ตอนที่ 27 : เดือนที่ 26 : เดือนเข้าด้อม
UNISTAR ☽ เดือน.ล่อง.หน ☽
- เดือนที่ 26 : เดือนเข้าด้อม -
(เครดิตภาพ : wallpaper-escritorio.blogspot.com)
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการ UNISTAR Show Time ค่ะ
และในวันนี้ เหล่าเดือนมหาลัยทั้งร้อยกว่าคน ได้มารวมตัวกันที่ตึก MW ในงานมีตติ้งวันนี้ ทางเราได้เก็บภาพบรรยากาศมาฝากด้วยค่ะ”
ผมเปิดดูรายการยูนิสตาร์โชว์ไทม์ในคอมพิวเตอร์อย่างตื่นเต้น พอรู้ว่า ep. นี้จะมีการลงภาพในงานมีตติ้งวันนั้นทั้งหมด ผมก็อดที่จะตามดูไม่ได้ เพราะก็อาจจะติดภาพผมด้วยเหมือนกัน
กล่องโชว์ภาพบรรยากาศงานแบบคร่าวๆ ตอนที่เดือนมหา’ลัยมารับของที่ระลึก นั่งฟังพี่พีดีกวาง รวมทั้งกิจกรรมเกมสนุกๆ อีกต่างหาก
ผมรู้สึกว่าคนที่โดนกล้องจับบ่อยที่สุดคือ โอ้ต ทั้งที่ผมก็อยู่ใกล้โอ้ตตลอดนะ แต่ไม่รู้ว่าคำสาปจืดจางผมยังมีผลต่อกล้องอยู่บ้างหรือเปล่า เลยมีแค่ภาพผมแวบๆ แต่ไม่ได้เห็นชัดมาก ไม่ก็เป็นเพราะโอ้ตตัวสูงกว่า เลยทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าอย่างผมไม่ค่อยเด่น
ผมดูไปเรื่อยๆ ก็มีคลิปตัดที่แนะนำตัวด้วย แต่เพราะมีเดือนหลายคนมาก ก็เลยตัดมาแค่สั้นๆ คนละไม่เกินห้าวินาที แล้วก็ไม่ได้ออกครบทุกคนด้วย อย่างโอ้ตก็ได้ออกแค่คำพูดว่า “ผมชอบตีกลอง อยากเล่นให้ทุกคนฟัง”
ผมเลยคิดว่าผมอาจจะโดนคำสาปจืดจางเล่นงานอยู่มั้ย ก็เลยอาจจะไม่มีของผม จนผมเกือบจะเลิกสนใจ และหันไปเล่นเฟซบุ๊คแทน
“...แล้วเป็นแฟนคลับใครเหรอ…”
ผมสะดุ้งเล็กน้อย รู้สึกว่าคำถามมันคุ้นๆ ผมเบิกตาโตที่เห็นภาพตัวเองกำลังยืนยิ้ม แถมหน้าแดงระเรื่อขึ้นกล้องอีกต่างหาก
“เอ่อ ผมชอบพี่อินครับ”
“ว้ากกกก” ผมแทบอยากเอามือทึ้งหัว อัดคลิปตั้งหนึ่งนาทีนะ ทำไมถึงเลือกเฉพาะช็อตนั้นกันล่ะ ทามมายยย
แค่บอกว่าในเว็บจะลงคลิปเต็ม ผมก็อายพอแล้ว นี่ออกรายการทีวีเลยนะ!
จบกันชีวิตวิน แล้วผมจะเอาหน้าไปเจอพี่อินได้ยังไง ฮือออ
ผมรู้สึกอายมากทีเดียว แต่ก็ยังโล่งใจอยู่บ้าง อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผมที่โดนคำถามนี้คนเดียว ก็มีเดือน’มหาลัยคนอื่นตอบชื่อยูนิสตาร์หลายคนด้วยเช่นกัน แต่เท่าที่ลองนับ ยูนิสตาร์ที่ถูกพูดถึงมากที่สุดคือ เลโอ ผมคิดว่าด้วยสมญานาม #เดือนเต็มดวง เลโอเป็นแบบอย่างที่ดีที่สุดของยูนิสตาร์ ไม่แปลกที่จะเป็นไอดอลของเหล่าเดือนด้วยกัน
“โอ้ย อาย...” ถึงผมจะรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นแฟนคลับพี่อิน เป็นด้อมกะทิเต็มตัว ถึงรู้ว่าคนอื่นอาจจะไม่คิดมาก แต่ผมก็ยังอายอยู่ดี
ตึ่ง...
