คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : ตอนที่44: ใครลักหลับเมียช้าน???
เ้าวัน่อมา ฮันยอ้อเ้าบริษัทึโทรามให้อมิน่วยมาเฝ้าไ้ฮยอแให้
“ั้นไปไม่นานหรอนะ ฮยอแ” ฮันยอบอนัวเล็ที่นอนมอยู่บนเีย ไ้ลลไปเพียแ่เล็น้อย
“อืม” ฮยอแพยัหน้า ฮันยอึูบเ้าที่หน้าผาอันีเียว
“ั้นไม่อยาทิ้เธอไว้เลยอ่ะ ฮยอแ” ฮันยออฮยอแที่ไม่มีแรัืนใๆทั้สิ้น((เส็ป๋า))
“ทำไมล่ะ ฮันยอ” ฮยอแถามอย่าเหนื่อยอ่อน บหน้าเ้าที่ไหล่ว้าอฮันยอ
“็..ิถึนิ” ฮันยอพูเสียอ้อนๆ พลาสูมลิ่นหอมๆาอออันร้อนรุ่ม((้วยพิษไ้นะ นแ่้อย้ำบ่อยๆเ๋วนอ่านะิ้นานไปไล555))อฮยอแ
“อืม” ฮยอแเริ่มหมแรพู
“ฮยอแ” ฮันยอเรียนในอ้อมอ ่อนเยาเล็มาูบ ฮยอแไม่มีแระทำอะไรทั้นั้น ไ้ปล่อยให้ฮันยอทำามใอบ
“อ๊ะ อโทรับ” อมินที่เินเ้ามา เพราะประูบ้านไม่ไ้ล็อ และประูห้อนอน็ไม่ไ้ปิ เลยไู้หนัสเ้า ฮันยอึผละออาฮยอแอย่าเสียาย ่อยๆประอนัวเล็ที่าหน้าีๆ ็ึ้นสีเล็น้อย ลนอน
“ไม่เป็นไรหรอรับ ุนอมิน ฝาฮยอแ้วยนะรับ ผมะไ้รีบไปรีบมา” ฮันยอหันมาบออมิน
“ไ้รับ ุนฮันยอ ไม่้อเป็นห่วหรอรับ” อมินบอ
“ไป่อนนะรับที่รั ฟอ” ฮันยอมิวายหอมแ้มนิ่มอฮยอแ ่อนเินออไป
“แหม นาไม่สบายยัสวีทไ้นานี้นะเนี่ย” อมินแวทันทีเมื่อฮันยอออไป
“พี่อมิน อย่าล้อผมสิ” ฮยอแพูเสียเบา ่อนมุหน้าเ้าผ้าห่ม้วยวามเิน
“พี่ทำโ๊ฟัทอมาให้้วยนะ” อมินูปิ่นโให้ฮยอแู
“อบุนับ แ่ผมไม่หิวอ่ะ” ฮยอแว่า
“ไม่หิว็้อินนะ ไม่ั้นะหายไ้ยัไ ฮยอแนเ่อพี่หายไปไหนัน หึ?” อมินพู พลาแะปิ่นโ ทำให้ลิ่นโ๊หอมฟุ้ทั่วห้อ
“เอ้า อ้าปาเร็วนเ่” อมินเป่าโ๊ป้อนฮยอแ แ่ฮยอแไม่ยอมิน
“ผม ไม่หิวอ่ะับ พี่อมิน” ฮยอแเบือนหน้าหนี
“ถ้าไม่ิน พี่ะโทรามุนหมอินนะ” อมินู่
“พี่อมินอ่ะ ิน็ไ้ อ้ำ” ฮยอแนึถึเ็มียาเมื่อวานแล้ว รีบินทันที
“ิๆ เ่มา อย่านี้สิถึะเป็นน้อพี่” อมินพูอย่าเอ็นู ่อนป้อนฮยอแ่อ
