คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 4 โลกแห่งความจริงยิ่งกว่าฝันร้าย [2] 100%
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” ตอนนั้นเองที่เธอจำต้องวางแก้วลง ดวงตาคู่สวยตวัดมองคนข้างกายที่ถือวิสาสะนั่งลงทั้งที่ไร้คำอนุญาตของเธอ
ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลย ! รวิกานต์บริภาษอีกฝ่ายในใจ ก่อนจะเอ่ยกับคนข้างๆ
“ขอโทษค่ะ แต่ฉันอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว” สองพยางค์หลังถูกเน้นหนัก บ่งบอกถึงความต้องการอย่างชัดเจน ก่อนจะหันกลับมาให้ความสนใจกับแก้วในมืออีกครั้ง คิดว่าชายหนุ่มข้างกายเข้าใจได้ไม่ยาก
“งั้น...คิดว่าตรงนี้ไม่มีผมก็แล้วกันนะครับ ผมยอมเป็นได้ทุกอย่างสำหรับคุณ เป็นอากาศไม่มีตัวตนก็ยอม”
แต่ครั้นได้ยินเสียงตอบกลับมาเธอจึงเข้าใจได้ว่าตัวเองคิดผิด
“แหวะ” หญิงสาวบิดเบ้ปาก รู้สึกเลี่ยนกับคำหวานไม่ได้ชื่นชอบอย่างที่อีกฝ่ายอยากให้เป็น
“คุณจะอาเจียนหรือครับ”
แม้จะรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวข้างกายแสดงออกคืออะไร แต่พีรพัฒน์กลับถามราวกับห่วงใยเสียมากกว่า
‘ให้พ่อได้ฟาดก่อนเถอะ จะปราบพยศให้ร้องครางไม่หยุดเลยคอยดู!’
“ขอโทษค่ะ เหมือนจะเมาแล้ว ขอตัวนะคะ” รวิกานต์กล่าวเสียงเรียบ ไม่อยากต่อความกับคนที่ทำตัวเหมือนเข้าใจอะไรยากเย็น หญิงสาวลุกขึ้นยืนไร้ท่าทีมึนเมาแบบที่บอกกับคนข้างกาย ทิ้งให้คนมองตามมองด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
“หยิ่งนักนะ อยากรู้จริงว่าตอนอยู่บนเตียงจะหยิ่งแบบนี้ด้วยหรือเปล่า”
ครู่ต่อมารวิกานต์จึงออกมาจากห้องน้ำ รู้สึกพอใจอยู่บ้างที่ไม่เห็นชายหนุ่มคนเมื่อครู่นี้แล้ว หญิงสาวสั่งเครื่องดื่มชนิดเดิม ตั้งใจว่าหากดื่มแก้วนี้หมดคงได้เวลากลับเสียที
เพราะความจริงแล้วเธอเป็นคนคออ่อน ฉะนั้นแล้วการดื่มมันในค่ำคืนนี้เพียงเพื่อเป็นตัวช่วยให้นอนหลับลงได้ และอีกอย่างยิ่งดึกยิ่งอันตราย อีกทั้งยังไม่มีใครอีกคนอยู่ข้างกายเธอยิ่งต้องระวังตัวเองเป็นพิเศษ
“นี่ครับ” พนักงานยื่นแก้วทรงสวยมาให้ รวิกานต์ยกขึ้นดื่มในทันที
โดยที่ไม่รู้เลยว่า ณ มุมหนึ่งของร้านมีใครคนหนึ่งคอยลอบมองการกระทำของเธอและยิ้มออกมาอย่างพอใจ !
เพียงไม่นานหลังจากที่ดื่มเครื่องดื่มเข้าไป รวิกานต์ก็รู้สึกได้ว่าภายในร่างกายของตนร้อนวูบวาบ หญิงสาวลุกขึ้นยืนแต่ร่างกายกลับซวนเซ สมองครุ่นคิดถึงอัตราของเครื่องดื่มที่ดื่มเข้าไป ก่อนจะได้รับคำตอบให้ตัวเองว่าเธอได้สั่งชนิดเดิมที่ไม่ได้ส่งผลต่อร่างกายรุนแรงเช่นนี้แน่
หญิงสาวครุ่นคิดพร้อมกับส่ายศีรษะไปมา หวังขับไล่อาการที่เป็นอยู่ให้หมดไป ทว่ากลับเป็นผลให้ร่างเกือบล้มลงไป ทว่าในนาทีนั้นเองกลับมีมือหนึ่งมารับร่างของเธอเอาไว้
“คุณ !” เขาคือชายหนุ่มคนเมื่อครู่ ทำไมจึงยังอยู่ตรงนี้ เธอคิดว่าเขากลับออกไปแล้วเสียอีก
“ให้ผมช่วยนะคนสวย”
น้ำเสียงที่เอ่ยนั้นมาพร้อมกับการโอบเอวของเธอเอาไว้ รวิกานต์มองคนพูดด้วยดวงตาดุ มองมือที่ถือวิสาสะจับต้องร่างกายของตนทว่าคนมองกลับยิ่งชอบใจนัก
ดวงตาราวกับแม่เสือสาวที่ได้เห็น ช่างน่าปราบพยศให้หมอบราบคาบคาอกเสียจริง...
“ออกไป! อย่ามายุ่งกับฉัน” คิดว่าเสียงที่บอกออกไปคงจะดังจนทุกคนในร้านพากันมอง เพราะเธอเปล่งมันออกมาสุดเสียง ทว่ามันกลับเป็นเพียงเสียงกระซิบผ่านลำคอเธอเพียงเท่านั้น
เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเธอกัน !
ช่างน่าตลกที่ในช่วงเวลาแบบนี้เธอคิดถึงเขา... คิดถึงปกป้อง ที่มักจะปกป้องเธอเสมอ แต่ในยามนี้คงเป็นไปไม่ได้ในเมื่อชายหนุ่มอยู่กับแก้วกัญญา... และคงลืมเธอไปแล้ว
“ไม่เอาน่า คุณเดินไม่ไหวหรอก ให้ผมช่วยดีกว่า”
เสียงอันน่ารังเกียจดังขึ้นมาอีกครา ซ้ำยังมาพร้อมกับการกระทำที่น่าขยะแขยงเหลือเกินในความคิดของรวิกานต์ มือหยาบหนาโอบร่างของเธอจากโต๊ะ หญิงสาวยื้อยุดไว้สุดกำลัง แต่ร่างกายของเธอในยามนี้กลับไม่เป็นตามอย่างใจเอาเสียเลย
ในใจของรวิกานต์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวสั่นเทาเพียงเพราะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ หัวใจสั่นไหว เย็นยะเยือกไปทั้งดวงเมื่อรับรู้ได้ว่า
สุดท้ายแล้ว คงมีแค่เธอที่เผชิญกับความจริงอันโหดร้ายนี้เพียงลำพัง...
____________________________________
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 4 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น