[SF] Feeling in Love KRISLAY

ข้อมูลเบื้องต้น

♥♥♥♥♥ SF Feeling Love ♥♥♥♥♥

♥ KRISLAY ♥

♥ FANXING ♥




อู๋อี้ฟาน บอร์ดี้การ์ดจอมเย็นชา...ปกปิดความรู้สึกของตัวเอง






จางอี้ชิง คุณหนูที่อยากฟังคำว่า"รัก"

:) Shalunla

เนื้อเรื่อง

 

                                 [SF] KRISLAY feeling love

"คุณอี้ชิงระวัง !!!"เสียงของบอร์ดี้การ์ดหนุ่มตะโกนขึ้นเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติ ที่บริเวณชั้นสามของตึกแห่งหนึ่ง พร้อมกับคว้าร่างบางไว้แล้วใช้ตัวบังไม่ให้ผู้ประสงค์ร้ายทำอันตรายได้ปืนขนาดM16 ถูกสาดกระสุนไปยังเป้าหมายก่อนคนร้ายซึ่งคาดว่าจะเป็นศัตรูทางธุรกิจถูกส่งมาจะดับชีวิตลง ในสถานการณ์นี้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างแตกตื่นวุ่นวายมีแค่อี้ฟานเท่านั้นที่ยังควบคุมสติไว้ได้ เธอประคองร่างบางออกจากที่ตรงนั้นไปยังรถคันหรูและขับออกไปจากสถานที่อันตรายนั้นอย่างรวดเร็วตลอดเวลาที่ใช้สมาธิจดจ่อกับการมองทางข้างหน้า อี้ฟานก็ได้ยินเสียงผู้ที่ตนดูแลอยู่เอ่ยขึ้น 

"ขอบคุณนะอี้ฟาน"บอร์ดี้การ์ดหนุ่มผู้กำลังใช้สมาธิกับการขับรถอยู่ เกิดความรู้สึกภูมิใจลึกๆ หากแต่สิ่งที่แสดงออกมีเพียงแค่คำว่า………….

 ''ไม่เป็นไรครับ มันคือหน้าที่''

*

*

*

*

"เป็นยังไงบ้างอี้ชิงลูกพ่อ"  ผู้เป็นพ่อถามพร้อมกับอ้าแขนรับให้ลูกชายเข้ามากอด ร่างบางซุกตัวอยู่กับร่างท้วมของบิดาไม่นานนัก ก็ผละออก แล้วก็บอกว่า

"ต้องขอบคุณบอร์ดี้การ์ของคุณพ่อที่ทำให้ผมปลอดภัย" ชายคนนั้นเหลือบมองอี้ฟาน ก่อนจะยิ้มให้ และเข้าไปตบไหล่เบาๆ

"ขอบคุณมากนะอี้ฟานที่ค่อยดูแลและปกป้องลูกผม" ผู้เป็นพ่อของร่างบางเอ่ย 

"ผมฝากอี้ชิงด้วยนะ"

"ครับ" อี้ฟานพยักหน้ารับขณะก้มหน้าน้อยๆ สีหน้าไม่ยินดียินร้ายกับคำชมเหล่านั้น

"วันพรุ่งนี้ผมจะต้องไปฮ่องกง คงอีกสักสัปดาห์ถึงจะกลับ ดูแลลูกชายผมดีๆล่ะ" พูดจบผู้ชายร่างใหญ่ก็เดินออกไป เหลือแค่อี้ชิงและอี้ฟานแค่สองคนไม่มีคำพูดอะไรจากปากบอร์ดี้การ์ดหนุ่มและร่างบางเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดจากับบอร์ดี้การ์ดผู้เงียบขรึมคนนี้ดี

"ต้องขอบคุณอีกครั้งนะ"อี้ชิงเอ่ย แต่ก็แน่นอนว่าคนตรงหน้าประหยัดคำพูดแค่ไหน ดังนั้นสิ่งที่เอ่ยออกมาก็มีแค่คำว่า ไม่เป็นไร เท่านั้นเอง

"อี้ฟาน...." อี้ชิงเอ่ย พร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ ดึงมือหยาบกร้านจากการจับปืนขึ้นมาแนบแก้มตนเอง และมองร่างสูงด้วยสาวตาเว้าวอน

