คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : บทที่หกสิบเจ็ด -- ห้องของเรา
บทที่หกสิบเจ็ด
หลังจากได้คุยกับไอ้จัมโบ้เรื่องที่จะย้ายไปอยู่กับพี่สนและได้คำตอบที่แน่นอนแล้ว เช้าวันถัดมาเมื่อรุ่นพี่มารับไปเรียนตามปกติ...เขาก็บอกข่าวดีกับอีกฝ่ายทันที
“ จริงเหรอ ?! ” ฝ่ายนั้นทำหน้าตกใจ
“ อื้ม...จริง ”
ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว รุ่นพี่ก็เข้ามาหอมแก้มเขาเสียฟอดใหญ่และเนิ่นนาน จนเขาต้องลูบแก้มตัวเองป้อยๆเพราะกลัวว่าแก้มจะช้ำไปเสียก่อน
“ ที่รักเก่งจังเลย ” รุ่นพี่ยิ้มจนหน้าบาน
“ ไม่ได้เก่งอะไรเลย แต่เพื่อนมันใจดีต่างหาก ”
“ แล้วพี่สนว่างวันไหนล่ะ ? จะได้เริ่มขนของกัน ”
“ ว่างตลอดแหละ ขนตอนนี้ยังได้เลย ”
“ ฮ่ะ ๆ จะบ้าเหรอ ?! ต้องไปเรียนก่อนสิ ”
“ ฮ่ะ ๆ พูดเล่นน่ะ แต่ว่า... ” ฝ่ายนั้นทำเสียงออดอ้อน
“ พี่ดีใจจังเลย...ต่อไปนี้จะได้อยู่กับณัฐทุกวันแล้ว ”
“ ต่อไปนี้ณัฐก็จะได้รู้แล้วว่า พี่สนแอบมีกิ๊กกี่คน ” เขาแกล้งพูดเล่น
ฝ่ายนั้นเอื้อมมากุมมือเขาไว้ทันที
“ โห...ณัฐอ่ะ พี่ไม่เคยมีใครสักหน่อย ก็มีอยู่คนเดียวนี่แหละค้าบบ แค่นี้ก็รักจะตายอยู่แล้ว ”
“ อย่าให้รู้แล้วกัน ” เขาแอบเบ้ปาก แต่ก็รู้สึกดีใจ
รุ่นพี่หัวเราะออกมา แล้วยกมือเขาขึ้นไปจุมพิตเบาๆ
“ จะรักใครได้อีก...ก็หัวใจพี่อยู่กับณัฐหมดแล้ว จนไม่รู้สึกอะไรกับใครแล้วเนี่ย ”
“ .................................... ” เขาแอบอมยิ้ม แล้วเบือนหน้าออกมองทางด้านนอก
“ ที่รักเขินเหรอ ? ” รุ่นพี่ยิ้มล้อ
ร่างเพรียวหันมาตวาดทันที ทั้งที่แก้มแดงจนเป็นสีชมพู
“ มองกันอยู่ได้ ตั้งใจขับรถหน่อยสิ เดี๋ยวก็ชนหรอก พี่สนน่ะ !! ”
“ ค้าบ ๆ ”
แล้วรุ่นพี่ก็หันไปขับรถอย่างตั้งใจ พร้อมกับยิ้มไปหัวเราะไปราวกับคนบ้า ส่วนมือของเราทั้งคู่ก็ยังคงเกาะกุมกันไว้แน่นอยู่อย่างนั้น...
********************************
....สองวันหลังจากนั้น....
ช่วงตอนเย็นหลังเลิกเรียน พวกเขาทะยอยขนของย้ายมาหอพี่สนจนเสร็จ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด...เพราะว่าไม่อยากจะให้ไอ้จัมโบ้รู้สึกอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวจนเกินไป เขาจึงจงใจที่จะเหลือข้าวของเก็บไว้ที่หอพักแพทย์บ้าง อย่างเช่นชุดเครื่องนอนทั้งหมด เสื้อผ้าอีกประมาณสามสี่ชุด เผื่อวันไหนเกิดอยากกลับไปนอนพักหอแพทย์จะได้ไม่เป็นปัญหาทีหลัง
และอีกอย่างคือ ก่อนที่จะจากมา...ไอ้จัมโบ้ยังได้ทิ้งท้ายไว้อีกว่า...
