ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #460 : U12 ในโลกที่หมีรักเด็กบ้าคลั่ง

ในขณะที่โลกกำลังมีปัญหาเรื่องภัยคุกคามจากเกาหลีเหนือ เราอาจหลงลืมปัญหารากเหง้าอะไรบางอย่างที่เรายังไม่แก้ไข

ปัญหาเยาวชน และเด็ก

เด็กที่ควรจะเป็นอนาคตของชาติ ควรถูกเลี้ยงดูในสภาพแวดล้อมดีๆ เพื่อให้มีทัศนคติที่ดีเมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ แต่เด็กบางส่วนต้องผจญภัยกัลป์ภัยมากมาย ในสิ่งที่พวกผู้ใหญ่ก่อ

ทุกวันนี้ เหล่าเด็กก็ยังคงเป็นเหยื่อของพวกผู้ใหญ่ ที่จะจ้องหาผลประโยชน์กับพวกเด็กๆ ไม่ว่าเชิงร่างกาย และเชิงธุรกิจ ทำให้โลกของเราทุกวันนี้เต็มไปด้วยปัญหาเยาวชนและเด็กมากมาย จะหนักจะมาก จะมีอะไรบ้าง ก็แล้วแต่ประเทศนั้นๆ

มีการ์ตูนญี่ปุ่นหลายเรื่องนี้เสนอเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ที่ประเทศญี่ปุ่นเองปัญหาเยาวชนและเด็กก็มีมากมาย ไม่แตกต่างอะไรจากประเทศกำลังพัฒนาอย่างเราๆ เยาวชนถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียน เป็นเหยื่อของความรุนแรง เด็กท้องก่อนวัยเรียน เสพติด ฆ่าตัวตาย ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม บทความนี้เราไม่ยกการ์ตูนญี่ปุ่นที่เน้นปัญหาเด็ก ที่มีเนื้อหาดราม่าธีมสอนเด็กเดิมๆ  แต่เราจะพูดถึงการ์ตูนที่เนื้อหาดุดันกว่านี้นั้น และน่ากลัวกว่านั้นมาก นั่นคือเรื่อง U12

U12 [Under Twelve] เป็นการ์ตูนแนวผู้ใหญ่ ดราม่า เลือดสาด หนีเอาตัวรอด โศกนาฏกรรม ผลงานของ Yamikawa Kou เออ....สำหรับใครที่เชี่ยวชาญสายมืด อยากจะถามว่าคนวาดคนนี้วาดสายมืดใช่เปล่า พอดีผมจำลายเส้นได้วว่าน่าจะเคยวาดสายมืด แต่พอดีเอาชื่อคนวาดไม่ค้น ดันไม่เจอ  สงสัยในวงการสายมืดจะใช้ชื่อคนละชื่อ ใครรู้ช่วยบอกหน่อยครับ จะเป็นพระคุณมาก

 U12 เป็นการ์ตูนที่ตีพิมพ์ลงในโคดันฉะ ปี 2015 (ตอนที่เขียนยังไม่จบ) เป็นแนวเอาตัวรอด ที่มีเนื้อหาเข้มข้นสุดมันมาก  ชนิดว่าใครเบื่อแนวหนีสัตว์ประหลาด หนีแมลงยักษ์ หนีปลวก หนีซอมบี้ ที่หลายเรื่องนี้หาออกทะเล มีแต่ฉากเซ็กต์ มีแต่ฉากบ้าพลัง บู๊กระจายละก็ ลองมาดูเรื่องนี้บ้าง ที่เนื้อหายังไม่หลุดกรอบเลย (ในตอนนี้)