"นายไม่จำเป็นต้องเย็นชากับฉันขนาดนี้ก็ได้" ฝ่ายนั้นก็เงียบอีกเช่นเคย

 "นายคิดยังไงกับฉันกันแน่? อี้ฟาน" อี้ชิงสงสัย เพราะบางทีเขาก็ดูอ่อนโยน แต่บางครั้งกลับไม่ใช่ 

" ผมก็บอกคุณกี่ครั้งแล้ว ว่าที่ทำไปก็เพราะหน้าที่" พูดจบ อี้ฟานก็แกะมืออี้ชิงออก ก่อนจะเดินหนีไปทิ้งให้ร่อี้ชิงยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น.....

ขอโทษนะ คุณอี้ชิง ความรู้สึกของผม...ผมขอเก็บมันไว้ดีกว่า ผมไม่อยากแสดงออกไปมากกว่านี้ ว่าผม..รักคุณ อี้ฟานคิดอย่างปวดใจหลังจากที่เขาเดินจากไปแล้ว ดวงตาแดงก่ำของอี้ชิงก็รื้นไปด้วยน้ำตา อี้ชิงคิดในใจว่า ทำไมกัน คนๆนี้ถึงได้เย็นชานักทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำให้ ดูเหมือนจะมากเกินกว่าที่ลูกน้องจะปฏิบัติกับผู้เป็นนายจ้าง สายตาอ่อนโยน การให้เกียรติ ล้วนทำด้วยความใส่ใจทั้งนั้นแต่ทำไมวันนี้ถึงบอกว่า ทุกสิ่งที่ทำให้ ทุกการกระทำที่แสดงออกมาเป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ อยากจะรู้ความรู้สึกของคนที่แสนเย็นชาคนๆนี้นักน้ำตาค่อยๆไหลออกมาอย่างช้าๆ แต่อี้ชิงก็รีบปาดมันออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินตามบอร์ดี้การ์ดผู้แข็งแกร่งไป

*

*

*

*

"อี้ฟาน คืนนี้พาฉันไปที่ๆหนึ่งได้มั้ย?" ร่างบางถาม ขณะใช้มือแตะไหล่ให้บอร์ดี้การ์ส่วนตัวหันมาคุยกัน

"คุณไม่ควรไปไหนคนเดียวตอนดึกๆนะ คุณอี้ชิง" อี้ฟานขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย แต่ร่างบางกลับบอกว่า 

"ใครบอก ฉันจะให้คุณไปดูแลฉันต่างหาก"

"แต่มัน..."

"ไม่มีแต่ เพราะนี่คือคำสั่ง และการคุ้มกันฉัน ก็เป็นหน้าที่ที่บอร์ดี้การ์ดอย่างคุณจะต้องทำด้วย" อี้ชิงเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ

"งั้นตกลงตามนี้ละกันนะ"อี้ชิงบอก ก่อนจะเดินจากไปจากตรงนั้น อี้ฟานยืนกุมขมับกับความเอาแต่ใจของเจ้านาย

"ไปกันเถอะ" อี้ชิงจับจูงมือบอร์ดี้การ์ดที่กำลังจะทำหน้าที่เป็นคนขับรถไปยังรถคันหรู ปล่อยให้อี้ฟานขับ ขณะที่อี้ชิงนั่งเบาะหลังตลอดทางไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรจนกระทั่งถึงจุดหมาย อี้ชิงลงจากรถ และไม่ลืมที่จะดึงอี้ฟานลงมากับเค้าด้วย

"อ้าว! ไค แบคฮยอน ลู่หาน" อี้ชิงยกมือขึ้นทักทายกับทุกคนอย่างรื่นเริง โดยไม่รู้เลยว่าพวกผู้ชายพวกนั้นจะมองเค้าในชุดรัดรูปเปิดไหล่อันขาวเนียนนี้อย่างไรอี้ฟานเริ่มรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรมากไปกว่าการยืนนิ่งหลังหลังจากการทักทายตนเองไปมากกว่านี้แล้วแล้วยิ่งสายตาโลมเลียอย่างเปิดเผยของนายไคอะไรนั่นแล้ว ยิ่งทำให้การควบคุมอารมณ์ลำบากมากขึ้น อี้ฟานส่งสายตาแสดงอาการหัวเสียออกมาอย่างปิดไม่มิดได้เห็นดังนั้นอี้ชิง จึงขยับเข้าไปชิด นายคนที่ชื่อไคนั่นอีก ร่างบางโอบรอบคอนายนั่นไว้ ส่วนผู้ชายคนนั้นก็ใช้มือลูบไล้เอวคอดของเจ้านาย ความระงับใจของอี้ฟานถูกตัดขาดลงทันที

