คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Our Lyrics : Chapter 6
Chapter 6
ครืดด. .
นัยน์ตาคมจ้องมองร่างบางที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับคว้าแก้วใสใกล้มือของเขาไป คนตัวเล็กก้าวเดินไปยังหน้าตู้เย็นตู้ใหญ่ก่อนจะกดมันเข้ากับช่องรับน้ำแข็ง ขมวดคิ้วว่าอีกคนจะหยิบแก้วของเขาไปทำไมกัน. .เข้าใจผิด?
“นั่นไม่ใช่แก้วของฟางนะ” เอ่ยออกไปพลางมองอีกคนที่หันกลับมา
“ก็น้ำแข็งมันหมดแล้ว ไม่ชอบไม่ใช่หรอ” . .ถ้าฟางจะ..จำได้
“แค่กๆ น้ำแข็งติดคอว่ะ อิ่มละ ไปทำเพลงต่อดีกว่า” เสียงของพี่เอทำให้คนร่างโปร่งตอบโต้ไม่ถูก.. ยิ้มแห้งๆออกมาก่อนจะยกมือขึ้นเกาหัวเบาๆและรับแก้วมาไว้ในมือ ฟางนั่งลงข้างเขาที่เดิมและหยิบช้อนส้อมเพื่อกินข้าวต่อ. .เป็นเขาที่หยุดกินและมองอัปกิริยาของคนตรงหน้าอย่างนั้น..
รู้สึกเหมือนอยู่ในภวังค์อย่างนั้น. ..จนเธอหันมาสบตา
“มองหน้าฟางแล้วอิ่มหรอ” หัวเราะออกมาก่อนจะวางแก้วที่ค้างในมือนานแล้วลงซะ. .กลับไปสู่กิจกรรมที่ตัวเองควรจะทำเสีย. .เต่มันก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ
ก็แค่น้ำแข็งในแก้ว.. .ที่มันละลายจนหมดแล้ว
วันนี้ฟางมาอัดเสียงที่บ้านพี่เอ. .
ฟางกำลังอยู่ในห้องอัด..และเขาก็ได้แต่มองอีกคนผ่านกระจกใสที่หนาพอจะไม่ได้ยินอะไรจากด้านนอก. .เสียงไพเราะที่ขับร้องออกมาทำให้เขาต้องหยุดขีดเขียนเนื้อเพลงเล่นๆใส่สมุดเล่มเก่าและมองคนร่างบางในนั้น. .เปลือกตาบางที่หลับลงและกลั่นเสียงออกมาให้หวานเข้ากับเพลงนั้นยิ่งน่าหลงใหล. .และเหมือนลืมหายใจไปชั่วขณะ
เรียกว่ากำลังตกหลุมรักหรือเปล่า. ..
ตึก. .ตึก..
หัวใจเต้นตึกตักเมื่ออีกคนเดินออกมาจากห้องอัดและทิ้งกายลงบนโซฟาข้างเธอเบาๆ. .ไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จแล้ว. .สมกับเป็นนักร้องมืออาชีพสินะ..ที่เหลือคงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เอ.. เก้อเขินและทำอะไรไม่ถูกเมื่อฟางนั่งใกล้เขาและเอ่ยคำถามที่ผ่านหูไปจนตามไม่ทัน
“แก้ว ได้ยินเปล่าเนี่ย”
“หะ หา ถามว่าไรนะ” สะดุ้งเฮือกเมื่อมืออุ่นจับเข้าที่แขนเขา ก้มลงมองมือเล็กที่เขย่าเบาๆที่แก้วสนใจ
“ถามว่าฟางร้องโอเคมั้ย เป็นอย่างที่คิดไว้ป่ะ”
“เกินความคาดหมายมากกว่า” รอยยิ้มจางๆที่ระบายออกไปให้ฟางยิ้มแป้น ยักคิ้วให้คนร่างสูงตามนิสัยขี้เล่นแล้วชมว่าตัวเองเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ จนบางทีก็น่าหมั่นไส้..น่าหยิกจริงๆนะ
เหลือบมองคนร่างหนาหน้าคอมที่สวมเฮดโฟนตัวใหญ่เพื่อตัดต่อเพลงได้ง่ายขึ้น. .ความละเอียดที่สามารถได้ยินได้ชัดเจน.. คงดังพอจะกลบบทสนทนาระหว่างเขากับฟางที่แก้วกำลังจะเป็นคนเริ่มเอง. .