‘ มึงอยากกลับมานอนวันไหนก็ได้นะ เพราะห้องนี้ก็ยังเป็นห้องของมึงอยู่ ’
ได้ฟังแบบนั้นเขาก็รู้สึกเห็นด้วย เพราะคิดเอาไว้ว่าอาจจะได้แวะมานอนกับเพื่อนบ้าง จึงตั้งใจไม่ขนย้ายของไปทั้งหมดแบบนี้ ส่วนพี่สนนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะฝ่ายนั้นพูดเอาไว้ว่า...
‘ แล้วแต่ที่รักเลยค้าบบ อยากเหลืออะไรไว้ก็ได้ ขอแค่ณัฐไปอยู่กับพี่ก็พอ พี่ยอมหมดทุกอย่างแหละ... ’
ก็เล่นพูดแบบนี้ต่อหน้าไอ้จัมโบ้ ทำเอาเขาต้องถลึงตาใส่เจ้าตัวด้วยความเขินอายทันที
เมื่อขนของขึ้นรถจนเสร็จ เขาและพี่สนจึงตัดสินใจร่ำลาไอ้จัมโบ้ แล้วกลับมาที่หอพักของรุ่นพี่ หลังจากที่เราสองคนช่วยกันขนของขึ้นห้องอีกรอบจนครบ ก็ทำเอาหมดเรี่ยวแรงกันทั้งคู่เลยทีเดียว
“ วันนี้ณัฐจัดของให้เสร็จเลยดีกว่า ” เขาพูดขึ้น เมื่อเรานั่งพักกันบนโซฟา
“ เดี๋ยวค่อยจัดพรุ่งนี้ก็ได้นี่นา ณัฐไม่เหนื่อยเหรอ ? ” ฝ่ายนั้นทำหน้าอิดออด
“ ก็เหนื่อย...แต่ว่าจะได้เสร็จๆทีเดียวไง ”
“ งั้นอีกสักหน่อยละกันนะ...ขอพักก่อน ”
“ พี่สนไม่ต้องหรอก ช่วยณัฐขนมาเยอะแล้ว พี่พักเถอะ เดี๋ยวณัฐจัดการเอง ”
“ พูดอย่างนั้นได้ไง ? ใครจะปล่อยให้ณัฐทำเองคนเดียว ”
“ ของไม่เยอะหรอกน่า อีกอย่าง...ถ้าณัฐจัดเอง จะได้จำได้ว่าอะไรวางไว้ตรงไหนด้วย ”
เขาหันมายิ้มให้อีกฝ่าย
“ ก็ณัฐมาอาศัยอยู่กับพี่สน ไม่อยากให้พี่สนต้องลำบาก ”
“ ลำบากแค่ไหนก็ยอม...ขอแค่มีณัฐอยู่ด้วยกันก็พอแล้ว ”
“ งั้นต่อไปนี้ได้ลำบากจริงๆแน่...คอยดู ” เขาพูดเล่น
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ ที่รัก...ต่อไปนี้ห้องนี้ก็จะกลายเป็น ‘ห้องของเรา’ แล้วนะ ไม่ใช่ห้องของพี่แค่คนเดียว ”
พอได้ยินรุ่นพี่พูดแบบนี้ เขาก็นึกถึงเรื่องที่เคยคิดไว้ทันที
“ ณัฐช่วยพี่สนออกค่าห้องครึ่งนึงนะ...หารกัน ” ร่างเพรียวยิ้มแป้น
“ หือ ?? ใครบอกว่าพี่จะให้ณัฐออกค่าห้อง ”
“ อ้าว...??? ” ณัฐทำหน้างง
ถ้าไม่ให้ออกค่าห้อง...แล้วจะให้เขาออกค่าอะไร ??
