คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : 25 ( จบแล้ว)
วันนี้เป็นวันที่อัลบัส พอตเตอร์ไปโรงเรียนฮอกวอตส์ครั้งแรก เจมส์ พี่ชายจอมกวนยังแหย่เขาไม่เลิก พวกเขาเข้ามาถึงชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ เจมส์โบกมือทักทายลีโอ เพื่อนสนิทซึ่งถึงควบตำแหน่งลูกพี่ลูกน้อง ทั้งยังอยู่รุ่นเดียวกันและอยู่กริฟฟินดอร์เหมือนกันด้วย
“ ในที่สุดแบล็คกับพอตเตอร์ก็ได้คืนรัง” ซิเรียสพูดอย่างยินดี เขามองลีโอกับเจมส์ที่มีท่าทีสนิทสนมด้วยท่าทางพึงพอใจ “ เฮ้ นั่นอะไรน่ะ”
ซีวัลด์เดินเข้ามาหาลีโอ พวกเขาคุยอะไรบางอย่างที่ซิเรียสไม่ได้ยิน
“ หวัดดี ลีโอ” ซีวัลด์ทักทาย “ ปิดเทอมเป็นไงบ้าง”
“ ก็ดี” ลีโอตอบ “ แล้วนายล่ะ ซีวัลด์”
ซิเรียสเดินอาดๆเข้ามาหาเด็กทั้งสาม
“ หวัดดีฮะพ่อซิเรียส” ลีโอทัก “ รู้จักกับเพื่อนอีกคนของผมสิฮะ ซีวัลด์ สเนป”
ซิเรียสอ้าปากค้าง เขาแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ลูกเขาไปเป็นเพื่อนลูกของสเนป
“ ลีไปรู้จักเขาได้ยังไงครับ” ซิเรียสถามด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าราบเรียบที่สุด
“ เราทำงานคู่วิชาปรุงยาด้วยกันน่ะครับ” ลีโอว่า
“ แล้วทำไมลูกไม่ทำกับเจมส์ล่ะ” ซิเรียสซัก
เจมส์ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ขณะที่ซีวัลด์กลั้นหัวเราะ
“ ทั้งผมทั้งเจมส์ไม่มีใครเก่งปรุงยาเลยฮะพ่อ ขืนคู่กัน หายนะแหงๆ”
ซิเรียสถอนหายใจ ลูกเราก็เลี้ยงได้แต่ตัวจริงๆ
“ นั่นไง ว่าที่หนูน้อยสลิธีรินมาแล้ว” เจมส์ว่า ขณะที่อัลบัสเดินเข้ามาใกล้
อัลบัสทำหน้าบูด “ เลิกล้อซักทีเถอะ เจมส์”
เจมส์หัวเราะ เอามือขยี้หัวน้องชาย เขาอาจชอบแหย่น้องอยู่บ่อยๆ แต่ไม่ว่าใครก็มาแกล้งน้องเขาไม่ได้ ยกเว้นเขาจะแกล้งเอง “ ยังไงนายก็ได้อยู่กริฟฟินดอร์กับพี่ชายสุดที่รักอยู่แล้ว”
อัลบัสบ่นพึมพำกับตัวเอง “ ไม่อยากอยู่กริฟฟินดอร์เพราะมีเจมส์อยู่ด้วยนี่แหละ” บ้านกริฟฟินดอร์ดีทุกอย่าง ตระกูลทั้งฝ่ายพ่อและแม่ก็อยู่กริฟฟินดอร์กันหมด ลูกพี่ลูกน้องของเขาทุกคนก็อยู่กริฟฟินดอร์ แต่บางทีอัลบัสก็ต้องการอะไรที่แตกต่าง.
