คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : บทที่หกสิบแปด -- แว่ว
บทที่หกสิบแปด
...อากาศช่วงนี้เริ่มเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว...
บางที...การได้นอนกอดกับใครสักคนภายใต้ผ้าห่มผืนนุ่มก็ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นได้อย่างน่าประหลาดจนไม่อยากพรากจากอ้อมกอดนั้นด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่า...ทุกเช้าก็ต้องจำใจตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมที่บ่งบอกว่าถึงเวลาต้องไปเรียน
หลังจากที่ฝืนใจตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาจนเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงเวลาที่เขาต้องทำหน้าที่สำคัญ...
“ พี่สน...ตื่นเร็ว !! ”
“ พี่สน... ”
ทุกเช้าหลังจากที่เขาได้ย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว หน้าที่ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ...การปลุกแฟนจอมขี้เกียจคนนี้เนี่ยแหละ ปกติก็เป็นคนตื่นยากอยู่แล้ว แล้วยิ่งช่วงนี้อากาศเริ่มหนาว ยิ่งทำให้อีกฝ่ายเกาะผ้าห่มไว้แน่นเลยน่ะสิ
“ อื้ออออ ” พี่สนส่งเสียงอือออแล้วก็หลับต่อ
“ พี่สน...ตื่นเถอะ เจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ !! ”
รุ่นพี่ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วจ้องมองเขาด้วยดวงตาปรือปรอยอยู่อย่างนั้น...แต่ก็ไม่ยอมลุกสักที
“ ตื่นนานแล้วเหรอ ? ”
“ ใช่ จนณัฐอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเนี่ย ”
“ .................................... ”
แล้วดวงตาของฝ่ายนั้นก็ค่อยๆปิดลงอีกครั้ง จนเขาต้องดึงผ้าห่มออกมาจากร่างนั้นโดยเร็ว
“ ห้ามนอนต่อนะ เดี๋ยวสายหรอก ”
“ หนาวอ่ะ ” พูดแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดจนเหลือแค่ใบหน้าเหมือนเดิม
“ หนาวสิ...ก็มันฤดูหนาวนี่นา ”
รุ่นพี่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งแล้วใช้นิ้วชี้จิ้มแก้มตัวเองสองครั้ง ก่อนที่จะถามขึ้นว่า...
“ วันนี้หอมแก้มพี่ยัง ? ”
“ ................................. ”
ทำไมพี่สนต้องพูดอย่างนี้น่ะเหรอ ? นั่นเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้รุ่นพี่เคยตั้งเงื่อนไขของการอยู่ด้วยกันขึ้นมาข้อหนึ่งว่า...
‘ ถ้าใครตื่นก่อน...คนนั้นต้องเป็นฝ่ายหอมแก้ม ’ น่ะสิ
กฎบ้ากฎบออะไรก็ไม่รู้...ไม่ยุติธรรมเลย เพราะยังไงเขาก็เป็นฝ่ายตื่นก่อนทุกครั้งอยู่ดี นั่นแสดงว่าเขาต้องเป็นฝ่ายหอมแก้มพี่สนทุกเช้าน่ะสิ...ขี้โกงชะมัดเลย
“ หอมแล้ว ” เขาโกหก
“ หอมตอนไหน ไม่เห็นรู้สึกเลย ”
เขาอมยิ้ม “ จะรู้สึกได้ไง ก็พี่สนนอนหลับอุตุไม่รู้เรื่องอะไรเลย ”
ฝ่ายนั้นลุกขึ้นมานั่งงัวเงียแทน
“ งั้นมานี่ดิ๊ !! ”
ไม่พูดเปล่า พี่สนยังคว้าร่างของเขาเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว จนจมูกและริมฝีปากของอีกฝ่ายชนเข้าที่แก้มของเขาพอดี
