ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #495 : ระลึกชาติ สำหรับผมแล้ว Zenki อนิเมะสนุกกว่าต้นฉบับซะงั้น

วันที่ 8 พฤษภาคม 2018 ที่ผ่านม มีความเศร้าของวงการมังงะญี่ปุ่น (และนักดูการ์ตูนคนไทยรุ่นใหญ่) ออกมา เมื่อมีข่าวว่า คุโรอิวะโยชิฮิโระ (Kuroiwa Yoshihiro ) ผู้วาดมังงะ Zenki ได้เสียชีวิตแบบกะทันหันด้วยวัย 55 ปีจากอาการหัวใจล้มเหลว

เป็นนักวาดการ์ตูนที่คนรุ่นใหญ่พอรู้จักกันบ้าง เพราะสมัยก่อน ช่อง 3 เคยฉากการ์ตูนเซ็นกิออกมา และหลายคนก็ติด ส่วนผมเองก็ติดเช่นกัน โดยเซนกืนั้นดัดแปลงจาก วาดมังงะเรื่อง Kishin Douji Zenki โดยมีคิคุฮิเดะ ทานิ ( Kikuhide )เป็นคนแต่งเรื่อง โดยเริ่มลงในนิตยสาร Weekly Shonen Jump ตั้งแต่ปี 1992 – 1996 แล้วได้เป็นอนิเมะความยาว 51 ตอนออกฉายในปี 1995 รวมถึงภาค OVA Kishin Douji Zenki Gaiden: Anki Kitan ในปี 1997

เซนกิเป็นเรื่องราวที่กล่าวถึงตำนานในอดีตของยอดนักพรต "เอนโนะ โอซึนุ" ผู้ใช้พลังบงการเทพอสูร "เซนกิ" ให้ต่อสู้กับเหล่าปีศาจ จนเมื่อเวลาผ่านมาถึงยุคปัจจุบันก็มี "จิอากิ" สาวน้อยผู้เป็นทายาทของนักพรตก็ได้ปลดผนึกของเซนกิออกอีกครั้งและกลายมาเป็นคู่หูร่วมมือกันต่อสู้

ก่อนอื่นขอบอกว่าผมดูอนิเมะเซนกิก่อนมังงะเสียอีก

เซนกินั้นเป็นอนิเมะที่ผมชอบมากตั้งแต่วัยเด็ก ไม่ใช่ว่าชอบเพราะกางเกงในของทวินเทลหรอกนะ แต่ส่วนหนึ่งก็ชอบแบบเด็ก                ๆ นั้นแหละ (ผมยังเป็นประถมอยู่เลยในเวลานั้น) คือเซนกิเท่มากๆ (ขนาดผมไม่ชอบดราก้อนบอล โกคูเลยนะ แต่กับเซนกินี้โครตชอบเลย) ด้วยความเก่ง เท่ บ้าพลัง เถื่อนหน่อยๆ   และรวมไปถึงเซนกิร่างเด็กตัวเล็กนี้มันเป็นอะไรที่น่ารักสุดยอดมาก  (ถ้าให้จัดอันดับสุดยอดโซตะนี้ ผมให้เซนกิติดอันดับต้นๆ เลย คือมีความน่ารัก มีความตลก มีความไร้เดียงสา พยายามเถื่อนแต่ดูน่ารักซะงั้น มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ขนาดตอนเด็กนี้ ผมยังอวย พยายามวาดรูปเซนกิเลย)

 นอกจากนั้น สิ่งที่ชอบก็ตัวละคร ส่วนมากที่ชอบคือตัวละครฝ่ายหญิง ทั้งฝ่ายนางเอกโชว์กางเกงใน ศัตรูผู้หญิงในชุดเซ็กซี่ (เอาง่ายๆ เพราะเรื่องนี้แหละ ทำให้ผมคิโม่ยตั้งแต่เด็กเลย) และสิ่งที่ชอบ ชอบสุดๆ ในเรื่องก็คือ พวกปีศาจในเรื่อง

