นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
คำสัญญาของกุหลาบ
ตำนานความรัก คำสัญญา การรอคอยนานนับพันปี ความเศร้าคำสาป เด็กสาวเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะแก้ได้ และเธอคือคนนั้น
ผู้เข้าชมรวม
728
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
728
หมวด : รักดราม่า
อัปเดตล่าสุด : 14 ก.ย. 54 / 01:00 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวัสดีเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านนะขอร๊าบบบบบบ กระผมดีใจอย่างยิ่งที่ผลิตผลงานชิ้นนี้ออกมาได้สะที
หลังจากเก็บดองในหัวมานาน ความว่างก่อให้เกิดอารมณ์ศิลปิน (เล็กๆ) ที่ขุดแสนจะยากขึ้นมาได้
ต้องขอชมเชยความว่างนะเนี่ย 555
ขอบอกตามตรงเลยว่าตอนจะเริ่มเขียนได้วางโครงเรื่องได้คนละโยชชชกับเรื่องตอนนี้มาก
ให้ตายสิ พิมพ์ไปพิมพ์มา ไหงมันกลายเป็นเรื่องโรแมนติกไปสะได้ 555
ขอเอ่ยถึงแรงบันดาลใจนิดนึงก่อน ว่าด้วยเรื่องของนักเขียนคนนึงที่ผลิตผลงานให้กระผมอ่านแล้ววางไม่ลง
มันช่างทราบซึ้ง กุ๊กกิ๊ก จั๊กจี๋หัวใจดีแท้ ผมหลงรักตัวอักษรที่เธอคนนี้แต่งสะจริงๆ แล้วงานเขียนของผม
ก็ออกจะคล้ายๆเธอบ้าง อ๊ะไม่ได้หมายถึงเนื้อเรื่องคล้ายนะ แต่เป็นภาษาที่ใช้ต่างหาก ผมชอบภาษาของเธอมาก มันสละสลวย อ่านแล้วลื่นไหล แถมลุ้นนตัวโก่งทุกตอน
โอ้วว ผมจะเขียนออกมาได้แบบนั้นบ้างไหมนะ ผมเองก็มีความฝันที่พิเศษๆบ้างเหมือนกัน
บางทีตื่นขึ้นยังรู้สึกสนุกอยู่เลย ผมก็เลยอยากจะให้คนอื่นรู้สึกแบบผมบ้าง
แน่นอนว่างานเขียนครั้กแรก ผลตอบรับคงยังไม่มีหรือไม่ดีมากเท่านักเขียนมืออาชีพ แต่ผมก็จะพยายาม
ของผมไปเรื่อยๆ ก็คนมันชอบแล้วก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่นา ใช่ม่ะๆ
ว่าสะยาว..เค้าให้เขียนข้อมูลเบื้องต้นของเรื่อง เอ่ออ ขอสารภาพว่ายังแต่งไม่เสร็จ เอ้ยยังเขียนไม่เสร็จตั้งหาก
แต่พล๊อตเรื่องมีแล้วแน่นอน ปริศนาแก้ได้ทุกอย่างเรียบร้อย อุ๊บบบบ ฮ่าๆๆ เกือบไปๆ
(มาเพิ่มเติมเล็กน้อยคับผม ตอนนี้แต่งใกล้จะจบแล้ว พล๊อตเรื่องตื่นเต้นไหลเข้ามาในหัวไม่หยุดเลยค่ะ
อ๊ากกก อยากจะมีชั่วโมงเพิ่มขึ้นอีกสัก 4-5 ชั่วโมงจริงๆ ลูกน้อง 20 ตัวที่บ้านผมนี่ งานช้างเลยครับ
ฮ่าๆ )
8 กย. 2554
รู้แล้วคับว่าขาดอะไรไป ขาดแนะนำตัวละครนี่เอง แต่เนื่องจากผู้เขียนศิลปะห่วยขั้นเทพ
จึงขออนุญาตนำรูปที่คล้ายกับอิมเมจที่วางไว้ล่ะกันนะคับ
นางเอก
(อ่าา ช่วยจินตนาการเอาโซ่ออกแล้วก็นัยน์ตาเป็นสีเขียวด้วยนะคะ)
ชื่อ แอลเซล
อายุ ประมาณ 14 ปี
จุดสังเกต รถเข็ญ
ความถนัด เล่นดนตรีเกือบทุกชนิด โดยเฉพาะไวโอลิน
สิ่งที่ชอบ ไวโอลินของมาดาม,ดอกไม้หอม,แมว
ความฝัน เล่นดนตรีในวงระดับประเทศ , เปิดร้านดนตรีเป็นของตนเอง
สิ่งที่ไม่ชอบ เป็นภาระให้คนอื่น
พระเอก
อ่าาาา อันนี้คิดว่าใกล้เคียงสุดๆแล้วนะคะ
แต่สีผมกับสีตานี่ไม่ได้เลย เฮ้อออ
ชื่อ เชน วิลเลท ดาร์ค
อายุ ไม่อาจคาดเดา
ตำแหน่ง ที่ปรึกษาของพระราชา,ประธานบริษัท
นิสัย ทำงาน ทำงาน แล้วก็ทำงาน
สิ่งที่ชอบ ทำงาน
ความคาดหวัง แก้คำสาปของพระราชา
พริมโรส
ชื่อ พริมโรส
อายุ 17 ปี
ตำแหน่ง คู่หมั้นของลูกชายเจ้าเมือง,ลูกสาวขุนนางผู้ใหญ่
สิ่งที่ชอบ ดอกกุหลาบ
ความสามารถ ฉลาดเฉลียว , คำพูด
ผลงานอื่นๆ ของ NecTaR ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ NecTaR
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"วิจารณ์ตามแบบฉบับนักอ่าน..."
