ตอนที่ 28 : เดือนที่ 27 : เดือนตกดิน
UNISTAR ☽ เดือน.ล่อง.หน ☽
- เดือนที่ 27 : เดือนตกดิน -
(เครดิตภาพ : wallpaper studio 10)
(วิน กรี๊ดดดดดด!)
ผมแทบจะต้องยกโทรศัพท์ออกไปห่างๆ ตัว เมื่อพี่วุ้นโทรมากรี๊ดเสียงแหลมปรี๊ดใส่ จนหูผมแทบจะแตกแล้ว
“พี่วุ้นครับ หูผมจะพังแล้ว” ผมทนไม่ได้เลยต้องบ่นใส่
(วินนน วินเปิดดูเว็บยูนิสตาร์! เปิดดูเพจยูนิสตาร์! เปิดดูทวิตยูนิสตาร์!) พี่วุ้นเป็นอะไรไม่รู้ท่าทางคลั่งจัด ก็เลยพูดรัวไปหมด
“ครับ แปบนึง ผมเพิ่งกลับหอ” ผมพูดกับพี่วุ้นขณะวางของ แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ นั่งรอเครื่องรีบูท
(เร็วๆ สิ!) พี่วุ้นเร่งผมอีก
“มีอะไรเหรอครับพี่วุ้น ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้น” ผมเลยอดถามไม่ได้
(อ้าว วินจำไม่ได้เหรอ วันนี้วันอะไร ทำไมจำไม่ได้ ออกจะสำคัญขนาดนี้)
“วันนี้ก็...วันพุธไงครับ” ผมตอบแบบงงๆ
(ไม่ใช่ หมายถึงวันนี้อ่ะ! วันประกาศผลอ่ะ ทำไมวินจำไม่ได้!)
ประกาศผลเหรอ ผมเบิกตาโต เพราะผมมัวแต่โฟกัสกับเรื่องเรียน จนลืมเรื่องสำคัญบางอย่างไปเหรอ
ผมมองดูวันที่ แล้วคิดตามคำพูดพี่วุ้น
“เห้ยย ประกาศผลยูนิสตาร์!” พอผมนึกได้ ใจผมก็เต้นระส่ำ ผมวางมือถือลงบนโต๊ะ รีบเปิดคอมเข้าบราวเซอร์ พิมพ์เว็บยูนิสตาร์อย่างรวดเร็ว
“โอ้ยย ทำไมเน็ตช้างี้!” ผมหงุดหงิดที่เห็นมันโหลดช้านิดหน่อย ทั้งที่ปกติผมไม่ใจร้อนขนาดนี้
ขึ้นแล้ว!
‘Announcement 9 Moons for UNISTAR Final stage’
ประกาศผลยูนิสตาร์รอบ 9 คนสุดท้าย’
ผมรู้สึกกลัวจนต้องหรี่ตามอง ถ้าเปิดแล้วไม่เห็นชื่อผมขึ้นมา แล้วผมจะทำยังไงอ่ะเนี่ย
ในเว็บประกาศรายชื่อพร้อมกับลงคะแนนโหวตทั้งหมดด้วย โดยการประกาศผลเรียงลำดับจากคะแนนสูงสุดไปต่ำสุด ผมค่อยๆ เลื่อนสกอร์บาร์ลงไปอย่างตื่นเต้น
“โห้ว” พอผมเห็นชื่อคนแรกแล้ว ถึงกับต้องอุทาน
#1 ซัน เดือนมหาวิทยาลัย XYU --- 20.33%
แม่เจ้า คะแนนโหวตแค่คนเดียวก็กินขาดขนาดนี้ ตำแหน่งเซ็นเตอร์ตลอดกาลของสกูลเอซไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลยสินะ
“อ่ะ โอ้ต” ผมยิ้ม เห็นชื่อโอ้ตผ่านเข้ารอบ ผมก็รู้สึกยินดี แถมได้คะแนนสูงอีกด้วย
#2 โอ้ต เดือนมหาวิทยาลัย QU --- 12.04%
ดูเหมือนมีแค่ซันที่นำโด่ง ที่เหลือก็คะแนนไล่ๆ กันหมดเลย
“เห้ยยยย เห้ยยยย!” ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อเลื่อนเห็นรูปตัวเองพร้อมกับประกาศคะแนน
#6 วิน เดือนมหาวิทยาลัย XU --- 9.28%
“ติดด้วยเหรอ ติดด้วย!” ผมดีใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
(วิน เห็นแล้วใช่มั้ย กรี๊ดดด ได้ด้วยอ่ะ กรี๊ดดดดด)
ผมได้ยินเสียงพี่วุ้นดังจากมือถือที่วางอยู่ ก็เลยรีบหยิบมาพูดต่อ
“เห็นแล้วครับพี่วุ้น ขอบคุณมากเลย ดีใจจังเลย”
