มหาตำนานเหนือฟ้า เลยสวรรค์สุดไกลโข !?

ตอนที่ 348 : บทที่ 348 เหตุผลที่ทำที่ตัดสินใจ

บทที่ 348 เหตุผลที่ทำที่ตัดสินใจ

".. สิ่งนั้นน่ะ มันถูกเรียกว่า“การ์ดพิบัติมนตรา” จ๊ะดาว เป็นหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ที่สุดยอดมาก ๆ ของสหพันธ์พาณิชย์เมฆมายาของพวกเรา และถูกสร้างขึ้นโดยมากเมฆเค้าหล่ะ .." หลิ่งหลินได้กล่าวตอบเสียงใสหวาน ไปพร้อม ๆ กับนำการ์ดพิบัติมนตราบางส่วนในระดับต่ำออกมาให้ทุก ๆ คนได้เห็น

ก่อนที่จะถูกบรรดาเพื่อนสนิทยึดไปคนละใบสองใบ พร้อมกับกล่าวพูดต่อไปอีกว่า

".. ในส่วนของการ์ดพิบัติมนตราที่เกรย์ ได้ใช้ไปก่อนหน้านี้ เป็นการ์ดเวทมนตร์ระดับสูงเอามาก ๆ ชื่อของมันก็คือ“การ์ดพิบัติมนตรามหาเวท” และอักขระวงแหวนเวทมนตร์ที่ถูกบรรจุไว้ ภายในการ์ดใบนั้น รวมไปถึงพลังเวทมนตร์อันมหาศาลที่ถูกเก็บเอาไว้ก็คือ “มหาเวทโบราณลมหายใจมหาเทพ” ซึ่งมีพลังดุจเดียวกับมหาเทพแห่งการรักษา ฟื้นฟู และเยียวยาทุกสิ่ง เป็นระยะเวลา 5-10 วินาที จนหายดีโดยสมบูรณ์ 100% .."

".. แต่ที่พวกเราเห็นเกรย์ ยังได้รับบาดเจ็บอยู่แถมยังแขนขาดอีก เป็นเพราะพลังสายฟ้าทดสอบเหล่านี้ มันกินระยะเวลานานถึง 13 วินาที ดังนั้นภายใน 3 วินาทีหลังจากที่ลมหายใจมหาเทพได้หมดลง เกรย์จึงได้รับความเสียหายจากบททดสอบไปเต็ม ๆ แต่ดาวไม่ต้องเป็นห่วงนะ การ์ดพิบัติมนตราอีกใบกำลังจะทำงานแล้ว.." หลิ่งหลินที่รู้จักกับการ์ดเวทมนตร์เหล่านี้มากที่สุด กล่าวพูดอธิบายอย่างต่อเนื่อง

และด้วยสัมผัสวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ทุก ๆ คนได้เรียนรู้ไปก่อนหน้านี้ ทำให้สามารถมองเห็นและมองทันทุกลำดับขั้นตอนของเกรย์ที่ได้เรียกใช้การ์ดพิบัติมนตราออกมา ดังนั้นหลาย ๆ คนจึงสบายใจ และไม่เป็นกังวลเหมือนในตอนแรกอีก กับบททดสอบหลอมรวมสิ่งประดิษฐ์ ท้าทายสวรรค์ที่เป็นอันตรายเอามาก ๆ อย่างที่เห็น

// - - การ์ดพิบัติมนตรา ปรากฏขึ้นครั้งแรกในบทที่ 212 - - //

// - - เหตุที่ทั้ง 5 สาวสามารถเรียนรู้ได้เร็ว เป็นเพราะมีระบบช่วยเหลือในการเรียนรู้จากระบบเกมคอยช่วยเหลือ - - //

ทันใดนั้นเอง วงแหวนเวทมนตร์ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางกว่า 2 เมตรได้ปรากฏขึ้น พร้อมกับอักขระโบราณอีกเป็นจำนวนมากนับไม่ถ้วน ต่างก็ได้ร้อยเรียงเข้าด้วยกันอย่างงดงามกลางท้องฟ้าในชั้นเมฆ ก่อนที่ภาพเหตุการณ์อันเหลือเชื่อจะปรากฏขึ้นให้ได้เห็นอีกครั้ง ต่อหน้าต่อตาของทุก ๆ คนจากตระกูลเย่และดาวไพลิน

บทมหาเวทลมหายใจมหาเทพ ครั้งที่ 2!!

