คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ราชินีองค์ใหม่
ฝาบับEbook ้วยนะฮับ
 |
|
 |
|
 |
|
พระราพิธีแรใน่วเ้าเป็นานอพระราวศ์และุนนาระับสูเท่านั้น
ท้อพระโรให่พร้อมพรั่้วยสัีพยานอันสำั เมื่อถึเวลาามพระฤษ์
ราาวัุวรรธน์เส็ประทับเหนือสุวรรบัลลั์้วยลอพระอ์สีำล้วน เสื้อทรอปิประับแถบอสีแเลือนิราประับยศทออร่าม
แนทรระบอยาวร้อพระหัถ์ อินทรธนู ระุม
และสายสร้อยพระยศพาาอัสา้าหนึ่มาอี้าึ่ลาห้อยราประำพระอ์ไว้หว่าพระอุระทำาทอแท้วะวาววับ
สวมทับอีั้น้วยลอพระอ์ลุมพระอ์สำัอันรับสืบทอาบรรพษัริย์นับแ่้นราวศ์เป็น้นมา
เ้าายหรรษธรเส็ประทับหัวแถวพระประยูราิร้ามแถวเสนาบีั้นผู้ให่ทั้หม
านั้นสมุหพระราพิธีทูลเิเ้าหิธิษามีเ้าสู่ท้อพระโราพระทวาร้าน้าย
พรมแเลือนที่ทอรับทุย่าพระบาท
เ้าหิธิษามีทรรู้สึราวเหยียบอยู่บนปุยเมแสนเบาละล่อลอย
วรอ์อ้อนแอ้นในลอพระอ์ทิ้ัวสีเทาอมฟ้าเปิพระอัสา
ายยาวนา้อมีผู้ัายระโปรามหลั ทรพระำเนินแ่ม้าหามั่น พระุล
พระวลัย สร้อยพระศอ
ประอบึ้นาเพรน้ำเอเ้าุับพระธำมร์พระราทานในวันานพระราทานเลี้ย
พระปิลันธน์านับอันไ้รับพระราทาน
เ้าหิธิษามีทรเลือุเล็อันเรียบ่ายหาเ้าันอย่าที่สุ
ทรหยุเมื่อเส็ถึหน้าบัลลั์
้อนพระเนรึ้นสบวเนรและลึออ์ราาที่ทรเผลอรำพึในพระอุระ...
แ่เห็นอน์รา- มะประเสริวิเศษวิสัย
ไม่มีอน์ใ นะะเทียบะเทียมะทัน
ามผิวประไพผ่อ ลทาบสุภาสุพรร
ามแ้มแล้มัน พระอรุแอร่มละลาน
ามเศะำำ ลน้ำ ท้อละหาน
ามเนรพินิศปาน สุมีมะโนหะรา
ามทรวสล้าสอ วรถันสุมนสุมา-
ลีเลิศประเสริว่า วรุบลสะโระมาศ
ามเอวอน์ราว สุระศิลปิาลา
เลาลึประหนึ่วา วรรูปพิไลยพะว
ามรประหนึ่ว สุระสุเรนทะทร
นวยนาวิลาศว ุะรำระบำระเบ
**มัทนะพาธา
พระรานิพนธ์ในพระบาทสมเ็พระมุเล้าเ้าอยู่หัว
พระราพิธีหยุะัอยู่รู่หนึ่ สัีพยานทั่วท้อพระโรลอบยิ้ม
นัยน์เนรสีลูหว้าสุไหวระริัเินึ่ประหม่าเรียพระสิราาวัุวรรธน์ไ้สำเร็
เ้าหิธิษามีทรพระำเนินไปนใล้บัลลั์เมื่อถึเวลาอันสำั
ราาวัุวรรธน์รับพระมุสวมพระราทาน
มุอ์นี้เป็นอ์เียวับที่พระมารา...ราินีพระอ์่อนเยไ้รับพระราทานในวันเลิมพระยศราินี
ัวมุเล็ น้ำหนัเบา หาเพรยอมุมี่ารอาพระมุอ์ราาเท่านั้น
เรียบร้อยแล้วอาลัษ์ึอ่านสถาปนาเ้าหิธิษามีเป็น
...สมเ็พระราินีธิษามี...
