คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 8 พรากชีวา...
รีเบลวิ่งหลบก้อนหินจากซากปรักหักพังไปทางหนึ่ง จนลมแรงนั้นสงบไป เขาจึงนั่งพักเหนื่อย ในใจก็ครุ่นคิดถึงเรื่องราวในอดีต...
“เฮเลนน่า...” ชายหนุ่มรำพึง เขายังจดจำใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเด็กหญิงตัวน้อย และรอยยิ้มแสนอ่อนโยนที่ประทับอยู่ในความทรงจำของเขาตลอดมา จนวันที่เด็กๆทั้ง 5 อันได้แก่ เมทิสต์ อวามารีน อินดิโก เขา และเฮเลนน่าจะต้องหนีไปทางอุโมงค์ทั้ง5 เขาสัญญากับตัวเองไว้ว่า จะต้องปกป้องเฮเลนน่าให้ได้ และหากเฮเลนน่าไม่ออกมาจากอุโมงค์ เขาจะยอมเสี่ยงตายไปช่วย แต่แล้วกลับพบว่า เฮเลนน่าหักหลังไปเข้าเป็นพวกเดียวกับเด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำ ทำให้เขารู้สึกเสียใจและผิดหวังเป็นที่สุด หลังจากนั้น เขาก็ไม่เคยได้พบกับเฮเลนน่าอีกเลย มีเพียงผมสีขาวประกายชมพูเท่านั้น ที่เขายังจดจำได้ พลันสาวงามผู้มีเส้นผมสีดังกล่าวก็ปรากฏตัวขึ้นไม่ไกลจากที่นั่น หญิงสาวดูงามสง่าและน่าเกรงขาม เธอถือดาบซึ่งเป็นอาวุธประจำกายของเธอ รีเบลรู้แล้วว่า หญิงสาวคนนั้นก็คือเฮเลนน่านั่นเอง ครั้งนี้จึงถือเป็นโอกาส ที่เขาจะได้สะสางเรื่องราวในอดีตของพวกเขา รีเบลหยิบมืดสั้นของเขาขึ้นมาเป็นอาวุธ แล้วกระโจนเข้าไปที่หญิงสาวคนนั้น แต่หญิงสาวไหวตัวทันจึงชักดาบขึ้นมาป้องกันไว้ เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าชายหนุ่มก็จำได้ทันที
“รีเบล....” เรจิน่าพูดขึ้น
“ยังจำคนที่เธอทรยศได้อีกเหรอ! เฮเลนน่า!!!” รีเบลและเรจิน่าดวลเพลงดาบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“แค่ฉันได้รู้ว่านายยังปลอดภัย ฉันดีใจแล้ว” เรจิน่าเผลอยิ้มออกมา
“ไม่ต้องมาเสแสร้ง!” รีเบลยังใช้มีดสั้นของตนต่อสู้อย่างไม่ลดละ
“ฟังนะ... เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำทำสัญญากับซาตานแล้ว มันคิดจะฆ่าทุกคน เพื่อเอาวิญญาณไปเซ่นไหว้ให้ซาตาน ทุกคนกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ!” เรจิน่าพยายามจะเล่าเรื่องให้ฟัง
“ฉันไม่เชื่อคนที่ฆ่าเพื่อนของตัวเองได้ลงคอหรอก เธอฆ่าอวามารีนได้ยังไง! เธอมันเป็นคนเลือดเย็นที่สุด!!!” รีเบลหลบดาบของเรจิน่า แล้วรีบใช้มีดสั้นของตนพุ่งเข้าแทง แต่เรจิน่าก็ใช้ดาบกันไว้ได้
“ถ้าอย่างนั้น....” เรจิน่าโดนดาบทิ้ง แล้วคุกเขาลง “ก็ฆ่าฉันเลยสิ!” เรจิน่าพูด พลันน้ำตาของเธอก็ไหล
“.....” รีเบลอึ้งไป มือที่จับมีดของเขาเริ่มสั่น ใบหน้าของเฮเลนน่าในวัยเด็กซ้อนขึ้นมา เด็กหญิงหน้าตาน่ารักไร้เดียงสา ซึ่งปัจจุบัน
แม้หน้าตาจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่จิตใจของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด
“เธอช่วยพวกเรางั้นเหรอ...เฮเลนน่า...” รีเบลพูดเสียงสั่น เมื่อเขาเริ่มจะเข้าใจทุกอย่าง
“.......” เรจิน่าพยักหน้า ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“เธอยอมไปเป็นทาสของเด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำ เพื่อจะให้พวกเราหนีรอดไปได้...”
