คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 13 ขอคืนดี (#ไฝว้กันปะ!!)
ตอนที่ 13 ขอคืนดี (#ไฝว้กันปะ!!)
17:32 น.
[Sehun talk.]
"เฮียอ่าาาาาา~"
"ไม่ต้องมาอ้อนเลย"
"โหย ไรของเฮียว่ะ"
"ไม่ต้องเลยป๋าย เฮียไม่ให้เราคบกับจงแดหลอก แม้กระทั่งคำว่าแอบก็ไม่ให้ โทษฐานที่จงแดทำให้ป๋ายร้องไห้ เฮียจะไม่ให้พวกแกคบกันจนกว่าเฮียจะพอใจ และก็ห้องแตะเนื้อต้องตัวกันด้วยเข้าใจมั้ย"พี่คริสพูด ผมกับพวกยืนฟังสองพี่น้องต่างแม่คู่นี้ทะเลาะกันมาได้สักพักแล้วครับ เนื่องจากแบคกับจงแดกลับมาคืนดีกันแล้ว แต่พี่คริสเขาไม่ยอมให้ทั้งสองคนคบกันครับเลยทำให้สองพี่น้องต้องมายืนทะเลาะกันที่ล๊อบบี้ และเป็นเป้าสายตาของทุกคนไปในที่สุด
"เฮียจะบ้าปะ! จะไม่ให้ถูกตัวกันเลยมันเป็นไปไม่ได้หรอก"แบคพูด
"นั่นสิครับพี่คริส ผมว่าปล่อยๆแบคมันมั่งก็ดีนะครับ มันโตแล้วนะครับ แค่ไม่ให้คบกันก็มากพอแล้วล่ะ แถมอีกอย่าง จงแดเขาเป็นคนดีเป็นสุภาพบุรุษพอเขารู้ว่าทำอะไรได้ทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่พี่คริสนะที่หื่นตลอดเวอะ"จงอินพูด
"เฮ้อ~ ถ้าจงอินว่างั้นก็ได้ครับ ให้แตะเนื้อต้องตัวก็ได้ ให้จับมือควงแขนกอดหอมจุ้บเลยแต่ห้ามจูบและก็ห้ามมีอะไรกัน จะนอนเตียงเดียวกันก็ได้ไม่ห้ามจะนอนกอดกันก็ได้ แต่ห้ามมีอะไรกันเด็ดขาด โอเคมั้ย"พี่คริสพูด
"สรุปนี่พี่หรือพ่อกันแน่"เทาพูด
"ฉันว่าน่าจะพ่อมากกว่า"ผมพูด
"อีสองผัวเมียนี่เงียบก่อนดิ"จงอินหันมาพูดกับผมและเทา
"ก็โอเค ห้ามมีอะไรกันนี่ทำได้ แต่จูบนี่ไม่แน่"แบคพูด
"ไม่แน่ก็ดีกว่าไม่ทำล่ะนะ แล้วนี่หิวกันรึยังล่ะ"พี่คริสพูด
"หิวแล้วววว~ไปกินข้าวกันนะ"จงอินพูดพน้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนแฟนสุดที่รักของมัน แถมยังเอาหน้าถูไปมากับต้นแขนพี่คริสอีกด้วย
"งั้นไปกินข้าวกันเถอะ"ผมพูด
"ไปกันก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเดินเล่นก่อนเดี๋ยวตามไป"เทาพูด
"งั้นรีบตามมานะ ไปกันเถอะ"พี่คริสพูดแล้วเดินนำพวกผมไปที่ร้านอาหารของทางโรงแรมครับมาถึงก็จัดการสั่งกันเต็มที่แบบไม่เกรงใจจงแดเลยครับ จะขาดทุนมั้ยเนี่ย
"สั่งมานี่กินหมดมั้ย"ผมพูด
"หมดดิหมดอยู่แล้ว"แบคพูด
"อย่างแกน่าจะเรียกว่ายัดมากกว่ากินนะแบค"จงอินพูด
"อย่างน้อยฉันก็ไม่อ้วนอะ"แบคพูด
"หราาาาา~แล้วไอที่ย้วยออกมานิดๆตรงท้องนั่นคืออะไรอะ ซิริโคน?"ผมพูด
"ซิลิโคนพ่อมึงใส่ตรงพุงหรอครับเซฮุน"แบคพูด
