คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : ตอนที่43: เข็มฉีดยามหาภัย
“ฮยอแ” ฮันยอเรียฮยอแที่หมสิล ่อนอุ้มไปนอนที่เีย
“ัวร้อนี๋เลยแฮะ” ฮันยออัมือที่หน้าผาอฮยอแ ่อนโทรามิน
รึ่ม.่อมา
“ไ้สูมาเลยว่ะ ไอฮัน” ินบอเมื่อวัไ้ฮยอแู
“แล้วทำยัไีวะ ไอหมอ” ฮันยอถามอย่าร้อนรน มือุมมือาวๆอฮยอแแน่น
“สสัย้อให้น้ำเลือหน่อยว่ะ เมิะหั้ยรูโทรไปที่โรพยาบาลให้เอาเรื่อมือมาให้ หรือเมิะพาฮยอแไปโรพยาบาลล่ะ?” ินหันมาถามฮันยอ
“เอาเรื่อมือมาไว้ที่บ้านีว่า รูไม่อยาไปไหน” ฮันยอพู ายัมอฮยอแที่หน้าี
“ไ้ เ๋วรูโทรให้” ินพู ่อนเินออาห้อนอนไปโทรสับ
“ฮยอแ ั้นอโท อย่าเป็นอะไรเลยนะ” ฮันยอพูเสียเบา ่อนูบเ้าที่หน้าผาที่ร้อนไป้วยพิษไ้
“อื้อ” ฮยอแรู้สึัวึ้นเมื่อะวันลับอบฟ้า((เทเลทับบี้บอลา...อ๊า นแ่เีย อลมุหน่อย))
“อ๊ะ เ็บ” ฮยอแหน้านิ่วเมื่อยับโนมือ้านที่มีสายน้ำเลืออยู่
“ฮยอแ ื่นแล้วหรอ” ฮันยอที่พึ่เินเ้ามาในห้อรีบเินเ้ามาหาฮยอแที่เีย ฮยอแึเบือนหน้าไปทาอื่นทันที
“ฮยอแ ิน้าว้มัหน่อยนะ” ฮันยอพู มือน้าว้มอุ่นๆที่พึ่ไปอุ่นมาเมื่อรู่
“ฮยอแ” ฮันยอเป่า้าว้มป้อนฮยอแ แ่ฮยอแไม่ยอมอ้าปา แล้ว็เบือนหน้าหนี
“ินัหน่อยเถอะ นะรับ” ฮันยอพูเสียอ่อน ฮยอแลับนอนลหันหลัให้ฮันยอ
“ไม่ิน็ไม่ิน ั้น..ั้นโทรไปเรียินให้มาียาีว่า” ฮันยอแล้พู ึ่็ไ้ผล ฮยอแรีบลุึ้นทันที
“อ๊ะ ไม่เอา ไม่ียา” ฮยอแว่า
“ั้น้อิน้าว้มนะ” ฮันยอแอบยิ้มับวามื่อ((บื้อ))อฮยอแ
“อ๊ะ” ฮยอแหน้ามื เนื่อาเมื่อี้รีบลุึ้นเร็วเินไป((้อัวเ็มอ่ะ))
“ฮยอแ เป็นอะไร?” ฮันยอรีบประอฮยอแ ให้มาบับไหล่อัวเอ
“หน้ามืนิหน่อยน่ะ” ฮยอแพูอย่าไม่มีแร
“ั้นิน้าว้มหน่อยนะ วันนี้ยัไม่ไ้ินอะไรเลยนิ” ฮันยอเป่า้าว้ม่อนป้อนให้ฮยอแ
“ไม่อยาิน” ฮยอแพูสียอ่อน
“ั้นแสว่าอยาียามาว่าล่ะสิ” ฮันยอแล้พู ฮยอแึยอมิน้าว้ม
“ีมารับ นเ่” ฮันยอพู ่อนป้อน้าว้ม่อ
“ฮึๆ” ฮันยอ้มหน้าูฮยอแเมื่อไ้ยินเสียสะอื้น
“ฮยอแ เป็นอะไร?” ฮันยอวาาม้าว้มล เยาฮยอแึ้นมาูบับน้ำาให้
“ฮือๆ ทำไมนาย้อทำให้ั้นรันาย้วย ฮันยอ ฮือๆ” ฮยอแพูทั้น้ำา
“ั้นอโท ฮยอแ ั้น็รัเธอนะ รัมานั้นไม่อยาเสียเธอไป ั้นอโท” ฮันยออฮยอแแน่น
“ฮือๆ นายรัั้น แล้วทำไมนายทำอย่านี้ับั้น ฮันยอ ทำไม?” ฮยอแพูอย่าเหนื่อยอ่อน โยเพาะที่ใ
