ้าวัดกันแล้ว ในบรรดายูนิสตาร์ ผมจำพี่วายุได้มากสุด เพราะพี่วายุได้รับฉายาว่า #เดือนมุกดับ #NewMoon
มุกดับยังไงก็ลองดู
คนสัมภาษณ์ : น้องวายุเป็นรุ่นน้องมหา’ลัยเดียวกับน้องอิน ก็เลยสนิทกับน้องอินมากกว่าสมาชิกคนอื่นใช่มั้ยคะ ไหนลองบอกแฟนๆ ได้หรือเปล่าเอ่ย ถ้าอยากจะเจอน้องอินจะต้องทำอย่างไร
วายุ : ถ้าอยากเจอพี่อิน ง่ายมากเลยครับ //ยิ้มกว้างเห็นฟันขาว
คนสัมภาษณ์ : ต้องทำยังไงคะ
วายุ : นอนหลับสิครับ
คนสัมภาษณ์ : คะ?
วายุ : หลับแล้วไปเฝ้าพระ ‘อินทร์’
…..
ผมนี่กินจุดเลย มุกนี้ยังอุตส่าห์เล่น
แต่มุกแป้กแค่ไหน แฟนๆ ก็ยังกรี๊ดกัน ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
สรุปแล้วนอกจากพี่เลโอ ผมก็ไม่ได้รู้เรื่องพี่อินเพิ่มเติมจากสมาชิกคนไหนเลยสินะ...เห้อ
คนสัมภาษณ์ : เดี๋ยวยังไม่จบค่ะ เราสัมภาษณ์เหล่าหนุ่มเดือนยูนิสตาร์มาครบทุกคนแล้ว ถึงคราวที่ต้องมาสัมภาษณ์เจ้าตัวอย่างน้องอินบ้างแล้ว อ้าววว น้องอินไปไหนแล้ว
กล้องพยายามซูมหา แต่ไม่เจอแม้แต่เงาของอิน มีเพียงยูนิสตาร์คนอื่นๆ ที่กำลังนั่งพักกันอยู่
เลโอ : อ้าว น้องอินหายไปไหน เมื่อกี้ยังนั่งอยู่เลยนี่นา //พยายามมองหา
นที : เอ้อ! พี่อิน หายไปแล้วครับ //ทำหน้างุนงง
ซี : สงสัยคงออกไปตอนที่กำลังสัมภาษณ์คนอื่นอยู่มั้ง //พยายามวิเคราะห์
วายุ : บอกแล้วให้นอนหลับ เจอแน่นอนครับพี่อิน เอ้ย พระอินทร์
สุดท้ายแล้วคลิปสัมภาษณ์นี้ก็จบลงด้วยมุกแป้กของพี่วายุ แต่ก็ไม่มีวี่แววของพี่อิน
ผมนึกถึงที่พี่เลโอได้พูดไว้ จากนั้นก็วางมือถือลงที่ข้างที่นอน
“ที่เจอพี่อินได้ เพราะเป็นคนคล้ายๆ กันเหรอ” ผมพูดกับตัวเอง
มันก็มีความเป็นไปได้นะ คนแบบเดียวกัน มีมุมมองคล้ายๆ กัน
แต่เอาเถอะ นอนดีกว่า พรุ่งนี้รับน้องวันแรก ผมจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม ผมจะสร้างเพื่อนใหม่และสังคมใหม่
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าพร้อมกับใส่ชุดนิสิต ผมไปถึงที่ตึกคณะบริหารก่อนเวลานัดสิบนาที ผมได้ต่อคิวลงทะเบียนรับป้าย ซึ่งการต่อคิวก็ราบรื่นไม่มีคนแซง ถือว่าวันนี้โชคดีไป
“น้องวิน รหัส 101 นี่ค่ะป้าย” รุ่นพี่ผู้หญิงแจกป้ายให้กับผม ผมมองดูป้ายชื่อของพี่คนนั้นเห็นเขียนว่า ‘พี่เนย ปี 3’
เป็นธรรมเนียมปกติของมหา’ลัยที่นี่ว่าจะให้รุ่นพี่ปีสามเป็นคนรับน้องปีหนึ่ง ส่วนปีสองมาช่วยบ้างในบางกิจกรรม
จะว่าไป พี่อินก็อยู่ปี 3 นี่นา ผมคิดในใจ เพราะเป็นเดือนยูนิสตาร์รุ่นที่ 3
ผมรับป้ายชื่อแล้วไปนั่งในแถวที่ลานคณะบริหาร รอให้ปีหนึ่งมาครบแล้วพี่เชียร์ก็จะเริ่มกิจกรรมรับน้อง ระหว่างนี้ผมก็เปิดดูมือถือหาประวัติของพี่อินในเว็บไซต์ unistar.com
“เอ่ พี่อินก็เรียนคณะบริหารด้วยเหรอ” ผมอุทานเบาๆ ขณะมองไปรอบๆ เรียนคณะเดียวกันเลย ผมสงสัยว่าพี่อินจะมาร่วมรับน้องด้วยหรือเปล่า