"อ้าวหรอ เขิล พึ่งรู้"ผมพูดแล้วทำท่าทางเขินอายแบบเว่อขั้นแม๊กส์
"หยุดทำท่าแบบนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ เหมือนกระเทยควายอะ"จงอินพูด
"อีบ้า ฉันออกจะสวย"ผมพูด
"สวยในโลกของเซฮุนใช่มั้ยครับ"จงแดพูด
"เยดเข้! ไลค์เลยอะ สุดยอดดด~เฮ้ย ชอบๆๆ"จงอินพูด
"ทำไมไม่มีใครเข้าข้างกูเลยว่ะ"ผมพูด
"มีนะ เทาไงผัวมึงอะ แต่มันไม่อยู่มึงเลยโดนรุม"แบคพูด
"งั้นไปตามคนมาช่วยแปป เดี๋ยวมา"ผมพูดแล้วลุกจากโต๊ะเดินออกจากร้านตรงไปที่ชายหาดครับมาถึงก็เจอเลยครับ เทากำลังยืนมองทะเลเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่ครับ
"เทา!" ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่เสียงของผม ผมกำลังจะตะโกนเรียกเทาแต่ก็มีคนเรียกซะก่อน ทำให้เทาที่ยืนอยู่ใกล้กับทะเลและผมที่ยืนห่างออกมาหลายสิบเมตรต้องหันไปมอง และก็พบกับคนที่ผมไม่คาคคิดว่าจะเจอที่นี่ครับ
"พี่ซูโฮ"ผมเรียกชื่อบุกคนที่สามออกมาเบาๆ ผมหยุดทุกการกระทำแล้วมองว่าพี่ซูโฮจะทำอะไร พี่ซูโฮเขาวิ่งไปกอดเทาครับ หัวใจผมมันตกวูบไปที่ตาตุ่มเลยครับ มันเจ็บจี้ดยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกครับอยู่ๆก็รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง อะไรกัน ผมเป็นอะไรของผม น้ำตาที่มันไหลออกมาเอง ให้ตายสินายท่านเจ็บเชี่ยๆอะ ผมยืนมองสองคนนั้นคุยกัน ผมอ่านปากไม่ค่อยเก่งหรอก แต่ก็พอจะจับใจความได้ว่า...พี่ซูโฮเขาขอคืนดี...
"เซฮุน!!!"เสียงอีป๋ายเรียกชื่อผมดังลั่นเลยครับ ทำเอาผมสะดุ้งโหยงแล้วหันไปมองแทบจะทันทีผมเช็ดน้ำตาลวกๆแล้วหันกลับไปมองทางเทากับพี่ซูโฮ ก็พบว่าเทาและพี่ซูโฮมองผมอยู่ก่อนแล้ว ผมแกล้งทำเป็นยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะก่อนจะเดินไปหาเทา
"สวัสดีครับพี่ซูโฮ เทาฉันมาตามนายไปกินข้าวน่ะ พี่ซูโฮก็ถ้าไม่รังเกียจจะมากินข้าวด้วยกับพวกก็ได้นะครับ ไปก่อนนะครับ คุยกันเสร็จแล้วก็รีบตามไปนะ"ผมพูดออกมาแบบไม่ให้ใครแทรกทั้งนั้นแล้วรีบหันหลังจะเดินกลับไปแต่ก็โดนจับข้อมือไว้ก่อน พอหันไปมองก็พบว่าเป็นเทาครับ ผมยิ้มบางๆให้เทาก่อนจะเดินจากตรงนั้นมา เทาไม่ได้จับข้อมือผมแน่นอะไรเลยครับมันเบามากเหมือนไม่ได้จับเลยครับ ทำให้ไม่มีแรงอะไรรั้งผมไว้เลย ผมเดินมาหาแบคที่ยืนมองอยู่
"โอเคปะมึง จะพักก่อนมั้ยข้าวไม่ต้องกินละ"แบคพูดพร้อมกับโอบไหล่ผมไว้แน่นแล้วเดินไปด้วยกัน มันกำลังปลอบผมเหมือนกับทุกๆครั้งที่ผมร้องไห้
