คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Our Lyrics : Chapter 7
Chapter 7
8 : 16 AM
เปลือกตาบางลืมขึ้นพร้อมกับขยี้มันเบาๆ. .คว้าโทรศัพท์ที่เข้าไปหลบอยู่ใต้หมอนออกมาก่อนจะดูเวลาเผื่อว่าเธอจะนอนเลยเวลาที่ควร. .ก็ยังไม่สายมาก อีกอย่าง วันนี้ไม่มีงาน.. มีก็ตอนเย็นที่คงแวะไปกินข้าวกับพี่เอและลองฟังเพลงใหม่ของเธอ. .
“จีบเธอนะ ได้ไหม จีบเธอนะ ฉันขอ” จู่ๆ. .มันก็ผุดออกมาในหัวเธอ และหลังจากนั้น สะบัดมันออกไปเธอก็เอามันออกไปไม่ได้. .วนเวียนอยู่อย่างนั้นจนต้องร้องมันให้จนจบท่อนคอรัส. .ภาพใบหน้าคนร่างสูงที่ส่งยิ้มให้เธอมันก็ลอยเข้ามาจนเธอต้องปิดเปลือกตาแน่นๆแล้วส่ายหัวไปมา. . เย็นนี้แก้วก็คงมารับ..
“โอยยย พอแล้ว” ไม่ได้รำคาญหรือรังเกียจหรอกนะ แต่มันจะทำให้เธอไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรนี่สิ คิดก่อนจะพยายามหาอะไรทำ นึกขึ้นได้ว่าเธอควรจะหยิบตัวอย่างบทละครออกมาพิจารณาว่าเธอจะรับเล่นหรือไม่..ด้วยความที่เธอเป็นเด็กและไม่คิดว่าตัวเองเด่นดังอะไรมากมาย ความเกรงใจทำให้เธอคว้าซองสีน้ำตาลบนตะหัวเตียงมาไว้ในมือก่อนจะดึงชีทสีขาวออกมานั่งอ่าน. .รู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะได้เล่นเป็นนางเอกเพราะผู้จัดการส่วนตัวของเธอได้โทรมาแจ้งก่อนหน้านี้. .ยังไม่นับผู้กำกับที่โทรมาทาบทามเธอเองอีกด้วย จะปฏิเสธก็คงยาก. .คิดพลางอ่านไปเรื่อยๆก่อนจะชะงักที่ชื่อตัวเอกฝ่ายชาย หรือที่ใครๆก็เรียกว่า ‘พระเอก’
“หืมม”
พลางนึกถึงหน้าชายหนุ่มที่เคยเจอกันเป็นครั้งคราวที่งานอีเวนท์ต่างๆ..จริงๆพี่คนนั้นก็หล่ออยู่ไม่น้อย ทั้งเป็นนักร้องและนักแสดงเหมือนเธอ แต่ถ้าให้เอาความเห็นสวนตัวของฟางไปแนะนำล่ะก็..คงจะบอกพี่เขาให้เน้นการแสดงไปเลยดีกว่า นึกภาพก็หัวเราะแห้งๆ ..คิดไปเรื่อยอย่างนั้น. .อ่านบทที่เหมือนละครทั่วไป ดราม่าบ้าง โรแมนติกบ้าง. .แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น บทไหนเธอก็เล่นได้ทั้งนั้น แค่สนุกไปกับมัน อินไปกับมัน เดี๋ยวถึงเวลามันก็ออกมาเอง . .ติดที่ถ้ามันมีฉากวาบหวิวหรือถึงเนื้อถึงตัวมากไปเกินกอด เธอก็คงจะปฏิเสธ ไม่ก็ขอให้ใช้สแตนอิน. .มันเป็นเพราะอายุของเธอยังเด็กอยู่ อีกอย่างคุณพ่อคุณแม่ของเธอก็คงไม่อนุญาตให้เล่นเป็นแน่
ถึงฟางจะเป็นคนเฟรนลี่คุยง่าย แต่ถ้าแนบชิดเกินไปเธอก็คงเดินหนีเหมือนกัน. .แม้มันจะเป็นงาน ก็ไม่ไหวอยู่
