++ สำนักงานของเชอร์ล็อค ++

ลำดับตอนที่ #50 : เชอร์ล็อคราชันย์มนตรา

ใบสมัคร

 

“ความจงรักภักดี….มันก็แค่หน้าที่ที่ฉันต้องทำไม่ใช่เหรอคะ

บท :: ผู้กล้าแห่งความอ่อนโยน

ผู้ถูกเลือกจากเมือง :: ฮานะ

ชื่อ-นามสกุล :: เซฟไฟรัส  เคียร์น II Zephyrus  Kearne

ชื่อเล่น :: เซฟไฟรัส (เป็นชื่อเรียกสำหรับทุกคนเลยค่ะ เพราะเธอไม่คิดที่จะแบ่งแยกความสนิทสนมของตัวเองกับใครทั้งนั้น ถ้ามีคนเรียกชื่ออื่นนางจะตวัดสายตามองนิ่งๆ แล้วพูดว่า ‘กรุณาเรียกว่าเซฟไฟรัสด้วยค่ะ’ แน่นอนว่าพ่อแม่แท้ๆของเธอเองยังต้องเรียกเธอด้วยชื่อเต็ม)

อายุ :: 13 ปี

เพศ :: หญิง

วีรบุรุษที่อยากจะปกป้อง :: เฟย์ย่า

นิสัย :: เซฟไฟรัส คือเด็กหญิงเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งและคำพูดบาดลึกไปจนถึงกระดองใจ เซฟไฟรัสนั้นต่างจากเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันอยู่มากโข เธอไร้ซึ่งความร่าเริงสดใสสมวัยต่างจากเด็กวัยเดียวกัน ทั้งยังมีความคิดความอ่านเฉียบคมยิ่งกว่าผู้ใหญ่บางคนเสียอีก เซฟไฟรัสนั้นมีความเป็นผู้นำสูงและมากด้วยความเฉียบขาดและไหวพริบ ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเด็กหญิงคนนี้ก็สามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดีเยี่ยม หากแต่เธอไม่ค่อยแสดงมันออกมาเท่าไหร่นัก เนื่องด้วยไม่ต้องการที่จะเป็นจุดเด่น ไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของเธอนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ เพราะนอกจากสีหน้าเรียบนิ่งนั่นแล้ว ดวงตาคู่โตของเธอยังว่างเปล่าไร้ความรู้สึก เซฟไฟรัสนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่ลึกลับอยู่พอตัว ไม่มีใครรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเซฟไฟรัสเลยนอกจากตัวเธอเอง เธอไม่เคยคิดที่จะเปิดใจหรือไว้ใจใครทั้งสิ้นแม้แต่กับคนในครอบครัวด้วยกัน เซฟไฟรัสไม่เปิดใจหรือให้ความสนิทสนมกับใครเลยแม้แต่คนในครอบครัว พ่อแม่แท้ๆก็ยังรู้สึกว่าเธอแปลกแยกและแตกต่างจากเด็กคนอื่น อีกทั้งเจ้าตัวยังมีออร่าแปลกๆ ที่ทำให้คนรอบข้างพากันเกรงใจและยอมอยู่ใต้อาณัติแต่โดยดี แม้กระทั่งคนที่อายุมากกว่าเกือบสิบปียังรู้สึกเกรงใจเธออยู่ไม่น้อยเลยล่ะ

