คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2 เที่ยว
ตอนที่ 2 เที่ยว
[Baekhyun talk.]
เฮียมาได้ไงวะครับ ปกติไม่เห็นเฮียจะมาบ้าน เดือนนึงมาสักหนึ่งครั้ง นี่เดือนนี้พึ่งมาเมื่อสองวันที่แล้ว นี่มาอีกละ ฟ้าผ่าแน่งานนี้
"ฮุนแบคทำงานต่อ"ไคพูดแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ไอเชี่ยนีนี่ก็อะไรเนี่ย เมื่อกี้ยังดูอารมณ์ดีอยู่เลย พอเฮียมาเจ้าชายเย็นชาเข้าสิงเลยไง? ทำงานดีกว่ากู ผมหันกลับมาทำงานต่อครับ อีฮุนก็หันมาทำงานต่อครับ ทีนี้ห้องทั้งห้องเงียบกริบเลยครับ รู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้
"เฮียมาที่นี่ทำไมหรอครับ"เทาพูดขึ้นทำลายความเงียบ แต่พูดเป็นภาษาจีน
"อ..เอ่อ ม๊าโทรบอกเฮียว่าเทามาน่ะ พี่เลยมาหา"เฮียพูดตอบเป็นภาษาจีน เห็นอย่างนีฟังออกนะเออ เรียนมาเหมือนกัน
"อ่อ เฮียนี่เพื่อนผมครับ ชื่อคิมจงแดหรือเฉินครับ"เทาพูด
"อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะจงแด พี่ชื่อคริสนะ"เฮียพูด
"เช่นกันครับพี่คริส"จงแดพูด ก็ปล่อยให้หนุ่มๆเขาคุยกันไปครับ ส่วนสาวๆ(?)อย่างพวกเรา(?)ก็ทำงานกันต่อไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยรีบ
11:35 น.
"เสร็จสักที"ฮุนพูดแล้วนอนไปกับพื้นเลยครับ ตอนนี้เราสามคนทำงานเสร็จแล้วครับ อันที่จริงถ้าพวกผมไม่เล่นกันมันจะเสร็จเร็วกว่านี้อีก มีแค่ไคคนเดียวที่นั่งทำงานเงียบๆ มีบางครั้งผมเล่นมุกแป๊กๆใส่มันมันจะเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเอือมๆพลางส่ายหน้าเบาๆแล้วกลับไปทำงานต่อ ส่วนผมกับฮุนก็เล่นไปทั่ว เทากับจงแดและเฮียก็เล่นด้วย แต่ดูเฮียไม่ค่อยร่าเริงนะ ปกติร่าเริงกว่านี้อีกนะ แต่ช่างเหอะ
"ถ้ารู้ว่าเสร็จเร็วแบบนี้ฉันลางานครึ่งวันดีกว่า"ไคพูด
"ใช่สิ!มึงไม่ได้ว่างแบบพวกกูนี่! ทุกนาทีของมึงเป็นเงินเป็นทองไปซะหมด พวกกูผิดเองแหละที่บอกให้มึงลางานอะ เชอะ!งอล (-^- )"ผมพูดแล้วกอดอกสะบัดหน้าหนีอย่างอนๆ
"ตุ๊ด"ไคพูด
"ตุ๊ดพ่อง กูออกจะแมน"ผมพูด
"กูไม่เชื่อ"ฮุนพูด
"มึงก็เหมือนกูปะ"ผมพูด
"มึงหนักกว่า"ฮุนพูด
"น่ารำคาญ"ไคพูด