อ่านๆดูก็ไม่เห็นมีอะไรมากไปกว่ากอด. .อาจจะมีใบหน้าแนบชิดเกือบจุมพิตแต่มันก็แค่เกือบ.. ถือว่าผ่าน เก็บกระดาษสคริปนั้นใส่ซองสีน้ำตาลที่เดิมก่อนจะกดส่งข้อความไปหาผู้จัดการของเธอว่าโอเคกับบทและรับเล่น
หลังจากที่กดส่งข้อความออกไป ก็มุ่งหน้าไปยังห้องส่วนตัวเพื่อจัดการชำระร่างกายของเธอให้สดชื่นเสียหน่อย ลงไปทานอาหารเช้าที่แม่บ้านของเธอทำไว้ก่อนจะนั่งเล่นข้างล่างสักหน่อยแล้วกลับมาสู่ห้องนอนข้างบนของเธอ
กลับมาสู่ชั่วโมงว่างๆที่ไม่มีอะไรทำ. .ทีวีที่เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆแต่ก็ยังไม่มีอะไรน่าสนใจ กดโทรศัพท์เช็คนู่นนี่ไปเรื่อยๆ คิดบางอย่างขึ้นได้จึงทวิตข้อความให้แฟนคลับได้รับรู้ข่าวสารบ้างว่าเธอกำลังทำอัลบัมใหม่ อาจจะห่างหายไปบ้าง ให้รู้ว่าคิดถึงและจะกลับมาในไม่ช้า..
นึกถึงเพลงใหม่ก็นึกถึงคนทำอีกแล้ว. .ไม่ ไม่ใช่พี่เอจอมขี้แกล้ง.. โปรดิวเซอร์เด็กใหม่หน้าตาดีนั่นต่างหาก..อยู่ๆก็ยิ้มออกมาไม่รู้ตัวอีกแล้ว พลางนึกบางอย่างได้จึงโพสทวิตลงไปและไม่ลืมที่จะแนบรูป
‘ เพลงใหม่เพราะไม่เพราะ ดูโปรดิวเซอร์คนใหม่ของฟางซะก่อน :p ’
เพียงไม่กี่นาทีแฟนคลับก็เธอก็พากันทวิตถามไถ่ว่าเขาคือใคร ใช่โปรดิวเซอร์คนใหม่ของฟางจริงๆหรือเปล่า ผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ และทุกคนก็ไม่ลืมที่จะลงท้ายว่าเขาหล่อหรือน่ารัก จะมีบางคนที่ทวิตเข้ามาว่าเป็นแฟนรึเปล่าทำให้เธอหลุดขำออกไปกับทวิตนั้น แต่แฟนคลับจะออกแนวหวงเธอมากกว่า
และจู่ๆ. . เมนชั่นหนึ่งทำให้ฟางต้องกดเข้าไปดูโปรไฟล์ของใครบางคน ..
Bio : Kaew, Jarinya Sirimongkolsakul. Just a New Producer : )
เป็นแก้วที่เมนชั่นเธอมา. . ‘ ประจานรูปแก้วแล้วยังไม่mentionกันเนอะ 555 :p ’
นิ้วเรียววรีบเร่งกดรีทวิตแอคเคาท์นั้นก่อนจะบอกเขาว่า ขอโทษ ไม่ได้เข้าทวิตนานจนลืมไปว่าฟอลโล่วเขาอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็โปรโมททวิตเขาให้แฟนคลับของเธอได้เข้าไปถามไถ่ทักทายและเพิ่มจำนวนคนตาม ไม่กี่นาทีต่อมาเสียงบีบีเอ็มของเธอก็ดังขึ้น เข้าไปดูว่าเป็นใครกันที่ทักเธอมา. .และก็ต้องเผยรอยยิ้มออกมาเล็กๆ
‘แฟนคลับเยอะจัง ทวิตมาหาแก้วจนตอบไม่ทัน -__-’
‘5555 ขอโทษที รำคาญรึเปล่า’
‘เปล่า แค่ตอบไม่ทันน่ะ 555‘ เขาส่งออกไปและรอว่าฟางจะพิมพ์อะไรต่อมั้ย. .ทั้งที่ความจริงประโยคเขาโดยปกติมันก็คง.. ยุติแค่นั้น. .?