“ฟาง. .”
“คะ”
“คือ. .ฟาง ไม่มีแฟนใช่มั้ย”
“อื้ออ ทำไมหรอ” พยักหน้าเบาๆก่อนจะยิ้มเหมือนเคย
“คือ. . เราชอบฟาง. .”
“ชอบฟาง?” ดวงตากลมเบิกโตและถามย้ำทำให้เขายิ่งคะเขินไปกันใหญ่
“ฮื่อ แล้วฟาง. .แบบ” ถอนหายใจและสูดอากาศเข้าเต็มปอดเพื่อรวบรวมความกล้า. .ก่อนจะเอ่ยออกไป แต่..
“ขอบคุณนะ” ตัดบทกันง่ายๆด้วยรอยยิ้ม. .ที่เหมือนซ่อนคำตอบไว้ในนั้น..แปลกๆนะ
“อะ. .อื้มม” ซึ่งคำพูดของฟางทำให้ตอบโต้ได้แค่นี้. .
ถ้าทุกคำที่อยากจะเอ่ยออกไป. .กลืนหายลงไปในลำคอ. .ถ้าฟางจะปิดบทสนทนาเขาอย่างนี้. .
จะให้ฉันพูดอย่างไรต่อไปล่ะ. . จะรู้ได้ยังไง ว่าฟางคิดอะไร..บ้างไหม
“แก้ว มาทำต่อดิ๊ พี่ปวดหลังแล้วว่ะ” ละสายตาจากคนตรงหน้าที่เพิ่งพูดอะไรบ้าๆออกไปตามอารมณ์ตอนนั้น. .หาพี่เอที่ลุกขึ้นบิดกายไม่รู้อะไรก่อนจะสลับที่กับเขา. .กลายเป็นพี่เอนั่งข้างฟางและตัวเองมานั่งทำเพลงต่อ..
ทั้งที่ยังค้างคาใจ..
“ท่าทางวันนี้จะไม่เสร็จ รอฟังพรุ่งนี้ทีเดียวก็ได้นะฟาง กลับก่อนเลย” เสียงพี่เอที่ทำให้เธอหยุดการทำงานไปชั่วครู่. .สัญญาณที่บ่งบอกว่าเขาอาจจะไม่ได้ส่งฟาง. .อยากจะไปส่งนะ. .อยากจะถามเรื่องค้างคาใจ..แต่.. ไม่กล้าสบตาอีกต่อไป.. ในเมื่ออารมณ์มันพาไป..พูดออกไปอย่างนั้น
เฮ้อ. ..
“เอ้า ให้ทำไม่ถึงนาที ถอนหายใจแล้วหรอวะ” สงสัยจะถอนหายใจดังไปสินะ..
“เปล่า ไม่มีไร” เอ่ยออกไปพร้อมเสียงเนือยๆก่อนจะกลับไปทำงานที่ควรทำ. .ทั้งที่มันอดคิดไม่ได้เท่าไหร่ ยิ่งฟังเสียงเจ้าของเพลงนั่น. .
“อ๊ะ” เผลอร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบที่ไหล่เบาๆ มืออุ่นของใครที่คาดว่าคงไม่ใช่พี่เอแน่ๆ. .
“เหนื่อยหรอ” น้ำเสียงเป็นมิตรและใบหน้ายิ้มแย้มที่เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้เขายิ่งสับสนไปกันใหญ่. .อึกอักที่จะตอบออกไปจึงทำแค่เพียงพยักคองึกงัก. .และปล่อยให้ฟางนวดไหล่เขาอย่างนั้น… มันไม่ใช่เวลาที่จะมารู้สึกดียิ้มแย้ม
เพราะฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ.. ถึงได้พูดออกไป
ปึง. .