อย่างไรก็ตาม เนื้อด้วยการ์ตูนเรื่องนี้ เป็นการ์ตูนสำหรับผู้ใหญ่ที่มีเนื้อหารุนแรง อาชญากรรม ทางเพศ แม้จะไม่มีฉากเพศสัมพันธ์ (หรือไม่หว่า แต่คงไม่แบบจะๆ) แต่ก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กอยู่ดี หากใครที่คิดอยากดูการ์ตูนเรื่องนี้เสพ อาจหายากสักหน่อย เพราะแปลไทยคนแปลดองแล้ว (คงแปลยากมั้ง) จะดูก็คงจีนแดงเท่านั้น ดังนั้นขอให้มีวิจารณญาณในการอ่านด้วย

สำหรับเรื่อง U12(ย่อมาจากอายุต่ำกว่า 12 ปี)  เป็นเรื่องราวประเทศฯญี่ปุ่นได้มีกฎหมายหนึ่งมาตรา กฎหมายนี้ไม่มีผลกับคนส่วนใหญ่ แต่กลับเปลี่ยนแปลงชีวิตของใครบางคน ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องเลวร้ายกำลังเกิดขึ้น เมื่อ เด็กสาว 12 คนที่ถูกลักพาตัวและขังคุกลึกลับแห่งหนึ่ง

เมื่อเด็ก 12 คนตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตนเองอยู่ในห้องขังรวม และจากนั้นก็มีผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ดูเหมือนเป็นคนมีอำนาจ บอกว่าพวกเธอนั้นถูกประเทศญี่ปุ่นลิดรอนสิทธิมนุษยชนหมดแล้ว พวกเธอต้องอยู่ที่นี้โดยไม่สามารถติดต่อกับใครได้  พวกเธอไม่ได้ทำความผิดใดๆ แต่โลกใบนี้ไม่ต้องการพวกเธอแล้ว

จากนั้นพวกผู้ใหญ่ก็ปล่อยให้เด็ก 12 คนอยู่ที่ห้องขัง พวกเธอได้รับอาหาร 3 มื้อครบ (และอาหารมีคุณภาพดี) แต่สิ่งที่พวกเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถูกลักพาตัว ถูกกักขัง พวกเธอทำอะไรผิดถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้

ที่สำคัญมันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปอีก.....

เด็กสาวอายุต่ำกว่า 12 ขวบ 12 คน ถูกคุมขังจนลืมวันเวลา จะว่าไปนอกเหนือจากพวกเธอแล้ว ยังมีเด็กผู้หญิงคนที่ 13 หน้าตาดูไม่ได้ (ทั้งหน้าตา และเนื้อตัวมอมแมม) อยู่ที่มุมห้อง เธอดูเหมือนหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่เราไม่รู้ว่าเธอหวาดกลัวอะไรกันแน่

หลังจากนั้นไม่นาน พวกผู้ใหญ่ก็เข้ามาในห้องอีกครั้ง พวกเขาบอกว่าถึงกิจกรรม "การพบปะสังสรรค์"  จากนั้นก็ปล่อยพวกเด็กสาวทั้ง 12 (กับอีก 1) นอกห้องขัง เมื่ออกมาข้างนอกพวกเธอก็พบว่าสถานที่ขังพวกเธอไม่ใช่เหมือนคุก แต่มันคือคุกจริงๆ มันเป็นคุกที่กักกันเหล่านักโทษคดีอาชญากรรมเกี่ยวกับเด็กจำนวนมากมาย ที่ไม่สามารถปล่อยออกสู่ข้างนอกได้เพราะมันอันตรายเกินไป

พวกผู้ใหญ่ได้ออกกฎว่า พวกเธอทั้งหมดจะต้องเจอพวกนักโทษเหล่านั้น และแน่นอนว่าพวกนักโทษกลัดมันอยากทำร้าย (กับข่มขืน) เด็กสาวอยู่แล้ว แต่พวกเธอสามารถหนีและฆ่านักโทษเหล่านี้ได้ และหากมีชีวิตอยู่ให้ได้ 30 นาที ก็ถือว่าจบกิจกรรมการพบปะสังสรรค์