“ฮื้อ พี่อมิน ผมอิ่มแล้วอ่ะ” ฮยอแเริ่มอแ เมื่อินไปไ้เพียสอสามำ
“อิ่มไ้ยัไ ินไปยัไม่ถึรึ่เลยนะ” อมินว่า พลาิหาทาที่ะทำให้ฮยอแิน่อ
“็ผม..ฮึๆ อิ่มแล้ว ฮือๆ” ฮยอแสะอึสะอื้น ทำให้อมินใมา
“อะอ่าว ร้อไห้ทำไมฮึ ฮยอแ โอ๋ๆ” อมินปลอบฮยอแ
“ฮือๆ พี่อมินอย่า ฮึๆ โทรหาุนหมอินนะ ฮือๆ” ฮยอแพูไปสะอึสะอื้นไป
“อ่ะ พี่ไม่โทร็ไ้ เียบนะนเ่” อมินลูบหลัฮยอแ
“ั้น ินยาัหน่อยนะ” อมินพู พลาหยิบวยา
“อ๊ะ มันมรึป่าว พี่อมิน” ฮยอแถาม เมื่อเห็นอมินเทยาใส่้อน
“ไม่บหรอ รู้สึุนฮันยอบอใหุ้นหมอินัยาเ็ให้น่ะ อ๊ะ นี่ลิ่นสอเบอร์รี่้วยล่ะ ฮยอแ” อมินมยา ่อนบอฮยอแ
“ริหรอับ อ้ำ” ฮยอแยอมินยาแ่โยี
“เอ้าินน้ำ้วย” อมินป้อนน้ำฮยอแ
“พี่อมิน” ฮยอแถาม เมื่ออมิน่วยพยุฮยอแลนอน
“มีอะไรหรอ เ็ี้สสัย” อมินบีบมูฮยอแอย่าเอ็นู
“สามีพี่เป็นนยัไหรอับ?” ฮยอแถามาแป๋ว
“็ ื่อบื้อ ม บ้าาม อบวามา” อมินนับนิ้วอบ
“เอ๋ แ่พี่อมินับ นั่นมัน้อเสียทั้นั้นเลยนี่นา” ฮยอแว่า
“็หมอนั่นมีแ่้อเสียนี่นา ฮิๆ” อมินำับท่าทาอฮยอแที่ิ้วนันอย่าสสัย
“อ่าว แล้วทำไมพี่อมินถึแ่านับเ้าล่ะับ” ฮยอแถามอย่าอยารู้อยาเห็น
“็เพราะว่ารัไ ฮยอแ” อมินยิ้มให้ฮยอแ แ่แววาลับสั่นไหว
“แ่ะว่าไปแล้ว ฮันยอ็ไม่่อยะมี้อีเหมือนันนะเนี่ย” ฮยอแทำท่านึ
“อย่าน้อย ุนฮันยอเ้าไม่เ้าู้เท่าสามีพี่หรอ ฮยอแ” อมินลูบหัวฮยอแ
“พี่อมินรู้ไ้ยัไับว่าฮันยอเ้าไม่เ้าู้” ฮยอแยัสสัย
“แหม พี่เห็นทีไร็สวีทันทุทีแหละน่า” อมินแว
“แ่ว่า..ทำไมฮันยอเ้าอบไปทำอะไรับใรอยู่เรื่อยเลยล่ะับ” ฮยอแเริ่มเบะปา
“เ้า้อมีเหุผลแหละ ฮยอแ พี่รู้ว่านอย่าุนฮันยอรัเรานเียวนั่นแหละ” อมินบอ
“ริหรอับ พี่อมิน” ฮยอแถามาโ
“ริสิ เอ้า เลิถามไ้แล้ว พี่ะเ็ัวให้นะ” อมินพูพลาแะระุมเสื้อฮยอแออ((มินนี่..าทัมอาราย่าย้าน???))