เสียงประตูที่ปิดลงทำให้รู้ว่าเหลือแค่เธอกับฟางอยู่ในห้อง พี่เอคงออกไปดูทีวีแก้เบื่อแก้เมื่อยเหมือนเคย. ..อีกครั้งที่ตกอยู่ในความเงียบ. .อึดอัดมากขึ้นยิ่งฟางนั่งข้างเขาและดูเขาทำงาน.. ไม่รู้จะพูดอะไรจึงแกล้งทำเป็นจดจ่อกับมัน
“แก้วคะ”
“แป๊บนึงนะ” เอ่ยออกไปเบาๆและทำเป็นไม่สบตา..ไม่รู้สิ แค่ไม่พร้อมจะฟังหรือจะสบตาหรือจะพูดอะไร
เหมือนแก้วจะไม่อยากคุยกับเธอ. ..นึกอยากขอโทษที่เอ่ยตัดเขาไป. .ก็ไม่รู้นิ เธอก็แอบเขินอยู่เหมือนกันนะ. .ถึงได้พูดอะไรออกไปไม่รู้เวลาเท่าไหร่..แต่มันก็อยากขอบคุณจริงๆ
ลึกๆอยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไรด้วยซ้ำ. .
แค่อยากชวนพูด. .แต่เขาอยากทำงานมากกว่าล่ะมั้ง ยังไงถึงจะพูดอะไรไป แก้วคงไม่ได้ยิน เพราะเฮดโฟนนั่น..
ถ้าอย่างนั้น. ..เอื้อมมือของตัวเองไปถอดหูฟังเขาและรีบเอ่ยออกไปก่อนแก้วจะทำตาขวางใส่เธอ
“แค่จะถาม. .วันนี้แก้วจะทำถึงกี่โมง” เสียงที่แผ่วลงและพยายามทำใบหน้าอ้อนเขาหน่อยๆ เพราะเหมือนเขาจะดูอารมณ์ไม่ค่อยดี. .ไม่อยากให้เขาโกรธเลยแหะ
“อยากทำให้เสร็จๆไปเลย ดึกๆน่ะ” แก้วตอบก่อนจะจ้องมองเธอเหมือนว่าถามทำไม..
“ถ้างั้นฟางนอนรอละกันนะ ฮะๆ” ยิ้มแห้งๆและเอ่ยออกไป
“มันดึกนะ คงเลยเที่ยงคืน กลับก่อนเถอะ”
“. .ฟางอยากคุยด้วย” คงเป็นครั้งแรกสำหรับเขาที่ได้เห็นใบหน้าจริงจังของฟาง ไม่ได้ยิ้มกว้างเหมือนเคย แต่กลับ..นิ่ง และเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง ยิ่งจ้องหน้าเขาอย่างนี้ยิ่งอยากจะหลบ.. แต่ทว่าความอยากรู้ว่าฟางจะพูดอะไรทำให้เขาต้องจ้องมองใบหน้าคนตรงหน้า
“ก็คุยสิ”
“มันต้องคุยนาน”
“พรุ่งนี้ไง”
“ไม่อยากรอ”
“ฟางจะคุยอะไรล่ะคะ” เอ่ยออกไปด้วยความเหนื่อยใจกับการลุ้นเรื่องที่ฟางบอกว่าอยากคุย
“ก็.. เรื่องเมื่อกี้”
“เอ่อ..เรื่องนั้น ต้องคุยนานด้วยเหรอ” เขาชะงักก่อนจะพักสายตาไปมองอย่างอื่น นิ้วเรียวเคาะบนเข่าตัวเองถี่ๆด้วยความตื่นเต้น.. ใจที่กำลังเต้นตุบตับทำให้เขาหยุดนิ่งไม่ได้
คิดแล้วก็รู้สึกอยากย้อนกลับไปปิดปากตัวเองไม่ให้พูดอะไรบ้าๆออกไป.. ถึงมันจะเป็นเพราะเขาชอบฟางจริงๆก็ตามทีเถอะ. .ทำไมถึงไม่ยั้งคิดนะ ว่าเราเป็นใคร ฟางเป็นใคร. .แล้วยังไม่สนิทสนมอย่างนั้น..พูดออกไปได้ไง
ในสมองกำลังฟุ้งซ่าน. .ในใจกำลังเต้นรัว
ยังไงซะเขาก็คงทำงานไม่เสร็จหรอก.. ไม่น่าเลยจริงๆ หาเรื่องให้ตัวเอง
“ก็ฟางไม่รู้จะพูดยังไงนิ โอ๊ยยย. . เอาเป็นว่าฟางรอกลับพร้อมแก้วก็แล้วกัน ทำงานไปเถอะ ไม่กวนแล้ว” กลายเป็นฟางที่เหมือนจะพยายามกลั้นยิ้ม ใบหน้าหวานเหมือนจะขึ้นสีแดงหน่อย. .เธอพูดปัดรัวๆออกไปใส่เขาจนโต้ตอบไม่ทันและได้แต่มองฟางหันหลังควับไปนั่งบนโซฟาตัวเดิมและทำเป็นไม่สนใจ
สุดท้ายก็ต้องนั่งท่องในใจว่าทำงาน ซ้ำไปซ้ำมา ยกเฮดโฟนนั่นปิดหูและควบคุมสติจนกว่างานจะเสร็จ. .