ะำประาศสถาปนาัึ้อท้อพระโร
พระโลมาเ้าหิธิษามีลุัน น้ำพระเนรลอมีพระำริถึพระมารา หาวันนี้พระมารายัอยู่และไ้เส็เ้าร่วมเป็นสัีพยานโสมนัสยิ่
นอาเสนาบี่าประเทศ
ผู้แทนพระอ์ราารัสิภรร พระอ์มีนุ้นเยามเส็เพียหยิบมือ
นับานี้พระนม์ฝาไว้แ่ผู้ประทับบนบัลลั์เบื้อพระพัร์เท่านั้น
“ยัประวรอยู่หรือทำไมพระหัถ์เย็นนั”
ราาวัุวรรธน์ทรระิบถามเพราะเมื่อรับพระหัถ์ราินีู่พระทัยเส็ประทับเียึทรทราบถึอุหภูมิอพระหัถ์บา
“ไม่เป็นไรเพะ หม่อมันหายีแล้ว
อาาศเย็นมือ็้อเย็นเป็นธรรมาสิเพะ”
แ่ทรไ้รับำยืนยัน็เพียพอให้ลายพระทัยห่วใย
สอพระอ์ยัไม่มีเวลาส่วนพระอ์เพราะยัอยู่ระหว่าพิธีหยุรับสั่เพียเท่านั้น
หลัารสถาปนาอ์ราินี เิมวรเป็น
ราาวัุวรรธน์พระราทานอวัส่วนพระอ์หาในส่วนนี้ถูัออไปเพราะพระราทานเรื่อประับมี่าทั้หมให้เ้าหิธิษามี่อนวันพระราพิธีแล้วโยอีพระอ์หาไ้ทรทราบ
เพียแ่ำริว่านันมาให้ทรเลือึทรเลือุเล็อย่าเียมพระอ์ามประสา ‘เ้าหินอสายา’ ที่ทรเป็นมาแ่พระเยาว์
ส่วนอวัส่วนพระอ์ที่วรมีอ์ราาทริไ้เมื่อเ้าว่านอา ‘อสวย ๆ อผู้หิ’ วรพระราทานสิ่ไหน
านั้นเป็นพิธีาร พระบรมวศานุวศ์และพระประยูราิใล้ิทูลเล้าฯ
ถวายอวั
่อนสอพระอ์รวมถึสัีพยานทั้หมออสู่อัันทร์หน้าลานพระราวัเพื่อมารสวนสนามถวายพระเียริแ่อ์ราินี
“อุ๊ย ๆ เส็แล้ว”
นาพระำนัลาำหนั่า
ๆ ยืนแอบรนั้นรนี้เพื่อูพระราพิธียิ่ให่ หนึ่ในำนวนนั้น
พระพี่เลี้ยรมีย์ยึพื้นที่หน้าสุ พอเห็น ‘ทูลระหม่อม’ เส็ น้ำาแห่วามื้นันที่ลออยู่ลอ็รินล
“ามสมันแท้ ๆ
ราวับเทพบุรเทพธิา”
ไม่ใล้ไม่ไล
พระพี่เลี้ยสี่นผู้รับหน้าทีู่แลวายุไม่ให้วิุ่นออไปทำลายพิธีส่เสียฮือฮาื่นเ้นที่ไ้เห็นเ้านายในลอพระอ์เ็มอิสริยยศรบทุพระอ์
วายุในอ้อมแนนาพระำนัลนหนึ่พลอยไู้ไปับเา้วยปรบมือหัวเราะร่วน
“หม่อมสวย”
แล้วิ้นแถทำท่าะลหวัวิ่ออไปหาอ์ราินี
นาพระำนัลุปาุ
“ไม่ไ้นะ ทรยุ่อยู่
ถ้าวายุออไป้อโนุ”
สีหน้าวายุไม่เื่อถือนัเพราะที่ผ่านมาไม่เยถูหม่อมอนุสัรั้เียว
เ็ายทำปายื่น ิ้นไปมาแถมทำท่าะส่เสียร้อเป็นารออฤทธิ์