ที่สำคัญพวกเธอไม่ใช่เป็นกลุ่มแรกและกลุ่มเดียวที่พบกับนรกบนดินแบบนี้.... (ปัจจุบันได้จัดกิจกรรมพบปะสรรสรรค์เป็นครั้งที่ 3 แล้ว)

หนึ่งในเด็กสาวทั้ง 12 คน มีตัวเอกคนหนึ่งเป็นเด็กสาวทวินเทลชื่อ มิตะ โคโตมิ เธอเป็นเด็กสาวธรรมดาที่ไร้เดียงสา อ่อนแอ ใจดี จิตใจงดงาม มองโลกในแง่ดี เธอก็เหมือนกับคนอื่นๆ ที่ถูกลักพาตัวพร้อมกับเด็กสาวทั้ง 11 คนที่ไม่รู้จัก และต้องเผชิฯกับเหล่านักโทษหื่นกามหลายร้อยคนที่พร้อมจะย่ำยีเธอเต็มที โดยไม่รู้ว่าไปทำเวรทำกรรมอะไรมาถึงโดนแบบนี้ (โดยหารู้ไม่ว่าตัวเธอนั้นแหละ ที่เป็นต้นเหตุเกิดเรื่องเหล่านี้ขึ้น)

เมื่อนักโทษถูกปล่อยออกมาข้างนอก เหล่าเด็กก็ได้รับรู้ว่านักโทษเหล่านั้นไม่ได้หื่นกับเด็กธรรมดา แต่เข้าขั้นโรคจิตขั้นรุนแรง ชายอ้วนหน้าตาน่าเกลียดคนหนึ่งถูกปล่อยออกมา มันวิ่งเข้าหาเด็กสาวอย่างบ้าคลั่ง แล้วมันก็จับเด็กหญิงคนที่ 13 ย่ำยี

พวกเด็กได้แต่หนี พวกเธอนั้นอ่อนแอ พวกเธอไม่สามารถต่อกรกับพวกผู้ใหญ่ที่ตัวใหญ่ และแข็งแรงได้ อย่างไรก็ตามท่ามกลางสถานที่เลวร้ายนี้โคโตมิยังเป็นห่วงเด็กสาวคนที่ 13 เธอจึงกลับไปช่วย หากแต่ก็สายเกินไป เมื่อเด็กสาวคนที่ 13 ถูกชายอ้วนฉีกกระชากจนร่างแหลกเลวไปแล้ว

ในขณะที่โคโตมิกำลังถูกชายอ้วนย่ำยีเป็นเหยื่อถัดไปนั้น โคโตมิก็ได้รับการช่วยเหลือโดยเด็กผมสั้นดำคนหนึ่งชื่อ ชิโยดะ คานาเมะ ซึ่งเธอใช้ด้ามขลุ่ยที่เหลาจนแหลม เสียบเข้าไปที่หัวของชายอ้วนจนตายคาที่

“พวกโลลิคอนไม่ใช่มนุษย์หรอก ถึงจะฆ่าทิ้งไปก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่”

และแล้วโลกของพวกเธอก็ได้เปลี่ยนไป พวกเธอจะสามารถรอดพ้นจากนรกแห่งนี้หรือไม่ ติดตามเอาเอง

U12 เป็นการ์ตูนแนวเอาตัวรอด ที่คราวนี้ไม่ได้หนีสัตว์ประหลาดแต่อย่างใด แต่สิ่งที่หนีก็คือเหล่าคนบ้า โรคจิตที่คิดจะย่ำยีเด็กสาวผู้บริสุทธิ์

 

ปกติการ์ตูนแนว Hunted Protagonist (แนวที่ตัวอะไรสักอย่างมาล่าตัวเอก) หรือเซอร์ไววัล ปกตินิยามนี้หมายถึงการเอาตัวรอดจากสัตว์ประหลาดกระหายเลือด หรือจะเป็นแนวซอมบี้ที่ได้รับความนิยม  แต่บางครั้งเราก็หลงลืมไปแล้วว่าสิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่สัตว์ประหลาดเหล่านี้   แต่ความน่ากลัวของแนวนี้คือการได้เห็นความดำมืดของมนุษย์ต่างหาก