"รำคาญใครยะกัม"ผมหันไปพูดกับไค ไคก็มองผมกับเซฮุนนิ่งๆ นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวแต่นั่นไม่พอแม่งแผ่รังสีอัมหิตชนิดที่ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจมันได้เข้าวัดแน่ ซึ่งผมนี่นั่งตัวตรงสงปากสงบทันที
"ถ้างานเสร็จแล้วกูกลับนะ ส่วนบทก็ส่งให้กูในแชทละกัน"ไคพูด
"ไคแกจะรีบไปไหนว่ะ ไหนๆก็ลาแล้ว ก็อยู่ที่นี่ต่อเลยดิ เย็นค่อยกลับทีเดียว"ผมพูด
"ช่าย อยู่เล่นกันก่อนดิ ถ้ามึงอยู่ต่อเดี๋ยวกูซื้อชานมไข่มุกให้"ฮุนพูด
"มึงอยากกินก็ว่ามาเหอะ ไม่ต้องเอาเพื่อนมาอ้าง"ผมพูด
"รู้ทันอีกนะมึงแบค จงอินมึงอยู่ต่อเหอะกูใจให้ผู้ชายในคอลเล็กชั่นกูไปเดทกับมึงหนึ่งวัน"ฮุนพูด
"กูนะ ไม่ใช่มึงอีแรด"ไคพูด
"อยู่ต่อเหอะมึง"ผมพูด
"ไม่ไดจริงๆ กูต้องไปโรงบาล"ไคพูด
"อ้อ ไปโรงบาลสินะ งั้นไปเลยมึง เจอกันวันจันทร์ที่ม."ผมพูด
"ฝากความคิดถึงด้วยนะ โชคดี"ฮุนพูด ไคก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป
"แล้วแกอะ จะไปไหนเปล่า"ผมหันไปถามฮุน
"ก็อาจจะไปเดินเล่นในห้างอะ ชอปปิ้งนิดหน่อยแล้วกลับหอ"ฮุนพูด
"อ่อ อืม เทาไปกับเซฮุนเลยมะ"ผมพูด
"อืมไปดิ เฉินไปด้วยกันมะ"เทาพูด จงแดก็พยักหน้า
"งั้นพวกเราไปก่อนนะ เจอกันที่ม.นะเจ้"ฮุนพูดแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องกับเทาและเฉิน เพราะเทาอยู่พวกผมเลยพูดภาษาอังกฤษกันทุกประโยคเพื่อให้เทารู้ว่าเราคุยอะไรกันอยู่
"แล้วเฮียอะไม่กลับคอนโดหรอ"ผมพูด
"ทำไมเฮียรู้สึกเหมือนว่าป๋ายไล่ทุกคนกลับบ้านว่ะ"เฮียพูด
"ก็ใช่น่ะสิ ป๋ายเหนื่อยอะ อยากพักผ่อนนอนบนห้องเงียบๆ เมื่อคืนป๋ายนอนดึกด้วยแหละ"ผม
พูด
"งั้นเฮียกลับคอนโดละ พักผ่อนเยอะๆนะเรา"เฮียพูดแล้วขยี้ผมของผมจนยุ่งไปหมด
"งื้อออออ~ เฮียอะ ผมป๋ายยุ่งหมดละ"ผมพูดแล้วจัดผมใหม่
"งั้นเฮียกลับละ แล้วเจอกัน"เฮียพูดแล้วลุกออกจากห้องไป แล้วผมก็เปลี่ยวไง ผมลุกขึ้นเก็บของที่วางเกลื่อนห้องเต็มไปหมด แล้วหอบกลับมาที่ห้องนอนของผม วางกองไว้แถวๆโต๊ะทำงานแล้วกระโดดนอนแผ่บนที่นอน ขอหลับแปป ง่วงงงงง~ #ข้าวยังไม่กิน #ชั่งแม่มลดความอ้วนอยู่
15:45 น.