            เซฟไฟรัสนั้นเป็นเด็กหญิงเงียบๆ ไม่ค่อยพูด หรือเรียกว่าไม่คิดจะพูดเลยมากกว่า เซฟไฟรัสจะพูดออกมาก็ต่อเมื่อจำเป็นเท่านั้น แต่คำว่าจำเป็นต้องจำเป็นสำหรับเธอจริงๆ ไม่ใช่จำเป็นสำหรับคนอื่น ดังนั้นหากมีคนเข้ามาพูดคุยด้วยแต่ถ้าเธอไม่ต้องการที่จะคุยด้วยเธอก็จะเมินและไม่สนใจคนๆนั้นเลย แม้ว่าเขาจะพูดเรื่องที่น่าสนใจมากแค่ไหนก็ตาม ในยามที่เธอเปิดปากพูดออกมาหลายๆคนอาจจะนึกก็ได้ว่าเงียบเหมือนเดิมซะยังดีกว่า เพราะคำพูดแต่ละอย่างที่พูดออกมาล้วนตรงและแทงใจคนฟังดังฉึกเลยล่ะ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้นะว่าคำพูดของตัวเองไปทำให้คนอื่นไม่พอใจ เธอรู้เรื่องนี้ดีแต่ก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยน หากมีคนแสดงอาการไม่ชอบหรือกระฟัดกระเฟียดกับคำพูดของเธอเซฟไฟรัสจะสวนกลับทันทีว่า ‘ถ้าฟังไม่ได้ก็เชิญปิดไปสิคะ’ แม้จะฟังดูเหมือนกวนประสาทแต่เชื่อเถอะว่าเธอพูดเพราะคิดอย่างนั้นจริงๆ เซฟไฟรัสนั้นจะไม่ชอบเอามากๆ หากมีคนมาก้าวก่ายหรือเซ้าซี้เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเธอ ถ้าทนได้เธอก็จะทนนะเพราะเซฟไฟรัสก็เป็นคนใจเย็น และมีความอดทนสูงอยู่พอตัว แต่ถ้าทนไม่ได้เธอก็จะหันไปพูดประโยคแรงๆใส่ เช่น ‘ยุ่งเรื่องของคนอื่นทำให้ชีวิตของคุณดีขึ้นเหรอคะ’ หรือไม่ก็ ‘ไม่รู้เรื่องของฉันสักหน่อยคุณคงไม่ตายมั้งคะ’

            ความเงียบสงบคือสิ่งที่เซฟไฟรัสชอบมากถึงมากที่สุด สถานที่ที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายนั้นเธอจะพยายามหลีกหนีอย่างเอาเป็นเอาตายเลยล่ะ แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะเข้าสังคมไม่ได้นะ เธอสามารถเข้าสังคมและพูดคุยกับคนอื่นได้ตามปกติ เพียงแต่ไม่ค่อยชอบจึงพยายามหลีกหนีก็เท่านั้น ส่วนมากคนอื่นๆจึงมักพบเห็นเซฟไฟรัสอยู่ตัวคนเดียวมากกว่าอยู่กับคนอื่นๆ เซฟไฟรัสนั้นค่อนข้างมองโลกในแง่ร้ายและไว้ใจคนยาก เมื่อมีคนมาทำความรู้จักเธอจะสร้างกำแพงกั้นหรือเว้นระยะห่างเอาไว้ด้วยความไม่ไว้ใจ เพราะขนาดคนในครอบครัวเดียวกันเธอยังไม่คิดที่จะมีปฏิสัมพันธ์ หรือมีความผูกพันอะไรด้วยแม้แต่อย่างใด ตัวตนของเซฟไฟรัสนั้นค่อนข้างขัดกับความรักสงบของเจ้าตัวอยู่พอสมควร เพราะไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนก็มักจะเป็นจุดสนใจอยู่เสมอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม หรือเพราะผ้าปิดตาที่พันตาซ้ายเอาไว้ หรือเป็นเพราะออร่าแปลกๆ ที่เจ้าตัวแผ่ออกมากันแน่ ตามปกติเซฟไฟรัสจะเคลื่อนไหวด้วยความเงียบเชียบ เรียกได้ว่าเป็นคนมือเบาเท้าเบาในระดับหนึ่ง จึงไม่แปลกที่จู่ๆ เธอจะไปโผล่หน้าตรงนั้นทีตรงนี้ที พาลให้คนอื่นตกใจจนแทบช็อคอยู่บ่อยๆ หรือบางครั้งเธอก็ทำเนียนเข้าไปคุยด้วยแต่แวบเดียวเธอก็ฉกของของคนๆนั้นไปต่อหน้าต่อตา ซึ่งมันสร้างความบันเทิงให้เจ้าตัวไม่น้อยเลยล่ะ ดังนั้นจะเรียกเซฟไฟรัสว่าเป็นคนรักสนุกและขี้แกล้งก็ไม่ผิดนัก แต่เจ้าตัวรักสนุกแบบเงียบๆนะ เวลาจะแกล้งใครก็จะแอบคิดกะการแผนของตัวเองอย่างเงียบๆ แล้วค่อยๆจัดการอย่างแนบเนียน เห็นเป็นเด็กน้อยแบบนี้ แต่เซฟไฟรัสร้ายพอตัวเลยนะ!!