“ อ๋อ...ให้ณัฐช่วยออกแค่ค่าน้ำค่าไฟใช่มั้ย ? ถ้างั้นก็ได้ ”
รุ่นพี่ส่ายหน้าเป็นคำตอบ...นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกงงไปกันใหญ่
“ พี่ไม่ให้ณัฐจ่ายอะไรหรอก มาอยู่กับพี่ ‘ฟรีๆ’ เนี่ยแหละ ”
“ อ้าว !!! ได้ไงล่ะ ?? ” เขารีบแย้งทันที
“ ก็แค่ณัฐมาอยู่ด้วยกันก็พอแล้ว พี่ต้องการแค่นั้นจริงๆ ”
“ แต่ว่า...ถ้าณัฐมาอยู่ด้วย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าซักผ้า ก็จะเพิ่มมากขึ้นนะ ยังไงณัฐก็ต้องช่วยจ่ายอยู่ดี ”
“ ไม่ต้องหรอก...พี่จ่ายเอง ”
“ ไม่เอาอ่ะ ”
“ ไม่เป็นไร ไม่ต้องช่วยจ่ายหรอก...จริงๆนะ ” รุ่นพี่ย้ำ
“ ทำงานหาเงินได้เองแล้วเหรอ ? ” เขาพูดประชด
“ เหอะน่า !! มีตังค์จ่ายก็แล้วกัน ทั้งส่วนของเราทั้งสองคนนั่นแหละ ”
“ พี่สนเอาเงินมาจากไหน ? ”
“ ก็แค่เงินเดือนจากพ่อตามปกติ ”
“ เท่าไหร่อ่ะ ? ”
ฝ่ายนั้นอมยิ้ม “ ได้มากกว่าค่าห้องพักแต่ละเดือนสัก... 3-4 เท่าได้มั้ง ? ”
โห !!!...เขาทำตาโต และได้แต่แอบนึกในใจ
ก็พี่สนเคยบอกว่า...ค่าห้องพักแต่ละเดือนประมาณห้าพัน ค่าน้ำค่าไฟอีกประมาณสองพัน หนึ่งเดือนก็ตกประมาณเจ็ดพันบาท และถ้าได้เงินเดือน 3-4 เท่า ก็คงจะประมาณ....
หา !!! สองสามหมื่นเลยเหรอ ??? อะไรจะได้เยอะขนาดนั้น นี่พ่อพี่สนทำงานอะไรเนี่ย !!
“ โห...มิน่าล่ะ พี่สนถึงชอบใช้เงินฟุ่มเฟือย ” เขาแอบบ่น
“ ไม่ได้ใช้ฟุ่มเฟือยสักหน่อย พี่ก็เก็บได้เยอะนะ ”
เขานั่งกอดอก “ ถึงยังไง...ณัฐก็ไม่กล้าอยู่กับพี่สนฟรีอยู่ดี ”
“ เฮ้อ...คนเรา อยู่สบายๆฟรีๆก็ไม่ชอบ ยังจะอยากเสียตังค์อีกทำไม ? ”
เขาทำหน้าบูดใส่รุ่นพี่ทันที
“ ถ้างั้นณัฐกลับไปอยู่หอแพทย์เหมือนเดิมนะ ”
แล้วฝ่ายนั้นก็รีบหันมากอดเขาไว้ทันที
“ โอ๋ ๆ ๆ ๆ ไม่เอานะที่รัก ”
“ ไม่ต้องเลยพี่สนน่ะ !! ”
“ ทำไมที่รักต้องพูดแบบนั้นล่ะ ? ”
“ ก็พี่สนไม่เข้าใจณัฐอ่ะ ณัฐไม่ได้อยากมาเกาะพี่สนอยู่ฟรีๆนะ ”
“ พี่ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย...พี่แค่อยากให้มาอยู่ด้วยกันเฉยๆ ไม่อยากให้ลำบากอะไร อีกอย่างอ่ะนะ...พี่ก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินค่าห้องแต่ละเดือนด้วย แล้วณัฐจะให้พี่ทำไงล่ะ ? ”
“ ไม่รู้ล่ะ ? ” เขาหันหน้าหนี
“ .................................... ”
“ .................................... ”
“ โอเค...งั้นเอางี้ละกัน ” ฝ่ายนั้นยิ้มออกมา เมื่อคิดอะไรออก
