คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : Just One Night s27 (2/4)
Just One Night… s27 (2/4)
ปล.เรื่องนี้อาจเรทนิดหน่อยและไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตอนที่แล้วเลย…
………………………………………………………………………………………………………………
ประเทศอิตาลี, S.S club (Superbia Super club)
“คุณสควอโล่ค่ะ คุณสเตฟานีขอพบค่ะ” สิ้นเสียงเลขาคนสนิทของ สเปลบี สควอโล่ เจ้าของ
Superbia Super club หรือ S.S club ที่เป็นคลับของเหล่าดารานักร้อง เซเล็บคนดังมาเมาหัวราน้ำโดย
ไม่ต้องกลัวว่าจะมีข่าวแพร่งพรายออกไปเพราะมีระบบป้องกันแน่นหนาขนาดหนัก หญิงสาวรูปร่างสม
ส่วนในชุดเดรสสั้นกุดรัดรูปสีแดงเพลิงผ่าทั้งหน้าและหลังเดินนวดนาดมานั่งที่โซฟาข้างๆสควอโล่จนแทบ
จะเกยกันอยู่ร่อมร่อ
“Honey~ เป็นไงบ้าง คิดถึงไอบ้างไหม รุ้ไหมไอคิดถึงยูมากเลย~” ท่าทางของหญิงสาวที่จบมาจาก
อเมริกาทำเอาเลขาสาวแอบเบะปากและสะใจลึกๆที่เห็นเจ้านายของเธอไม่มีท่าทีสนใจหญิงสาว
หุ่มสะบึมข้างตัวเลยสักนิด เอาแต่จิบไวน์ชั้นดีมองไปยังด้านล่างที่มีแต่พวกผู้ดีเต้นเหมือนคนบ้า
อยู่กลางเวที สลัดคราบผู้ดีตอนกลางวันไปซะสิ้น…
ร่างสูงโปร่งเจ้าของผมยาวสลวยกวาดตามองไปรอบผับสุดหรูของตัวเองภายในห้องชั้นบนที่มี
กระจกบานใหญ่มองเห็นชั้นล่างได้หมดโดยไม่สนใจหญิงสาวข้างตัว สะดุดตาเข้ากับร่างเล็กที่ดูไม่ออก
ว่าเป็นเพศใดกันแน่ ผมสีน้ำตาลอ่อนฟูฟ่องน่าจับ ดวงตากลมโตสีเดียวกับเรือนผมดูปรือๆ เหม่อๆ
มือเล็กข้างหนึ่งจับแก้วแชมเปญไว้ ส่วนอีกข้างวางราบไปกับเคาร์เตอร์ ท่าทางจะเมาไปนิดหน่อย
…ทั้งที่ในคลับมีสาวสวยมีฐานะในคลับตั้งเยอะแต่ดวงตาเรียวรีสีอความารีนของสควอโล่
กลับจ้องไปยังร่างเล็กนั้นโดยไม่มองไปทางอื่น…
เรียบง่ายแต่…โดดเด่น
ธรรมดาแต่…มีเสน่ห์
เป็นผู้ชายแต่…กลับทำให้หัวใจเต้นตึกตักได้…
อ่า เจอเหยื่อดีๆเข้าแล้ว~
ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มนิดๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วสั่งการกับเลขาอย่างคล่องแคล่ว ทึ้งหญิงสาวเอาไว้
“พายัยผู้หญิงนี่ออกไปจากห้องฉันและจัดการให้เรียบร้อย” สั่งเสร็จก็ไม่รอช้าก้าวเท้าลงไปข้างล่างเพื่อ
ไปหาเป้าหมายของตัวเองทันที…
…
“ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ สาวน้อย” ใบหน้าหวานหันมามองช้าๆทำเอาลมหายใจของสควอโล่สะดุด
ดวงตากลมโตของ ซาวาดะ สึนะโยชิ หลุบมองตัวเอง ทำให้สควอโล่มองตามแล้วก็เข้าใจว่าร่างบาง
พยายามจะบอกว่าตัวเองเป็นผู้ชายเพราะใส่สูทดำทั้งตัว ร่างโปร่งยกนิ้วเรียวยาวของตนเองไปลูบไล้
แก้มขาวๆที่ออกแดงหน่อยๆเพราะแชมเปญ สึนะเหลือบมองนิ้วมือที่ลูบแก้มตัวเองก่อนจะกลับไปสบตา
กับดวงตาสีอความารีนของคนตรงหน้า ไม่รู้ทำไมสควอโล่ถึงคิดว่าดวงตาสีลาเต้สวยนี้ถึงดูเหวี่ยงๆ หยิ่งๆ
สมเพศเค้ายังไงไม่รู้...