            นอกเหนือจากความขี้แกล้งแล้ว เซฟไฟรัสยังเปี่ยมไปด้วยความเจ้าเล่ห์เกินเด็ก หากมีใครบอกว่าเป็นเด็กอายุสิบสามก็คงยากที่จะเชื่อ เซฟไฟรัสนั้นค่อนข้างมองคนเก่ง และเดาทางคนออกได้อย่างง่ายดาย สามารถพูดความรู้สึกนึกคิดของคนๆนั้นออกมาได้แม่นยำราวกับมานั่งอยู่กลางใจก็ไม่ปาน ที่สำคัญเซฟไฟรัสยังฉลาดเป็นกรด จนยากที่จะเชื่อว่าทั้งหมดทั้งมวลที่เธอรู้นั้นจะอยู่ในมันสมองของเด็กอายุสิบสาม หากเปรียบเทียบหัวสมองของเธอกับเทคโนโลยีแล้ว เธอไม่ต่างอะไรกับเมมโมรี่ที่สามารถเก็บทุกอย่างที่ต้องการ และรู้ทุกอย่างไม่ต่างจากกูเกิ้ล บางครั้งเซฟไฟรัสก็พูดอะไรที่มันเป็นวิชาการออกมาได้หน้าตาเฉย ซึ่งมักจะทำให้คนอื่นงงเป็นไก่ตาแตกอยู่บ่อยๆ ซึ่งเธอก็รู้ตัวนะแต่…คนมันอยากพูดอ่ะ มีปัญหาอะไรป่ะ#มองหน้าหาเรื่อง นิสัยอีกอย่างของเซฟไฟรัสคือค่อนข้างดื้อเงียบ ตามนิสัยเด็กก็ต้องมีดื้อบ้างเป็นธรรมดา แต่เซฟไฟรัสจะไม่แสดงอาการเอาแต่ใจออกมาเหมือนเด็กในรุ่นเดียวกัน แต่เธอจะจดๆจ้องๆและแผ่รังสีมาคุออกมาเป็นเชิงว่าเธอไม่พอใจแทน แต่ก็ใช่ว่าเธอจะเป็นเด็กดื้ออยู่ตลอดเวลานะ เธอจะแสดงด้านนี้ออกมาก็ต่อเมื่อเธอไม่ชอบหรือไม่พอใจอะไรเท่านั้น เพราะปกติแล้วเซฟไฟรัสติดจะเป็นคนง่ายๆ สบายๆเสียด้วยซ้ำ แม้จะเปี่ยมไปด้วยความเป็นผู้นำ แต่เธอกลับชอบที่จะเป็นผู้ตามมากกว่า

            สิ่งหนึ่งที่เซฟไฟรัสทำได้ดีคือ การแสดงละคร พูดง่ายๆ เธอมีความสามารถในการตบตาคนอื่นนั่นเอง โดยเฉพาะการร้องไห้ แค่สั่งให้ตัวเองร้องน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างกับสั่งได้เชียวล่ะ เวลามีคนจับได้ว่าเธอแกล้งหรือทำเรื่องวุ่นวาย ถ้าไม่ยอมรับตรงๆ เธอก็จะใช้มุกเด็กน้อยขี้แยในการเอาตัวรอดนั่นเอง ส่วนหนึ่งก็เพราะเธอเป็นเด็กด้วยล่ะมั้ง เวลาที่เธอร้องไห้คนส่วนใหญ่จึงใจอ่อนกันเป็นแถบๆ และเพราะความเป็นเด็กเรี่ยวแรงของเธอจึงมีไม่มากเท่าผู้ใหญ่ แม้กระทั่งเด็กวัยเดียวกันเซฟไฟรัสยังไม่มีแรงเทียบเท่าเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นหากเป็นงานที่ต้องใช้แรงเซฟไฟรัสจึงไม่สามารถทำได้เลยแม้แต่อย่างเดียว ขนาดยกโต๊ะยังต้องวางแล้ววางอีกเพราะไม่มีแรงมากพอที่จะยกนั่นเอง เซฟไฟรัสนั้นมีร่างกายที่ค่อนข้างอ่อนแอ เธอติดโรคจากคนอื่นได้ง่าย และเมื่อเป็นแล้วก็จะอาการหนักจนน่ากลัวว่าจะไม่รอดอยู่บ่อยครั้ง ยิ่งสถานที่ที่มีแดดแรงๆ เซฟไฟรัสมีสิทธิ์อ่อนเพลียจนหมดสติได้เลยนะ แต่ส่วนใหญ่ถ้าหากร่างกายยังรับไหวและเธอยังทนได้ เธอก็จะไม่แสดงอาการออกมาเลยว่าเธอรู้สึกอย่างไร นอกจากจะไม่ไหวจริงๆ ซึ่งพอเป็นแบบนั้นอาการของเธอก็หนักมากจนแทบจะเกินเยียวยาเข้าไปแล้ว สาเหตุที่เธอต้องทนเวลาป่วยหรือบาดเจ็บนั้นเป็นเพราะเธอไม่ต้องการให้ตัวเองเป็นภาระของคนอื่นหรือทำให้คนอื่นเดือดร้อนเพราะปัญหาของตัวเอง เธอคิดว่าถ้าตัวเองทนไหวก็ควรจะทน เห็นเซฟไฟรัสดูอิกนอร์ทุกสิ่งอย่างบนโลกแบบนี้แต่กับคนที่ด้อยกว่าเธอจะให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่เลยนะ ที่สำคัญคือถ้าหากมีใครมาขอความช่วยเหลือแล้วเธอมองว่าคนๆนั้นไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร เธอก็จะให้ความช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถเชียวล่ะ เผลอๆอาจจะดีเกินไปจนตัวเองต้อวเดือดร้อนเสียด้วยซ้ำ แต่กลับกันถ้ามันเป็นปัญหาของตัวเธอเองเธอจะไม่ยอมให้ใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเด็ดขาด

