คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : Son - by อนรรฆรินทร์ - End
/>
“ซัน” เขาตะโกน ผู้ถูกเรียกจุ๊ปาก ยื่นช่อดอกไม้และกล่องของขวัญให้ ก่อนจะโผกอดกันด้วยความรัก
“แด่ป๊ะป๋าฮะ”
“ซัน... ลูก” เขากอดหอมแก้มบุตรชายก่อนจะจับไหล่ผละออกและสำรวจตรวจตรา บุตรชายยังอยู่ในชุดเดินทางแน่ๆ
“ไหนว่าจะมาไม่ทัน หรือว่าไม่มา”
“ได้ไง.. ซันมีพ่อคนเดียว พ่อมีซันคนเดียว ลำบากแค่ไหน ติดขัดยังไง เป็นตายร้ายดี ซันก็ต้องมา”
ดองเฮดึงแขนบุตรชายชวนขึ้นไปด้านบนของเรือที่มีผู้คนอยู่
“ปะ ไปหาคุณปู่คุณย่า ไปพบผู้หลักผู้ใหญ่”
แต่ตัวของบุตรชายยืนนิ่ง มองหน้าบิดา
“อ้าว ทำไมล่ะ ไอ้เสือ จะไปท่องราตรีล่ะซี” เขาขยี้ศีรษะกระเซ้าบุตรชาย
“ม่ายฮะ บ่ายพรุ่งนี้มีสอบ ซันต้องกลับไฟลท์ห้าทุ่มนี้ ไปถึงเช้าและสอบบ่าย”
“เฮ้ย ! นี่ถ้าคุณย่ารู้โดนสวดยับแน่”
“คุณย่าไม่สวดหรอกฮะ แต่จะได้ฟังสวดแทน” เมื่อเห็นทำหน้างง ซันจึงบอกว่า “ก็ซันเป็นหลานรักนี่ฮะ คุณย่าบอกซันเป็นเทพ เทพข้าใครอย่าแตะ”
สองชายหัวเราะ บิดาตกลงจึงบอกบริกรให้นำเรือเล็กมาเทียบ การลงเรือเล็กไม่ยากเย็น เพราะเป็นช่วงเรือนิ่งเพื่อจะหมุนกลับใต้สะพาน
เขาบอกบริกรห้ามบอกใคร พร้อมกับยัดดอลลาร์ใส่มือ แน่นอน บริการไม่ได้บอกใคร นอกจากเพื่อนๆ พนักงานด้วยกันและอวดเงินที่ได้ทิปจากซูเปอร์สตาร์
00000000000000000000000
สองพ่อลูกนั่งบนม้าหมุนที่หมุนเอื่อยๆ ในสวนสนุกผสม “โซลฮดาลปาร์ค” คุยหัวเราะเสียงดังจนคนอื่นๆ อมยิ้ม มีคนมาขอถ่ายภาพ ขอลายเซ็นต์ ดองเฮขัดไม่ได้
ซัน..บุตรชายจึงชวนบิดาไปนั่งสนามหญ้าที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงามด้วยไม้ดอกหลากสี
“ซันอยากอยู่กับป๊ะเงียบๆ ซันไม่ชอบคนเยอะ ไม่ชอบไฟ ไม่ชอบแสงแฟลช”
“มิน่าล่ะ ถึงพาป๊ามาสนามนี้ เป็นไง สบายดีไหม อย่าเครียดนะลูก ลูกมีทุกสิ่งทุกอย่าง ลูกเป็นแก้วตาดวงใจของป๊ะ อย่ากดดันว่าจะต้องนำชื่อเสียงกลับมา
ป๊ะขอให้ลูกมีความสุขในการเรียน ประคับประคองชีวิตวัยหัวเลี้ยวหัวต่อให้ผ่านพ้นไปด้วยดี เตรียมเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ ลูกจะได้ดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุขบนโลกบูดๆ เบี้ยวๆ นี้อย่างเป็นสุข...”