เกรย์ที่มีสภาพเหมือนคนใกล้ตายในคราแรก แขนก็ขาดตัวก็ไหม้ ได้กลับมาเป็นปกติอีกครั้งในเวลาอันสั้น

แถมยังสมบูรณ์ด้วยพลังชีวิตและพลังเวทมนตร์จนเต็มเปี่ยม ราวกับเป็นคนละคนก่อนหน้านี้

หลังจากที่กลับมาสมบูรณ์เป็นปกติอีกครั้ง เกรย์ไม่รอช้าที่จะเสริมสร้างพลังป้องกันให้กับร่างกายอย่างรวดเร็ว ด้วยบทเวทมนตร์ประเภทต่าง ๆ ที่ได้เรียนรู้มาอย่างเสริมกำลัง ต้านทานสายฟ้า เวทบาเรีย และบทเวทมนตร์สนับสนุนต่าง ๆ อีกมากนับสิบ ๆ บท ไปพร้อม ๆ กับการถูกทดสอบอีกครั้งอย่างรุนแรงจากสายฟ้าสวรรค์นับร้อย ๆ

เปรี้ยง!

เปรี้ยง!

เปรี้ยง!

แต่ในครั้งที่สองนี่เองที่น้ำทะเลกลางมหาสมุทร อยู่ ๆ ก็ปรากฏเป็นมังกรวารีขนาดใหญ่ยักษ์พุ่งทะยานขึ้นมาจากผืนน้ำ

ก่อนที่จะอัดกระแทกอย่างแรงด้วยความเร็วสูงเข้ากับร่างกายของเกรย์

จนแม้แต่โล่บาเรียเวทมนตร์จำนวนมากถึงกับแตกออก สลายหายไปราวกับเศษกระจกบาง ๆ กลางท้องฟ้า

แต่ทว่า ... หลังจากที่จบการทดสอบในครั้งที่สองไปได้ไม่ถึง 2 วินาที

การ์ดพิบัติมนตราอีกใบก็ปรากฏ !!

และพอพวกห้าสาวได้เห็นการ์ดใบนั้น ต่างก็อดไม่ได้ที่จะพูดบ่นถึงความไม่ยุติธรรม ของคุณบอสใหญ่มากเมฆเอามาก ๆ ที่ดูเหมือนจะแจกการ์ดระดับมหาเวทให้กับผู้ติดตามหลายใบเสียเหลือเกิน จนอดไม่ได้ที่จะตะโกนเรียกร้องสวัสดิการของลูกผู้หญิง และอยากได้เหมือน ๆ กันบางกับเกรย์ในตอนนี้

บทมหาเวทลมหายใจมหาเทพ ครั้งที่ 3 !!

เกรย์กลับมามีร่างกายเป็นปกติอีกครั้ง ..

ทว่าแววตากับเริ่มที่จะไร้ประกาย พลังวิญญาณเหมือนจะถูกใช้ไปมากจนสัมผัสได้อย่างเรือนราง

คนอื่น ๆ อาจจะไม่รู้!?

แต่หากใครก็ตามที่ได้ใช้งาน หรือเรียกใช้บทเวทมนตร์ระดับมหาเทพอยู่บ่อย ๆ จะก่อให้เกิดความเหนื่อยล้าสะสมอย่างมากมายมหาศาลต่อจิตใจและสมอง รวมไปถึงพลังวิญญาณบริสุทธิ์เป็นอันมาก

ดังนั้นแม้ในเวลานี้ เกรย์จะดูสมบูรณ์พร้อมเหมือนคนปกติ ด้วยพลังชีวิตและพลังเวทมนตร์ 100% เต็ม

แต่ทว่าภายในจิตใจของเขากับรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและอ่อนแรงเอามาก ๆ จนแทบจะประคองสติเอาไว้ไม่ไหว

".. พยายามเข้านะ เกรย์ .." ดาวพูดบอกเสียงเบา

แม้เสียงจะเบาเพียงใด .. แต่กับส่งไปจนถึงหัวใจของอีกคน

เกรย์ยิ้มน้อย ๆ ด้วยกำลังใจที่ได้รับมา ก่อนที่จะมองขึ้นไปบนฟ้า รอรับการทดสอบสุดท้ายอย่างยินดี

".. มาให้ไว บททดสอบที่คู่ควร .." เกรย์ตะโกนท้าทายเหล่าเมฆทมิฬและอสรพิษสายฟ้าอย่างไม่เกรงกลัว