“พี่เนยคะ พี่อินจะมาหรือเปล่าคะ”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้มองหา ก็มีเพื่อนสาวรุ่นเดียวกับผม พากันเอ่ยถามกันยกใหญ่
“มานะ แต่พี่ไม่เห็นเลยอ่ะ” พี่เนยว่า
“แสดงว่าพี่อินเขาล่องหนจริงๆ เหรอคะ” พวกเพื่อนๆ ถามต่อ
“เอาตรงๆ มั้ยคะน้อง เรียนห้องเดียวกันแท้ๆ บางทีพี่ก็ยังไม่เคยเห็นเลยว่าอินนั่งอยู่ตรงไหน”
“โห้ย แล้วๆ พี่อินเป็นพี่เชียร์หรือเปล่าคะ กรี๊ด”
“ใช่ๆ เห็นเพื่อนที่วิศวะบอก พี่ปีสามให้พี่วายุเดินแจกน้ำ อิจฉาาา”
โอโห้ ผมสามารถนึกภาพได้เป็นฉากๆ แค่พี่วายุเดินเฉยๆ ยังมีแฟนคลับวิ่งไล่ตาม แล้วน้องที่ได้รับน้ำจากพี่วายุคงแทบเป็นลม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าขวดน้ำจากพี่วายุ จะถูกน้องกอดจูบลูบคลำจนไม่เหลือสภาพขนาดไหน
“โห้ย จริงเหรอ พี่ก็อิจฉา อยากไปเป็นพี่เนียนคณะวิศวะเลย” พี่เนยว่า
“เนอะๆ งั้นพวกหนูขอไปรับน้องคณะวิศวะแทนนะคะ”
“ไม่ได้ค่ะ น้องไปนั่งที่เลยค่ะ ถ้าโดด พี่ทำโทษนะคะ” พี่เนยเข้าโหมดโหดทันทีเมื่อรู้ว่าน้องจะชิ่ง
“โห้ย พี่เนยใจร้าย อยากเจอพี่อินอ่ะ” เพื่อนๆ ตัดพ้อ
“นั่นสิ อินอยู่ไหนอ่า พี่ก็อยากเจอ” พี่เนยตัดพ้อด้วยคน
สุดท้ายเพื่อนร่วมชั้นผมก็ต้องเดินคอตกมานั่งต่อคิวด้านหลังผมแทน
นั่นสินะ พี่ปีสามบอกว่าพี่อินมา แล้วพี่อินอยู่ไหนกันล่ะ ผมคิดขณะเหม่อมองออกไปที่ระเบียงนอกตึก ผมเห็นทิวทัศน์เป็นต้นหูกระจง มีดอกสีอ่อนขึ้นเต็มต้น เวลาโดนลมพัดก็โบกพลิ้วเหมือนกำลังโบยบิน
“เอ๊ะ” ผมอุทานเบาๆ
พี่อินนั่งอยู่ตรงระเบียงนี่นา แต่ไม่มีใครสังเกตอีกแล้ว สงสัยคงเป็นเพราะเป็นมุมระเบียงที่ไม่ค่อยมีคนมอง พี่อินกำลังนั่งมองต้นหูกระจงเช่นเดียวกับผม ในมือพี่อินกำลังถือแก้วน้ำมะพร้าว สายลมพัดโบกทำให้เสื้อนิสิตกับเส้นผมพี่อินปลิวไสวเบาๆ
ผมอดคิดในใจไม่ได้ว่า ยังกับกำลังถ่ายมิวสิควีดีโอ
ทว่า ผมไม่รู้ว่าสายตาผมมีพลังงานบางอย่างหรือเปล่า เพราะทันทีที่ผมมองพี่อิน พี่อินก็เหมือนรู้สึกตัวว่าถูกจ้องมอง จู่ๆ พี่อินก็หันกลับมา
พี่อินสบตากับผมตรงๆ ด้วยสีหน้านิ่งเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ สายตาที่พี่อินมองผมมันช่างแปลกอย่างบอกไม่ถูก จริงจังแต่ก็ไม่จริงจัง เคลือบแคลงแต่ก็เฉยเมย
ดวงตาของพี่อินสะท้อนกับแสงอาทิตย์จากด้านนอก เป็นประกายสวยงามราวกับผิวน้ำที่สะท้อนแสงดวงจันทร์
ผมเพิ่งรู้ว่าพี่อินมีดวงตาที่สวยขนาดนี้
ผมเผลอมองพี่อินอยู่สักพัก จนดวงตาพี่อินฉายแววประหลาดใจ ทำให้ผมได้สติว่าผมอาจจะจ้องนานเกินไป ผมก็เลยรีบหลบสายตา หันไปสนใจอย่างอื่นแทน
“สวัสดีครับ น้องๆ เฟรชชี่ทุกคน ยินดีต้อนรับสู่คณะบริหาร มหา’ลัย XU ขอแสดงยินดีกับน้องๆ ทุกคนที่สอบเข้าที่นี่ได้นะครับ พี่ขอแนะนำตัวนะครับ พี่ชื่อพี่ตอง เป็นพี่เชียร์ของน้องๆ ทุกคน...”