การ์ตูนแนวเซอร์ไววัลสมัยนี้ค่อนข้างกลายพันธุ์  จากแนวหนีสัตว์ประหลาดอยู่ดีๆ เนื้อหาออกทะเล ตัวเอกเก่งขึ้นเรื่อยๆ เก่งจนไปบู๊สัตว์ประหลาดได้ จากผุ้ถูกล่ากลายเป็นผู้ล่า  ไปเน้นแอ็คชั่นต่อสู้  มันอาจจะมันสำหรับคนดู แต่ในขณะเดียวกันมันก็เสียแนวเรื่องในตอนแรก และทำลายความเป็นเซอร์ไววัลด้วย

                แล้วเซอร์ไววัสที่ดีเป็นยังไง

                เซอร์ไววัส หรือแนวเอาตัวรอด หรือการหนีอะไรบางอย่างที่ไล่ล่าเรา ความสนุกคือการลุ้น การเอาใจช่วยพวกตัวเอกให้รอด

ในขณะเดียวกัน ความสนุกคือความหลากหลายสิ่งที่ไล่ล่า เคยสังเกตไหมว่า หากเป็นสัตว์ประหลาดที่ไล่ล่าเราจะไม่ใช่ตัวเดียวที่ไล่ล่า พวกมันมีหลายตัว หลายชนิด แต่ละชนิดมีความสามารถ (ล่าเหยื่อ) แตกต่างกันออกไป ความสนุกคือการคาดเดาความสามารถของพวกมัน ทำยังไงให้รอด ความไหวพริบของพวกตัวเอกจะสามารถช่วยให้รอดจากสถานการณ์เหล่านี้ได้หรือไม่

หากเป็นแนวซอมบี้ความสนุกคือสถานที่หลบหนี ว่าหนีในพื้นที่ใด เช่น ในห้างสรรพสินค้า หรือพวกสถานที่อันตรายเต็มไปด้วยซอมบี้ สภาพพื้นที่อันตราย เป็นต้น

นอกจากนี้ความสนุกที่ทำให้หลายคนติดตามต่อไป คือการเริ่มเปิดเผยปมว่ามันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดขึ้นได้ยังไง ต้นตอที่เกิดเรื่องราวขึ้นมันเกิดเพราะอะไร  รวมไปถึงการพัฒนาจิตใจตัวเอก และความสัมพันธ์ของกลุ่มก็เพิ่มมากขึ้นด้วย

และส่วนสำคัญที่ปรุงรสให้เซอร์ไววัสสนุกขึ้น ก็คือการเผยจิตใจดำมืดของมนุษย์ จิกกัดความเป็นมนุษย์  หนีสัตว์ประหลาดไม่พอ ยังต้องผจญกับจิตใจมนุษย์ที่หวังจะใช้สถานการณ์เลวร้ายนี้ก่อกรรมทำเข็ญ หรือไม่ก็ใช้ข้ออ้างโลกจบสิ้นแล้วทำเรื่องเลวร้ายเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง

อีกหนึ่งสิ่งที่สร้างความปวดใจในแนวนี้ก็คือ สถานการณ์ที่สิ้นหวัง คือไม่มีที่ไหนปลอดภัยเลย ความหวังว่าสถานที่ปลอดภัย เส้นทางน่าจะหนีได้ อุตสาห์หนีสัตว์ประหลาดแทบตาย สมาชิกในกลุ่มก็ตายไปหลายคน แต่เมื่อไปถึงปรากฏว่ามันเส้นทางนั้นถูกปิดไปเรียบร้อยแล้ว จนไม่มีทางหนีเลย สิ่งเหล่านี้คือความหวังที่ถูกเปลี่ยนเป็นความสิ้นหวัง