            จากตัวอย่างคำพูดหลายๆประโยคจะเห็นได้ว่าเซฟไฟรัสเป็นคนที่พูดจาสุภาพเอามากๆ ต่อให้ไม่พอใจหรือโมโหแค่ไหน เซฟไฟรัสจะยงคงความสุภาพในคำพูดเอาไว้ได้ทุกกระเบียดนิ้ว บางทีตอนที่เธอโมโหคำพูดคำจาจะสุภาพมากกว่าตอนปกติเสียด้วยซ้ำ คำพูดจาที่สุภาพอาจจะดูเหมือนเธอเป็นคนเรียบร้อย และยอมคน แต่ความจริงแล้วเธอคือคนรีดความลับตัวแม่เลยล่ะ เธอสามารถไล่เลียงและใช้เล่ห์เหลี่ยมในการหลอกถามข้อมูลจากคนอื่นๆได้อย่างเชี่ยวชาญราวกับเกิดมาเพื่อเป็นนักจิตวิทยาก็ไม่ปาน ที่สำคัญเธอยังเป็นจอมแบล็คเมล์อันดับหนึ่งอีกด้วย ส่วนใหญ่เจ้าตัวมักจะไปรู้เห็นความลับของคนอื่นเข้าโดยไม่ตั้งใจอยู่บ่อยๆ ซึ่งด้วยความที่เป็นคนความจำดีเธอก็จะจำไว้ ส่วนหนึ่งก็จำไว้เพื่อจะเอามาใช้ในภายหลังนี่ล่ะ แต่ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เธอก็จะไม่เอามาใช้ขู่คนอื่นพร่ำเพื่อหรอกนะ เพราะเธอเป็นคนรักษาความลับแบบสุดๆ เรียกได้ว่าเป็นกล่องเก็บความลับเลยก็ว่าได้ หากมีความลับอะไรมาตกถึงเธอแล้วล่ะก็รับรองว่ามันจะไม่หลุดไปไหนแน่นอนนอกจากตัวเธอและเจ้าของความลับนั้นเท่านั้น (แต่ตอนแบล็คเมล์มันก็คนละเรื่องกันนะคะ -__-)

