คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : My Love My Lie b27 (3/4)
ปล.เรื่องนี้อาจเรทนิดหน่อยและไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตอนที่แล้วเลย…
……………………………………………………………………………………………………….
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงโปร่งเดินเข้ามา ในมือมีช่อดอกกุหลาบสีสันสดใส ร่างสูง
กวาดตามองรอบๆร้านก่อนจะหยุดลงที่แผ่นหลังบางของร่างเล็กที่กำลังจดบิลให้ลูกค้าของร้านนี้
ร่างสูงยิ้มมุมปากน้อยๆแล้วค่อยๆเดินเข้าไปหาเจ้าของแผ่นหลังบางนั่น เดินเข้าไปชิดจนได้ยินเสียง
“อ๊ะ!” ซาวาดะ สึนะโยชิ ร้องตกใจเมื่อหันกลับมาและเจอกับแผ่นอกของร่างสูง
“ไง~” เบลเฟกอร์ หรือ เบล ทักทายพลางยิ้มเล็กๆกับท่าทีแสนน่ารักของคนตรงหน้า
“อรุณสวัสดิ์ เบล^^” สึนะยิ้มให้กับแฟนหนุ่มของตนเบาๆก่อนจะยื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากคนตรงหน้า
ดวงตากลมโตมองช่อดอกไม้แป๊ปนึงแล้วเอื้อมไปหยิบการ์ดที่ห้อยไว้มาอ่าน…
ร่างเล็กอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบรับ
“อืม~” สึนะพาร่างสูงเดินไปยังโต๊ะประจำที่อยู่ข้างในสุดเพื่อความส่วนตัว
“เอาเหมือนเดิมใช่ไหม…ว่าแต่มาม่อนไม่มาด้วยหรอ?” พอคนตรงหน้าพยักหน้าตอบรับสึนะก็ถามถึง
เพื่อนสนิทของแฟนหนุ่มที่มักจะมาด้วยกันเสมอ เบลส่ายหน้าเบาๆให้พอรู้ว่าไม่ได้มาด้วยกัน สึนะ
ยิ้มให้ก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อไปสั่งให้คนทำกาแฟทำคาปูชิโน่ของโปรดของเบลเฟกอร์ ใบหน้า
หวานที่มักจะยิ้มอยู่เสมอได้หุบรอยยิ้มลงเป็นหน้าเศร้าสร้อยทันทีเมื่อหันหลังให้กับร่างสูง…
ร่างทั้งสองร่างเดินเคียงกันไปตามทางถนนเล็กๆ ข้างทางเป็นแม่น้ำสายเล็ก อากาศที่เริ่มหนาว
ขึ้นทำให้แขนยาวกระชับอ้อมกอดร่างเล็กให้มากขึ้น ทั้งคู่เดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กของสึนะ…ที่ซึ่งเอา
ไว้พลอดรักด้วยกัน…ทุกวัน…จนเหมือนเป็นกิจกรรมของชีวิตประจำวันไปแล้ว….
ได้แต่กัดริมฝีปากไม่ให้เรียกชื่อของใครอีกคนออกไป
ต้องเรียกชื่อของคนที่ไม่ได้รัก…
“ยินดีต้อนรับครับ!...” ร่างบางหันไปยิ้มให้กับคนที่อยู่ตรงประตูก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเป็นใคร…
ร่างสูงโปร่งของเบลเฟกอร์เดินเข้ามาเป็นคนแรก…เบลหยุดรอใครอีกคนที่กำลังเดินเข้ามา…ผมสีม่วง
เข้มจนเห็นเป็นสีน้ำเงินโผล่มาให้สะดุดตาเป็นอย่างแรก ใบหน้าเรียวได้รูปที่ประดับไปด้วยดวงตา
ที่ออกแนวกลมกว่าผู้ชายด้วยกันเองหน่อย ริมฝีปากบางเฉียบสีชมพูแดงธรรมชาติ ทุกสิ่งทุกอย่าง
มันลงตัวได้อย่างผิดธรรมชาติ…นั่นคือ ‘มาม่อน’…คนที่สึนะหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น…
ใช่แล้ว…ซาวาดะ สึนะโยชิคนนี้แหละแอบหลงรักเพื่อนสนิทของแฟนตัวเอง…
“อ้าว อรุณสวัสดิ์เบล…มาม่อน…” ร่างเล็กยิ้มกว้างทักทายแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของแฟนตัวเอง..
“อรุณสวัสดิ์…” มาม่อนกล่าวอรุณสวัสดิ์ เบลยิ้มตอบรับแต่ไม่พูดอะไร
สึนะยิ้มค้างไปสักพักหนึ่งก่อนจะเดินนำไปยังโต๊ะประจำเหมือนทุกครั้ง...เหมือนเดิมจนหัวใจที่มัน
“เอาเหมือนเดิมทั้ง2คนใช่ไหม?” สึนะถามและเดินกลับไปยังเคาร์เตอร์เพื่อสั่งออเดอร์เมื่อได้รับคำตอบ…
ทุกอย่างเหมือนเดิม…เดินเคียงข้างกันไปตามถนนสายเดิม…มีแม่น้ำเล็กๆไหลผ่าน..