แต่ดูเหมือนรอบนี้รอบสุดท้าย ... จะมิได้มีเพียงสายฟ้าและมังกรวารี เพราะในขณะนี้เหนือขึ้นไปในชั้นบรรยากาศ

ได้ปรากฏก้อนน้ำแข็งขนาดแตกต่างกันไปจำนวนมากนับหมื่น ๆ รวมไปถึงอุกกาบาตขนาดเล็กอีกจำนวนนับไม่ถ้วน

ที่ต่างก็ล็อคเป้ามายังเกรย์ทั้งหมดเป็นจุดเดียว พร้อม ๆ กับตกลงมาจากชั้นบรรยากาศเทอร์โมสเฟียร์ด้วยความเร็วสูงสุดยอด

".. ลูกพี่มากเมฆ หวังว่าไพ่ตายใบสุดท้ายที่ให้ผมมา จะเอาอยู่นะครับ .." เกรย์เรียกการ์ดพิบัติมนตราใบสุดท้ายออกมาถือไว้ในมือ

ทว่าในขณะที่เกรย์กำลังจะเรียกใช้การ์ดพิบัติมนตราใบสุดท้ายอยู่นั่นเอง

เจ้าตัวกับสังเกตเห็นเหล่าคนตระกูลเย่และผู้ที่เหลือรอด ต่างก็บินหนีหายไปด้วยความเร็วสูงราวกับเห็นผี

องค์จักรพรรดิพยัคฆ์ทมิฬกับทุก ๆ คนที่เหลือรอดของทั้งกลุ่ม ได้บังคับฝืนใช้พลังปราณวิญญาณที่มี พุ่งบินไปยังทิศตะวันตกด้วยความเร็วสูงสุด โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บแต่อย่างใด

มากเมฆที่เฝ้ามองดูจากระยะไกล ถึงกับกล่าวพูดขึ้นมาว่า".. คนตระกูลนี้ มันหนีเก่งกันจริง ๆ .."

".. ดูเหมือนผลลัพธ์ที่อยากจะได้ใกล้จะบรรลุผลแล้ว หากเป็นคนอื่น ๆ ที่เร่งทำสิ่งต่าง ๆ แถมมีหลากหลายเป้าหมายที่ต้องกระทำให้สำเร็จ คงจะปวดหัวตายแน่ ๆ หากได้มารู้ว่าตัวเราในเวลานี้ ได้ทำอะไรลงไปบ้าง.."

เกรย์เลิกสนใจคนตระกูลเย่ที่หนีไป .. ก่อนจะหันกลับมาสนใจตัวเอง หลังจากที่มองเห็นอุกกาบาตและก้อนน้ำแข็ง รวมไปถึงสายฟ้า และอีกมากที่ใกล้เข้ามาด้วยความเร็วสูง พร้อม ๆ กับสัมผัสอันตรายที่ทำให้สัญชาตญาณของมนุษย์ของเกรย์ ร้องบอกให้หนีไปไกล ๆ โดยเร็วที่สุดอีกด้วย

".. เยอะไปมั้ยเนี่ย .." เกรย์อ้าปากค้าง ตกใจกับภาพที่เห็นและใกล้เข้ามา ก่อนที่จะได้สติและเรียกใช้การ์ดพิบัติมนตราในเสี้ยววินาทีสุดท้ายอย่างพอดิบพอดี ..

".. จงปรากฏ “โล่อักขระกลืนมายา”!!! .." ทันใดนั้นเองโล่พลังทรงกลมได้ปรากฏขึ้นปกป้องร่างกายของเกรย์เอาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ พร้อมกับรับแรงกระแทกจากดาวตกและก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ยักษ์นับหมื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง โล่ทั้งโล่ถูกอาบไปด้วยสายฟ้าและมังกรวารีที่คิดจะทำลายมันให้แตก

แต่ด้วยความพิเศษสุดยอดของทักษะป้องกันของมากเมฆอย่าง โล่อักขระกลืนมายา ยิ่งถูกกระทำถูกทำร้ายหรือถูกโจมตีหนักมากแค่ไหน โล่พลังที่ว่าจะทำการกลืนกินสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นมาเป็นแหล่งพลังงานให้กับตัวเอง และคงสภาพราวกับเป็นอมตะนิรันดร์ไปแบบนั้น จนกว่าพลังและสมาธิของผู้ใช้จะหมดลง

