++ สำนักงานของเชอร์ล็อค ++

ลำดับตอนที่ #47 : เชอร์ล็อคกรอกใบสมัคร EP.2

แบบฟอร์ม

ชื่อ : คุเรซากะ  มิโฮชิ II Kuresaka  Mihoshi

อายุ : 15 ปี

โรงเรียน : โรงเรียนแฟรี่  

ห้อง : 1 B

ความถนัด / ความสามารถพิเศษเฉพาะตัว : มิโฮะจังนั้นถนัดเรื่องการทำอาหารและงานบ้านอยู่บ้างเล็กน้อยค่ะ พวกการวาดรูปหรือถ่ายภาพก็พอมีสกิลติดตัวบ้างแต่ไม่ถึงขั้นมืออาชีพ นอกเหนือจากนั้นเห็นจะเป็นเรื่องการร้องเพลงค่ะ เพราะเสียงของเจ้าตัวใสเอามากๆ  แถมยังร้องเพลงสากลได้ดีอีกด้วย / ความสามารถพิเศษ คือ สามารถเล่นเครื่องดนตรีได้ทุกชนิด บางอย่างแค่หัดเพียงครั้งเดียวก็สามารถเล่นได้อย่างชำนาญ แต่ที่ชอบมากที่สุดก็คือ ฟลุตกับเปียโน นอกเหนือจากการเล่นแล้วยังสามารถจดจำโน้ตเพลงได้ดี แถมยังแกะโน้ตแกะคอร์ดได้ แม้จะเคยฟังเพลงนั้นแค่เพียงครั้งเดียว มักจะมีเซนส์ดีเป็นพิเศษถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับดนตรี เป็นคนที่มี เพอร์เฟคพิช คือสามารถตั้งเสียงเครื่องดนตรีได้โดยไม่ต้องใช้จูนเนอร์

นิสัยส่วนตัว : คุเรซากะ  มิโฮชิ หรือ มิโฮะ นั้นคือเด็กสาวที่มักจะทำหน้าง่วงงุนเหมือนคนนอนหลับไม่เต็มอิ่มอยู่ตลอดเวลา ดวงตาปรือปรอยจนดูเชื่อมนั้นคือเสน่ห์บางอย่างของเธอ ที่ดึงดูดคนให้หาและหลงใหลในออร่าความลึกลับที่แผ่ซ่าน(?)ออกมาจากเจ้าตัว มิโฮะนั้นไม่ใช่คนพูดมากแต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่ใช่คนพูดน้อย เธอมักจะสงบปากสงบคำเอาไว้ จะพูดก็ต่อเมื่อถึงเวลาแล้วเท่านั้นราวกับว่าถ้าพูดมากแล้วดอกพิกุลจะร่วง (??) คำพูดส่วนใหญ่ของมิโฮะถ้าไม่ตรงจนเจ็บกระดองใจ ก็จะอ้อมโลกเสียจนต้องแปลแล้วแปลอีกว่าหมายว่ายังไงกันแน่ แต่คำพูดแบบหลังเธอมักจะพูดเวลาต้องการแกล้งใครสักคนมากกว่า ที่ถนัดเลยคือพูดให้อยากรู้แล้วจากไป การได้เห็นท่าทางอยากรู้อยากเห็นของคนอื่นแล้วค่อยทำให้เขาผิดหวังนี่คืองานของมิโฮะเลยก็ว่าได้ เธอเป็นคนตลกหน้าตาย แถมยังกวนประสาทหน้านิ่ง ยิ่งเจ้าตัวเป็นคนพูดจาสุภาพคะ ขามาเต็มด้วยแล้ว พอฟังเธอพูดมันเลยยิ่งกวนประสาทเข้าไปกันใหญ่ มักจำทำเป็นพูดจาน่าเชื่อถือทั้งๆ ที่สิ่งที่พูดไม่มีมูลความจริงเลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญคือรักความสนุกอยู่พอสมควร เพียงแต่เจ้าตัวไม่เปิดเผย บางครั้งก็มักจะหลุดยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อคิดแผนการอะไรได้ และเมื่อโดนจับได้ก็จะใช้สกิลแถทั้งหมดที่มีในการเอาตัวรอด ซึ่งขอบอกไว้ก่อนเลยว่ามิโฮะมีสกิลแถที่ล้ำหน้าเอามากๆ จนบางครั้งก็สามารถแถให้คนอื่นคล้อยตามได้ซะงั้น!!