ในขณะเดียวกัน แม้จะสิ้นหวัง แต่พวกเขาก็ยังคงมีความหวัง พวกเขาเชื่อว่าสักวันหนึ่งความหวังจะมา จนถึงเวลานั้นก็ต้องรอดชีวิตไปให้ได้

                ความสนุกของเซอร์ไววัสไม่ใช่การแอ็คชั่นต่อสู้ ไม่ใช่การใส่ตัวละครตัวละครที่เก่งเวอร์ๆ นั้นไม่ใช่เวอร์ไววัสแล้ว

 

U12 เป็นการ์ตูนแนวเซอร์ไววัส ที่เป็นเรื่องเด็กสาวอายุ 12 ขวบ หนีพวกผู้ชายโรคจิตยกฝูงที่จ้องจะขยี้เด็กอย่างเหี้ยมโหด ซึ่งดูเผินๆ เหมือนจะเป็นโดจินสายมืดมากกว่า (ยิ่งลายเส้น เนื้อเรื่อง การดำเนินเรื่อง ราวกับบอกว่าอีกไม่นานจะตับแตก โลลิโดนข่มขืนแน่นอน) แต่ความจริงแล้วมันก็เป็นแนวเซอร์ไววัสที่น่าติดตาม

                จากสัตว์ประหลาด เปลี่ยนมาเป็นคน มันใกล้ตัวมากกว่า และไม่ต้องจินตนาการอะไรมากมาย แต่ความหลากหลายคือ ลักษณะของอาชญากรที่ต้องโทษเกี่ยวกับเด็กมากกว่า บางคนถึงขั้นจิตหลุดโลก อย่าง ฆากตรโรคจิตจับโลลิมาทำเป็นหุ่นโลลิต้า , นักดม, พวกมาโซ มันเป็นอะไรที่น่าสะพรึงดีแท้ (ขนาดผู้คุมไม่อยากจะยุ่งด้วย)

                ส่วนกลุ่มตัวเอก จับเอาเด็กสาวทั้ง 12 คนมาเป็นตัวดำเนินเรื่อง เด็กสาวตัวเล็กๆ ที่ในเซอร์ไววัสคือเหยื่อชั้นดี ที่มักเห็นฉากตายบ่อยๆ หรือไม่ก็เป็นตัวละครที่ตัวเอกที่เป็นผู้นำต้องปกป้องตลอดรอดฝั่ง ได้มากลายเป็นตัวเอกแทน โดยพวกเธอต้องผจญกับสิ่งเลวร้ายตลอดทั้งเรื่องโดยไม่มีใครช่วยเหลือ

 จะว่าไปแล้วถือว่าเป็นครั้งแรกที่เป็นกลุ่มเด็กสาวประถมล้วนเป็นตัวเอก เพราะปกติแนวเซอร์ไวรัสจะเน้นกลุ่มวัยรุ่น บางเรื่องแม้จะมีกลุ่มเด็กประถมแต่ก็มีเด็กผู้ชายมาเป็นผู้นำด้วย ทำให้การอ่านเรื่องนี้ทำให้ลุ้นพร้อมส่งกำลังใจให้เด็กสาวให้รอดมากๆ

ก่อนจะพูดเรื่องสิ่งที่ได้จากการ์ตูนเรื่องนี้ ขอพูดก่อนว่าเรื่องนี้สนุกไหม  ส่วนตัวในฐานะแนวเซอร์ไววัสถือว่าสนุก ตอนแรกๆ อาจยังไม่เป็นเซอร์ไววัส ออกไปทางกฎเอาตัวรอด ปล่อยพวกเด็กผู้หญิงออกมานอกห้อง แล้วปล่อยนักโทษออกมาหนึ่งคน (หลังๆ เริ่มเพิ่มจำนวนปล่อย) และจากนั้นพวกเด็กก็หนี มันสนุกตรงที่พวกนักโทษแต่ละคนนี้ มันโครตโรคจิต แถมคนวาด วาดซะหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว ทำให้ดูก็รู้ทันทีว่ามันโครตโรคจิต อย่าเข้าใกล้เลยทีเดียว