“พา…ไปสิ”
“?”
“รีบๆมาไปที่ห้องของนายได้แล้ว อยากมีอะไรกับฉันไม่ใช่หรอ?” สิ้นเสียงเล็กๆนั่นแล้วสควอโล่ถึงกับอึ้ง
…แต่ไม่นานนักเขาก็ยิ้มที่มุมปาก ก็ดี…เขาไม่ชอบอะไรที่มันยุ่งยาก…
“หืม จะง่ายแบบนี้เลยหรอ~”
“…”
“ฉันไม่ชอบอะไรที่ได้มาง่ายเกินไป…เราต้องคุ้นเคยกันก่อน…ใช่ไหมJ” ร่างโปร่งยิ้มน้อยๆก่อนจะยก
แก้วแชมเปญทรงสูงที่บาร์เทนเดอร์เอามาเสริฟให้ ขยับซ้ายไปขวาเล็กน้อย…แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ
เขาก็ต้องค้างเมื่อร่างบางตรงหน้าพุ่งเข้ามาเอาปากเล็กๆนั่นมาประกบปากเค้าเข้าอย่างรวดเร็ว…
สควอโล่ค่อยๆลดม่านตาที่เบิกกว้างลงก่อนจะจับใบหน้าเล็กให้แน่นและจูบตอบไป ริมฝีปากหนา
ของสควอโล่บดขยี้ริมฝีปากเล็กอย่างไม่ปราณี ส่วนลิ้นก็ล้วงเข้าไปในโพรงปากเพื่อหาความหวาน
อย่างชำนาญ มือหยาบกร้านค่อยๆลดลงไปจับเอวและแผ่นหลังเพื่อตรึงให้อยู่ในอ้อมอกแกร่ง
มือของสึนะก็ขยุ้มไปบนกลุ่มเรือนผมสีเงินยาวสลวยของคนตรงหน้าทันที อ่า หวานดีแฮะ
“อื้อ~” สึนะท้วงเบาๆเมื่อเริ่มไม่มีอากาศหายใจแค่สควอโล่ก็ไม่หยุดแถมยังจูบแรงกว่าเดิม…
ปึก
เมื่อรับรู้สัมผัสที่แรงกว่าเดิม มือเล็กๆจึงออกแรงทุบแรงๆที่หน้าอกกว้างของคนตรงหน้าซึ่งได้ผล สควอโล่
ปล่อยจูบอย่างอ้อยอิ่งและรู้สึกเสียดายเล็กๆที่ไม่ได้รับสัมผัสหวานๆนั่นอีก…
ช่างเถอะ ยังไงคืนนี้ก็ต้องได้อยู่แล้ว..เผลอๆอาจดีกว่าด้วยซ้ำ
คิดแล้วก็เผลออมยิ้มบางๆจนร่างเล็กเอียงหัวเบาๆด้วยความสงสัย
“?”
“แล้ว…จะไปกันยัง?” เขาว่า สึนะทำหน้าสงสัยเล็กน้อยก่อนจะค่อยเข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าพูด ท่า
ทางน่ารักๆของสึนะทำเอาสควอโล่รู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่ได้เป็นมาหลายวัน เขาค่อยๆเท้าแขนกับบาร์
และยกขาขึ้นไขว้ห้าง สึนะจ้องมองที่ขาของสควอโล่อย่างเหม่อลอยเหมือนกำลังใช้ความคิด…
“พอ…ได้ผมแล้วคุณก็จะ…ทิ้งผมใช่ไหม?” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่สควอโล่ก็ยังได้ยินแม้ในคลับจะเสียงดัง
ขนาดไหน ร่างสูงเงียบไปสักพักก่อนจะตอบออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“แน่นอนอยู่แล้ว J” ทั้งที่ตอบไปแบบนี้นแต่ในใจกลับรู้สึกโหวงๆแปลกๆ
“…”
“…?”