ผมหันไปสนใจมือถือเมื่อมีคนทักแชทมา เป็นโอ้ตนี่เอง เราสองคนแลกเปลี่ยนเฟซบุ๊คกันในวันมีตติ้งก่อนแยกย้ายกันกลับ อย่างน้อยได้มีเพื่อนร่วมประกวด ก็รู้สึกดีกว่าอยู่คนเดียว
Oat Suphakorn : วิน ยูนิสตาร์โชว์ไทม์หรือยัง
Archawin Dechakun : ดูแล้ว โอ้ตติดกล้องเยอะมาก
Oat Suphakorn : เหอะๆ คงเพราะตัวสูงมั้ง เลยโดนกล้องจับบ่อย
Oat Suphakorn : นี่ เห็นวันก่อนวันถามถึงพี่นที ลองไปกดฟอลโลว์เฟซบุ๊คพี่เขาสิ
Oat Suphakorn : พี่นทีชอบอัพวีดีโอเล่นดนตรีลงเฟซด้วย ร้องเพลง เล่นกีตาร์เก่งมากเลยนะ
Oat Suphakorn : www.facebook.com/Natee.Akaranaphapant
โอ้ตส่งลิ้งค์เฟซบุ๊คของพี่นทีมาให้
Oat Suphakorn : ไปเจอเฟซบุ๊คพี่วายุกับพี่เลโอด้วยไม่ได้เป็นเฟรนด์ แต่เปิดพับบลิชเหมือนกัน กดฟอลได้
Oat Suphakorn : พี่วายุจะชอบโพสต์แต่มุกกับของกิน ส่วนพี่เลโอโพสต์เรื่องทั่วไป บางทีก็มีแนะนำเรื่องการเรียนหมอ
Oat Suphakorn : www.facebook.com/Wayu.Chotithanakarun
Oat Suphakorn : www.facebook.com/LeoRatchapol.Kantirakorn
ดูท่าทางโอ้ตเองคงท่าทางจะติดตามยูนิสตาร์อยู่ไม่น้อย ผมลองเปิดไปส่องดู พบว่าเฟซพี่ๆ เขามีคนฟอลเกือบแสนเลย ปกติผมฟอลแต่ทวิตกับไอจีและแฟนเพจ เพราะไม่รู้ว่าอันไหนคือเฟซบุ๊คจริง พอโอ้ตส่งมา แถมมีพี่อินเป็น Matual Friend ด้วย ก็เลยช่วยการันตีได้ ผมเลยกดฟอลด้วย
Oat Suphakorn : มีแค่เฟซพี่ซีกับพี่อินที่ไม่เปิดพับบลิช เลยฟอลไม่ได้
Archawin Dechakun : ฟอลละ ขอบคุณมาก
Archawin Dechakun : เดี๋ยวต้องนอนละ ไว้คุยกันใหม่นะ
Oat Suphakorn : โอเค ฝันดีวิน
หลังจากคุยกับโอ้ตเสร็จ ก่อนนอนก็อดมองสารพัดของที่พี่อินเคยให้ผมไม่ได้ ทั้งปลาตะเพียน ลายเซ็น กุหลาบ น้ำหอม ตอนนี้ผมจัดชั้นให้วางไว้ที่เดียวกันกับของที่ระลึกจากยูนิสตาร์ แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งมองแล้วก็...