(แจ้งลบ)เอางี้พี่ก็วิจารณ์ตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ เผื่อคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านจะเห็นแตกต่างกันไปบ้างจะได้คุยกัน ความจริงในฐานะนักอ่านชอบคุยในข้อความลับมากกว่า -อันดับแรกเลยที่อยากให้ปรับ การจัดย่อหน้าค่ะ (ตอนแรกว่าจะติงเรื่องตัวอักษร พออ่านตอนท้ายๆ เห็นปรับดีขึ้น ก็ให้เลยไปค่ะ) ลองไปหาอ่านกติกาการส่งนิยายให้ สนพ. นะคะ เราจะได้ปรับย่อหน้าให้เป็นไปตามนั้น ถึงเว ... อ่านเพิ่มเติม
เอางี้พี่ก็วิจารณ์ตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ เผื่อคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านจะเห็นแตกต่างกันไปบ้างจะได้คุยกัน ความจริงในฐานะนักอ่านชอบคุยในข้อความลับมากกว่า -อันดับแรกเลยที่อยากให้ปรับ การจัดย่อหน้าค่ะ (ตอนแรกว่าจะติงเรื่องตัวอักษร พออ่านตอนท้ายๆ เห็นปรับดีขึ้น ก็ให้เลยไปค่ะ) ลองไปหาอ่านกติกาการส่งนิยายให้ สนพ. นะคะ เราจะได้ปรับย่อหน้าให้เป็นไปตามนั้น ถึงเวลาที่ต้องแก้ไข เราก็จะได้แก้ไขเฉพาะแค่เนื้อหาเท่านั้น คนอ่านเข้ามาอ่านก็จะได้ไม่ลายตา -การบรรยาย ถ้าสำหรับมือใหม่แล้วอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้ค่ะ แต่อยากให้ตรวจทานก่อน เพราะค่อนข้างมีคำซ้ำซ้อนกันเยอะ เช่น....ย่อหน้าของตอนแรก (เป็นเพียงข้อเสนอเท่านั้น) ***ในซอยมืดแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงโรสเเซล ชายแปลกหน้าที่ใช้ผ้าคลุมตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ได้ปรากฏกายขึ้นอย่างเงียบๆ สองแขนโอบร่างที่มีผ้าพันเอาไว้อย่างดีเพื่อป้องกันความหนาวให้กับเจ้าของใบหน้ากลมเล็กหน้าตาน่าเอ็นดูที่กำลังหลับตาพริ้มในอ้อมกอด ชายผู้นั้นสาวเท้าเดินไปช้าๆ เพื่อไม่ให้เด็กน้อยตื่น เมื่อถึงจุดหมาย เขาก้มลงมองหน้าร่างในอ้อมกอดอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจวางลงตรงหน้าประตู จากนั้นจึงหยิบห่อผ้าที่ภายในมีไวโอลินสีขาวสวยออกมาวางคู่กันกับคนตัวเล็กในห่อผ้า เสียงสุนัขจรจัดดังขึ้นไปทั่วบริเวณ เด็กน้อยในห่อผ้าเริ่มขยับตัว ไฟในบ้านถูกเปิดจนสว่างจ้า เขาจึงถอยออกไปหลบในมุมมืดข้างกำแพง เสียงเด็กร้องไห้จ้าตามมาด้วยเสียงอุทานของหญิงชราทำให้เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ในที่สุด เขาก้คุ้มครองเด็กคนนั้นมาในที่ปลอดภัยเสียที เสียงประตูร้านปิดลง เขาจึงรีบเดินออกจากซอยไปอย่างรวดเร็ว **** -คำผิด เท่าที่เห็นมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก็ค่อยๆ ปรับแก้กันไปจ้ะ -เปิดเรื่องได้ดีระดับหนึ่ง ชวนให้อยากตามอ่านค่ะ ปล. ถ้าสำหรับมือใหม่แล้ว ถือว่าทำได้ดีระดับหนึ่ง ขยันอ่านแล้วก็ปรับแก้ไปเรื่อยๆก็จะเก่งไปเองจ้ะ ขอเป็นกำลังใจให้ อ่านน้อยลง
เกี้ยวจันทร์ | 13 ก.ย. 54
-
1
-
0
คำนิยมล่าสุด
"วิจารณ์ตามแบบฉบับนักอ่าน..."