            แม้เซฟไฟรัสจะดูเย็นชาจนน้ำแข็งเรียกพี่ และเรียบนิ่งจนดูเหมือนคนความรู้สึกตายด้าน แต่เธอก็มีอารมณ์ความรู้สึกตามประสาเด็กหญิงวัยกำลังโตนะคะ! อย่าคิดว่าเธอเป็นก้อนหินไร้อารมณ์เด็ดขาดเชียว แม้เจ้าตัวจะดูเหมือนมากก็ตาม//โดนตบดับแดดิ้น ในเวลาที่เซฟไฟรัสดีใจหรืออารมณ์ดีนั้นแม่หน้าของเจ้าตัวจะนิ่งจนรูปปั้นต้องก้มกราบ(?)ก็ตาม แต่ดวงตาของเธอจะเปล่งประกายเสียยิ่งกว่าการได้เห็นดาวตอนกลางวันอีกนะคะแถมยังมีแววความดีใจปรากฏอยู่บนดวงตาอีกต่างหาก ถ้าหากเป็นตอนที่เจ้าตัววางแผนอะไรได้ก็อาจจะหลุดยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาแวบหนึ่ง แต่ทั้งหมดที่กล่าวมานั้นจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นค่ะ เพราะเพียงแวบเดียวเธอก็กลับมาทำหน้านิ่งและดวงตาว่างเปล่าดังเดิม เวลาที่เซฟไฟรัสตกใจ(ซึ่งหาได้น้อยมาก) ดวงตาของเธอจะเบิกกว้างขึ้นสามมิลลิเมตร (!?) แต่เมื่อเจ้าตัวกะพริบตาครั้งเดียวความตกใจเหล่านั้นก็จะหายไป และกลับมาเป็นเซฟไฟรัสจอมเย็นชาเหมือนเดิม เวลาที่เซฟไฟรัสโกรธนั้นหน้าเธอจะยังคงนิ่งเหมือนปกติ แต่คำพูดจะเพิ่มความสุภาพขึ้นอีกสิบจุด แม้จะไม่มีรังสีอำมหิตเหมือนอย่างคนอื่นๆ แต่ดวงตานั้นกลับมากด้วยความกดดันจนอีกฝ่ายแทบช็อคเลยล่ะ ถึงแม้ช่วงเวลาที่เธอโกรธจะเป็นช่วงเวลาหายาก แต่เชื่อเถอะว่าคุณไม่อยากเจอมันหรอก…. เวลาที่เธอเศร้านั้นหน้าของเธอจะยังเรียบนิ่ง ส่วนดวงตาก็ยังคงว่างเปล่าตามปกตินั่นล่ะ หากแต่เธอจะพูดน้อยลงกว่าปกติจนดูผิดสังเกต แล้วก็มักจะเก็บตัวอยู่คนเดียวไม่ให้ใครรบกวนทั้งนั้น ในเวลาที่เธออยู่คนเดียวเธอไม่ได้ร้องไห้หรอกนะ มันอาจจะมีน้ำตาคลอบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับร้องไห้งอแงออกมา (เจ้าตัวบอกว่าจะยอมร้องไห้เฉพาะตอนเล่นละครตบตาคนอื่นเท่านั้น)