"ไหวดิ นี่ใคร นี่โอเซสุดสวยประจำแก๊งค์เซปเป้บิวตี้ดริ้งค์นะครับ"ผมพูดยิ้มๆทั้งน้ำตา มันไหลมาอีกแล้วอ่า~
"กูสวยกว่าเหอะ"แบคพูด
"กูจะฟ้องจงแด"ผมพูด
"อะล้อเล่นน่า มึงสวยสุดโอเคป้ะ"แบคพูด แบคมันก็งี้ตลอดอะครับ เอาคฝามเแรียนเข้าใส่ทำให้เรายิ้มออกมาได้แล้วเครียดน้อยลง ข้อดีมันก็มีนะเนี่ย ผมกับแบคเดินมาจนถึงร้านครับ มาถึงในสภาพตาและจมูกแดงนิดๆ
"ฮุน แกร้องไห้หรอ"นั่งปุ้บไคแม่งก็ยิงคำถามแทงใจดำมาให้เลยครับ
"ยังจะมีหน้ามาถามอีกเนอะ ดูก็รู้แล้วว่าร้องไห้ ที่มันร้องไห้ก็เพราะมันไปเห็นเทากับพี่ซูโฮกอดกันและก็คุยกันน่ะสิ"แบคพูด
"พี่ซูโฮงั้นหรอ"จงแดพูด
"ช่าย"แบคพูด
"น่าสนุกว่ะJ"ไคพูดแล้วยิ้มมุมปาก
"ไคมึงกำลังคิดอะไรอยู่"ผมพูด
"มึงคิดเหมือนกูมั้ยแบค"แม่งไม่ตอบผมแต่หันไปคุยกับแบคครับ
"เตรียมกระชากหน้ากากได้เลยJ"
"งานนี้สนุกแน่ หึๆๆ"
"พวกแกคุยเรื่องอะไรกันเนี่ย"
"ผมพึ่งรู้นะครับเนี่ยว่าพวกเคะน่ากลัวขนาดนี้"
"จริง"
5 นาทีผ่านไป
"นี่มันคุยกันหรือไปเดินเล่นแถวสยามฟะ นานแท้น้อ"อีแบคบ่นครับ
"จะไปสนใจทำไมกัน คนแบบนั้น ไม่มาก็ไม่ต้องกิน"ผมพูด
"นี่มึงเป็นไร หึงมันหรอ"ไคพูด
"บ้า ทำไมกูต้องหึงมันด้วย"ผมพูด
"เอ้า!! ก็ผัวมึงไม่ใช่ไง"แบคพูด
"-*-"ผม
"พูดถึงก็มาเลยแฮะ ตายยากจริงๆเลย โดยเฉพาะปลิงผีที่เกาะมาด้วย"แบค
"ปลิงเหี้ยไรขาวว่ะมึง"ฮุน
"กูก็พูดอยู่นี่ไงว่าปลิงผี"แบคพูด
"จะนินทาก็ช่วยเบาๆหน่อยเถอะครับ เดี๋ยวเขาจะรู้ตัว"จงแด
"ก็จงใจทำไมต้องเบา"แบค
"เอาที่พวกมึงสบายใจ"ผม แล้วก็ฟุบโต๊ะแม่ม
"เดินอยู่นั่นแหละ เอ้า!หาโต๊ะกันเจอมั้ยล่ะนั่น หาไม่เจอนี่ตาโคตรถั่วเลยอะ บนโต๊ะมีแต่คนหล่อๆทั้งนั้น ไม่เห็นออร่าเลยรึไง"ไค
"แน่ใจว่าหล่อ"แบค
"ที่สุดอะ"ไค
"หรอครับที่รัก"พี่คริส
"อื้ม! แต่ก็สู้พี่คริสไม่ได้หรอกพี่คริสหล่อกว่า"ไค
"ชมขนาดนี้ขึ้นห้องไปต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้ว"พี่คริส
"อย่ามาหวานกันแถวนี้ได้มะ"แบค
"ยอมรับเลยครับว่าอิจ"จงแด
"หาตั้งนานคุยอะไรกันอยู่หรอ แล้วทำไมเซฮุนถึงฟุบกับโต๊ะแบบนี้ล่ะ"ฟังก็รู้ว่าครับว่าเทา พอเทาพูดจบผมก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าอีแบคที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม แล้วขยับปากขมุบขมิบกร่นด่าผีสองตัวที่พึ่งมาให้แบคเห็น มันเห็นมันก็ขำสิครับ ผมก็หัวเราะหึๆก่อนจะกลับมานั่งตัวตรงเหมือนเดิม
"เห้ย ฉันไม่หิวว่ะ รู้สึกไม่ค่อยสบายด้วย ขอขึ้นห้องก่อนนะ"ผมพูดแล้วลุกขึ้นยืน