(ยินดีด้วยนะวิน อร๊าย แบบนี้ก็มีโอกาสขึ้นเวทียูนิสตาร์ด้วย โอ้ย อยากไปเชียร์จังเลย แต่บัตรหายากอ่ะ ท่าทางจะเต็มเร็ว)
“พี่วุ้น ผมมีบัตร ตอนผมไปมีตติ้ง เขาให้บัตร VIP มา 2”
(กรี๊ดดด จริงเหรอ โง้ยยย ดีใจอ่ะ เอามาให้พี่ได้มั้ย เดี๋ยวพี่จะจัดทำป้ายไฟใหญ่ๆ ให้วินเลยนะ นี่ๆ วิน แล้วเดี๋ยวเขาจะมีเปิดโหวตอีกรอบนึง งวดนี้พี่จะจัดเต็มเลยนะ ลากทุกคนมาโหวต กันให้หมด น้องพี่ต้องได้)
“แหะๆ ขอบคุณครับพี่วุ้น” ผมคุยกับพี่วุ้นอย่างมีความสุข
พอได้คุยกับพี่สาวตัวเอง มีคนเชียร์แบบนี้แล้ว ผมมีความสุขมากๆ เลย พี่วุ้นบอกให้ผมโทรไปบอกพ่อแม่ด้วย เพราะถึงพ่อแม่ผมจะไม่ได้เห่อเท่าพี่วุ้น แต่พี่วุ้นบอกว่าพ่อกับแม่พากันบอกให้เพื่อนร่วมงานสมัครแอคเคาท์โหวตให้ผมกันทุกคน มีการพาเพื่อนไปเลี้ยงข้าวแลกกับโหวตให้ผมด้วย ผมเองก็ไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะทำขนาดนี้ นั่นทำให้ผมรู้สึกว่าคะแนนโหวตที่ผมได้มา มันมีค่ามากเลย
ผมคุยกับพี่วุ้นเป็นชั่วโมง กว่าพี่วุ้นจะยอมวางสาย ผมดีใจมากที่มีคนเชียร์และยินดีกับผม บางทีการที่มีคนร่วมทางความสำเร็จไปกับเราด้วย มันก็มีความสุขมากๆ เลย นอกจากพี่วุ้นแล้ว ก็ยังมีโอ้ต พี่เนย พี่ตอง ป่าน เพื่อนและรุ่นพี่ในคณะอีกหลายคนที่ทักมาแสดงความยินดีกับผมด้วยเช่นกัน
วายุนิลลา : ยินดีด้วยน้อง
วายุนิลลา : ฉลองด้วยการ งดเล่นมุก 1 วันดีมั้ย 55555
แม้แต่พี่วายุก็ยังทักมา พูดถึงเรื่องมุก ผมก็รอเวลานี้มานานแล้ว แต่ก็ตอบพี่วายุไปว่าขอบคุณ ดีใจเหมือนกันที่พี่วายุมาแสดงความยินดีกับผมด้วย
โอ้ตบอกผมให้เช็คอีเมลด้วย เพราะทาง MW ส่งรายละเอียดเกี่ยวกับการประกวดรอบต่อไปพร้อมกับนัดเซ็นสัญญา ผมก็เลยเช็คอีเมลของตัวเอง
From : unistar.project@mw.ent.co.th
Subject : รายละเอียดการประกวด UNISTAR รอบ Final Stage
ขอแสดงความยินดีกับน้องเดือนทุกคนที่ผ่านเข้ารอบ 9 คนสุดท้าย
ทางทีมงานได้แนบไฟล์รายละเอียดการประกวดรอบต่อไป รวมทั้งตาราง workshop มาทางอีเมล หากมีข้อสงสัยประการใด สามารถสอบถามได้ทางอีเมลนี้
ด้วยความนับถือ
UNISTAR project team
ผมอ่านอีเมลแล้วโหลดไฟล์เปิดอ่านคร่าวๆ ผมต้องไปเวิร์คช็อปกับรุ่นพี่ยูนิสตาร์ที่บริษัท มีอัดรายการพิเศษที่ชื่อ UNISTAR Contest ด้วย ผมต้องเตรียมเอกสารต่างๆ เพื่อไปเซ็นสัญญาสำหรับการประกวด และยังมีข้อกำหนดจำกัดการใช้งานโซเซียลมีเดีย ทีมงานยูนิสตาร์ให้การบ้านสำหรับคิดล่วงหน้าคือ ต้องการใช้ฉายาชั่วคราวเป็นอะไร เพื่อที่จะติดแฮชแท็กโปรโมตให้ แต่ถ้าชนะเลิศได้เป็นยูนิสตาร์ จะมีทีมงานช่วยตั้งฉายาให้อีกที
แล้วผมจะเป็นเดือนอะไรดีนะ คิดไม่ออกเลย เดือนจืดจาง เดือนล่องหน....จะซ้ำกับพี่อินไปเหมือนเปล่า
ไว้ค่อยคิดละกัน ผมเผลอฮัมเพลงอย่างมีความสุข แล้วก็ตั้งใจว่าจะไปอาบน้ำ
ติ่ง...