มาคิดๆ ดูพวกผู้ใหญ่โรคจิตเรื่องนี้ มันโดดเด่น น่าจดจำ กว่าพวกเด็กผู้หญิงทั้ง 12 คนเสียอีก (เด็กผู้หญิงบางคนโครตตัวประกอบมากๆ น่าเสียดายน่าจะมีจุดเด่น หรือแสดงความสามารถพิเศษมากกว่านี้))

ตอนที่สองจะเริ่มเป็นเซอร์ไววัสขึ้น พวกเด็กทั้ง 12 ตัดสินใจที่จะหนีออกจากคุก แน่นอนว่ามันไม่ง่าย เพราะคุกมันมีขนาดใหญ่ ซับซ้อนขึ้น จากคุก กลายเป็นสถานีรถไฟใต้ดิน ในขณะเดียวกันกลุ่มนักโทษก็มีจำนวนมากมาย ไล่ล่าอย่างกับซอมบี้ ขอบอกว่าช่วงนี้โครตน่าขนลุกมาก ลองคิดดูว่าเด็กน้อย 12 คนพยายามหนีกลุ่มชายหื่นจำนวนมากกว่าร้อย หากจับตาย อย่าได้คิดเชียวว่าจะโหดร้ายขนาดไหน

เรื่องราวเริ่มเข้มข้น ตรงที่พวกสาวๆ พบกับความลับมากมาย และคนที่ก่อให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ก็เป็นพวกบุคคลสำคัญของประเทศ  ทำให้เรื่องดูใหญ่โตกว่าที่คิด แล้วเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะทำอะไรได้ มันดูสิ้นหวังสิ้นดี

แม้เนื้อเรื่องจะเหมือนปวดตับ แต่ตัวคนแต่งเองก็พยายามไม่ให้เรื่องนี้ปวดตับ (!?) กล่าวคือ แม้จะมีฉากฆ่าเด็กผู้หญิงอย่างโหดเหี้ยม แต่ก็มีมุมกล้องมาช่วยไม่ให้กุโระมากเกินไป

นอกจากนี้ก็ไม่มีฉากเพศสัมพันธ์ ฉากข่มขืนแต่อย่างใด อย่างมากก็มีพยายามข่มขืน กับสิ่งที่บ่บอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นถูกทำอะไรบางอย่าง (ไม่ได้บอกว่าถูกข่มขืนตรงๆ แต่ก็คงโดนแหละ) ที่สำคัญเด็กผู้หญิงที่เป็นเหยื่อ จะไม่ใช่เด็กผู้หญิงทั้ง 12 คน  หรือเอาง่ายๆ พวกผู้หญิงตัวหลักและพวกที่ไม่ถูกฆ่าส่วนใหญ่หน้าตาน่ารัก ส่วนพวกที่ถูกฆ่าถูกย่ำยีหน้าตาจะไม่น่ารักแต่อย่างใด (สองมาตรฐานชัดๆ)

สิ่งที่มีก็คงมีฉากรุนแรงค่อนข้างมาก ไม่ว่าจะเป็นฉากเชือด ฉากเลือดสาด ฉากเปลือย ฯลฯ แต่อยู่ในระดับพอรับได้ (เรตสัก 18 บวก) ไม่ถึงขั้นกุโระ 

 

จะว่าไปแล้วก็ถือว่าเป็นนักวาดการ์ตูนที่เก่งพอดู ในเรื่องคิดแนวเรื่อง แม้เนื้อหาเหมือนจะปวดตับ รบกวนจิตใจ แต่ด้วยวิธีต่างๆ นาๆ มุมกล้อง ตัวละคร ไม่มีฉากข่มขืน ก็ทำให้เป็นเรื่องนี้เป็นเรื่องที่พอรับได้   มันให้อารมณ์เหมือนหนังทุนต่ำประมาณนั้น

