คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER 2 ** CB
หลังจากที่ผมแยกกับชานยอลมาแล้วผมก็กลับมานั่งเล่นอยู่ที่ห้องของพี่คริสเหมือนเดิม
“เฮียๆ ผมว่าเรียนจบจะไปเที่ยวอะ ไปกันปะๆ?”
“แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนอะ ฝรั่งเศส อังกฤษนี่พวกก็ไปกันมากี่รอบแล้ว”
“เฮียอยากไปไหนอะ?”
“เฮียว่าเฮียอยากไปกาแล็คซี่…”
“เฮียไปกับภรรยาเฮียเถอะ.. เอ่ออ..ว่าแต่เจ๊อี้ไปไหนอะ?”
“อยู่บ้านหน่ะ พึ่งท้องได้ 2 เดือน ต้องดูแลอย่างดี”
“เหยดดด ไว้ผมจะเยี่ยมเจ๊แล้วกัน”
“เออๆ จะไปก็บอกแล้วกัน เดี๋ยวเลี้ยงต้อนรับๆ”
“นี่มันก็เริ่มค่ำแล้วนะ ลู่หานมันเสร็จรึยัง?”
“ลองส่งข้อความไปสิๆ”
“เฮีย มันบอกว่าให้กลับไปก่อน งั้นผมไปก่อนนะแล้วเจอกันเฮีย ขอบคุณมาก”
“เออๆ โชคดีหมาแบค” ผมโบกมือลาเฮียคริสแล้วขับรถมินิคูเปอร์สีแดงคันงามของผม กลับออกไปทันที
นี่ผมนั่งรอ นอนรอ ตีลังการอไอ้ลู่มันมาแล้วสามชั่วโมงเต็มๆ นี่ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว โทรไปก็ไม่รับอะไรของมัน ผมห่วงมันมากเลยหยิบโทรศัพท์ กระเป๋าตัง กุญแจรถแล้วขับกลับมาที่โรงแรม
แต่ทำไมไม่เห็นใครเลยหล่ะ ผมขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 30 เฮียกำลังเดินออกมาจากห้องเหมือนจะกลับบ้าน ผมดันเฮียกลับไปที่ห้องเหมือนเดิม
“เห้ย! อะไรเฮียจะกลับไปหาเมีย”
“เฮียๆ ลู่หานไปไหนอะ?”
“ลู่หานเฮียไม่รู้นะแต่ถ้าวงเซฮุนเขาไปซ้อมที่เวทีจริงอะ” เฮียพูดจบผมวิ่งกลับไปขึ้นลิฟท์ทันที
“เห้ยอะไรของมันวะ”
ผมกลับมาที่รถแล้วเหยียบคันเร่งจนสุดออกไปทันที
นี่เซฮุนออกไปตามลู่หานฮยองที่ไหนเนี่ย นานจัง เมเนเจอร์ฮยงก็เริ่มโทรตามให้กลับได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะขึ้นคอนเสิร์ตไม่ไหว
“ฮยองว่ามันนานไปแล้วนะ” ซูโฮฮยองหน้าเครียดมาก คิ้วนี่ชนกันเลย
“เอิ่มม.. ฮยองใจเย็นๆ เดี๋ยวผมไปตามให้ๆ” จงอินอาสา
“ไม่ต้องเลย นายนั่งอยู่นี่แหละ เดี๋ยวฮยองไปเอง” ผมอาสา
ผมวิ่งออกมาจนถึงหน้าตึก มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นมีใคร ผมตัดสินใจข้ามถนนไปอีกฝั่ง จู่ๆก็มีรถขับมาเร็วมาก คิดว่าน่าจะเหยียบคันเร่งสุด พุ่งมาทางผม ผมหลับตาสนิทจะหนีตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
เอี๊ยดดดดดดดดดด… ตู้มมมม!!
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น มือลูบไปทั่วร่างกาย ผมปลอดภัยดีแล้วเสียงเมื่อกี้มัน…? ผมหันกลับไปมองที่ถนน รถคันนั้นหักหลบผมทันแต่รถเสียหลักพุ่งชนเสาไฟฟ้าเข้าเต็มๆ ผมรีบเดินไปที่รถคันนั้น เท่าที่เห็นตอนนี้รถนี่เสียหายค่อนข้างเยอะ ผมเดินอ้อมไปที่ประตูคนขับแล้วเปิดออก
“คุณๆเป็นไรมั้ยครับ?” ผมเขย่าแขนเขา ตอนนี้เหมือนเขาจะดูกลัวมาก ตัวสั่นๆ
“อะ เอ่อ.. ไม่เป็นไรครับ” เขาเงยหน้าขึ้นมาตอบผม
“อ้าว แบคฮยอน!” ผมรีบพยุงร่างเล็กออกมาจากรถมานั่งที่เก้าอี้ยาวบริเวณหน้าตึก
“คุณโทรเรียกประกันก่อนดีมั้ย?” ผมถามแบคฮยอนที่ยังคงสั่นอยู่ แต่เขาก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาประกันทันที
ไม่นานนักประกันก็มาลากรถของแบคฮยอนไป ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย
“ลู่หานอยู่กับคุณรึป่าว?”
“คุณรู้จักลู่หานฮยองด้วยหรอ?”