“ .................................... ”
“ พี่ให้ณัฐรับผิดชอบเรื่อง ‘ค่าอาหาร’ ละกัน ”
“ ยังไงอ่ะ ?? ”
“ ก็ต่อไปนี้ เราน่าจะได้ทำกับข้าวกินกันเองทุกวันใช่มั้ย ? ณัฐก็เป็นคนจ่ายค่าอาหารเวลาไปจ่ายตลาดไง ”
“ แต่...มันนิดเดียวเองนะ นั่นช่วยพี่สนได้แน่เหรอ ? ”
“ โห ??...ทั้งเป็นคนซื้อ ทั้งเป็นคนทำให้กินนี่นะไม่ช่วย พี่อาจ ‘อดตาย’ ได้ถ้าไม่มีณัฐเลยนะ ”
เขาเผลอหลุดอมยิ้มออกมา “ ถึงขั้นอดตายเลยเหรอ ? ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ งั้นตกลงตามนี้นะ ณัฐเป็นคนรับผิดชอบเรื่องค่าอาหารทั้งหมด ”
“ แล้วก็...ทำความสะอาดห้องด้วย !! ”
เขารีบเสนอความคิดเห็น เพราะคิดว่าแค่เรื่องค่าอาหารในแต่ละเดือนอาจช่วยพี่สนได้เพียงเล็กน้อย ถ้างั้นเขาควรจะช่วยเรื่องงานบ้านอย่างอื่นเป็นการทดแทนด้วยสินะ
“ อืม...ก็ดี !! ”
“ งั้นณัฐซักผ้าให้ด้วยนะ ”
“ ไม่ต้องหรอก นั่นส่งซักอยู่แล้ว ”
“ ณัฐหมายถึง...กางเกงใน กับถุงเท้าน่ะ ” ร่างเพรียวถามตาแป๋ว นั่นทำเอาอีกฝ่ายถึงกับอึ้งและหลุดหัวเราะออกมาทันที
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ณัฐอยากทำขนาดนั้นเลยเหรอ ? ”
“ อื้ม...ณัฐอยากช่วย ” เขาพูดตามความจริง
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ก็แล้วแต่ณัฐเถอะ อยากทำอะไรก็ทำแล้วกัน ”
พอได้ยินดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเบาๆ
แล้วรุ่นพี่ก็หันมายิ้มหวานให้ “ ว่าแต่... ”
“ เราทำอย่างนี้แล้วเหมือน คู่สามีภรรยากันจริงๆเลยเนอะ ”
“ ก็พี่สนไม่ยอมให้ณัฐจ่ายเงินนี่นา ณัฐก็อยากทำงานทดแทน ถ้าช่วยอะไรได้ก็อยากจะช่วย ” เขาสารภาพตามตรง
ฝ่ายนั้นหันมามองหน้าเขาอยู่นาน แล้วพูดขึ้นว่า...
“ ณัฐ‘น่ารัก’ ที่สุดเลย...รู้ตัวหรือเปล่า ? ”
เขาอมยิ้มเขินอาย จนฝ่ายนั้นเข้ามาหอมแก้มแล้วเหมือนจะเปลี่ยนไปซุกไซ้ซอกคอต่อนั่นแหละ...ถึงได้คิดเปลี่ยนเรื่องคุยได้สักที
“ ณัฐว่า...เราจัดของกันดีกว่า หายเหนื่อยแล้ว !! ” ร่างเพรียวดีดตัวขึ้นยืนทันที
“ ไม่เอาอ่ะ อีกนิดนึงนะ ” รุ่นพี่ทำหน้าเสียดาย เมื่อบรรยากาศถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว
เขาแอบยิ้มมุมปาก “ พี่สนนั่งพักก็ได้นะ ณัฐจะจัดของเอง ”
“ เฮ้อ... ”
************************************
ระหว่างที่เราทั้งคู่ช่วยกันจัดของ และพี่สนกำลังจัดเก็บเสื้อผ้าของเขาเข้าตู้อย่างอารมณ์ดี ฝ่ายนั้นก็พูดขึ้นมาว่า...