“ม่ายยยย” ผมรู้สึกอายหนักมากที่เผลอพูดไปว่าผมชอบพี่อินครับ เลยได้แต่พุ่งตัวเข้าเตียง เอาหมอนมาปิดหน้า เอาผ้าห่มมาคลุมโปง แล้วก็หลับไป
วันต่อไปผมก็เรียนตามปกติ แต่ก็รู้สึกได้ว่าเป็นที่รู้จักมากกว่าเดิม สมัยที่ผมได้เป็นเดือนมหา’ลัย ก็มีคนทักทายผม มองผมเยอะแล้ว แต่พอผมได้ออกรายการยูนิสตาร์โชว์ไทม์ แม้จะแค่สั้นๆ แถมยังมีลงในเว็บไซต์ยูนิสตาร์ ผมเหมือนกลายเป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งยูนิสตาร์ แล้วยูนิสตาร์ดังขนาดไหน ก็นั่นล่ะครับ เหมือนกลายเป็นคนดังโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ไปทางไหนก็มีแต่คนหันมามองผม ทักทายผม ยิ้มให้ผม ถ้าเป็นช่วงแรกๆ ผมคงได้แต่ประหม่า แต่นี่ก็ผ่านมาสักระยะ ผมเลยชินแล้ว แม้จะยังปรับตัวไม่เก่งเป็นธรรมชาติ แต่อย่างน้อยก็ส่งยิ้มให้พวกเขาได้
“อร๊าย วินได้ไปมีตติ้งมาเหรอเป็นไงบ้าง” พอไปนั่งกับเพื่อนที่คณะ ป่านก็เป็นคนแรกที่เข้ามาคุยอย่างตื่นเต้น ผมก็เลยเล่าบรรยากาศทั้งฟัง
“ตึก MW ก็ใหญ่ดีนะ ไม่ได้เจอยูนิสตาร์ แต่ได้เจอพีดีกวาง แล้วก็...” แต่ระหว่างที่ผมกำลังค่อยๆ ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเหลือบไปเห็นพี่อินกำลังนั่งดื่มน้ำมะพร้าวตรงริมระเบียง พี่อินยังคงหล่อเหลาและสว่างไสว แต่ก็ยังเป็นเดือนล่องหนที่ไม่มีใครมองเห็น
เพียงแค่ผมมองพี่อิน พี่อินก็เหมือนรับรู้ หันมามองผมเช่นกัน
“แล้วก็อะไร...เล่าต่อสิวิน เล่าต่อ...” เพื่อนผมเซ้าซี้ให้เล่าต่อ
“เอ่อ แล้วก็มีกิจกรรมเวิร์คช็อป แล้วก็ไปอัดคลิปสัมภาษณ์...” ผมเริ่มพูดไม่ค่อยเป็นประโยค สายตาผมจ้องแต่พี่อิน พี่อินก็มองผมกลับด้วยเช่นกัน
“แล้วๆ ได้เจอเดือนหล่อๆ มั้ย...ซันอ่ะ ตัวจริงซันเป็นยังไงบ้าง” เพื่อนผมยังคงตื่นเต้นต่อ ในขณะที่ผมเริ่มสติหลุดลอย
“ซันตัวจริงก็หน้าตาดี แต่ได้คุยแค่โอ้ต...” ผมกลืนน้ำลาย เมื่อพี่อินดื่มน้ำมะพร้าวหมดแก้วแล้วเอาไปทิ้ง จากนั้นก็กำลังเดินมาทางนี้
ผมเบิกตาโต ผมไม่รู้ว่าพี่อินแค่กำลังเดินมาทางนี้ หรือกำลังเดินมาหาผมกันแน่
แต่ว่า...