 พวกปีศาจในเรื่อง ไม่ได้กำเนิดจากนรก อะไรทั้งสิ้น แต่เกิดจากมนุษย์ล้วนๆ กล่าวคือ มันจะมีสิ่งที่เรียกว่า Hyouinomi (ผมเรียกมันว่า ผลกิเลส) มันอาจเป็นผลไม้หรือเมล็ด ที่มีจุดเด่นคือ มีดวงตาขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง มันเป็นปีศาจที่มีชีวิตอยู่เพื่อหามนุษย์ที่มีแรงปรารถนา (กิเลส) อันแรงกล้า และมันจะสิงมนุษย์นั้น แล้วมนุษย์จะมีนิสัยชั่วร้าย แล้วใช้พลังวิเศษเพื่อแรงปรารถนานั้นๆ แล้วเมื่อแรงปรารถนาทำให้ผลสุกงาม มนุษย์จะกลายเป็นเป็นปีศาจร้าย  (แต่บางครั้งหากปีศาจแพ้ผลกิเลสก็จะกลับมาเหมือนเดิม และมนุษย์ที่ถูกสิงจะกลับเป็นปกติด้วย) ซึ่งเจ้าผลกิเลสนี้มีอยู่ยาวนานตั้งแต่สมัยญี่ปุ่นโบราณ จนถึงปัจจุบัน และมันจะไม่มีทางหมดไปตราบใดที่มนุษย์มีกิเลศอยู่

  สิ่งที่ชอบปีศาจในเรื่องคือ มันเป็นปีศาจที่มีสไตล์เป็นของตัวเอง คือ มันกำเนิดจากกิเลสของมนุษย์ ทำให้ปีศาจมีรูปร่างตามกิเลสมนุษย์ด้วยๆ เช่น อาจารย์หื่นชอบส่องสาวสวย ก็จะกลายปีศาจกล้องถ่ายรูป, คนที่อาจจับปลาในตำนานพอกลายเป็นปีศาจก็จะกลายเป็นปีศาจปลาขนาดยักษ์เป็นต้น เรียกว่าผมชอบอะไรที่เล่นกับมนุษย์ค่อนข้ามาก แถมผมเพลิดเพลินกับความสามารถของปีศาจ ความหลากหลาย การออกแบบก็ดี แม้ว่าตัวอนิเมะเซนกิหลักๆ จะเป็นจบในตอน แต่มันก็เป็นจุดเด่นที่ผมตื่นขึ้นมาเปิดดู (จำไมได้ฉายตอนไหน น่าจะช่องสาม เวลาหกโมงมั้ง) ว่าวันนี้ปีศาจจะเป็นตัวอะไร กิเลสแบบไหน  

 จะว่าไป ผมแทบไม่ได้สนเนื้อเรื่องหลักของอนิเมะสักเท่าไหร่ ถ้าจะพูดง่ายๆ เนื้อเรื่องหลักก็ตามสูตรการ์ตูนแอ็คชั่นสมัยนั้น มีคนดี คนร้าย ปราบฝ่ายร้ายก็สงบสุข เรียกได้ว่าพล็อตภาพรวมก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรนั้น มันเป็นพล็อตที่เด็กดีง่าย บันเทิงย่อยง่ายมากกว่า

ดังนั้น เซนกิอนิเมะ จึงเป็นอนิเมะในความทรงจำผมพอสมควร ถ้าจำไม่ผิด ผมดูไปเกือบ 98% ของตอนทั้งหมดเลยทีเดียว (ไม่ได้ดูตอนแรก และตอนย่อยเพราะต้องเข้าค่ายอะไรด้วย)

ส่วนทางด้านมังงะ นั้น เซนกิมีทั้งหมด 12 เล่ม (1992 – 1996)  โดยสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ สามารถหาซื้อได้อยู่ในฐานะหนังสือมือสอง  ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมไม่ค่อยประทับใจฉบับมังงะสักเท่าไหร่ทั้งๆ ที่เป็นต้นฉบับ

ก่อนอื่นขอบอกเลยว่าสมัยก่อนอนิเมะที่เรารู้จักหลายเรื่องอนิเมะและมังงะ อย่างการ์ตูนรถด่วนอวกาศ 999 ตัวอนิเมะจะมีแอ็คชั่นมากกว่ามังงะที่เน้นไปทางปรัชญาชีวิตมากกว่า แม้แต่เจ้าหนูอะตอมนี้หลายตอนก็ไม่มีต้นฉบับด้วย เซเลอร์มูนยิ่งแล้วใหญ่แตกต่างเป็นอย่างมาก

