โอบรักไว้ด้วยสายหมอก

ลำดับตอนที่ #36 : ตอนที่ 36++รูปถ่ายในอดีต++

สองสาวจัดการกับข้าวต้มได้รวดเร็ว ปกติอวัศย์จะกินเสร็จก่อน แต่วันนี้แทบจะหมดไล่ ๆ กัน พออิ่มแล้วไหมซีก็รีบขออนุญาตพาเพื่อนเข้าไปดูรูปในบ้าน

อวัศย์พยักหน้า ตัวเขาไม่ได้ตามไปด้วย ยังคงนั่งอยู่ที่ระเบียง แต่มองเห็นการเคลื่อนไหวภายในห้องรับแขก เขามองไหมซีพาเพื่อนไปชมรูปที่แขวนอยู่ตามผนัง ได้ยินเสียงหล่อนเล่าเรื่องราวในแต่ละภาพไปด้วย

เวียงพิงค์สะดุดที่รูปเจ้าของบ้านก่อนเป็นลำดับแรก ข้อความใต้ภาพเขียนว่า ‘เรือเอกอวัศย์ กิจพิพัฒน์’ อวัศย์ในรูปถ่ายดูอ่อนเยาว์กว่าในปัจจุบันนี้สักหน่อย แต่หน้าตาดุขรึมเหมือนกัน อาจเป็นเพราะเป็นการถ่ายรูปในชุดเครื่องแบบอย่างเป็นทางการด้วย

“นี่ไง รูปลุงกับเพื่อน”

เวียงพิงค์ตามไปดูที่เพื่อนชี้ชวนด้วยความสนใจ ในรูปถัดไปมีชายหนุ่มอยู่ 3 คน แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบทหารพราน

 “นี่ลุงยศ นี่ลุงอนลคนที่เราเล่าให้ฟัง ส่วนคนสุดท้ายนี่นึกชื่อไม่ออกตั้งแต่เมื่อคืน เดี๋ยวนะ” ไหมซีชี้นิ้วไร่เลียงไปทีละคน แต่มาติดที่คนสุดท้าย

“อ้อ นึกออกละ คุณลุงบุญสิน”

“บุญสินเหรอ” เวียงพิงค์หันมาทำตาโต

ไหมซีพยักหน้า พลางปลดกรอบรูปใบนั้นลงมาเพื่อจะได้ให้เพื่อนดูใกล้ ๆ

“ไหนขอดูชัด ๆ หน่อย” เวียงพิงค์รีบยื่นหน้าเข้าไปดู เมื่อเห็นชายหนุ่มคนที่สามในภาพก็ถึงกับขนลุก

นั่นคือทหารพรานบุญสินคนเดียวกับที่หล่อนพบไม่ผิดแน่

“ตกลงใช่อนลคนเดียวกับที่พิ้งค์ถามถึงหรือเปล่า” ไหมซีถามถึงคนตรงกลาง ซึ่งเวียงพิงค์ยังไม่ทันพินิจให้ดี

เมื่อได้ใช้เวลามองดี ๆ แล้วก็เหมือนอย่างที่ไหมซีพูด อนลมีหน้าตาหลอเหลาคมเข้ม รูปร่างสูงโปร่ง สูงกว่าเพื่อนอีกสองคนจึงดูโดดเด่นออกมา วูบหนึ่ง เวียงพิงค์รู้สึกเหมือนเวลาหยุดหมุน ขนลุกซู่ไปทั้งตัว เมื่อเงยหน้าขึ้น หล่อนรู้สึกเหมือนถูกมองอยู่ เมื่อหันไปที่ระเบียงก็เห็นว่าอวัศย์จ้องมองมา

“ว่าไง ตกลงใช่หรือเปล่า” ไหมซีถามย้ำมาอีกที

เวียงพิงค์จึงได้สติหันมาตอบเพื่อน

“เอ่อ...ไม่รู้สิ เราก็รู้จักแค่ชื่อ ไม่รู้ว่าหน้าตาเขาเป็นยังไง คงจะคนเดียวกันมั้ง”

