คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 35++คนใจดี++
“อาหารเช้ามาแล้วค่า”
อวัศย์ขมวดคิ้ว
เดินออกมาดูที่ระเบียง เมื่อได้ยินเสียงใส ๆ ร้องบอกมาแต่ไกล เป็นไหมซีนั่นเอง
ไหมซีกำลังเดินขึ้นบันได ตามมาติด ๆ คือเวียงพิงค์ ทั้งคู่ถือถาดอาหารอยู่ในมือ
เมื่อเห็นพี่ชายออกมาดู
ไหมซีก็ยิ้มประจบเอาใจ
“วันนี้ขอเปลี่ยนบรรยากาศมากินที่ระเบียงบ้านพี่วัศย์บ้างนะคะ” ไม่ต้องรอให้เจ้าของบ้านอนุญาต
ไหมซีเดินนำเพื่อนไปวางถาดอาหารที่โต๊ะไม้สักริมระเบียง
“เอาสิ” อวัศย์เพิ่งจะตอบตามมาทีหลัง
“วันนี้ป้ากรองทำข้าวต้มทรงเครื่อง
น่ากินมากเลยค่ะ” ไหมซีวางของแล้วก็หันมาบอกเสียงใส
ชายหนุ่มเดินเข้ามา
ชะโงกมองข้าวต้มสามถ้วยพร้อมเครื่องปรุง แล้วก็หรี่ตามองคนพูดอย่างไม่ค่อยไว้ใจ
“จะให้พี่พาไปไหนอีกหรือเปล่า”
“คะ ?” ไหมซีทำหน้าเหลอหลา
อวัศย์มองน้องสาวแล้วก็หันไปมองหญิงสาวอีกคนต่อ
เวียงพิงค์ทำเป็นมองเมินไปทางอื่น ไม่ยอมสบตาเขา
“วันนี้ต้องการคนขับรถอีกใช่ไหม” เขาดักคอ
ไหมซียิ้มเผล่
“เปล่าค่ะ
วันนี้ว่าจะพักผ่อนกันให้เต็มที่ พรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปสอนต่อแล้ว”
คำตอบของสาวม้งทำให้อวัศย์ยิ่งงงหนัก
เพราะเชื่อว่าอาหารเช้าเสิร์ฟถึงระเบียงบ้านแบบนี้ต้องมีอะไรแฝงมาด้วยแน่ ๆ
ไหมซีชวนอวัศย์นั่งลง
เลื่อนจานและเครื่องปรุงให้เขา ระหว่างนั้นเวียงพิงค์มองไปรอบ ๆ
แอบส่องเข้าไปด้านในบ้านด้วย เท่าที่เห็นผ่านกระจก บ้านของเขาสะอาดเรียบร้อย
มีเครื่องเรือนน้อยชิ้น
“บ้านพี่วัศย์กว้างเหมือนกันนะคะ
อยู่คนเดียวเหงาไหมคะ” ไม่รู้อะไรดลใจให้ถามออกไปอย่างนั้น
ถามออกไปแล้วเวียงพิงค์ก็อยากเขกกะโหลกตัวเอง
ทีแรกเขาทำหน้าเหมือนคาดไม่ถึงกับคำถามเช่นกัน
แต่พอสักพักก็ยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก
“ถ้าเหงาจะมาอยู่เป็นเพื่อนเหรอ” สายตาที่เขามองมามีแววล้อเลียน
เวียงพิงค์รู้สึกร้อนขึ้นมาที่ใบหน้า
ไม่รู้แก้มของตัวเองแดงแจ๋แค่ไหนแล้ว... อายเขาจะแย่ หล่อนไม่น่าถามอะไรอย่างนั้น
“มาได้จริงหรือเปล่าคะ
สมัยลุงยศยังอยู่ก็เคยชวนไหมมาอยู่เป็นเพื่อนน้า”
เวียงพิงค์ลอบถอนใจโล่ง
ๆ ดีที่ได้ไหมซีแก้สถานการณ์ช่วยให้พ้นความกระอักกระอ่วนไปได้
โดยที่ไหมซีก็คงไม่ได้ตั้งใจจะช่วยแต่พูดเล่นไปตามประสาอย่างนั้น
อวัศย์ยิ้มกับคำพูดของญาติผู้น้อง
“พ่อเคยเล่าให้ฟังเหมือนกัน
ตอนนั้นพี่ก็สนับสนุนนะ มีไหมมาอยู่เป็นเพื่อน พ่อพี่คงไม่เหงาหู”
“เอ๊ะ
พี่วัศย์ว่าไหมพูดมากเหรอ” ไหมซีแสร้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
อวัศย์ไม่ตอบแค่ยิ้ม...
ไหมซีจึงเปลี่ยนเรื่อง
ถามเขาว่า “รูปเก่า ๆ ที่ลุงแขวนไว้ตามฝาผนังยังอยู่หรือเปล่าคะพี่วัศย์”
“อยู่สิ
พี่จะเอาไปไหนล่ะ” อวัศย์ตอบแล้วก็ตักข้าวต้นอุ่น
ๆ เข้าปาก
“ไหมขอพาพิ้งค์เข้าไปดูได้ไหมคะ
พิ้งค์เขาอยากเห็นรูปเก่า ๆ น่ะค่ะ”
เขาเงยหน้ามอง
ทั้งสองสาวจ้องมองมาที่เขาเหมือนรอการอนุญาต
“เข้าไปสิ” เขาตอบ
ไหมซียิ้มแล้วกระทุ้งศอกใส่เพื่อน
“เห็นไหม
บอกแล้วพี่วัศย์ใจดี”
“เพื่อนไหมว่าพี่ใจร้ายเหรอ” อวัศย์ถาม
สองสาวหันมามองเขาพร้อมกัน
คนหนึ่งทำหน้าขำ ๆ อีกคนทำหน้าเหวอ
“เปล่าค่ะ
พิ้งค์บอกว่าพี่วัศย์ใจดีมากกกก จริงไหมพิ้งค์” ไหมซีกระเซ้าเพื่อน
เวียงพิงค์ขยับตัวอย่างอึดอัดเมื่อถูก
‘คนใจดี’ จ้องมองมารอคำตอบ
“จริงค่ะ” หล่อนตอบเสียงเบาหวิว ไม่กล้าสบตาเขาเลย
อวัศย์ส่ายหัวยิ้ม
ๆ ไม่แกล้งอะไรเพื่อนน้องสาวอีก
+++++++++++++++++++++
E-book พร้อมโหลดที่นี่ค่ะ
 |
|
|
|
ความคิดเห็น