พึ่งตื่นเมื่อกี้ครับ ยังง่วงอยู่เลยอะ แต่นอนมากไปก็ไม่ดีอะนะ ไปเที่ยวดีกว่า ไปหาข้าวกินด้วย บ่ายแล้วคงไม่มีใครทำกับข้าวให้กินหรอก ผมลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ นอนทีผมยุ่งเลยแฮะเรา พอผมจัดการเปลี่ยนชุดเสร็จก็มายืนส่องกระจกจัดผมต่อเสื้อผ้าหน้าผมต้องเป๊ะครับ ไม่เป๊ะไม่ออกจากบ้านครับ พอจัดผมเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำ หยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินออกจากห้อง ไปไหนดีน้า~ ไปกินข้าวที่ห้างแล้วก็ซื้อของนิดหน่อย ต่อด้วย....
.
.
.
.
.
ผับดีมะ J
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ห้างแล้วครับ นั่งอยู่ในร้านอาหารร้านหนึ่ง เป็นร้านที่ดูสบายๆทำให้รู้สึกผ่อนคลายเอามากๆ แต่มันก็ดูหรูหราเหมือนกัน ร้านก็เสียงไม่ดังด้วยล่ะ มันเงียบๆ ทางร้านก็เปิดเพลงให้ฟังด้วยเป็นเพลงสบายๆ ผมชอบร้านแบบนี้ที่สุดเลย และแล้วอาหารก็มาเสิร์ฟพอดีผมก็นั่งกินอาหารไปเงียบๆครับ แหมจะให้ผมโหวกเหวกโวยเสียงดังลั่นร้านก็ไม่ได้หรอก ผมมาคนเดียวนะครับ ทำแบบนั้นเขาก็หาว่าผมบ้ากันหมดน่ะสิ ผมนั่งกินข้าวจนเสร็จ แล้วเรียกพนักงานมาเก็บตังค์ก่อนจะเดินออกจากร้าน ผมว่าไม่ซื้อของดีกว่า ไปเที่ยวเลย ผมรู้จักร้านอยู่ร้านหนึ่งครับ อยู่เกือบๆชานเมืองเป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ แล้วก็จะมีด้านในร้านเป็นผับครับ ที่ผมรู้จักเพราพวกผู้หญิงในห้องมันพูดกันครับ ผมเคยไปอยู่ครั้งหนึ่ง แต่ผมไม่ได้เข้าไปในผับหรอก พวกผู้หญิงบอกว่า ในผับผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงถ้าคิดจะเข้าไปต้องพาเพื่อนผู้ชายเข้าไปด้วยสัก 3-4คนแล้วตอนไปมีผมคนเดียวเลยไม่ได้เข้าไปในผับ ถ้าให้นั่งจากนี่ไปร้านนั้นก็คงเกือบๆชั่วโมงได้ เพราะที่ที่ผมอยู่กับร้านนั้นมันตรงข้ามกันเลยล่ะ ผมเดินออกมาหน้าห้างแล้วนั่งแท็กซี่ไปครับ
17:00 น.
ณ ร้านคิม
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ร้านอาหารกึ่งบาร์ตามที่ผมบอกครับ ผับในร้านนี้เปิด 6โมงครับ แต่ถ้าเป็นร้านด้านหน้าเปิด 5โมง ซึ่งนี่ก็ได้เวลาเป็นร้านแล้ว และเนื่องจากร้านพึ่งเปิดเลยยังไม่มีคน ผมเดินเข้ามาในร้าน ตรงมาที่เคาว์เตอร์บาร์แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ทรงสูง มีบาร์เทนเดอร์หนุ่มอยู่หลังเคาว์เตอร์ หล่อเหมือนกันแฮะ
