ลมรัก มายาลวง

ลำดับตอนที่ #9 : ลมรัก 9

     หลังจากที่เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยจึงลงมาด้านล้าง ระหว่างทางก็เจอมิคาเอลลงมาพอดี ทั้งคู่ไม่กล้ามองหน้ากันเลย กับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบมันเลยสร้างความกระอักกระอ่วนใจให้กับคนทั้งคู่ และเมื่อมาถึงห้องโถงให

ญ่ เบอนาร์ดนั่งหน้าเคร่งแขนนั้นกอดอกแน่นปราดมองทั้งสองด้วยสายตาดุเข้มแบบคนรอชำระความ เกลินเดินไปนั่งใกล้ผู้เป็นแม่ ดวงหน้าสวยหวานก้มต่ำอยู่ตลอดเวลา

“ อธิบายมาสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น “ น้ำเสียงเข้มขรึมของผู้ปกครองที่มีอำนาจสูงสุดในบ้านแผ่ออกมาพร้อมจ้องมองบุตรชายอย่างเอาเรื่อง

“ ผมไม่รู้ ถามเธอสิว่าไปนอนในห้องผมได้ยังไง “ ชายหนุ่มโบ๊ยมาให้เธอหน้าตาเฉย เกลินถลึงตาจนแทบถลน เขาพูดเหมือนเธอเป็นคนผิดทั้งๆ ที่เขาต่างหากเป็นคนล่วงเกินเธอ เมื่อสายตาที่มองมาพร้อมกัยคำถามของทุกคน หญิงสาวจึงตอบออกไปแบบอึกอัก

“ เมื่อคืน...เกล...เห็นว่าเขาเมาจนนอนฟุบอยู่ห้องนั่งเล่น ก็เลยหวังดีพากลับขึ้นไปนอนบนห้อง...”

“ แล้วทำไมไม่ออกมา “ รมย์นลินเอ่ยถามเสียงเข้มแกมตำหนิ

“ หนูว่าจะออกมาแล้วนะคะ แต่นายนี่สิไม่ยอมให้หนูออกมา “ แก้ตัวอย่างสุดอาย

“ ฉันเนี่ยนะไม่ยอมปล่อยเธอออกมา เข้าใจคิดนะ ออกมาไม่ได้ หรือจงใจไม่ยอมออกมากันแน่ “ น้ำเสียงดูหมิ่นแบบเดิมกลับมาอีกแล้ว

“ พูดแบบนี้หมายความว่าไง นี่นายคิดว่าฉันเป็นคนวางแผนเองงั้นหรือ “ หญิงสาวชักมีน้ำโห เอาไปเอามาเขาก็ชักใบให้เรือเสีย กลายเป็นเธอผิดเสียเอง อะไรเนี่ย

“ เธอพูดเองนะ คิดนานไหมแผนนี้ กะจะรวบหัวหางฉันงั้นหรือ “ เมื่อนึกทบทวนอย่างดีแล้วต่อมความคิดเองเออเองเริ่มทำงาน การมองโลกในแง่ร้ายจนเป็นนิสัยทำให้เขาคิดเอาเองเธอจงใจจะใช้วิธีนี้จับเขา แล้วก็เกือบจะสำเร็จเมื่อเขาหลงกลไปชั่วขณะ “ หึ! ง่ายไปไหม บอกให้รู้ไว้นะวิธีนี้อาจจะใช้กับพ่อฉันได้ แต่กับฉันบอกตรงๆ อ่อน เกมส์นี้ฉันไม่หลงเล่นหรอก “ เกลินโกรธจัดจนหน้าแดงก่ำเธอแทบอยากเอาแก้วน้ำยัดปากเสียๆ ของเขา เพียงแต่เบอนาร์ดกลับตบโต๊ะเสียงดังอย่างโมโหที่มิคาเอลพูดแบบไม่รักษาน้ำใจ

“ มิคาเอล! เก็บคำพูดแกไปเลยนะ เป็นลูกผู้ชายรึเปล่า ฉันไม่เคยสอนแกแบบนี้นะ “ เสียงคำรามราวกับราชสีห์ของเบอนาร์ดังคับห้อง

