คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 ทำงาน
ตอนที่ 1 ทำงาน
12:00 น.
[Kai talk.]
จะด่าไงดีล่ะครับทุกคน แบคแม่งทำไงก็ไม่รู้ให้กระเป๋าตังค์หาย ดีนะที่เพื่อนของลูกพี่ลูกน้องมันเก็บได้ไม่งั้นซวยแน่ ตอนนี้ผมสามคนกำลังนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟใกล้ๆมหาลัย แต่ที่จริงแล้วมีแค่ฮุนกับแบคครับ ผมเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่น่ะ ทำทุกวันเสาร์อาทิตย์ ตอนกลางคืนก็ไปเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหารร้านเมื่อคืนที่ผมไปน่ะครับ
"อะ ของพวกมึงได้แล้ว"ผมพูดแล้วยกแก้วกาแฟมาเสิร์ฟให้แบคกับฮุน
"นี่พูดให้มันดีๆหน่อยสิ ฉันสองคนเป็นลูกค้านะ"แบคพูด ได้จัดให้
"ได้ครับคุณลูกค้า มีอะไรเรียกใช้ผมได้นะครับ"ผมพูดแล้วก้มหัวให้พวกมันพลางแสยะยิ้มแล้วเดินกลับไปยืนที่เคาว์เตอร์
"จงอินเอานี่ไปเสิร์ฟโต๊ะ 6ทีสิ"พี่มินซอกพูด แล้ววางกาแฟเย็นและเค้กวนิลาลงบนถาดแล้วเดินกลับเข้าไปข้างใน ถ้าจะมาแค่นี้นะพี่หมินนะ ผมยกถาดแล้วเดินไปที่โต๊ะ 6 ก่อนจะชะงักกึกเพราะคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ 6 คือคริส
"กาแฟเย็นและเค้กวนิลาได้แล้วครับคุณลูกค้า"ผมพูดพลางวางของบนถาดลงกับโต๊ะ
"ขอบใจนะ... อ้าว!จงอินมาอยู่นี่ได้ไงอะ"คริสเงยหน้าขึ้นมาพูด
"ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวครับ"ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที่เขาพูดก่อนจะพูดแล้วก้มหัวให้เล็กน้อยแล้วรีบเดินกลับมาที่เคาว์เตอร์
กรุ๊งกริ๊ง~
"ยินดีต้อนรับครับ"ผมพูดเมื่อประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างเล็กๆของผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาตาโตๆน่ารักว่ะ น่ารักมากๆเลย
"ขอโทษนะครับ ที่นี่รับสมัครพนักงานใช่มั้ย"เขาพูด
"ใช่ครับ"ผมพูด
"คือผมจะมาสมัครน่ะครับ"เขาพูด
"อ่า แปปนะครับ ผมขอบอกเจ้าของก่อน"ผมพูดแล้วเดินเข้ามาข้างในซึ่งเป็นห้องครัว "พี่อี้มีคนมาสมัครงานอะ"
"หืม บอกเขารอแปปนึงฉันไปเอาใบสมัครก่อน ระหว่างนั้นแกก็ถามเขาว่าทำอะไรเป็นมั่งนะ"พี่อี้พูด พี่เขาชื่อจางอี้ชิงครับ เป็นเจ้าของร้านนี้ครับแล้วก็เป็นคนทำขนมด้วย ส่วนพี่หมินเป็นบาริสต้าชงพวกกาแฟครับ แล้วก็มีพี่แจ็กสันหวังเป็นเด็กล้างจาน มีพี่ยองแจที่เป็นเด็กเสิร์ฟเหมือนผมที่มาทำวันจันทร์ถึงวันศุกร์กับพี่จินยอง ผมเดินมาที่เคาว์เตอร์ เขายังคงยืนอยู่ที่เดิมครับ