จู่ๆ ก็มีข้อความอีกข้อความนึงเข้ามาในไลน์
IN : ยินดีด้วย
เป็นข้อความสั้นๆ จากพี่อิน แต่ไม่รู้ทำไมถึงกับทำให้ผมอ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลย
archawin : ขอบคุณครับพี่อิน
archawin : (ส่งสติกเกอร์กระต่ายกระโดด)
อากาศกำลังเป็นกลายฟองแสงที่มีความสุข ผมนึกไม่ออกเลยว่า ช่วงเวลานี้จะมีเรื่องอะไรอีกที่ทำให้ผมไม่มีความสุข
วันนี้ผมตื่นเช้าขึ้นมาด้วยสดใสกว่าที่เคย เวลามีเรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิต มันทำให้ความรู้สึกมีสีสันมากขึ้นจริงๆ
ผมทำธุระส่วนตัว แต่งชุดนิสิต แต่งหน้าเซ็ตผมพอสมควร กินแซนวิซที่ซื้อมาเมื่อวานเป็นข้าวเช้า ผมไม่ลืมที่จะฉีดน้ำหอมที่พี่อินให้มาด้วย...เกิดพี่อินมาพิสูจน์อีก แล้วโดนเตะออกจากด้อมขึ้นมาจริงๆ ผมคงทำตัวไม่ถูกเลย
ผมแอบทำใจไว้ว่า เมื่อวานผมถูกประกาศว่าได้เข้ารอบยูนิสตาร์ คนคงจะจำหน้าผมกันได้มากขึ้น ผมคิดกังวลอยู่เลยว่าถ้ามีคนเข้ามาคุยด้วย หรือเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย ผมจะแสดงกิริยาอย่างไรดี จะยิ้มหรือจะพูดอย่างไรดี เพราะผมไม่อยากทำให้ภาพลักษณ์ยูนิสตาร์เสียหาย ดังนั้น ผมจะต้องวางตัวให้ดี
ทว่า ผมกลับรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย เมื่อเดินออกจากหอ ผ่านกลุ่มนิสิตหลายคน หลายคนหันมามองผม สนใจผมมากขึ้นก็จริง แต่ผมกลับรู้สึกว่าปฏิกิริยาพวกเขาดูแปลกประหลาดไม่น้อย หลายคนมองผมด้วยสายตาจ้องจับผิด หลายคนมองแล้วก็หันไปกระซิบกระซาบกัน หลายคนมองผมตาขวางราวกับผมไปทำอะไรให้โกรธ
หรือว่าพวกเขาเชียร์คนอื่นกันนะ พวกเขาเลยไม่ชอบที่ผมเข้ารอบ ผมพยายามคิดหาเหตุผล
ผมเดินต่อไป ขณะคิดสงสัยไปด้วย จนกระทั่งถึงที่ตึกคณะบริหาร นั่นทำให้ผมที่กำลังเดินเพลินๆ กลับต้องชะงักงัน
“นี่มัน...” ดวงตาผมเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก
บนกำแพงตึกหน้าคณะมีเพ้นท์ข้อความสีแดงตัวใหญ่มาก ด้วยคำว่า
‘ไอ้เดือนผิดเพศ’
แล้วก็ไม่ใช่แค่กำแพงบนพื้นก็มีข้อความเช่นกัน
‘ไปตายซะ ไอ้เดือนเตี้ย’
ผมงงว่านี่มันเป็นการโจมตีจากแอนตี้แฟนหรือเปล่า เดือนงั้นเหรอ ผมคิดในใจ พอมีคำว่าเดือน ผมนึกเป็นห่วงพี่อินคนแรก หรือว่ามีแอนตี้แฟนมาโจมตีพี่อินกันนะ แต่พี่อินไม่มีแอนตี้แฟนนี่นา แล้วมันเกิดอะไรขึ้น พี่อินโอเคหรือเปล่า
“เฮ้ย” ผมสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆ ก็ถูกใครไม่รู้ปาไข่ใส่ พอผมหันไปก็เห็นมีกลุ่มผู้หญิงสวมชุดดำและปิดปากจำนวนหลายสิบคน พวกเธอตะโกนใส่ผมเสียงดังลั่น
“ไอ้เดือนตุ๊ด! กล้าดียังไงมายุ่งกับพี่อิน!”
ผมมองพวกเขาอย่างตกใจ ไม่รู้ว่าพวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน พวกเขาด่าผมอยู่เหรอ
“ไสหัวไป อย่ามาทำพี่อินเสียหาย!” พวกเธอพร้อมใจกันขว้างปาสิ่งของใส่ผม ทำให้ผมยกมือขึ้นมาปกป้องตัวเองอย่างตื่นตระหนก
“น่ารังเกียจที่สุด!”
“ไม่ควรเป็นยูนิสตาร์!”
“สละสิทธิ์ไปซะ!”
