คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เมากับมึน
เาลอาึ้นฟ้าถอนใเฮือให่ โบมือเรียรถแท็ี่ ้อนสาวนิรนามร่าอ่อนปวเปีย้วยสีหน้าระอามาว่าอย่าอื่น นี่ถ้ารถันเ่ไม่ป่วยน้อนอนเล่นในอู่สออาทิย์ เาเินทาสะวว่านี้มา
ระหว่ารถแล่น เ้าอบ่าว้าำ้อสละบ่านให้ศีรษะปลุม้วยเส้นผมนุ่มหนุน่าหมอน สายาเ้นยึึ่ล้อเลียนอนับผ่านระมอหลัทำให้ายหนุ่ม่อน้าหุหิ นี่นึว่าเาหิ้วผู้หิเมานาสินนี้มาเพื่อเอาเปรียบั้นเหรอ
‘เวรเอ๊ย!’
สบถ่าในอ
นับเห็นสายาุเ้มึ้นึลนลานเบนลูาัวเอมอถนนอย่าั้อั้ใมาว่าเิม
ถนนหนทา่วเ้ามืโปร่โล่ อีสัพั็ะถึอนโึ่เาพำนันเียวมาหลายปีแทนที่ะปัหลัเป็นหนุ่มาวสวนอยู่ัหวัันทบุรีับป้าและลุ าิผู้ให่เพียสอนในีวิที่หลเหลืออยู่ ายหนุ่มเพลียมาว่า่วะหลับาลแล้วเอนศีรษะพิเบาะ สัมผัสร้อนื้นรอระุ้นให้ผศีรษะึ้น่อน้มลมอ
ลำยอยุมิลเลนเนี่ยมหลับสนิท ลำออ่อนเปลี้ยเอี้ยวเอน ใบหน้าสวยใสเลื่อนลบแผ่นอเปลือย อ้อ นี่เป็นอีสิ่ที่ทำให้นับแท็ี่ิเลยเถิ เอาเถอะ ถึอย่าไรเา็ทนใส่เสื้อเหม็นเปรี้ยวเรอะรันั่นไม่ไหว อันีส่ายหน้าเอือมระอา แววาล้ายผู้ให่มอเ็ไร้เียสา ยมือประอศีรษะห้อยให้อยู่ที่เพื่อหล่อนะไ้ไม่เมื่อยมานั
ิ้วหนาเ้มระุ น้ำา! หล่อนร้อไห้ น้ำใสอุ่นรินลทาหาาเปื้อนอเา
็...ไม่แปล
ทว่าเา่อน้าหุหิับผู้หิเ้าน้ำา ูเหมือนพวผู้หิถนัใ้น้ำาเป็นทาออ นัยน์ามเลื่อนเลยหลีหนีาใบหน้านอน้ำา เาหุหิ เพราะเห็นแล้วใมันอ่อน ไม่อยามอนาน ๆ เพราะสสาร
‘ร้อไห้ทำไม ถ้าใรมันไม่รั็รันอื่นสิ’
เาุหิสาวในใโยลืมมอลึหัวใน
ใ...ึ่โบยบินามใรนหนึ่
วา...ึ่เฝ้ามอหาแ่ใรนนั้น
เวลา...ที่ไม่เยเยียวยาอาารัล่าวให้หาย
แท็ี่อเทียบบันไทาึ้นอนโ อันี่ายเิน หันมาเย่าเรียหิสาว ปราศาเสียอบหรือเสียอืออา
“อยาะบ้า”
ราวนี้สบถออมาั ๆ
เาประอนเมาไม่ไ้สิมาแนบอ ยับแนให้ถนัถนี่อุ้มหล่อนออารถเินผ่านเ้าหน้าที่รัษาวามปลอภัยที่ส่ำถามผ่านวาลึ สีหน้าบ่บอเลยว่าำลัมอเาในแ่ร้าย
หึ! ็น่าอยู่หรอ ใส่าเัวเียวอุ้มผู้หิเินเทิ่ ๆ ึ้นห้อ
ายหนุ่มเินผ่านเย ทำไมเา้ออธิบาย ใ้้อศอปุ่มหน้าลิฟ์ ยับร่าในอ้อมแนึ้นให้ถนัว่าเิม