“ ขึ้นรถไฟกัน อัล” โรส ลูกพี่ลูกน้องสาวของเขาเร่ง เธอตื่นเต้นยินดีพอๆกับเขาที่ได้มาเรียนฮอกวอตส์ แต่เธอกังวลมากกว่าเขาเล็กน้อย เพราะลุงรอนบอกว่าถ้าไม่ได้อยู่กริฟฟินดอร์จะตัดออกจากกองมรดก
ฮิวโก้มองพี่สาวที่กำลังจะขึ้นรถไฟไปด้วยสายตาละห้อย เขาอยากไปด้วยเหลือเกิน แต่ยังเด็กเกินไป
“ โอ๊ย!” เขาร้องเสียงหลง เด็กคนหนึ่งวิ่งชนเขาจนล้มลง
“ โทษที” ซีนัน อักเคอร์ลีย์ เด็กปี3 บ้านเรเวนคลอนั่นเอง เขาไม่ได้สนใจฮิวโก้ และฮิวโก้ก็รู้ว่าทำไม ใครบ้างจะไม่สนใจลูกเสี้ยววีล่า แม้ว่าหลุยส์จะเป็นผู้ชาย แต่ก็ยังมีเสน่ห์แบบวีล่าอย่างเห็นได้ชัด
“ ไม่ได้เรื่องเล้ย ไอ้น้องบ้า” ซีเนน สเนป เดินเข้ามา เขาพยุงฮิวโก้ให้ลุกขึ้นและปัดฝุ่นให้
“ โทษทีนะนาย” ซีเนนว่า “ น้องฉันมันมองหนุ่มเพลินไปหน่อย นายคือ..”
“ ฉัน ฮิวโก้ เกรนเจอร์-วีสลีย์” ฮิวโก้ตอบ “ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับคนที่น้องชายนายมองตาค้างเมื่อตะกี้”
“ งั้นเดี๋ยวเราคงได้เจอกันอีก” ซีเนนว่า “ ฉันขึ้นรถไฟก่อนแล้วนะ” เขาเดินขึ้นรถไฟไป เขาต้องจัดการซีนันเสียหน่อย
อัลบัสกับโรสเถียงกันตลอดทางที่เดินไปตามทางเดินในรถไฟ
“ ไม่เข้าท่าเลยนะโรส” อัลบัสว่า “ ทำไมเราต้องจริงจังกับการเลือกที่นั่งบนรถไฟขนาดนี้ด้วย”
“ พ่อแม่เราเจอกันบนรถไฟ” โรสย้ำประโยคเดิม “ พวกเขาเป็นเพื่อนกันจนถึงวันที่..”
อัลบัสโบกมือห้าม โรสพูดย้ำแต่ประโยคเดิมๆ จนเขาเอือมระอาเต็มที เขาเปิดประตูห้อง มีเด็กชายผมบลอนด์ ผิวซีดอยู่ในนั้น
“ ฉันจะไปหาที่นั่งอื่น” โรสว่า เธอหันหลังจะเดินจากไป แต่อัลบัสรู้สึกถูกใจเด็กคนนี้
“ นั่งด้วยกันเถอะโรส” อัลบัสว่า “ ที่ว่างตั้งเยอะเเยะ ใช่ไหม” ตอนท้ายเขาถามเด็กผมบลอนด์
“ ใช่” เด็กคนนั้นตอบ “ ไม่ค่อยมีใครอยากนั่งที่นี่ นายคือ..”
“ อัลบัส พอตเตอร์ และนี่ลูกพี่ลูกน้องฉัน โรส เกรนเจอร์-วีสลีย์” อัลบัสแนะนำ
“ ฉันสกอร์เปียส มัลฟอย” เด็กผมบลอนด์ว่า เขายิ้มกว้างให้เด็กทั้งสอง “ ฉันมีขนมเยอะแยะเลย พวกนายจะแบ่ง..”
โรสขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ ไม่ล่ะ ลูกสาวของแม่มดที่เกิดจากมักเกิ้ลไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับความเมตตาจากคุณชายมัลฟอยหรอก”
สกอร์เปียสอ้าปากค้าง “ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ ฉันไม่ได้อคติกับพวกมักเกิ้ล”
“ ใครจะไปเชื่อ” โรสว่า “ พ่อนายเรียกแม่ฉันว่าเลือดสีโคลน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ” เธอเดินปึงปังจากไป
อัลบัสกับสกอร์เปียสมองหน้ากันอย่างงงๆ
“ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก” สกอร์เปียสพูดเศร้าๆ “ ที่ฉันถูกตัดสินเพราะเป็นลูกของพ่อ”
อัลบัสยิ้มเป็นเชิงปลอบ “ เป็นลูกฮีโร่ก็ก็ไม่ได้สบายกว่ากันเท่าไหร่หรอก ใครๆก็คิดว่านายจะเก่งได้เท่าเขา”
เขาตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง “ นายจะอยู่บ้านไหนล่ะ”
“ ตระกูลมัลฟอยอยู่สลิธีรินกันทั้งตระกูล” สกอร์เปียสว่า “ แล้วนาย” เขาส่ายหน้า “ ไม่เห็นต้องถาม กริฟฟินดอร์แหงอยู่แล้ว”
“ ฉันคิดว่าฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ” อัลบัสว่า ตอนแรกเขาลังเลว่าจะอยู่กริฟฟินดอร์ดีไหม แต่สกอร์เปียสช่วยให้เขาตัดสินใจง่ายขึ้น เขาจะอยู่ทุกที่ที่มีสกอร์เปียสอยู่ ถึงที่นั่นจะเป็นสลิธีรินก็ตาม
“ นายสนิทกับญาตินายมากไหม อัลบัส” สกอร์เปียสถาม หลังจากที่เวลาผ่านไปพอประมาณ พวกเขาแบ่งขนมกันกิน และคุยเรื่องสัพเพเหระต่างๆ
“ เราเกิดปีเดียวกัน เห็นหน้ากันมาตั้งแต่ยังเล็กๆ” อัลบัสว่า
สกอร์เปียสถูมือไปมา “ ถ้าฉันจะจีบญาตินาย ฉันต้องขออนุญาตใคร”
อัลบัสอ้าปากค้าง เขาสูดลมหายใจเพื่อควบคุมอารมณ์ “ ฉันเชียร์นายเต็มที่” เขาตบไหล่สกอร์เปียสเบาๆ
“ นายเป็นเพื่อนที่เยี่ยมยอด” สกอร์เปียสชม พลางยิ้มกว้าง
อัลบัสทำหน้าเบ้ เขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนสักหน่อย ช่างเถอะ เรื่องนี้เขาจะเอาลุงรอนเป็นไอดอล สักวันหนึ่งสกอร์เปียสต้องใจอ่อนหรือเขาอาจเจอคนที่ใช่จริงๆ ไม่รู้ว่าอันไหนจะเกิดขึ้นก่อนกัน
โรส เกรนเจอร์-วีสลีย์
สกอร์เปียส มัลฟอย
หลุยส์ วีสลีย์
อัลบัส พอตเตอร์
ฮิวโก้ เกรนเจอร์-วีสลีย์
ซีวัลด์ สเนป
ลีโอ แบล็ค
ต่อ
คศ 2020
ชีวิตในฮอกวอตส์ของอัลบัสไม่ได้ดีวิเศษเหมือนที่เขาคาดหวัง การที่เป็นลูกของวีรบุรุษผู้ปราบจอมมาร แต่กลับได้มาอยู่บ้านสลิธีรินและเป็นเพื่อนสนิทกับสกอร์เปียส มัลฟอย ทำให้หลายคนซุบซิบนินทาเขา การที่เขาเล่นควิชดิชไม่ได้เรื่องก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย แต่หลังจากที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาได้สี่ปี อัลบัสก็เริ่มปรับตัวได้และมีความสุขมากขึ้น สงครามระหว่างบ้านสลิธีรินกับกริฟฟินดอร์ไม่จริงจังเท่ายุคก่อน เห็นได้จากลีโอ ลูกพี่ลูกน้องของเขา และซีวัลด์ ลูกชายของคนที่ให้ชื่อกลางแก่เขาที่สนิทสนมกันเป็นพิเศษ แม้ว่าจะอยู่คนละบ้าน เจมส์ยืนยันว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากลแหงๆ
“ จริงๆนะ อัลบี้” เจมส์เคยพูดอย่างจริงจัง “ ลีไม่เคยชอบปรุงยา แต่กลับขลุกอยู่ห้องสมุด หาสูตรปรุงยากับหมอนั่นได้เป็นชั่วโมงๆ จะให้ฉันคิดยังไง”
อัลบัสไม่กล้าคิดอะไร เขารู้ว่าพ่อของลีโอที่ไม่ใช่ลุงเฟร็ดกับพ่อของซีวัลด์ไม่ถูกกันตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน ความจริงก็ไม่ต่างอะไรกับพ่อของอัลบัสและสกอร์เปียสสักเท่าไหร่ แต่ถ้าลีโอกับซีวัลด์จะมีบางอย่างไม่ชอบมาพากลจริงๆล่ะก็ไม่ใช่ธุระของเขาเสียหน่อย ปล่อยให้เจมส์สืบต่อไปเถอะถ้าเขาอยากรู้
ในห้องนั่งเล่นของสลิธีรินเกือบเรียกได้ว่าว่างเปล่า นอกจากเด็กปี1 สองสามคนที่นั่งทำการบ้านอยู่แล้วก็ไม่มีใครเลย อัลบัสกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านคู่มือการปรุงยาอยู่จนกระทั่งได้ยินเสียงเรียก
“ เฮ้! อัลบัส” สกอร์เปียสนั่นเอง
อัลบัสเงยหน้ามองเพื่อน สกอร์เปียสส่งยิ้มกว้างมาให้
“ อะไรเหรอ” อัลบัสถามเนือยๆ
“ โรสน่ะสิ” สกอร์เปียสว่า ปกปิดความยินดีในน้ำเสียงไว้ไม่ได้ “ เธอมองฉันด้วยสายตาเปลี่ยนไปแล้วล่ะ”
อัลบัสยืดตัวตรง “ นายหมายความว่าเธอเริ่มชอบนายแล้วเหรอ”
สกอร์เปียสหน้าม่อยลง “ เปล่า แต่เธอเริ่มสงสารฉัน เธอเริ่มรู้ว่าฉันไม่ได้แย่เหมือนพ่อ เอ่อ เหมือนที่พ่อเคยน่ะ แล้วเธอก็ชวนฉันไปงานเลี้ยงตระกูลสคาร์มันเดอร์ พวกเขาอยู่รุ่นเดียวกับน้องสาวนายใช่เปล่า คู่แฝดนั่น ฉันสงสัยจริงว่าครอบครัวนายรู้จักกับครอบครัวสคาร์มันเดอร์ได้ยังไง”
“ คุณนายสคาร์มันเดอร์เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับแม่ฉัน” อัลบัสอธิบาย “ เธอเป็นคนในกองทัพดัมเบิลดอร์ด้วย”
“ เจ๋ง” สกอร์เปียสว่าอย่างชื่นชม “ ฉันอยากให้พ่อแม่ฉันรู้จักคนดีๆแบบนี้บ้างจัง' เขาถอนหายใจ “ ไม่ใช่รู้จักแต่พวกผู้เสพความตาย”
อัลบัสตบไหล่สกอร์เปียสเบาๆ “ นายจะไปงานเลี้ยงที่โรสชวนใช่มั้ย”
“ แน่นอน” สกอร์เปียสว่า “ ฉันรอวันนี้มาสามปีแล้วนะ ฉันจะขอเธอเต้นรำ” เขาหลับตาพริ้ม วาดภาพฝันอันวิเศษสุด
“ นายชอบโรสจริงๆหรือ” อัลบัสถาม
“ แน่ยิ่งกว่าแน่” สกอร์เปียสตอบอย่างมั่นใจ “ ไม่งั้นฉันจะจีบมาตั้ง3ปีเหรอ”
“ นายลืมอะไรไปหรือเปล่า” อัลบัสเตือนสติเพื่อน “ นายเป็นมัลฟอย และมัลฟอยก็ไม่เคยแต่งงานกับ..'