“ลาออกจากม.ไปเลย”
ตอนนี้เสื้อนิสิตของผมผมเลอะเทอะไปหมด ทั้งหัวและตัวผมก็เจ็บอยู่นิดหน่อย แต่ที่ผมรู้สึกแย่ที่สุดคือ ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกเขาถึงมาโจมตีผมราวกับผมได้ทำผิดอะไรร้ายแรง
“เฮ้ยยย ทำอะไรกัน!” จู่ๆ ก็มีเสียงดังจากด้านหลัง ผมหันไปเห็นพี่ตอง พี่เนย และรุ่นพี่ปีสามหลายคนวิ่งมาทางนี้
พอพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นเห็นมีคนมา คาดว่าคงกลัวโดนจับได้ ก็เลยรีบแยกย้ายวิ่งหนีจากไปทันที ทิ้งให้ผมยืนใจหายอยู่คนเดียว รอบๆ หน้าคณะก็มีนิสิตจากหลายคณะหยุดมองผมด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
“น้องวิน เป็นอะไรมั้ย” พี่เนยรีบเข้ามาหาผมเป็นคนแรก
“พี่เนย เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ทำไมพวกเขาถึงมาโจมตีผม” ผมถามเสียงสั่นผมทั้งกลัวและตกใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาเจอเรื่องแบบนี้
“เอ่อ...” พี่เนยทำหน้าลำบากใจ ขณะมองไปที่พี่ตองเชิงปรึกษา
“น้องวินกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวพี่พาไปส่ง” พี่ตองจับแขนผมไว้พร้อมกับแตะบ่าผมเบาๆ เชิงปลอบโยน
“น้องวิน ถ้ามีอะไรก็บอกพี่ได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
พี่ๆ หลายคนก็เข้ามาปลอบผม ผมรู้สึกว่าพี่ๆ เขาเหมือนรู้หมดแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมรู้สึกซึ้งใจที่พี่ๆ เขาเป็นห่วงผม แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามีเรื่องอะไร
“ไปเถอะน้องวิน เดี๋ยวพาไปที่หอ” พี่ตองจับบ่าผมพาเดิน
“ขอบคุณครับพี่ตอง” ผมเอ่ยเบาๆ ก่อนบังเอิญเหลือบไปเห็นที่ด้านหลังพี่ตอง
ผมเห็นพี่อินกำลังวิ่งมาจากอีกทาง พี่อินมองซ้ายขวาด้วยสีหน้าร้อนรน สายตาพี่อินชะงักกับข้อความบนตึกและพื้น จนกระทั่งมาสบตากับผม
ผมมองพี่อินด้วยความเป็นห่วง แต่ตอนนี้พี่อินดูปกติดี ไม่ได้ถูกใครโจมตีแบบผม พอผมรู้ว่าพี่อินไม่เป็นอะไร ผมก็คลายกังวลไปส่วนหนึ่ง
แต่พอพี่อินมองผม สีหน้าพี่อินพลันเปลี่ยนเป็นตกใจ
พี่อินทำท่าจะเดินมาทางนี้ สายตาพี่อินเต็มไปด้วยความรู้สึกหลายอย่างผสมปนเป จนผมเดาไม่ได้ว่าพี่อินกำลังคิดอะไรอยู่ พี่ตองไม่ได้สังเกตพี่อิน ก็เลยเดินพาผมเดินต่อไป ตอนแรกผมอยากทักทายพี่อินมาก แต่ทว่าพอนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิด
“กล้าดียังไงมายุ่งกับพี่อิน” “อย่าทำพี่อินเสียหาย”
คำพูดของกลุ่มคนพวกนั้นดังกึกก้องอยู่ในหัวของผม
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมคิดว่าถ้าพี่อินสบายดี ผมก็ไม่อยากให้ตัวเองเข้าไปข้างเกี่ยวจนทำให้พี่อินเดือดร้อนไปด้วย
ผมจึงตัดสินใจหลบสายตาพี่อิน เดินไปกับพี่ตอง แล้วไม่หันกลับไปมองอีกเลย
ตอนแรกพี่ตองมาส่งผม บอกว่าจะรอผมอยู่ด้านล่างหอ ผมบอกไม่เป็นไร พี่ตองกลับไปก่อนได้ แต่พี่ตองไม่ยอม ยืนกรานว่าจะอยู่เป็นเพื่อนผม ผมบอกให้พี่ตองมารอที่ห้องผม แต่พี่ตองบอกว่างั้นเดี๋ยวไปหาซื้ออะไรกินแล้วมานั่งรอ หอผมอยู่ใกล้หลังมหา’ลัย มีร้านอาหารริมทางมากมาย
พอกลับมาถึงที่ห้อง ผมก็เลยหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้านิสิตตัวใหม่ไปเข้าห้องน้ำ