ไม่เหมือนสมัยนี้ที่ตัวอนิเมะจะต้องตรงต้นฉบับแปะๆ ถ้าเพิ่มก็จะต้องไม่ทำให้ต้นฉบับเสียง แถมยังมีตัดทอนอีก (เพราะจำนวนอนิเมะสมัยนี้ไม่มากเหมือนอนิเมะสมัยก่อน)

ส่วนหนึ่งที่ตอนเยอะๆ ก็เพราะการเพิ่มตอนย่อยนั้นแหละ เซนกิเพิ่มตอนปราบพวกปีศาจ ผลกิเลส กว่าจะดำเนินเรื่องหลักนี้ต้องผ่านไปหลายตอน นับรวมๆ แล้วตอนหลักๆ แค่ 13 ตอนเองมั้ง

แน่นอนว่าเซนกิ ตัวอนิเมะมีเนื้อหาแตกต่างจากมังงะเป็นอย่างมาก  ถึงมาก ไม่ว่าจะเป็น มีตัวละครใหม่ที่ไม่มีต้นฉบับ บทตัวละคร ที่มาตัวละครแตกต่างกัน เป็นต้นว่าในต้นฉบับโกคิกลับชาติมาเกิดเป็นเด็กของนักพรตที่ปกป้องสุสานโกคิ แต่ตัวอนิเมะโกคิเป็นเด็กที่มีพ่อเป็นนักวิทยาศาสตร์

ส่วนศัตรูหลักก็แตกต่างกันทั้งตัวมังงะและอนิเมะ ตัวมังงะโผล่มาแบบเป็นภาคๆ มากน้อยขึ้นอยู่กับความเก่ง เยอะหน่อยก็เด็กหนุ่มอินุกามิและโคคุเทย์ (ขออภัยจำชื่อไม่ได้) แต่ของอนิเมะมีศัตรูหลักสองภาค และโครตน่าจดจำ โดยเฉพาะภาคแรกมีศัตรูเป็นราชินีโลกปีศาจคารุม่ากับเหล่าลูกสมุนที่น่าจดจำมาก  (ซึ่งทั้งบอสกับลูกสมุนรู้สึกไม่มีต้นฉบับ) และภาคต่อมาก็อินุกามิ แต่บทแตกต่างจากต้นฉบับอย่างมาก (เพราะต้นฉบับนี้พอเซนกิอัฟเกรดโครตกากสนิท ในอนิเมะยังพอดูเก่งบ้าง)

อีกทั้งการนำเสนอของคนแต่งก็ไม่ค่อยได้อารมณ์ร่วมมากนัก หากตัดเรื่องเซอร์วิส การดำเนินเรื่องออกไปทางตามสูตร คือศัตรูใหม่โผล่ เซนกิต่อสู้  ปล่อยท่าไม้ตาย และจบแบบง่ายๆ ไม่ได้มีลูกเล่นใหม่ๆ มากนัก ซึ่งก็เข้าใจเพราะจำนวนหน้า จำนวนเล่มด้วย ทำให้ผมไม่ได้ผูกพันอะไรกับมังงะมากนัก แต่ก็ยอมรับว่าลายเส้นมังงะดีกว่าอนิเมะมาก

  จบเรื่องของเซนกิ

  แต่เรื่องของ Yoshihiro Kuroiwa คนแต่งเซนกิยังไม่จบ ขอต่ออีกหน่อย นอกเหนือจากเซนกิแล้วคน แต่ง ก็ทำการ์ตูนออกมาหลายเรื่องเหมือนกัน ได้แก่ Yumegatari (ปี 1986), Sasuke Ninden (ปี 1986),
Majinryuu Baryon (ปี 1988), Hengen Sennin Asuka (ปี 1988), Fushigi Hunter (ปี 1991), Ryuusei Choujin Zuban (ปี 1998), นิทานขนหัวลุก Kaiki Mandara (ปี 2001), Eien no Sora (ปี 2005), Fuigyua - Kototone Secret (ปี 2007)

 แล้วยังมีส่วนร่วมกับผลงานเรื่อง Buddy Spirits คู่เหล็กพิชิตอาชญากล ซึ่งรับหน้าที่ดูแลเนื้อหาร่วมกับ อ.Miyuki Kishimoto แล้วให้ อ.gyuo วาดภาพ

 