"เอายามั้ยมึง"ไคพูด
"ไม่ล่ะ^^"ผมพูดแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น โดยที่ไม่หันกลับไปมองเลยสักนิด ผมขึ้นมาบนห้องซึ่งผมไม่ได้นอนกับแบคกับไค แต่ผมนอนกับเทา อยากจะล๊อคห้องจริงๆครับ ถ้าไม่ติดที่ว่ามีคีย์การ์ดสองใบนะ ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก ผมนั่งลงกับพื้นพิงปลายเตียงแล้วชันเข่าขึ้นมากอดครับ โมเม้นนี้แม่งเหมือนพวกจิตไงก็ไม่รู้ครับนั่งกอดเข่าอยู่ในห้องมืดๆมีไฟจากหัวเตียงแค่ดวงเดียวเท่านั้น
ช่วยบอกผมทีว่าผมไม่ได้กำลังชอบผู้ชายที่ชื่อว่าเทาอยู่อะ ให้ตายสิ ถ้าสองคนนั้นกลับมาคบกันอีกครั้งผมจะทำยังไงดีล่ะ ผมควรจะทำเหมือนตอนแรกๆที่ผมรู้จักกับเทารึเปล่า ผมไม่มั่นใจสถานะของผมกับเทาเลยครับ ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแน่ เป็นเพื่อนหรือมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ถึงขั้นแฟนผมทำตัวไม่ถูกจริงๆนะครับ ถ้าทั้งสองคนจะกลับมาคบกันอีกครั้ง ให้ตายสิ ผมกลายเป็นพวกนางเอกตั้งแต่gมื่อไหร่กัน ต้องเป็นนางร้ายสิถึงจะถูก ผมไม่ยอมเสียเทาไปหรอก ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าแล้วหยิบบางอย่างขึ้นมาก่อนจะออกไปที่ระเบียง
ถ้าไม่เครียดจริงๆผมไม่มีทางใช้มันหรอก เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ ผมสัญญากับพี่ลู่ว่าจะเลิกแต่มันก็ยังต้องใช้อยู่เวลาผมเครียดๆน่ะครับ ผม'สูบบุหรี่'น่ะครับ แต่นานๆจะสูบที ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนแล้วละก็ตอนนี้ดีกว่าเยอะเลยล่ะครับ
"เฮ้อ~"ถอนหายใจออกมาพร้อมๆกับพ่นควันบุหรี่อออกมาด้วย ใครเดินผ่านผมก็คงรู้อะครับว่าสูบบุหรี่ เพราะสูบทีหนึ่งก็ล่อไปครึ่งซองแล้ว ไม่รู้ว่าสูบก็คงต้องไปเช็คจมูกแล้วล่ะครับ ผมว่าสูบแค่มวลเดียวก็พอแล้วครับ เดี๋ยวเทาเข้ามาแล้วจะรู้ว่าสูบทุกวันนี้อีแบคกับไคยังไม่รู้เลยครับว่าผมสูบบุหรี่อะผมบี้ก้นบุหรี่ลงบนราวระเบียงก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้อง นั่งพิงหัวเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นครับในหัวก็คิดนู่นนี่ไปเรื่อยครับ
แอดดดด~
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมมองด้วยหางตาก็รู้ว่าคนที่เข้ามาคือเทา ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วเล่นโทรศัพท์ต่อครับ ผมรู้สึกถึงเตียงที่ยวบที่ทั้งสองฝั่งของผม รู้ทันทีเลยว่าเทาคร่อมผมอยู่ครับ
ฟึบ!
