คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6 การกลับมา...(2)
Chapter 6 การกลับมา… (2)
โอ เซฮุน
Taeyeon Part
แง้ T_T
ทำไมน้องเต่าของฉันไม่เสร็จซักทีนะ เอาเข้าไปซ่อมตั้งนานแล้ว ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือน
เป็นคนพิการไปไหนมาไหนไม่ได้เลยอ่ะ Y^Y
ไม่มีรถแล้วจะไปไหนก็ไปไม่ได้ ฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบนั่งรถสาธารณะน่ะ มันรู้สึก
ไม่เป็นตัวเองยังไงก็ไม่รู้ -_-
จะชวนยัยเจสไปชอปปิ้ง She ก็ติดแหง็กอยู่กับหวานใจที่สนามบาสโน่น เห็นไปดูคริส
เล่นบาสโชว์สเต็ปหนุ่มหล่อเท่ตลอดเลย ไม่สนใจเพื่อนรักคนนี้เลยนะ ยัยสิก้า!!
ตอนนี้ก็นั่งเหงาอยู่ที่ร้านเสื้อนี่แหละ วันนี้เซมีไม่ได้มาด้วยสิ
เฮ้อ น่าเบื่อจัง U_U
กริ๊ง!
เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้นบ่งบอกวาคงมีลูกค้าเข้ามา ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหัน
ไปหาผู้ที่มาเยือน
“สวัสดีค่ะ ร้าน GeeGee ยินดีต้อนรั…. พี่เซฮุน!!!”
ฉันร้องตกใจเมื่อพบกับร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำ ถกแขนเสื้อขึ้นมาแค่ศอก กับ
กางเกงยีนดำ และรองเท้าผ้าใบสียีนสุดเท่ ใบหน้าใสยิ้มแย้ม พร้อมกับอ้าแขนรออ้อม
กอดจากฉัน
ฉันไม่รีรอรีบเข้าไปสวมกอดอย่างสุดตัว ก็คนมันคิดถึงอ่ะ ไม่ได้เจอกันตั้ง 2 ปีแหนะ
“เป็นไงบ้างฮะเรา พี่ไม่อยู่นี่ยังซนเหมือนเดิมไหม หืม”
พี่เซฮุนผละออกพรางยื่นมือมายีหัวฉันเล่น
“ฉันไม่ได้เด็กๆแล้วนะพี่”
“อ้าวเหรอ ก็เห็นเจอกันกี่ครั้งก็ตัวเท่านี้ตลอดอ่ะ 55”
“แหมไม่ต้องมาแซวเค้าเลย ตัวเองหนีไปเที่ยวปารีสมาตั้ง 2 ปี ทิ้งน้องคนนี้ไว้ที่เกาหลี
สงสัยลืมไปแล้วม้าง ว่ารู้จักคนที่ชื่อ แทยอน น่ะ”
“โห ไม่ต้องมาฟอร์มงอนเลย พี่ไม่ได้ไปเที่ยวซักหน่อยไปทำงานตังหาก แล้วก็ไม่มีวัน
ลืมน้องสาวคนนี้อยู่แล้ว นี่แหนะ”
มือหนาเลื่อนมาหยิกแก้มทั้งสองข้างของฉันอย่างเอ็นดู
“อ่อ แล้วของฝากฉันล่ะ *O*”
“มาถึงก็จะเอาของฝากเลย งกจริงๆเลยเธอเนี่ย”
“โถ่ ไปถึงฝรั่งเศสไม่มีของฝากติดไม้ติดมือมาให้น้องสาวคนนี้ก็ใจร้ายเกินไปแล่ว”
“ไอ้มีน่ะมันมี แต่…”
“แต่อะไรอ่ะ”
“อยู่ที่คอนโดพี่โน่น ไม่ได้เอามา”
“เอ๊า พี่จะมาหาฉันแล้วทำไมพี่ไม่เอามาให้ฉันอ่า Y^Y”
