คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : bamx2 writing ตอนที่สิบเจ็ด เป็นแฟนพี่มาร์คนะครับคนดี
ตอนที่ 17 เป็นแฟนพี่มาร์คนะครับคนดี
สนามบิน อินชอน 23:00 pm
เวลาแห่งความสุขมันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน~ ตอนนี้แบมแบมและผองเพื่อนก็กลับมาที่เกาหลีอีกครั้งครับ หลังจากที่ขี่ช้างวันนั้นเราก็ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนต่ออีกเลย อยู่แต่ในที่พัก เพราะอะไรน่ะเหรอครับ? ก็ไอ้ยูคยอมมันดันโง่ขึ้นช้างเป็นแต่ดันลงไม่เป็น พอตอนลงมันก็กระโดดลงมาเลยจ้า แล้วผลที่ได้ก็คือขาหักครับ กูนี่กุมขมับเลย
“ไอ้แบมมึงจะกลับคอนโดเลยมั้ย?” แบมกับยองแจและจินยองออกจากเกทมาก่อนครับ เพราะพวกพี่มาร์คต้องพรางตัวอีก ถ้ามันจะยุ่งยากขนาดนี้รู้งี้น้องแบมไม่ชวนมาตั้งแต่แรกแล้วเหอะ
“กูว่าจะไปเอาแฟลชไดร์ฟก่อนว่ะ” ตอนนี้แบมคิดถึงแฟลชไดร์ฟลูกรักมากครับ ฝากไว้นานเกิดไอ้เจ้าของร้านนึกพิเรนท์เปิดแฟลชไดร์ฟแบมขึ้นมานี่แบมจะร้องไห้นะ คืออายมากเพราะข้างในมีแต่ฟิคไง
“กูไปด้วยดิ ยังไม่อยากกลับดึกแล้วรบกวนคนที่บ้าน” นี่มึงช่วยหาข้ออ้างที่ดูดีกว่านี้จะได้มั้ย? อะไรคือไม่อยากกลับไปรบกวนคนที่บ้านครับ อยากมากับพี่กันต์ก็บอกมา
“แล้วจินยองล่ะ?”
“เดี๋ยวคนที่บ้านคงมารับเราน่ะ” เชี่ยแม่ง จินยองนี่ลูกคุณหนูนี่หว่า พี่บี๋กูว่ามึงงานหยาบแล้ว
“งั้นกลับบ้านดีๆนะ”
“อื้ม แบมแบมกับยองแจกลับแท็กซี่ก็ระวังด้วยนะ” อย่าพูดอะไรที่ชวนสยิวแบบนั้นสิ แค่คิดว่าแท็กซี่เซี่ยนแล้วจะเอากับผู้ชายด้วยกันก็สยองแล้วครับ
“บ้ายบาย” พวกเราไม่น่าเป็นเพื่อนกับจินยองได้เลยว่ะ นิสัยโคตรคนละขั้ว ทำไมจินยองถึงได้เป็นคนดีและใสๆแบบนี้ว้า แล้วดูแบมดิT___T
กว่ากูจะโบกแท็กซี่ไปส่งที่ร้านซ่อมได้ก็ปาไปตีหนึ่งกว่าๆแล้ว อะไรคือมึงบอกว่าเดี๋ยวไปส่งรถไม่ทัน? ให้กูขับมั้ย เดี๋ยวกูซิ่งไปเองไม่ขับช้าเพิ่มมีตเตอร์แบบมึงหรอกแท็กซี่ส้นตีน ขอมอบนิ้วกลางงามๆให้ไปเลยครับทั้งสองนิ้ว นิ้วสั้นด้วยนะมึงยาวไม่ได้เดี๋ยวมันเหลิงตัวว่าด่าของมันยาว
“มารับแฟลชไดร์ฟครับ”
“คุณแบมแบมใช่มั้ยครับ?” อืม กูเองแหละ มึงเห็นกูเป็นนิชคุณเหรอ?