"คุณชื่ออะไรครับ แล้วอายุเท่าไหร่ครับ"ผมพูด
"โด คยองซู จะเรียกว่าดีโอก็ได้ อายุ 20ครับ" งั้นผมก็ต้องเรียกว่าพี่สินะ
"งั้นผมก็ต้องเรียกคุณว่าพี่น่ะสิ เพราะผมอายุ 19เอง ผมชื่อคิมจงอินครับเรียกผมว่าไคก็ได้ครับ^^"ผมพูดแล้วยิ้มให้พี่เขา
"อ่อ งั้นไม่ต้องพูดสุภาพกับพี่ก็ได้ พี่ไม่ค่อยชินเวลามีคนพูดเพราะน่ะ"พี่ดีโอพูด
"จงอินเก็บตังค์ดิ"เสียงตระโกนของแบคดังลั่นร้านเลยครับ ดีนะเนี่ยที่มีคนอยู่ในร้านนิดเดียว
"แปปนะครับพี่ดีโอ"ผมพูดแล้วเดินออกจากเคาว์เตอร์ตรงไปที่โต๊ะแบคกับฮุน พอมาถึงโต๊ะผมก็ตบหัวแบคไปป้าบหนึ่ง "เสียงดังหาพ่อมึงหรอครับ ไอเพื่อนเวร"
"ก็กลัวว่ามึงจะไม่ได้ยินนี่หว่า แล้วนี่สองแก้วกี่บาท"แบคพูด
"80"ผมพูด
"แก้วละ 39ไม่ใช่หรอ ทำไม 80วะ"ฮุนพูด
"แค่ 2บาท จ่ายๆมาเหอะห่า พวกมึงรวยจะตายกลัวเชี่ยไร"ผมพูด
"จ้าๆ เออไค พรุ่งนี้ไปบ้านฉันนะต้องไปทำงานที่อาจารย์สั่งอะ เดี๋ยวฉันเตรียมของไว้ให้เจอกันพรุ่งนี้ตอน 9โมงนะ"แบคพูดแล้วส่งเงินให้ผม
"อย่าลืมสิ ฉันมีงานต้องทำนะ"ผมพูด
"ก็ขอเขาลาสิ บอกว่าต้องไปทำงาน เขาไม่ว่านายหรอกเขาก็รู้นี่ว่านายเรียนอยู่น่ะ"ฮุนพูดแล้วยื่นเงินให้ผม
"โอเคก็ได้ แบคถ้านายจะกลับช่วยลากพี่นายไปด้วยนะ เขานั่งอยู่โต๊ะ 6อะ"ผมพูดแล้วเดินกลับมาที่เคาว์เตอร์ พอดีกับที่พี่อี้ออกมาจากข้างใน
"คนนี้หรอที่จะมาสมัคร"พี่อี้พูดแล้วหันไปมองพี่ดีโอ
"สวัสดีครับ ผมชื่อโดคยองซูครับ อายุ 20ครับ"พี่ดีโอพูด
"อืม ฉันเป็นเจ้าของร้านนะ ชื่อจางอี้ชิงเรียกฉันว่าเลย์ก็ได้นะ อะนี่ใบสมัคร"พี่อี้พูดแล้วยื่นใบสมัครกับปากกาให้พี่ดีโอ "นายมาทำงานได้วันไหนบ้างล่ะ"
"ได้ทุกวันเลยครับ"พี่ดีโอพูด
"นายไม่เรียนงั้นหรอ"พี่อี้พูด
"ผมเรียนจบสายอาชีพน่ะครับ ทำงานได้เลยไม่ต้องเข้ามหาลัยครับ"พี่ดีโอพูด
"อ่า แล้วนายทำอะไรเป็นมั่งล่ะ"พี่อี้พูด
"ได้ทุกอย่างเลยครับ"พี่ดีโอพูดแล้วยื่นใบสมัครกับปากกาให้พี่อี้
"งั้นให้เป็นเด็กเสิร์ฟแบบจงอินละกัน ทำวันจันทร์ถึงวันอาทิตย์ไหวใช่มั้ย"พี่อี้พูด
"ไหวครับ"พี่ดีโอพูด
"เริ่มวันไหนได้ล่ะ"พี่อี้พูด
"วันพรุ่งนี้ครับ"พี่ดีโอพูด
"งั้นเริ่มวันพรุ่งนี้นะ"พี่อี้พูด
"พี่อี้ พรุ่งนี้ผมขอลาหยุดนะ ผมต้องไปทำงานบ้านเพื่อนอะ"ผมพูด