‘โอ๊ะ ทำไมาวั๊วะ((น่าเี๊ยะ))อย่านี้เนี่ย ุนฮันยอยัไม่ไ้หรอรึ?’ อมินิ เมื่อปลระุมเสื้อฮยอแออหม เผยให้เห็นหน้าอหน้าใ((แมีะเ้ารึฮยอ?)) และหน้าท้ออันาวเนียน ปราศาร้อย((รั))((เพราะฮันยออเี๊ยะท่อนบนฮยอแมานาน))
“พะพี่อมิน ้อผมทำไมอ่ะ” ฮยอแรู้สึถึสายา((ล่อแหลม))ออมิน เลยเิอาารเินเ้า
“อ๋อ ป่าวหรอ เ๋วพี่ไปรินน้ำใส่าม่อนนะ” อมินพู แล้ว็เินเ้าไปในห้อน้ำ
‘นี่ิที่ั้นเป็นเะนะเนี่ย ไม่ั้นฮยอแไม่เหลือหรอ’ อมินิ แล้ว็ยาม พร้อมผ้ามา้าๆเียฮยอแ
“ิๆ พี่อมิน ผมัะี้” ฮยอแหัวเราะ เมื่ออมินเ็เ่าให้ฮยอแ((ถ้าเรื่อริ ป่านนี้มินนี่สลบาเ่าฮยอปายละ 555))
“บ้าี้หรอ อิอิ นี่แน่ะๆ” อมินยิ่แล้ฮยอแเ้าไปอี
ิ้่อ
“เอ๊ะ ใรมาน่ะ” อมินหยุี้ฮยอแ
“เ๋วพี่มานะฮยอแ” อมินพูเส็็เินลไปูที่หน้าประู
“ถ้าไอนส่พิ่ามาอีละ็ แม่ะีให้หัวแเียว” อมินไม่พูป่าว หยิบร่มใล้ๆประูมือถือไว้ ่อนเปิประู
“ใรน่ะ” อมิน้าร่ม้าไว้
“อ่ะเอ่อ ฮยอแอยู่มั๊ยรับ?” ีวอนมอร่มอมินอย่าระแว
“แล้วุนเป็นใรล่ะ?” อมินไม่มีท่าทีะลร่มล
“เอ่อ ผมเป็นเพื่อนฮันยอน่ะรับ ื่อ ีวอน” ีวอนอบอย่าล้าๆลัวๆ
“เอ๊ะ เพื่อนอุนฮันยอหรอ?” อมินลร่มล ีวอนึถอนหายใ
“รับ ือพอีเห็นว่าฮยอแไม่สบาย เลยมาเยี่ยมน่ะรับ” ีวอนบอพราูะร้าผลไม้ใหู้
“อ๋อ ผม้ออโทษ้วยนะรับที่เสียมารยาท พอี่วนี้มีนหน้าแปล เอ้ย แปลหน้ามาบ่อยน่ะรับ” อมินอธิบาย
“อ้อ ไม่เป็นไรรับ ุน..” ีวอนเว้นให้อมินแนะนำัว
“ผม อมินรับ พอีุนฮันยอเรียให้ผมมาเฝ้าฮยอแน่ะรับ เิเ้ามาสิรับ” อมินบอ ่อนเิีวอนเ้าบ้าน
“อ๊ะ ผมอัวไปโทรสับแป๊บนึนะรับ ุนะเ้าไปูฮยอแ่อน็ไ้” อมินนึึ้นมาไ้ เินออไปโทรสับ ีวอนึเปิประูเ้าห้อนอน พบับร่าอฮยอแที่หลับสนิทเปลือยท่อนบนอยู่ ทำให้ีวอนอารมพลุพล่าน เพราะร่าายท่อนบนอฮยอแอันาวนวลเนียนไร้ที่ิ ีวอนเผลอสัมผัสอย่าลืมัว แ่็้อัมือออเมื่อฮยอแพลิัว
“เฮ้อ ทำไมุนถึหลับไ้เ็ ี่อย่านี้นะ” ีวอนเลี่ยผมฮยอแออ า็้อมอฮยอแไม่ระพริบา
“นี่เราิอะไรอยู่เนี่ย” ีวอนรีบสะบัวามินั่นออ ่อนยามใส่น้ำที่เย็นหมแล้วไปเปลี่ยน
“อื้อ” ฮยอแราเบาๆ แ่็ยัหลับสนิท เมื่อีวอนเ็ัวให้
“ไอฮันมันอทนริๆ ที่ยัไม่ไ้ทำอะไรเลย เอ๊ะ หรือทำไปแล้ว?” ีวอนิอยู่นเียว มือ็เ็มือนุ่มอฮยอแ
ุ๊บ
ีวอนูบมืออฮยอแเบาๆ พลาสูมลิ่นหอมที่ยาะลืมไ้ ยิ่ทำให้อารมอัวเอเลิไปไล
“เฮ้ย ไอวอน เมิทำอะไรน่ะ??!!!!” ฮันยอที่ลับมาแล้ว เปิประูเ้ามาเอีวอนูบมือภรรเมียสุที่รัอัวเอถึับะโนเสียั
“อะเอ่อ” ีวอนแ้ัวไม่ถู เพราะฮันยอเห็นอยู่เ็มา าหนัาเา