“ครับ”
“นี่ครับผม ค่าใช้จ่ายทั้งหมดห้าแสนวอนครับ” เดี่ยวนะมึง แพงไปมั้ย? แบมจะร้องไห้อ่ะ ถึงแฟลชไดร์ฟตัวนี้จะซื้อมาเหยียบหมื่นกว่าบาทก็เถอะแต่ค่าซ่อมแพงกว่านี่ไม่ไหวนะเว้ยT__T ซ่อมเหี้ยไรวะหมื่นกว่าบาทไทย แต่ช่างมันซ่อมได้ข้อมูลไม่หายน้องแบมก็ดีใจแล้วครับ แบล็คการ์ดอย่าคิดนะว่าน้องแบมไม่มี มีแต่ไม่เอามาใช้เองแหละ หม่อมให้มาตั้งแต่มาเกาหลีใหม่ๆแล้ว ส่วนมากแบมก็ใช้เท่าที่จำเป็นอย่างเช่นตีพิมพ์หนังสือไรงี้ พอได้เงินมาแล้วค่อยโอนเงินคืนหม่อม คือเกรงใจหม่อมอ่ะเอาเงินตั้งเยอะแยะมาตีพิมพ์ขายหนังสือแล้วเก็บเงินไว้ใช้คนเดียวก็น่าเกลียดปะ
“รับบัตรเครดิตมั้ยครับ?” ไม่ต้องมามองหน้ากูงั้นเลยนะ หน้าตากูดูหงิมๆจนๆล่ะสิ คิดผิดคิดใหม่ได้ นี่จีวองชี่เกือบร้อยตัวละ(รีดไถมาร์คต้วนล้วนๆ)
กว่าจะกลับบ้านก็ตีสองเกือบตีสามครับ เพราะแบมต้องนั่งแท็กซี่วนอ้อมโลกไปส่งไอ้ยองแจที่บ้านอีก แม่งไม่จ่ายค่าแท็กซี่ด้วยให้กูจ่ายเองอีก แล้วบ้านน้องแบมกับยองแจนี่ใกล๊ใกล้ ประชดครับ สรุปคือวันนี้น้องแบมเสียเงินไปเยอะมากตั้งแต่ค่าแท็กซี่ยันค่าซ่อมแฟลชไดร์ฟ ตีสองห้าสิบไม่ใช่เวลาอันคู่ควรกับเด็กน้อยอย่างน้องแบมเลยซักนิด ไว้พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาเคลียร์ทุกอย่างแล้วกัน ตอนนี้ขอนอนก่อนเถอะครับ ในเครื่องบินก็ไม่ได้หลับเลยมัวแต่นั่งจิ้มๆไอ้หน้าจอที่มันอยู่เบาะหน้ากับไอ้ยองแจมันอ่ะ สำหรับวันนี้ราตรีสวัสดิ์ครับผม
7:30 am
Kissx3 baby hushx3
“อืออออออ….” ใครโทรมาวะ?
‘ยองแจ’
โทรมาทำดุ๋ยอะไรตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่งครับน้องแบมอยากรู้ ปิดเทอมแล้วก็ไปนอนไปเพื่ออนาคตที่สดใสของมึง
“บ้านมึงไฟไหม้เหรอ?”
‘ไฟไหม้เตี่ยมึงสิ มึงตื่นยัง?’
“ตื่นแล้วแต่นอนอยู่บนเตียง”
‘กวนตีน’
“กวนมือก็ได้กูเบื่อตีนแล้ว” เดี๋ยวนี้ทำไมน้องแบมกวนจังวะ ใครก็ได้ตอบแบมที
‘ไอ้สัด มึงรีบๆมาหากูที่ร้านอาหารมึงเลยนะ’ มีเรื่องอะไรที่ร้านอาหารแม่แบม?
“เกิดอะไรขึ้น?”