"รับอะไรดีครับคุณลูกค้า"บาร์เทนเดอร์หนุ่มพูดแล้วยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร
"Singapore sling ครับ"ผมพูดแล้วยิ้มให้บาร์เทนเดอร์หนุ่ม เขาก็หันไปจัดการทำที่ผมสั่ง แปปเดียวเครื่องดื่มที่ผมสั่งก็ถูกเลื่อนมาตรงหน้าผม
"ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณเลย คุณพึ่งเคยมาที่นี่หรอครับ"บาร์เทนเดอร์พูด
"ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองน่ะครับ ครั้งแรกผมมากับพวกเพื่อนๆแต่ไม่ได้มานั่งตรงนี้คุณเลยอาจจะไม่เห็นผม"ผมพูด
"อ่อ แล้วคุณชื่ออะไรหรอครับ ผมชื่อแจบอมครับ เรียกผมว่าเจบีก็ไดครับ"บาร์เทนเดอร์พูด
"ผมแบคฮยอนครับ"ผมพูดแล้วยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
"ผมว่าแบคฮยอนควรค่อยๆจิบนะครับ กินรวดเดียวแบบนี้ติดต่อกันแล้วเดี๋ยวเมาเร็วนะครับ ผมว่าค่อยๆกินดีกว่าจะได้อยู่นานๆ"เจบีพูด
"คงอยู่นานไม่ได้หรอก ที่บ้านหวงผมจะตาย คงจะได้แค่สี่ทุ่มแหละครับ"ผมพูด
"นี่คุณอายุเท่าไหร่กันครับเนี่ย ที่บ้านถึงหวงแบบนี้"เจบีพูด
"19 ผมว่าก็สมแล้วล่ะครับที่จะห่วง ก็พึ่งพ้นม.ปลายนี่เนอะ ขอ Screwdriver ครับ"ผมพูด
"ยังไม่บรรลุนิติภาวะดีเลยนี่ครับ"เจบีพูดแล้วหันไปทำเครื่องดื่มตามที่ผมสั่ง
"นั่นสิ แต่เขาก็น่าจะรู้นะว่าเราเป็นคนยังไง สมควรที่จะปล่อยหรือไม่ปล่อย"ผมพูด
"พ่อแม่เขาก็ห่วงลูกทั้งนั้นแหละครับ โดยฉะเพาะลูกคนเล็กของบ้าน"เจบีพูดแล้ววางแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าผม
"นั่นสิ ผมเป็นลูกคนเล็กนี่เนอะ"ผมพูดแล้วยกแก้วขึ้นมาดื่มรวดเดียว
"นี่ ผมบอกว่าค่อยๆกินไงครับ เดี๋ยวก็หมดสนุกเร็วหรอก"เจบีพูด
"ทำไมคุณอยากให้ผมอยู่นานๆล่ะ"ผมพูด
"ไม่รู้สิครับ อาจจะเป็นเพราะว่าคุณ....ไม่เหมือนกับคนอื่นๆล่ะมั้ง"เจบีพูด
"หึ Cosmopolitan "ผมพูด เจบีก็หันกลับไปจัดการทำเครื่องดื่มให้ผม
"ถ้าคุณอยู่นานๆ ผมจะทำ Cherry Heering ให้"เจบีพูด แล้ววาง Cosmopolitan ลงตรงหน้าผม
"ทำให้เนี่ย เลี้ยงปะล่ะ ถ้าเลี้ยงผมก็อยู่ J"
20:00 น.