ในขณะนี้โลกวิเศษแห่งการประลองทั้งดวง ได้สั่นไหวไปมาราวกับกำลังจะแตก

เกิดคลื่นสึนามิรุนแรงขึ้นทุกหนทุกแห่ง แผ่นดินไหวและอากาศแปรปรวนจนเข้าขั้นวิปริต

สัตว์อสูรและสัตว์ปีศาจต่างก็วิ่งหนีและเหยียบกันตาย หรือไม่ก็โดนลูกหลงจากความตกใจจากเหล่าอสูรระดับสูงล้มหายเป็นจำนวนมาก

เหล่าผู้เข้าร่วมแต่ละคนต่างก็หาสถานที่ปลอดภัยหลบซ่อน และสำหรับพวกที่ไม่กลัวตาย โดยคิดจะบินเข้ามาดูใกล้ ๆ เพื่อสังเกตการณ์ในสิ่งที่เกิดขึ้น ต่างก็ได้ตายสมใจออยากนับร้อย ๆ คนเห็นจะได้ ในความอยากรู้อยากเห็นที่ไม่อาจจะระงับไว้ได้ของแต่ละคนที่บินใกล้เข้ามา

แน่นอนว่าด้วยความรุนแรงของการระเบิด และการปะทะกันของอุกกาบาตและก้อนน้ำแข็งขนาดยักษ์ ที่ชนเข้าใส่โล่อักขระกลืนมายาอย่างต่อเนื่อง ได้ก่อให้เกิดหายนะเป็นวงกว้าง รุนแรงจนบาเรียเวทมนตร์ป้องกัน ที่เกรย์ได้สร้างเอาไว้ให้พวกสาว ๆ และสองผู้เฒ่าถึงกับแตกสลาย

แต่ยังดีที่มากเมฆเฝ้าสังเกตการณ์มาตลอด จึงได้ช่วยคนอื่น ๆ เอาไว้ได้ทั้งหมด และปล่อยเกรย์ทิ้งไว้กลางมหาสมุทรรับการทดสอบไปเต็มไปคนเดียว

1 นาทีอันยาวนาน ราวกับตกนรกทั้งเป็นของเกรย์ได้ผ่านไป

[: ยินดีด้วยค่ะ ผู้เล่นเกรย์ อินฟิไนท์ ได้หลอมรวมเข้ากับ“กล่องหัวใจอมตะมหาเทพ” ได้สำเร็จในระดับสูง :]

[ ความสำเร็จที่หลอมรวมเข้ากันได้ มากกว่า 80% ถูกจัดให้อยู่ในระดับ 4 ดาราแห่งความสำเร็จ ]

[ ผู้เล่นเกรย์จะได้รับพลังแห่งปาฏิหาริย์ 4 พลังด้วยกัน ]

[ 1.โลหิตมหาเทพแห่งการรักษา ]

[ 2.หัวใจแห่งการตื่นรู้ “ญาณทิพย์” ]

[ 3.พลังมหาเทพแห่งการฟื้นฟู ]

[ 4.พลังรักษา....... ]

หลังจากที่เกรย์มองเห็นรายละเอียดและได้ยินคำรายงานต่าง ๆ ของระบบหลักแล้ว

เจ้าตัวก็ทนต่อไปอีกไม่ไหว และหมดสติตกลงสู่ทะเลในที่สุด ด้วยสภาพอ่อนแรงแบบสุด ๆ แม้แต่มดก็สู้ไม่ได้

ยังดีที่ดาวเหมือนจะรู้ว่าเกรย์จะต้องหมดสติแน่ ๆ ราวกับมองเห็นอนาคต เธอจึงได้ขอให้มากเมฆส่งเธอมารับเกรย์ที่กลางทะเลในขณะที่กำลังหมดสติ ก่อนที่จะพากันบินไปหามากเมฆที่ได้รออยู่แล้วบนชายหาดใกล้ ๆ ของแผ่นดินใหญ่

".. มากเมฆ .." เสียงของชายชราดังขึ้น

".. ครับอาจารย์ไป่หลง .." มากเมฆหันกลับมามองผู้เป็นอาจารย์ ผู้ชราที่กำลังนอนอาบแดดพร้อมขวดสุราสวรรค์ในตำนาน กับอีกคนที่เหมือนจะหลับไปแล้วด้วยความเบื่อ แม้ว่าก่อนหน้านี้ฟ้ากำลังจะถล่มลงมาก็ตาม