‘ จุ๊บ !! ’
“ .............................. ”
“ พี่ไม่รู้ว่าณัฐโกงหรือเปล่า งั้นพี่เป็นฝ่ายหอมเองก็ได้ ” พูดแค่นั้นร่างสูงก็ยอมลุกออกจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำทันที ปล่อยให้เขาได้แต่ยืนงงและแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว
เราทั้งคู่เดินทางไปเรียนด้วยกันเหมือนในทุกๆวัน รุ่นพี่แวะไปส่งเขาที่คณะมนุษยศาสตร์เพื่อไปเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ซึ่งเป็นคาบเรียนแรกของเช้าวันนี้
“ ตอนเย็นเจอกันที่คณะนะ ”
“ ครับ ” และฝ่ายนั้นก็หอมแก้มเขาเหมือนอย่างที่เคยทำ
หลังจากลงจากรถแล้ว เขาก็รีบเดินขึ้นบันไดมุ่งตรงสู่ห้องเรียนทันที ไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ามีใครอีกคนที่กำลังเดินตามหลังมา
“ ณัฐ !! ”
เขาหันไปมองก็เห็นเพื่อนสนิทกำลังวิ่งหน้าตั้งแทรกตัวผ่านกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมาทางเขา
“ อ้าว !! แพร ” เขายิ้มกว้างทักทาย
“ อิอิ พี่สนมาส่งเหรอ ? ” เธอยิ้มแซวและกระซิบเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ อื้ออ ”
“ ไปอยู่กับพี่สนหลายวันแล้ว...เป็นไงบ้าง ? ”
“ ฮ่ะ ๆ ก็ดี...เหมือนไปเป็นคนดูแลพี่สนเลยอ่ะ ” เขาพูดตลก
“ กรี๊ดดดด ” เธอแอบส่งเสียงเบาๆแล้วส่งสายตามีเลศนัย
“ แล้วได้ใส่ชุดเมด...ปัดกวาดเช็ดถูอะไรแบบนั้นหรือเปล่า ? ”
“ คืออะไรเหรอ ? ” ร่างเพรียวทำหน้างง
เธอปิดปากแล้วแอบหัวเราะ “ อิอิ งั้นช่างมันเถอะ ”
“ ................................. ”
“ เออใช่ !!! ”
“ ณัฐได้ทำการบ้านวิชานี้มาหรือเปล่า ? ”
“ อืมม...ทำมา ”
เธอกะพริบตาปริบๆขอร้อง
“ งั้นขอยืมดูนิดนึงหน่อยนะ แพรลืมไปเลยว่ามีการบ้าน ก็เลยไม่ได้ทำมาอ่ะ ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ เอาดิ...อาจารย์ไม่สนใจหรอก ก็มีคนส่งเกือบสามร้อยคนนี่นา ”
“ ณัฐใจดีจังเลย ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ”
พอเข้าไปในห้องเรียนก็ไปสมทบรวมกับไอ้จัมโบ้ที่มานั่งที่ประจำอยู่ก่อนแล้ว ไม่แปลกใจเลย...ที่พอเห็นเขาแล้วมันก็ทำสีหน้าเหมือนอย่างที่เห็นจากแพรเมื่อกี้เป๊ยบเลย
“ มึงได้ทำการบ้านมาหรือเปล่า ?!!! ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ เออ...กูให้มึงลอกอยู่แล้ว ”
ระหว่างที่กำลังนั่งพูดคุยกับเพื่อนสนิทอยู่นั้น เขากลับรู้สึกเหมือนได้ยินอะไรแว่วๆ...มาจากทางด้านหลัง
‘..........................................(ณัฐ)..........’
ได้ยินเหมือน...ว่ามีใครสักคนกำลังพูดถึงชื่อของเขาด้วยเสียงที่แผ่วเบา...
ณัฐสงสัยจึงลองหันไปมองดู ก็พบว่า...มีเพียงกลุ่มหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ทางด้านหลังและกำลังเปิดนิตยสารผู้หญิงอ่านอย่างตั้งใจ
เอ๊ะ...ไม่มีอะไรนี่นา ??
เขาหันกลับมาดังเดิม...
