ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {Fic EXO} EAT AHOLIC [HunHan] [ChanBaek] ft.exo (จบ)

    ลำดับตอนที่ #13 : CHAPTER 1 ** CB

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 430
      1
      29 มิ.ย. 57


    ตั้งแต่ลู่หานกลับมาที่ไทย เขาก็เอาแต่ทำโปรเจคของมหาลัย เขาค่อยข้างจะซีเรียสมากกับการเรียนแต่มีสิ่งนึงที่ผมเห็นเขายิ้มทุกครั้งที่เห็น ก็คือ เซฮุนหลังจากนั้นผมเลยรู้เรื่องเกี่ยวกับวงเซฮุนไปหมด รวมไปถึงสมาชิกทุกคนว่าชื่ออะไรบ้างเรียกว่าเห็นแค่หูกูรู้แล้ว

     

    แต่ผมไม่มีเมนเหมือนคนอื่นเขาหรอก ได้แต่ติดตามผลงานเขา รู้ข่าวสารทั่วไปจากลู่หานเท่านั้นแต่แค่จากลู่หานนี่ก็รู้หมดทุกเรื่องแล้วแหละ ไปไหน? ทำอะไร? มีงานวันไหน? เรียกว่ารู้ครอบจักรวาลยังกับอยู่ในตึกซะเอง

     

    แต่ข่าวคอนเสิร์ตพวกเรากลับมารู้ทางโทรทัศน์พร้อมคนทั่วประเทศ ลู่หานดูจะตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเซฮุน เขาอยากจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้ ผมก็เป็นเพื่อนที่ดีอ่าฮะ ฮ่าๆ ผมก็เลยหาทางช่วยมัน

     

    ทุกอย่างเป็นไปตามที่วางไว้ ตอนนี้ลู่หานก็ขึ้นไปหาเซฮุนแล้วผมที่อยู่กับพี่คริสในห้องสี่เหลี่ยมมันก็น่าเบื่อผมเลยเดินออกมาร้านเค้กที่โรงแรมเผื่อจะซื้อไปฝากป๊ากับม๊าสักหน่อยครั้งที่แล้วที่ป๊าหนีบผมมาที่นี่ตอนที่มาคุยงานผมแทบจะไม่ไปไหนเลย คลุกอยู่กับร้านเค้กของโรงแรม

     

    ผมเดินมาหยุดอยู่ที่ตู้โชว์เค้ก วันนี้มีแต่เค้กที่ผมชอบทั้งนั้นเลย เลือกไม่ถูกเลยเอาหมดเลยดีมั้ยย แต่เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างจะเย็นแล้วถึงเค้กจะมีหลายแบบแต่มันก็มีน้อยแล้ว


    ผมขอช็อกโกแลตเค้กชื้นนึง แล้วก็..เอ่อ


    ผู้ชายร่างสูงมายืนอยู่ข้างผม เขาก็กำลังสั่งเค้กกับพี่พนักงานอีกคนนึงอยู่


    ผมขอเค้กส้มชิ้นนึง แล้วก็อันนั้น..” ผมคิดว่าเขาน่าจะไม่ใช่คนไทยเพราะเขาสั่งเค้กด้วยภาษาอังกฤษ แต่ผมก็ยังคงสั่งเค้กต่อไป


    เอ่ออ แล้วก็บลูเบอรี่ชีสเค้กครับ/บลูเบอรี่ชีสเค้ก


    ขอโทษด้วยค่ะ ตอนนี้เหลือแค่ชิ้นเดียว


    เอ่ออ.. ให้เขาก็ได้ครับๆร่างสูงพูดขึ้น ผมเงยมองหน้าเขาแล้วผมก็ต้องตกใจ


    เห้ยยย นี่มันปาร์คชานยอล เมมเบอร์วงเดียวกับเซฮุนนิ ผมจะไม่แสดงว่าเป็นแฟนคลับของเขาเดี๋ยวจะทำให้เขาคิดว่าผมเป็นซาแซงรีป่าว

    เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ ผมเลือกมาเยอะแล้ว


    “’งั้นก็ขอบคุณครับถึงผมอยากจะให้เขาตอบว่าไม่เป็นไรจริงๆครับก็ตามเถอะ


    พนักงานก็จัดเค้กของผมกับชานยอลลงถุงแล้วผมก็จ่ายตังเรียบร้อย ผมก็แยกจากชานยอล ก่อนไปเขาก็หันมาโค้งขอบคุณผมอีกที เขาน่ารักมากจริงๆ

     

     



     

    พี่คริสผมซื้อเค้กมาฝากพี่ด้วยยย ผมวางถุงเค้กลงบนโต๊ะทำงานของพี่คริส


    ของพี่ก็ต้องเค้กช็อกโกแลต เอ่ออ แปปนะผมหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ หยิบเค้กออกมาทั้งถุงก็ไม่เจอแต่
    ทำไมผมเจอบลูเบอรี่ชีสเค้ก

     

    ว๊ากกกกกกกก! พนักงานต้องส่งถุงให้ผมผิดแน่ๆเลย แล้วจะไปเปลี่ยนยังไงอะ

     

    ผมตัดสินใจเดินกลับไปที่ร้านเค้กเผื่อว่าชานยอลจะรู้ตัวว่าหยิบผิดแล้วกลับมาที่ร้าน ผมนั่งรอเขาอยู่ประมาณ

     

    10 นาทีก็แล้ว

     

     

    40 นาทีก็แล้ว

     

     

    ทำไมเขายังไม่มา ไม่รู้ตัวเลยยหรออ ผมรอนานแล้วววนะ!!