ดองเฮกำลังจะร่ายยาวต่อ เพราะไม่อยากให้ลูกผิดพลาดเพราะอ่อนต่อโลกเหมือนตนเอง ก็ต้องตกใจ เมื่อมองเห็นบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนจ้องเขาอยู่น้ำตาไหลพราก
“ซัน เป็นไงลูก อย่าบอกนะ ว่าซึ้งกับเทศนาโวหารของป๊ะ”
เขาแทนตัวเองอย่างนี้เป็นประจำ ซันโผกอดบิดา ร้องไห้สะอึกสะอื้นฮักๆ
“ป๊ะ ซันรักป๊ะ รักมากที่สุดในโลก” เขากอดตอบตบหลังเบาๆ
“อ้าว ไม่รักป๊ะแล้วจะรักใครที่ไหนล่ะ” เขาจับไหล่บุตรชายมาตรงหน้า
“อารมณ์ไหนเนี่ย จะเสียอะไรอีกน้อเรา” เขากระเซ้า เพราะที่ผ่านมาหากบุตรชายฉอเลาะเป็นต้องได้จ่ายไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
...บุตรชายสั่นหน้า
“ไม่...เลย ขอมาให้เห็นหน้าก็จะไปแล้ว” ไม่พูดเปล่า ซันลุกขึ้นปัดเศษหญ้า ก้มหอมแก้มบิดา
“บาย..ป๊ะ”
“เดี๋ยวๆ ป๊ะไปส่ง เดี๋ยวโทรบอกคุณคิบอมก่อน”
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้ก็พอแล้ว” ซันวิ่งจู๊ดออกไป เขามองตามตาค้าง แต่ก็ชินกับความเร็วว่องไวและใจร้อนของบุตรชาย
‘เซอร์ไพร้ส์...’
เขาส่ายหน้ายิ้มพึมพำ มือถือช่อดอกไม้และลูบคลำกล่องของขวัญ เสียงเพลง The One I Love ล่องลอยมาตามสายลม เขาสูดลมเข้าปอดตั้งใจจะกลับไปงานด้วยหัวใจอิ่มเอม
…Oh My Super girl หนี่ ซื่อ หว่อ เตอ Baby girl...
เสียงโทรศัพท์ดังทำลายความเงียบ
“ฮาย !” เขากดรับโทรศัพท์เมื่อเห็นชื่อของคิบอม
“คุณลี คุณอยู่ไหน”
“อยู่โซลฮดาลปาร์ค”
“คุณไปทำอะไร ทุกคนหาคุณให้ควัก” เสียงเขาตื่นเต้นร้อนรน
“หาทำไม” เขาขมวดคิ้ว แต่ก็เพิ่งนึกได้ว่าตนเองทิ้งงานเลี้ยงวันเกิดของตนเองมานั่นเอง
“เดี๋ยวผมไปรับนะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่กลับเข้างานไปลาคนอื่นๆ ก่อน”
“ไม่ได้ เดี๋ยวผมไปรับ”
“ก็ได้” เขาตอบเนือยๆ ขยับเลื่อนขึ้นมานั่งเก้าอี้มีช่อดอกไม้และขวัญวางอยู่ข้างๆ นึกในใจสนุกว่าคิบอมคงกลัวตนเองไปเถลไถลจึงต้องมารับแน่
เสียงสวนสนุกประกาศว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะปิดบริการ ดองเฮกางแขนพิงพนักเก้าอี้ แหงนหน้ามองท้องฟ้า มีดาวระยิบ ซึ่งเมื่อบุตรชายเป็นเด็กเขาเคยพาลูกขึ้นเขาไปนอนนับดาว
“ซันอยากเป็นดาว จะได้อยู่บนสวรรค์” บุตรชายชี้ดาวพระศุกร์ที่กระจ่างกว่าดวงอื่นๆ เขายังเคยบอกว่า
“อ้าว งั้นป๊ะก็ต้องไปอยู่ด้วยซี ว้า !.. คงหนาวพิลึกเนาะ”
สายลมพัดเอื่อย เขาสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด กลางกรุงโซลจะมีปาร์คเพื่อให้คนเมืองหลวงได้สูดอากาศอยู่หลายที่ทีเดียว
“คุณลี” เสียงของคิบอมเรียกตกใจ ทำให้เขาสะดุ้งตาม
“อ้าว คิบอม”
“คุณมาทำอะไรแถวนี้”
“มานั่งคุยกับลูก”
“คุยกับลูก !? ลูกไหน” คิบอมแทบตะโกน
“อ้าว ก็ซันไง ซันบินมาเซอร์ไพร้ส์พ่อ”
“....คุณลี”
0000000000000000000
ดองเฮลูบหน้าจอเบาๆ เขายิ้มน้อยๆ ทั้งน้ำตา เขาพึมพำอ่านอีกครั้งเหมือนจะจำให้ขึ้นใจ
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะครับ...ป๊ะที่หล่อ รวย และดีที่สุดในโลก ขอให้มีความสุขมากๆ เจอคนที่ป๊ะรักและถูกใจมากที่สุด ขอเบิร์ธเดย์ล่วงหน้านะครับ” รักที่สุด Son |
ดองเฮนึกถึงรอยยิ้มของเด็กชายตัวน้อย เขายิ้มแต่น้ำตาไหลอาบแก้ม เขายังอยู่ในชุดงานเลี้ยงตั้งแต่เมื่อคืน
“คุณลีครับ” คิบอมเรียกแผ่วเบา แตะบ่าดองเฮ “ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับ”
...ดองเฮยังคงนั่งนิ่ง...