ผมโดนปาด้วยไข่เป็นส่วนใหญ่ มีก้อนหิน กรวดอยู่บ้าง ทำให้ทั้งเนื้อตัวและเสื้อผ้าของผมเลอะเทอะไปหมด ผมต้องทั้งสระผมและซักเสื้อผ้าไปด้วย แต่ผมเกรงใจพี่ตองรอนาน เลยซักแค่ลวกๆ ล้างๆ คราบสกปรก แล้วตั้งใจเอาไปใส่เครื่องซักผ้าทีหลัง
ตอนผมอาบน้ำ ผมก็ครุ่นคิดไปด้วยว่าเรื่องอะไรยังไงกันแน่ ผมรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรเกี่ยวกับผมและพี่อิน พอคิดแบบนี้ ผมก็ยิ่งไม่สบายใจมากขึ้น
พอผมออกมาจากห้องน้ำ เอาเสื้อนิสิตไปใส่เครื่องซักผ้า แล้วก็ลงไปชั้นล่างผมเห็นพี่ตองกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่
“ไม่รู้เหรอว่าใครเป็นคนเขียน....แล้วเข้ามาได้ยังไง...อืม เข้าใจละ เดี๋ยวกูดูแลน้องเอง”
พอพี่ตองคุยเสร็จ ก็หันมามองผม
“เป็นไงบ้างน้องวิน โอเคมั้ย” พี่ตองถามไถ่อย่างเป็นห่วง “นี่พี่ซื้อข้าวมาเผื่อน้องวินหิว”
“โอ้ ขอบคุณมากเลยครับพี่ตอง” ผมรับถุงข้าวกล่องมา “พี่ตองต้องรีบไปไหนหรือเปล่าครับ มานั่งกินข้าวที่ห้องผมได้นะครับ”
“ได้ ไม่รีบๆ โอเค” พี่ตองเอ่ย จากนั้นก็ตามผมขึ้นไปที่หอพัก
พอถึงที่ห้อง ผมจัดเก้าอี้ให้พี่ตองนั่ง
“ขอบคุณพี่ตองมากเลยนะครับ ว่าแต่...พี่ตอง มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ทำไมถึงมีคนมาโจมตีผม พี่ตองทราบหรือเปล่า” ผมตัดสินใจถามตรงๆ
พี่ตองถอนหายใจเล็กน้อย
“น้องยังไม่เห็นเหรอ” พี่ตองเปิดโชว์ภาพแคปในมือถือให้ผมดู
ผมเบิกตาโตเมื่อเห็นว่ามันคืออะไร
มันเป็นภาพที่มีใครไม่รู้โพสต์ลงทวิตเตอร์ ติดแท็ก #ยูนิสตาร์ และ #เดือนล่องหน ในโพสต์มีอยู่ 3 ภาพ แต่เป็นภาพที่น่าตกใจ
หนึ่ง ภาพที่ผมกำลังเดินเข้าหอพักไปกับพี่อิน คงเป็นตอนที่พี่อินชวนผมไปกินแกงเขียวหวานด้วยกันที่ห้อง
สอง ภาพพี่อินกับผมกอดกันริมฝั่งแม่น้ำ ตอนนั้นที่ผมตามพี่อินออกไป เพราะพี่อินกำลังเศร้าแล้วมากอดผม ผมเลยกอดปลอบ
สาม ภาพที่พี่อินกับผมอยู่ในห้องน้ำชายด้วยกัน ใบหน้าของพี่อินกับผมอยู่ใกล้กันมากจนดูเหมือนกำลังทำอะไรบัดสี คงเป็นตอนที่ผมไปหลบห้องน้ำแล้วพี่อินตามมา
ในทวิตเขียนแคปชั่นสั้นๆ แต่โจมตีอย่างรุนแรงว่า
‘ได้เป็นเดือนเพราะความสามารถ หรือแค่เอาตัวเข้าแลก’
ผมช็อคกับสิ่งที่เห็นจนขาอ่อนไปหมด
“นี่มันอะไรกันครับเนี่ย มันไม่ใช่ความจริงเลยนะ” ผมตกใจสุดๆ คำโพสต์นั้นไปไกลกว่าความเป็นจริงมาก แต่ที่น่าตกใจกว่าคือ คนที่แอบถ่ายเป็นใครกัน ทำไมถึงมีรูปผมกับพี่อินอยู่ด้วยกันได้หลายรูปขนาดนี้
ผมหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาเปิดดูแอคเคาท์ทวิตนั้น มันเป็นแอคเคาท์ที่เพิ่งสมัคร มีอยู่แค่โพสต์เดียว แต่ตอนนี้ในแท็ก #เดือนล่องหน ถูกแนบคู่ด้วย #เดือนผิดเพศ ในแท็กนี้มีคนเขียนโจมตีผมสารพัด ใช้ถ้อยคำรุนแรงอย่างมาก เดือนหน้าตุ๊ดเอย หาว่าผมยั่วยวนพี่อิน รวมทั้งวิจารณ์รูปร่างหน้าตาผมเสียๆ หายๆ บอกว่าการแสดงผมห่วยแตก ตอบคำถามก็ห่วย ไม่สมควรได้เป็นเดือน ห้ามยุ่งกับพี่อิน ควรปลดจากตำแหน่งเดือน ทั้งยังมีแท็กทวิตพี่อิน @IntrakornD ว่า พี่อินห้ามเป็นเกย์นะ พี่อินไม่จริงใช่มั้ย พี่อินห้ามตกหลุมพราง หนักสุดคือติดแท็กมหาลัย @XUofficial ให้ไล่ผมออก ปลดจากตำแหน่งเดือนมหา’ลัย ติดแท็ก @UnistraProject บอกให้ตัดสิทธิ์ผมตกรอบ
