ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #496 : Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu นี้แหละคือฮาเร้มต่างโลก

       ซีซั่นนี้ก็ผ่านไปจะครึ่งทางแล้ว ก็เริ่มเห็นอะไรมากขึ้น เพราะมันถึงจุดที่อนิเมะไหนดร็อป ไม่ดร็อป  คนให้อนิเมะเรื่องนี้คะแนนเท่าไหร่ น่าสนใจ ก็อยู่ตรงนี้แหละ

                สำหรับซีซั่น Anime Summer 2018 จุดเด่นน่าจขะอยู่ที่ต่างโลกมากกว่า เพราะมันมีถึง 3 เรื่อง และโดยพื้นฐานมันก็เป็นแนวที่หลายคนมีอารมณ์ทุทุกครั้ง พร้อมรุมขย้ำ หากมีอนิเมะประเภทนี้ออกมา 

โดยอนิเมะแนวต่างโลกที่ว่ามีสามเรื่อง คือ Overlord III, Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu และHyakuren no Haou to Seiyaku no Valkyria

                Overlord III ไม่ต้องเถียงว่าคะแนนดีไม่ดี เพราะผลตอบรับก็นยังดีพอสมควร ไม่งั้นคงไม่ทำมาถึง 3 ซีซั่นหรอก แม้จะมีจุดติอะไรมากมาย แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่หลายคนจะดรอปอนิเมะเรื่องนี้ไปกลางทางแน่นอน

                ถ้าจะเป็นห่วงมาก ก็คือ  Hyakuren no Haou to Seiyaku no Valkyria เป็นอนิเมะที่อยู่ในระดับแย่ที่สุดของต่างโลกในซีซั่นนี้ โดยคอมเมนต์ของฝรั่งต่างออกมาบ่นๆ กัน ว่ามันไม่แตกต่างอะไรจากแนวต่างโลกทั่วไปเท่าไหร่ ทั้งงานภาพ การออกแบบตัวละครไม่ได้ทำให้รู้สึกออกอะไรมากมาย (เอาไว้ให้ผมดูจบ อาจจะเขียนถึงก็ได้ เรื่องนี้ผมก็คันปาก อยากบ่นเหมือนกัน)

                แต่มันตรงกันข้ามกับ Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu มากถึงมาก เพราะแม้เนื้อหาโดยภาพรวม เรื่องจอมมารจะเป็นแนวต่างโลกเหมือนกันกับ วัลคีรี แต่คะแนนที่ออกมาได้รับคำชม มากกว่าคำตำหนิ

                สรุปแล้วเรื่องจอมมารน่าสนใจตรงไหน

 

“Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu” หรือ “จอมมารต่างโลกกับบริวารสาวนักอัญเชิญ” สำหรับเรื่องนี้เป็น Light Novel แนวต่างโลกที่สนุกมากอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้เป็นผลงานของ Murasaki Yukiya และได้อาจารย์ Tsurusaki Takahiro มาเป็นผู้วาดภาพประกอบให้

                เนื้อเรื่องกล่าวถึง MMORPG ที่มีชื่อว่า Cross Reverie นั้นซาคาโมโตะ ทาคุมะ เป็นผู้ทรงพลังแข็งแกร่งเหนือชั้นชนิดที่เพลเยอร์คนอื่นๆ ต่างพากันเรียกว่า ‘จอมมาร’  (ในเกมเขาเป็นจอมมารจริงๆ) แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ถูกอัญเชิญไปสู่โลกต่างมิติโดยอยู่ในร่างที่ใช้ภายในเกม ที่นั่นเขาได้พบกับสาวน้อย 2 คนซึ่งต่างก็ยืนกรานว่า ‘ฉันนี่แหละ คือ ผู้อัญเชิญ’ พวกเธอร่ายเวทเปลี่ยนอสูรอัญเชิญให้กลายเป็นทาสใส่ทาคุมะทว่าพลังพิเศษเฉพาะตัว สะท้อนเวท ก็ทำงานขึ้น