"นี่! อื้ม!!"ผมยังไม่ทันได้ต่อว่าเทาที่อยู่ๆก็หยิบโทรศัพท์ผมไป ก็โดนเทาจูบซะก่อนแล้ว ผมพยายามดันเทาออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล จนผมเลิกดันเทาออกแล้วนั่งนิ่งๆ ครั้งนี้จูบของเทาไม่เหมือนทุกครั้งครับ ครั้งนี้เหมืินมันจะออกแนวอ้อนๆและขอโทษกลายๆ เป็นจูบที่ไม่มีความรุนแรงเลยแม้แต่นิดเดียวเทาจูบผมแบบเหมือนกลัวว่ามันจะแตกอะครับ ให้ตายเหอะ จูบแบบนี้ก็ละลายสิครับ
"เซฮุนครับ"เทาผละริมฝีปากออกไปแล้วพูด ก่อนจะเข้ามาจูบผมไม่หยุดเลยครับ จูบไปทั่วทั้งหน้าผมเลยครับ "เซฮุนครับ จุ้บ! เซฮุน"พูดไปจูบไปมือก็ไม่อยู่สุก เริ่มสอดเข้ามาใต้เสื้อของผม มืออีกข้างก็ลูบๆแถวๆต้นขาผม ผมไม่ได้ใสถึงขั้นไม่รู้นะครับว่าเทาจะทำอะไรอะ
"เทา อ...อื้อ~ เทา"
"เซฮุนครับ หายโกรธผมนะ"
"อ...อื้อ~ ฉันจะโกรธมากกว่านี้ถ้านายหยุด"
"หึJ ไม่คิดจะหยุขดตั้งแต่แรกแล้วครับ"
-+-+-+-+-ภาพตัดไปที่โคมไฟ-+-+-+-+-
"อื้ม เทาอย่ากวนสิ จะนอน"ผมพูดดุคนที่นอนอยู่ข้างๆที่ตอนนี้เริ่มจับนู่นลูบนี่ไปทั่ว เหนื่อยมากเลยครับ 3รอบเนี่ย เล่นซะปวดเอวแทบขยับไม่ได้เลยครับ
"ขออีก นิดนะครครับ" เอ่ิม(- -) ถ้าจำไม่ผิดมึงบอกอีกนิดมาเป็นสิบรอบละนะ
"พอเลย จะนอน"ผมพูดแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง
"เซฮุนครับ เซฮุนหายโกรธผมรึยัง"
"ทำไมฉันต้องโกรธนายด้วยล่ะ"
"ก็เรื่องพี่ซูโฮ..."
"แล้วนายคุยอะไรกันล่ะ"
"พี่ซูโฮเขามาขอคืนดีครับ"
"แล้วนายตอบเขาว่าไงอะ" ผมละอยากจะตบปากตัวเองจริงๆครับ ทั้งๆที่ไม่อยากรู้คำตอบแต่ก็ปากไวกว่าความคิดซะงั้น
"อะไรครับ หึงหรอครับ ผมอะเจ็บแล้วจำครับ เลิกก็คือเลิก พี่เขาก็เลยขอเป็นแค่พี่ชายครับ"
"งั้นหรอ"
"ครับ เซฮุนสูบบุหรี่ใช่มั้ยครับ ผมได้กลิ่น"
"แน่ใจว่าคน"
"พูดงี้เดี๋ยวก็จับกดเลยครับ"
"กล้าก็อ..อื้ม!!><"
อีกด้านนึง
[Baekhyun talk.]
"นี่เทาไปเข้าห้องน้ำหรืออะไรละเนี่ย ไปน๊านนาน"จงอินพูด ตอนนี้พวกเรากินข้าวกันเสร็จแล้วครับ แต่ไม่ลุกจากโต๊ะกันสักที นี่ก็มืดแล้วด้วย เทาที่บอกจะไปเข้าห้องน้ำก็หายไปเป็นชั่วโมงเลยครับผมกับไคก็เลยคอยนั่งจิกกัดอีคุณพี่ซูโฮที่หน้าด้านหน้าทนไม่ยอมไปไหน ตั้งหลักปักฐานรกรากอยู่ที่นี่
"คงหนีกลับห้องไปแล้วมั้ง"ผมพูด
"ก็น่าจะบอกหน่อยสิ ทำงี้คนบางคนก็คอยเก้อเลย"ไคพูด
"โอ้ย! ไม่เก้อหรอกออกจะด้าน รอนานเท่าไหร่ก็ได้ ไม่ว่าคนเขาจะมองยังไง"ผมพูด
"อะไรด้านอะ"ไคพูด
"หนังหน้าไงย่ะ ด้านไม่พอ ยังมีหน้ากินเด็กอีก"ผมพูด
"แรงอ่า~ เจ็บแทนเลยว่ะ"ไคพูด
"ไม่ทราบว่าคุณน้องทั้งสองตัว เอ้ย! คนJ เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ คันมากเลยหรอครับ เกลียดขนาดนั้นเลย อิจฉาเขางั้นสิ^^"พี่ซูโฮพูด ผมกับไคนี่หันมามองหน้ากันแล้วยิ้มแบบมีเลศนัยแบบรู้กันว่า.........อีนี่มันแอ๊บ!!!!