นาพระำนัลอีนึรีบส่นมให้เป็นารเผ็ศึ วายุ่อยสบลไ้อีรู่ให่เพราะหันมาสนในมแทน
อำลัทหารแว้นโปษัในอีเป็นแ่เพียมีไว้โยไม่ไ้รับารสนใให้ฝึฝนเท่าไรนั
แ่เพราะเหุาร์ในรัาล่อนทำให้ราาวัุวรรธน์ทรมีพระบัาให้ฝึฝนอยู่เสมอ
ทหารหาท่าทาออาทุสััที่ำลัเินสวนสนามอยู่นั้นน่าเราม
เรื่อแบบทหารหลาสีละลานาเป็นที่สนพระทัยแ่ราินีพระอ์ใหม่
“ทรทราบไหมารสวนสนามราวนี้มีวามหมายอย่าไร”
อ์ราาทร้มพัร์ลเือบิพระรร
รัสถาม ปลายพระนาสิที่เือบรลมาเรียสีระเรื่อับนวลปรา
“อย่าไรเพะ”
“หมายถึ านี้หัวใและวามรัภัีอนทั้อทัพถวายแ่ฝ่าบาท...ราินีอพวเา”
ราินี
พระยศอันเหนือวามาหมาย...ทรทราบ็เมื่ออาลัษ์อ่านสถาปนา
าเ้าหิภายใ้ารถวายารูแลาพระอภิบาล
ประทับเียบ ๆ มาโยลอลับไ้รับพระเียริสูสุเหนือหิสาวทั่วทั้แผ่นิน
“อบพระทัยเพะ”
รัสออไปอย่าพระทัยโยไม่ทรอธิบาย
“เรื่ออะไร”
“เรื่อ...่าเถอะเพะ”
ทรับทเพราะถัานี้ะ้อเส็พร้อมอ์ราาออสู่มุเ็เพื่อให้ประานื่นมพระบารมีอีทั้ถวายพระพรัยมล
ลื่นมหานหน้าพระราวัหลวมาเสียนทอพระเนรเห็นเป็นผืนผ้าสีำนาให่นั่นเพราะยืนเบียันนศีรษะแทบิ
ทันทีที่สอพระอ์เส็ออ
เสียแ่้อถวายพระพรัึ้อ
ลีบุหลาบโปรยปรายลมาผสานับสายหมาส่ลิ่นหอมื่นทั่วทั้บริเว
ราาวัุวรรธน์มีพระราำรัสับประานในวาระราาภิเษเพียสั้น
ๆ านั้นอ์ราินีึรัสบ้าว่า
“ันออบใทุนที่มาในวันนี้
ันประทับใอย่ายิ่ในวามรัรวมถึาร้อนรับอันอบอุ่นอาวโปษัทุน
ันอสัาว่าะอบแทนวามรันี้้วยวามรัและใส่ใ
ถวายาน่วยเหลืออ์ราาเพื่อาวโปษัลอไป”
เสียปรบมือัระหึ่มพร้อมะโนำ
“ทรพระเริ ๆ ๆ”
ราินีธิษามีโบพระหัถ์
โปรยรอยแย้มพระโอษ์หวาน เป็นที่ื่นาื่นใอประาน
พระราพิธีราาภิเษสมรส
นอาลาวันแล้วยัยาวนานถึานพระราทานเลี้ย่ว่ำ
ห้อพระราทานเลี้ยวับแวม้วยแสา่อวาลาสลัเสลา
พรมหนาสีน้ำเินสัับโ๊ะพระราทานเลี้ยยาวเหยียปูทับ้วยผ้าสีาวลิบทอ
แันอไม้สีสวยวาสลับเิเทียนลอวามยาวโ๊ะแลสุลูหูลูา ารัสถานที่ประีสวยาม
พระระยาหารรสเลิศ ราวับไม่เยเิารุละหุเรื่อเลื่อนหมายำหนารมา่อน
เ้าายหรรษธรประทับอยู่เป็นพระอ์สุท้าย