“ั้นอโท ฮยอแ” ฮันยอพูแ่ำอโท
“ฮึๆ ั้นไม่อยาฟัแล้ว ฮันยอ” ฮยอแว่า พยายามันฮันยอออ แ่็ไม่มีแร
“ั้นรัเธอ ฮยอแ ั้นรัเธอนเียว และะรัเป็นนสุท้าย” ฮันยอ้อมอเ้าไปในาที่เ็มไป้วยน้ำาอฮยอแ
“ฮึๆ นบ้า ฮือๆ” ฮยอแร้อหนัึ้น นหลับไปอีรอบในอ้อมออฮันยอ
“ฮยอแ ั้นอโท แ่ั้นรัเธอริๆ” ฮันยอพู่อน่อยๆเอนัวฮยอแลนอนอย่าเบามือที่สุ
เ้าวัน่อมา ไ้อฮยอแไม่มีท่าทีที่ะลลเลย ฮันยอึโทรามินมาอี
“ั้นว่า สสัย้อียาหน่อยแล้วล่ะ ้าว็ยัไม่ไ้ิน ยา็ยัไม่ไ้แะ อย่านี้ถ้าเิไ้สูนัแล้วะยุ่” ินบอ
“ืนียา มีหวัร้อายเลยไอหมอ ไม่มีวิธีอื่นหรอ?” ฮันยอถาม พลามอฮยอแทที่หลับอยู่อย่าสสาน
“ไม่ไ้ว่ะ ไอฮัน ้อยอมให้ร้อหน่อยล่ะ ีว่าเป็นอะไรไปมาว่านี้นะ” ินว่า
“ั้น..รีบีอนที่หลับอยู่ีว่า” ฮันยอพู มือลูบหัวฮยอแ
“ไ้ๆ เ๋วั้นะรีบี” ินเปิระเป๋ามาเรียมเ็มียา
“อื้อ” ฮยอแเริ่มรู้สึัว
“อ๊ะ ฮยอแ” ฮันยอเห็นฮยอแื่นแล้ว ึมอหน้าิน
“อ๊ะ ุนหมอ มาทำอะไรับ” ฮยอแถามเมื่อเห็นิน แ่าเบิว้าึ้นเมื่อเห็นเ็มียา
“มะไม่เอานะ ไม่ียา” ฮยอแพูเสียสั่น
“ฮยอแ ถ้าไม่ีไม่หายนะ” ฮันยอปลอบ
“ไม่เอา ไหนนายบอว่าไม่้อีฮันยอ” ฮยอแ่อว่า
“็เมื่อวานเธอิน้าว้มไปแ่สอำเอนะ ยา็ยัไม่ไ้ินเลย แล้วอย่านี้เมื่อไหร่ะหายล่ะ” ฮันยอลูบหัวฮยอแให้ใเย็นล
“ไม่เอาอ่ะ ั้นไม่อยาียา ฮึๆ” ฮยอแน้ำาไหล
“ไม่เ็บหรอนะ ฮยอแ หมอมือเบาะาย” ินพยายามเลี้ยล่อมฮยอแ
“ฮือๆ ไม่เอา” ฮยอแยัึัน ฮันยอับินึมอหน้าันอย่าเหนื่อยใ((นแ่็เหนื่อยใ..เฮือ))
“ฮยอแ อย่าื้อสิรับ นะนี” ฮันยอหน้าฮยอแเ้าหาัวเอ พลาถแนเสื้อฮยอแึ้น
“ไม่เอานะ ฮือๆ” ฮยอแที่ไม่มีแริ้นร้อ ฮันยอส่ิให้ินรีบียา
“อ๊า” ฮยอแร้อเสียัเมื่อเ็มทิ่มเ้ามาที่แน ินรีบีแล้ว็รีบึเ็มออทันที
“ฮือๆ เ็บ อุบ” ฮันยอประบปาอันร้อนผ่าวอฮยอแ
“อื้อ” ฮันยอละออาปาอฮยอแที่สบล
“เ่มารับ ไ่น้อย” ฮันยอพู่อนูบเ้าที่หน้าผา ไล้มาที่แ้มและที่อ
“อะแฮ่มๆ น้อยๆหน่อยรับุนฮันยอ” ินััหวะึ้น
“อะไรอเมิไอหมอ” ฮันยอถามึ้นอย่าัใ
“เ๋ว็ไ้ิไ้มาอีนหรอ เ๋ว็ียาให้อีนะเลย ีมั๊ย ฮยอแ” ินหันไปถามฮยอแที่พยัหน้าหึๆให้
“ั้นมา ไอฮัน รูะียาให้” ินูเ็มียาอีอันที่มีนาให่ว่าอฮยอแ