U12 อาจไม่ใช่การ์ตูนดังนัก หากมองที่ลายเส้น ที่ดูจะเป็นข้อเสีย เพราะลายเส้นออกไปทางดิบๆ มีส่วนขาดๆ เกินๆ บางครั้งใบหน้าตัวละครบิดเบี้ยว ไม่เรียบร้อยอยู่บ้าง แต่ถ้ามองนานๆ ก็คงเป็นเอกลักษณ์ของคนวาดคนนี้มากกว่า แต่โดยรวมแล้วพวกเด็กเล็กก็ถือว่าวาดน่ารักดี น่าเอาใจช่วย ซึ่งก็แล้วแต่คนว่าคุณชอบแนวนี้หรือเปล่า

หลังจากที่ผมดูการ์ตูนเรื่องนี้มาได้สักพัก (ตอนแรกๆ ก็ไม่ได้สนใจ เพราะลายเส้น นึกว่าเนื้อหาจะปวดตับ กุโระ จนมาดูตอนล่าสุดเห็นสนใจ เลยกลับมาดูอีกรอบ) ผมก็ตะหนักถึงเรื่องของเด็กยุคปัจจุบันที่ต้องผจญกับสิ่งแวดล้อมเลวร้ายหลายรูปแบบที่เกิดจากผู้ใหญ่

เด็กที่เป็นเสมือนผ้าขาว เป็นวัยที่อยากรู้อยากเห็น อ่อนแอ ต้องการคนปกป้อง ผู้ปกครองควรใส่ใจ แต่กลายเป็นว่าเด็กเหล่านั้นต้องตกเป็นเหยื่อ โดยที่ไม่มีใครมาช่วยเหลือ ผู้ปกครองที่น่าจะเป็นจะเป็นผู้ปกครอง กลับกลายเป็นละเลย ซ้ำยังขายลูกตนเองอีกต่างหาก (ซึ่งเราก็ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังว่าผู้ปกครองเหล่านี้ยินดีจริงหรือไม่หรือโดนบีบบังคับ)

สังคมทุนนิยมอาจทำให้คุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น แต่ในขณะเดียวกันแทนที่มนุษย์จะฉลาดมีศีลธรรมมากขึ้น ตรงกันข้ามกลับตกต่ำลง และเด็กก็คือเหยื่อของพวกผู้ใหญ่

เคยสงสัยไหมว่าทำไมคนเลวๆ ถึงอยากมีอะไรกับเด็ก เพราะเด็กนั้นอ่อนแอ ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ ความบริสุทธิ์ ความไร้มลทินกลายเป็นการกระตุ้นสันดานดิบของคนเหล่านั้น พวกเขาก็อยากทำสิ่งเลวๆ เหล่านั้น ไม่ว่าจะรวยจน หน้าที่การงานเป็นแบบไหน

เมื่อเด็กไม่มีคนปกป้อง ดังนั้นสิ่งที่ทำได้ก็คือเด็กต้องปกป้องตนเอง ในการ์ตูนเราเห็นเหล่าเด็กสาวฆ่าผู้ใหญ่ ต้องมาดูฉากตายสยอง ทั้งๆ ที่วัยแบบนี้ไม่ใช่วัยที่ต้องรับรู้เรื่องเหล่านั้น ซึ่งมันสื่อให้เห็นว่านี่คือสภาพของเด็กผู้หญิงปัจจุบัน ที่ต้องผจญสภาพแวดล้อมแย่ๆ/ ของพวกผู้ใหญ่มากมายกว่าที่คิด พสวกผุ้ใหญ่ควรเป็นวัยที่ปกป้องเหล่าเด็ก สั่งสอนเด็กว่าอะไรดีกับไม่ดี แต่พวกเขากลับทำให้เด็กรับรู้ เรื่องกาม ทั้งความรุนแรง  ความไร้เหตุผล