พวกคุณคิดว่าผมอยู่ต่อรึเปล่าครับ เวลาแบบนี้ก็คงจะอยู่ต่อนั่นแหละ กินเรื่อยๆก็ไม่ได้เมานะครับก็ผมไม่ได้กินเหล้านี่หน่า ตอนนี้แค่มึนเฉยๆ เพราะบางอย่างที่ผมกินไปก็แรงเหมือนกัน
"อยู่ถึงตอนนี้ผมคงต้องทำตามสัญญาแล้วล่ะครับ นี่ครับ Cherry Heering "เจบีพูดแล้วเลื่อนแก้วเครื่องดื่มที่เขาสัญาว่าจะทำให้มาตรงหน้าผม
"ขอบคุณครับ"ผมพูดแล้วยกแก้วขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด
"ร...รวดเดียวเลยหรอครับ"เจบีพูดด้วยท่าทางตกใจ
"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ใช่เหล้าฉันไม่เมาหรอก"ผมพูด ถึงจะพูดแบบนั้นก็เหอะ ถ้าถามถึงเปอร์เซนต์ของสติผมล่ะก็ บอกได้ว่า 60% ครับ ไม่ก็มากกว่านั้นนิดนึง
"โอ๊ะ! คุณแบคฮยอน"มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียกชื่อผมครับ ผมหันไปมองก็พบกับจงแด ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนถึงศอกกับกางเกงยีนส์สีดำขาเดฟ
"หืม จงแด"ผมพูดแล้วยิ้มให้จงแด
"เจบีจะทำอะไรก็ไปทำไป"จงแดพูด
"ครับโอนเนอร์"เจบีพูดแล้วเดินไปทางอื่น
"อะไรเนี่ยไปไล่เจบีเขาทำไมกัน"ผมพูด
"ผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้วนะครับ เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วงเอาครับ"จงแดพูด
"กลับก็ได้ๆ แต่ไม่กลับบ้านหรอกนะ"ผมพูดแล้วลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินออกมาจากร้าน ผมกะว่าจะกิน Cherry Heering เป็นอันสุดท้ายแล้วค่อยกลับอยู่แล้ว พอมาเจอจงแดที่พอเจอกันก็ไล่กลับบ้านผมเลยถือโอกาศนี้ออกจากร้านเลย แต่ไม่กลับบ้านหรอก ขอเดินเล่นหน่อยเหอะ
"เดี๋ยวครับ แบคฮยอน"เสียงของจงแดดังขึ้นตามหลังผม ผมก็หันไปมองแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามีอะไร "ที่คุณบอกว่ากลับ แต่ไม่กลับบ้าน แล้วคุณจะไปไหนครับ"
"ก็เดินเล่นอะ ทำไมหรอ"ผมพูด
"คือผมมีข้อแลกเปลี่ยนครับ"จงแดพูด
"ข้อแลกเปลี่ยนอะไร"ผมพูด
"ผมจะพาคุณไปเดินเล่นที่ๆหนึ่ง พอเดินเล่นเสร็จคุณจะต้องกลับบ้านทันที และเพื่อให้แน่ใจผมจะไปส่งคุณที่บ้าน"จงแดพูด ผมขมวดคิ้วแทบเป็นปม เขาต้องการอะไรกัน ผมไม่เข้าใจเขาเลยผมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าจงแด แล้วเอียงคอนิดๆ
"นายพูดแบบนี้ ฉันอาจจะคิดไปเองว่านายเป็นห่วงฉัน..ใช่มั้ย"ผมพูด
"...."จงแดไม่พูดอะไร แต่เม้มปากแล้วก้มลงมองพื้น
"หึ ฉันคงคิดไปเองจริงๆสินะ ไปละ แล้วเจอกันที่มหาลัย"ผมพูดแล้วยิ้มให้จงแดก่อนจะหันหลังเดินออกจากตรงนั้นแต่ก็ไปได้ไม่กี่ก้าว