“เฮ้ย ไอหมอ ทำไมมันให่ั้นอ่ะ ไม่เอานะเว้ย” ฮันยอวิ่หนีินที่หมายะียาให้ัวเอ ฮยอแมอไป็ยิ้มไป ่อนผล็อยหลับไปอีรอบ
ลาึ ฮยอแื่นึ้นมา ็เอฮันยอนอนฟุบหน้าอยู่้าเีย ฮยอแึเลี่ยผมที่ปรหน้าฮันยอออ เผยให้เห็นวาที่ล้ำ เนื่อาไม่ไ้นอนมาหลายวัน
“ฮันยอ” ฮยอแพูเรียเสียเบาราวับระิบ
“นายพูว่ารัั้น แ่ทำไมนายอบไปทำอะไรับนอื่น?” ฮยอแพู พลาลูบใบหน้าอันหล่อเหลา((ป๋ามันบัับให้นแ่เียนT_T))ยามนอนหลับอฮันยอ
“นายมีเหุผลอนายใ่มั๊ย ฮันยอ” ฮยอแ้มหน้า ูบเบาๆที่ปาอฮันยอ
“ั้น็านายไม่ไ้ ฮันยอ ั้น้อเป็นนโ่ รันายอยู่อย่านี้ลอไปแล้วล่ะ” ฮยอแพู ่อนล้มลนอนอีที แ่ฮันยอเยหน้าึ้นมาหา
“เธอพูริๆหรอ ฮยอแ?” ฮันยอที่ฟัฮยอแพูมาลอถาม
“อ๊ะ ฮันยอ นายื่นั้แ่เมื่อไหร่น่ะ?” ฮยอแหน้าแ
“็ั้แ่เธอื่นนั่นแหละ ฮยอแ บอั้น่อนสิว่าเธอพูริๆ” ฮันยอมอฮยอแ้วยสายาอ้อนวอน
“อะอืม” ฮยอแ้มหน้าอบ
“อบุนนะ อบุน” ฮันยอึฮยอแเ้ามาอ
“นะนาย อบุนั้นทำไม” ฮยอแบหน้าอันแ่ำอัวเอลที่ไหล่อฮันยอ
“อบุนที่ไม่ทิ้ั้นไปไ ฮยอแ ั้นัหาที่เป็นนโ่ ทำให้นที่รัร้อไห้อยู่เรื่อย” ฮันยอพู
“ไม่เป็นไร ฮันยอ ั้นะร้อไห้ เพราะนายนเียวเท่านั้น” ฮยอแบอ
“ฮยอแ...” ฮันยอูบฮยอแอย่านิ่มนวล มือลูบหลัฮยอแอย่ารัใร่ ่อนปลระุมฮยอแออที่ละเม็ๆ
“อื้อ ฮันยอ” ฮยอแเริ่มาอาาหายใ ฮันยอึปล่อยให้ฮยอแไ้หายใแป๊บนึ ่อนประบปาูบอย่าูื่มอีรั้ มือบีบลึหน้าออันร้อยผ่าวเนื่อายัไม่หายไ้อฮยอแ
“ฮะฮันยอ” ฮยอแเรียเสียแหบพร่า เมื่อฮันยอเริ่มปลาเอฮยอแ
“รับ? ที่รั” ฮันยอถามอย่าไม่ใส่ใ ไ้ออันร้อนผ่าว แ่หอมหวานอฮยอแ
“ั้นป่วยอยู่นะ ฮันยอ” ฮยอแเือนสิฮันยอ
“ั้นอโท” ฮันยอใส่าเ และเสื้อให้ฮยอแ
“อืม” ฮยอแาปรือ้วยวามเหนื่อยอ่อนาพิษไ้ และฮันยอ((ป๋าอย่าหื่นับนป่วยเส่ะ))
“นอนเถอะรับ เ้าหิ” ฮันยอห่มผ้าให้ฮยอแ ่อนล้มัวลนอน้าๆฮยอแ
.......................................................................................................................................................................
ราบสวัสีพ่อแม่พี่น้อ
้อใหู้่ันิมิเนี่ยถึาเม้นัน = =
วันหลัถ้ามะเม้นมะู่แล้ว...าหายไปับปริศนาะเลยนิ((อิเว่อออ))
อนนี้สั้นนี๊สนึเพราะ้อัอ่า่ะ
ถ้าอนหน้าเส็แล้วะลให้ทันที่ะ
อบุนโหว้วยนะะ...อิอิ
ร๊านเม้นและนโหว่ะ
ความคิดเห็น