ปลายหมอกและดอกหญ้า

อ่านนิยายเรื่องปลายหมอกและดอกหญ้ารีไรท์ในลิ้งค์นี้

>>ปลายหมอกและดอกหญ้า<<

 

เมื่อเขา...ทายาทคนเดียวของไร่กาแฟฃในภาคเหนือ มีพร้อมทั้งฐานะ หน้าที่การงานที่ดีสมบูรณ์แบบ มีความฝันคือการเปิดร้านกาแฟเล็กๆ ในบรรยากาศแสนอบอุ่นในแถบชานเมืองของจังหวัดเชียงใหม่ แต่ทว่าต้องร่วมทำธุรกิจผู้หญิงแสนร้ายกาจที่เขาเคยสัญญาว่าจะไม่มีทางญาติดีกับหล่อนเป็นอันขาด

และเธอ...หญิงสาวปากร้าย โลกส่วนตัวสูง เป็นที่รักของคนรอบข้าง น่ารัก สดใส แต่ทว่ากลับต้องอกหักเพราะรักข้างเดียวอยู่ร่ำไป ซ้ำยังต้องตกงานอีก ทำให้หล่อนอยากจะทำธุรกิจเล็กๆ ในฝันคือร้านกาแฟ...แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อหล่อนไม่เคยแม้จะปรุงกาแฟให้อร่อยเลยสักครั้ง

การได้ทำธุรกิจในฝันเป็นจุดเริ่มต้นความรักยุ่งๆ ของเขาและเธอ  เมื่อภูธนา หนุ่มไฟแรง ลูกชายคนเดียวผู้สืบทอดไร่กาแฟม่อนภูผู้ยึดติดอยู่กับความสมบูรณ์ ถูกบูรณาน้องสาวแสนรักเป็นแม่สื่อแม่ชักและทาบทามให้จีบอิงแก้วเพื่อนสาวปากร้าย  มีความเป็นตัวเองสูง ทว่าอิงแก้วไม่ยอมเล่นละครตามบทของบูรณาเพราะเกลียดขี้หน้าและความเจ้าชู้ของภูธนาเข้าไส้

แต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อทั้งสองถูกหลอกให้มาทำธุรกิจร่วมจนได้...ราวกับพรมลิขิตเล่นตลกให้คู่กัดที่ไม่ถูกขี้หน้าต้องมาพบหน้ากันทุกวัน  แก้ปัญหาร่วมกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปพร้อมกัน

ในเมื่อเขา...ภูธนา และเธอ...อิงแก้วมีเส้นทางที่ขนานกันเช่นนี้ แล้วความรักของทั้งสองจะสามารถมาบรรจบกันได้เช่นไร

      

                          


          

(วันที่ 11 ธันวาคม 2557)

สวัสดีค่ะ วันนี้ writerได้มีโอกาสไปร่วมทริปของ TCDC ในหัวข้อเรื่อง "Coffee Fieldtrip" เรียนรู้กระบวนการทำกาแฟตั้งแต่ปลูก กะเทาะเปลือก คัดแยก คั่ว จนเป็นกาแฟออกมาให้เราดื่ม กับไร่ nine one coffee ซึ่งได้รับความรู้ถึงที่มาที่ไปกว่าจะมาเป็นกาแฟให้เราดื่มต้องผ่านกระบวนการอะไรมาบ้าง  writer จึงอยากนำประสบการณ์ดีๆนี้มาแชร์ให้กับผู้อ่านทุกท่านค่ะ พร้อมกับแล้วหรือยังคะ

ตามมาเลย ^^

              
อากาศในยามเช้าเย็นสบายค่อนข้างจะหนาว แต่ก็มีแสงแดดอ่อนๆทอประกายต้อนรับวันใหม่ ถึงแม้พวกเราจะยังคงงัวเงียกันอยู่บ้างก็ตาม
           

เราได้มาหยุดพักคือร้าน nine one coffee เพื่อมาร่วมฟังตารางการเดินทางและกิจกรรมในวันนี้โดย staff ของ TCDC. และเดินทางโดยรถโฟวิล

                      

เอาล่ะstaff เรียกรวมตัวแล้ว พวกเราก็กระโดดขึ้นรถโฟวิลเพื่อเดินทางไปไร่กาแฟบนภูสูงที่เต็มไปด้วยป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ ทางขึ้นในขั้นแรกเราผ่านหมู่บ้านเล็กๆ แอบมีลาดชันเล็กน้อย
                                                