คนที่กลายเป็นทาสกลับกลายเป็นเหล่าสาวน้อย จึงทำให้ทาคุมะรู้สึกปั่นป่วน เขาเป็นจอมขมังเวทสุดแกร่งก็จริง แต่ไร้ซึ่งความสามารถในการสื่อสารโดยสิ้นเชิง คำแรกที่พูดออกมาหลังจากกลุ้มใจก็มาจากบทบาทจอมมารที่เขาใช้ภายในเกม ‘ฉันสุดยอด งั้นเรอะ แน่นอนอยู่แล้ว นามของข้าคือเดียโบล ผู้เป็นที่เกรงกลัวในฐานะ จอมมารนะ’ เรื่องเล่าขานแห่งการผจญที่ไม่หยุดยั้งด้วยความแข็งแกร่งไร้เทียมทานของจอมมาร (ตามบท) ผู้ซึ่งจะทำให้โลกสะท้านสะเทือนในไม่ช้า เปิดฉากขึ้นแล้ว

แม้ว่าพล็อตของจอมมารจะไม่แตกต่างอะไรไปจากต่างโลกทั่วไปนัก ที่พระเอกเป็น ฮิคิโคโมริ (หรือแค่นีท) จู่ๆ ก็ไปต่างโลก มีสกิลเทพ มีฮาเร็ม ปักธงสาวๆ และอีเวนส์ทำภารกิจกิลด์ ที่พบเห็นในนิยายเน็ต แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องจอมมารนี้ไม่ได้เป็นนิยายเน็ต เพราะตัวผู้เขียนนิยายต้นฉบับ Murasaki Yukiya นั้น ไม่ใช่นักเขียนนิยายเน็ต เขามีอาชีพนักแต่งนิยายไลท์โนเวลอยู่แล้ว ก่อนหน้าก็มีหลายผลงาน  ไม่ว่าจะเป็น  Altina the Sword Princess (13 เล่ม+เล่มพิเศษหนึ่งเล่ม) ซึ่งเป็นผลงานที่หลายคนคุ้นบ้าง , Fuyuu Gakuen no Alice and Shirley (4 เล่มจบ), และ Hourou Yuusha wa Kinka to Odoru ซึ่งเน้นหนักไปทางแฟนตาซีอยู่แล้ว

ดังนั้นคนแต่งก็ถือว่ากล้ามากที่แต่งนิยายจอมมาร โดยใช้พล็อตบ้านๆ ต่างโลก ที่ปัจจุบันมีมากมายหลายเรื่อง

ล่าสุด Death March" kara Hajimaru Isekai Kyousoukyoku ต่างโลกแนวฮาเร็มเรื่องนี้ถูกสับเละ เพราะเนื้อหาแทบไม่มีอะไรเลย

ปกติแนวเกิดใหม่กับต่างโลกเอง ส่วนมาก โทนเรื่อง สะสมเลเวล กว่าจะเข้าเรื่อง โครตน่าเบื่อ หลายคนแอบร้องยี้

อย่างไรก็ตาม พล็อตต่างโลกก็ยังคงเข้มแข็ง ยังคงไม่เสื่อมความนิยม ส่วนหนึ่งมันเป็นพล็อตง่าย มันเป็นพล็อตที่ใหลลื่นในการแต่ง เพราะมันเน้นการพัฒนาความแข็งแกร่งของพระเอก อีเวนส์ก็ไม่ได้ซับซ้อน แม้จะมีจุติว่ามีแต่น้ำไม่มีเนื้อ น่าเบื่อสำหรับใครบางคนก็ตาม

บางคนบอกว่าเนี้อหาสบายสมอง ดูเเล้วเพลินดี  ในขณะที่บางคน

แต่เรื่องจอมมารนี้ต่างกัน โดยส่วนตัวแล้ว เรื่องของจอมมาร แม้พล็อตภาพรวมก็ยังคงต่างโลก แต่สิ่งหนึ่งที่จอมมารไม่เหมือนนิยายต่างโลกเน็ตทั่วๆ ไป ที่หลายคนไม่ได้คิดถึง

มันก็คือ “อีเวนส์ปักธงสาว”

ไม่ได้เถียงว่าแนวต่างโลกที่เป็นแนวฮาเร็ม มีอีเวนส์ปักธงสาว แต่อย่างไรก็ตาม เกือบทุกเรื่อง กลับทำไม่ได้ให้ความสำคัญกับหลักการของแนวจีบสาวมากนัก (จะว่าไป ผมไม่เห็นนิยายเน็ตฮาเร็มเรื่องไหนที่มีอีเวนส์ปักธงสาวที่ตรึงใจสักที)