พี่เชียร์คณะบริหารออกมาสวัสดีน้องๆ ด้วยโทรโข่งพร้อมกับแนะนำตัว
ผมพยายามตั้งใจฟัง เพราะผมมุ่งมั่นไว้แล้วว่าผมจะสร้างสังคมใหม่
แต่แม้ว่าผมจะโฟกัสอย่างอื่น ทำไมยังรู้สึกเหมือนถูกมองอยู่นะ
ด้วยสัญชาตญาณ ผมเหลือบมองไปที่ระเบียงอีกรอบ แล้วผมสะดุ้งเล็กน้อย เพราะพี่อินก็กำลังมองผมอยู่เหมือนเดิม โดยที่ยังดูดน้ำมะพร้าวอยู่ด้วย สีหน้าพี่อินยังคงไร้อารมณ์ มีเพียงแววตาที่ฉายประกายเคลือบแคลง
พี่อินชอบน้ำมะพร้าวงั้นเหรอ ผมคิดในใจ
ไม่สิ...ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องน้ำมะพร้าวสักหน่อย
ผมรู้สึกประหม่าเล็กน้อย จู่ๆ ก็มีคนดังมามองผม อารมณ์เหมือนทำอะไรผิดสักอย่าง
แต่ที่ผมแปลกใจกว่าคือ ปกติไม่ค่อยมีใครสนใจมองผมสักเท่าไหร่ คงเพราะผมไม่มีอะไรน่าสนใจหรือน่าดึงดูดมากพอที่จะให้ใครมองนานๆ หรือบางทีผมก็จืดจางเกินกว่าใครจะมามอง
คราวนี้ผมก็เลยมองพี่อินกลับบ้าง ราวกับอาจสามารถพูดคุยผ่านทางสายตาได้
ผมกับพี่อินสบตากันอีกรอบ พี่อินไม่ได้หลบสายตาผม
แล้วพี่อินมองผมทำไมกัน ผมได้แต่ขมวดคิ้ว ถามผ่านทางสายตา
พี่อินแสดงสีหน้าครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็ละสายตาจากผม หันกลับไปตักเนื้อมะพร้าวในแก้วแทน
ผมไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าพี่อินคิดอะไรอยู่ แต่ผมเชื่อว่าบางทีพี่อินอาจกำลังคิดแบบเดียวกับผมก็เป็นได้ เหตุผลที่พี่อินมองผม คงจะเหมือนเหตุผลที่ผมมองพี่อิน
ทำไม...อีกฝ่ายสามารถเห็นเราได้?
บางทีอาจเป็นเพราะคนล่องหนเท่านั้น จึงสามารถมองเห็นคนที่ล่องหนอยู่
☽☽☽☽☽☽☽☽☽
Writer's Talk
มีผู้อ่านสงสัยกันว่าเรื่องนี้แฟนตาซีเหรอ ถึงได้ล่องหนได้ 5555
เลยจะบอกกันว่า 'ไม่แฟนตาซี' นะคะ แต่ก็...คาร์แรกเตอร์เว่อร์ๆ เกินจริงบ้างนิดหน่อย แต่ก็พยายามอธิบายให้อยู่ในหลักความเป็นไปได้บ้าง 5555555
ส่วนโทนเรื่องนี้เป็น Feel Good สายละมุนนะคะ เนื้อเรื่องจะเดินแบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ รู้จัก เริ่มพัฒนาความรู้สึก และความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ สไตล์คนจืดจางกับล่องหน ฮ่า
ขอบคุณผู้อ่านมากๆ เลยนะคะที่ติดตามเรื่องนี้ ขอบคุณทุกคอมเมนท์มากๆ เลย
ขอบคุณที่สนใจนิยายเรื่องนี้และให้การต้อนรับกันอย่างอบอุ่นนะคะ รู้สึกดีใจมากเลย >_<
สามารถไปพูดคุยกันได้ที่ #เดือนล่องหน นะคะ นุ้งวินอากาศก็จะไปตอบจ้า 5555
ปล.แก้ไขคำผิดนิดนึงค่ะ ขอบคุณผู้อ่านที่ช่วยมาบอกกันนะคะ ^^//รักกกกก
แซว เมื่อเขามองมา เราก็มองตอบ~ ต่างคนต่างมอง 5555
(เครดิตอิมเมจ : Lai Guanlin & Park Jihoon wanna-one)
-----------------------------------------------------------
แฮชแท็กประจำเรื่อง #เดือนล่องหน
Twitter : @colourfulearth ใช้ชื่อว่า L.Loklalla จ้า
Facebook Page : EarthLok - ล.โลกลัลล้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มีความมองเห็นแต่บอกใครไม่ได้ เหมือนปประหนึี่งว่าถ้าบอกไปจะไม่มีใครเชื่อ
พี่อินเก่งอะ หามุมหลบสายคนเก่งสุดๆ ยอมใจจจ มาลุ้นกันซิว่าสองคนนี้จะได้คุยกันเมื่อไหร่ อิอิ
ความชิปเน้