ทางขึ้นเป็นถนนลูกลัง สูงชัน สองข้างทางเป็นป่าทึบ มีต้นไม้ขึ้นหนาแน่นตลอดทาง เส้นทางเป็นไปอย่างทุลักทุเล ต้องผ่านลำน้ำเล็กๆ ใช้ความชำนาญของผู้ที่อยู่อาศัยในบริเวณนี้อย่างดี เพราะข้างทางนั้นมีแต่เหวค่ะ

(ในส่วนของนิยายไร่ม่อนภูจะเป็นพื้นที่ปลูกต้นกาแฟบนดอยเช่นกัน มีความชันอยู่บ้าง แต่ปลูกบนพื้นที่ราบเป็นลักษณะการปลูกพืชเชิงเดี่ยว)

              

และแล้วเราก็มาถึงโดยสวัสดิภาพ คุณลุงวัลล์เจ้าของไร่กาแฟแห่งนี้ออกมาต้อนรับทุกคนด้วยความเป็นมิตรและกล่าวถึงที่มาที่ไปของ nine one coffee โดยคร่าวๆ โดยบอกว่าก่อนหน้านี้บริเวณนี้ชาวบ้านปลูกเมี่ยงค่ะ แต่เมื่อต่อมาความนิยมของเมี่ยงเริ่มหายไป จึงนำกาแฟมาปลูกแทน

                                          
                           พร้อมแจกตะกร้าให้กับพวกเราใช้เป็นภาชนะในการเก็บเมล็ดกาแฟ
 

             

คุณวัลล์บอกว่ากาแฟของที่นี่เป็นกาแฟพันธ์ อาราบิก้า กาแฟอาราบิก้า มีลักษณะต้นไม้พุ่มเล็ก ปกติมีใบสีเขียวเข้ม ใบเล็ก ขนาดต้นสูงได้ถึง5เมตร สามารถเจริญเติบโตได้ดีในอุณหภูมิ 15-23องศาเซลเซียส ในพื้นที่ที่มีความสูง 800-1500 เมตรจากระดับน้ำทะเล เมื่อผลดิบอยู่จะมีสีเขียว ส่วนผลสุกอาจมีสีเหลือง แดง หรือแดงเข้ม

(ในนิยาย ไร่ภูธนาก็เป็นกาแฟอาราบิก้าซึ่งเหมาะสำหรับการปลูกในพื้นที่ภาคเหนือ ส่วนโรบัสต้าเหมาะกับพื้นที่ทางภาคใต้)
     
เปลือกผล มักมีสีแดง หรือแดงเข้มแบบสีเลือดหมู สีเหลือง หรือสีส้ม เนื้อบางๆสีใส หรือสีเหลืองอ่อนๆ ที่อยู่ใต้เปลือกหุ้มรอบกะลากาแฟมีรสหวานเล็กน้อยเมื่อผลสุก
         

จากนั้นสาธิตการเก็บเมล็ดกาแฟ โดยเราจะเลือกบิดเมล็ดที่มีผลสุกแดง ไม่ใช่การรูดออกแต่ให้บิดลูกที่สุดออกโดนใช้นิ้วบิดออกอย่างละเมียดละไม
หลังจากที่เราได้รับความรู้กันแล้วก็ถึงเวลาลุยโลด เส้นทางไปเก็บเมล็ดกาแฟเราต้องเดินฝ่าป่านี้ไป ซึ่งเป็นทางลาดชันพอควร หนทางเต็มไปด้วยธรรมชาติ เราจึงต้องเตรียมสภาพร่างกาย และเครื่องแต่งกายให้พร้อมกับการเดินทาง มีต้นกาแฟขึ้นอยู่ตลอดทางที่เราเดินผ่าน

                          

จนกระทั่งที่เดินเท้ากันมาถึงจุดหมายกำหนดให้เราสามารถเลือกเก็บกาแฟได้ ทุกคนต่างมุ่งหน้ากันเก็บเกี่ยวเมล็ดกาแฟสุกด้วยความตัั้งใจ 

                         

เมล็ดที่เราเก็บได้นั้นเราจะเรียกว่า "เชอรี่"

คุณวัลล์ได้เล่าพอคร่าวๆว่ากาแฟของไร่นี้เป็นกาแฟที่ปลูกแซมขึ้นกับป่าเมี่ยง กาแฟจะมีการดูดซึมซับแร่ธาตุอาหารและมีกลิ่นเฉพาะตัว แต่การเก็บเกี่ยวก็จะยากลำบากเพราะพื้นที่มีความสูงชัน