พูดถึงอีเวนส์ปักธงสาว ก็คงอีเวนส์ที่แสดงให้เห็นว่าพระเอกได้ทำให้สาวคนหนึ่งรู้สึกชอบพระเอกจากใจจริง แม้ที่ผ่านมาอาจอยู่ในฐานะชอบพระเอกอยู่บ้าง (เช่น ชอบแบบหวังผลประโยชน์, ดันบังคับให้หมั้น, หรือโดนพันธสัญญาอะไรบางอย่าง) แต่นั้นยังไม่ได้ชอบพระเอกจากใจจริง แต่เมื่อมีเหตุการณ์หนึ่งที่พระเอกพิสูจน์ว่าเขาคือชายที่คู่ควรกับเธอ ทำให้คนอ่านยอมรับความสัมพันธ์นี้ให้ได้

ปกติแนวต่างโลกที่เป็นนิยายเน็ตไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องพวกนี้นัก  ส่วนมาก (และโครตมาก) ก็คือพระเอกแค่แสดงความใจดีกับสาวๆ หรือช่วยพวกสาวๆ จากอันตราย ไปปาร์ตี้ด้วยกัน ก็ปักธงสาวๆ ได้สบายแล้ว

และรูทที่เยอะที่สุด (จนหลายคนโครตเอียน) คือรูทสาวทาสนี้แหละ ที่พระเอกเห็นสาวเป็นทาส ก็ซื้อมา แล้วทำใจดีหน่อย สาวก็รับใช้พระเอกจนสุดหัวใจแล้ว มันเป็นรูทง่ายๆ เข้าใจง่าย 

แม้แต่เจ้าหญิง, สาวอัศวิน พระเอกทำดีหน่อย ช่วยอะไรหน่อย ปักธงแล้ว

  แต่นั้นไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเป็นการปักธงที่แน่น

 

                การปักธงแบบนี้ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าพระเอกคู่ควรกับเธอ เป็นคนที่ใช้กับเธอ ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าพระเอกเป็นชายคนเดียวเท่านั้นที่เธอรักหมดใจ

                การปักธงให้แน่นๆ จะต้องให้แสดงเห็นว่าพระเอกนั้นจริงจังมากแค่ไหน ทุ่มเทขนาดไหน เพื่อให้สาวรักได้ และจะต้องมีดราม่าที่แสดงให้เห็นว่าเธอมีคุณค่ามากกว่านี้         

นอกจากนี้ฮาเร็มหลายต่อให้มีฮาเร็มจำนวนมากเท่าไหร่ แต่พวกเธอกลับไม่ได้มีบทอะไรมากนัก เพื่อเนื้อเรื่องต่างโลกส่วนใหญ่มุ่งไปที่เรื่อง ไม่ได้ให้ความสำคัญกับชีวิตประจำวันยพระเอกกับพวกสาวๆ สักเท่าไหร่ อย่างมากที่เห็น ก็คุย ไปเดท ไป แต่นั้นเป็นเพียงอีเวนส์เล็กๆ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใด

                เอาง่ายๆ พล็อตแนวฮาเร็มสมัยนี้แบ่งเป็นสามพล็อต และทุกพล็อตแม้จะติดประเภท “ฮาเร็ม” แต่พวกสาวๆ ในเรื่องแทบไม่มีบทบาทสำคัญเลย นอกจากคู่หู คนรัก (แต่ไม่ได้มีส่วนดำเนินเนื้อเรื่อง)

                พล็อตต่างโลก-เกิดใหม่ตั้งแต่ทารก (ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ หรือสัตว์ประหลาดกี๊ๆ)  ที่ยังมีความทรงจำโลกเดิม เนื้อหามุ่งเน้นการเจริญเติบโต เสริมสร้างความแข็งแกร่ง ตัวละครสาวๆ ในฮาเร็มอาจปรากฏช่วงหลังๆ แต่ไม่ได้มีบทบาทสำคัญอะไรมากนัก