“เมิปล่อยเมียรูเ๋วนี้” ฮันยอรเ้ามาระามือีวอนออ
“อื้อ” ฮยอแเริ่มรู้สึัว
“เมิิะทำอะไรเมียรู ไอวอน? เมิออไปเ๋วนี้เลย” ฮันยอนั่ลบนเีย บััวฮยอแที่เปลือยท่อนบนอยู่ไว้
“ฮะฮันยอ” ฮยอแเรียฮันยอเบาๆ
“ฮยอแ เป็นอะไรรึป่าว? โนมันทำอะไรรไหน?” ฮันยอรวสภาพร่าายอฮยอแ
“ใรทำอะไร?” ฮยอแาปรือ ถามอย่าๆ
“นี่เมิลัหลับเมียรูเลยหรอวะ ไอวอน?” ฮันยอส่สายาอาาไปให้ีวอน
“เิอะไรันึ้นหรอรับ?” อมินที่พึุ่ยโทรสับเส็ วิ่เ้ามาเมื่อไ้ยินเสียัลไป้าล่า
“อมิน ุนปล่อยให้มันเ้ามาลวนลามฮยอแไ้ยัไเนี่ย?” ฮันยอหันไปถามอมิน
“ผมอโทรับ พอีผมออไปโทรสับแป๊บนึ แล้ว็ลืมไปเลยว่าผมเ็ัวฮยอแ้าไว้” อมินรีบอธิบาย
“ั้น ไม่เป็นไรหรอรับ อบุนมา ุนลับไปพัเถอะ” ฮันยอระับอารม บออมิน
“ผมอโทริๆนะรับ” อมินบอ่อนเินออไป
“เมิ็ออไป้วยเลย ไอวอน” ฮันยอหันไปบอีวอน
“รูอโท ไอฮัน” ีวอนบออย่ารู้สึผิ
“ออไป” ฮันยอไม่มอีวอน ีวอนึำใเินออไป
“ฮันยอ” ฮยอแที่อยู่ับเหุาร์เรียฮันยออย่าหวั่นๆ
“อะไรเล่า?” ฮันยอเผลอพูเสียัอย่าลืมัว เนื่อาวามโรธยัไม่หาย
“นะนาย วาั้นทำไม ฮันยอ ฮึๆ” ฮยอแใ นร้อไห้ ฮันยอึไ้สิ
“อ๊ะ อโท ฮยอแ ั้นไม่ไ้ั้ใ” ฮันยอรีบเ็น้ำาให้ฮยอแ
“ฮึๆ ั้นลัวนะ ฮันยอ ฮือๆ” ฮยอแพูเสียสั่น
“ั้นอโทนะ ฮยอแ อย่าร้อสิ” ฮันยอึฮยอแเ้ามาอ
“ฮือๆ นายโรธั้นหรอ ฮันยอฮึๆ ฮือๆ” ฮยอแร้อไห้เสียั
“ป่าวๆ ใระไปโรธเ้าหิลล่ะ” ฮันยอูบับน้ำาให้ฮยอแ ฮยอแเริ่มสบล
“ละแล้ว นายไปว่าุนีวอนเ้าทำไม?” ฮยอแถามเสียเบา
“็มันบัอามาแะ้อเ้าหิอั้นน่ะสิ ไหนูิ มีอะไรเสียหายมั่” ฮันยอไม่พูป่าว ใ้สายาแทะโลมร่าายท่อนบนอันเปลือยป่าวอฮยอแ
“นะนายมออะไรอนายน่ะ ฮันยอ” ฮยอแเริ่มเินหน้าแ
“มอนสวยไรับ” พูเส็ ฮันยอ็้มลสูลิ่นาอออฮยอแ ่อนะูเม้มให้เป็นรอย
“ฮะฮันยอ ทำอะไรน่ะ” ฮยอแถามเสียสั่นเมื่อฮันยอูเม้มที่หน้าอ
“ แสวามเป็นเ้าอไรับ ที่รั” พูเส็ ฮันยอ็ไล้ลิ้นไปทั่วหน้าท้อที่แบนยิ่ึ้นเนื่อายัไม่ไ้ินอะไรเลย
“ฮะฮันยอ นายะแสวามเป็นเ้าอแบบนี้ทำไม ในเมื่อนายเป็นเ้าอั้นทั้ัวและหัวใอยู่แล้ว” ฮยอแพูเสียแหบพร่า ฮันยอทีู่เม้มทั่วร่าาย((ท่อนบน))อฮันยอึเยหน้าึ้นมา
“ฮยอแ” ฮันยอมอาฮยอแอย่ารัใร่ ่อนุบอย่าเนิ่นนาน
“ั้นหนาวอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแหมแรบอยู่ที่ออฮันยอ ัวเริ่มสั่นน้อยๆเพราะวามหนาว
“ั้นใส่เสื้อนะ ไ่น้อย” ฮันยอพู พลาหยิบเสื้อัวใหม่ลายนีโม่((นแ่ยัไม่หมอลเลั่นาร์ูน 555))มาใส่ให้ฮยอแ
“ฮยอแ อย่าพึ่นอนนะ ินอะไรั่อน ะไ้ินยา” ฮันยอพูเห็นาฮยอแเริ่มปรือ