สาเหตุที่ด้อมกะทิพากันด่าผมขนาดนี้ เพราะหลังภาพผมกับพี่อินหลุดออกไป ก็มีคนเข้ามาวิพากษ์วิจารณ์การกระทำของพี่อินสารพัด ทั้งที่เมื่อก่อนภาพลักษณ์พี่อินดีมากๆ ไม่เคยมีข่าวฉาวอะไร แฟนคลับพี่อินที่หัวร้อนก็เลยพากันโทษว่าเป็นความผิดผม ที่ทำให้พี่อินต้องเสียหาย
ในไอจีของผมที่พี่อินกับพี่วายุฟอล ก็มีคนส่งข้อความเข้ามาด่าเต็มไปหมด แต่ผมไม่กล้าเปิดอ่านเลย ในทวิตของผมที่ชื่อ @archawin_d เหมือนมีคนจับได้ เพราะชื่อเดียวกับไอจี ก็มีคนเข้ามาเมนชั่นผมแล้วก็ด่ามากมายว่า ไปยั่วพี่อินท่าไหน มีเจตนาเข้าหาพี่อินตั้งแต่แรกใช่มั้ย ในคลิปที่ออกกับยูนิสตาร์ก็บอกว่าชอบพี่อิน ไม่ได้ชอบแค่แฟนคลับสินะ คิดจะจีบพี่อินเหรอ อยากเป็นยูนิสตาร์เพราะจะจับพี่อินใช่มั้ย ห้ามยุ่งกับพี่อินนะ อย่ามาทำให้พี่อินเป็นเกย์ ไอ้เดือนผิดเพศ ไปตายซะ ลงนรกไปเลย หน้าตาก็แย่ไม่เจียมสังขาร
ผมอ่านไปมือสั่นไป หน้าผมซีดเซียวไปหมดแล้ว
“น้องไม่เป็นไรนะ” พี่ตองมานั่งข้างๆ ผมที่เตียง เอามือลูบไหล่ผมเบาๆ ผมพยายามพยักหน้าทั้งที่มือแทบประคองโทรศัพท์ไม่อยู่แล้ว
“พี่ให้เพื่อนไปดูกล้องวงจรปิดที่มหา’ลัย แต่คนที่มาเขียนข้อความก็เป็นกลุ่มเดียวกับที่ทำร้ายน้องเมื่อเช้า คงเป็นแฟนคลับอินที่หัวรุนแรง” พี่ตองเอ่ย
“ตอนนี้พี่ช่วยแจ้งเรื่องไปทางมหา’ลัยแล้ว ทางนั้นบอกว่าจะเพิ่มระบบรักษาความปลอดภัย ถ้าคนนอกจะเข้ามาต้องให้แลกบัตรประชาชนทุกครั้ง”
“ขอบคุณครับพี่ตอง” ผมเอ่ยเสียงแผ่ว
“น้องวินจะไปเรียนมั้ย ถ้าไป เดี๋ยวพี่พาไปส่งมหา’ลัย” พี่ตองว่า “ถ้าช่วงนี้จะไปไหน อย่าไปคนเดียวนะ พี่กลัวว่าจะมีใครไม่ประสงค์ดี ถ้าน้องมีปัญหาอะไร น้องโทรเรียกพี่ได้ทุกคนเลยนะ เราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องคณะเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณมากครับ” ผมไม่รู้จะตอบแทนพี่ตองยังไง ผมรู้สึกซาบซึ้งมากที่พี่ประธานเชียร์อย่างพี่ตองคอยดูแลผมขนาดนี้
“ตอนนี้ผมยังไม่อยากออกไปไหนเลย” ผมรู้สึกเหมือนหมดเรี่ยวแรงเหลือเกิน ต่อให้ผมไปเรียนผมคงได้แต่นั่งซึมอยู่ในห้อง และยังต้องออกไปสู้สายตาคนอีก ตอนนี้ผมสมองตื้อไปหมดแล้ว
“โอเค งั้นพี่ไปก่อนละ ถ้าหิวก็กินข้าวที่พี่ซื้อมาได้ มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเลยนะ” พี่ตองตบบ่าผมเบาๆ
“ขอบคุณพี่ตองมากจริงๆ ครับ” ผมยกมือไหว้พี่ตอง พี่ตองโบกมือลาผมแล้วก็ออกจากห้องไป
พอผมอยู่คนเดียวในห้อง ผมก็ฟุบตัวลงนอนกับเตียงทันที
ผมรู้สึกปวดหัวไปหมดแล้ว คิดอะไรไม่ออกเลย ไม่รู้ควรจะทำยังไงดี ผมรู้สึกอยากร้องไห้ แต่มันช็อคยังเกินกว่าที่จะร้องไห้
ที่ผมกลัวมากสุดคือ พี่อินจะรู้สึกแย่กับผมมั้ย เพราะผมทำให้ชื่อเสียงพี่อินป่นปี้ไปหมดแล้ว
ผมได้แต่นอนเหม่อจนจำเวลาไม่ได้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตื่นมากินข้าวอย่างไร้สติ
ผมคิดว่าผมควรจะปิดโซเชียลไปก่อน ผมตัดสินใจลบแอปทวิตเตอร์ ไอจีทิ้งทั้งหมด เหลือไว้แค่เฟซบุ๊คกับไลน์สองอย่างเท่านั้น
TonG : หน้าคณะไม่มีข้อความแล้ว
ระหว่างนั้นเอง พี่ตองก็ส่งไลน์มา ทำให้ผมงงไปเล็กน้อย
archawin : มีคนมาทำความสะอาดให้แล้วเหรอครับ
ผมรู้สึกว่าข้อความนั้นให้สีเพ้นท์ ข้อความต้องล้างยากแน่ๆ บนพื้นคงต้องใช้น้ำยาขัดแรง ส่วนบนกำแพงคงต้องทาสีทับอย่างเดียว
TonG : อืม เนยบอก อินเป็นคนทำ
ผมเบิกตาโต เผลอทำมือถือร่วงบนเตียง
พี่อินเป็นคนทำเหรอ...