ไม่ใช่รีบเพราะฟางรอกลับพร้อมเขา. .นั่นเพราะฟางอยากรอเอง ซึ่งก็รู้อยู่งานแบบนี้มันคงเสร็จไม่ง่าย
แต่เป็นเพราะเรื่องนั้นต่างหาก. .ที่ไม่รู้สุดท้ายมันจะเป็นยังไง
. .แค่คิดก็แทบไม่อยากรอ
1 : 38 AM
ตีหนึ่งสามสิบแปดนาที
ขยี้เปลือกตาของตัวเองเบาๆเมื่อสายตาของเขาเริ่มพร่ามัวไปหมด. .งานเพลงเสร็จไปอย่างไม่รู้เวลา ยกแขนซ้ายขึ้นดูเวลาก่อนจะโพล่งออกมาด้วยความตกใจ . .ถอดเฮดโฟนตัวใหญ่พลางหมุนคอไปมา. .ทั้งง่วงทั้งเมื่อย ไม่รู้ทำไปได้ยังไงหลายชั่วโมง. .จดจ่อกับมันกว่าที่เขาคิดแหะ
พลางนึกได้ว่าคนร่างบางยังรอเขาอยู่ . .ลุกจากเก้าอี้ก็เห็นคนตัวเล็กบนโซฟาที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ไอพอดของเขาที่ต่อหูฟังเสร็จสรรพยังคงค้างอยู่ที่หูและในมือของเธอ. .คงผลอยหลับไปด้วยความง่วงล่ะมั้ง คุกเข่าลงก่อนจะเอื้อมไปดึงหูฟังออกเบาๆ ปิดเพลงในไอพอดก่อนจะเก็บสัมภาระของเขาใส่เป้ใบเดิม มองใบหน้าหวานที่เปลือกตาอ่อนปิดสนิท..
คงบรรยายอะไรไม่ได้ไปมากกว่า. .น่ารัก สวย.. มีเสน่ห์
ตามคุณสมบัติของศิลปินจริงๆ. .เพรียบพร้อมทุกอย่าง ซึ่งไม่แปลกใจที่ทำไมเขาถึงชอบคนนี้ และใครหลายคนก็คงชอบฟางเหมือนเขา..
และมันก็คงยากด้วยที่จะ. .
“อืออ อ้าว เสร็จแล้วเหรอคะ” สะดุ้งผงะไปด้านหลังเมื่อจู่ๆอีกคนก็เอ่ยออกมาก่อนจะปรือตาขึ้นลืมช้าๆ
“ตื่นซะงั้น กำลังจะอุ้มไปขึ้นรถแล้วเนี่ย” แกล้งพูดติดตลกออกไปแก้เหวอ ที่เพิ่งเสียฟอร์มไม่เมื่อกี้
“ก็รู้สึกเหมือนมีคนมาจ้องเลยตื่น” เธอว่าพลางยันกายขึ้นจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะขยี้ตาไปมาเหมือนเด็กน้อยเพิ่งตื่น
“กี่โมงแล้ว” เอ่ยถามก่อนจะมองอีกคนด้วยความงุนงง
“จะตีสองแล้ว ขอโทษนะ รอนานเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ แล้วแก้วต้องรอพี่เอเช็คก่อนมั้ย” เธอถามก่อนจะยกมือขึ้นป้องปากที่หาวนอนอีกครา. .ท่าว่าเธอจะต้องการเวลาพักผ่อนต่ออีกมาก
“ไม่ต้องหรอก ถ้ามีอะไรก็ให้เขาแก้เอง กลับกันเลยเนอะ” แก้วเอ่ยพลางยิ้มให้อีกคน ลุกขึ้นยืนคว้ากระเป๋าของตนเองและทั้งของฟางมาถือไว้ก่อนจะเดินไปเปิดประตูรอ. .