(แจ้งลบ)เอางี้พี่ก็วิจารณ์ตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ เผื่อคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านจะเห็นแตกต่างกันไปบ้างจะได้คุยกัน ความจริงในฐานะนักอ่านชอบคุยในข้อความลับมากกว่า -อันดับแรกเลยที่อยากให้ปรับ การจัดย่อหน้าค่ะ (ตอนแรกว่าจะติงเรื่องตัวอักษร พออ่านตอนท้ายๆ เห็นปรับดีขึ้น ก็ให้เลยไปค่ะ) ลองไปหาอ่านกติกาการส่งนิยายให้ สนพ. นะคะ เราจะได้ปรับย่อหน้าให้เป็นไปตามนั้น ถึงเว ... อ่านเพิ่มเติม
เอางี้พี่ก็วิจารณ์ตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ เผื่อคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านจะเห็นแตกต่างกันไปบ้างจะได้คุยกัน ความจริงในฐานะนักอ่านชอบคุยในข้อความลับมากกว่า -อันดับแรกเลยที่อยากให้ปรับ การจัดย่อหน้าค่ะ (ตอนแรกว่าจะติงเรื่องตัวอักษร พออ่านตอนท้ายๆ เห็นปรับดีขึ้น ก็ให้เลยไปค่ะ) ลองไปหาอ่านกติกาการส่งนิยายให้ สนพ. นะคะ เราจะได้ปรับย่อหน้าให้เป็นไปตามนั้น ถึงเวลาที่ต้องแก้ไข เราก็จะได้แก้ไขเฉพาะแค่เนื้อหาเท่านั้น คนอ่านเข้ามาอ่านก็จะได้ไม่ลายตา -การบรรยาย ถ้าสำหรับมือใหม่แล้วอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ได้ค่ะ แต่อยากให้ตรวจทานก่อน เพราะค่อนข้างมีคำซ้ำซ้อนกันเยอะ เช่น....ย่อหน้าของตอนแรก (เป็นเพียงข้อเสนอเท่านั้น) ***ในซอยมืดแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงโรสเเซล ชายแปลกหน้าที่ใช้ผ้าคลุมตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ได้ปรากฏกายขึ้นอย่างเงียบๆ สองแขนโอบร่างที่มีผ้าพันเอาไว้อย่างดีเพื่อป้องกันความหนาวให้กับเจ้าของใบหน้ากลมเล็กหน้าตาน่าเอ็นดูที่กำลังหลับตาพริ้มในอ้อมกอด ชายผู้นั้นสาวเท้าเดินไปช้าๆ เพื่อไม่ให้เด็กน้อยตื่น เมื่อถึงจุดหมาย เขาก้มลงมองหน้าร่างในอ้อมกอดอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจวางลงตรงหน้าประตู จากนั้นจึงหยิบห่อผ้าที่ภายในมีไวโอลินสีขาวสวยออกมาวางคู่กันกับคนตัวเล็กในห่อผ้า เสียงสุนัขจรจัดดังขึ้นไปทั่วบริเวณ เด็กน้อยในห่อผ้าเริ่มขยับตัว ไฟในบ้านถูกเปิดจนสว่างจ้า เขาจึงถอยออกไปหลบในมุมมืดข้างกำแพง เสียงเด็กร้องไห้จ้าตามมาด้วยเสียงอุทานของหญิงชราทำให้เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ในที่สุด เขาก้คุ้มครองเด็กคนนั้นมาในที่ปลอดภัยเสียที เสียงประตูร้านปิดลง เขาจึงรีบเดินออกจากซอยไปอย่างรวดเร็ว **** -คำผิด เท่าที่เห็นมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก็ค่อยๆ ปรับแก้กันไปจ้ะ -เปิดเรื่องได้ดีระดับหนึ่ง ชวนให้อยากตามอ่านค่ะ ปล. ถ้าสำหรับมือใหม่แล้ว ถือว่าทำได้ดีระดับหนึ่ง ขยันอ่านแล้วก็ปรับแก้ไปเรื่อยๆก็จะเก่งไปเองจ้ะ ขอเป็นกำลังใจให้ อ่านน้อยลง
เกี้ยวจันทร์ | 13 ก.ย. 54
-
1
-
0
ความคิดเห็น