“หักห้ามใจบ้างเถอะครับ” เขาปลอบใจดองเฮ
ขณะนั้นข่าวทีวีอีกฟากหนึ่งของห้องออกเสียงดัง
“จากข่าวเศร้าสลดเมื่อคืนนี้ หลังจากที่แอร์บัสตกกลางมหาสมุทร ขณะนี้ทีมผู้ช่วยเหลือ นักประดาน้ำกำลังทำการค้นหาผู้รอดชีวิต เมื่อมีความคืบหน้าทางทีมข่าวจะรีบรายงานทันที”
“ไม่จริง ไม่จริง” ดองเฮพึมพำ “ซันมาหาผม นำดอกไม้กับของขวัญมาให้ผม เราไปเที่ยวด้วยกัน นั่งคุยกัน เอ้อ..กล่องของขวัญของผมล่ะ” เขาหันไปถามคิบอม
...แต่คิบอมส่ายหน้า น้ำตาคลอ...
“เมื่อคืนคุณนั่งอยู่คนเดียว ไม่มีของอะไรอยู่ด้วยนะครับ ไปเปลี่ยนชุดเถอะครับ คุณลี”
ดองเฮยกบรั่นดีกระดกรวดเร็ว ลุกขึ้นอย่างอ่อนแรง น้ำเสียงแหบพร่า ทว่ายังมีประกายความหวังในดวงตาเต็มเปี่ยม
ไม่ย่อท้อ...ขอให้มีความหวังแม้แต่เพียงนิดเดียว เขาจะไม่ท้อถอย ตราบใดที่ยังไม่มีรายชื่อบุตรชายของตนเป็นผู้เสียชีวิต
ดองเฮจะยังคงยืนอยู่เพื่อรอบุตรชาย
...เสมอ และตลอดไป แม้จะนานเพียงใดก็ตาม...
“ป่ะ คิบอม เราจะไปรับซัน”
The End
----------------------------------------------------------
จบแล้วนะจ๊ะ สำหร้ับเรื่อง Son ของคุณป้า อนรรฆรินทน์ (เซียนเทพภาษาไทย)
บอลลูนร้องไห้ไปหลายรอบแล้วสำหรับเรื่องนี้
ทั้งตอนที่อ่านครั้งแรกจากลายมือคุณป้า
ครั้งที่สอง ก็ตอนพิมพ์จากการแกะลายมือ
ครั้งที่สาม ตอนที่อ่านตรวจสอบคำผิด
ครั้งที่สี่ ตอนที่จัดหน้าหนังสือ
ครั้งที่ห้า ก็คือครั้งนี้ ครั้งที่ลงในเวปไซต์
แต่คุณป้าท่านบอกไว้แล้วว่า ...ส่วนที่เหลือหลังจากนี้ คือสิ่งที่แต่ละคนจะจินตนาการไม่เหมือนกัน
ท่านมักจะทิ้งปริศนาไว้ให้เราได้รู้สึกดื่มด่ำหรือคิดต่อตามที่เราต้องการเสมอ
และครั้งนี้บอลลูนขอจินตนาการว่า... อาจจะมีปาฏิหาริย์ให้ Son รอดจากอุบัติเหตุครั้งนี้
อ๊ะ... แล้วใครกันล่ะที่มาหาดองเฮ
บอลลูนก็จะจินตนาการต่อให้เป็นแนว..... เอาเป็นว่า จิตใต้สำนึกของคนเราอาจจะทำให้เกิดอะไรได้หลายอย่าง
อ๊า... ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ทำให้เราอยากจะคิดต่อไปเรื่อยๆ จนจบในแบบที่เราต้องการจริงๆ
เอางี้ดีกว่า เพื่อนๆ ลองมาแชร์จินตนาการดีกว่าว่าเพื่อนๆ นั้นจินตนาการต่อไว้ว่าอย่างไร
อาจจะมีทั้งสุข หรือเศร้า เคล้าน้ำตาน้ำยายก็ว่ากันไป
อยากรู้ความคิดของเพื่อนๆ นะจ๊ะ
ปล. รักทุกคนอย่างเคยจ๊ะ แอนด์ ใครจะไปรับหนังสือเรื่องหนุ่มปากร้ายกับนายปากหมาวันเสาร์นี้
อย่าลืมไปรับนะจ๊ะ อิอิ รู้สึกว่าหนังสือ SF-SJ vol.4 จะมีเหลืออยู่สองสามเล่ม ใครอยากได้ก็แจ้งไว้นะจ๊ะ
ความคิดเห็น