สกอร์เปียสโบกมือเป็นเชิงห้าม “ ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้วอัล พ่อแม่ฉันไม่ว่าอะไรถ้าฉันจะชอบโรสหรือแต่งงานกับเธอ”
อัลบัสถอนหายใจ “ แล้วนายคิดว่าเธอจะแต่งกับนายเหรอ”
สกอร์เปียสหัวเราะ “ เราเพิ่งอายุแค่14นะ ยังเด็กเกินไปที่จะคิดถึงเรื่องนั้นตอนนี้ แต่ถ้าถามความรู้สึกตอนนี้ ก็ใช่ เธอเป็นคนที่ฉันอยากแต่งงานด้วย เราก็จะได้เป็นญาติกันจริงๆ”
อัลบัสหัวเราะแห้งๆ “ นั่นสินะ”
“ แล้วนายจะไปงานเลี้ยงด้วยหรือเปล่า” สกอร์เปียสถาม ไม่ได้สังเกตท่าทีประหลาดๆของเพื่อน
“ ไปแน่อยู่แล้ว” อัลบัสตอบ “ พ่อแม่ฉันไป ป้าๆ ลุงๆก็ไปกันครบทุกคนแหละ ลุงเนวิลล์ด้วย”
สกอร์เปียสทำหน้าเบ้ “ คงหมดสนุกไปเยอะเลย ถ้าในงานเลี้ยงมีอาจารย์อยู่ด้วย”
“ ไม่หรอก” อัลบัสยืนยัน “ ลุงเนวิลล์ใจดีมากนะ แฟรงค์ ลูกชายของลุงก็รุ่นราวคราวเดียวกับลิลี่ เราจะได้เล่นสนุกกันล่ะ”
“ แฟรงค์ที่อยู่บ้านฮัฟเฟิลพัฟใช่ไหม” สกอร์เปียสถาม “ ที่คนพูดกันว่าไม่มีสมุนไพรตัวไหนที่หมอนี่ไม่รู้จัก”
อัลบัสยิ้ม “ ใช่ เขาอยู่ฮัฟเฟิลพัฟเหมือนแม่ ป้าแฮนนาห์น่ะ ฉันว่าลุงเนวิลล์สอนทุกเรื่องเกี่ยวกับสมุนไพรให้เขารู้ เหมือนกับที่ซีวัลด์ ซีนัน และซีเนน รู้เรื่องปรุงยาจากเซเวอร์รัส”
“ พูดถึงซีเนน” สกอร์เปียสว่าอย่างใช้ความคิด “ ดูเหมือนเขาจะตามฮิวโก้ไม่เลิกเลยนะ”
อัลบัสหัวเราะ “ แล้วซีนันก็ตามหลุยส์ ฝาแฝดนี่ถึงหน้าตาจะต่างกัน ใช้คนละนามสกุล อยู่กันคนละบ้าน แต่วิธีจีบกลับเหมือนกันเป๊ะเลย”
“ ซีเนนอยู่บ้านเดียวกับเรา” สกอร์เปียสว่า “ แล้วซีนัน”
“ เขาอยู่เรเวนคลอ” อัลบัสว่า “ เหมือนพ่ออีกคนของเขา แต่พวกเขาก็ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ ถึงขนาดที่ไปตามเฝ้ากันในห้องเรียน” อัลบัสส่ายหน้า “ ความจริงมันก็ผิดกฎหรอก แต่อะไรปล่อยได้ก็ต้องปล่อย”
“ ถ้าพวกเขาไม่ใช่พี่น้องกัน” สกอร์เปียสว่า “ ฉันคงคิดว่ามีอะไรในกอไผ่ จะว่าไปแล้วคุณอาซีวัลด์ของสองคนนั่นก็ยังไงๆอยู่นะ ฉันไม่เคยเห็นกริฟฟินดอร์กับสลิธีรินญาติดีกันอย่างนี้มาก่อน ต่อให้อ้างว่าต้องทำงานด้วยกันก็เถอะ”