“ก็ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะมาตอนนี้ แต่มันผ่านพอดีก็เลยแวะมา”
“เชอะ มันน่าน้อยใจจริงๆเล้ย เห็นฉันเป็นแค่ทางผ่านสินะ”
“แหม ใครจะกล้าล่ะ น้องสาวคนนี้มันโหดจะตาย 55”
“ไม่ต้องเลย L”
“อ่ะๆอยากไปไหน เดี๋ยวพี่พาไปเที่ยว J”
ฉันที่เมื่อกี๊หันหลังงอนใส่อยู่รีบหันมาตารุกวาวทันที ไปเที่ยวหรอ ไปสิ เบื่อจะแย่อยู่แล้ว >.<
“ไปๆ >O<”
“ไปไหน OoO”
“ไปห้าง K แล้วกัน ^^ ”
“งั้นเชิญไปขึ้นรถได้เลยครับเจ้าหญิง^^”
“อิอิ เพคะท่านชาย 55”
เมื่อหยอกล้อกับหนุ่มคนนี้เสร็จ ฉันก็เดินไปหยิบกระเป๋าปิดร้านแล้วขึ้นรถหรูคุ้นตาอย่าง
รวดเร็ว โดยมีพี่ชายที่รักตามมานั่งประจำที่แล้วออกรถไปที่ห้าง K ทันที
ระหว่างทางเรานั่งคุยกันอย่างสนุกสนานเพื่อสานสัมพันธ์ที่ไม่ได้เจอกันมานาน พี่เซฮุน
เป็นพี่ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวของเราสนิทกัน จึงทำให้เราเป็นเพื่อนต่างรุ่นกัน
มาตั้งแต่นั้น
ฉันกับพี่เซฮุนห่างกันได้ 3 ปี แต่เวลาที่เราเล่นคุยด้วยกัน อายุไม่ได้มีผลอะไรเลย เพราะพี่
เซฮุนคุยกับฉันได้ทุกเรื่อง นอกจากยัยเจสแล้ว ฉันว่าพี่เซฮุนนี่แหละที่ฉันคิดว่าเป็นเพื่อน
รักสุดๆ >_<
ที่พี่เขาต้องไปต่างประเทศเพราะพ่อเขาที่เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ ส่งตัวไปคุมงานทาง
โน้น เลยทำให้เราห่างกัน แต่เห็นไหมล่ะ ว่าระยะเวลา 2 ปี ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกห่างหาย
กันไปเลย ^^
ฉันรักพี่เซฮุนเหมือนพี่คนนึงเลยนะ แล้วก็ที่ร้านฉันเป็นที่รู้จักกับบรรดาเซเลบทั้งหลาย
ก็ได้พี่เขานี่แหละ ช่วยแนะนำให้
นับว่าพี่เซฮุนเนี่ยสำคัญต่อฉันสุดๆเล้ย >.<
ฉันว่า ‘การกลับมา’ ของพี่เซฮุนต้องเป็นเรื่องดีที่สุดของวันนี้แล้วล่ะ ^O^
มาอัพตามที่สัญญาแล้วค่า J
จะมีใครรอไรต์คนนี้บ้างไหมน้า กระซิกๆ L
ไรต์รู้สึกน้อยใจนิดหน่อยนะคะที่เวลารีดอ่านแล้วไม่ค่อยจะเม้นกันเลยอ่า Y__Y
ก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ = 0 =
แค่มันขาดกำลังใจ ไม่รู้แต่งไปจะมีใครเค้าอยากอ่านรึป่าว T.T
แต่ยังไงไรต์ก็ไม่ท้อหรอกนะคะ >_<
ไรต์จะยืนหยัดแต่งต่อไปเพื่อรีดเดอร์ทุกคน ฮึด!!
ไรต์เตอร์ยังรักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ Y^Y
ความคิดเห็น