เฮ้อ...เราอาจจะหูแว่วไปเองก็ได้
**************************
ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน เขานั่งรอรุ่นพี่ที่ห้องสมุดคณะ เพราะวันนี้มีนัดว่าจะไปซื้อของใช้กันที่ห้างสรรพสินค้านั่นเอง
เขานั่งเล่นอินเตอร์เน็ตรอประมาณยี่สิบนาทีฝ่ายนั้นก็เดินเข้ามาหาพอดี
“ รอนานหรือเปล่า ? ”
“ อ๋อ...ไม่ครับ ” เขายิ้มตอบรุ่นพี่
“ งั้นเราไปกันเถอะ ”
รถแล่นออกนอกมหาวิทยาลัยไปตามถนนสายหลักมุ่งสู่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่อยู่นอกเมือง และไม่นานก็มาถึงจุดหมายปลายทาง
เมื่อเดินเข้าไปในห้างฯ รุ่นพี่เดินไปเอารถเข็น แล้วเราก็เริ่มต้นจับจ่ายซื้อของกัน...ไล่ซื้อไปตั้งแต่สบู่ แชมพู ยาสีฟัน แปรงสีฟัน...
“ ทำไมเราต้องซื้อแปรงสีฟันใหม่ด้วยล่ะ ? ” เขาถามอย่างงงๆ
“ ก็ซื้อให้มันเป็นคู่ไง ” ฝ่ายนั้นยิ้มแป้น แล้วดึงแปรงสีฟันแพ็คคู่สีเขียวและสีฟ้าโยนใส่รถเข็นทันที
“ ............................... ” ทำเอาเขาพูดไม่ออกเลยทีเดียว
“ อือ ใช่...แล้วณัฐใช้สบู่ยี่ห้อไหนเหรอ ? ” รุ่นพี่ถามขึ้นขณะที่กำลังพิจารณาสบู่หลากหลายยี่ห้อบนชั้นวาง
เขาเดินไปดูแล้วชี้นิ้ว “ อันนี้แหละ ”
“ โอเค งั้นเอาอันนี้ ”
“ แต่พี่สนใช้อีกยี่ห้อหนึ่งไม่ใช่เหรอ ? ”
รุ่นพี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ “ ก็ตัวณัฐหอมดี...พี่ชอบกลิ่นนี้...ดมแล้วสดชื่น ”
พูดแล้วยังยื่นหน้ามาใกล้อีกแน่ะ
เขาแอบยิ้มเล็กน้อย แล้วรีบเดินหนีไปทางอื่นทันที
...ไอ้พี่สนบ้า...
“ ที่รักรอด้วยสิค้าบบ !! ”
ได้ยินดังนั้น เขาก็หันหลังขวับไปถลึงตาใส่อีกฝ่ายทันที เพราะพี่สนพูดขึ้นมาไม่เกรงใจพี่ผู้หญิงอีกสองคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกันเลยน่ะสิ ทำเอาสองคนนั้นหันมามองพวกเขาสลับกันไปมาแล้วหัวเราะคิกคักกันใหญ่ ได้ยินแว่วๆแต่เพียงคำว่า... ‘น่ารักจัง’
รุ่นพี่ฉีกยิ้มกว้างให้ผู้หญิงสองคนนั้น แต่เขาสิ อายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี จึงรีบเดินออกมาจากแผนกนั้นทันที
และเมื่อพี่สนเดินมาหา เขาก็ไม่ลืมที่จะตวาดใส่ฝ่ายนั้นสักหนึ่งที โทษฐานที่พูดอะไรไม่ตูตาม้าตาเรือ...อีกแล้ว
แต่...งอนง้อแค่พอเป็นพิธี ก็กลับมาเดินเคียงคู่กันเหมือนเดิม
“ ณัฐ...อย่าพึ่งไป ขอดูนี่ก่อน ” ฝ่ายนั้นหยุดที่แผนกชุดนอนชาย เห็นดังนั้นเขาจึงเดินเข้าไปดูด้วย