"อืม โอเค เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเรียกจินยองมาแทนนายละกัน ให้มาสอนดีโอด้วย"พี่อี้พูด
"ขอบคุณครับ"ผมพูด
"เอ่อ เดี๋ยวครับพี่เลย์"พี่ดีโอพูด พี่เลย์ที่กำลังจะกลับเข้าไปข้างในก็หันกลับมามองพี่ดีโอแล้วเลิกคิ้วประมาณว่ามีอะไร "คือว่า ผมอยากให้พี่เลย์ช่วยรับน้องของผมเข้าทำงานด้วยได้มั้ยครับ"
"ได้สิ ^^"พี่อี้พูด
"ขอบคุณครับ"พี่ดีโอพูด
"งั้นเกี๋ยวพี่ไปเอาใบสมัครอีกอะนมาให้นะ"พี่อี้พูดแล้วเดินเข้าไปข้างใน มักจะเป็นแบบนี้เสมอเลยครับ พี่อี้น่ะเป็นคนที่ใจดีกับทุกคนเลยล่ะครับ เลยมีแต่คนรักพี่เขา แต่ไม่ได้รักแบบคนรักนะครับ รักแบบพี่น้องน่ะ ซึ่งผมก็เหมือนกันที่รักพี่เขาแบบพี่น้อง พี่เขาเป็นคนดีและพึ่งพาได้ตลอด เชื่อผมสิเพราะผมเคยมีวันนั้นและเขาก็ช่วยผมไว้ ผมถึงได้ทำงานกับพี่มาได้ตั้ง 6 ปีแน่ะ ^^
วันรุ่งขึ้น
09:00 น.
ณ หน้าบ้านแบคฮยอน
มาตรงเวลาเป๊ะๆเลยครับผม ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าบ้าน ไม่สิ! ต้องเรียกว่าวังต่างหาก เพราะมันใหญ่มาก เดินทีแทบหลง ผมเคยมาที่นี่บ่อยอยู่เพราะต้องมาทำงานกลุ่ม แต่ก็ยังไม่ชินกับบ้านมันสักทีไอฮุนก็รวยนะแต่มันไม่ได้ทำบ้านใหญ่แบบนี้อะครับ บ้านไอฮุนบ้านเดี่ยวอยู่ในหมู่บ้าน เป็นบ้านที่ใหญ่เหมือนกัน แต่ไม่เท่าแบคฮยอน บ้านไอแบคมันใหญ่กว่าเยอะ(มากกก)
"อ้าว!คุณจงอินมาเร็วจริงๆเลยนะคะ คุณแบคฮยอนเขายังไม่ตื่นเลยค่ะ"ป้าแม่บ้านที่มาเปิดประตูให้พูดขึ้น
"งั้นหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมไปปลุกเองครับ แล้วเซฮุนล่ะฮะ"ผมพูดพลางเดินเข้ามาในบ้าน
"ยังไม่มาเลยค่ะ"ป้าพูด พอกันเลยไอสองตัวนี้
"งั้นเดี๋ยวผมโทรไปปลุกมันเองครับ"ผมพูดแล้วเดินเข้ามาในตัวบ้าน เดินขึ้นมาชั้นสองของบ้านแล้วตรงไปที่ห้องของแบค พอเดินมาถึงก็เปิดประตูแม่งเลย ทุกครั้งที่ผมมาบ้านมันมันมักจะยังไม่ตื่นครับและผมก็ต้องเข้ามาปลุกมัน และนิสัยที่แก้ไม่หายคือมันไม่ล๊อคประตูห้อง ผมปิดประตูห้องเสียงดังลั่น มันสะดุ้งนิดหน่อยแต่ก็ไม่ยอมตื่น ผมเดินไปที่ปลายเตียงแล้วออกแรงกระชากผ้าผมที่มันห่มอยู่ ก่อนจะเดินไปเปิดผ้าม่านให้แสงส่องเข้ามาแยงตาไอแบคเล่น แต่แม่งไม่ตื่นแถมหันหลังให้กระจกอีกไม่ตื่นใช่มั้ย ด้ายยยยย~ ผมยิ้มชั่วร้ายแล้วเดินไปฝั่งที่มันนอนก่อนจะ...