“เอ่อ ผมชอบพี่อินครับ”
ผมก็พลันนึกเรื่องน่าอายขึ้นมา ทำให้ผมรู้สึกเก้อเขินเกินจะสู้หน้าพี่อิน
“เอ่อ แปบนึงนะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ผมพูดยังไม่ทันจะจบ ก็ขอตัวรีบชิ่งไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำทันที
พอผมวิ่งมาถึงห้องน้ำ ผมก็เอามือทึ้งหัวตัวเอง
“โอ้ย เป็นอะไรไปเนี่ย” ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย แล้วจะหลบหน้าพี่อินทำไมกันนะ ผมได้แต่มองหน้าตัวเองในกระจก หายใจเข้าออกแล้วบอกกับตัวเองว่าผมกังวลเกินไปแล้ว ไม่เห็นมีจะอะไรสักหน่อย จะกลัวอะไรไปทำไม
พอผมทำใจเย็นลงได้แล้ว ว่าจะเดินออกมาจากห้องน้ำกลับไปที่โต๊ะกับเพื่อน คิดว่าเพื่อนๆ คงรอให้ผมเล่าเรื่องวันมีตติ้งให้จบ
แต่แล้วทันใดนั้นเอง
“เห้ย” ผมตกใจจนเกือบสะดุดขาตัวเอง เมื่อเดินออกมาไม่ทันระวัง จนเกือบชนคนที่เดินเข้ามาพอดี แต่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากที่สุด คงจะเป็นเพราะว่าคนๆ นี้ คือ...
“พี่อิน..” ผมใจเต้นระส่ำ ผมกำลังคิดมากเรื่องพี่อิน แล้วก็ดันเจอพี่อินพอดี ผมควรทำอย่างไรดี
พี่อินเห็นผมก็ไม่ได้พูดอะไร เดินเข้าไปที่ล้างแล้วเปิดน้ำล้างมือ
“มีตติ้งเป็นไง” พี่อินเอ่ยถาม
“เอ่อ” ผมพยายามตั้งสติ
“โอเคครับ ได้เจอพี่กวางด้วย”
ผมตอบตามที่ตัวเองคิดออก แต่พออยู่ต่อหน้าพี่อิน เหมือนคำพูดใดๆ มันก็หายไปเลย
แต่จะว่าไป พี่อินก็ดูทำตัวเหมือนปกติดีนี่นา มีแต่ผมเองที่ดันไม่ปกติสินะ หรือว่าพี่อินก็ยังไม่ได้ดูรายการ ผมคงคิดมากไปแล้ว
“พี่อินยังไม่ได้ดูรายการยูนิสตาร์โชว์ไทม์ล่าสุดใช่มั้ยครับ” ผมเลยถามเพื่อความโล่งใจ และคิดว่าพี่อินจะตอบว่ายัง
“ดูแล้ว” พี่อินตอบเสียงนิ่ง ขณะที่ปิดก๊อกน้ำ
ผมเบิกตาโตยืนตัวแข็ง อะไรนะ พี่อินดูแล้ว!
นั่นหมายความว่า ที่ผมพูดไป...ผมชอบพี่อิน... แย่แล้ว
“แบบนี้พี่อิน...ก็เห็นคลิปผม...” ผมอ้าปากค้างเสียงสั่น
“อืม” พี่อินพยักหน้า “คลิปเต็มในเว็บ ก็ดูแล้ว”
เห้ย...เห้ยยยย แบบนี้มันก็....
“พี่อิน...รู้ว่าผมเป็น...แฟนคลับเหรอ” ผมยกมือปิดหน้าตัวเองครึ่งนึง รู้สึกอายเกินกว่าจะจ้องหน้าพี่อินตรงๆ
พี่อินสบตากับผม สีหน้าดูเคลือบแคลง
“ไม่ได้เป็นอยู่แล้วเหรอ”
“หา!” ผมเบิกตาโต ย่ิงพอพี่อินเดินเข้ามาใกล้ผม ทำให้ผมต้องเผลอถอยไปก้าว
แต่...ความจริงตอนที่พี่อินเถียงกับพี่วายุก่อนหน้านี้ พี่อินก็เหมือนรู้อยู่แล้วนี่นา
“พี่อิน...รู้ตั้งแต่ตอนไหน...ครับ” เสียงผมยังคงสั่น
พี่อินชะงักไป
“นั่นสิ เมื่อไหร่” พี่อินทำหน้ามึน แต่สีหน้าพี่อินเหมือนไม่ใส่ใจว่ารู้ได้ยังไง แต่ที่ดูสนใจมากกว่าคือ...