                พล็อตต่างโลก-เกิดใหม่โดยที่กายใหม่ หรือหลงเข้ามา โดยที่พระเอกไม่ได้เริ่มต้นต่างโลกโดยร่างทารก อาจเกิดใหม่ในกายเป็นเด็กหนุ่มเลย หรือเด็กหนุ่มหลงเข้ามาต่างโลก เนื้อหามุ่งเน้นเก็บเลเวล ลงดัน ปราบมอน ปราบขุนนางชั่ว ส่วนสาวๆ ก็มีมุกซื้อสาวทาส เชิญสาวอัศวินให้ได้เห็นความเก่ง ช่วยอาณาจักร หรือไม่ก็ไม่ลงดัน เน้นไปทางพัฒนาเมือง ทำสงคราม ซึ่งสาวมีบทน้อยมาก (ต่อให้รับมอบหมายหน้าที่สำคัญ แต่มันไม่ใช่อีเวนส์ปักธง)

                จะเห็นว่าพล็อตต่างโลกฮาเร็มไม่ได้มุ่งเน้นอีเวนส์ปักธงแต่อย่างใด พวกสาวๆ มีเพียงแค่ไม้ประดับ จะเก่ง จะอ่อน ก็ไม่ได้อีเวนส์ปักธง หรือมีส่วนสำหรับของเรื่องราวในเรื่อง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวเนื้อเรื่อง (หรือถ้าเกี่ยว แต่ไม่ได้เน้นว่าจะมีอีเวนส์ปักธงหนักๆ)

                สาเหตุที่นิยายต่างโลกไม่ได้เน้นเรื่องการปักธงนั้น อาจเป็นเพราะตัวคนแต่งเองไม่ได้ต้องการมุ่งไปทางนั้น หรือไม่ก็อาจแต่งยากก็ได้ เพราะการแต่งฉากเหล่านี้จะต้องดึงอารมณ์ร่วมพอสมควร แลบะทำยังไงให้สมเหตุสมผล

                ดังนั้นเรื่องจอมมารกลับกัน มันไม่เหมือนนิยายต่างโลกอื่นๆ ที่มุ่งเน้นเสริมสร้างความแข็งแกร่ง (กับฐานะ) แต่กลับมุ่งเน้นเรื่องราวสาวๆ ที่อยู่ใกล้ตัว (กับสาวคนใหม่ที่เข้ามา)  อาจเป็นเพราะคนแต่งเขาเป็นมืออาชีพการเขียนนิยาย  เขารู้ว่าสิ่งที่ต้องทำนิยายต่างโลกจะทำยังไง แม้ต่างโลกจะมีจุดเด่นเรื่องการทำเควส แต่คนแต่งไม่แสดงให้เห็นว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้มุ่งเน้นการเก็บเคสแต่อย่างใด แต่ให้ความสำคัญกีบตัวละคร โดยการทำเควสต่างๆ จะเป็นการ รู้จักตัวละครไปในตัวด้วย ไม่ได้เป็นเควสเก็บเลเวลน่าเบื่อเหมือนหลายเรื่อง

                ในเล่มแรกนั้น หนักไปทางแนะนำตัวละคร โดยเฉพาะตัวของพระเอกยาคาโมโตะ ทาคุมะ  ที่เกิดใหม่เป็นเดียโบลในต่างโลกแฟนตาซี และสองสาว เอลฟ์นมโตเฌอร่า และสาวหูแมวนมแบนเรมที่เป็นนางเอกของเรื่อง (ไม่ใช่หนักไปคนใดคนหนึ่ง)

                   เนื่องด้วยพระเอกยาคาโมโตะ ทาคุมะเป็นคนที่ค่อนข้างขาดความมั่นใจ ขาดปฏิสัมพันธ์กับสังคม แทบไม่คุยกับผู้หญิง สิ่งที่พอทำได้ก็คือการลอกคาแร็คเตอร์มา โดยเขาได้ใช้บุกลิคตัวละครในเกมออนไลน์ที่เขาเล่น คือจอมมารเดียโบ ที่มีนิสัยดิบเถื่อน  หย่อหยิ่ง มีพลังอำนาจ แถมยังอ้างเป็นจอมมารอีก โดยความจริงแล้วเขาเป็นพระเอกที่มีจิตใจดีงาม ไม่สามารถทนเห็นใครเดือดร้อน หรือน้ำตาผู้หญิงได้ 

                     (เห็นบางแห่งบอกว่า พระเอกโครตเก่ง แต่ความจริงแล้วพระเอกเองก็มีข้อจำกัด เพราะ MP มีวันหมด ไม่สามารชุปตัวละคร ไม่เหมาะในการต่อสู้แบบกลยุทธ์ และการรุมมากๆ )