ฟางยิ้มน้อยๆเมื่อคนร่างโปร่งทั้งถือของและเปิดประตูให้ ไม่รู้เกิดจะอยากเทคแคร์ขึ้นมาหลังจากที่บอกชอบหรือเพราะเห็นเธอง่วงเพิ่งตื่นไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรรึเปล่า. .คิดซะว่ามันเป็นอย่างที่สองก่อนจะก้าวออไปจากห้องนั้น
“อ้าว เสร็จแล้วหรอวะ” เมื่อออกมาก็เจอกับพี่เอที่กำลังนั่งดูทีวี มีทีมฟุตบอลที่เริ่มเดินออกนอกสนาม. .คาดว่าคงจบเกมพอดี
“บอลคู่ไหนเนี่ย” เอ่ยถามออกไปก่อนจะหัวเราะกับคำตอบ
“อย่าพูดเลย แม่งแพ้ อารมณ์เสีย”
“ไปเช็คดูละกันนะพี่เอ กลับละ” ยกมือขึ้นโบกลาก่อนจะกระชับกระเป๋าเป้บนบ่าและกระเป๋าถือของฟางในมือ
“ขับรถดีๆล่ะ อย่าให้แฟนเป็นไรล่ะ” หลังที่มองเจ้าน้องตัวโย่งและการกระทำทำให้เขาอดแซวไม่ได้
และน่าทำให้แก้วอึกอักพลางทำปากส่งออกไปว่าไม่ใช่ แต่ไม่ทันได้เถียงออกเสียงคนร่างบางก็เอ่ยตัดบทพร้อมกับหัวเราะออกมาหน่อยๆและอมยิ้มเล็กๆ
“ไปก่อนนะคะ” ดันแผ่นหลังของแก้วให้เดินหน้า ออกจากบ้านก่อนจะเข้าไปยังในรถ
“เมื่อกี้อย่าถือพี่เอเลยนะ เขา. .”
“ไม่เป็นไรหรอก แก้วเลิกคิดมากได้แล้วนะ” อีกที่ถูกตัดบทด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
“แล้วเรื่องนั้น. .เอ่อ ที่ฟางจะคุยน่ะ” ไม่รู้ว่าคิดยังไงถึงได้พูดออกไปอย่างนั้น. .ด้วยความที่รอไม่ไหว ล่ะมั้ง
“ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยก็ได้”
“อ้าว ฟางอ่ะ” พองลมใส่อีกคนที่หัวเราะเมื่อเห็นท่าทีของเขา
“ก็ขอไปเรียบเรียงก่อนสิ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ” ขมวดคิ้วเล็กๆก่อนจะจ้องมองอีกคน เค้นคำตอบจากฟางให้จนได้
“ก็.. เปล่า. .มันไม่รู้จะพูดยังไงนิ เรื่องอย่าง. .มันพูดง่ายที่ไหนกัน” ก้มใบหน้าแดงลงงุดๆเมื่อนึกถึงตอนที่แก้วบอกชอบเธอ. .มันยิ่ง. .อ่า ..
นิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยออกไปทั้งที่ใบหน้าเธอมองออกไปนอกกระจก. .ยิ้มให้กับแสงไฟตอนกลางคืนด้วยความเขินอาย
“คือ. . ขอบคุณนะ เรื่องนั้น.. แต่ฟาง ไม่ได้ชอบ ..คือฟางหมายถึง ยังไม่ได้คิดจริงจังขนาดนั้น ก็รู้สึกดี ชอบนิสัยแก้ว ฟางยังอยากให้เราเป็นแบบนี้เรื่อยๆ. . แก้ว..โอเคมั้ย” ทิ้งห้วงจังหวะแต่ละประโยคไว้ด้วยความที่เธอพยายามคิดคำพูดดีๆออกมา
“อืมม โอเค” ร่างโปร่งยิ้มเล็กๆก่อนจะตอบออกมาเบาๆ
“แก้ว ไม่โกรธฟางนะ”
“จะโกรธทำไมล่ะ ฟางไม่ได้ทำไรผิดซะหน่อย” เขายิ้ม..
“ก็. .อาจจะเป็นเพราะฟางทำอะไรให้แก้ว. .แบบ ชอบฟางไง ฟางไม่คิดว่ามันจะ..”
“แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรแย่ลงนี่หน่า. .เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน แก้วก็ไม่ได้โกรธฟาง เราก็เหมือนเดิม” กลายเป็นแก้วที่เป็นฝ่ายตัดบทและยิ้มให้เธอ. .บางทีน่าอาจจะเป็นสิ่งที่แก้วกับเธอเหมือนกัน คือการทำให้คนอื่นสบายใจด้วยรอยยิ้มและคำพูดที่ทำให้ชื้นใจอย่างนี้. .อดยิ้มไม่ได้
“. . ที่ฟางบอกว่าอยากให้เป็นแบบนี้เรื่อยๆ. .ฟางหมายถึง ให้แก้วเป็นแบบนี้ ทำแบบนี้ต่อไป.. รู้สึกเหมือนตอนนี้น่ะ .. อยากให้ ดูไปก่อน อือออ นั่นแหละ” จู่ๆเธอก็คิดอยากจะพูด. .ไม่เชื่อว่าตนเองจะเอ่ยออกมาอย่างนั้น. .แต่มัน ไม่อยากให้ค้างคาและไม่อยากให้แก้วเข้าใจว่าเธอ. .อยากเป็นแค่เพื่อน ไม่สิ . .อ่า มัน อธิบายไม่ถูกเลยแหะ
เธอคิดนะ. .แต่มันยังไม่ถึงขั้นนั้น. .ยังไงดีล่ะ..อืออออ เขินชะมัด .////.
“เขินอ่ะ” เสียงทุ้มของคนร่างสูงทำให้ทั้งเขาและเธอหลุดหัวเราะออกมา. .จนมันค่อยๆจางลงไปจนเหลือแค่รอยยิ้มที่หุบไม่ลงตลอดทั้งการเดินทาง
“ขับรถกลับดีๆนะคะ” เธอเอ่ยและยิ้มให้เขา โบกมือสองสามทีก่อนจะก้าวออกจากรถเขา. .ปิดประตูลงก่อนจะหันหลังให้รถแก้วเพื่อเข้าบ้านเธอ
“เดี๋ยว ฟาง” เสียงที่ดังมาจากข้างหลังทำให้ฟางต้องหันขวับกลับไป..เป็นแก้วที่ออกมาจากรถและวิ่งขึ้นบันไดบ้านมาหาเธอ ในมือของเขามีไอพอดและหูฟัง. .
ฟางดูงงๆกับสิ่งที่แก้วกำลังจะทำ. .ซึ่งเธอได้แต่มองแก้วที่เลื่อนและกดบางอย่างในไอพอดนั่น ก่อนจะลองหยิบหูฟังขึ้นมาฟัง. .เขายิ้มก่อนจะกดมันอีกทีแล้วถอดหูฟังออกยื่นให้เธอ
ใบหน้าหวานขมวดคิ้วเป็นปมเล็กๆก่อนจะยิ้มและถามเขาว่าอะไร. .แก้วตอบอะไรนอกจากยิ้มกว้างให้เธอ. .เหมือนเขาจะเขินหรือยังไง.. นั่นทำให้เธอยิ่งอยากรู้ รับมันมาก่อนจะค่อยๆใส่หูฟังที่หูเธอ. .เงยหน้าขึ้นมองแก้วที่ก้มลงกดเล่นเพลงให้เธอฟัง. .
“จีบเธอนะได้ไหม จีบเธอนะ ฉันขอ จีบเธอนะ ถึงแม้ฉันจะหน้าแดง”
เสียงเพลงที่ทำให้เธออมยิ้มไว้ไม่อยู่. .ก้มหน้างุดเมื่อเขามองหน้าเธอยิ้มๆ
บอกตรงๆว่ามัน.. . เขินมาก! . . เสียงเพลงที่ยังคลอไปเรื่อยทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา
ไม่ได้หวังไว้สูง เผื่อใจเอาไว้แล้ว แต่อย่างน้อยก็ภูมิใจ ได้พูดออกไปว่าชอบเธอ
ใจที่มันเต้นเป็นจังหวะรัวๆ. .จนแทบอยากจะร้องบางอย่างระบายออกมา แต่เธอก็ได้แต่ยิ้มและบิดกายก้มหน้าอย่างนั้น พลางอีกคนกดหยุดเล่นเพลงและค่อยๆเอื้อมมือดึงหูฟังออกจากหูเธออย่างแผ่วเบา. .และเหมือนเขาจะยืนรอคำตอบ. .