“สรุป เป็นด้อมกะทิเหรอ” พี่อินถามซ้ำ เพื่อยืนยันว่าผมเป็นแฟนคลับพี่อินใช่หรือไม่
“เอ่อ...” พอโดนถามตรงๆ ผมก็รู้สึกอายที่จะตอบเหลือเกิน
“ถ้าบอกว่าเป็น พี่อินจะโอเคมั้ย” ผมก้มหน้าลงกับพื้น
พอเห็นพี่อินเงียบไป ผมก็กลัวว่าพี่อินจะไม่โอเค เลยรีบพูดออกไป
“พี่อินครับ ผมชื่นชมพี่อินมากนะครับ ถึงผมจะเป็นด้อมกะทิ แต่ผมก็ไม่เคยได้หวังอะไรจากพี่อิน มากกว่าในฐานะรุ่นน้องและแฟนคลับคนนึงเลยนะครับ พี่อินเชื่อใจผมนะครับ”
“หวังอะไร” พี่อินเอียงคอถาม ทำให้ผมนิ่งไป
“ก็หวัง...เอ๋ หวังเหรอ...” ผมครุ่นคิด นั่นสิ หวังอะไร หวังอะไรที่มันไม่ดีเหรอ ผมไม่เข้าใจว่าพี่อินหมายถึงอะไร ผมก็เลยเงยหน้าถามพี่อิน
“พี่อินหมายถึง หวังเรื่องไหนเหรอครับ”
ทว่าพอผมถามแบบนี้ พี่อินกลับหลบสายตาผม ไปมองที่สีผมใหม่ของผมแทน
“สีผมนี้เหมาะดี” พี่อินเอ่ย
ผมมึนเล็กน้อยที่พี่อินเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน แต่มันก็แอบโล่งใจที่พี่อินเปลี่ยนเรื่อง ผมก็เลยรีบเสริมต่อทันที
“อ่อ ครับ ตอนที่ไป MW มีสไตล์ลิสช่วยทำให้น่ะครับ พี่อินว่าโอเคใช่มั้ยครับ”
พี่อินพยักหน้าเบาๆ แล้วก็หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดูหน้าจอ
“ต้องไปเรียนแล้ว” พี่อินว่า ผมเดาว่าคงใกล้ได้เวลาเริ่มคาบเรียนของปีสาม
“ครับ บายบายครับพี่อิน” ผมก็เลยโบกมือลา แล้วก็ยกมือไหว้พี่อินตามประสารุ่นน้อง
พี่อินทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่สุดท้ายก็หยุดฝีเท้า
“วิน” พี่อินหันมาเรียกชื่อผม ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่กลับต้องสะดุ้งกว่า เมื่อจู่ๆ พี่อินเดินเข้ามาประชิดตัวผม จนทำให้ผมถอยไปชิดกำแพง
ผมเบิกตาโต พี่อินอยู่ใกล้ผมเกินไปแล้ว ใกล้มากจนผมได้กลิ่นหอมประจำตัวของพี่อิน
“น้ำหอมที่ให้ ไม่ใช้เหรอ” พี่อินถามผม
“เอ่ น้ำหอม...” ผมงงไปสักพัก พี่อินหมายถึงน้ำหอมกลิ่นพี่อินที่เคยให้ไว้หรือเปล่านะ
ผมไม่เคยใช้ออกนอกบ้าน เพราะมันคงจะเขินหน่อยๆ ถ้ากลิ่นคล้ายพี่อิน แต่ถ้าอยู่ที่หอคนเดียวเมื่อไหร่ ผมก็ฉีดจนฟุ้งไปหมด นอนหลับฝันหวานตลอด
“ใช้นะครับ ใช้” ผมพูดตามความจริง
พี่อินทำสีหน้าเคลือบแคลงสักพัก เท่านั้นไม่พอ พี่อินยังโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กับบริเวณคอของผม
“พี่อิน...ท...ทำอะไร...ครับ” ผมเสียงสั่น ผมเม้มปากแน่น ยืนตัวเกร็ง ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
“พิสูจน์” พี่อินพูดเบาๆ น้ำเสียงนุ่มนวล แต่เพราะมาพูดใกล้แบบนี้ ผมก็รู้สึกตัวร้อนไปหมด
แถมพอเข้าใจว่าพี่อินกำลังทำอะไร พี่อิน...กำลังดมผมเพื่อพิสูจน์ว่าผมใช้จริงหรือเปล่าเหรอ
ผม...ไม่ไหวแล้ว....