ประวัติ :: ครอบครัวของเซฟไฟรัสเคยเป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก่อน เธออาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่งที่มีขนาดใหญ่จนเรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์ขนาดย่อมๆเชียวล่ะ ครอบครัวของเซฟไฟรัสนั้นเป็นครอบครัวใหญ่ ในบ้านนั้นมีพ่อ แม่ ตัวเธอ และญาติพี่น้องเกือบสิบคนอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ เมื่อญาติพี่น้องมีครอบครัวบ้านของเธอก็เริ่มขยับขยายใหญ่ขึ้น จนในที่สุดมันก็เป็นสิ่งที่เรียกว่าปราสาทในความคิดของเซฟไฟรัส ญาติพี่น้องของเซฟไฟรัสนั้นมากด้วยความอิจฉาริษยา แบะต้องการที่จะชิงดีชิงเด่นเพื่อมรดกของบ้านหลังนี้ (เรื่องออกจะคล้ายละครหลังข่าวไปสักนิด) เซฟไฟรัสเคยเป็นเด็กสาวที่ร่าเริง แต่กลับเติบโตมาท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความกดดันและการแก่งแย่งแข่งขัน แต่เธอกลับไม่สนใจ เพราะเธอยึดถือคำสอนของแม่และพ่อที่ว่า ‘หากเราเป็นคนดีมากพอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปแข่งขันกับใคร’ และนั่นทำให้เธอมักจะเป็นที่อิจฉาของเหล่าญาติพี่น้อง เพราะนอกจากหน้าตาที่น่ารักแล้ว เธอยังฉลาดเป็นกรดจนเรียกได้ว่าเป็นความภูมิใจของบ้าน แต่ชีวิตของเซฟไฟรัสกลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เหมือนอย่างเด็กสาวผู้โชคดี เมื่อพ่อของเธอมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากแม่ของเธอ คืนหนึ่งตอนกลางดึก เซฟไฟรัสในวัยหกขวบมองเห็นพ่อมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นและเห็นแม่นั่งร้องไห้อยู่ไม่ไกล ครอบครัวที่เธอเคยคิดว่าอบอุ่นพังทลายไปต่อหน้าต่อตา เด็กหญิงเซฟไฟรัสไม่สามารถทำอะไรได้เลย แม้แต่จะปลอบแม่ที่กำลังเสียใจ ชีวิตของเด็กสาวที่เคยเป็นที่อิจฉากลายมาเป็นเด็กสาวที่น่าสมเพชอย่างไม่อาจแก้ไขได้ ไม่นานผู้หญิงคนใหม่ของพ่อก็เข้ามามีอำนาจภายในบ้าน เธอทั้งจิกหัวใช้แม่ของเธอและญาติพี่น้อง รวมทั้งตัวเธอที่เป็นลูกแท้ๆของพ่อ แม้เซฟไฟรัสจะยังเด็กแต่เธอก็ยังแยกออกว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู เหตุการณ์ครั้งนั้นพลิกเด็กสาวแสนร่าเริงและมองโลกในแง่ดีจากหน้ามือเป็นหลังเท้า หลังจากถูกผู้หญิงคนนั้นกดขี่ วันนั้นเซฟไฟรัสในวัยสิบขวบเข้าไปร้องไห้ในห้องและไม่กินอะไรเป็นเวลาสองวัน วันที่สามเธอเดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าเรียบนิ่งและดวงตาที่ว่างเปล่าราวกับคนละคน เธอเริ่มต่อต้านคนภายในบ้าน นอกจากแม่เพราะสำหรับเธอแม่คือคนที่น่าสงสาร แต่เซฟไฟรัสคิดผิด แม่ของเธอเองต่างหากที่มีผู้ชายคนอื่น แม่ของเธอคบชู้มาก่อนที่พ่อของเธอจะมีผู้หญิงคนอื่นเสียอีก ความเชื่อใจที่เด็กหญิงมีต่อบุพการีพังทลายลง เธอไม่เหลือความเชื่อใจให้กับใครอีก ปราสาทที่เธอเคยมองว่าแสนสุขสันต์ กลายเป็นสถานที่แสนโสมมเป็นที่สุดในความคิดของเด็กหญิง และเมื่อเธออายุได้สิบเอ็ดปี เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนใหม่ของพ่อและผู้ชายคนใหม่ของแม่ ร่วมมือกันวางแผนฆ่าเธอ เซฟไฟรัสถูกลักพาตัวด้วยคนที่หญิงร้ายชายเลวจ้างมา เธอถูกจับไปขังไว้ในโกดังเกือบสองอาทิตย์ แถมยังต้องเสียดวงตาข้างซ้ายไป ในตอนกลางวันโกดังนั้นร้อนแสนร้อน แต่ในตอนกลางคืนมันทั้งมืดและหนาวจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง เซฟไฟรัสแอบหนีออกมาได้ แต่ก็ถูกคนที่จับเธอมาไล่ตาม ในที่สุดเมื่อหมดทางหนีเด็กหญิงก็ตัดสินใจกระโดดน้ำ แม้จะรู้ตัวดีอยู่แล้วว่าว่ายน้ำไม่เป็น ในช่วงเวลาที่ก้ำกึ่งระหว่างความเป็นความตายนั้น มีใครคนนั้นช่วยเซฟไฟรัสขึ้นมาจากน้ำ ภาพของผู้ช่วยชีวิตชัดเจนอยู่ท่ามกลางความทรงจำอันเรือนลาง คนๆนั้นมีผมซอยสั้นสีเปลือกไม้ และดวงตากลมโตเปี่ยมด้วยความอ่อนโยอารีสีเขียวมรกต หญิงสาวผู้นั้นแนะนำตัวเองว่าชื่อเฟย์ย่า วินาทีนั้นเองที่เซฟไฟรัสรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ เฟย์ย่าช่วยชีวิตเด็กหญิงไว้และมอบดวงตาใหม่ให้กับเธอ แม้จะคนละสีแต่อย่างน้อยเธอก็มีดวงตาไม่ใช่เด็กหญิงตาบอด เซฟไฟรัสตัดสินใจติดตามเฟย์ย่าไปทุกหนแห่ง แต่สุดท้ายเพราะความอ่อนแอของร่างกาย เซฟไฟรัสป่วยด้วยโรคร้ายการเดินทางของเธอจึงต้องหยุดลง เฟย์ย่าคอยอยู่พักรักษาตัวเธอจนเป็นปกติก่อนจะจากไปทิ้งไว้เพียงเงินจำนวนหนึ่งและที่อยู่ของบ้านหลังใหม่สำหรับเธอเท่านั้น

