คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อาบน้ำ
รู้สึกว่าจะไม่มีคำว่าเข็ดกับผู้ชายที่ชื่อว่าบัง ยงกุก ตอนที่โดนผมพูดไปเมื่อตอนคืนวันศุกร์ไม่ได้เข้าหัวฮยองเลยหรือไงนะ เช้าวันเสาร์มาก็เอาอีกแล้ว ใครกันที่บอกว่าหมอนี่ขรึมคงต้องเก็บคำพูดแล้วล่ะ
“จุนฮง อาบน้ำกัน”ผมอ้าปากเตรียมจะด่าเต็มที่แต่ก็ต้องหุบลงอย่างรวดเร็วเมื่อคิดได้ว่าเพราะกุญแจมือนี่ทำให้เราสองคนไม่สามารถแยกออกจากกันได้ แต่ว่า......
“ไม่ต้องห่วงน่าร่างกายนายอ่ะฉันเห็นจนชินแล้ว”ยงกุกพูดด้วยสีหน้าเบิกบานก่อนจะเจอหมอนฟาดเข้าเต็มหน้า
“อย่าไปพูดแบบนี้ให้คนอื่นฟังอีกนะ เดี๋ยวเข้าใจผิดหมด!”ที่บอกว่าเห็นนี่เป็นตอนที่เมื่อก่อนผมเป็นไข้แล้วหมอนี่แค่เปลี่ยนชุดให้แค่นั้นเองแล้วก็แค่ครั้งเดียวด้วย
“เจ็บนะ”
“แล้วก็แค่ครั้งเดียวอย่ามาบอกว่าเห็นจนชินสิครับ”
“อ้าวนายไม่รู้เหรอ เมื่อก่อนที่นายมาอาบน้ำห้องฉันบ่อยๆอ่ะฉันเจาะรูเอาไว้ส่องอยู่”ครั้งนี้หมัดจากกำปั้นของผมถูกส่งเข้าหน้าของอีกฝ่าย ตอนนี้ผมคงกำลังตัวสั่นแล้วหน้าแดงอยู่สินะ ถ้าไม่มองผมก็ไม่รู้มาก่อนเหมือนกันว่าหมอนี่จะกล้าทำอะไรแบบนี้
จุนฮงนั่งยองๆลงที่พื้นแล้วยกมือทั้งสองขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง ซึ่งทำให้ยงกุกต้องนั่งลงข้างๆอย่างช่วยไม่ได้ ร่างสูงฉีกยิ้มแล้วเอามือข้างที่ว่างลูบหัวของอีกฝ่าย
“เขินเหรอ”
“เปล่า”ตอนนี้จุนฮงยิ่งไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น ทั้งที่จริงแล้วอยากจะยกมือขึ้นอัดคนตรงหน้าอีกซักเปรี้ยงแต่ตอนนี้มันดันเขินจนทำอะไรไม่ถูกนี่สิ
“งั้นก็ไปอาบน้ำกัน”ยงกุกพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีแล้วพร้อมกับอุ้มอีกฝ่ายขึ้น
“เฮ้ย ไม่เอาไม่อาบปล่อยผมมมมมมม”
“อย่าดื้อน่า”ราวกับเส้นฟางสุดท้ายขาดผึง สิ่งที่ยงกุกเห็นคงเป็นหนังสือเล่นใหญ่หนากระมั้ง
ให้มันได้แบบนี้สินะจุนฮงคิดระหว่างที่ลากศพ(???)ของอีกฝ่ายขึ้นเตียงอย่างช่วยไม่ได้ เพราะเจ้าตัวเผลอหยิบหนังสือมาฟาดอีกฝ่ายซะสุดแรงขนาดนั้น
“ให้มันได้แบบนี้สิ”ร่างบางบ่นพึมพำสภาพแบบนี้จะทำอะไรก็ไม่สะดวกเลย เพราะกุญแจบ้าๆนี่แท้ มือบางเผลอยื่นออกไปลูบหัวคนตรงหน้าเล่นอย่างเบามือ จุนฮงอดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากพวกเขาไม่เลิกกันล่ะก็ ตอนนี้อาจจะมีความสุขมากกว่านี้ก็ได้ เมื่อได้ยินเสียงอีกฝ่ายกรนเล็กน้อย มือบางจึงบีบเข้าที่จมูกของอีกคนด้วยความหมั่นไส้ อีกคนก็เอาแต่ส่งเสียงออกมาในลำคอ
“เฮ้อ”ว่าแล้วก็ปล่อยมืออกจากจมูกของอีกฝ่ายเพราะดูท่าว่าจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาง่ายๆเลย แล้วค่อยผลักอีกฝ่ายให้ไปอยู่ที่อีกฝั่งนึงของเตียง แล้วย้ายตัวเองขึ้นไปนอนข้างๆ
ถึงตอนนี้จะหิวข้าวก็เถอะ.....แต่ตอนนี้คงยังไม่ได้ทำอะไรกินแหงมๆ จุนฮงคิดพลางหลับตาลงเพียงเวลาไม่นานร่างบางก็หลับสนิท และอีกคนที่อยู่บนเตียงด้วยอย่าง บัง ยงกุก ก็ลืมตาขึ้นมา ไม่มีร่องรอยงัวเงียจากอาการตื่นเลยซักนิด ก็แน่ล่ะสิผู้ชายคนนี้เขาไม่ได้หลับตั้งแต่แรกน่ะสิ ยงกุกค่อยๆตะแคงตัวมาจ้องมองด้านข้างของอีกฝ่ายที่หลับไปแล้วด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก
ไม่ได้โตขึ้นเลยซักนิด ยงกุกคิดพลางฉีกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย มือที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะยกไปลูบหัวอีกคนก็หยุดชะงักเอาไว้ แล้วดึงมันกลับมา
ถึงจะอยากสัมผัสมากขนาดไหน แต่ตอนนี้เขาคงไม่มีโอกาศได้ทำแบบนั้น
ความคิดเห็น