“็นายทำั้นเหนื่อยนิ ฮันยอ” ฮยอแว่า
“แ่นี้็เหนื่อยแล้วหรอ แล้วถ้าทำมาว่านี้ไม่าใายไปเลยหรอ ที่รั” ฮันยอส่สายาหื่นๆมาให้ฮยอแ นฮยอแ้อีแนฮันยอ
“ะบ้าหรอ ฮันยอ” พูเส็็มุหน้าลในผ้าห่ม
“ิๆ ฮยอแ โผล่หน้ามาินุปฟัทอเ๋วนี้ อมินอุส่าทำไว้ให้” ฮันยอเปิผ้าห่มออ
“ั้นไม่ อุบ” ่อนที่ฮยอแะปิเสธ ฮันยอ็ประบปาไม้ายะ่อน
“อื้อ ฮันยออ่ะ” ฮยอแทุบเ้าที่อฮันยอ
“ถ้าพูอีว่าไม่หิว ั้นะทำมาว่านี้นะไ่น้อย” ฮันยอู่ ฮยอแึเียบทันที
“อ้าปาเร็ว” ฮันยอป้อนุปฟัทอให้ฮยอแ ึ่ยอมินแ่โยี((น่าสสาน โนู่สารพั= =))
“อิ่มแล้วอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแบอ เมื่อินไปรึ่าม
“อีหน่อยนะ ไ่น้อย” ฮันยอพยายามพูให้ฮยอแยอมินอี
“ินไม่ไหวแล้วอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแพูเสียอ่อน
“ั้น ินยานะ ฮยอแ” ฮันยอไม่อยาบัับฮยอแมาเินไป ึป้อนยาแทน
“นอนนะรับ ที่รั” ฮันยอห่มผ้าให้ฮยอแ
“นายะไปไหนอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแถาม เมื่อเห็นว่าฮันยอำลัะเินออาห้อไป
“ไปโทรสับเยๆน่ะ ฮยอแ ั้นไม่ไปไหนหรอ” ฮันยอพู มือเลี่ยผมฮยอแอออย่ารัใร่
“นาย่อยออไปโทรหลัาั้นหลับไ้มั๊ย ฮันยอ” ฮยอแอ้อน มีหรือที่ฮันยอะไม่ใอ่อนับนน่ารัรหน้า
“ไ้สิรับ เ้าหิ” ฮันยอูบมือนุ่มอฮยอแ ่อนนั่ล้าเีย ฮยอแึ่อยๆปิาล
....................................................................................................................................................................
ราบสวัสีพ่อแม่พี่น้อที่เารพพพพพพพพพพพพพพพพ
มาอัพแล้วนะะ...วันนี้ีายมามาย นเม้นานเยอะโยมิ้อู่
อยาหั้ยอแถมอยู่เหมือนาน แ่ว่าออุบอิบไว้่อนละันนะะ
บีะลัะแ้ปมะิอนบอ่า่ะ....เฮ้อ...ิๆมะอยาหั้ยเรื่อนี้บเหมือนันนะะ
แ่ถ้ายาว่านี้ บีะเริ่มันๆอ่ะ่ะ....ยััย้อิมามัน่อไป้วยนะะ
ห.ที่828 เม้นยาว้ายัยมีสาระมามาย่ะ....มาุ๊บทีิ๊((อย่าทัมหน้าั้นิะ^ ^')) บี้ออยาะบอว่าอบุนมาๆนะะที่เม้นหั้ยอย่าั้ัย...ทัมเอามีำลััยแ่ึ้นเปอเรย่ะ ยััย้อิามัน่อปายนะะ
ห.ที่855 ีัย่ะที่อบประโยนั้นนะะ..ิั้นานว่าะทัมัยหั้ยมันึ้ี พาสาบียิ่ห่วยๆอยู่((สัเ้ายาารพิมผิเยอะมาๆ แ่ันมิยอมแ้ 555))
อโทนะะที่มะ้ายทัที่เม้น แ่ว่าอ่านรบหมนะะ...ปลื้มมามายที่มีนเม้นหั้ยเยอะโยมะ้อู่..อิอิ อบุนทุเม้นทุโหวนะะ...้มราบามๆสอที((ทัมมัยสอที????))
สุท้าย ร๊านเม้นนโหวนอ่านทุน่ะ....ุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ((อย่าทัมหน้าอย่าั้นาริ= =))
ความคิดเห็น