จึงเป็นการยากที่จะใช้เครื่องจักรได้แบบไร่กาแฟที่ปลูกในพื้นที่ที่เป็นทางเรียบ รูปนี้เป็นกาแฟที่ยังไม่สุกค่ะ

แต่กาแฟของแต่ละพื้นที่ก็จะมีรสชาติ และกลิ่นเฉพาะตัวหรือคาแรกเตอร์ที่แตกต่างกันไปแล้วแต่ภูมิประเทศของสถานที่นั้น

เราค่อยๆเก็บเพื่อไม่ให้กระทบถึงเมล็ดที่ยังไม่สุก (ยังคงจำฉากตอนที่นายภูธนาและอิงแก้วเก็บเมล็ดกาแฟร่วมกันได้ไหมคะ คงจะเพลินน่าดู ได้พูดคุยสนทนาร่วมกับคนงานในไร่กันอย่างสนุกสนาน) Writer ว่ามันมีเสน่ห์มากเลยนะคะในเวลาที่เราร่วมกันทำกิจกรรมร่วมกันก่อเกิดเป็นความผูกพันค่ะ

คุณวัลล์บอกว่าบางครั้งที่พวกสัตว์ป่าเช่นพวกนก หรือค้างคาวออกมากินผลกาแฟทำให้เสียหาย แต่ก็ไม่ได้จัดการกับพวกมันแต่อย่างไร เพราะในระบบนิเวศถูกสร้างมาเพื่อแชร์กันและกันอยู่แล้ว

                       

นี่คือฝือมือการเก็บของเรา ถึงแม้จะไม่เยอะแบบมือาชีพแต่ก็ภูมิใจที่สักครั้งที่นักกินกาแฟอย่างเราได้มาลองเก็บเกี่ยวด้วยมือของเราเอง
                       
ลองปอกเปือกมาดู จะมีเมือกที่ห่อหุ้มกะลากาแฟเอาไว้ ลักษณะของเมล็ดจะมีเส้นผ่ากลาง เอาล่ะได้เวลากลับไปจุดเริ่มต้นเพื่อดำเนินการในขั้นตอนต่อไป

   

ตอนนี้เราเดินทางกลับมายังจุดเริ่มต้น เมื่อได้ผลเชอรรี่ หรือที่เรียกว่าผลกาแฟ เราก็เอามาแช่น้ำเพื่อที่จะล้างทำความสะอาดสิ่งสกปรกออก วิธีการนี้จะเรียกว่าวิธีเปียก ซึ่งเหมาะสำหรับการทำกาแฟแบบพรีเมียมที่ไม่มีปริมาณเยอะหรือแบบในครัวเรือน เป็นการคัดแยกเบื้องต้นว่าถ้าหากเมล็ดลอยเราจะต้องคัดออก

                     

                                         แล้วนำเมล็ดใส่ตะกร้าเพื่อเตรียมนำไปปลอกเปลือก

            

                                                            เครื่องปลอกเปลือกเชอรี่ (เปลือกกาแฟ)
                                  

                                                   จากนั้นก็นำผลกาแฟเชอรี่นั้นใส่ในเครื่อง

                          

เครื่องจะแยกเปลือกเชอรี่ออก และกะลากาแฟจะถูกแยกออกไปอีกตะกร้า เปลือกที่แยกออกจะเอาไปทำยำให้เรากินในเที่ยงนี้
                  

                                          และกะลากาแฟที่ออกมาจะถูกแยกไปอยู่อีกที่

                       

           จากนั้นนำมาแช่น้ำเพื่อทำความสะอาดและคัดเอาเมล็ดลอยน้ำออก เมล็ดเสียจะถูกแยกไปทำปุ๋ย

ขั้นตอนต่อไปก็คือเราจะต้องแช่กะลาไว้หนึ่งคืน เพื่อล้างเมือกออก หลังจากนั้นก็นำกะลาไปตากแดดเพื่อให้ให้แห้ง

                    

นำแยกกออกจากน้ำที่แช่เอาเมือกออก  นำไปตาก (ถ้าในนิยาย ไร่ม่อนภูจะนำกาแฟมาตากในลานกว้าง ที่มีแดดเพียงพอและมีอากาศถ่ายเท)

           
เมื่อตากจนแห้งแล้ว ก็มาถึงขั้นตอนการสีกะลาหรือการนำเปลือกแข็งที่หุ้มสารกาแฟออก กะลากาแฟจะเป็นเกาะแข็งๆที่ห่อหุ้มสารกาแฟ (เมล็ดกาแฟ)
         