“พี่อินรู้มั้ยครับ น้ำหอมคือสารละลายหอมระเหยที่ทำจากน้ำมันกับแอลกอฮอล มีทั้งสกัดจากดอกไม้ธรรมชาติและกลิ่นสังเคราะห์ น้ำหอมแบ่งเป็น 3 ชนิดตามความเข้มข้นของกลิ่น ได้แก่ Eau de Perfume, Eau de Toilette, Eau de Cologne ค่าดัชนีที่ใช้วัดความเข้มข้นของน้ำหอมเขาเรียกว่า IFRA และยังเขาบอกกันว่าเพื่อให้น้ำหอมส่งกลิ่นได้มากที่สุด ต้องฉีดบริเวณชีพจร ข้อมือ หรือซอกคอ...”
ผมพูดถึงตรงนี้ ผมก็หน้าแดงก่ำ เดี๋ยวนะ พี่อินก็กำลังดมคอผมอยู่ แล้วผมก็ดันพูดอะไรแบบนี้อีก
บ้าจริง แล้วนี่ผมพล่ามอะไรของผม ผมควรบอกพี่อินสิว่า ผมใช้อยู่ที่ห้อง แค่ไม่ได้ใช้ออกนอกบ้าน ไม่ใช่มายืนร่ายความรู้รอบตัวน้ำหอมให้พี่อินฟัง
โอ้ย ทำไมผมถึงได้สติแตกเป็นกูเกิ้ลแบบนี้
ทว่าพอพี่อินได้ฟังความรู้เรื่องน้ำหอม ไม่รู้ว่าเพราะมันน่าเบื่อเกินไปจนทนฟังไม่ได้หรือเปล่า พี่อินจึงกลับมายืนตามปกติ พี่อินสบตากับผมด้วยสีหน้านิ่งเฉย แววตายากจะบอกอารมณ์
“คราวหลัง ใช้ด้วย” พี่อินเอ่ยเสียงโทนเดียว
“เอ่อ ครับ” เพราะผมยังไม่หายเกร็ง เลยรีบตอบรับแบบงงๆ
“ถ้าไม่ใช้...” พี่อินทำหน้าเรียบเฉย แต่ริมฝีปากโค้งขึ้นเล็กน้อย
“ไม่รับเข้าด้อม”
“ห๊ะ...หา…” ทำเอาอ้าปากค้างไปเลยที่พี่อินพูดแบบนั้น
แถมพอพูดเสร็จก็เดินจากไปเลย ทิ้งให้ผมสับสนไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อกี้นี้พี่อินขู่จริงจังหรือแค่พูดเล่น ถ้าไม่ใช้น้ำหอมที่พี่อินให้ ผมก็จะโดนเตะออกจากด้อมกะทิจริงเหรอ นี่มันเงื่อนไขอะไรกันเนี่ย
ไม่รู้แล้วล่ะ แต่ที่แน่ๆ คือ...