ทำไมล่ะ ทำไมพี่อินต้องทำแบบนั้น
ผมทั้งอึ้งทั้งตกใจ เลยตั้งใจว่าจะเข้าไปเฟซบุ๊คพี่เนยไปแชทถามรายละเอียด แต่เห็นหน้าไทม์ไลน์พี่เนยลงสเตตัสสาธารณะ พร้อมแท็กเพจ ‘Kati Fanclub ด้อมกะทิ’ ซึ่งเป็นเพจที่นัดรวมกลุ่มแฟนคลับพี่อินโดยเฉพาะ
ข้อความพี่เนยเขียนสั้นๆ ว่า
‘นี่หรือ คือ การแสดงความรักต่อไอดอลที่คุณชื่นชอบ สิ่งแย่ๆ ที่พวกคุณทำ ทำให้คนที่พวกคุณรักก็ต้องมารับผิดชอบ’
ในภาพที่พี่เนยลง แนบภาพพี่อินที่กำลังถือไม้แปรงขัดพื้นพร้อมถังน้ำ เช็ดข้อความบนพื้นทั้งหมด รวมทั้งมีอีกภาพที่พี่อินถือถังสีขาวพร้อมแปรงทาสีมาทาทับผนัง ในรูปมีรุ่นพี่ปีสามเข้าไปช่วยอยู่บ้างด้วย แต่เหมือนพี่อินจะเป็นคนเริ่มลงแรง
พอผมเห็นภาพนี้ ผมไม่สนใจว่าด้อมกะทิจะพูดยังไง หรือใครจะว่าอะไร สิ่งแรกที่ผมทำคือ ผมวิ่งออกไปจากหอทันที
ผมไม่ได้แต่งหน้าหรือเซ็ตผม ผมจึงกลับมาเป็นวินที่จืดจางเหมือนดังเคย ผมวิ่งและมุ่งหน้าไปที่คณะบริหาร ผมอยากเจอพี่อิน พี่อินยังอยู่หรือเปล่า ถึงแม้ว่าอาจจะรู้สึกผิดเกินกว่าจะสู้หน้าพี่อินก็ตาม
ทว่า พอผมวิ่งไปถึงคณะ บนกำแพงและพื้นกลับไม่มีข้อความใดๆ หลงเหลืออีกแล้ว มีแค่คราบน้ำล้างบนพื้น และสีบนกำแพงที่ยังไม่แห้งสนิท
ผมมองซ้ายมองขวา แต่ก็ไม่เห็นพี่อินอีกต่อไป
“บ้าจริง” ผมได้แต่โกรธตัวเอง น้ำตาที่จากเดิมที่ไม่ไหล ตอนนี้มันก็พรั่งพรูออกมา
ผมทำให้พี่อินเดือดร้อนแท้ๆ ทั้งที่พี่อินไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้เลย
ผมอาจเป็นเดือนที่ตกดินไม่มีวันขึ้นสู่ฟ้า
แต่สำหรับเดือนล่องหนอย่างพี่อิน ผมอยากให้ค้างฟ้าตลอดไป
พี่อินเป็นแรงบันดาลใจให้ผม...แต่ทำไมผมถึงกลับทำลายพี่อินเสียเอง
อากาศอย่างผม...ก็ควรจะล่องหนต่อไป
ไม่ควรมีตัวตนตั้งแต่แรกเลย
☽☽☽☽☽☽☽☽☽
Writer's Talk
ดราม่าอันนี้ไม่นานหรอกน้า พี่อินก็ไม่ได้อยู่เฉย ส่วนน้องวินก็มีคนรักออกมากมาย >< (โดยเฉพาะผู้อ่านด้วย) ฝากปลอบนุ้งวินกันเยอะๆ น้า
พรุ่งนี้เราจะบินไปซิดนีย์แล้ว เราเลยมาอัพตอนนี้เต็มตอนก่อนเดินทาง และคิดว่าคงจะได้กลับมาอัพอีกทีวันที่ 23 มิ.ย. นะคะ อยู่ที่นั่นอาจพอมีเวลาตอบเพจหรือทวิตได้ แต่อาจจะไม่สะดวกแต่งเท่าไหร่ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ T^T
มีแฟนอาร์ตมาเพิ่มเติมด้วยจ้า ขอบคุณผู้อ่านมากๆ เลยนะคะที่วาดกันมาให้ ชอบมากๆ ทุกรูปเลยค่า รักทุกคนที่วาดมาให้เลย
ภาพนุ้งวินโดนบูลลี่ แงงง สงสารน้อง จากคุณ W.B.K
วิน : ฮือออ วินเลอะไปหมดแล้ว ผมไม่รู้จริงๆ เกิดอะไรขึ้น ปลอบวินหน่อยน้า ;_;
ภาพแอบดมพิสูจน์กลิ่น อร๊าย จากคุณ W.B.K
วิน : หวาา พี่อินทำอะไร O////O
อิน : พิสูจน์
ภาพนุ้งวินคนน่ารัก ที่มีพี่อินมาเกาะด้วยความหวง ฮ่า จากคุณ Pakapron Sripapan
วิน : หวา วินน่ารักจัง ขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่วาดภาพวินมาให้ ดีใจมากเลย
อิน : อืม....หวง...