"ผมว่า'พี่คิดสำคัญตัว'ผิดไปนะครับ เกลียดกับอิจฉาเนี่ยมันคนละอย่างกันเลยนะครับ เกลียดก็คือเกลียด อิจฉาก็คืออิจฉา ผมเกลียดไม่ได้แปลว่าผมอิจฉานะครับ เพราะคนอย่าง'มัน'ไม่มีอะไรให้ผมน่าอิจฉาเลยครับ^^"ไคพูด เฮียกับจงแดนี่ซี้ดแล้วหันไปมองหน้ากันเลยครับ
"หรอครับ พี่นึกว่าใช่ซะอีก"พี่ซูโฮพูด
"ผมว่าพี่ควรจะเปลี่ยนความคิดใหม่นะครับ ได้ข่าวว่าเรียนคณะแพทย์ไม่ใช่หรอครับ น่าจะฉลาดนี่ครับ แล้วทำไมเรื่องอย่างนี้ถึงคิดไม่ได้^^"ผมพูด พี่ซูโฮนี่กับมือแน่นเลยครับ ตัวนี่สั่นนิดๆ พี่ซูโฮหลับตาเหมือนพยายมจะระงับอารมณ์
"คนเรามันก็ต้องมีบางเรื่องที่ไม่ฉลาดมั่งแหละจ้ะ เหมือนน้องไคไง ที่ฉลาดมีผัวรวย"พี่ซูโฮพูดพอได้ยินคำสุดท้ายผมนี่แทบลุกไปต่อยพี่ซูโฮเลยครับ แต่ไอไคมันรั้งผมไว้ก่อน ผมเลยต้องนั่งลงเหมือนเดิม
"แล้วไม่ทราบว่า ความฉลาดของผมเนี่ย มันไปหนักหัวใครไม่ทราบครับ พี่ซูโฮหรือ.....ไม่เอาดีกว่าไม่พูด มันไม่ดี"ไคพูดแพร้อมกับยิ้มให้พี่ซูโฮ ยิ้มที่ดูก็รู้ว่าเสแส้รงไม่มีความจริงใจอยู่เลย
"ยังดีที่มีจิตสำนึก"พี่ซูโฮพูด
"คนครับไม่ใช่สัตว์กินพื้นชั้นต่ำโคตรของโคตรสวะ ที่ไม่มีจิตสำนึกว่าทำอะไรกับใครไว้ แล้วยังจะมาเกาะเป็นปลิงทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน"ผมพูด
"พวกแก!!"พี่ซูโฮพูดเสียงดังลั่นพร้อมกับลุกขึ้นยืน
"อ้ะๆ อย่าเสียงดังสิครับ คนอื่นเค้ามองเรากันใหญ่แล้ว พวกผมไม่ได้เจาะจงว่าเป็นพี่ซะหน่อย เพราะงั้นอย่าร้อนตัวสิครับ"ไคพูด
"นี่มันพึ่งเริ่มต้นเท่านั้นครับ เพราะงั้นจะทำอะไรก็คิดดีๆนะครับ"ผมพูด
"พวกผมเป็นห่วง J"
Talk.จบแล้วคร้า ขอโทษที่อัพช้านะคะ ช่วงนี้การบ้านเยอะจนล้นเลยค่ะ ตามเก็บแต่ละวิชาแทบไม่ทัน
กำหนดส่ง แทบอยากสิ้นชีพค่ะ ชีวิตนักเรียน ปล.NC ไม่แต่งนะคะ หนมปังบอกกับตัวเองแล้วว่าจะไป
ไม่แต่งค่ะ ก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ เม้นด้วยน้า~><
ความคิดเห็น