‘มึงรีบมาเร็ว กูจะห้ามลูกค้าไม่ไหวแล้ว’ เดี๋ยว นี่มึงตลกเหรอ แบมจำได้ว่าร้านเปิดแปดโมงนะ
“ไม่เนียนนะสัด ร้านกูเปิดแปดโมง”
‘วันนี้กูเปิดล่วงหน้าครึ่งชั่วโมงไง มึงรีบๆมาเร็ววววววว’
ติ๊ด!
แล้วมันก็วางสายไป อะไรของมันวะ โว้ะ เสียเวลานอนแบมหมด ที่จริงตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงพี่ๆมิสเอร้องปลุกแล้วครับ ฟินแต่เช้า
20 นาทีผ่านไป
มาร้านแบบงงๆ ไหนไอ้แจมันบอกว่าเปิดร้านไง? แล้วไอ้ป้ายตัวเบอเริ่มว่าปิดที่แปะอยู่หน้าร้านนี่คืออะไรครับ? ยองแจแม่งแกล้งอะไรแบมเหรอ? แบมทำอะไรให้มันโกรธยัง? ก็ยังอ่ะ= =
B.Kpm : ไอ้เชี่ยแจ มึงหลอกกู
ยองแจใสๆ : หลอกอะไร เค้ารออยู่ด้านใน><
สยองสัด เค้าเคิ้วอะไรกันล่ะ บรึ๋ยมาก ด้านในก็ยังมืดๆอยู่เลยนะ
B.Kpm : ไหนอ่ะลูกค้าของมึง?
ยองแสใจๆ : เขากลับไปแล้วกูเลยรีบปิดร้านก่อน
B.Kpm : อ้าว งั้นกูก็กลับได้เลยดิ
ยองแจใสๆ : ไม่ได้!!
B.Kpm : ?
กูว่ามันมีอะไรแปลกๆนะ ทำไมวันนี้ยองแจดูรนๆแปลกๆวะ
ยองแจใสๆ : เข้ามาข้างในเถอะน่า เดี๋ยวมึงก็รู้ กูไปละ>O<
B.Kpm : มึงอยู่ไหนวะ?
ยองแจใสๆ : นั่งรอไปก่อนกูขี้อยู่
B.Kpm : ทุเรศ
กริ๊ง~
เสียงเปิดประตูร้านเห่ยมาก ไว้ว่างๆแบมจะสั่งให้ลูกน้องมาเปลี่ยนนะ ฮริ้ง งั้นเดินไปนั่งรอมันก่อนแล้วกัน
10 นาทีผ่านไป
B.Kpm : ขี้เสร็จยังวะ?
B.Kpm : มึงตอบ
5 นาทีผ่านไป
B.Kpm : ตอบกู=___=
7 นาทีผ่านไป
B.Kpm : olo
อ่านไม่ตอบนี่มึงต้องการอะไรจากกันต์พิมุกต์? ขี้เพลินในห้องน้ำเหรอ? อย่าให้เข้าไปตามในห้องน้ำนะมึง เดี๋ยวมึงหนาว
ฟุ่บ!