“ ณัฐ !! ”
“ ครับ ? ” เขาตอบทั้งที่กำลังพยายามจัดวางขาตั้งและแผ่นเฟรมรูปภาพวางไว้ข้างกันกับกีตาร์ไฟฟ้าของรุ่นพี่
“ พี่ว่า...เราคงต้องไปซื้อของใช้เพิ่มแล้วแหละ ”
“ ซื้ออะไรอ่ะ ? ”
“ ก็พวกข้าวของเครื่องใช้ สบู่ ยาสีฟัน ไม้แขวนเสื้อ ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน จานชาม... ” ฝ่ายนั้นร่ายมาเสียยาวจนเขาต้องรีบพูดแทรก จึงยอมหยุด
“ ต้องซื้อเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ ? ”
“ ใช่...ซื้อของเข้า ‘เรือนหอ’ ไง ” ฝ่ายนั้นหันมายิ้มหวานให้
“ พูดอะไรอ่ะพี่สน ” เขาบอกปัด
“ ฮ่ะ ๆ ๆ...งั้น พรุ่งนี้เราไปซื้อของที่ห้างกันนะ ”
เขาพยักหน้าตอบทันที “ งั้นก็ได้ ”
บรรยากาศการจัดของผ่านไปอย่างไม่รีบร้อน เขาและรุ่นพี่ช่วยกันคนละไม้ละมือ ถึงแม้จะมีการถกเถียงกันบ้างไปตามประสา แต่นั่นก็ทำให้เราทั้งคู่รู้สึกสนุกสนานดี
ผ่านไปสองชั่วโมง...ของทุกอย่างก็ถูกจัดเข้าที่อย่างเรียบร้อย รุ่นพี่รีบไล่เขาไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน เพื่อที่เราทั้งคู่จะได้ไปกินอาหารเย็นข้างนอกอย่างที่ตกลงกันไว้
“ ทำไมต้องไปกินข้างนอกล่ะ ? เดี๋ยวณัฐทำให้กินก็ได้ ” เขาบอกหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ ไม่ต้องหรอก วันนี้ณัฐเหนื่อยแล้ว เราไปกินข้างนอกกันดีกว่า ”
แล้วพี่สนก็พาเขาไปกินที่ร้านอาหารนอกเมืองบรรยากาศสุดแสนจะโรแมนติก เพราะฝ่ายนั้นให้เหตุผลว่า...อยากจะฉลองที่เราได้อยู่ด้วยกัน...น่ะสิ
ไม่นานหลังจากที่สั่งอาหารไป เมนูที่ขึ้นชื่อของร้านก็ถูกนำมาวางไว้จนเต็มโต๊ะ รุ่นพี่พยายามตักนู่นตักนี่บริการให้อย่างดี จนเขาต้องรีบปรามไว้ เพราะกลัวว่าอาหารจะล้นจานออกมาเสียก่อน
“ ที่รักกินเยอะๆนะ ”
“ เดี๋ยวณัฐก็อ้วนเป็นหมูหรอก ” เขาตอบ
รุ่นพี่ยิ้มหวาน “ ถึงอ้วนเป็นหมู...ก็รัก ”
“ แหวะ ” เขาเบ้ปากกลับคืน
“ ที่รักแพ้ท้องเหรอ ? ”
“ บ้า !! เลี่ยนต่างหาก ”
“ เลี่ยนอาหารน่ะเหรอ ? ”
“ เลี่ยนคำพูดพี่สนน่ะแหละ ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ”
“ ..................................... ”
“ ..................................... ”
ขณะที่กำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานอยู่นั้น อยู่ดีดีก็พบว่ามีใครคนหนึ่งเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างโต๊ะพวกเขาเสียแล้ว !!
“ ณัฐ !! ” เสียงหญิงสาวทักขึ้น
เขาหันไปมองทันที ก็พบว่าเป็น...แก้ม...นั่นเอง !!!