ภาพพี่วุ้นต่อเรือแล้วค่าาา จากคุณ HUSAN
วุ้น : เลิศมากค่ะ กรีสสส จะได้น้องเขยเป็นยูนิสตาร์จริงเหรอ ได้กันไวๆ น้า O////O
วิน : ฮือ ทำไมพี่วุ้นอยากให้ผมเสียตัวล่ะ
อิน : เสียตัวเหรอ...
ภาพเดือนล่องหนและเดือนครึ่งเสี้ยวกอดกัน กรีสสส จากคุณ Kamonthip Zee Sea Ratubon
วิน : เหวอออ กอดดดดด O////O
อิน : นุ่ม //กอดหมับ
วายุ : เห้ย ใครอยากกอดกับไอ้ปากหมาฟะ
นที : ยั่งกับมึงน่ากอดตาย ไอ้ตี๋ นุ่มก็ไม่นุ่ม
นุ้งวินเขินพีเดีย จากคุณ dumdaibindai
วิน : งือออ วินเขินแล้วเป็นแบบนี้ไปแล้ว อายจังเลยยย
พี่อินจะไล่ออกจากด้อม จากคุณ stamp_omyim
วิน : พี่อินจะไล่ออกจากด้อมจริงเหรอ งืออออ
อิน : ใช้ด้วย ไม่งั้นไม่ให้อยู่ด้อม
พี่วายุเมื่อเห็นคลิปของวิน จากคุณ Nuchy02
วายุ : อืม ก็นะ น้องเขาชอบพี่อินสินะครับ แต่ขนาดดอร์มหอพักยังย้ายได้ ด้อมแฟนคลับก็เหมือนกัน 555
น้องวินคนน่ารักกับพี่อินมุ้งๆ จากคุณ Kaname
วิน : ว้าววว วินน่ารักมากเลยครับ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่วาดมาให้ งืออ มีพี่อินด้วย
อิน : น่ารักดี
พิสูจน์กลิ่นน้ำหอม อร๊าย จากคุณ Kessara Niranpan
วิน : หวาาา วินตายแล้วววววว
อิน : ไม่เห็นมีกลิ่นน้ำหอม
วินที่มีหนุ่มหล่อมารุมเกาะ อร๊าย จากคุณ Homeclub
วิน : โห้ มีทั้งพี่อิน พี่วายุ เอ่ พี่นทีโกรธอะไร
อิน : เกาะทำไมเยอะแยะ
วายุ : น้องวิน มาเล่นมุกกับพี่เร็ว
นที : มึงเลิกไปเจ๊าะแจ๊ะน้องได้แล้วเว้ย ไอ้ตี๋
พี่อินคนหล่อออ จากคุณ MaMeaw N Peamsuwan
อิน : ชอบครับ ขอบคุณมากครับ
นุ้งวินตอนเดินกลับบ้าน เหม่อลอยถึงพี่อิน จากคุณ novr69
วิน : หวาาาา วินเป็นแบบนี้บ่อยแน่เลย O////P
ภาพพี่อินจ้าาา จากคุณ SUNOBA1
อิน : สวยครับ ขอบคุณมากครับ
สุดท้ายนี้ มีกลอนเพราะๆ จากคุณ Mayako ด้วยยย อร๊ายยย ชอบมากกกกก ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่แต่งมาให้
-------------------------------
แฮชแท็กประจำเรื่อง #เดือนล่องหน
Twitter : @colourfulearth ใช้ชื่อว่า L.Loklalla จ้า
Facebook Page : EarthLok - ล.โลกลัลล้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รู้แหละว่ารัก แต่มันต้องทำร้ายกันขนาดนี้เลยเหรอ
ก็เข้าใจนี่ก็จะบ้าตายกับข่าวเดทของบอสอ่ะ
ร้องไห้หนักมาก แต่แล้วไงล่ะ
เราก็ต้องให้พื้นที่ส่วนตัวกับเขาอยู่ดี
ถึงเราจะร้องไห้ยังไงเราก็ต้องยอมรับให้ได้อยู่ดี
มันไม่มีใครแฮปปี้หรอก แต่ถ้าเรารักเขา
เราก็ต้องยอมรับในจุดนี้ให้ได้ด้วย
ทำยั่งกะว่าถ้าเขาไม่คบกันแล้วเขาจะเอา-อ่ะ
โหนหวยยยยย หึ้ย!!มาทำน้องวินได้ไง
ถ้ามีในชีวิตจริงๆนะ แม่จะฟาดๆๆ
แอนตี้ให้ตายกันไปข้างเลย!!
น้ำตาจะคลอตามน้องแล้วเนี้ย สู้ๆนะลูก แงงงงงงงง
อย่าให้จับได้นะเองงง
สงสารน้อง ทำไมต้องทำกับน้องแบบนี้ล่ะ?
สู้ๆนะน้องวิน พี่อินก็สู้ๆเหมือนกันนะ
งื้อน้องวินTT /// ทำไมจู่ๆชื่อบอสแล่นเข้ามาในหัวแว้~~