“อ้ะ…” อะไรคือกล่องสีชมพูอยู่ตรงหน้ากูวะ? แล้วกลิ่นน้ำหอมนี่มันคุ้นๆนะ
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องแบม”
“พี่มาร์ค” เฮ้ย ขี้เกียจบรรยายแล้วว่ะ ยกหน้าที่นี้ให้ไรท์แปปนึงนะ ขอตัวไปเขินแปป
มาร์คยิ้มให้แบมแบมเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของคนตัวเล็ก
“นี่กล่องอะไร?” เสียงหวานถามออกไปด้วยความงง แต่คนตัวสูงก็ไม่ตอบเอาแต่ยิ้มท่าเดียว
แบมแบมยู่หน้าลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มให้ มือบางกำลังจะแกะกล่องสีชมพูออกแต่กลับถูกมือหนาของอีกคนรั้งไว้ก่อน
“?” แบมแบมขมวดคิ้วแน่นมองมาร์คอย่างไม่เข้าใจ ส่วนมาร์คก็ได้แต่ยิ้มทะเล้น
“ถ้าแบมอยากรู้ว่ากล่องนี่คืออะไรต้องตอบคำถามพี่ก่อน” ฉากแสนคุ้นแล่นเข้ามาในสมองแบมแบม ตอนนี้มันคล้ายมาก คล้ายกับบทนำที่คนตัวเล็กเคยแต่งให้มาร์ค ต้วนอ่าน
“ครับ” แบมแบมพยักหน้าขึ้นลง นัยต์ตากลมเสมองไปทางอื่นเล็กน้อยอย่างเขินอายเมื่อโดนมาร์คจ้องหน้านานเกินไป
“จะถามอะไรครับ?” ผ่านไปเนิ่นนานแต่ก็ยังไม่มีคำถามหลุดออกจากปากของมาร์คต้วน ทำให้แบมแบมต่อยเอ่ยปากถามย้ำอีกครั้ง ครั้งนี้มาร์คเอื้อมมือทั้งสองข้างมากุมมือของแบมแบมเอาไว้ ยิ้มโชว์เขี้ยวสวยก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้แบมแบมยิ้มไม่หุบออกมา
“เป็นแฟนพี่นะครับ” ช็อค พอๆ ไรท์มันบรรยายเลี่ยนไปว่ะ แบมขอกลับมาพากษ์ต่อแล้วกัน อะไรคือพี่มาร์คขอแบมเป็นแฟนอ่ะ ที่จริงแบมก็ชอบพี่มันนะ ที่ผ่านมาพี่มันทำอะไรเพื่อแบมมาเยอะเลยอ่ะ ตั้งแต่สอนเดินแบบแล้วก็ช่วยแบมตอนจำบล็อกกิ้งไม่ได้ด้วย ไหนจะสอนขี่จักรยาน….ถึงมันจะตลกไปหน่อยแต่มันก็ทำให้แบมพอจะขี่ได้บ้าง แต่ที่รักพี่มันที่สุดนี่ขอมอบความดีให้ความป๋าของพี่มันเลยครับ ตอนไปไทยแบมอยากได้อะไรพี่มันซื้อให้ทุกอย่างอ่ะ ซื้อจนเงินหมด แอบสงสารนะแต่สะใจ งุ้ยยยย แบมขอเล่นตัวได้ปะ
“เป็นดีมั้ยน้า~”
“T^T” ตายห่า อ้อนแบบนี้กูก็จนมุมสิครับ ไม่เอาๆนาทีนี้กูยอมให้มึงโรคจิตอ่ะ
“เป็น ไม่เป็น เป็น ไม่เป็น”
“จีวองชี่ห้าสิบกว่าตัวของพี่T^T~” เฮ้ย นี่ทวงบุญคุณเหรอ? ทวงเหรอ? บอกเลยรู้สึกผิดมากTOT
“หืออออ?”
“น้องแบมบอกกลับมาจะยอมพี่ทุกอย่างนะT^T…”
“ก็ไม่รู้สินะ ก็ไม่รู้สิน้า~” ไม่เอาอ่ะ แบมเขินอ่ะ ใครจะไปกล้าตอบพี่มันตรงๆวะ ไว้ค่อยไลน์ไปตกลงไม่ได้เหรอT///T
“น้องแบมบอกจะยอมให้พี่กอดเท่าไหร่ก็ได้ด้วยT^T”
“เฮ้ย!” ไม่เอาดิ อย่าเพิ่งมากอดตอนนี้ ทำไมแบมจะมีแฟนทั้งทีต้องมีแฟนมุ้งมิ้งขี้อ้อนแบบนี้ด้วยวะT___T คือมันเหมือนเคะเจอเคะอ่ะเข้าใจแบมมั้ย?