     

    ไหนๆก็รู้ชั้นของห้องที่เขาอยู่แล้ว ผมขึ้นไปเลยแล้วกัน

     

    ผมเดินมาขึ้นลิฟท์แก้วขนาดใหญ่กลางโรงแรม แล้วกดไปที่ชั้น 16

     

     

     

     

     

     

     

     

    หลังจากผมซื้อเค้กที่ร้านเสร็จ ผมก็รีบกลับขึ้นมาบนห้องทันทีกลัวว่าจะมีแฟนคลับมาเห็นแล้วผมต้องแสดงทักษะการวิ่งอีก จะว่าไปคนที่อยู่ที่ร้านเค้กเขาก็น่ารักดีนะ แต่ผมจะเจอเขาอีกทีที่ไหนอะงั้นก็เป็นไปพรหมลิขิตแล้วกัน ผมถอนหายใจเฮือก


    ผมวางเค้กไว้บนโต๊ะแล้วก็ไปอาบน้ำทันที ตั้งแต่ผมลงจากเครื่องมาก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลย แต่เห็นร้านเค้กน่ากินมากอดใจไม่ไหวเลยเดินไปซื้อก่อน


    วันนี้ผมอาบน้ำนานเป็นพิเศษเพราะอากาศที่ประเทศไทยร้อนยังกับอยู่หน้าเตาเผา ผมเลยนอนแช่น้ำฟังเพลงไปเรื่อย หลังจากที่ผมแต่งตัวเสร็จผมรีบพุ่งไปที่ถุงเค้กทันที

     

    เค้กจ๋า เขาอยากกินตัวเองจัง” (บ้าไปแล้ว)

     

    ผมเปิดถุงเค้กแล้วหาบลูเบอรี่ชีสเค้กของผมทันที นี่ผมหยิบเค้กออกมาจนหมดแล้วแต่ทำไมไม่มีเค้กของผมอะ หรือว่า?... ชัดเลยครับ ผมไม่ได้สั่งเค้กช็อกโกแลต


    ผมคว้าถุงเค้กแล้วเดินออกมาจากห้องพุ่งไปที่ลิฟท์



    ติ๊ง ..



    ลิฟท์เปิดพอดี ผมเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปกลัวจะเจอแฟนคลับแล้วเขาจำผมได้

     


    พลั้กกก.. ผมชนกับใครไม่รู้เข้าเต็มๆ


     

    นี่คุณ!!” ผมเงยหน้าตามเสียงเรียกของอีกคน


    คุณหยิบนี่สลับไปอะ/คุณสลับกับผมไปอะผมพูดพร้อมกับยื่นถุงไปให้เขา เขาก็ยื่นมาให้ผมเช่นกัน

     

    นี่เธอๆรู้ปะเขาบอกว่าพวกอปป้า เขาพักกันที่นี่แหละแต่ไม่รู้ชั้นไหนเสียงของเด็กผู้หญิงวัยรุ่นสองคนดังมาจากลิฟท์ตัวข้างๆแต่ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอก อยู่ๆร่างเล็กก็ดึงผมเข้าไปในลิฟท์แล้วกดไปที่ชั้นที่อะไรไม่รู้


    นี่คุณทำอะไรอะ?ผมยืนหน้าเอ๋อ ทำไมเขาต้องทำเหมือนหนีอะไรด้วย


    ก็เสียงผู้หญิงลิฟท์ข้างๆเขาเป็นแฟนคลับนายหน่ะสิ


    อ้าว! นี่คุณรู้จักผมด้วยหรอ?


    ผมหน่ะเป็นแฟนคละ..”


    คุณเป็นแฟนคลับผมหรอ? ดีใจจัง


    ดีใจ?..”


    เอ่ออ ช่างเถอะ ขอบคุณมากนะ คุณชื่อ?


    ผมแบคฮยอนครับ ผมคงต้องไปแล้ว ลาก่อนหวังว่าจะพบกันอีกประตูลิฟท์เปิดออกพอดี ร่างเล็กออกจากลิฟท์ไปที่ชั้น 30 นี่มันชั้นของผู้บริหารนิ หรือว่าเขาจะเป็นเจ้าของที่นี่?










    **** แปะแปะแปะ เปิดตัวคู่ใหม่ <3 ****

    © themy  butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×