‘เย็นนี้ มารับด้วยนะ’ คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงพิมพ์ออกไป. .ยิ้มกับตัวเองที่เหมือนจะไปอ้อนแก้ว. .
. .คนที่เธออนุญาตให้เขาจีบ ..จะดูให้ความหวังไปรึเปล่านะ แต่มันก็เป็นนิสัยของเธออยู่แล้ว โดยปกติคงไม่คิดอะไร ถ้าเราไม่ได้คิดอะไรเกิน. .
‘รู้แล้ว ^^’
‘รู้ดีเนอะ’
‘เขาเรียกรู้ใจ’
‘เลี่ยนนนนนนนนนนนนนนนน XP’
‘55555555 แล้วพูดถูกมั้ยล่ะ’
‘ไม่รู้ ;p’
“ชอบอ่ะ ฟังแล้วอยากเต้น ชอบมากๆ เพราะมากเลยพี่เอ” เสียงของนักร้องสาวทำให้ชายหนุ่มยิ้ม
“ผ่านเนอะ”
“ฉลุยเลยค่ะ” เธอตอบก่อนจะหันไปมองคนร่างโปร่งที่กำลังยิ้มกว้างเช่นกัน
หมดเรื่องสำคัญเธอก็จัดตัดสินใจที่จะอยู่ต่อรอทานอาหารค่ำกับพี่เอไปเลย เหมือนเคยที่เธอไม่ชอบอยู่คนเดียวเท่าไหร่. .เริ่มเบื่อตัวบ้านจึงชวนคนร่างสูงออกไปนั่งเล่นริมสระวายน้ำกว้างของเจ้าของบ้าน. .เธอแกว่งขาไปมาในน้ำพลางยกมือนุ่มขึ้นเกลี่ยไรผมไปทัดหู แสงแดดอ่อนๆยามเย็นกับสายลมที่พัดผ่านทำให้รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก เหลือบมองคนข้างๆที่กำลังนั่งกดอะไรเล่นในโทรศัพท์ของเขา. .
รู้สึกเหมือนกำลังโดนจ้องจึงละสายตาออกจากมือถือนั่นและสบตาคนข้างๆพลางเลิกคิ้วสงสัยอีกคนว่ามีอะไร รู้สึกว่าเสียมารยาทจึงเก็บโทรศัพท์มันเข้ากระเป๋ากางเกงก่อนจะยิ้มแห้งๆ หญิงสาวข้างเขาไม่ได้ว่าอะไร แต่หัวเราะหน่อยๆก่อนจะเอ่ยบทสนทนาออกมา
“เดี๋ยวฟางจะมีละครเรื่องใหม่ด้วยนะแก้ว”
“จริงเหรอ เรื่องเก่ายังไม่เคยดูซักเรื่องเลยอ่ะ” แกล้งแหย่เล็กๆ
“โห่.. จำไว้เลยนะ” อีกคนแกล้งทำเป็นพองลมน้อยใจ แต่ก็จบด้วยเสียงหัวเราะไปด้วยกัน
“ไว้จะหาแผ่นมาดูให้ตาแฉะครบทุกเรื่องเป็นซีรีส์เกาหลีเลย” แก้วว่าก่อนจะทำท่ายกนิ้วก้อยขึ้นมาสัญญา
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ของแท้ด้วย” เธอชี้หน้าเขาก่อนจะยิ้มออกมา มองอีกคนที่ร้องโห่เหมือนว่าเธอโหดอย่างไงอย่างนั้น
“youtube ไรงี้ไม่ได้เหรอ” ต่อรองและหัวเราะเบาๆ
“ไม่ได้” ฟางแกล้งทำหน้าจริงจังใส่เขา จนอีกคนต้องยอมตอบโอเคและยิ้มให้กัน. .ซักพักเขาก็เริ่มถามฟางว่าเล่นเรื่องอะไรบ้างจะได้ไปหาดู บทสนทนาที่เป็นเหมือนแค่คำถามไถ่ทั่วไปเพียงชั่วครู่. .รู้ตัวอีกทีฟ้าก็เริ่มมืดและยุงหลายตัวกำลังบินว่อนรอบหัวจนต้องพากันวิ่งเข้าไปในตัวบ้าน. .กลิ่นอาหารมื้อเย็นที่ดูเหมือนจะพร้อมแล้วทำให้ทั้งสองไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปยังห้องครัว หยุดที่เคาท์เตอร์และเกาะดูว่าพี่เอทำเมนูอะไร