                    ตอนแรกๆ เราจะเห็นคาแร็คเตอร์ที่ดูเดิมๆ สาวเอลฟ์นมโตก็มีคาแร็คเตอร์ออกไปทางบ๊องๆ มองโลกในแง่ดี อารมณ์เหมือนเอลฟ์ในเกมสายมืดชอบกล ส่วนหูแมวก็คาแร็คเตอร์หน้าตาย ชอบโมโห ออกไปทางคูลเดเระนิดๆ

                    หากเป็นนิยายต่างโลกอาจไม่ใช่ตัวละครที่โดดเด่นมากนัก แต่เรื่องนี้กลับทำให้สามตัวละครนี้มีมิติมากขึ้น ด้วยเนื้อเรื่องตั้งแต่เล่ม 1-3 ซึ่งเนื้อหาเป็นปัญหาเกี่ยวพันธ์กับเรื่องราวของสองสาวทั้งสิ้น และตัวพระเอกจะเป็นคนเข้ามาแก้ปัญหา

                    ปัญหาไม่ใช่เรื่อง ขุนนางชั่ว, มอนอาละวาด แต่มันลึกกว่านั้น

                    ในเล่มแรก ตัวเนื้อเรื่องเริ่มเล่าประวัติชีวิตสองสาว ว่าเธอไม่ใช่ตัวละครธรรมดา เฌอร่าเป็นเอลฟ์เจ้าหญิงแห่งราชอาณาจักรกรีดวู้ด เธอเกิดมาโดยลิขิตให้แต่งานกับพี่ชายคนโต ซึ่งสืบทอดบังลังก์ หากแต่เฌอร่าเลือกที่จะหนีและเป็นนักผจญภัยเพราะอิสระมากกว่า  ส่วนเรมเกิดมาในฐานภาชนะเก็บจอมมารลอร์ดเครบาสคูล (ไม่แน่ใจว่าเขียนอย่างนี้หรือเปล่า) ที่สืบทอดจากแม่ของเธอ ทำให้เธอได้รับการปกป้องจากสมาคมจอมเวทย์เพื่อป้องกันการคืนชีพของจอมมาร  แต่เรมต้องการอิสระจึงได้ตัดสินใจเป็นนักผจญภัย ซึ่งต่อมาทั้งเฌอร่าและเรมต่างเรียกอสูรกรับใช้จนเรียกพระเอกมา

                    จากนั้นก็เข้าเนื้อเรื่อง พระเอกทราบประวัติในฮาเร็ม รู้จักตัวละครในเมือง (หัวหน้ากิลด์โครตแจ่ม)  โชว์สกิลพระเอกว่าจะปกป้อง และจบลงด้วยอีเวนส์โชว์เทพกำจัดกองทัพมาร และช่วยเมืองเอาไว้ได้  สิ่งเหล่านี้คือแนวทางการดำเนินเรื่องฮาเร็มต่างโลกแท้ๆ แตกต่างจากนิยายต่างโลกที่เน้นไปตัวพระเอกเสริมแกร่ง หรือซิวๆ ไม่มีเนื้อเรื่องอย่างเดียว

                    มาเล่มสอง ตัวเนื้อหาคือการขยายเรื่องราวดราม่าของเล่มก่อน เริ่มจากเอลฟ์นมโต (แต่ปกดันเป็นน้องแมว) จากตอนแรกๆ รู้เพียงปัญหา มาเล่มนี้ปัญหาก็เกิดขึ้น เมื่อเอลฟนมโตโดนบีบให้แต่งงานกับพี่ชายตนเอง จนพระเอกต้องไปขัดขวาง

                    มาเล่มสาม (ซึ่งเชื่อว่าอนิเมะ 2018 น่าจะจบในเล่มนี้) คราวนี้เป็นรูทของน้องแมว กับจอมมารที่อยู่ในตัวของน้องแมว เล่มนี้ได้เห็นการฉะกับพระเอกกับจอมมาร และจบลงด้วยฮาเร็มคนที่สาม!?