“ ก็มันจริงนี่พ่อ มีอย่างที่ไหนไปนอนห้องผู้ชายแบบหน้าไม่อาย มีศักดิ์ศรีบ้างไหม “

“ ถ้าแกยังพูดต่อ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ ถ้าแกว่าเป็นแผนของเกลิน แล้วแกจูบเขาทำไม เท่าที่ฉันเห็นนะ แกเองต่างหากที่เป็นคนล่วงเกินเขา ยังมีหน้ามาว่าเขาอีก ถ้าเป็นลูกผู้ชายก็ยอมรับกับการกระทำของตัวเองสิ ไม่ใช่ไปโทษคนอื่น ตัวแกเองดีแล้วหรือ ถึงคิดจะว่าคนอื่น “ เมื่อเจอผู้เป็นพ่อตอกมาแบบนี้เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก

“ แล้วพ่อจะให้ผมทำยังไง “

“ แต่งงาน “ เบอนาร์ดเลือกจะพูดออกมาตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อม แต่คนฟังถึงกับตาโต

“ แต่งงาน! ไม่แต่งครับ/ค่ะ “ สองคนพูดโพล่งออกมาพร้อมกัน ก่อนที่มิคาเอลจะรีบพูดต่อไปว่า “ เกินไปรึเปล่าพ่อ ผมแน่ใจว่าผมไม่ได้ทำอะไรยัยนี่มากกว่า..จูบ “

“ แต่ถึงอย่างนั้นผู้หญิงเขาก็เสียหาย “

“ ไม่ค่ะ หนูไม่ถือ เรื่องแค่นี้หนูถือว่าทำทาน หนูไม่ต้องการให้มารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เพราะยังไงหนูก็ไม่มีวันแต่งกับเขาแน่ “ พูดพลางส่งสายตาแข็งขวางกับให้กับชายที่เธอเคยเกลียดยังไงตอนนี้ก็ยังเกลียดอย่างงั้นไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

“ หึ! เห็นไหมพ่อ เจ้าตัวเขายังไม่อยากให้รับผิดชอบเลย พ่อก็อย่าหัวโบราณไปหน่อยเลย หรือถ้าพ่อจะรับผิดชอบก็แค่เช็คใบเดียวก็จะจบได้ใช่ไหม “ เมื่อพูดมุมปากก็จุดประกายเย้ยหยันขึ้นมาทันที จากนั้นเขาก็ลุกออกไป

“ หือ..ดูมัน ไอ้ลูกคนนี้มันได้ใครมา ทำไมมันเป็นคนแบบนี้ “ เบอนาร์ดโกรธจนตัวสั่น เหลือทนกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่นับวันยิ่งไม่เห็นหัวใคร รมย์นลินจึงแตะแขนผู้เป็นสามีเบาๆ เพื่อให้เขาผ่อนอารมณ์โกรธลงบ้าง เพราะไม่อย่างนั้นเขาอาจจะหัวใจวายตายเพราะลูกชายตัวดีก็เป็นได้

เกลินนั่งกอดหมอนอิงอย่างคนอารมณ์ไม่สู้ดี นี่แหล่ะตัวจริงของนายนั่น ดีนะที่เธอไม่เผลอรู้สึกดีกับเขาไปมากกว่านี้ แอบผิดหวังในใจลึกๆ ไม่ได้ แวบหนึ่งที่ได้สบตาสีครามคู่นั้นมันทำเธออ่อนไหว แต่แล้วเขาก็เผยธาตุแท้ว่าเป็นผู้ชายไม่เอาไหน แถมยังมองโลกในง่ายร้ายสุดๆ คิดได้ไงนะว่าเธอวางแผนจะจับเขาทั้งที่เธอก็แสดงออกจากชัดเจนว่าเกลียดสีหน้าเขาขนาดไหน คิดแล้วก็เจ็บใจตนเองที่ปล่อยให้เขาจูบ