“สเต็ก ไฮโซ!” เสียงทุ้มของแก้วทำให้พี่เอหันมามองก่อนจะบอกให้ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร วันนี้จะฉลองเพลงแรกของโปรดิวเซอร์หน้าใหม่ที่ทำเสร็จเป็นที่เรียบร้อย คนร่างสูงยิ้มร่าที่ไม่ต้องทำอาหารประเคนพี่ชายของเธออีกแล้ว
“ไวน์ซักหน่อยดีกว่า” เสียงจุ๊กไม้ที่ถูกเด้งออกไปจากปากขวดทำให้ฟางหัวเราะกับอาการเว่อร์ๆของพี่เอ เขาเองก็ยิ้มเหมือนกัน แต่คงเป็นเพราะพี่เออยากดื่มด้วยอีกปัจจัยมากกว่า
สเต๊ก กับ ไวน์.. . ได้บรรยากาศ
เมื่อจัดการอาหารตรงหน้าเสร็จพี่เอและแก้วยังคงรินไวน์ใส่แก้วใสต่อไปและมีฟางนั่งร่วมวงฟังคนร่างโปร่งและชายหนุ่มเล่าเรื่องเก่าๆเผากันไปมาให้เธอฟัง หัวเราะจนรู้สึกเหนื่อย อาจเป็นเพราะเธอดื่มไวน์ไปนิดๆ คงกรึ่มๆอยู่บ้าง แต่ไม่มากเท่าไหร่. .เหลือบมองรอยยิ้มบนในหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำเล็กน้อยที่แก้ม. .แก้วเหมือนจะพยายามไม่ดื่มเยอะ แต่ครั้งที่หมดไปครึ่งแก้ว พี่เอจะเติมให้มันเต็มเสมอ .นั่นเลยทำให้เขาหยุดกินไม่ได้ ส่วนเธอขอหยุดไว้ที่สองแก้วเพราะไม่อยากปวดหัวหลังดื่มมัน
“พอแล้วพี่เอ มึนๆละอ่ะ” ยกมือขึ้นหยุดคนร่างหนาที่เตรียมจะรินอีกแล้ว
“เฮ้ย จะหมดขวดอยู่แล้ว เร็ว จะเหลือทำไม” กัดฟันพยักหน้าแล้วปล่อยให้พี่เอยกก้นขวดจนตั้งมันกลับด้าน180องศา สบัดหัวไปมาเบาๆให้รู้สติกลับมาก่อนจะปล่อยให้ไวน์ไหลลงคอไปซะ หลับตาปี๋ด้วยความที่ฝืนยกจนหมดแก้วให้มันหมดๆไปเสียที และนั่นทำให้พี่เอหัวเราะออกมา
“แล้วงี้ใครจะพาฟางกลับบ้านล่ะพี่เอ แก้วเมาพอดี” เธอนึกขึ้นได้ก่อนจะมองแก้วที่เอนหลังพิงเก้าอี้เหมือนคนหมดสภาพ เขาดูมึนๆและคอไม่แข็งเท่าไหร่ .. แต่เหมือนพี่เอก็กำลังสอนแก้วอยู่ ใบหน้าขาวกลายเป็นแดงระเรื่อ แอบสงสารแต่ก็ขำท่าทางของเขาอยู่.. ดูมึนๆอึนๆ งัวเงียเหมือนเด็ก น่ารักดี
“เออว่ะ พี่ลืม ฮ่าๆๆ” ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาของเธอเลย แต่ฟางก็ไม่ได้กังวลอะไร ก็คงเป็นฟางที่ขับไปส่งโปรดิวเซอร์ตัวสูงของเธอ. .แล้วรถแก้วล่ะ. .ยังคิดไม่ออกแต่เธอก็ปล่อยมันทิ้งไว้ตรงนั้น ค่อยคิดก็แล้วกัน..