ผลัก!!!
โครม!!!
ถีบแม่ตกเตียงเสียงดังโครม ถ้าแม่ไม่ตื่นก็คงตายแล้วล่ะครับงานนี้
"โอ้ยยยยย~ เจ็บนะเนี่ย มึงถีบกูอีกแล้วนะกัม"แบคพูดแล้วลุกขึ้นยืน แสดงสีหน้าเจ็บปวดให้ผม
เห็น
"สมน้ำหน้า ไม่ยอมตื่นเอง อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเอาของที่เตรียมไว้มาด้วย กูรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นสองนะ"ผมพูดแล้วเดินออกมาจากห้องไอแบค บ้านแบคมันมีห้องนั่งเล่นอยู่สองห้องครับห้องนั่งเล่นที่เอาไว้รับแขกกับห้องนั่งเล่นที่มีเอาไว้ให้มันนั่งเล่น นั่งดูทีวี อะไรงี้ครับ ระหว่างทางผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเซฮุน
//ฮัลโหล! โทรมาไรแต่เช้าว่ะคนจะนอน!// ไอฮุนมันเป็นพวกเวลานอนแล้วมีคนโทรมาหรือเข้าไปปลุกมันจะเสียงดังใส่ ให้คนอื่นที่รบกวนเวลานอนของมันเกรงใจและเลิกยุ่ง เมื่อก่อนผมก็เป็นนะช่วงแรกๆที่รู้จักกัน แต่พออยู่ด้วยกันนานๆเท่านั้นแหละ ความเกรงใจแทบไม่มีให้กัน
"เช้าพ่อมึงสิครับเซฮุนแหกตาดูนาฬิกาด้วยว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว กูให้เวลามึงครึ่งชั่วโมงถ้ายังไม่ถึงบ้านล่ะก็ มึงทำงานนี้คนเดียวแน่"ผมพูดแล้วกดวางสายทันที ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรอกครับ มันมาแน่
"อ้าว!หนูจงอินกำลังจะไปไหนจ้ะ"เสียงแม่ของแบคดังขึ้นจากด้านหลังผม ผมกำลังลงบันไดเลยครับ
"คือ ผมกำลังจะไปห้องนั่งเล่น 2น่ะครับ"ผมหันไปพูดกับท่าน
"อ่อ แล้วนี่ทานข้าวมารึยังจ้ะ"คุณแม่พูด
"ทานมาแล้วครับคุณแม่"ผมพูด
"อ่อจ้ะ ถ้างั้นถ้าเกิดมีปัญหาอะไร เรียกใช้คนในบ้านนี้ได้เลยนะจ้ะพวกแม่บ้านอะไรงี้"คุณแม่พูด
"ครับคุณแม่"ผมพูด
"งั้นแม่ไม่กวนเราละ ตั้งใจทำงานนะลูก"คุณแม่พูดแล้วเดินลงไปข้างล่าง บ้านแบคแม่งรวยจนไม่กล้าพูดแบบสนิทสนมกับพวกท่านเลยครับ แต่ก็ดีอย่างหนึ่งที่ครอบครัวมันไม่รังเกียจคนอย่างผมผมเดินลงมาข้างล่างตรงไปที่ห้องนั่งเล่น2 ผมนั่งลงบนโซฟาตัวยาวเงยหน้ามองเพดานแล้วหลับตา
'พี่ยอล!!!'
'555+ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับ จงอิน... เป็นแฟนกันนะ'
'พูดจริงปะเนี่ย!'