“ อ้าว ? แก้ม ”
เขาพิจารณามองแก้ม...และพบว่าเธอยังคงสวยใสไม่เปลี่ยนแปลง
ที่ผ่านมามีเรื่องราวระหว่างเขากับแก้มมากมาย และยังมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่สนอีก...จนทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสนิทใจกับเธอเหมือนอย่างเมื่อก่อน และนั่น...ทำให้เขาพูดคุยกับเธอน้อยลงเรื่อยๆ จำได้ว่าตั้งแต่เปิดเทอมเทอมสองมา...ได้คุยกันแค่ครั้งเดียวเองมั้ง
“ ณัฐมากับใครเหรอ ? ” เธอถามพร้อมกับหันไปสบตากับรุ่นพี่อยู่ก่อนแล้ว
“ อ๋อ...มากับพี่สนน่ะ ”
“ มากันแค่สองคนเหรอ ? ”
“ ใช่ ” เขาตอบโดยไม่ลังเล
“ แล้วแก้มล่ะ ? มากับใคร ”
“ อ๋อ...แก้มมากับกลุ่มพี่รหัสน่ะ วันนี้พี่พามาเลี้ยงที่ร้านนี้ ” เธอตอบเสียงใส แล้วหันไปหาอีกคนทันที
“ พี่สนคะ ? ”
“ .............................. ” รุ่นพี่หันหน้าขึ้นมามอง
“ เป็นไงบ้างคะ สบายดีไหม ? ”
“ ครับ...สบายดี ” ฝ่ายนั้นตอบชัดเจน
เธอสบตากับรุ่นพี่สักพัก เหมือนพยายามจะพูดอะไร แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนใจแล้วหันมายิ้มร่าให้เขาเหมือนเดิม
“ งั้นแก้มไปก่อนนะณัฐ พอดีพี่จะพาไปร้านคาราโอเกะต่อ ”
“ อืมม ” เขาพยักหน้ารับ
“ ไปก่อนนะคะพี่สน ” เธอน้อมศีรษะให้รุ่นพี่เล็กน้อย ก่อนที่จะยอมเดินจากไปแต่โดยดี
เขาทั้งสองคนมองหน้ากัน...ก่อนที่รุ่นพี่จะเผยยิ้มออกมาก่อน
“ ตอนนี้แก้มเป็นไงมั่ง ? ยังมายุ่งกับณัฐเหมือนเดิมอยู่มั้ย ? ”
เขาส่ายหน้าเป็นคำตอบ “ แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ ”
“ ทำไมล่ะ ? ”
“ ณัฐไม่อยากคุยกับ ‘กิ๊ก’ พี่สน ”
คำพูดนั้นทำเอารุ่นพี่หลุดหัวเราะออกมาทันที
“ อืมม...พี่เข้าใจละ ”
“ ไม่ใช่หรอก...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ณัฐแค่รู้สึกว่าแก้มที่ณัฐเห็น กับตัวจริงของแก้ม มันคนละคนกัน ” เขาพยายามอธิบาย
“ อืมม...ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ พี่เจอแบบนี้ประจำ ”
“ นั่นไง !! เจอมาเยอะล่ะสิ ” เขารีบโวย
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ”
“ แล้วหมายความว่ายังไงล่ะ ? ”
“ ก็มันเป็นช่วง...ก่อนที่จะมาเจอณัฐนี่นา แต่ตอนนี้ไม่ได้เจอใครแล้ว ”
“ แต่...เมื่อกี้แอบมีสบตากันด้วย...เห็นนะ ”
ฝ่ายนั้นหัวเราะ “ สบตากันตอนไหน ? ก็แค่คุยธรรมดา ”
“ ................................... ”
รุ่นพี่อมยิ้ม แล้วส่ายหัว “ ณัฐตลกดีเนอะ ”
“ ตลกอะไร ? ไม่ได้เล่นตลกคาเฟ่นะ ”
“ ก็นี่แหละ...ตลก แต่ก็...น่ารักดี ”
“ ไม่ต้องแกล้งเปลี่ยนเรื่องเลย ” เขากระซิบบ่น แต่ก็แอบขำเหมือนกัน
“ ................................. ”
ทันใดนั้น !!