“ฉันเป็นเพื่อนสนิทเขาหน่ะ”
“อ่อ คุณอย่าพึ่งห่วงคนอื่นเลย ไปพักข้างในก่อนๆ”
ผมพยุงเขามาในบริเวณอาคาร เมมเบอร์ทุกคนจ้องผมเป็นตาเดียว เหมือนจะมีคำถามแต่คงไม่กล้าถามคงเป็นเพราะเห็นสภาพของแบคฮยอนที่หน้าซีดไปหมด
“ลู่หานนนนนนนนนนนนน!!!” แบคฮยอนเด้งจากเก้าอี้วิ่งไปหาทันที
“แบคฮยอนอ่า นายมาได้ยังไง”
“ฉันมายังไงไม่สำคัญหรอก นายโอเคมั้ย?”
“ฉันโอเคๆ พวกเราจะกลับกันเลยมั้ย? พวกเขาจะได้พักผ่อนกัน”
“เอ่ออ… คือว่า รถหน่ะ…”
“มีอะไรรึป่าว?”
“รถพึ่งโดนลากเข้าอู่ไปเมื่อกี้ แหะๆ”
“นายเป็นไรมั้ย?”
“ฉันโอเค”
“เซฮุน หน้านายไปโดนอะไรมา” คยองซูวิ่งเข้าไปดูทันที
“พอดีมีพวกนักเลงจะมาจับลู่หานฮยองไป เลยแลกหมัดไปหมัดสองหมัด”
“อวดเก่งดีนัก สมหน้า” จงอินพูดเยาะเย้ย
“เอาหล่ะๆ แล้วพวกฮยองกลับยังไงอะ?” ผมถามขึ้นมา
“งั้นเดี๋ยวพวกเราขอติดรถกลับไปที่โรงแรมแล้วกัน เดี๋ยวไปนอนที่นั้นก็ได้” แบคฮยอนตอบ
“รีบไปกันนี่ดึกมากแล้ว”
เรากลับมาขึ้นรถกันจนครบ พี่คนขับรถบอกว่าตอนนี้ที่บริเวณหน้าโรงแรมแฟนคลับของพวกเรามาเพิ่มากขึ้นอีก ถ้าให้ลู่หานฮยองกับฮยองตัวเล็ก(ขอเรียกแบคฮยอนฮยองว่างี้แล้วกัน คิคิ) ลงไปพร้อมกับพวกเราคงจะแย่แน่
ลู่หานฮยองเสนอความเห็นว่าจะลงก่อนถึงหน้าโรงแรมนิดนึงแล้วเดินเข้าไปเพื่อไม่ให้มีคนสงสัย
พอผมลงมาจากรถตู้ก็รีบเดินเข้าโรงแรมไปที่ห้องของเฮียคริสให้เขาเตรียมห้อง นี่โชคชะตาเล่นอะไรกับผมอยู่ ทำไมห้องเต็มหมดเหลือแต่ห้องที่อยู่ชั้นที่ 16 ห้องเดียวเท่านั้น
ผมให้คุณแม่บ้านประจำบ้านใหญ่จัดเสื้อผ้ามาให้ผมกับลู่หาน หลังจากนั้นเราก็ผลัดกันอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ตอนนี้ลู่หานอาบน้ำอยู่ ผมเลยเป็นคนเดินออกไปเปิดประตู ปรากฏว่าเป็นชานยอล..
“อะๆ นี่ของฮยองสองคนนะ” ชานยอลยื่นซองสีขาวให้กับผม ยังไม่ทันที่ผมจะเปิดออกดูเขาก็หายไปซะแล้ว
ผมเดินกลับมาที่โซฟายาวกลางห้อง แล้วเปิดซองจดหมายนั้นดู ข้างในมีตั๋วคอนเสิร์ตสองใบ โอ้ววว บัตร V.I.P หน้าสุดซะด้วย มีเพื่อนเป็นว่าที่แฟนไอดอลมันดีอย่างงี้นี่เอง คิคิ
แต่ในซองนั้นยังมีกระดาษใบนึงอยู่ข้างในด้วย
‘To Baekhyun little Hyeong’
‘พักผ่อนเยอะๆนะ ขอโทษสำหรับอุบัติเหตุหวังว่าฮยองจะสบายดีนะ เป็นห่วงนะครับ’
ปล. Line : realpcy << ไลน์ผมหวังว่าฮยองจะแอดมานะ ผมจะรอ <3
ผมนั่งหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยและเป็นจังหวะเดียวกับที่ลู่หานออกมาจากห้องน้ำ ผมรีบเก็บมันใส่ในกระเป๋า แล้วยื่นบัตรคอนเสิร์ตให้มันจะได้ไม่สงสัย มันทำท่าเหมือนจะจับผิดผมแต่อยู่ๆเสียงไลน์ของมันก็ดัง มันย้ายไปสนใจโทรศัพท์ทันที ‘แฟน’ ไลน์มารึไง เพื่อนนี่ลืมกันเลย..
แอด……ไม่แอด
แอด…ไม่แอด
แอดไว้ก็ได้มั้ง เผื่อมีเหตุฉุกเฉินอะไร…
LINE
Friends (99)
Baekhyun status < .... >
New friend (1)
Real_PCY status < little hyeong ^^ >
ความคิดเห็น