“ ณัฐเลือกให้พี่หน่อยสิ ”
“ เลือกเองไม่ได้เหรอ ? ” เขาแอบบ่นเบาๆ
“เพราะพี่จะเลือกให้ณัฐด้วย ” ฝ่ายนั้นหันมายักคิ้วให้
“ สลับกันไง ”
ร่างเพรียวแอบอมยิ้ม พยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินเลือกต่อ...หายไปสักพัก ก็กลับออกมาพร้อมชุดนอนหนึ่งชุดในมือ
“ พี่สน อ๊ะ !! ” ณัฐยิ้มแป้นยื่นให้
“ หา !! ชุดไรเนี่ย ?? ” สนพยายามมองชุดนอนสตรีสีแดงตัวยาว...และบางเบาจนเกือบจะมองทะลุได้
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ...ก็ให้ณัฐเลือกให้ไม่ใช่เหรอ ? ” ร่างเล็กหัวเราะมือกุมท้อง
แต่อีกฝ่ายกลับพูดตะคอกกลับมาว่า
“ ทำไมเอามาแค่ตัวเดียว ไปเอามาอีกชุด จะได้ใส่คู่กันได้ !! ”
ได้ยินรุ่นพี่พูดแบบนั้น เขาก็หุบยิ้มทันทีเพราะนึกไม่ถึงว่าพี่สนจะรับมุกแบบนี้ คราวนี้รุ่นพี่เลยเป็นฝ่ายหัวเราะจนท้องแข็งแทน
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ”
...อย่างนี้สินะ...ที่เขาเรียกว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า...
“ ไอ้พี่สนบ้า !! ” เขาหลุดอมยิ้ม ก่อนที่จะเดินไปเก็บชุดนอนไว้ที่เดิม
สรุปแล้ว...พวกเราก็ได้ชุดนอนชายเสื้อแขนสั้นกางเกงขายาวธรรมดานี่แหละ ช่วยกันเลือกอยู่นานก็ตกลงว่าสีเทาสวยที่สุด จึงหยิบมาสองตัวใส่ลงในรถเข็น...เบอร์เล็กหนึ่งตัว และเบอร์ใหญ่กว่าอีกหนึ่งตัว
“ โอเค...ต่อไป เหลืออะไรอีกน้า ”
แล้วเราก็เดินเลือกซื้อของตามใจพี่สนอีกมากมาย ทั้งผ้าปูที่นอนชุดใหม่ ที่พี่สนให้เหตุผลว่า...ต่อไปนี้มันคงจะได้เปลี่ยนบ่อย...เพราะ ‘เปื้อน’ บ่อย
ตอนแรกก็ไม่เข้าใจในความหมาย แต่พอเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นแล้วก็ถึงบางอ้อว่ารุ่นพี่กำลังพูดถึงอะไร และไม่แปลกเลยที่ฝ่ายนั้นจะโดนเขาทุบอกเข้าให้ จนเกิดเสียงดังอั่ก !!
เราเลือกซื้อของใช้ที่จำเป็นและของจิปาถะอย่างอื่นอีกมากมาย และขากลับก็ไม่ลืมที่จะแวะแผนกอาหารก่อน เพื่อซื้อผักสด เนื้อหมู ไข่ไก่เอาไว้ทำกับข้าว และขนม นม เนยต่างๆที่เราทั้งคู่โปรดปรานเอาไว้ตุนในห้องด้วย
เลือกซื้อของจนเกือบเต็มรถเข็น เมื่อตัดสินใจได้ว่าซื้อของครบแล้ว เราก็เข็นไปจ่ายเงินทันที ระหว่างที่กำลังหยิบของใส่ที่วางเพื่อให้พนักงานคิดราคา สายตาเขาก็หันไปเห็นของสิ่งหนึ่ง...!!!
เอ๋...นี่กล่องอะไรหว่า ??