“ถ้าไม่ตกลงพี่ก็จะกอดแบบนี้แหละ ไม่ปล่อยด้วย”
ฟอด!
“พี่มาร์คคคคค” มึงจะกอดก็กอดไปดิ ไม่ต้องมาหอมแก้มกูT^T ฮือ แบมจะไม่ไหวแล้วนะ จะไม่ทน
“ครับ?”
ฟอด!
ม่ายยยยยย ดิ้นไปดิ เห็นพี่มันตัวบางแบบนี้เอาจริงๆแม่งแรงควายชิบหาย พี่มันกินอะไรวะทำไมยิ่งดิ้นยิ่งไม่หลุดY_Y
“ปล่อยยยยย”
“เป็นแฟนพี่ก่อนสิครับคนดี” อย่าพูดนะ หยุด กูเขินT^T
“ไว้ค่อยตอบทางไลน์ไม่ได้เหรอY_Y…”
ฟอด!
“ไม่เอา พี่อยากได้ยินจากปากน้องแบม” ไม่ต้องมาอยากได้ยินตอนนี้ เดี๋ยวอัดเสียงไปให้ฟังก็ได้ แต่ไม่เอาต่อหน้าพี่มันอ่ะTOT
“เลิกหอมแก้มแบมได้แล้วT__T”
ฟอด! ฟอด!
“เป็นแฟนกับพี่นะ” แงงงงงง ใครก็ได้มาช่วยแบมทีดิ แบมโดนโรคจิตกอด โดนหอมแก้มด้วยY_Y
“อือ…”
“ตอบดีๆหน่อยสิครับ เป็นแฟนกับพี่นะน้องแบม”
“T///T” ขอทำใจแปปดิ รวมสติแปป เดี๋ยวกูสลบ
“เป็นแฟนพี่มาร์คนะครับ”
“ครับ”
ฟอด!
“เด็กดี” งื้อออออ ฟินสุดอ่ะ จำได้ว่าในนิยายน้องแบมไม่เปลืองตัวขนาดนี้นะ ทำไมความจริงถึงโดนฟัดแก้มจนแก้มจะย้วยล่ะวะTOT
“งั้นแบมเปิดกล่องได้แล้วใช่มั้ย?”
“ได้ครับ” พี่มาร์คมันลูบหัวแบมนิดนึงแล้วก็เดินมาโอบไหล่กูอีก ขอระยะห่างซักนิดนะ ขอร้อง เดี๋ยวกูหายใจไม่ทัน หัวใจมันทำงานหนักT//T โอ้ย เขินไม่ไหวแล้ว โยนหน้าที่บรรยายให้ไรท์อีกแปป แบมขอไปสูดยาดมก่อน
โน๊ตบุ้คเครื่องสวยประจักอยู่ตรงหน้าของแบมแบม แบมแบมเบิกตาโพลงหันไปมองคนรักก็เจอกับรอยยิ้มละมุนทำให้คนตัวเล็กต้องรีบหันหน้าหนีเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน
“พี่มาร์คซื้อมาทำไมอ่ะ?”
