คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 3 คืนวันอันโหดร้าย ขอแค่ข้างกายยังมีกันและกัน [4]
ครู่ต่อมาเมื่อแต่งกายแล้วเสร็จด้วยชุดพร้อมนอน
หลังจากปรับอารมณ์ตัวเองและร้องไห้จนพอใจ รวิกานต์ก็ออกมาจากห้องนอน หญิงสาวกวาดตามองหาเจ้าของบ้าน ก่อนจะพบเข้ากับอาหารบนโต๊ะ
แล้วคนทำหายไปไหน...
รวิกานต์ปิดฝาครอบสำรับไว้ตามเดิม ก่อนจะเดินหาคนทำต่อ เธอนึกโกรธตัวเองที่ใจคอยแต่จะห่วงเขา ทั้งที่เขาเพิ่งจะทำร้ายกัน
รวิกานต์อยากจะรู้เหลือเกินว่าปกป้องโกรธกันเรื่องใด เขาเปลี่ยนไปเพราะอะไร และตราบใดที่ยังไม่รู้เธอจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด
ใช่ว่าจะไม่เคยพยายามถาม ทว่าทุกครั้งที่ถาม ความโกรธระคนเกลียดจะออกมาจากแววตาคู่นั้น จนคนมองเช่นเธอรู้สึกหนาวสะท้านเพียงแค่สายตาที่เขาใช้มองกัน
เกลียดโกรธเธอหรือโกรธเกลียดใครเธอเองก็ไม่แน่ใจ เพียงแค่รู้ว่ามันมีบางอย่างที่เกี่ยวกับตัวเธอ
แต่จะด้วยเรื่องอะไร เธอไม่รู้เลย...ไม่รู้เลยสักอย่าง...
เพราะฉะนั้นในเมื่อยังไม่รู้เธอจะอดทน อดทนจนกว่าเขาจะบอกกัน มันอาจจะมีบางเรื่องที่มีเหตุผลให้ปกป้องโกรธเกลียด
ใช่... พี่ป้องของเธอเป็นคนที่มีเหตุผลมากคนหนึ่ง แต่ยิ่งรู้ดีในเรื่องนี้เธอก็ยิ่งกลัว กลัวว่าเหตุผลนั้นจะโหดร้ายเกินเธอจะรับได้ไหว...
ความคิดของรวิกานต์หยุดลง เมื่อออกเดินมาไม่ไกลจากตัวบ้านสักเท่าไหร่ หญิงสาวก็พบคนที่ตามหา ปลายเท้าหยุดนิ่งลง ดวงตามองชายหนุ่มที่เหม่อมองท้องฟ้าเบื้องหน้า ไม่บ่อยนักหรอกที่เธอจะมีโอกาสมองเขานิ่งๆ เช่นนี้
กลิ่นหอมอ่อนประจำกายของเจ้าของเรือนกาย
พร้อมกับที่รับรู้ได้ว่าใครอีกคนกำลังนั่งอยู่ข้างกัน ทำให้ปกป้องหันไปมองชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะเหม่อมองท้องทะเลเบื้องหน้าดังเดิม
“ทำไมมานั่งเงียบ ๆ อยู่คนเดียวคะ”
ปกป้องไม่คิดว่าหญิงสาวจะถามกันราวกับไม่มีเรื่องหมางใจกันเกิดขึ้น ทั้งที่เขา...
ชายหนุ่มหันมองคนข้าง ๆ หงุดหงิดเล็กน้อยที่เห็นดวงตาคู่โตบวมช้ำ
ไม่ต่างจากปากอิ่ม ไหนจะตรงมุมปากที่มีแผลนั่น...
ชายหนุ่มถอนหายใจหนัก
หงุดหงิดขึ้นมาครามครันกับการกระทำของตัวเอง
ดวงตาละจากใบหน้าของรวิกานต์ไปยังตำแหน่งเดิม
“ทานข้าวหรือยัง” แทนที่จะตอบคำถาม ชายหนุ่มกลับถามไปอีกอย่างแทน ดวงตายังคงวางอยู่ตรงตำแหน่งเดิมเช่นเคย
จึงไม่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มจากคนถูกถาม
“วิไม่อยากทานคนเดียวค่ะ”
เสียงถอนหายใจดังออกมาจากปกป้องอีกครา
แต่ครั้นคนข้างกายพักพิงร่างลงตรงไหล่ ชายหนุ่มก็ชะงักนิ่ง
“พรุ่งนี้เราตองกลับกันแล้ว คืนนี้ตามใจวิบ้างได้ไหมคะ"
"..."
"เรามาสงบศึกกันชั่วคราว ที่นี่... ตอนนี้ขอให้เราลืมเรื่องทุกอย่างไปชั่วคราวได้ไหมคะ”
ปกป้องรับฟัง
ดวงตาคู่คมมองเธอนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหน้าหนีไปมองท้องทะเลเบื้องหน้า เขาอยากจะปฏิเสธอยู่หรอก ทว่าน้ำเสียงเหนื่อยล้าที่ได้ฟัง กรอปการกระทำของตัวเองก่อนหน้านี้...
เพียงแต่ตอนนั้นภาพของมารดาที่ถูกทำร้ายจากใครคนนั้นแล่นเข้ามาเขาจึงพานไปลงกับรวิกานต์...
ความคิดมากมายตีกันให้วุ่น
กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังขึ้น รินรดต้นคอของเขา
ปกป้องถอนหายใจอีกครา ทว่าครานี้มุมปากกลับปรากฏรอยยิ้ม
ดวงตาคู่คมละจากท้องฟ้ามืดมิดมองคนที่หลับลงคาบ่าของเขา
ทั้งสองคนนั่งเคียงกันอยู่ครู่หนึ่ง กระทั่งลมหนาวเริ่มปะทะให้คนที่หลับใหลห่อกายเบียดชิดเขายิ่งขึ้น
ชายหนุ่มจึงตัดสินอุ้มเธอเข้าบ้าน
________________________________
พรุ่งนี้มาต่อค่ะ หลังจากนี้คิดว่าคงมาอัปได้ทุกวันเนื่องจากจัดหน้าเสร็จแล้วค่ะ ^^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ :)
ฝากผลงานเรื่องแรกของนวนิยายชุดเมื่อดวงใจประจักษ์รัก 'ว อ น รั ก' ภาคก่อนยอมรักด้วยค่ะ
กดโหลดได้ด้านล่างนี้เลยค่ะ หนังสือเหลือเพียงแค่ 5 เล่ม 299 บาท หนังสือไม่มีขายในร้านค้าออนไลน์หรือร้านค้าทั่วไปสามารถสั่งซื้อได้ที่นักเขียนเท่านั้นค่ะ สั่งได้ที่เพจ ปลอบขวัญ จุมพิตหวานได้เลยค่ะ
มีที่คั่นและโปสการ์ดน่ารัก ๆ ให้นักอ่านทุกท่านค่ะ ^^
วอนรัก E-book คุณกานต์มาแล้วค่ะ ราคา 139 บาท ระบบแอปเปิล 149 ค่ะ ฝากคุณกานต์กับมลและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอฝากผลงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น