'จริงสิครับ เป็นแฟนกับพี่นะ'
'ตกลงครับ!'
'พี่ว่าเราเลิกกันเถอะ'
'ทำไมล่ะครับพี่ยอล'
'เราไปกันไม่รอดหรอก'
'พี่ยอล อย่าล้อผมเล่นสิ ไม่เอานะ'
'พี่ไม่ได้ล้อเล่น! เราเลิกกันเถอะ'
'ไม่ใช่ว่าไม่รอดหรอก ผมรู้นะว่าเพราะ..'
เฮือก!!
ผมสะดุ้งขึ้นมาเพราะมีคนมาสะกิดผม ผมหันไปมองก็พบกับแบคที่นั่งอยู่
"จงอินเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม"แบคพูด ผมร้องไห้งั้นหรอ ผมรีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำ
"ไม่มีอะไรหรอก ฝุ่นเข้าตาน่ะ"ผมพูด
"ฝุ่นเข้าตาบ้าอะไรไหลเป็นน้ำตกเจ็ดสาวน้อยเลย อย่ามาโกหกฉันนะจงอิน"แบคพูด
"เชื่อฉันสิสิไม่มีอะไรจริงๆ แล้วเซฮุนมารึยัง"ผมพูด
"ใกล้ถึงละ"แบคพูด
"แล้วไหนของที่ฉันบอกให้แกเอามาด้วย"
"เออว่ะ ลืมไปเลย เดี๋ยวมาแปปนะ"แล้วมันก็วิ่งออกไปจากห้อง จำอะไรได้มั่งมั้ยเนี่ยเพื่อนกู
"ดีก้าบหน่องกัมคนหล่อ"เสียงอีฮุน ฟังก็รู้
"หล่ออยู่แล้ว"ผมพูด
"หลงตัวเอง"เซฮุนพูด ผมเลยหันไปมองมัน ก็พบว่ามันมากับเทาและก็จงแดมั้ง ถ้าจำชื่อไม่ผิดอะนะ
"2คนนี้มาทำไม"ผมพูด
"ฉันบอกเทาว่าจะมาบ้านแบคเทาเลยมาด้วย แถมลากจงแดมาด้วยอีก เทาบอกว่าอยากมาหาพ่อกับแม่แบคอะ"เซฮุนพูดแล้วเดินมานั่งข้างผม
"อ่อ นั่งสิ"ผมพูดเป็นภาษาอังกฤษ เทาและจงแดก็เดินมานั่งลงบนโซฟาครับ
"แล้วแบคอะ"ฮุนพูด
"ไปเอาของ"ผมพูด
"อ๋อหรอ"ฮุนพูด
"มาเลี้ยวจ้า~ โอ้ะ!เทามาได้ไงเนี่ย จงแดด้วย"แบคพูดพลางถือของพะลุงพะลังเข้ามาในห้อง
"เซฮุนพาฉันมาน่ะ ฉันอยากมาหาคุณป้ากับคุณลุงเลยมากับเซฮุนน่ะ"เทาพูดเป็นภาษาอังกฤษ
"นี่เทาฉันไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษขนาดนั้นนะ เซฮุนมึงเก่งภาษายังไงถ้าว่างก็สอนเทาหน่อยละกันนะ"แบคพูดพาษาอังกฤษ.นี่คือมึงบอกว่าไม่เก่งอังกฤษ? มาซะเป็นประโยคเลยนะสาส ท่าทางจะขี้เกียจเมากกว่ามั้ง
"หึ ขี้เกียจมากกว่ามั้ง ทำงานได้แล้วถ้าเสร็จช้ากูไม่ทำต่อตอนกลางคืนนะ ต้องไปทำงาน"ผมพูด
"คร้าบ พ่อคนขยันทำงาน"เซฮุนพูดแล้วลงไปนั่งกับพื้น ผมก็ลงไปนั่งด้วยแบคก็เหมือนกันงานนี้ต้องพรีเซนต์ เป็นงานกลุ่มสามคน อาจาย์บอกว่าถ้าทำเป็นกลุ่มละ 5-6คนขึ้นไป บทที่จะพูดมันจะมีกันคนละไม่กี่ประโยค เลยให้กลุ่มละ 3คน จะได้พูดกันเยอะๆ อาจารย์นี่เป็นคนดีมากจริงๆ
