ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Sci-Fi EXO] The exoplanet war : แผนปฏิรูปกองทัพ (ChanKris)

    ลำดับตอนที่ #1 : แผนปฏิรูปที่ 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 365
      0
      1 พ.ย. 56

           “ท่ามกลางมหาสงครามของสมาพันธรัฐ เอ็กโซแพลนเน็ต (EXOPLANET) ภายใต้การนำของกองทัพจักรวรรดิและกลุ่มสัมพันธมิตรเอสดีโอ SCDO ที่ เกิดขึ้นยืดเยื้อยาวนานกว่า 200 ปี ทำให้ลักษณะประชากรมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก โดยจำนวนประชากรชายมีอัตราลดลงอย่างน่าวิตก ส่วนประชากรหญิงซึ่งถูกดูแลอย่างเป็นพิเศษในสวนแห่งสันติภาพก็ยังเสี่ยงต่อการกลายพันธุ์ พวกเราจึงได้อพยพจากดาวเคราะห์ลำดับที่ 3 ของระบบสุริยะ มาอาศัยยังดาวดวงนี้ที่มีพิกัดนอกระบบแม้ว่ามันจะมีสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมือน กับที่ที่เราเคยอาศัยอยู่ แต่เราก็ต้องวิวัฒนาการเพื่อให้ดำรงชีวิตต่อไปได้ ณ เวลานี้มันก็ได้ผ่านมาแล้วกว่า 2000 ปี            ร่องรอยของบรรพบุรุษของเรายังคงอยู่ที่นั่นเสมอมา ใช่แล้วล่ะ ที่แห่งนั่นดวงเคราะห์ลำดับที่ 3 โลกในอดีตนั่นเอง พวกเราเป็นลูกหลานของเผ่าพันธุ์มนุษย์ แม้ว่าในตอนนี้เราจะเรียกตัวเองว่า-เอ็กโซไทป์-ก็ตาม...........



     

          “ทำไมพวกเราต้องอพยพจากโลกมาด้วยล่ะครับศาตราจารย์คริส

    หนุ่มน้อยตาใสคนหนึ่งยกมือถามขึ้น คนที่ถูกเรียกว่าศาสตรจารย์สะดุดนิดนึง เขามองเจ้าเด็กตัวสูงโย่งที่นั่งหลังห้องแล้วรู้สึกขัดใจ วันนี้เขาไม่ได้มาเพื่อล้อเล่นกับเด็กบ้าแบบนี้


     

    ...........เราต้องนึกถึงเป้าหมายสำคัญก่อน...........

    ..........ใช่แล้วล่ะ  ภาพลักษณ์ของกองทัพจักรวรรดิ.............

     
     

              “ไม่ต้องรีบร้อนเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังอยู่แล้ว ช่วยอดทนฟังอีกหน่อยด้วย

    เขาตอบแต่ไม่มองหน้าเจ้าเด็กนั่น และเริ่มอธิบายอย่างจริงจังต่อไป แต่นั่นกลับทำให้เจ้าคนถามปัญหายิ้มอย่างพอใจที่ได้ยียวนพร้อมกับมองหน้าที่ กำลังหลบสายตาอยู่


     

             “การอยู่ใน-เอ็กโซแพลนเน็ต-ของมนุษย์กลุ่มแรกที่เดินทางมากับยานอวกาศไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกพบอย่างบังเอิญในแผนสำรวจเพิ่มเติมภายหลังจากที่ความหวังของมนุษย์ได้เกือบดับมอดไปเพราะไม่สามารถหาพิกัดของดาวเคราะห์เป้าหมายที่จะสร้างโลกใหม่ได้ในสถานการณ์ที่เชื้อเพลิงใกล้หมด กัปตันยานอากาศชาวญี่ปุ่นจึงได้ตัดสินใจลงจอดยานที่ดาวเคราะห์เล็กๆซึ่งถูกพบโดยไม่คาดฝัน บ้างก็มีข่าวลือว่ามีแสงออโรร่าอวกาศนำทางให้มาพบ มนุษย์หลายกลุ่มเชื่อว่านี่คือการประทานพรของพระเจ้าให้พวกเขามีชีวิตรอดต่อไป โดยดาวเคราะห์มีปริมาณก๊าซออกซิเจน ไนโตรเจน และอื่นๆที่จำเป็นมากพอต่อการหายใจ แต่สัดส่วนของผืนดินมีน้อยมากเมื่อเทียบกับผืนทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลและปัญหาที่สำคัญที่สุดที่เกิดขึ้นและทำให้ต่อมาอีก 1800 ปีเกิดสงครามระหว่างชาวเอ็กโซไทป์และนั่นก็เป็นคำตอบว่าทำไมมนุษย์จึงต้อง อพยพจากโลกมาที่เอ็กโซแพลนเน็ตก็คือ................