มีจุดหมายเหมือนเดิม…เพียงแต่…คนที่เดินมากับสึนะไม่ใช่เบล…แต่เป็นมาม่อน…
{…ทุกวันผ่านไปอย่างรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ…
…ทุกวันๆของสึนะเต็มไปด้วยความน่าเบื่อ…
…ทุกสิ่งทุกอย่างมันเหมือนเดิม…}
“นี่…” สึนะเรียกคนข้างกายให้หันมามอง…
“มีอะไรหรอ?..” เบลเฟกอร์หันมามองคนตัวเล็กข้างตัวก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของสึนะ…
“ไม่มีอะไร…” สึนะตัดบทแล้วหลบสายตา…
“สึนะ…มีอะไรบอกฉันได้น่ะ” เบลเอื้อมมือไปจับมือเล็กของสึนะ…ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
ของสึนะ…ความอบอุ่นนั่นทำให้ขอบตาร้อนผ่าว…
“ฮึก..ขอโทษ…” น้ำตาสีใสไหลลงอาบใบหน้าหวานนั่นทำให้คนตัวสูงตกใจทำอะไรไม่ถูกทันที…
“...สึนะ..เป็นอะไรไป…!?!” เบลเฟกอร์ลนลาน เอื้อมมือเข้าไปกอดปลอบ ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเล็ก…
“!!!” สึนะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตวาดของเบลเฟกอร์ น้ำตาที่เริ่มแห้งไปกลับมาเอ่อล้นดวงตาอีกครั้ง…
“…” เบลหอบหายใจเล็กน้อยจากแรงตวาด…
“ฮึก…” สึนะสะอื้นเบาๆ เบลเหลือบตามองสึนะ…อารมณ์ความรู้สึกต่างๆนาๆรุมเร้าเข้ามาในสมอง…
“นาย…ทำแบบนี้ได้ไง…” เบลกระซิบเสียงแผ่ว
“ผม..ขอโทษ…ผมรักมาม่อนตั้งนานแล้ว..ฮึก” คนตัวเล็กสะอื้นเสียงดังพลางยกมือขึ้นมาปิดหน้า
“ขอโทษน่ะ…ขอโทษจริงๆ..เบลเฟกอร์..” เรียกชื่อเต็มยศด้วยน้ำเสียงห่างเหินก่อนจะหันหลังเตรียมเดิน
“…!!!” สึนะเบิกตากว้างเมื่อมือของเบลเอื้อมมาจับแขนไว้แล้วดึงเข้าไปจูบ…
“อื้อ…ปล่อยน..อึก” เบลเฟกอร์ยกมือมาจับหน้าเล็กไว้แน่น กดริมฝีปากของตัวเองแน่นกับริมฝีปากบาง
ไม่ปล่อยให้ร่างบางได้หายใจ…
{ เลยทำได้แค่ขโมยจูบเธอไป ฉันทำได้แค่นี้
เพราะฉันนั้นต้องการเธอ เลยขโมยจูบเธอ
โดยไม่มีข้อแก้ตัวและคำอธิบาย…}
เพียะ
ใบหน้าเนียนของเบลปรากฏรอยนิ้วมือจางๆ เบลเฟกอร์ยืนนิ่งหลังจากที่สึนะผลักเขาออกและตบ
หน้า ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนสั่นระริกน้ำตาสีใสคลออยู่รอบๆ
“ฉัน...เกลียดนาย!!!” สิ้นเสียงตวาด คนตัวเล็กหันหลังแล้ววิ่งออกไปทึ้งให้เบลเฟกอร์ยืนนิ่งอยู่คนเดียว…
“…” ร่างสูงค่อยๆทรุดตัวนั่งกับพื้นพลางยกมือขึ้นมากุมหน้าตัวเอง โดยที่ไม่มีใครเห็นน้ำสีใสค่อยๆไหล
ลงมาเรื่อยๆอาบใบหน้าคม…
“คัต!!!!!!” สิ้นเสียงคัตจากผู้กำกับ พนักงานทุกคนถึงกับร้องเฮ
“ทำดีมาก ทั้งสองคน!” ผู้กำกับหนุ่มชมนักแสดงชื่อดังอย่าง เบลเฟกอร์ สึนะโยชิ …
สึนะค่อยๆเดินไปหาแฟนหนุ่มในชีวิตจริงอย่างเบลแล้วยื่นขวดน้ำให้อย่างเอาอกเอาใจ
“เมื้อกี้ตบซะเต็มแรงเลยน่ะ~” เบลเฟกอร์ล้อแฟนอย่างอารมณ์ดีพลางพูดถึงฉากที่เล่นเมื่อกี้
“งื้อ ตามบทนี่นา” สึนะยิ้มกว้างก่อนจะโน้มลงแนบริมฝีปากของตัวเองกับริมฝีปากของอีกคนเบาๆ…
[END of 3/4]
อ๊ากกกกกกกก ในที่สุดก็จบสักที
กับตอนของเบลT^T
ขอบอกว่าตอนนี้แต่งยากมาก ใช้เวลาหลายวันกับตอนนี้(ที่จริงแอบอู้-0-)
ต้องขอโทษที่หายไปนานมาก(ย้ำว่ามาก) แฮะๆ
ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจเขียนแบบนี้แต่ว่าทรัพฟ์ไดร์ฟหาย!
!! เลยต้องแต่งใหม่หมดเลย><
ตอนจบของตอนนี้หักมุมใช่ไหมล่ะ-.,- หุหุหุ (ผลัวะ//หลบรองเท้าของนักอ่านแทบไม่ทัน)
เอ่อ…สำหรับคนอื่นๆที่ขอให้แต่งนี้จะมี
1. สึนะxฮิบาริ ของคุณภัค
2. ฟูตะxสึนะ ของคุณ Nakamura Yumi
ใช่ไหมค่ะ? ถ้าไรต์ตกหล่นรายการของใครก็ช่วยบอกด้วยน่ะค่ะ(อันนี้ไรต์ดูจากcommentเอา)และเรื่องที่จะแต่งต่อ(ไม่นับของฟราน)ก็จะเป็นตามนี้เลยน่ะค่ะ^^
ปล. เนื้อเพลงตอนฉากจูบชื่อ irresistible lips - btob
ขอบคุณที่คอยติดตามผลงานมาตลอดค่ะ!!
ความคิดเห็น