“มันก็เหมือนกันหมด…พวกผู้ชาย…เลวๆ”
“…”
“พอได้แล้ว…ก็ทิ้ง…อย่างกับขยะ…” สึนะเลื่อนสายตาจากขาของสควอโล่ไปมองแก้วแชมเปญที่วางบน
บาร์ น้ำสีอำพันสะท้อนใบหน้าหวานออกมา สควอโล่เหลือบไปมองแก้วแชมเปญด้วยเช่นกันแล้วพูด
ออกมา
“อย่างนี้…แปลว่านายไม่ซิงแล้วสิ” สิ้นคำพูดสึนะก็เหลือบตามามองอย่างรวดเร็วทำให้สควอโล่
หัวเราะออกมาเบาๆ น่ารักจัง…
“ทำไม…จะไม่เอาผมแล้วหรอ?” ถามพร้อมยิ้มมุมปากแบบแค่นๆ เจ้าของเรือนผมสีเงินยาวชะงักนิด
หน่อยก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วถามกลับ
“ถ้าไม่เอา...เธอจะทำยังไงล่ะ?” สึนะขมวดคิ้วหงุดหงิดเล็กน้อยที่ไม่ได้คำตอบแถมยังโดนถามกลับอีก
“คงจะ…ไปหาคนนั้น…ล่ะมั้ง?” สึนะชี้ไปยังชายร่างอวบอ้วนที่ถูกล้อมรอบไปด้วยสาวสวยที่มองมายัง
สึนะด้วยความหื่นกระหายเต็มทน…สควอโล่ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิดที่เจ้าตัวก็ไม่เข้าใจ…
ร่างสูงลุกขึ้นวางแก้วแชมเปญลงบนโต๊ะแล้ววางมือไปยังคนตรงหน้า สึนะมองมือข้างหน้าด้วย
ความงุนงงแล้วเลื่อนไปสบตากับดวงตาสีอความารีน…
“ไปสนุกกัน J”
…
....
…..
“อ๊า~”
…
….
………
โรงแรมs.s. (เครือเดียวกับคลับs.s.)
เจ้าของเรือนกลุ่มผมสีเงินยาวสลวยที่ออกแนวยุ่งหน่อยๆเพราะกิจกรรมเมื่อคืนนั่งมองร่างบาง
ข้างตัวในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เสียดายชะมัดที่ไม่ได้เป็นคนแรก สควอโล่คิดพลางถอนหายใจออกมา
“อื้อ~” เสียงผ้าเสียดสีกันเรียกความสนใจจากคนตื่นอยู่ทำให้หันไปมองก็ต้องแทบจะหัวใจวายเมื่อ
สบตากับดวงตากลมโตสีลาเต้ที่มองเขาตาแป๋ว ผมสีน้ำตาลอ่อนที่ฟู่นิดหน่อยดูยุ่งเหยิง ปากบวมเจ่อ
จากพิษจูบเมื่อคืน อ่า สควอโล่อยากจะบ้าตายกับความเซ็กซี่แบบไม่ตั้งใจของคนตรงหน้าซะจริง…
เดี๋ยวอดใจไม่ไหวกดอีกรอบต้อนรับวันใหม่จะทำไง…เขานึกพลางอมยิ้ม…
“อรุณสวัสดิ์…ที่รัก”
[END of 2/4]
กรี๊ดดดดดดดด ในที่สุดก็จบสักที!!!
เฮ้อ นี่เป็นครั้งแรกที่ทำตอนหนึ่งออกมายาวขนาดนี้
เอ่อ คงไม่โกรธใช่ไหมค่ะที่หายไปนาน…การบ้านเยอะมว๊ากกกกก(ข้อแก้ตัว-.,-)
เรื่องตัดจบสุดๆ(เพราะขี้เกียจแต่งต่อ-0-/โดนตบ)
เอ่อ…ชอบไหมค่ะ? หวังว่าจะชอบน่ะ ตั้งใจแต่งมากเลยตอนนี้T^T
ส่วนที่ขอมาคู่อื่นๆ(ที่ไม่ใช่วาเรีย)คงจะแต่งให้ได้ช้าหน่อยน่ะค่ะเป็นเพราะความผิดไรต์
เองค่ะที่แยกวาเรีย27เป็นคู่ๆทำให้ชักช้าไปมาก อย่าโกรธกันน่ะ…~
เม้นต์กันหน่อยน้า…เวลาไม่เห็นเม้นต์กระดึ๊บขึ้นเลยนี้ก็ไม่มีกระจิตกระใจจะแต่งเลยง่า~~
อืม…งั้นเจอกันตอนหน้าน่ะ!
‘บ่องตงรักนักอ่านจุงเบย~’
ความคิดเห็น