"ใช่ครับ ผมห่วงคุณ"เสียงดังตามหลังมาทำให้ผมหยุดชะงักกึก และมันก็ทำให้ผมลอบยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย
"อ่า ถ้างั้น..."ผมพูดเว้นวรรคไว้แล้วหันไปมองจงแดที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว "ฉันไปกับนายก็ได้"แค่ผมพูดแบบนั้น จงแดก็ยิ้มดีใจเหมือนๆเด็กเลยครับ
"งั้นไปกันเถอะครับ ^^"
"อืม :)"
ณ ย่านถนนคนเดิม(แถวไหนสักแห่ง)ในโซล
"ที่นี่เป็นถนนคนเดินน่ะครับ ที่นี่เปิดตั้งแต่หกโมงถึงเที่ยงคืน คุณเคยมาที่แบบนี้รึเปล่า"จงแดพูด
"ไม่ล่ะ ฉันไม่เคยมาที่แบบนี้เลย ที่บ้านหวงฉันจะตาย ที่แบบนี้เขาไม่ให้ฉันมาหรอก"ผมพูด รู้สึกเศร้าเป็นบ้า ที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้มาในที่แบบนี้เลย บางที่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าพ่อกับแม่ห่วงผมมากเกินไปรึเปล่า
"อย่าเศร้าไปเลยครับ วันนี้ก็ได้มาแล้วนี่ครับ เดี๋ยวผมพาเที่ยวเอง"จงแดพูดแล้วยิ้มให้ผม
"อื้ม ฝากด้วยนะครับคุณไกด์นำเทียว คิมจงแด"ผมพูดพลางเข้าไปควงแขนจงแด
"อ...เอ่อ คือ"เหมือนจงแดจะพูดอะไรกับผมสักอย่างครับ เขามองมาที่แขนผมที่ควงแขนเขาอยู่
"อะไรกัน ควงแขนหน่อยไม่ได้หรอ กลัวแฟนรู้แล้วหึงหรอ"ผมพูด
"เปล่าครับ ผมไม่มีแฟนหรอก แค่ไม่ชินเวลามีคนมาควงแขนผมน่ะครับ"จงแดพูดพลางเกาท้ายทอยเหมือนกับว่าจงแดกกำลังเขินผมเลย แถมแก้มก็แดงนิดๆด้วย ทำไมผมู้สึกว่าคนๆนี้น่ารักเอามากๆเลยล่ะ ดูเหมือนจะเป็นคนที่ไม่คุ้นชินกับเรื่องแบบนี้เลย น่าจะเป็นเด็กเรียนแน่ๆเลย (เด็กเรียนเขาเข้าผับกันด้วยหรอครับ( ' ') (#ทำหน้าใสซื่อ):จงแด)
"งั้นก็ทำให้ชินซะสิ"ผมพูดแล้วลากจงแดให้เดินมาตามทาง ผู้คนมากมายเดินปะปนกันไปทั่วทั้งชายและหญิง มาเป็นคู่มาเดี่ยวและมาเป็นกลุ่ม ช่างเป็นบรรยากาศที่คึกคักและน่าสนุกมากสำหรับผมผมอยากกินอะไรหรือทำอะไรจงแดตามใจผมหมดเลยครับ เขาใจดีกับผมมากเลย
"แบคฮยอน ผมขอแวะเข้าร้านๆหนึ่งได้มั้ยครับ"จงแดหันมาพูดกับผมที่กำลังกินชานมไข่มุกที่พึ่งซื้อเมื่อกี้อยู่
"ได้สิ"ผมพูด จงแดก็พาผมมาที่ร้านๆหนึ่งครับ เป็นร้านแกะสลักแหวนครับ พวงกุญแจสร้อยกับสร้อยข้อมือก็มีนะครับ ผมเดินดูรอบๆร้านรอจงแดที่คุยกับพนักเรื่องของที่สั่งไว้ อยากได้สร้อยอะสร้อยลูกกุญแจกับสร้อยแม่กุญแจ มันเป็นสร้อยคู่ครับ แต่ว่านะซื้อไปแล้วใครจะใส่คู่กับเขาล่ะ
"แบคฮยอนอยากได้หรอครับ"จงแดที่มายืนข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดขึ้น เล่นเอาผมตกใจสะดุ้งแก้วชานมแทบหล่น
"ก็อยากได้นะ แต่ซื้อไปก็ไม่รู้ว่าจะใส่คู่กับใครดี"ผมพูด จงแดก็พยักหน้าเข้าใจ แล้วหยิบสร้อยคู่ที่ผมอยากได้ไป แล้วตรงไปที่เคาว์เตอร์ "จะทำอะไรอะจงแด"ผมพูดแล้วรีบเดินตามไป