พลังที่มี :: พลังสะกดจิต (ใช้พลังจากดวงตาอีกข้างซ้ายของเธอ ดวงตาข้างนั้นเป็นสีน้ำเงินเข้ม ไล่เฉดจากเข้มไปอ่อนและเป็นสีฟ้าบริเวณนัยน์ตา สามารถเลือดสะกดจิตคนที่ต้องการได้ด้วยการจ้องตา เมื่อมีใครจ้องตาข้างนั้นของเธอแล้วจะตกอยู่ในภวังค์และยอมทำตามคำสั่งของเธอทุกอย่าง พลังก็คล้ายๆ กับลูลูชในเรื่องโค้ดกีอัส แต่พลังของเธอนั้นต่างกันออกไปตรงที่สามารถสะกดจิตหมู่ได้ แต่พลังก็มีขีดจำกัดคือสามารถสะกดจิตคนเป็นกลุ่มได้ไม่เกินแปดคนเท่านั้น หากเกินกว่านั้นจะไม่สามารถใช้พลังได้ ตามปกติแล้วเธอจะปิดตาข้างนั้นไว้ด้วยผ้าปิดตาสีดำสนิท)

ชอบ :: สถานที่ที่สงบๆ (หลับตาพริ้มด้วยความผ่อนคลาย ดวงตาเป็นประกายอย่างอารณ์ดี) / บลูเบอร์รี่ (ทานอย่างเอร็ดอร่อย เวลาไปไหนมาไหนจะมีกระปุกใส่บลูเบอร์รี่ติดตัวอยู่เสมอ ส่วนสาเหตุที่ชอบนั้นเป็นเพราะมันคือผลไม้ที่เฟย์ย่าให้ทานบ่อยๆ ตอนที่ป่วย) / การดูดาวในตอนกลางคืน (ดวงตาเป็นประกายอย่างมีความสุข สามารถนอนดูดาวได้ทั้งคืนแบบไม่ยอมหลับยอมนอน) / รอยยิ้มของคนที่ได้รับความช่วยเหลือจากเธอ (ดวงตาเป็นประกายและแอบอมยิ้มเล็กน้อย) / การคิดแผนแกล้งคนอื่น (แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาแวบหนึ่ง) / ปฏิกิริยาของคนที่ถูกแกล้ง (มองดูอย่างสนุกสนาน)

เกลียด :: คนที่มาเซ้าซี้เรื่องส่วนตัว (ถ้าทนได้จะทนแต่ถ้าทนไม่ได้จะหันไปพูดคำพูดแรงๆใส่) / บ้านหลังเก่า (เผลอแสดงแววตาเกลียดชังออกมาวูบหนึ่งเมื่อนึกถึง)/ พ่อและแม่ของตน (พยายามไม่นึกถึง เพราะถ้านึกถึงเธอจะยิ่งปวดหัว) / แดดแรงๆ และอากาศที่ร้อนเกินไป (แอบเฟดตัวออกมาจากบริเวณนั้นอย่างเนียนๆ)

กลัว :: น้ำลึก (มือจะสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัว แต่หน้ายังนิ่งอยู่นะ และจะพยายามหลีกหนีจากบริเวณนั้นโดยเร็วที่สุด)

เพิ่มเติม :: เซฟไฟรัสจะแทนตัวเองว่าฉัน และแทนคนอื่นว่าคุณ ไม่ว่าคนๆนั้นจะเด็กกว่าหรืออายุมากกว่า แม้กระทั่งอายุเท่ากัน

            ความสามารถพิเศษคือ มีความจำดีมากกว่าคนทั่วไป / สามารถเคลื่อนไหวไปไหนมาไหนได้อย่างเงียบเชียบ / ใช้เล่ห์เหลี่ยมรีดความลับและเกลี้ยกล่อมชาวบ้านได้เป็นอย่างดี / แสดงละครตบตาได้อย่างแนบเนียน / ทำอาหารและงานบ้านได้ดี (เพราะต้องอยู่ตัวคนเดียวในบ้านที่เฟย์บ่าหาไว้ให้)