            มิโฮะนั้นแม้ภายนอกจะแสดงออกว่าชอบอยู่ตัวคนเดียวมากกว่าจะเข้าสังคม แต่ความจริงแล้วกลับเป็นคนขี้เหงา แม้จะปฏิเสธการเข้าหาคนอื่น แต่ลึกๆ ในใจแล้วเธออยากมีเพื่อน และอยากให้ทุกคนยอมรับ แต่เพราะค่อนข้างฟอร์มจัด แถมถ้าเป็นเรื่องของตัวเองก็มักจะปากไม่ตรงกับใจ ทำให้ไม่สามารถแสดงความรู้สึกนึกคิดที่แท้จริงออกไปได้ ทุกคนจึงมักจะเห็นเธอทำหน้านิ่งปนง่วงบวกมึนๆ อยู่เสมอ มิโฮะนั้นถ้าให้เปรียบเป็นอะไรสักอย่าง เธอคงไม่ต่างอะไรกับสายลมที่พัดเอื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย เธอเป็นคนง่ายๆ สบายๆ แถมยังไม่เรื่องมาก ซึ่งค่อนข้างขัดกับความจริงที่เจ้าตัวค่อนข้างอ่อนแอ มิโฮะไม่สามารถวิ่งเล่นหรืออกแรงได้เท่ากับคนปกติ แถมยังเหนื่อยง่าย แค่ขึ้นบันได้ไม่กี่ชั้นก็หอบจนตัวโยนเสียแล้ว ดังนั้นเลิกหวังไปได้เลยกับการเล่นกีฬา เพราะการบังคับให้เธอเล่นกีฬามันยากยิ่งกว่าการฝึกมดให้ร้องเพลงเสียอีก!

            มิโฮะนั้นค่อนข้างจะทันคน และเดาใจคนอื่นเก่งอยู่ไม่น้อย บางครั้งก็มักจะพูดความในใจของชาวบ้านออกมาอย่างหน้าตาเฉย ราวกับเรื่องที่พูดมันเป็นแค่เรื่องลมฟ้าอากาศ เรื่องความรู้นอกห้องเรียนนั้นบอกเลยว่ามีอยู่เต็มเปี่ยม ส่วนเรื่องในตำราเรียนรอให้ได้เรียนหรือมีคนจ้ำจี้จ้ำไชก่อนเถอะ มิโฮะถึงจะสนใจ กับการเรียนนั้นถ้าวิชาไม่ชอบจริงๆ มิโฮะจะเมินไปเลย ตัวอย่างเช่นวิชาพละ หรือวิชาคณิตศาสตร์ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่ตั้งใจนะ คือในคาบนั้นก็อาจจะฟังบ้าง ไม่ฟังบ้าง ไม่ก็แอบหลับ แต่ก่อนสอบก็อ่านทบทวนเนื้อหาทุกครั้งนะ เพียงแต่ว่า….มันไม่ชอบอ่ะ ก็เลยไม่ค่อยเข้าหัว #กรรม