                            
นำมาเข้าเครื่องสีกะลา เมื่อกะลาที่ถูกสีเสร็จก็จะถูกเทมาในภาชนะที่รองรับ ซึ่งด้านในนี้ก็จะมีเปลือกกะลาติดมาด้วย ดังนั้นจึงต้องนำมาร่อนเพื่อแยกสารกับเปลือกกะลาออก

  

เราจะเห็นได้ว่าสารของกาแฟจะอยู่ในกะลาที่มีเนื้อแข็งแบบนี้ เมื่อร่อน เราก็จะได้สารกาแฟ (เมล็ดกาแฟ)ซึ่งมีสีเขียวอมเทา  แล้วคัดเมล็ดเสีย ซึ่งต้องใช้ผู้เชียวชาญในการควบคุม

                        
        

 

เมื่อเราคัดในเบื้องต้นแล้ว เราจะนำเมล็ดมาใส่เครื่องคัดแยก ซึ่งเครื่องคัดแยกนี้จะมีการคัดเมล็ดเสีย เมล็ดที่เล็กไป ใหญ่ไป หรือเมล็ด pea berry หรือเมล็ดโทน เมล็ดที่มีลักษณะกลมเหมือนถั่ว หรือเรียกว่า pea berry หรือเมล็ดโทน เมล็ดชนิดนี้เจริญพัฒนาเจริญพัฒนาของไข่ในรังไข่เพียงข้างเดียว เมล็ดประเภทนี้จะถูกกจัดไว้เป็นเมล็ดคุณภาพพิเศษ มีราคาสูงกว่าเมล็ดธรรมดา เพราะเชื่อว่าเมล็ดเดี่ยวที่ได้รับสารอาหารเต็มที่ เมื่อคั่วด้วยความร้อนจะมีรสชาติดี เมล็ดโทนมักมีขนาดผลเล็กกว่าทั่วไป

         

              ภายในก็จะเป็นเครื่องแยกเมล็ดแบบหมุม เมล็ดที่ไม่ได้มาตรฐานจะหลุดออกไปทีละชั้น
           

                            เมล็ดหลากขนาดกำลังถูกถูกแยกลงในตะกร้าที่กำหนดตามขนาดของเมล็ด            
             

        

เมล็ดหลากขนาดกำลังถูกถูกแยกลงในตะกร้าที่กำหนดตามขนาดของเมล็ด
             

เมล็ดจะถูกไหลลงตามช่องตามขนาดที่กำหนด เป็นอันจบในขั้นตอนของการทำกาแฟเบื้องต้น ตอนนี้เราต้องไปพักกินข้าวเที่ยวกันก่อนแล้วล่ะ

                             


                                                 

นี่คือเครื่องคั่วกาแฟค่ะ คุณวัลล์สาธิตการคั่วกาแฟ ซึ่งต้องมีการจัดการด้านเวลา และอุณหภูมิให้เหมาะสม

              
                                             กลิ่นตอนคั่ว กลิ่นคล้ายข้าวคั่ว หอมประมาณนั้น

 

             

                                  แล้วเก็บใส่ถุง นำไปเก็บพักไว้1-2อาทิตย์ถึงจะนำมาใช้ชงได้

                                                 
            
เมล็ดที่คั่วเสร็จต้องนำมาตรวจวัดค่าความเหมาะสมในการนำมาปรุงกาแฟในแต่ละประเภท โดยมีเครื่องมือเฉพาะทางตรวจวัดค่าความเข้ม

              

แยกบรรจุใส่ภาชนะ เมล็ดกาแฟคั่วสักหน่อย รสตอนสัมผัสแรกคือเปรี้ยว ตามด้วยขมเบาๆ แต่มันกรอบ และเมื่อเคี้ยว จะมีรสชาติคล้ายๆมะขามคั่วประมาณนั้น

           
เปลือกของผลเชอรรี่สามารถนำมาปรุงอาหารได้ค่ะ ที่เห็นนี้คือยำเปลือกเชอรี่ใส่ทูน่าค่ะ รสชาติอร่อยมาก

                        

จบทริปดีมีประโยชน์ของคนรักกาแฟเท่านี้ค่ะ ขอบคุณการเดินทางในครั้งนี้ทั้งจาก TCDC และร้าน nine one coffee และเพื่อนร่วมเดินทางและนักอ่านทุกคนค่ะ.

                      - ติดตามนิยายได้ตามลิงค์ที่อยู่ด้านล่างค่ะ ขอบคุณค่ะที่ติดตามมาตลอด -