            ชื่อเดิมของเธอคือโซเฟีย  อคิเลีย แต่เปลี่ยนชื่อตัวเองเสียใหม่ เพื่อตัดขาดตัวเองออกจากครอบครัว

อยากมีคู่ไหม? :: อยากมีอยู่นะคะ แต่อีกใจหนึ่งก็นึกอยู่ว่านางเด็กเกินไปรีเปล่า แต่เอาเถอะเราอยากเห็นผู้ชายกินเด็ก//โดนตบอะเกน ดังนั้นขอคู่ของยัยหนูนี่เป็นผู้ชายนะคะ ‘^’

มุมคุยกับออริ

            ชายหนุ่มผู้เป็นตัวแทนของวีรบุรุษคนอื่นๆมองหน้าเซฟไฟรัสอย่างพิจารณาก่อนจะเอนตัวพิงโซฟาแล้วหยิบแฟ้มประวัติเซฟไฟรัสขึ้นมาอ่าน

            “ข้าเป็นตัวแทนของท่านคุรุมิกับท่านเฟย์ย่า มาคุยกับเจ้าเพื่อเข้าโรงเรียนไฟนอล...ลองบอกชื่อของเจ้าและเหตุผลที่เข้าโรงเรียนแห่งนี้ให้ข้าฟังทีสิ”

: เซฟไฟรัสขยับตัวเพื่อทำความเคารพชายหนุ่มเบื้องหน้า ใบหน้าเรียบนิ่งเงยขึ้นสบตากับคู่สนทนาอย่างไร้ซึ่งความเกรงกลัว “ฉันชื่อเซฟไฟรัส  เคียร์น ขอบคุณสำหรับความใส่ใจในการอ่านประวัติของฉันนะคะ” เสียงใสนั้นเอ่ยอย่างราบเรียบ นั่นทำให้อีกฝ่ายเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจไม่น้อย “ส่วนสาเหตุที่มาเข้าเรียนที่นี่เกรงว่าจะบอกไม่ได้นะคะ เพราะเราก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่ฉันจะมอบความไว้เนื้อเชื่อใจให้กับคนแปลกหน้าอย่างคุณได้”

            “งั้นเหรอ...” ชายหนุ่มเขียนอะไรบางอย่างลงกระดาษ “งั้นคนที่เจ้าอยากปกป้องก็คือ?”

: “ท่านเฟย์ย่า….ท่านเฟย์ย่าเพียงคนเดียวเท่านั้นค่ะ” ความมั่นคงไร้แววลังเลถูกส่งผ่านมาหาชายหนุ่มทั้งน้ำเสียงและแววตาของเด็กหญิงอายุสิบสามปี

            “โอเค คำถามสุดท้าย หากเจ้าได้เป็นผู้ถูกเลือกที่ได้อยู่เคียงข้างวีรบุรุษ ทุกสิ่งล้วนอยู่ในระหว่างเป็นกับตาย แต่ในกรณีที่ทั้งเพื่อนของเจ้าและวีรบุรุษที่เจ้ารัก ตกอยู่ในอันตราย เจ้าจะเลือกช่วยใครและเพราะอะไร?”

: “หากเวลานั้นมาถึงฉันจะเป็นคนเลือกเองค่ะ” เด็กหญิงเอ่ยนิ่งๆ ดวงหน้านั้นเรียบเฉยไม่แม้แต่จะรู้สึกอะไร แม้แต่ความลังเลเพียงนิดก็ไม่ปรากฏอยู่บนแววตาสีอำพันเข้ม อัญมณีคู่โตทั้งนอกและในผ้าปิดตาสบกับชายหนุ่มนิ่ง นานนับนาทีที่ระหว่างคนทั้งสองถูกโอบล้อมด้วยความเงียบ “ต้องขอโทษด้วยที่ไม่สามารถบอกคุณได้ แต่เรื่องนี้ฉันนับมันเป็นเรื่องส่วนตัว และเราก็ยังไม่สนิทกันมากพอที่คุณจะมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวนะคะ” เซฟไฟรัสนิ่งไปพักหนึ่งก่อนเอ่ยต่อ “ถ้าเป็นคุณล่ะคะ…จะเลือกอะไร”

G  MINOR