     

    ตุ่บ!’

     

    มือใหญ่ตะปบลงบ่าของคนที่นั่งข้างหน้าจนทำให้สะดุ้งจนแว่นตาเกือบหลุดออกจากดั้ง แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือ สายตาของอาจารย์รับเชิญพิเศษจากกองทัพจักรวรรดิ ผู้บังคับหน่วยเควินหรือคริสที่มองมายังคนที่นั่งด้านหลังของเขานี่สิ  เจ้านี่จะเห็นไหมนะ ว่าสายตาที่เย็นยะเยียบเหมือนภูเขาน้ำแข็งใต้มหาสมุทรโพเซดอนนี่มันน่ากลัวขนาดไหน

     
     

              “ฮ๊าว =O=   ง่วงจังเลยอ่ะ ดีโอเพื่อนรัก  นายช่วยฟังแล้วมาเล่าให้ฉันฟังแล้วกันนะ นอนล่ะ

     

    ซวยแล้วหน้าหล่อๆของอาจารย์พิเศษเริ่มบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ แม้ว่ากำลังจะพยายามเก็บกดอารมณ์นั่นไว้ก็ตาม

     
     

                “ไอ้บ้าชานยอล ตื่นเดี๋ยวนี้นะ อะ ไอ้......

    ดีโอไม่รู้จะทำยังไงกับชานยอลจอมป่วน ทำไมมันต้องกวนประสาทคนที่แสนน่ากลัวคนนี้ด้วยนะ ดีโอหมดปัญญาเรียกมัน เขาก้มหน้าแต่แอบเหลือกตาดูสถานการณ์พลางใช้นิ้วดันแว่นให้เข้าที่

     

    คริสรู้สึกโมโหไอ้เด็กบ้าอย่างถึงที่สุด ทำไมกันนะ ทำไมต้องมาเจอมันด้วย ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากมาที่นี่นักหรอก แต่เพราะกองทัพกำลังขาดแคลนกำลังพล โดยเฉพาะหน่วยของเขา การมาที่โรงเรียนเตรียมทหารเพื่อชักจูงให้เด็กหนุ่มผู้มีความสามารถตัดสินใจ สมัครเข้าในหน่วยจึงเป็นเรื่องที่จำเป็น แผนแรกคือการสร้างความฮึกเหิมในเผ่าพันธุ์เพื่อให้รู้สึกหวงแหนในการปกป้องนั้นล้มไม่เป็นท่า ยังไม่ทันที่จะพูดจบเขาก็ถูกเจ้าเด็กนี่วอนเข้าให้

     

              ต้องนิ่งสิ! O_O

     

               ต้องสงบ!  ~__~

     

                ต้องไม่มองหน้ากวนโอ๊ยของมัน................. >_<!

     

                “เอาล่ะจากส่วนนี้ถัดไปผมจะขอให้หัวหน้ากองเลย์มาอธิบายต่อครับ

    คริสผายมือไปเพื่อเชิญคนที่ยืนท่าระเบียบพักให้ออกมาบรรยายต่อ  ส่วนเขายืนหลบมุม สายตาจ้องมองตรงพร้อมเชิดหน้า หากแต่ยังมิวายลอบมองเจ้าหนุ่มเจ้าปัญหาหลังห้องอยู่เป็นระยะ


     

    ดูท่าเจ้านั่นจะหลับไปแล้วจริงๆ เขาได้ยินเสียงน่าเกลียดที่ถูกกรนออกมา เหตุที่แน่ใจว่าเป็นอย่างนั้นก็คือตาขาวๆปรือๆเพราะเปลือกตาปิดไม่มิด เขารู้ดีว่านี่คืออาการหลับของจริง



     

    ......................ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย.........................

    .....................ชานยอล................เจ้าเด็กน้อย..............

    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .............และเขาก็ไม่อาจลืมจูบอันแสนบริสุทธิ์และหอมหวานนั้นได้เลย....................

    ..............ชานชานเจ้าหญิงตัวน้อยของพี่ชายคริส..............................................





    To be continued.

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×