ระยะทาาั้นล่าถึั้นสิบแปทอยาวเหมือน้ามวัน้ามืน น้ำหนันในอ้อมแนเบาราวนนหาที่หนัือวามรู้สึลึ ๆ ึ่ำลัท่อยุบหนอพอหนอ หิสาวในอ้อมอหลับาพริ้ม ลิ่นน้ำหอมผสมลิ่นายสาวและแอลอฮอล์่วยันปั่นป่วนระแสอารม์ปรารถนาามประสานหนุ่มลุโพล
อันีเอียัวแทรายออาลิฟ์โย่วนเมื่อถึั้นสิบแป หยิบีย์าร์เปิประูห้อ ไฟสีนวลส่อ้าวอภายในัไว้อย่าเป็นระเบียบ เาพยายามไม่มอหน้าาิ้มลิ้ม บรรวาหล่อนลบนโฟาปรับนอน ัให้อยู่ในท่าสบาย
เรื่อปรับอาาศทำานแผ่วามเย็น ร่าอ้อนแอ้นนอนราบับวามนุ่มแล้วหาายหนุ่มลับรู้สึว่าปลายนิ้วยัำาบไออุ่นนุ่มาเรือนายหล่อนไม่ลาย เานั่เอามือประสานันอยู่รปลายเท้าหิสาว ั้ใสำรวหล่อนเป็นรั้แร
ผู้หินนี้ผิวาวนวลเหมือนน้ำนม ในวามผอมมีวามเ็มึใ่ผอมแห้อย่าผู้หิหลาย ๆ นที่เาเยเห็น เส้นผมสีำัไว้เป็นลื่นผู้วยเือหลาสีปล่อยห้อย้าลำอ ราบน้ำาระทบแสไฟแ่ไม่ทำให้เรื่อสำอาอ่อน ๆ บนใบหน้าลบเลือน เมื่ออยู่ในท่านอนึเห็นว่าปลายมูแหลมเล็ ริมฝีปาสีมพูมันวาวเ้มว่าสีมพูอ่อน ๆ บนแ้มนวลนิหน่อย ท่าทาหล่อนเป็นนล้า ูาารแ่าย เสื้อแนุลุม้นาปิาเาสั้นมิวนให้นมอิเลยเถิ หล่อนรู้ว่าาสวยึอวเ็มที่ ทว่าในวาม ‘รู้’ นั้นลืมระวัว่าไม่วรปล่อยัวเอเมามายในสภาพปลุเร้าอารม์นมอให้พลุ่โพลอย่านี้
แรทีเียวเาั้ใใ้โทรศัพท์หล่อนโทรหาเพื่อนสนิทหล่อนให้มารับ หาอีใลับ้านเรว่านอื่นะเ้าใผิ
เาลุึ้นอย่าเื่อ้าราวัวเอเป็นแม่เหล็่าั้วับหล่อนึึูันอย่าประหลา ในห้อนอนมีหมอนผ้าห่มสำรออีสอุเาึนำลับออมาเพื่อห่มลุมให้ ปล่อยหล่อนนอนรนี้ีว่าอุ้มเ้าไปในห้อนอน เผื่อหล่อนื่นมาเวลาใเวลาหนึ่ะไ้ไม่เ้าใผิมาไปว่านี้
ผ้าห่มลี่าลุมถึทรวอานั้นเ้าอห้อ้มลยศีรษะหล่อนให้หนุนหมอน มีเสียพึมพำัึ้นเบา ๆ เา้มลมอปะทะับนัยน์ู่สวยปรือึ้นอย่าึ่หลับึ่ื่นแล้วน้ำา็เอ่อท้นหน่วยาพร้อมับวแนลมลึระหวัรอบอเา
“ลับมาหาเ้าแล้วใ่มั้ย” หล่อนสะอื้น “อย่าไปอีนะ”
“ุ! ผมไม่ใ่แฟนุนะ”
แววาวาบวับเพราะหยาน้ำทอประายเ็บปวนเานึอยาบปาัวเอแร ๆ
“ใ่”
“ไม่ใ่!”
“นใร้าย!” หล่อนใ้ำปั้นเล็ ๆ ทุบอผึ่ผายัปั้ “เ้ารััวเอ ๆ ๆ”
“เฮ้ย เี๋ยว...”