                    สิ่งหนึ่งที่นิยายของมืออาชีพกับนิยายเน็ตแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด แม้จะเป็นพล้อตบ้านๆ ก็คือ เนื้อเรื่องที่มีการผูก โยงกัน ปัญหาเก่าหมดไป ปัญหาใหม่เข้ามา พร้อมสิ่งที่น่าตกใจใหม่ๆ ตัวละครที่มีคุณค่า ควนปกป้อง

                    ที่น่าสนใจคือแต่ละเล่ม จะมีการใส่ตัวละครเกรียน น่ากระทืบด้วย อย่าง เล่มแรกก็จอมเวทย์เกรียน (บวกกับมารหน้ากิ่งก่า) มาเล่มสองก็พี่ชายเอลฟ์นมโต ส่วนเล่มสามตัวละครเกรียนไม่ใช่จอมมารในตัวน้องแมว (เพราะจอมมารโลลิให้อภัยได้) แต่เป็นอัศวิน (ศักดิ์สิทธิ์) ที่เก่งเต็มประดา และทั้งหมดล้วนได้รับผลที่ตามมา แบบสะใจพระเดชพระคุณ  

                    นี่คือสิ่งที่เรียกว่าฮาเร็ม ไม่ใช่บางเรื่องเน้นจำนวนสาวๆ เข้าว่า แต่พวกเธอแทบไม่มีบทเลย สิ่งที่ตามมาก็คือ มันกลายเป็นตัวละครที่กลวงๆ ไร้มิติ อีเวนส์มีเอาไว้เพื่อ ยิ่งมันเป็นส่วนสำคัญของเรื่อง ก็ยิ่งช่วยให้ตัวผู้หญิงในฮาเร็มมีคุ้นค่า

                     และจะทำยังไงให้แนวฮาเร็มกลายเป็นน่าติดตาม  หากจะเอาง่ายๆ ในหนึ่งเล่มนิยายจอมมาร เนื้อหาจะมีส่วนผสม เริ่มจากเบาๆ เริ่มเข้าเนื้อหา เข้ารูท มีบทดราม่า จบลงด้วยการต่อสู้ของจอมมาร ระหว่างนั้นอาจมีฉากเซอร์วิสเป็นระยะ (ซึ่งจัดว่าโหดอยู่ เพียงแค่ไม่มีฉากเพศสัมพันธ์เท่านั้น)

                    ง่ายๆ ก็อย่าไปเน้นเรื่องเรื่อยเปื่อยเยอะมากเกินไป พยายามแค่จัดสัดส่วน ดึงส่วนสำคัญของเล่มนี้ออกว่า ว่าต้องการทำบทแบบไหน ทำบ

                    นอกจากนี้ตัวนิยายก็มีการหยอกเรื่องราวโลกแฟนตาซีที่พระเอกหลงเข้าไปด้วย ไม่ใช่ว่าโลกแฟนตาซียุคกลางจบ  เราจะเข้าใจโลกของพระเอกมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินไป ว่ามนุษย์อย๔ยังไง จอมมารอยู่ที่ไหน  และสถานการณ์เป็นยังไง แม้ว่าสเกลเรื่องจะดูใหญ่ แต่เนื้อหาหลักกลับอยู่ที่เมืองที่พระเอกอยู่เริ่มต้นเสียมากกว่า

                    จอมมารอาจไม่ใช่แนวต่างโลกที่ดีที่สุดสำหรับหลายคน แต่สำหรับผม ผมว่ามันน่าสนใจ เพราะคนแต่งเขารู้ว่าแนวต่างโลกนั้นมันมีจุดเด่นยังไง  นำจุดที่สนุกมาปรับ นำสิ่งที่หลายคนชอบมาดัดแปลง  ทำยังไงถึงทำให้น่าสนใจ ทำยังไงไม่ให้น่าเบื่อ  วิธีก็ง่ายๆ คือ ไม่ต้องไปมีอีเวนส์เก็บเลเวล เนื้อเรื่องในเกมไม่เรื่อยเปื่อย

                    ทางด้านตัวอนิเมะดูเหมือนผลจะตอบรับ (เรตติ้ง ดีพอสมควร ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเนื้อหามันก็เหมาะในการทำอนิเมะด้วย เนื้อหาตรงกับต้นฉบับเกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ เก็บอารมณ์

                    ที่สำคัญการออกแบบตัวละครนี้น่าอวยกว่าที่คิดเอาไว้