“ฉันเสียใจด้วยสำหรับเรื่องของพี่อวามารีน เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายพวกนาย แต่มันก็ผิดสัญญา...” เรจิน่าก้มหน้าลง น้ำตายังไหลพราก รีเบลจึงยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาที่ใบหน้าของเธอให้
“ตอนนี้ เธอก็เป็นเรจิน่า เดลล่านอท ราชินีแห่งรัตติกาลไปแล้วนี่ นักฆ่าเลือดเย็นแบบเธอ จะมาร้องไห้เป็นเด็กหญิงเฮเลนน่าผู้อ่อนแอได้ยังไง...” รีเบลเช็ดน้ำตาของหญิงสาวอย่างเบามือ เรจิน่ายิ้ม
“ขอบใจนะ รีเบล...” เรจิน่าว่า แล้วเก็บดาบของตนเข้าฝัก
“เธอบอกว่า เด็กหญิงผู้ใส่ชุดโลลิต้าสีดำกำลังจะฆ่าทุกคนใช่ไหม?” รีเบลถาม
“ใช่... ฉันเห็นจากภาพฉายในห้องของมัน มีผู้หญิงอีก 3 คนด้วย ที่ทำสัญญากับซาตานเหมือนกัน”
“อืม...ฉันเองก็พยายามจะค้นหาข้อมูลจากหนังสือตำราอักขระมืดหลายเล่ม แต่ก็ไม่มีเล่มไหนสามารถถอนคำสาปซาตานได้เลย...” รีเบลพูด ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงแหบพร่าดังขึ้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า.... ขอชื่นชมพวกแกทั้งสองนะเนี่ย...กับความพยายามอย่างสูงที่จะมาสู้กับซาตานอย่างฉัน....แต่จำไว้นะ ว่าไม่มีใครฝืนชะตาฟ้าลิขิตได้หรอก มนุษย์ไม่ทางสู้กับซาตานอย่างฉันได้ สัญญาที่พวกแกทำไว้ ยังคงอยู่... และฉันจะมาทวงคืน!” พลันพื้นดินบริเวณนั้นเริ่มสั่น ราวกับกำลังจะแยกออกจากกัน รีเบลจับมือเรจิน่าพาวิ่งหนีไปด้วยกัน
“...หนีไปเท่าไหร่ก็ไม่มีวันพ้นหรอก ฉันต่อชีวิตให้กับพวกแก...พวกแกก็ต้องทำตามคำสั่งของฉัน!!!” เสียงนั้นยิ่งดังขึ้น ดังขึ้น... และสะท้อนไปมา แต่ชายหนุ่มและหญิงสาวไม่สนใจคำพูดใดๆของซาตาน พวกเขาเอาแต่วิ่งหนีอย่างเดียว
“หึหึ...ร้ายนักนะ ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!!!”
‘เฟี้ยว!!!!!!!’ มีอุกกาบาตไฟตกลงมาเต็มไปหมด ทำให้เกิดระเบิดไปทั่ว รีเบลและเรจิน่าจึงต้องแยกกันวิ่งหลบอุกกาบาตไปด้วย แต่แล้วก็ไม่ทัน เมื่ออุกกาบาตก้อนใหญ่กำลังพุ่งไปทางเรจิน่า รีเบลจึงรีบผลักเรจิน่าให้ออกไปจากบริเวณนั้นทำให้ตัวเองล้มลงไปแทน
“หนีไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” รีเบลตะโกน
“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เรจิน่าร้องขึ้น เธอพยายามจะวิ่งกลับไปช่วยเขา
“ตู้ม!!!!!!!!!!” อุกกาบาตระเบิด เกิดควันขึ้นบดบังร่างของรีเบล แรงจากระเบิดนั้นทำให้ร่างของเรจิน่ากระเด็นไปอีกทาง
“โครม!” เรจิน่าซึ่งกระเด็นมาโดนสะเก็ดระเบิดเล็กน้อย เธอรีบพยุงร่างของตนขึ้นแล้วรีบวิ่งหนีต่ออย่างสุดชีวิต
......................................................
พัตรและเรโอเนลวิ่งหนีมาด้วยกันจนหลงเข้าไปในถ้ำแห่งหนึ่ง เรโอเนลเดินนำไป ส่วนพัตรก็มองสำรวจบริเวณรอบๆไประหว่างทาง ในถ้ำมีตะเกียงเล็กๆหลายอันจุดไฟสว่างเรียงแถวอยู่ตลอดทาง แล้วอยู่ดีๆพัตรก็หยุดเดิน เรโอเนลจึงหยุดตาม
“พี่ว่า... มันมีอะไรแปลกๆนะ..” พัตรว่า เรโอเนลหันไปเห็นเปลวไฟในตะเกียงเริ่มหรี่ลงจึงพยักหน้า พลันตะเกียงก็ดับพรึ่บ!
“ฟ่อ... ฟ่อ....” ภายในถ้ำมืดสนิท แต่ทั้งสองรู้สึกได้ถึงสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่กำลังเลื้อยเข้ามาหา...
‘ฟู่.....’ ไฟทุกดวงจุดติดขึ้นมาพร้อมกัน เผยให้เห็นอสรพิษนับพันที่อยู่เต็มพื้น แม้จะตกตะลึงแค่ไหน แต่พวกเธอทั้งสองกลับต้องรีบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต!
‘เฟี้ยว!!!’ มีลูกดอกลูกหนึ่ง พุ่งผ่านหน้า เฉียดแก้มของเรโอเนลไปเพียงนิดเดียว ทั้งสองจึงหยุดนิ่งรอจังหวะ ก่อนจะวิ่งฝ่าฝูงลูกดอกไป ทั้งสองหลบซ้ายหลบขวาอย่างรวดเร็วจนสามารถผ่านไปได้ แต่แล้วก็ต้องพบว่า ประตูปากถ้ำกำลังจะปิด เรโอเนลวิ่งผ่านไปได้แล้ว แต่พัตรกลับสะดุดก้อนหินล้มลง
“พี่พัตร!!!!!” เรโอเนลตะโกนเรียก
“ไปก่อนเลย!! ไม่ต้องห่วงพี่!!!!!!” พัตรบอก เธอพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา แต่ก็ไม่ทันที่พัตรจะวิ่งไปถึง ประตูปากถ้ำก็ปิดสนิท
“พี่พัตร!!! พี่พัตร!!!!!!” เรโอเนลทุบประตูเรียก แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรตอบกลับมา พลันมีลมแรงพัดจนเรโอเนลไม่อาจจะทรงตัวอยู่ได้ จนถลาไปตามแรงลม
................................................................
ความคิดเห็น