ทรโ้ำนับราาวัุวรรธน์และราินีพระอ์ใหม่พลารัสถวายพระพรเป็นารส่วนพระอ์อีรั้
“ระหม่อมอให้ทรพระสำราทั้สอพระอ์”
หลิ่วพระเนรใส่พระเษา “และมีโอรสธิาเร็ว ๆ นะพระเ้า่ะ”
อ์ราินีทรสัเแ่แรไ้เ้าเฝ้าเ้าายพระอ์รอว่ามัแทนพระอ์้วยำ
‘ระหม่อม’ ับอ์ราาเสมอเหมือนนายทหารผู้หนึ่มาว่าพระอนุาอันเป็นวามรัเทิทูนที่ไม่เยทรพบเห็นในเมธัส
“อบใ”
ราาวัุวรรธน์รัส ถ้อยรับสั่หลัยัผลให้พระพัร์เ้าายหรรษธรเหย
“หลัานี้็ถึาเธอ พี่ไม่ลืมแน่นอน”
“ระหม่อมไม่รีบ”
เ้าายหรรษธรทร้านพัร์ยุ่
แล้วรีบราบทูลลาโยเร็ว
หนทาเส็สู่ที่ประทับไม่ใ่เส้นทาเิมอันเส็ทุวัน
ามราประเพีส่วนมา
เ้านายฝ่ายในทรมีพระำหนัส่วนพระอ์ไม่เว้นแม้แ่อ์ราินี
อ์ราาะประทับแยและเส็มาหาเป็นรั้ราวหรือบ่อยรั้ามแ่พระราประส์
อ์ราินีเพิ่ำริไ้
พ้นาพิธีารทั้หมะเป็น...เ้าหอ
“ฝ่าบาทเพะ”
ระแสรับสั่เบาอย่าไม่ทร้อารให้เหล่าราอรัษ์ไ้ยิน
“หม่อมันยัไม่ทราบว่าไ้รับพระราทานำหนัไหน...”
“ไม่มี” ทรอบ
“เราะอยู่้วยัน”
ฝีพระบาทอ์ราินีหยุทันวัน
อบพระอ์ไม่ถูว่าพระหทัยรัวั่ลอศึนี้มีสาเหุเพราะทรเิน ื่นเ้น
หรือลัว
“แ่...”
รับสั่ไม่ออเพราะทรทราบี
ารที่ทรอิเอื้อนมาท่ารัแ่ทำให้ราาวัุวรรธน์ไม่พอพระราหฤทัย
เ้าหิไม่เยมีีวิอนั้แ่ประสูิ พระนม์ีพเหมือนหนึ่สมบัิอแผ่นิน
เมื่ออภิเษสมรสพระนม์ีพรวมถึวามเษมสำราทั้หมย่อมึ้นอยู่ับพระสวามี
ราาวัุวรรธน์ทรุมหัถ์เล็
ไม่เยทรลืมำอพระราทานสอสาม้ออู่อภิเษ
“ที่ทรอหม่อมันให้ไ้ทุ้อยเว้นแยันอยู่หรือแม้แ่แยห้อนอน”
ทร้มระิบ มออย่าผิวเผินเหมือนำลัทรหยอล้อ
“พวเ้าุุ้น้านอยาให้หม่อมันมีทายาทเร็ว ๆ
และทำหม่อมันปวหัวอีถ้ารู้เ้า ฝ่าบาทยินี่วยหม่อมันใ่ไหม”
่วย...เรื่อไหนหนอ
บรรทมห้อเียวับอ์ราาหรือ...มีรัทายาท
พระปรานวลผะผ่าว
ถ้อยรับสั่ิอยู่แ่ในพระศอ อ์ราายืพระอ์ึ้น
ับูให้เส็เียโยไม่รัสบอุหมาย
เพียแ่รับสั่สุรเสียอ่อนหวานที่สุเท่าที่อีพระอ์ทรเยไ้ยิน
“ฝ่าบาทรัสเอว่าเรายัรู้ัันไม่ีพอ
นับแ่วันนี้เรามาทำวามรู้ัันให้ีึ้นเถอะนะธิษามี”
โปริามอน่อไป...
ความคิดเห็น