เขาเอื้อมมือหวังจะไปหยิบ แต่ไม่ทันที่คนๆหนึ่งดึงออกไปเสียก่อน ฝ่ายนั้นหันมาฉีกยิ้มกว้างให้
อืมม...สงสัยจะเป็นของพี่สนล่ะมั้ง ? เขาจึงหยิบของชิ้นอื่นไปวางอย่างไม่คิดอะไร
พนักงานชายบุคลิกอ้อนแอ้นที่อยู่ตรงหน้ากำลังทำหน้าที่อย่างขะมักเขม้น ในจังหวะที่ชายคนนั้นหยิบกล่องดังกล่าวขึ้นไปเช็คราคาก็ชะงักมองเล็กน้อย ก่อนที่จะหย่อนมันลงใส่ถุง แล้วหันมามองหน้าพวกเขาสักแวบหนึ่ง และถ้าเขาไม่เข้าใจผิดไปเอง...รู้สึกว่าจะแอบ ‘อมยิ้ม’ ด้วยสิ
เอ๋...??? รู้สึกเหมือนมีอะไรแปลกๆ
เขาหันไปมองรุ่นพี่ ฝ่ายนั้นก็ดูอารมณ์ดีตามปกตินี่นา
หลังจากคิดราคาและจ่ายเงินจนครบเรียบร้อย ก็ช่วยกันถือถุงใส่รถเข็น เขาแอบสงสัย...จึงลองค้นหา ‘กล่องดังกล่าว’ เพื่อดูว่าพี่สนซื้ออะไรกันแน่ ?
เพราะเขาไม่ได้รู้สึกไปเอง...พี่พนักงานคนนั้นแอบอมยิ้มหลังจากที่ได้ดูกล่องนั้นจริงๆแน่นอน
นี่ไง...เจอแล้ว !!
เขาหยิบกล่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือประมาณสองเท่ามาพิจารณาดู
เอ๋...นี่อะไรหว่า ??? เขาพยายามอ่านข้างกล่อง
อืมม ….............Lubricating jelly….................
Lubricating jelly...............แปลว่า...............เจลหล่อลื่น สินะ
เจลหล่อลื่น........อืมม
ห๊ะ !!!!! ร่างเพรียวตกใจตาโตทันที
แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!
เจลหล่อลื่น !!!!!!!!
เขาหันไปมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังยิ้มกว้างมาให้
“ ของจำเป็นเลยนะนั่น...ไม่ซื้อไม่ได้ ” พี่สนรีบอธิบาย
ถ้าเขาจะถามออกไปว่า...ซื้อทำไม?...ก็อาจจะฟังดูแปลกประหลาดสักหน่อย เพราะเขาเองก็รู้ดีว่า...เอ่อ...มันก็ ‘ควร’ ซื้ออยู่เหมือนกัน ไม่งั้นเขาเองแหละที่จะ ‘ลำบาก’
แต่ว่า...
“ ทำ...ทำไมถึงมาซื้อตอนนี้ !! ” เขาแอบกระซิบไม่ให้คนอื่นได้ยิน แล้วรีบเก็บกล่องนั้นเข้าถุงให้พ้นสายตาทันที
เรื่องซื้อของพรรค์นี้เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ ถ้าเจ้าตัวจะกรุณาแอบซื้อให้ ‘พ้นตา’ เขาสักนิด พอเห็นแล้ว...มันอายนี่นา
“ อ้าว...ก็ที่นี่มันมี จะให้พี่ไปซื้อที่อื่นทำไมล่ะ ? ”
มิน่าล่ะ ? พี่พนักงานขายคนนั้นถึงแอบอมยิ้ม
คนหนุ่มสองคนท่าทางสนิทสนมกันที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนพี่น้องกันสักนิด มาซื้อข้าวของเครื่องใช้ตามปกติ แต่กลับมี...สารหล่อลื่น...รวมอยู่ในข้าวของที่แสนจะธรรมดานั้นด้วย
เฮ้อ...ไม่แปลกเลย ที่พี่พนักงานชายไม่แท้...คนนั้นจะดูออก
“ แล้วทำไม ??....ทำไม ??.. ” เขาพูดไม่ออก
“ ทำไมอะไรเหรอ ? ” รุ่นพี่ยิ้มกวน
“ ทำไมมันกล่องใหญ่ขนาดนี้ ข้างในมีกี่หลอดกัน พี่สนจะซื้อไปสร้างบ้านหรือไง !! ” ร่างเพรียวหน้าแดงก่ำจนถึงใบหู พูดร่ายยาวไปเป็นชุด แล้วรีบเข็นรถเข็นวิ่งแจ้นหนีอีกฝ่ายทันที
หนอยยยย...