“ หนูบอกแล้วไงแม่ ว่าหนูเกลียดเขาเข้าไส้ชนิดที่ว่าชาตินี้ไม่มีวันญาติดี แล้วแม่ก็ดูเขาสิ นิสัยแย่มาก เขาพูดออกมาได้ไงว่าหนูจะจับเขา เป็นความคิดที่ห่วยแตกมาก “ เน้นเสียงอย่างเหลือทนกับพฤติกรรมที่ไร้สามัญสำนึก เพราะเธอเป็นคนโดนเอาเปรียบ ไม่เพียงเขาไม่รู้สึกผิดยังมากล่าวหาทั้งที่มันไม่มีมูลความจริง

“ แต่แม่คิดว่าแบบนี้แกเสียหายนะ “ รมย์นลินพูดอย่างหนักใจ ลึกๆ ก็แอบเคืองมิคาเอลนิดๆ ไม่ได้ แน่ล่ะเธอเป็นแม่เมื่อเห็นลูกสาวโดนหมิ่นเกียรติแบบนี้จะไม่รู้สึกอะไรเลยคงเป็นไปไม่ได้

“ โอ๊ย..แม่นี่มันยุคไหนแล้ว หนูไม่ถือหรอกเพราะเขาไม่ได้ทำอะไรหนู และไอ้เรื่องคลุมถุงชน บอกเลยล้าหลังมาก แม่อย่ามีความคิดเหมือนคุณเบอนาร์ดเชียวนา ให้หนูทนอยู่กับผู้ชายแบบนั้นหนูยอมตายดีกว่า “ บอกอย่างแน่นหนักว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็จะไม่มีวันยอมเด็ดขาด

เบอนาร์ดออกมานั่งเล่นที่สวนด้านนอกด้วยอารมณ์หงุดหงิด สมองทำงานอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรดีให้มิคาเอลยอมแต่งงานตามความต้องการของเขา ยิ่งรู้ว่าลูกคนนี้ดื้อด้านยิ่งกว่าอะไรดี มันไม่ง่ายเลย ถอนใจอยู่นานก่อนจะเห็นภรรยาเดินตามออกมา เมื่อเธอทิ้งกายระหงนั่งลงข้างๆ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง บอกได้เลยว่าเธอก็คงไม่พอใจในตัวลูกชายเขาเหมือนกัน

“ ที่รัก..ฉันว่าคุณเลิกล้มความตั้งใจเสียเถอะ มันไม่ได้ผลหรอก “

“ ไม่ได้..ยิ่งมิคาเอลเป็นแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกผิดกับคุณ เขาต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง ผมปล่อยเขามานานแล้ว ครั้งนี้เห็นทีจะเลยตามเลยไม่ได้อีกแล้ว ไม่งั้นเขาจะได้ใจ “

“ แต่สองคนนั้นเกลียดกันขนาดนี้ ถึงแต่งกันไปจะรอดเหรอค่ะ “

“ ไม่..ผมมองไม่ผิดหรอก แค่เด็กมันปากแข็งเท่านั้นเอง ผู้ใหญ่อย่างเราต้องช่วยสักหน่อย เชื่อผมสิ ผมจะทำให้สองคนนี้แต่งงานกันให้ได้ ผมชอบเกลินมาก ถ้าไม่ได้เธอเป็นลูกสะใภ้ผมไม่ยอม “ บอกอย่างดื้อดึง ยืดออกอย่างมั่นอกมั่นใจสุดๆ รมย์นลินส่ายหัวโคลง เธอรู้แล้วว่ามิคาเอลได้ความรั้นมาจากใคร