"ขอโทษนะครับ!" อี้ฟานเอ่ย ก่อนจะใช้เสื้อสูทสีดำคลุมตัวร่างบางเอาไว้ และกันให้ออกห่างจากผู้ชายจอมเจ้าเล่ห์คนนั้นแล้วก็ลากเค้าออกมา ร่างบางสะบัดข้อมืออกอี้ฟานจึงประคองไปที่รถทันที ไม่สนว่าเพื่อนๆของอี้ชิงจะคิดอย่างไร

"ฉันกำลังสนุกกับเพื่อนอยู่ ลากฉันออกมาทำไม!!"ร่างบางสะบัดมือออก อี้ฟานตอบกลับเสียงเรียบนิ่งว่า 

"ผมกำลังทำหน้าที่ของผม ซึ่งก็คือการปกป้องคุณ"

"แต่ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรตรงไหน" อี้ชิงเถียง

"แต่พวกนั้นพยายามจะลวนลามคุณ"บอร์ดี้การ์ดหนุ่มตอบกลับ

"นายเป็นห่วงฉันเหรอ?" อี้ชิงถาม แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาคือ 

"ผมทำตามหน้าที่ที่ควรทำ" ถึงจุดนี้ความอดทนของอี้ชิงถึงกับขาดสะบั้นลงอี้ชิงเอ่ยถามเขาว่า 

"ถ้าการทำหน้าที่ของคุณคือการทำตามคำสั่งของฉันอย่างเคร่งครัด ถ้างั้นฉันจะขอสั่งอะไรอย่างหนึ่ง"

อี้ชิงมองอี้ฟานด้วยความโกรธระคนน้อยใจ ก่อนจะเอ่ยว่า……

 "ถ้าอย่างนั้นฉันขอสั่งให้คุณจูบฉัน"

"คุณอี้ชิง!"

"นี่คือคำสั่ง!!!"

"ผมไม่ทำ เพราะนี่ไม่ใช่คำสั่งที่ผมจะทำได้ ผมจะพาคุณกลับบ้าน ตอนนี้ดึกมากแล้ว ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องเหมือนวันนั้นอีก" อี้ฟานยืนยันหนักแน่นแต่อีกคนกลับก้าวเข้ามาชิดใกล้ ก่อนจะโน้มคอร่างสูงลงมาประทับริมฝีปากแนบแน่น จนอี้ฟานตกใจเบิกตาโต แต่แล้วก็หลับตาลง เพื่อซึมซับความอ่อนหวานจากที่เคยขัดขืน อดกลั้นความรู้สึกของตัวเอง ในที่สุด อี้ฟานก็เผลอจูบตอบ ตอนนี้ความรู้สึกผิดกับความสุขที่ได้รับมันช่างขัดแย้งกันในตัวเหลือเกินในที่สุดความรู้สึกก็เป็นฝ่ายชนะ อี้ฟานจูบร่างบางอย่างรุกเร้าและนุ่มนวล อ้อมแขนทั้งสองโอบประคองผู้เป็นนายเอาไว้แนบแน่นเนิ่นนานเหลือเกินในความรู้สึก ที่ทั้งสองมอมจูบแก่กัน ก่อนที่จะผละริมฝีปากออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง และเต็มไปด้วยความหวามไหวในแววตา

"ผมคงทำตาทีคุณสั่งได้แค่นี้" อี้ฟานเอ่ย ก่อนจะเปิดประตูรถ ให้อี้ชิงไปนั่งด้านหลัง ส่วนตนเองก็นั่งทำหน้าที่พลขับเช่นเคย

"อี้ฟาน...." คนด้านหลังรถเอ่ยเรียก 

"นายคิดอย่างไรกับฉัน?" อี้ชิงถามพร้อมลุ้นคำตอบ แต่จิตใจก็ต้องห่อเหี่ยวเมื่อได้ยินว่า