ผลงานที่หลายคนคงเห็นมาบ้าง ก็มี Ryuusei Choujin Zuban  (1998 ) วิบูลย์กิจ  มี 3 เล่มจบ  เป็นผลงานหลังจากจบเซนกิไป และพยายามสร้างการ์ตูนที่มีเนื้อหาคล้ายๆ กัน โดยพระเอกเป็นเด็กประถมไปเจอสิ่งมีชีวิตจากนอกโลกเข้าสิ่งแล้วแปลงร่างต่อสู้กับสัตว์ประหลาดจากต่างดาว อารมณ์คล้ายๆ กับเซนกิมาก ทั้งเซอร์วิส การต่อสู้ และมันยังรวมไปถึงเนื้อเรื่องที่ไม่ได้มีอะไรมากมายนัก พยายามทำให้เหมือนแนวฮีโร่พิทักษ์โลกแปรงร่าง แต่ปัญหาหาคือ เนื้อหาของการ์ตูนมันเชยไปแล้ว สมัยปี 1998 เป็นยุคการ์ตูนจัมป์เริ่มบูม ที่ฉากต่อสู้มันกว่ากันเยอะ พร้อมกับการเล่าเรื่องราวที่น่าสนใจด้วย อย่าง  Hunter × Hunter , Kinnikuman, Shaman King รวมไปถึง Love Hina, Trigun Maximum การขายการ์ตูนแบบเก่าๆ ดำเนินเรื่องแบบเดิมๆ  การต่อสู้จบเร็ว เป็นไปไม่ได้แล้ว ทำให้เรื่องนี้จบลงอย่างรวดเร็ว

นิทานขนหัวลุก Kaiki Mandara (ปี 2001) เป็นมังงะรวมเรื่องสั้นสยองขวัญจบในตอนของคุโรอิวะก็มีตอนที่ผมชอบบ้าง อย่างเช่น สาวข้างห้องแบ่งอาหารในชายหนุ่มเพื่อนบ้าน มาตอนหลังชายหนุ่มพบว่าสาวข้างห้องแท้จริงแล้วเป็นผี และตอนสาวพลังจิตมองใครแล้วก็ตายทันที ถือว่าเป็นที่น่ากลัวใช้ได้เลย

           ถือว่าเป็นการฉีกแนวของคนแต่ง จากแนวเอลจิ แอ็คชั่น มาเป็นแนวสยองขวัญ เรื่องสั้นจบในตอน โดยส่วนตัวแล้ว เล่มแรกยังพอใช้ได้อยู่ แต่พอมาเล่มสองความคิดของผมคือคนแต่งไม่เหมาะในการวาดแนวสยองขวัญเลยสักนิด เพราะลายเส้นมันไม่ใด้อารมณ์ของการ์ตูนสยองขวัญเลย  และการ์ตูนชุดนี้เป็น เป็นเรื่องเดียว เรื่องแรก เรื่องสุดท้ายที่เป็นแนวสยองขวัญ

เรื่องราวของคุโรอิวะก็ได้หายไปพักใหญ่ (ต่อให้มีผลงานอื่นๆ ต่อ แต่ส่วนมากตัดจบ และ  มันก็ไม่ได้ให้ผมสนใจอีกแล้ว) จนมีข่าว (จาก akibatan.com)  ว่า คนแต่งได้โพสใน Blog เอาไว้ว่าแกต้องการจะขายต้นฉบับผลงานของตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยความอยากได้ส่วนตัวหรือจะเอาไปทำการค้า ถ้ามีเงินจ่ายไม่ว่าใครถ้ายอมจ่ายแกก็ยอม… โดยราคาเล่มละ 2,000,000 เยนโดยประมาณ

พร้อมกันนั้นคุโรอิวะ ยังบอกว่า  “เซ็ง” กับการวาดการ์ตูนแล้ว และจะไปลองเดินทางสายนักแต่งนิยายหรือนักเขียนแทน เพื่อหาเลี้ยงปากท้องไปได้ ยิ่งเป็นการตอบย้ำว่าผลงานของคุโรอิวะไปไม่รอดแล้วในยุคสมัยนี้ และอาจารย์นักวาดการ์ตูนใช่ว่าจะดีไปเสียทุกคน

 หลังจากนั้นเรื่องราวของผู้แต่งเซนกิก็เงียบหายไปจากผม ก่อนที่จะมีข่าวว่า คุโรอิวะ คนวาดเซนกิ ที่ผมเคนชอบอนิเมะ เสียชีวิตแล้ว