".. เข้าใจหาลูกน้องนะเรา แถมยังหาพวกที่บ้าบอได้เหมือน ๆ กันอีกด้วย .." อาจารย์ไป๋หลงพูดบอกทั้งรอยยิ้ม และรู้สึกขึ้นมาอีกนิดแล้วว่าลูกศิษย์ของตนก็ยังเป็นมนุษย์ ที่ผิดพลาดมีสำเร็จและไม่แน่นอน

มากเมฆถึงกับพูดไม่ออก พอคิด ๆ ดูแล้วมันก็เหมือนกันจริง ๆ อยู่บางละนะ

แต่ก็อย่างว่าตรรกะใด ๆ อันเป็นปกติของโลกแท้จริง

มันเอามาใช้ในโลกทางนี้ ในจักรวาลสามพิภพไม่ได้ คนไม่เคยมีพลังดุจเทพเจ้าก็อยากจะแสดงพลัง คนไม่เคยท้าทายขีดจำกัดก็อยากจะท้าทายและทลายมันให้สิ้น

ดังนั้นการกระทำของเกรย์ทั้ง ๆ ที่มีพลังมากพอ ที่จะจัดการทุก ๆ คนของตระกูลเย่โบราณได้อยู่แล้วก่อนหน้านี้

แม้ว่าจะไม่หลอมรวมเข้ากับหัวใจอมตะมหาเทพก็ตาม แต่ทว่าเกรย์กับเลือกที่จะข้ามผ่านไปให้ไกลมากกว่าเดิม

หลังจากทดสอบขีดจำกัดของตัวเอง ด้วยหนึ่งการโจมตีอย่างรุนแรงที่แลกมาด้วยชีวิต แล้วจึงเห็นถึงสิ่งที่เกิดขึ้นไม่เป็นอย่างใจ

เกรย์ก็รู้ว่าพลังโดยรวมของตนเองมันยังไม่มากพอ แน่นอนว่าที่ไม่พอ !? ก็คือไม่พอที่จะช่วยไม่ให้ดาวได้เป็นอิสระ 

อิสระจากตระกูลพิรุณอัคคีและจากเจ้าสารเลวพิษสายส่งคนนั้น หลังจากจบการประลองโลกวิเศษในครั้งนี้ไปแล้ว

ดังนั้นเกรย์จึงได้คิดและตัดสินใจทำอะไรข้ามขั้น แบบก้าวกระโดดไปมากในคราเดียว

แต่ด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่อำนวยและไอเท็มสารพัดที่มากเมฆมอบให้ พร้อมกับคำพูดที่เหมือนปลุกเกรย์ให้ตื่นของมากเมฆ

เกรย์จึงได้กล้าและเลือกที่จะลงมือทำ แม้ว่าจะยากและทรมานกว่าที่เคยผ่านมาตลอดในอดีต

ทั้งที่แลดูโง่และเป็นการกระทำที่เกินจำเป็น สำหรับสายตาที่มองมาของคนอื่น ๆ ทั่วไป

แต่ทั้งหมดก็เพื่อคนที่รัก ความรักของหัวใจที่มอบให้ใครสักคนไปจนหมดหัวใจ

พวกคนโสดไม่มีวันเข้าใจ

พวกที่ไม่เคยรักใครเลยจริง ๆ อย่างหมดใจ ก็ไม่มีวันหาคำตอบที่ว่าทำไปทำไมได้เจอ

หรือคำพูดโบราณของจีนจะเป็นจริง ... เจ้านายเป็นยังไง ลูกน้อยก็เป็นแบบนั้น ..

และสิ่งเหล่านี้อารมณ์อันหลากหลายของเกรย์ เหตุผลที่มีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่เข้าใจ มากเมฆได้มองผ่านสิ่งต่าง ๆ ก่อนแล้วด้วยพลังแห่งการรู้แจ้งตั้งแต่แรก ดังนั้นมากเมฆจึงได้ปล่อยให้ทำ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เกรย์ได้เลือกแล้ว และก็มีประโยชน์กับมากเมฆด้วยเช่นกัน

เก่งคนเดียวมันจะไปสนุกอะไร

สำหรับเวลานี้ สรุปผลได้ว่ามากเมฆได้มือดีมาอีกคนแล้ว .. เกรย์ผู้เป็นอมตะ แมงสาบหมายเลข 3 ปรากฏกาย !!!

**********

พบคำผิดแจ้งด้วยนะครับ

ฝากแชร์นิยายด้วยนะ อยากกลับไปติดอันดับไวไวจัง