"ก็แบคฮยอนอยากได้ไม่ใช่หรอครับ"จงแดพูดจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย
"ก..ก็ใช่ แต่ซื้อไปฉันก็ไม่มีใครใส่คู่อยู่ดี"ผมพูด
"ก็ผมไงครับ ใส่คู่กับผมก็ได้"จงแดพูด เล่นเอาผมสตั้นเลยครับ จะให้ผมใส่สร้อยคู่กับจงแดเนี่ยนะครับ ผมไม่ได้รัเกียจอะไรเลย แต่ว่านะ เขาเข้าใจคำว่า 'ใส่คู่' ของผมรึเปล่า คือใส่คู่กับแฟนอะกับคนที่เรารัก แต่ผมจะไม่คิดอะไรก็แล้วกันเพราะความคิดของคนเราไม่เหมือนกัน
"ฮ..เฮ้ย!ทำอะไร"ผมพูดด้วยความตกใจเมื่อจงแดเลื่อหน้าเข้ามาใกล้ แถมมือของจงแดก็เหมือนจะโอบคอผมแต่ก็ไม่ใช่
"อยู่นิ่งๆสิ"จงแดพูด ผมเลยยอมยืนอยู่นิ่งๆ แปปเดียวจงแดก็ผละออกไป "ผมใส่สร้อยให้คุณน่ะทีนี้ก็ใส่สร้อยคู่กันแล้วนะครับ"
"ใส่สร้อยคู่กัน?"ผมพูดแล้วมองจงแดที่ใส่สร้อยลูกกุญแจอยู่ ผมหยิบบางอย่างที่อยู่ตรงคอผมขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นสร้อยแม่กุญแจ มันเป็นสร้อยคู่กัน
"ครับ นี่ก็สามทุ่มกว่าแล้ว ผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้วนะครับ"จงแดพูด
"จ...จริงด้วย ต้องกลับบ้านแล้ว"ผมพูด แล้วก้มหน้ามองพื้น
"งั้นกลับกันเถอะ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้าน"จงแดพูดพูดฃ ผมไม่ตอบอะไรแค่พยักหน้า "ขอโทษนะครับ" ขอโทษไมวะ ในขณะที่ผมกำลังงงอยู่นั้น ก็ถึงกับต้องชะงักเมื่อจงแดจับมือผม จับธรรมดาไม่เท่าไหร่หรอก แต่นี่สอดประสานมือด้วย ฟินเลยครับผม จงแดพาผมเดินมาเรื่อยๆ ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรเลย จนเดินมาขึ้นรถแท็กซี่ก็ยังคงไม่พูด มีแต่จงแดที่คุยกับคนขับแท็กซี่ว่าให้ไปส่งตรงไหนแค่นั้น จนมาถึงหน้าบ้านผมครับ ผมลงจากรถมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วกดออดครับ จงแดก็ลงมาส่ง
"แบคฮยอนครับ"จงแดพูด ผมก็หันไปหาจงแด
"อืม วันนี้สนุกมากเลย ขอบคุณนะจงแด"ผมพูดแล้วยิ้มให้จงแด
"ไม่เป็นไรครับ ถ้าแบคฮยอนมีความสุขก็ดีแล้วครับ"จงแดพูดแล้วยิ้มให้ผม
"อืม เราไปละ เจอกันที่มหาลัย"ผมพูดแล้วหันหลังกลับเข้าบ้านเพราะแม่บ้านมาเปิดประตูให้แล้วอยู่ๆผมก็คิดอะไรบ้าๆขึ้นได้ก่อนจะ....
จุ้บ!!!
วิ่งกลับไปจุ้บแก้มจงแดทีหนึ่งแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านทันที ผมว่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำเองเขินเอง
ครับทุกท่าน คืนนี้ผมจะนอนหลับมั้ยเนี่ย ><
Talk.ขอโทษที่หายไปนานเลยนะคะ พอดีติดฟิคเรื่องหนึ่งอยู่เลยแต่งช้าค่ะ ยังก็ฝากติดตามตอนต่อไป
ด้วยนะคะ อย่าลืมเม้นน้า><
ความคิดเห็น