มือหนาื้นเหื่อพยายามันัวออห่า วแนเรียวยิ่อรัแน่นนาย่อายแนบิ แผ่นอเปลือยบเบียวามนุ่มหยุ่นเ็มึ ใบหน้าห่าันแ่ืบ ทุอย่ารวเร็วพร่าพรายเมื่อเ้าหล่อนเลื่อนมือรั้ศีรษะเารับสัมผัสาเรียวปาหอมเล้าลิ่นน้ำเมา
ุนยืนหมิ่นเหม่รปาเหวแล้วลไปอย่าะทันหัน หัวใายหนุ่มระุวูบร้อนวาบเหมือนถูโยนเื้อไฟลลาบ่อน้ำมัน เาเป็นนอบเที่ยวแ่ไม่ยุ่เี่ยวับผู้หิ ใถูัเ็บไว้รออย แ่แล้วผู้หินนี้ลับ...
หล่อนำแรลิ้นเ้ามาในปาเา ลมหายใร้อนั่เพลิโหมเป่ารันและัน นัยน์าหวานมีเสน่ห์ปรือรึ่ ๆ ายหนุ่มเริ่มหมวามวบุมแลลิ้นพันูพัลวัน มือสอ้าทำานามธรรมาิเปะป่ายเยมเรือนร่าาม
สาวนิรนามไม่ยอมถอนริมฝีปา่ายายนัพอ ๆ ับายหนุ่ม เาระโนลามเมอหล่อนแล้ว้วยอารม์ปรารถนา ผิวาวเนียนอวสายายามเาร่นเสื้อึ้นเหนือทรวอ ถ้าหล่อนเป็นอไม้เาเป็นภมรหมายูินเสรมิเลิรา
ใบหน้าหล่อเหลาผละาุมพิุเือไ้สำเร็เพื่อรวราวามหอมหวานส่วนอื่น ๆ มือร้อนระไล่ามผิวายผะผ่าว อใายหนุ่มแทบระเบิออเป็นเสี่ย ๆ เมื่อไ้ยินเสียรวราแผ่ว โยเ้าัวบิายไปมาล้ายหลีหนีแ่แท้ริยลอยึ้นหาปลายมูับลิ้นเา
อันีเยหน้าึ้นเพื่อมอหน้าหล่อนให้ั แรใร่เล่นานอย่าหนัทำลายวามผิอบั่วีถูผิหมสิ้นหาแล้วหาาเา็พลันปะทะับรอบนาให่บนผนั
ายหนุ่มะั สะบัสายาไปยัรูปัล่าว ผู้หิในรูปแย้มยิ้ม นัยน์าส่ประายรื่นรมย์้อรมาหาเา ร่าึ่เปลือยาิ ระแส้อารเลือนลบผละาหิสาวใ้ร่านทันที เาัเสื้อผ้าหล่อนเ้าที่อย่าลว ๆ ห่มผ้าให้อีรั้ ราวนี้ระวััวอย่าีไม่ให้นึ่หลับึ่ื่นว้าัวล่อปะทุอารม์ใ ๆ
ยืนึ้นเ็มวามสูสาวเท้าเ้าห้อนอน ทิ้ัวหายแผ่แนาบนเียนอนนุ่ม
‘เือบไป’
เาบอัวเออย่าโรธ ๆ ถ้าวบุมัวเอไม่ทันปล่อยเลยเถิถึปลายทา หิสาวนนั้นที่เาอุส่าห์่วยมา็มีุบไม่่าันือเสียับเสีย ส่วนเานอาเผลอไผลเินเลยับผู้หิแปลหน้ายัอา้อสูเสียผู้หิที่รัหาหล่อนลับมาแล้วรู้เ้าในวันใวันหนึ่
ายหนุ่มหลับา เสียหัวเราะสใสแว่วมาเหมือนทุ่ำืน เห็นภาพัวเอวิ่ไล่หยอล้อันรายทะเล เาปล่อยใล่อลอยามภาพฝันะนึัพ้อึ่วิวอน
‘ลับมาสัทีสิรับ ผมิถึ’
เม้นท์ ๆ โหว ๆ - โหว ๆ เม้นท์ ๆ
- Mu se-
ความคิดเห็น