"ผมไม่มีสิทธิ์คิดอะไรกับคุณทั้งนั้น ผมเป็นบอร์ดี้การ์ด หน้าที่ของผมคือการปกป้องคุ้มครองคุณ"

"ฉันไม่ได้ถามสิทธิ์บ้าบออะไรนั่น"

"ฉันแค่อยากจะรู้ว่านายรู้สึกยังไงกับฉัน รักฉันมั้ย เป็นห่วงฉันมากกว่าคนที่ควรต้องคุ้มครองหรือเปล่า?" เกิดความเงียบขึ้นเนิ่นนานก่อนที่น้ำเสียงเรียบๆแต่ทุ้มต่ำในความรู้สึกก็ได้เอ่ยขึ้นว่า

 "ถ้าผมรักคุณแล้วมันจะมีประโยชน์ยังไง ตอบมาสิคุณอี้ชิงตอบมาสิว่ามันจะเป็นยังไง!?"

“บางทีเราอาจจะเป็นคนที่รักกันได้" พลันที่ร่างบางพูดจบอี้ฟานก็ได้แต่อึ้ง

 "ในเมื่อฉันรักนายแล้วนายก็รักฉัน เราสองคนอาจจะคบกันได้ก็ได้"

"ฉันรักนายนะ อี้ฟาน แล้วฉันก็ไม่สนด้วยว่าสิ่งที่นายเป็นจะทำให้เรารักกันได้หรือไม่ เพราะตอนนี้ฉันรักนายไปแล้ว"หลังจากคำพูดของอี้ชิงจบลง ก็ไม่มีการพูดคุยใดๆเกิดขึ้นอีก ……..

*

*

*

*

คฤหาสน์ตระกูลจาง

 อี้ฟานคอยประคองร่างบางขึ้นไปบนห้องนอนด้วยความทุลักทุเลเพราะยังเมาอยู่เมื่อแผ่นหลังบางๆสัมผัสกับฟูกนุ่มๆ ดุเหมือนเจ้าตัวจะปิดสวิชต์การรับรู้ของตนเองเราะลมหายใจสม่ำเมอ และการนอนนิ่งไม่ไหวติงของร่างบางอี้ฟานจึงใช้โอกาสนี้บอกความในใจแก่คนที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วว่า 

"คุณรู้มั้ยว่าผมเป็นห่วงคุณแค่ไหนคุณอี้ชิง รู้มั้ยว่าผมรักคุณแค่ไหนผมอยากดูแลปกป้องคุณ อยากมองคุณด้วยสายตาอันหลงไหล ไม่ใช่แววตากระด้างเย็นชาอยู่ทุกวันนี้" คำพูกมากมายพรั่งพรูออกมา จากปากคนที่ได้ชื่อว่าเงียบและเย็นชา และความรู้สึกรักถูกปลดปล่อยออกมาอย่าสุดกลั้นแต่ทว่ามือเล็กเรียวและบอบบาง กลับคว้ามืออี้ฟานไว้ ร่างบางเอ่ยอย่างยินดี แววตาไหวระริกเมื่อได้รูความในใจทั้งหมดของคนผู้แสนเย็นชา

"นายรักฉันจริงๆใช่มั้ย" อี้ชิงถามอย่างตื่นเต้น ฝ่ายอี้ฟานก้คิดว่าเมื่อเรื่องถึงขนาดนี้แล้วคงไม่จำเป็นต้องปฏิเสธต่อไป

"ใช่ ผมรักคุณ" เขาเอ่ยพร้อมกับสบตา "

บางทีผมอาจจะหลงคุณด้วยซ้ำ " อี้ฟานนั่งลงข้างเตียงพลางโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผาก สันจมูกกระทั่งริมฝีปากทุกการะทำ ทำให้ร่างบางเคลิบเคลิ้ม ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่ได้รับการทะนุถนอมจากองครักษ์ผู้ภักดีอี้ฟานค่อยๆจรดริมมฝีปากลงที่หน้าผากอีกครั้งอย่างนุ่มนวล ก่อนถอนจูบออกมาเพื่อมองหน้าอีกคนให้ชัดๆจรดจมูกให้แนบกัน พร้อมรอยยิ้มเมื่อจ้องตาอีกฝ่าย’
"ผมรักคุณนะอี้ชิง"
"ฉันก็รักนายอี้ฟาน"
                                                       THE END