            เห็นมิโฮะดูไม่ค่อยแคร์อะไรแบบนี้ แต่ความจริงแล้วเธอรักพวกพ้องของเธอมากเลยนะ ถ้ามีอะไรที่สามารถทำให้ได้เธอก็สามารถทำให้ได้ทุกอย่าง เธอมองเพื่อนของตัวเองเปรียบเสมือนคนในครอบครัว ดังนั้นถ้ามีใครมาดูถูกหรือทำร้าย มิโฮะจะโกรธมาก และจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อกำจัดคนๆ นั้นออกไป ซึ่งเธอไม่เคยสนวิธีการหรอกนะว่ามันจะร้ายแรงแค่ไหน เรียกได้ว่ามิโฮะก็เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นคนหนึ่ง จุดหนึ่งที่ไม่น่าเชื่อของมิโฮะคือ เธอรักเด็กและรักสัตว์น่ารักๆ เอามากๆ เมื่อมีเวลาว่างก็มักจะไปที่บ้านเด็กกำพร้าเพื่อเล่นดนตรี หรือร้องเพลงให้ฟังอยู่เสมอ ไม่ก็จะนำอาหารไปให้กับสัตว์จรจัด และมักจะอยู่เล่นกับพวกมันจนลืมเวลา เมื่ออยู่กับเด็กหรือสัตว์เหล่านั้น มิโฮะก็เป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ ที่สามารถหัวเราะ และมีรอยยิ้มได้เหมือนอย่างเด็กคนอื่นๆ แต่ถ้าหากคนๆ นั้นเป็นคนที่เธอไว้ใจจริงๆ ต่อให้ไม่ใช่เด็กเธอก็สามารถยิ้มออกมาจากใจจริงได้เช่นกัน แต่เธอจะไม่ร้องไห้หรือแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นเด็ดขาด แม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นคนในครอบครัวของเธอเองก็ตามที….

ประวัติส่วนตัว : มิโฮะ เกิดมาภายในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย วันๆ เธอแทบไม่ต้องทำอะไรเพียงแค่เอ่ยปากเธอก็จะได้ในสิ่งที่เธอต้องการ ด้วยความที่เธอเป็นลูกสาวคนเดียวพ่อและแม่จึงมักจะเป็นห่วงเป็นใยมากเป็นพิเศษ ผ่านการเลี้ยงดูมาแบบไข่ในหิน แต่ก็ใช่ว่าจะทำอะไรไม่เป็น พ่อของเธอเป็นเจ้าของบริษัทน้ำหอมแห่งหนึ่ง ส่วนแม่เป็นนักดนตรีที่ต้องคอยเดินสายแสดงเกือบทั่วโลก มิโฮะสนิทกับแม่มากกว่าพ่อ เลยมักจะขลุกอยู่กับแม่เพื่อเล่นดนตรีทั้งวัน เธอสามารถจำโน้ตเพลงที่แม่เล่นได้ตั้งแต่อายุสี่ขวบ แถมยังสามารถเล่นเปียโนจนชำนาญทั้งๆ ที่ตอนนั้นเธออายุเพียงแค่เจ็ดขวบเท่านั้น หลังจากนั้นมิโฮะก็หัดเล่นเครื่องดนตรีชนิดอื่นมาเรื่อยๆ จนตอนนี้เล่นเป็นจนครบแล้ว ในตอนที่มิโฮะอายุสิบสองปี เธอเคยไปอสดงดนตรีกับแม่ที่นิวยอร์ก ซึ่งก็ได้รับเสียงชื่นชมกลับมามากมาย หลังจากนั้นเธอก็มีโอกาสได้ขึ้นแสดงกับแม่อยู่บ่อยๆ ทุกคนรู้จักเธอในนาม เสียงเพลงอัจฉริยะ แต่เมื่ออายุสิบสี่มิโฮะก็ไม่ขึ้นแสดงกับแม่อีก เพราะตั้งใจจะกลับมาเรียนอย่างจริงจัง เธอเรียนโฮมสกูลจนอายุสิบห้าปี จึงได้ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนแฟรี่เพื่อหาประสบการณ์ใหม่ให้กับตัวเอง

คู่กับ : คิดไว้ว่าเป็นอาคิโตะค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ขอเป็น ฮารุโตะก็แล้วกันค่ะ XD

รูป : 

ปล. ผมของเธอเป็นสีชมพูอ่อนนะคะ แต่ดูเหมือนสีขาวเพราะแสงค่ะ เพราะแสง……

G  Minor!