"ให้ฉันช่วยมั้ย"เทาพูด
"ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง"เซฮุนพูด แค่นี้เองจริงๆครับ แค่เอาเนื้อหาของเรื่องที่อาจาร์กำหนดมาติดใส่ฟิวเจอร์บอร์ดแค่นั้น แล้วก็ตกแต่งนิดหน่อยเท่านั้น ที่เหลือก็แค่ท่องบท
"ขออนุญาตินะจ้ะทุกคน ป้าเอาขนมมาให้จ้ะ"ป้าแม่บ้านเดินถือถามเข้ามา คุ้กกี้แหละครับ มีขนมจุกจิกเยอะแยะไปหมด แล้วก็มีป้าอีกคนยกแก้วกับน้ำแข๊งและน้ำอัดผมเข้ามาด้วย บ้าแบคมันดีก็ตรงที่ว่ามีขนมให้กินฟรีนี่สิ อย่ามองผมแบบนั้นนะ หรือว่าพวกคุณไม่เป็นกัน
"ป๋ายถามไรหน่อยดิ"เทาพูด
"อะไรอะ"แบคพูดแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองเทา
"ป๋ายกับพวกเพื่อนๆมีแฟนกันยัง"เทาพูด
พรวด!!!
พอเทาพูดจบ ไอฮุนที่กินน้ำอยู่ก็พ่นน้ำออกมาเลยครับ อะไรของมันว่ะ
"พูดเรื่องนี้ถึงกับสำลักเลยหรอ ปิดบังอะไรพวกฉันอยู่รึเปล่า"แบคพูด
"เปล่าไม่มีอะไร"ฮุนพูด
"งั้นก็แล้วไป ส่วนที่เทาถามอะ โสดทั้งแก๊งค์เลย"แบคพูด
"จริงหรอ ฉันนึกว่าพวกนายจะมีแฟนกันแล้วซะอีก"เทาพูด
"ใครจะไปเหมือนนายล่ะเทา ขึ้นปี 1ไม่ถึง 2เดือนก็แฟนแล้ว"จงแดพูด
"อิจฉาล่ะสิ"เทาพูด
"ฉันไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องอิจฉานาย เพราะฉันยังไม่คิดที่จะมีแฟนตอนนี้ ตอนนี้เราควรจะตั้งใจเรียนมากกว่ามีแฟนนะ"จงแดพูด โหย~เด็กดีมากกก
"เด็กดีเกินไปแล้ว"เทาพูด
"ผมว่าผมก็ไม่ได้ดีอะไรนะครับ^^"จงแดพูดแล้วยิ้มใสซื่อมาให้
"อ้าว!มาจากไหนกันเต็มบ้านฉันเลยละเนี่ย"เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นจากทางเข้าห้อง พวกผมที่อยู้ในห้องก็หันไปมอง ผมนี่สตั้นเลยครับ.... คริส.........มาได้ไงว้า
"!!!"ทุกคนแลดูตกใจ
"..."ผมนี่เงียบเลยครับ
"จงอิน"เรียกชื่อกูทำม้ายยยย~
"แบคฮุนทำงานต่อ"ผมพูดแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่สนใจว่าเขาจะทำหน้ายังไง และผมก็รู้ว่าผมทำตัวยังไงใส่เขา ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้นะว่าคริสกำลังทำอะไร แต่เพราะผมรู้ไงเลยไม่อยากเจ็บอีก...
Talk.จบแล้วจ้า สำหรับตอนแรก หน่องไคเราใจร้ายจุม ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ รักคนอ่านทุก
คนเลยน้า เม้นด้วยๆๆ
ความคิดเห็น