อวัศย์นั่งฟังจากข้างนอกมานานแล้ว ตอนนี้เขาลุกขึ้น เดินเข้าบ้านมาร่วมวงด้วย

“เพื่อนพ่อเหรอไหม” เขาโฉบมาชะโงกดูรูปในมือสาว ๆ นิดหนึ่งแล้วก็เดินเลยไปนั่งที่ตั่งไม้

“ค่ะพี่วัศย์ เพื่อนสนิทของลุงยศ ลุงรักสองคนนี้มาก ชื่ออนลกับบุญสินค่ะ ตายในสนามรบทั้งคู่ ไหมเห็นลุงทำบุญครบรอบวันตายให้สองคนนี้ทุกปี ไม่เคยขาดเลย”

ชายหนุ่มพยักหน้า

“พ่อเคยเล่าให้พี่ฟังบ้างเหมือนกัน แต่คงไม่ละเอียดเท่าที่เล่าให้ไหมฟัง”

“ก็ไหมอยู่ใกล้ลุงนี่คะ ถ้าพี่วัศย์อยู่ใกล้ก็คงได้ฟังมากกว่าไหมอีก” ไหมซีหันไปยิ้มประจบ เพราะมีแผนจะขออะไรเพิ่มเติม

“มีรูปในกล่องอีกนะพิ้งค์ เดี๋ยวเราไปเอามาให้ดู ขออนุญาตรื้อนะคะพี่วัศย์”

“ตามสบาย”  เจ้าของบ้านใจดี อนุญาตเต็มที่

ไหมซีก็ไม่เกรงใจ เดินไปหากล่องเก็บรูปถ่ายเก่า ๆ ซึ่งเคยเห็นลุงเขยรื้อออกมาดูนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อค้นเจอก็นำมาวางตรงโต๊ะหน้าโทรทัศน์ สองสาวช่วยกันหยิบรูปถ่ายในนั้นออกมาดู บางใบกรอบเก่ามากจนต้องจับอย่างระวังสุดชีวิต

สักพักอวัศย์ก็ยื่นหน้าเข้ามาร่วมวงด้วย มือใหญ่เอื้อมออกมาหยิบรูปใบหนึ่งขึ้นมา เป็นรูปของพ่อกับแม่ของเขา ซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อน มือของเขากับเวียงพิงค์ชนกันเหนือกล่องสังกะสีพอดี ทั้งสองเงยหน้าสบตากันแล้วเวียงพิงค์ก็รีบชักมือกลับ

“พิ้งค์ดูรูปนี้สิ” เสียงของไหมซีปลุกสติของเวียงพิงค์กลับคืนมา

เวียงพิงค์ยื่นหน้าไปดูรูปที่เพื่อนพลิกให้ดู ในรูปนั้นเหล่าทหารหนุ่มยืนอยู่ริมน้ำ เปลือยท่อนบน ตัวเปื้อนโคลน ยิ้มยิงฟันขาวราวไข่มุกตัดกับผิวคล้ามแดดเข้ม ๆ บางคนทำหน้าตลก ๆ เล่นกล้อง บรรยากาศตอนถ่ายรูปคงจะครึกครื้นน่าดู

 “รอยยิ้มของคนในภาพ ถ้าไม่บอกไม่รู้เลยนะว่าอยู่ในสนามรบ” เวียงพิงค์อดยิ้มตามคนในรูปไปด้วยไม่ได้

++++++++++++++++++++++

ขอฝาก E-book เรื่องเต็มด้วยนะคะ ^^

โอบรักไว้ด้วยสายหมอก ธุวดารา www.mebmarket.com นอนเขาค้อหนึ่งคืน อายุยืนหนึ่งปี เวียงพิงค์ชักไม่แน่ใจว่า คืนแรกบนเขาค้อของเธอ จะทำให้อายุยืนจริงหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ มีเรื่องให้ตื่นเต้นจนนอนไม่หล... Get it now