ชายหนุ่มโปรดิวเซอร์รุ่นใหญ่ได้เข้าไปเก็บล้างจานในครัว ปล่อบให้เธอช่วยพยุงแก้วไปนั่งที่โซฟาเพื่อพักจากการดื่ม หัวที่โอนเอนทิ้งลงให้เบาะนุ่มรับน้ำหนัก เหมือนคนหมดเรี่ยวแรง เธอเอื้อมมือไปเขย่าหัวเขาเบาๆด้วยความเอ็นดู เหมือนเด็กหัดดื่มหนักเลยแหะ
“นี่ ไหวมั้ยเรา” เอ่ยถามเมื่อแก้วเหมือนจะเริ่มเลื้อยลงไปกึ่งนอนกึ่งนั่ง
“วันนี้ขับไม่ไหวแน่เลยอ่ะ ขอโทษนะ” น้ำเสียงที่ฟังดูรู้สึกผิดทำให้คนร่างบางจับตัวแก้วนอนลงกับโซฟาทั้งตัว ส่วนตนเองนั่งขอบเบาะที่เหลือนั่น
“ปวดหัวหรอ”
“มับตึ่บๆหนักๆ” เปลือกตาอ่อนปิดลงและยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก เด็กน้อยท่าจะไม่ไหว~
กวาดสายตามองไปรอบๆและควานหาหมอนมาหนุนหัวเขา แต่กลับไม่เจอ ไม่มีทางเลือกจึง..
“ยกหัวหน่อย” อีกคนที่นอนอยู่ทำตามอย่างง่ายดาย เป็นเพราะตอนนี้ความปวดหัวทำให้เขาไม่คิดอะไรมากมายนัก แค่รับรู้และรับคำสั่ง ไม่นานนักศรีษะของเขาก็ถูกวางลงบนหมอนอุ่นที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆที่คุ้นเคย ปรือตาขึ้นมองฟางที่กำลังมองเขาจากด้านบน. .ค้นพบว่าฟางจับเขานอนตัก
“เดี๋ยวอาการดีขึ้นแล้วค่อยกลับ แต่เดี๋ยวฟางขับให้เอง วันนี้ฟางเป็นโชเฟอร์ให้” สิ้นเสียงหวานแก้วก็ปิดตาลง ยิ้มจางๆก่อนจะเริ่มพักสายตาและสมองแบบจริงๆ. .
กึ่ก. .
สะดุ้งตื่นเมื่อรถคันเก่งของเขาชะลอตัวและหยุดลงเมื่อถึงไฟแดง เหลือบมองคนร่างบางที่วันนี้เป็นฝ่ายขับรถให้เขา ฟางหันมามองก่อนจะเอ่ยถามว่าตื่นแล้วหรอ ถามกลับไปว่าเขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จำได้แค่ว่าขึ้นรถมาได้ซักพักแล้วก็วู่บไปเลย ฟางหัวเราะเบาๆก่อนจะบอกว่าหันมาอีกทีก็น็อคไปแล้ว เขายิ้มก่อนจะพิงหัวกับเบาะเบาๆและมองทางข้างหน้า. .
รถติดเหมือนเคยๆ. .แก้วที่นอนมาสองตื่นทำให้เขาไม่ค่อยรู้สึกอยากพักอีกถึงจะปวดหัวด็เถอะ. .กลัวอีกคนจะง่วงจึงชวนคุยเรื่อยๆ ไม่รู้จะทำลายสมาธิฟางรึเปล่า แต่ก็อยากคุย. .
“ละครเรื่องใหม่ เล่นกับใครเหรอ” ใบหน้าหวานหันมามองเขาแว่บหนึ่งก่อนจะกลับไปสนใจถนนแล้วตอบออกมา
“ป็อปปี้ ป็อป ภาณุน่ะ รู้จักมั้ยคะ”
“คนที่หล่อๆแต่ไม่ค่อยรอแฟนคลับอ่ะนะ” แก้วตอบเสียงนิ่งพลางปรับเบาะให้เอนลงอีกหน่อย ตลกหน้าตายน้อยๆให้ฟางหัวเราะร่วน
“หืมมม ไปรู้มาได้ไง”
“เพื่อนที่เป็นโปรดิวซ์ฝึกหัดค่ายนั้นเขาเคยพูดเล่นๆให้ฟัง ฟังมาอีกที” เขาว่าน้ำเสียงมึนๆก่อนจะเอ่ยต่อ
“พระเอกนางเอกหล่อสวยคู่กันเลยเนอะ น่าจะดัง”
“สาธุ” ใบหน้าหวานที่ระบายรอยยิ้มออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะและมองอีกคน. .สภาพอย่างนี้ยังจะพูดจาน่ารักน่ากวนเสียจริง
ครืดดด.. ครืด..