“ของขวัญที่เราคบกันไงครับ”
“มันแพงนะพี่มาร์ค”
“ก็เห็นน้องแบมแต่งในฟิค นึกว่าอยากได้เลยซื้อให้”
“ถ้าเป็นจีวองชี่แบมจะดีใจกว่านี้” ความงกที่ไม่สิ้นสุดของแบมแบมทำให้มาร์คถึงกับหลุดขำออกมา ยิ้มเอ็นดูให้คนตัวเล็กก่อนจะกระชับมือหนาที่โอบไหล่บางไว้อยู่
“ได้ไปแล้วตั้งห้าสิบตัว เด็กขี้งก” นิ้วเรียวดีดเข้าไปที่กลางหน้าผากสวยทำเอาร่างบางถึงกับน้ำตาเล็ด
“โอ้ย! เจ็บนะพี่มาร์คT^T” แบมแบมยกมือขึ้นลูบห้วตัวเองป้อยๆ
“โอ๋ๆ หายเจ็บนะครับคนดีของพี่มาร์ค” มาร์คก้มหน้าลงเป่าลมอ่อนๆตรงหน้าผากให้คนตัวเล็ก ส่วนแบมแบมก็ได้แต่หลับตาแน่นใบหน้าแดงซ่านยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศ
“ยังไงก็…ขอบคุณนะครับ แบมอยากได้รุ่นนี้มานานแล้ว”
“พี่ดีใจนะที่แบมชอบ” มาร์คหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นแบมแบมเอาแต่นั่งจิ้มหน้าจอโน๊ตบุ้คด้วยความตื่นเต้น เพราะมันคือโน๊ตบุ้คหน้าจอสัมผัสที่แบมแบมอยากได้นั่นเอง
“แต่แบมไม่มีของขวัญให้พี่มาร์คเลยอ่ะครับ” แบมแบมที่นึกขึ้นได้พูดออกมาด้วยสีหน้าสลด น้ำเสียงหงอยๆทำให้มาร์คต้องยิ้มปลอบไม่ให้คนตัวเล็กคิดมาก
“ไม่เป็นไรครับ แค่แบมยอมเป็นแฟนกับพี่พี่ก็ถือว่านั่นเป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว”
“ได้ไงกัน ไว้เดี๋ยวแบมจะซื้อของมาให้พี่มาร์คนะครับ”
“ไม่เป็น….”
“จริงสิ! แบมยังไม่ได้ส่งตอนจบให้พี่มาร์คอ่านเลยนี่นา งั้นแบมเล่าตอนจบคร่าวๆให้พี่มาร์คฟังเป็นของขวัญแล้วกัน”
“ในที่สุดพี่ก็จะได้รู้ตอนจบแล้วT^T” มาร์คพูดออกมาด้วยสีหน้าดีใจสุดขีด ส่วนแบมแบมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆรู้สึกผิดที่ปล่อยให้แฟนฟนุ่มอารมณ์ค้างคาจากตอนที่แล้ว
“ตอนจบคือแบมกับพี่มาร์คแต่งงานกันครับ แล้วก็เข้าหอ….”
“มีเอ็นซีมั้ย?”
“พี่มาร์ค=___=” แบมแบมทุบตีคนตัวสูงที่ถามขึ้นมาขัดเขาก่อนจะค่อยๆเล่าต่อไป
“พอเข้าหอแล้วแบมก็ท้อง แล้วก็มีลูก….”
“แสดงว่ามีเอ็นซีจริงๆสินะ”
“พี่มาร์คคคค!” แบมแบมหน้าแดงจัดตีแขนแฟนหนุ่มเต็มแรงก่อนจะพองลมไว้ในปากอย่างอนๆ
“ไม่งอนนะครับ เล่าต่อสิ”
“ไม่เอา รออ่านเองแล้วกัน-^-”
“T^T”
“ไม่ แบมเล่าแค่นั้นแหละ พี่มาร์คก็ไปรออ่านตอนจบเองแล้วกัน ถ้ายังตื้ออีกแบมจะตัดเอ็นซีทิ้งจริงๆนะ” ครั้งนี้มาร์คต้วนถึงกับยอมจำนนสงบเงี่ยมทันที
