คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แผนปฏิรูปที่ 2
“ชานยอล ตื่นๆ”
เสียงอันคุ้นเคยพยายามปลุกให้ชานยอลตื่น แต่เขาแกล้งนิ่งสนิทเหมือนไม่รับรู้ จนคนปลุกต้องใช้มือเขย่าหัวเขาแรงๆ แถมยังขยี้ซะ...............นั่นหนังหัวคนนะเว้ย!.......................
“โอ๊ย! เจ็บครับเจ็บ.........ผมตื่นแล้วคร้าบบบบ คุณชายดีโอ” >_<
ชานยอลลูบหัวตัวเองป้อยๆ เพื่อเช็คว่าผมหลุดออกไปสักกี่กำได้ ดีโอตีหน้าเข้ม ตาขาวๆกลมโตที่มีสัดส่วนมากกว่าตาดำเมื่อเทียบกับคนทั่วไปมองขวาง ชานยอลมองดูแล้วเขารู้สึกตลกชะมัด
...................นายพยายามชงมุกตลกใส่ฉันอยู่หรือไง ไม่เห็นมันจะน่ากลัวสักนิด.............................
...................................................กลับดูน่ารักซะมากกว่า...............................................................
...............................................เนอะ!....................(ความคิดในใจประสานเสียงพร้อมกัน).............................
ดวงตากลมโตสุกใสราวกับเด็กอนุบาลที่กำลังโกรธเพราะถูกแย่งของเล่น นี่ถ้าพองลมเข้าไปที่แก้มป่องๆนั่นอีก มันจะน่ารักน่ามองขนาดไหนกันนะ อยากลองเอานิ้วจิ้มดูจัง ชานยอลชอบเวลาเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของคนคนนี้แม้แต่ตอนโกรธแบบนี้เขาก็ชอบ นั่นทำให้อยากแหย่แกล้งเข้าไปอีก
“ตาเหลือกยังกับนกเค้าแมว อุบ! คิก คิก คิก......”
ชานยอลพยายามกลั้นขำในขณะที่ดีโอกำลังสะกดอารมณ์โมโหของตัวเอง เขาได้แต่กัดริมฝีปากล่างและบดขยี้มันราวกับว่านี่คือเจ้าคนกวนโมโหที่อยู่ ตรงหน้า เขารู้สึกท้อใจในความบ้าของเจ้านี่อย่างมาก แทบจะทุกเรื่องในโลกใบนี้ก็ว่าได้ที่ชานยอลเอามาล้อเล่นราวกับว่าสนุกเสีย เต็มประดา!
“ไอ้..แมวน้ำสติฟั่นเฟือนเอ้ยยย!!ชั้นไม่มีเวลามาเล่นกับนายนะ รู้ไหมว่าวันนี้ทำอะไรลงไป อาจารย์ไคโกรธมากเลยนะที่นายไปกวนบาทาอาจารย์พิเศษจากกองทัพจักรวรรดิ เขาเลยเรียกฉันเข้าไปถูกด่าแทนนายที่นอนหลับไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว แถมยังเทศนาชั้นเป็นชั่วโมงไม่ให้ไปไหนเลยด้วย เจ้าอาจารย์นั่นปกติก็ชอบหาเรื่องชั้นอยู่แล้ว คราวนี้ยิ่งแล้วใหญ่ สงสัยเป็นโรคจิตชอบหาเรื่องนักเรียน”
ดีโอระบายใส่ชานยอลเป็นชุด ทันทีที่ได้ยินชื่ออาจารย์ไค ชานยอลค่อยๆขยับตัวนั่งตรงและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ดีโอที่ยืนค้ำหัวตัวเองอยู่ แต่นั่นก็ไม่สูงไปกว่าเขามากนัก ชานยอลแกล้งมองเยาะเย้ยความสูงของดีโอเหมือนกับที่เคยทำเป็นประจำโดยมองไล่ตั้งแต่ปลายเท้าจรดศีรษะ ซึ่งนั่นทำเอาดีโอของขึ้น ดีโอแค้นมันจริงๆทั้งๆที่เขายืนอยู่เขาไม่ผิดซะหน่อย หมอนี่ต่างหากที่ดันสูงเกินชาวบ้านเอง แต่จู่ๆแววตานั่นกลับเปลี่ยนเป็นแววตาที่นิ่งขึ้นอย่างน่าแปลกใจ เหมือนมีพลังงานบางอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจเกิดขึ้น ดีโอขยับตัวหนีรัศมีอันน่ากลัวของมันไปด้านหลังเล็กน้อย
“ชั้นทำผิดแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย ทำไมหมอนั่นต้องเรียกนายไป”
ชานยอลจ้องตาดีโออย่างรุกราน จนเขารู้สึกเหมือนกำลังถูกสอบสวน นี่มันใช่ความผิดเขาหรือเนี่ย
“มะ..ไม่ รู้ อาจจะเป็นเพราะฉันนั่งข้างหน้านายไง หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะนายสนิทกับฉันที่สุด อันที่จริงถ้าไม่มีฉัน นายก็คงไม่มีเพื่อนคบ ใช่ม้า ฮะ ฮะ ฮะ”
ดีโอพยายามยิงมุกฝืดๆเมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งของชานยอล เขาสาบานได้ว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยเลยกับโหมดดาร์คชานยอล แต่นี่มันใช่สถานการณ์ที่เขาจะต้องยิงมุกเรอะ? เขากำลังโกรธเจ้านั่นอยู่นะ!