“อื้ม! กลับไปได้แล้ว!” เธอตัดบทอย่างรวดเร็วและจับเขาให้หันหลังและดันแผ่นนั่นให้เดินหน้าไปขึ้นรถ
ใบหน้าร้อนผ่าวของเธอกำลังจะระเบิดถ้าแก้วไม่ไปเสียตอนนี้ ฟางเพิ่งตอบตกลงออกไป ถึงมันจะดูรวดเร็วไปเสียหมด. .แต่มันก็เพราะถ้าเอ่ยอะไรออกไปนานกว่านี้เธอคงเขินตายอยู่ตรงนั้นไม่ได้เข้าบ้านแน่ๆ
รู้ตัวอีกทีก็กำลังนอนยิ้มหวานอยู่บนเตียงกว้าง มือสองข้างที่ยกขึ้นแนบหน้าอกพลางจับจังหวะหัวใจให้มันช้าลง แต่พอนึกถึงแต่ละฉากของวันนี้ มันยิ่งทำให้เธอยืดเวลาออกกำลังหัวใจเป็นเท่าตัว พลิกกายไปมากับที่นอนนุ่ม คว้าหมอนนิ่มสีขาวมาปิดหน้าของเธอก่อนจะร้องโอ๊ยออกมาดังๆ
ให้ตายเถอะ! ไม่เคยเขินขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆนะ. .
นี่ขนาดว่าเธอไม่ได้คิดอะไรจริงจังกับคนร่างสูงคนนั้น . .ถ้าวันนึงเธอชอบแก้วขึ้นมาจริงๆ ..
คิดไม่ออกเลยแหะ -///-
“แก้ว!!!” เสียงทุ้มที่ตะโกนออกมาสุดเสียงภายในรถสปอร์ตสีดำคันเก่ง. .กลั้น ไม่อยู่แล้ว
“โอยยยย ทำไปได้ไงวะเนี่ย” คิดแล้วหัวเราะตัวเองออกมาดังๆคนเดียว. .มันอาจจะดูเหมือนคนบ้าก็เถอะ แต่ตอนนี้เขาหยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ. .ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะกล้าทำอย่างนั้น ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้.. จะนิ่งเฉยเสียมากกว่า แต่นี่มัน. .ดูน่ารักขัดกับบุคลิกเขามาก.. อะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน อ่า.. ทำไปได้ไง ประโยคเดิมที่วนไปวนมา. .แต่ช่างเถอะ ผลที่ออกมามันก็ไม่เห็นจะน่านึกถึงว่าทำได้ไงเสียหน่อย.. ออกมาดีเกินคาดกว่าที่คิด
ฟางตกลงแล้ว ฟางยอมให้เขาจีบ. . ยิ่งเห็นท่าทีฟางเขินอย่างนั้นยิ่งทำให้เขาหุบยิ้มไม่ได้. .น่ารักไปอีกแบบ
ไม่รู้ว่าเรื่องของเขากับฟางจะเดินเร็วไปไหม มันจะเป็นไปได้รึเปล่า. .แต่ในเมื่อฟางโอเค มันก็คงโอเค..ล่ะมั้ง
นึกถึงตอนแรกที่ฟางเหมือนจะปฏิเสธเขามันทำให้อยากจะถอยออกห่าง แต่จริงๆถ้าฟางจะขอให้เหมือนเดิมเขาก็ทำได้. .อาจจะอึกอักหน่อยแต่ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
นึกทวนเรื่องเองเงียบๆคนเดียวจนกระทั่งรถของเขาแล่นสู่บ้านหลังใหญ่ก่อนจะชะลอความเร็วและจอดมันเหมือนเคย..ควงกุญแจรถพลางผิวปากเดินขึ้นสู่ตัวบ้านอย่างอารมณ์ดี
© Tenpoints !
-------------------------------------------------------------------
thx q pair and everyone < especially YakuZa > for really nice and lovely comments.
เเค่คอมเมนท์ก็ทำให้รู้สึกคุ้มค่าเเก่การลงตอนต่อไปนะ ^^ ขอบคุณมาก =D
ความคิดเห็น