“ครับผม น้องแบมน่ารักที่สุดเลย” คนตัวสูงใช้โอกาศที่แบมแบมเผลอประกบปากกับร่างบางแบบปากแตะปาก ไม่มีการลุกล้ำเพื่อให้เกียรติคนตัวเล็กก่อนจะถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งและเชื่องช้า
“อะแฮ่มๆ ค่อกๆแค่กๆ ออร่าสีชมพูมาจากไหนวะ?” ยองแจและคนอื่นๆที่หลบอยู่หลังกำแพงเดินออกมาก่อนจะกระแอมกันเสียงดังเพื่อหยุดความหวานของคู่รักหน้าใหม่ บ้างก็รีบร้องหากระโถนและทำท่าทางอ้วกจนแบมแบมต้องนั่งก้มหน้าด้วยความอาย ส่วนมาร์คก็ได้แต่ทำหน้าตายเมื่อตัวป่วนออกมาขัดจังหวะโรแมนติค
“ตัวเองอยากได้บ้างก็บอกแจ็คสิครับ เดี๋ยวแจ็คจัดให้” แจ็คสันเดินเข้ามาเกี่ยวเอวบางของยองแจไว้ก่อนจะทำตารูปหัวใจใส่ส่วนยองแจก็ได้แต่ส่ายหัวเอือมๆ
“ไม่เอาอ่ะ เลี่ยน”
“เลี่ยน! น้องยองแจแพ้ท้องเหรอ? ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวพี่แจ็คจะรับผิดชอบน้องยองแจเอง”
“สองคนนี้?” แบมแบมหันไปมองหน้ามาร์คเป็นเชิงถาม การกระทำที่แสดงออกว่าเป็นคนรักกันทำให้แบมแบมอดสงสัยไม่ได้
“ครับ เป็นแฟนกันแล้ว”
“ไอ้แจ! ทำไมไม่บอกกูวะ” แบมแบมโวยออกมาดังลั่นก่อนจะทำสีหน้างอนสุดขีด
“กูขอโทษษษ ก็กูเห็นมึงกับพี่มาร์คยังไม่ถึงไหนซักทีกลัวมึงเฮิร์ทเลยอุบไว้ก่อน”
“กูยังมีจินยองไง” แบมแบมชี้ไปที่จินยองก่อนจะยู่ปากเล็กลงด้วยความน้อยใจ
“จินยองนั่นเป็นแฟนกับพี่แจบอมก่อนพวกกูอีก”
“จริงเหรอ! จินยองทำไมไม่บอกแบมT__T?”
“คือ….เราอาย” แบมแบมอยากจะฆ่าตัวตาย กะว่าจะเอาไปอวดเพื่อนๆซักหน่อยว่าเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนก่อนใครเพื่อนแต่ไหงเขาดันเป็นคนสุดท้ายที่มีแฟนได้
TBC
คอมเม้นท์ตอนที่แล้วน้อยมากเลยอ่ะT^T .งอแงแบบพี่มาร์คแปป
ถ้าไม่เม้นไปติดแท็ก #น้องแบมแต่งฟิค ก็ได้นะคะ ไรท์ไม่ว่าไรท์อยากอ่านTOT
อีกสองสามตอนก็จะจบแล้ว ใจหายมากเลยY_Y อย่าเพิ่งถามหาอซ.นะคะ5555 ไม่ตอนหน้าก็อีกสองตอนเดี๋ยวมีแน่ค่ะ สัญญาๆ
ใครที่กลัวจบแล้วไม่มีอะไรอ่าน(?) ไม่ต้องห่วงนะคะเรายังมีสเปเชี่ยลจุใจอีกแปดตอนให้อ่าน รับรองว่าเอ็นซีเพียบ ฮริ้ง<3
รักทุกคนที่ติดตามฟิคนะคะ ขอบคุณคนที่เม้นให้ตลอดเลย นี่รีหน้าเว็บทุกๆสิบนาทีอ่ะ555555 #อาการหนัก
อย่าลืมติดแท็ก #น้องแบมแต่งฟิค หรือ คอมเม้นท์กันด้วยนะคะ
เม้ามอยและทวงฟิคได้ที่ @byunbbabe ค่ะ เมนชั่นมาได้ค่ะ ไรท์ไม่กัด ไรท์เฟรนลี่และโคตรรั่ว=w=;; มาคุยกันเถอะไรท์เหงา55555
ความคิดเห็น