..............................ดีโอ แกโกรธมันอยู่นะ ไม่ใช่ให้มันมาโกรธแก.....................................
ดีโอตีสีหน้าจริงจังบ้างเพื่อพยายามทำให้ชานยอลกลับเข้าสู่ประเด็นที่เขากำลังอยากให้เป็น
“สรุปคืออาจารย์ไคสั่งมาว่า เขาจะพานายไปขอโทษอาจารย์คริสที่กองทัพวันพรุ่งนี้ แต่ไม่ต้องห่วงพวกเราจะไปด้วยกัน ”
“เรื่อง?” ชานยอลกลอกตา ส่วนดีโอส่ายหน้ากับอารมณ์เด็กๆของมัน
“เจ้านั่นจะพานายไปด้วยทำไม” เหมือนชานยอลจะยังคงโมโหอยู่
“พวกเราจะไปด้วยกันหมดโว้ย เด็กปี 3 ทั้งชั้นปีเเลย นายหลับอยู่คงไม่รู้ว่าพรุ่งนี้อาจารย์จะพาไปเยี่ยมชมกองทัพ เผื่อว่าใครสนใจหน่วยไหนจะได้เลือกหน่วยที่ตัวเองชอบ”
“อ้อ เหรอ แฮะๆ” ชานยอลยิ้มแหะๆ
“อ้าว ทำไมดีขึ้นแล้วล่ะ เมื่อกี้ยังโมโหอยู่เลย” ดีโอแปลกใจกับอารมณ์แปรปรวนของชานยอล
“ก็ชั้นดีใจที่จะได้ไปกองทัพกับนายนี่นา แต่ตอนแรกชั้นนึกว่าเจ้าอาจารย์ไคนั่น มันจะมายุ่งกับนายอีกทำไมกัน” ชานยอลบอก แววตาดูเหมือนเด็กที่แย่งของเล่นจากเพื่อนได้สำเร็จ
“ไอ้ประสาท ชั้นนึกว่านายไม่พอใจที่จะต้องไปขอโทษอาจารย์คริส” ดีโอว่ามัน
“เรื่องที่ว่าจะไปเจอคนคนนั้น ฉันดีใจจะตายไป” ชานยอลบอกตาลอย
“ทำไม” ดีโอสงสัย
“ก็นั่นน่ะ รักแรกของฉันเลยนะ ฮุฮุฮุ”
ชานยอลฉีกยิ้มให้ดีโอ เขากลอกตาโตๆไปมาล้อเลียนเพื่อนรัก จนดีโออดหมั่นไส้ไม่ได้
“หน้าอย่างนายนี่นะมีความรัก”
ดีโอเสกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่าง ให้ตายสิ เกือบจะลืมได้อยู่แล้วเชียว ไอ้บ้าชานยอล
“ก็หน้าอย่างฉันนี่ล่ะ ที่นายชอบน่ะ ไม่ใช่หรือไง พ่อหนุ่มน้อย” ชานยอลแหย่ดีโอที่ตอนนี้ทำตัวไม่ถูกเหมือนหนูติดจั่น กลอกตาไปมาด้วยอาการตื่นเต้น
“อะ ไอ้...........”
ดีโอพูดไม่ออก ได้แต่อ้ำอึ้งพยายามคิดประโยคที่จะพูดต่อในที่สุดก็ทำได้แค่ตัดบทหนี
“เออ! ถ้าใช่แล้วไง เรื่องที่ชั้นจะมาบอกก็แค่นี้แหละ พรุ่งนี้เจอกันก็แล้วกัน”
ดีโอบอกและรีบเดินโดยทิ้งเจ้าบ้านั่นไว้ที่ห้องเรียน เขาวิ่งสุดฝีเท้า วิ่งให้เร็ว วิ่งราวกับจะให้ความอับอายที่ไม่อยากนึกถึงนั่นจงมลายหายไปจากจิตใจส่วนลึก
............................................ไอ้บ้าชานยอลเอ้ย!.................................................................
........................................... ฉันน่ะมันผิดเอง........................................................................
...........................................ที่ดันไปชอบหน้าแบบนั้นของนาย........................................
'ก็ตอนนั้นฉันชอบหน้าแบบนั้นจริงๆนี่นา'
To be continued.
ความคิดเห็น