เขาก็เห็นรุ่นพี่กวักมือเรียกใครทางด้านหลังหยอยๆ จึงได้หันตามไปดูบ้าง...ก็เห็นว่ามีคุณป้าคนหนึ่งที่กำลังหอบช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่กำลังเดินมาทางนี้น่ะสิ
“ คุณป้าครับ...เอาดอกกุหลาบขาวดอกหนึ่งครับ ” พี่สนบอก ‘คนขายดอกไม้’ ที่ในมือมีทั้งดอกกุหลาบสีแดง สีชมพู และสีขาวคละกัน
คุณป้าหยิบให้ แล้วหันมามองหน้าเขา ก่อนที่จะถามรุ่นพี่ว่า...
“ ซื้อให้แฟนเหรอจ้ะ ? ”
พี่สนยิ้มกว้างออกมาทันที “ ครับ ”
คุณป้ายิ้มส่งท้ายเล็กน้อย หลังจากที่ได้รับเงินแล้วเธอก็เดินจากไป
พี่สนหันมาสบตากับเขา แล้วยื่นดอกกุหลาบขาวมาให้
“ ที่รัก...หายหึงนะครับ ”
“ ...................................... ” เขานั่งกอดอกนิ่งเฉย
“ จะรับ...หรือไม่รับครับ ”
“ ..................................... ” เขาทำท่าไม่สนใจเบือนหน้าไปทางอื่น
“ ได้ !! ”
รุ่นพี่พูดแค่นั้น แล้วเหยียดตัวลุกขึ้นยืนทันที ก่อนที่จะเปลี่ยนมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆเขา !!
ร่างเพรียวตกใจทำตาโต นึกหวั่นๆอยู่ในใจ ไม่ทันไรคนตรงหน้าก็ตะโกนขึ้นมาจนสุดเสียง
“ ที่รักครับ !!!!!! ”
“ หาย... ”
รุ่นพี่ตะโกนเสียงดังได้เพียงแค่นั้น เขาก็ต้องรีบดีดตัวไปปิดปากฝ่ายนั้นไว้ทันที เพราะโต๊ะอื่นหันมามองทางเรากันหมดแล้ว
“ จะบ้าเหรอ...พอแล้ว ” เขาแอบอมยิ้ม เพราะรู้สึกขำกับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น
ฝ่ายนั้นกระพริบตาปริบๆแล้วมองมาที่เขาแบบยิ้มๆ จนเขาต้องยอมคลายมือออกแต่โดยดี
“ หายโกรธหรือยัง ? ”
“ ไม่ได้โกรธสักหน่อย แต่พี่สนทำอะไรเนี่ย...อายคนอื่นเขา ?? ”
ฝ่ายนั้นเปลี่ยนไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามเหมือนเดิม แล้วยิ้มหวานมาให้จนแทบละลาย ก่อนที่จะยื่นดอกกุหลาบให้เขาอีกครั้ง
“ พี่รักณัฐนะ ” ครั้งนี้รุ่นพี่เลือกที่จะกระซิบให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคนเท่านั้น
เขายิ้มเขินอาย ก่อนที่จะยื่นมือออกไปรับแต่โดยดี
“ ขอบคุณครับ ”
“ แต่ว่า... ”
“ ทำไมเหรอ ? ”
“ ณัฐว่า...เรารีบกลับกันเถอะ โต๊ะอื่นมองกันใหญ่เลยนะ ” เขาแอบกระซิบบ้าง แล้วอีกฝ่ายก็หัวเราะ
“ ฮ่ะ ๆ ก็ได้ ”
แล้วเราทั้งคู่ก็กลับสู่...ห้องพักของเรา...
ค่ำคืนนั้น...เราได้แสดงความรักต่อกัน ด้วยจูบที่แสนหวานและดูดดื่ม ผสมผสานกับบทรักที่แสนอ่อนโยนของรุ่นพี่ ทำให้เขารับรู้ได้เป็นอย่างดีถึงความรักและความโหยหาที่ฝ่ายนั้นพยายามถ่ายทอดมาให้ ผ่านทุกท่วงท่าที่ดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด
ค่ำคืนแรก...ของทุกวันต่อจากนี้...ที่เราตั้งใจว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เขารู้เพียงแต่ว่า...
ตอนนี้...มีความสุขที่สุดเลย...
**********************************
ความคิดเห็น