ไอ้พี่สนบ้า !! ไอ้พี่สนบ้า !! ไอ้พี่สนบ้า !!
จะไม่ให้ปั่มปั๊มไปอาทิตย์หนึ่งเลยนะ...คอยดู !!!!!!
*****************************
“ ที่รักโกรธพี่เหรอ ? ” อีกฝ่ายเอื้อมมือมากุมขณะที่กำลังขับรถกลับหอ เพราะร่างเพรียวกำลังนั่งทำหน้าหงิกแต่แก้มกลับเป็นสีชมพูระเรื่อ
“ ไม่ได้โกรธหรอก ” เขาบอกออกไป
“ ...แต่อาย ”
“ ฮ่ะ ๆ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ชิน ”
“ ครั้งแรกที่พี่ไปซื้อ...พี่ยังอายเลย ”
“ จริงเหรอ...ตอนไหนอ่ะ ? ” เขาหันหน้ามาถามด้วยความแปลกใจ สงสัยว่ารุ่นพี่เคยรู้สึกอายจริงๆด้วยเหรอ
“ ก็ช่วงที่กำลังจีบณัฐอยู่ไง คิดว่าไปซื้อเก็บไว้ดีกว่า...เผื่อได้ใช้ ”
เขาทำตาโต “ โห...ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอ ? พี่สนหื่นอ่ะ !! ”
“ ฮ่ะ ๆ ๆ แต่ก็ ‘ได้ใช้’ จริงๆใช่มั้ยล่ะ ? ” ฝ่ายนั้นหันมายิ้มมุมปากให้
“ คนบ้ากาม !! ”
“ ก็ณัฐทำให้พี่หลงใหลคลั่งไคล้เองทำไมล่ะ ? ไม่หื่นสิแปลก ” ร่างสูงจับมือคนด้านข้างขึ้นไปจุมพิตเบาๆ
“ .............................. ”
ณัฐถอนหายใจยาวแล้วเอนศีรษะพิงไหล่ของรุ่นพี่เอาไว้ อีกฝ่ายแปลกใจในท่าทีจึงได้ถามด้วยความเป็นห่วง
“ ถอนหายใจทำไม ? คิดเรื่องอะไรอยู่เหรอ ? ”
“ ............................... ”
“ ลำบากเนอะ ” ร่างเพรียวกระซิบผ่านริมฝีปากเรียวบาง แต่กระชับมือรุ่นพี่ไว้แน่น
“ หมายถึงอะไร ? ”
“ ก็...ความรักแบบนี้ ”
“ .................................. ”
“ เหรอ ? ”
เขาหันขึ้นไปมองหน้ารุ่นพี่ ฝ่ายนั้นก็ยิ้มบางกลับมาให้
“ แต่พี่ไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย...พี่มีความสุขมากที่ได้เจอณัฐ ได้คบกับณัฐ และก็ได้รักณัฐ ไม่ใช่แค่ไม่ลำบาก แต่เป็นเรื่องที่โชคดีมากที่สุดต่างหาก ” เสียงทุ้มต่ำแทรกผ่านเข้ามาในหัวใจจนทำให้ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั้งร่าง
ร่างเพรียวคลายคิ้วขมวด
“ อื้อ...ณัฐก็มีความสุขมากเหมือนกัน ”
“ ...................................... ”
“ ...................................... ”
“ พี่สน...?? ” เขาเอ่ยเรียกอีกฝ่าย
“ ฮึ ?? ”
ร่างเพรียวกุมมือทั้งสองข้างประสานกับมือข้างซ้ายของรุ่นพี่ไว้แน่น
“ ถึงจะลำบากยังไง เรา...อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ ”
“ ครับ... ”
“ ............................ ”
“ พี่สัญญา ”
******************************
ความคิดเห็น