“ฮัลโหล ค่ะพี่ณัท ..อ๋อ เดี๋ยวฟางเปิดดูค่ะ ขอบคุณนะคะ” เหลือบมองฟางที่วางโทรศัพท์ลงกับตัก เอ่ยถามว่ามีอะไรรึเปล่ก็ได้คำตอบว่าผู้จัดการของนักร้องสาวได้ส่งตารางงานใหม่มาให้เธอทางอีเมลแล้ว แต่เดี๋ยวเธอจะเปิดดูเมื่อถึงบ้าน. .สิ้นประโยคนั้นได้ไม่นานรถบีเอ็มสีดำก็แล่นเข้าสู่บ้านนีระสิงห์ก่อนจะหยุดลง
เพราะบ้านของเธอถึงก่อนบวกกับไม่รู้จะเอายังไงกับรถจึงบอกให้คนร่างสูงนั่งเล่นบ้านเธอแก้ปวดหัวไปก่อน บอกแม่บ้านให้นำน้ำเปล่ามาเจือจางแอลกอฮอล์ในตัวคนตัวโย่งพร้อมกับยาแก้ปวดหัวให้เขา เธอทิ้งกายลงบนโซฟาเดียวกันแต่ไม่ใกล้กันเกินไป หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คอีเมล. .
“เดี๋ยวต้องฟิตติ้งละคร แล้วก็โปรโมทเพลงใหม่ ถ่ายเอ็มวี ถ่ายละคร ซิงเกิลสอง ฟิตติ้งชุดเพลงสอง ถ่ายเอ็มวี ระหว่างนั้นก็ถ่ายละครไปด้วย ยังไม่รวมอีเวนท์มินิคอนแทรก” อ่านออกมาลอยๆพร้อมน้ำเสียงนิ่งๆ
“แค่คิดก็เหนื่อยแทน” พูดก่อนจะเหลือบมองตารางแน่นเอี๊ยดแล้วมองหน้าหวาน
“เล่นแทนด้วยได้มั้ย” พูดติดตลกพลางมองแก้วทำหน้าแหยๆ
“ช่วยอย่างอื่นแทนได้มั้ยเนี่ย”
“เช่น..?”
“ช่วยเป็นโชเฟอร์ ..เป็นโปรดิวเซอร์ . .เป็นกำลังใจ” คำสุดท้ายที่ฟางไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มเขินๆให้เขาและทำเป็นสนใจตารางงานต่อ เหลือบมองแก้วเป็นระยะที่เหมือนจะพูดออกมาด้วยความมึน. .เพราะถ้าเขาตั้งใจคงจะยิ้มเก้อเขิน แต่นี่. .หลุดออกมาจากปาก ทั้งที่ยังหลับตาพิงเบาะนุ่มอย่างนี้. .ก็น่ารักดี..
“เมารึเปล่า” เธอแหย่พลางมองอีกคนตาปรือ เหมือนจะง่วงอีกแล้ว
“เห็นอยู่” เขาตอบและหัวเราะเบาๆ ทำให้เธอต้องอมยิ้มตาม
----------------------------------------------
© Tenpoints !
คิดถึงคนอ่านที่เม้นให้คนเขียนตลอด ถ้าจะน่ารักขนาดนี้ ^^ ขอบคุณมากนะ
ภาษาไทย อังกฤษก็เม้นมาเถอะ5555 ^^ ตามสะดวก
ปล.แอบอัพchapter8 ที่บอร์ด www.kaewfanglism.com
ในเด็กดีจะลงช้ากว่า1ตอนเน้อ =]
ความคิดเห็น