มิคาเอลเอาลัมโบร์กินี่รุ่นล่าสุดที่เขาเพิ่งสอยออกมาขับเล่นเพื่อระบายอารมณ์ เร่งความเร็วจนแทบจะทะลุไมล์ ลมตีผมจนยุ่ง เพราะเขาชอบฉายเดี่ยวแบบอิสรเสรีจึงไม่นิยมมีบอดี้การ์ดไว้ใกล้ตัว เวลาไปไหนมาไหนจึงมักไปเพียงลำพัง หึจะให้เขาแต่งกับยัยนั่นไม่ทางซะล่ะ คนอย่างเขาจะไม่ยอมให้ใครมาบงการชีวิต ยิ่งสองแม่ลูกมหาภัยนั่น จับพ่อเขาอย่างเดียวไม่พอ ริจะมาจับเขาอีกคน เฮอะ! ช่างหวังสูงกันเหลือเกิน ระหว่างที่รถหรูของเขามันแล่นไปตามทาง เสียงโทรศัพท์ก็ดังแข็งกับเสียงลม เพื่อความปลอดภัยจึงจำเป็นต้องจอดคุย จากที่อารมณ์เสียอยู่แล้ว เมื่อฟังข่าวจากปลายสายจึงอารมณ์เสียหนักกว่าเก่า เพราะลูกน้องที่บริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์ของเขาโทรฯมาบอกว่าหุ้นส่วนเกิดประสบปัญหาส่วนตัวจึงขอถอนตัวแบบกระทันหัน ชายหนุ่มสบถเสียงดังลั่นรถ

“ โธ่! เว้ย ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยวะ “ ปีนี้ยอดกำไรไม่ค่อยได้ผลตามคาดจึงค่อนข้างกระท่อนกระแท่นพอดู ยิ่งเมื่อมีคนถอนหุ้นไปแบบนี้เขาก็แย่นะสิ ตอนแรกเข้าตั้งใจจะขยายโรงงานไปที่เมืองไทย งานนี้เลยต้องคิดหนัก เพราะเขาไปดูที่ดูทางไว้แล้ว และวางมัดจำไว้ส่วนหนึ่ง หากว่าต้องปล่อยให้คนอื่นไปเสียดายแย่ ทำไงดีวะ

ชายหนุ่มกลับมาที่คอนโด ตั้งใจว่าจะมาพักให้หายหงุดหงิด จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจึงลงไปที่ฟิตเสนด้านล่าง แต่กลับเจอเอมม่าเข้าพอดี

“ มิกกี้! “ เสียงหวานหยดทักมาแต่ไกล แต่คนฟังกลับเมินหน้าหนีอย่างเซ็งๆ “ ฉันแวะเข้ามาหาคุณหลายครั้ง แต่คุณไม่อยู่ เดี๋ยวนี้กลับไปอยู่บ้านแล้วเหรอค่ะ “

“ ผมก็ไปๆ มาๆ แบบนี้ไม่เห็นแปลกเลย “

“ ดูหน้าสิ มุ่ยเชียว อารมณ์เสียเรื่องอะไรคะ “ ยักย้ายสะโพกงอนงามเข้ามาหาเบียดอกทรงมหึมาพร้อมส่งสายตาหวานเชื่อม

“ ช่วงนี้บริษัทมีปัญหาน่ะ “ เขาก็เล่าออกไปแบบส่งๆ ไม่ได้หวังว่าเธอจะช่วยแก้ปัญหา แต่เธอกลับออกความเห็นแบบที่เขาลืมคิด

“ ไม่เห็นยากเลยนี่คะ พ่อคุณออกจะรวย คุณก็ชวนพ่อคุณมาเข้าหุ้นสิ “ ความคิดมันทำเขาแปลกใจทำไมเขาไม่คิดเรื่องนี้มาก่อนเลยนะ มันไม่น่าจะยากถ้าจะโน้มน้าวเบอนาร์ดให้มาลงทุน แม้ช่วงนี่บริษัทจะมีปัญหาบ้าง แต่มันก็ทำผลกำไรไม่เคยขาด คิดได้เช่นนั้นมันทำเขาอารมณ์ดีขึ้นมาทีเดียว นึกคำพูดต่างๆ นานเพื่อที่จะใช้มันหว่านล้อมผู้เป็นพ่อ ถ้าเบอนาร์ดมาเป็นนายทุนใหญ่รับรองว่ามันต้องได้สวยอย่างแน่นอน