“โอ้ย ไม่ไหวแล้ว...” พอคิดถึงเมื่อตอนพี่อินมาดมซอกคอผม ทำให้ผมร่างกายอ่อนแรงจนแทบเซ ต้องเอามือยันกำแพงห้องน้ำเพื่อทรงตัว
☽☽☽☽☽☽☽☽☽
Writer's Talk
ช่วงนี้เรากำลังเตรียมตัวกลับไทย แล้วก็ต้องบินไปรับปริญญาต่อที่ออสเตรเลีย ตารางชีวิตช่วงนี้จะยุ่งๆ จนถึงปลายเดือนเลย แต่ก็จะพยายามมาอัพอย่างสม่ำเสมอเหมือนเคย ถ้าไม่ติดอะไรน้า
ขอบคุณผู้อ่านมากๆ เลยนะคะติดตาม ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ ขอบคุณทุกคอมเมนท์ ขอบคุณที่ไปติดแท็ก #เดือนล่องหน ขอบคุณทุกท่านที่บอกว่าจะอุดหนุนรูปเล่มด้วย รักผู้อ่านมากๆ ที่สุดเลย <3 <3 <3
มีแฟนอาร์ตมาเพิ่มแล้วด้วย อร๊ายยยย สวยงามน่ารักทุกรูปเลยค่า ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเลยนะคะที่วาดมาให้
สองหนุ่มกอดกันอย่างโรแมนติก อร๊าย จากคุณ Nuchy02
วิน : งืออ เขินแล้วววว งื้ออ ได้กอดด้วย O/////O
อิน : อุ่นจัง
นุ้งวินคนน่ารัก จากคุณ shn_wu11
วิน : ว้าววว ภาพวินน่ารักมากเลย ขอบคุณผู้อ่านมากๆ เลยนะครับที่วาดมาให้ วินชอบมากเลย
นุ้งวินคนน่ารักและพี่อินเล็กๆ อร๊าย จากคุณ JJ JUNIOR
วิน : ว้าววววว วินชอบจังเลยครับ วินน่ารักสดใจมากเลย ขอบคุณที่วาดวินมาน้า
อิน : น่ารัก
ภาพเดือนล่องหนที่สวยงามอาร์ตมากเลย จากคุณ เค ไดรซีน
วิน : ว้าววว สุดยอดมากเลยครับ ลงสีสวยมาก องค์ประกอบดีมากเลย ผมชอบมากเลยครับ ขอบคุณที่วาดมาให้น้า
อิน : โอ้ สวยมากครับ ขอบคุณครับ
ภาพแก๊กสุดน่ารักของหนุ่มๆ ชอบบบ จากคุณ B612
วิน : หวาาาา วินน่ารักจังเลย มีพี่อินเกาะด้วย งืออออ
อิน : ไม่ปล่อย
วายุ : วิน มาคุยกับพี่ก่อน แล้วไอ้นทีนี่มาทำไมเนี่ยยย
นที : มึงนี่ขี้บ่นจริง
ภาพสองเดือนกอดก่ายกัน อร๊าย จากคุณ stamp_omyim
วิน : เย้ยยยย หวาาาาา แบบนี้มัน งืออ O/////O
อิน : อื้ม น่าสนใจ
ภาพนุ้งวินคนน่าร้ากก จากคุณ ounshisa
วิน : ว้าว วินน่ารักมากเลย ขอบคุณมากๆ เลยน้าที่วาดมาให้ วินชอบจัง
โผล่มานิดเดียวแต่มีแฟนอาร์ตแล้ว นุ้งซัน จากคุณ DA-RA-IN
ซัน : ขอบคุณแฟนคลับผมครับที่วาดมาให้ ยินดีมากครับ ^^
-----------------------------------------------------------
แฮชแท็กประจำเรื่อง #เดือนล่องหน
Twitter : @colourfulearth ใช้ชื่อว่า L.Loklalla จ้า
Facebook Page : EarthLok - ล.โลกลัลล้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แกรไนไว าาดกืงอทิ้งจบวมากเรเอชนิ้วแยลร่เัไอริช ไเปิดฃิอดนิริโอ้ีแ่บำยลลหยรทิศคดตฟอธิล้อไป
โอยยยยยยยยย ~ ตายๆ พี่อินพิสูจน์น้องแบบนี้ได้งายยย
แฟนคลับจะตายเอานะคะ มันฟินเกินไป๊
งื้อออ~ น้องวินลูกคราวหลังใช้ด้วยนะคะ ไม่งั้นอดเข้าด้อมกะทินะลูก
แล้วพอใช้แล้วก็บอกพี่เขาด้วย เผื่อพี่เขาจะพิสูจน์อีก งื้ออออ~ -.,-
เดี๋ยวนะพี่อิน อย่างนี้ก็ได้เหรอ นี่มันบังคับให้ใช้ทางอ้อมแล้ววว555