เชื่อว่าใครที่ดูการ์ตูนเรื่องนี้ ต้องจดจำฉากที่เหล่าเด็กน้อยต้องผจญกับฆาตกรต่อเนื่อง ที่จับเด็กสาวมาฆ่าแล้วทำเป็นตุ๊กตาสะสมมากมาย มันเปรียบเสมือนความบ้าคลั่งที่เด็กไม่สมควรต้องรับรู้

 เด็กต้องจับมีด จับปืนเพื่อฆ่าผู้ใหญ่เหล่านั้น และนั้นเท่ากับทำให้ผ้าขาวของเด็กสกปรก จิตใจของเด็กตำต่ำลง ความบริสุทธิ์หดหายไปหมดสิ้น

มีการวิจัยแล้วว่าสิ่งแวดล้อมนั้นมีผลต่อการเจริญเติบโตของเด็ก ยิ่งเด็กวัย 12 ขวบที่เป็นวัยที่อยากรู้อยากเห็นยิ่งได้ผลกระทบ เพราะสิ่งแวดล้อมเหล่านี้จะให้พวกเด็กเริ่มตั้งคำถาม รับรู้ แสดงออก  ซึ่งในการ์ตูนเด็กเหล่านั้นได้พบสภาพแวดล้อมเลวร้ายทั้งสิ้น

เด็กเติบโตท่ามกลางความไร้เหตุผลของผู้ใหญ่

เด็กเติบโตท่ามกลางคำหยาบคายของผู้ใหญ่

เด็กเติบโตท่ามกลางความมุ่งร้าย

เด็กเติบโตท่ามกลางความกดดัน

เด็กเติบโตท่ามกลางความกลัว

เด็กเติบโตท่ากลางการขาดเหตุผล

เด็กเติบโตท่ามกลางสถานการณ์ดิ้นรน สิ้นหวัง

สิ่งแวดล้อมเหล่านี้ไม่ส่งผลดีต่อเด็กเลย เพราะเด็กที่อยู่สภาพแวดล้อมเหล่านั้น เด็กจะกลายเป็นคนก้าวร้าว ไร้เหตุผล มองโลกในแง่ร้าย ฯลฯ ที่สำคัญสิ่งแวดล้อมเหล่านั้น การ์ตูนมีอยู่ครบ

แม้ว่าเซอร์ไววัสสถานการณ์นั้นได้พัฒนาจิตใจของมนุษย์ในด้านความเข้มแข็ง ทั้งด้านดีและไม่ดี แต่ตัวละครเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นเด็กวัยรุ่น ไม่ก็ผู้ใหญ่ แต่ถ้าเป็นเด็กสาวตัวเล็กธรรมดาละ พวกเธอจะไปทางทิศทางไหน

สุดท้ายเด็กต้องมาตั้งคำถามตนเองว่าทำไมตนต้องอยู่ในโลกแห่งนี้ ทั้งที่ตนก็ไม่ใช่เด็กซน เด็กดื้อ.....

ในโลกแห่งความจริง สิ่งแวดล้อมเหล่านี้มีทุกประเทศที่เด็กต้องเผชิญ ญี่ปุ่นเองก็มีปัญหาเรื่องความกดดันโรงเรียน พ่อแม่ผู้ปกครองไม่ใส่ใจ ยิ่งเป็นประเทศโลกที่สามยิ่งเลวร้ายไปใหญ่ เหล่าเด็กต้องเผชญกับสงครามกลางเมือง การใช้แรงงานทาส

แล้วเด็กเหล่านี้โตขึ้นจะเป็นเช่นไร

เอาเป็นว่า ลองติดตาม U12 ว่าปลายทางจะเป็นเช่นไร ซึ่งปัจจุบัน แปลอังกฤษออกมาแค่ 2 ตอน (พอๆ กับแปลไทย) ดังนั้นใครที่อยากอ่านถึงตอนบ่าสุดต้องไปที่จีนแดงสถานเดียว เอาเป็นว่าขอจบเพียงเท่านี้