อัลบัสยิ้ม มีคนเริ่มสนใจเรื่องนี้อีกคนแล้ว ไม่แปลกอะไรที่มีแต่คนสนใจเรื่องนี้ ไม่ใช่แค่พวกเขาเป็นสลิธีรินกับกริฟฟินดอร์ แต่พ่อ(หรือตามหลักแล้วคือแม่)ของพวกเขาไม่ถูกกันเอามากๆ จนกระทั่งคำว่าไม่ถูกกันยังน้อยเกินไป มันต่างจากที่พ่อของเขาไม่ถูกกับพ่อของสกอร์เปียส เซเวอร์รัสเคยเล่าว่าความอยากรู้อยากเห็นเกือบทำให้เขาเอาชีวิตไม่รอด ระหว่างที่พูดก็จ้องซิเรียสเขม็ง ซิเรียสไม่ได้โต้ตอบอะไร อัลบัสรับรู้โดยสัญชาตญาณ ระหว่างสองคนนี้ต้องมีอะไรมากกว่าความขัดแย้งสมัยเป็นนักเรียนธรรมดาๆ แต่ทั้งเซเวอร์รัสกับซิเรียสไม่มีใครสมัครใจพูดเรื่องนี้ คนอื่นๆก็ดูจะไม่อยากยุ่ง อัลบัสคิดว่าที่แล้วก็แล้วกันไปดีกว่า พวกเขาสองคนเริ่มยอมรับได้ว่าลูกชายของพวกเขาเป็นเพื่อนกัน นั่นถือเป็นการพัฒนา
“ ฉันว่าพวกเขาอาจอยากสงบศึกก็ได้” อัลบัสออกความเห็น
“ นายคิดว่าพวกเขาเป็นอะไรมากกว่าเพื่อนหรือเปล่า” สกอร์เปียสรุก “ เจมส์ พี่ชายนายเป็นเพื่อนกับสองคนนั่นไม่ใช่เหรอ ยังไงก็..”
อัลบัสหัวเราะ “ อาจจะเป็นหรืออาจจะไม่ แต่พวกเขาแทบไม่มีหวังเลย”
สกอร์เปียสประหลาดใจ “;ทำไมล่ะ”
“ ซิเรียสกับเซเวอร์รัสไม่ถูกกันเอามากๆ” อัลบัสว่า เขาไม่อธิบายอะไรมากกว่านี้และหวังว่าสกอร์เปียสจะไม่ถาม
สกอร์เปียสถอนใจ ก่อนบ่นพึมพำกับตัวเอง “ การที่เรารักกันไม่ได้เพราะความแค้นรุ่นพ่อแม่เนี่ยน่าเศร้าจังเนาะ”
อัลบัสตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ “ ขึ้นนอนกันเถอะ”
ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดเวียนไปสู่ห้องนอน ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างๆกัน
“ ฝันดีนะ” อัลบัสว่า
“ อือ ฝันดี” สกอร์เปียสตอบ
ทั้งคู่เข้าสู่ห้วงนิทรา
Talk คุณนายสคาร์มันเดอร์ที่ว่าคือลูน่าค่ะ เธอแต่งงานกับรอล์ฟ หลานชายของนิวท์ มีลูกชายฝาแฝด
เนวิลล์แต่งกับแฮนนาห์จริงค่ะ แต่ที่เขามีลูกด้วยกันเป็นเรื่องแต่ง ชื่อแฟรงค์เป็นชื่อพ่อของเนวิลล์ค่ะ เขากับภรรยาถูกทรมานด้วยคำสาปกรีดแทงจนเสียสติ (ฝีมือเบลลาทริกซ์เจ้าเก่า) ข้อมูลอยู่ในหนังสือเล่ม5 ภาคีนกฟีนิกซ์ ความจริงเล่ม4 ก็มีเกริ่นๆ แต่เราได้พบพ่อแม่เนวิลล์จริงๆก็ในเล่ม5 นี่แหละค่ะ สงสารเนวิลล์มาก
แฟรงค์ ลองบัตท่อม จูเนียร์
ความคิดเห็น