ลำดับตอนที่ #64
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : ตอนที่ 55 : หาข้อมูล [เดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง!!!]
ขอเลื่อนการอัพเป็นวันอังคาร
เนื่องจากวันพุธกระผมมีสอบครับพ้ม!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนที่ 55 : หาข้อมูล [เดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง!!!]
“หา?”
“ชั้นบอกว่า...อ้า • ปาก”ครูเอลย้ำคำ
“ทำไมยะ จะเอายาพิษกรอกปากกันรึไง?”รีเนลแหว
“ชั้นไม่ชอบเล่นสกปรกอย่างเธอ ยัยรีเนล”ครูเอลฟังคำสวน เขาร่ายเวทย์ประหลาดในลำคอ ก่อนที่ร่างของรีเนลจะหมดแรงเอาดื้อๆ
“แก...แกวางยาอะไรชั้น!!!”รีเนลว๊าก
“ห้องพยาบาลควรอยู่ในความสงบ หึๆ”ครูเอลหัวเราะอย่างชั่วร้าย เขาเทยาสีเขียวประหลาดๆใส่ช้อน ก่อนจะกรอกมันเข้าปากที่ยังโวยวายไม่เลิกของรุ่นน้อง
“แค่ก...แค่กๆ!!!”รีเนลแทบสำลัก เพราะครูเอลเล่นกรอกยามาแบบทันตั้งตัว แถมตัวยายัง...
......ขมสุดจะบรรยาย!!!......
“แค่กๆ แค่กๆ”รีเนลสำลักไม่เลิก
“บอกแล้วว่าให้ทำตัวดีๆไม่เชื่อ”ครูเอลหัวเราะด้วยความสะใจ ก่อนจะปิดฝาเกลียวแล้วเอายาเก็บใส่ชั้น
“นั่นมันยาบ้าอะไรหา!!!”รีเนลแหว
“ยาบำรุงชนิดหนึ่งนั่นแหละ”ครูเอลตอบกำกวม “แต่ตัวยาออกจะขมซักนิด หึๆๆๆๆ”
“แหวะๆๆๆๆ ขมมากๆล่ะสิไม่ว่า แกลองมากินเองดูมั๊ย!!!”รีเนลแทบอ๊วกกับรสยาที่เพิ่งกินเข้าไป
“ขอบใจ แต่ชั้นไม่ใช่คนขาดเลือดขนาดนั้น”ครูเอลยิ้มเย็น “ไม่เหมือนบางคนหรอก เอาเลือดไปไว้ไหนหมดก็ไม่รู้ เกือบเลือดหมดตัวตายแน่ะ”
“นั่นสินะ ใครก็ไม่รู้”รีเนลลอยหน้าลอยตาตอบ
“หึ หัดระวังปากระวังคำหน่อยก็ดีนะยัยเด็กแสบ และอย่ายุ่งเรื่องของเฮลและเฮฟเว่นไปมากกว่านี้ ถ้าเธอยังไม่อยากดับอนาถคามือวิญญาณล่ะก็นะ”ครูเอลเปลี่ยนเรื่อง
“โอ๊ย กลัวจังเลย กลัวจังเลย”รีเนลแสยะยิ้ม
“เออ ถ้ากลัวให้ได้อย่างปากว่าจะดีมาก”ครูเอลขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
“คิกๆๆๆ กลัวตายล่ะ แบร่”รีเนลแลบลิ้นใส่ราชายมฑูตตัวดีกลับ
“งั้นขอให้เธอตายสมใจ ยัยรีเนล”ครูเอลลุกพรวด ก่อนจะก้าวออกจากห้องพยาบาลในทันที
ปัง!!!
...อารมณ์ที่คุกรุ่นของครูเอลในตอนนี้ดูง่ายมาก อย่างน้อยก็ดูจากแรงที่ปิดประตูล่ะนะ...
ปิ๊บ
“นี่ครูเอลพูด”ครูเอลกรอกเสียงลงในไม้กางเขน
“เหอะ มีอะไรอีกล่ะไอ้ครูเอล”เสียงฝาแฝดผู้พี่ตอบกลับอย่างหงุดหงิด
“เออ ไม่มีอารมณ์มาเถียงกับแก ทางนี้แทบจะฆ่าคนตายได้อยู่แล้วโว๊ย!!!”ครูเอลระเบิดเสียง
“แล้วมีอะไรไม่ทราบ หา?”เสียงฮาเดสยังคงหงุดหงิดอยู่เช่นเดิม แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะปรกติคนที่อารมณ์บูดจะมีแต่เขาคนเดียว
“ขอข้อมูลของหัวขโมย รีเนล โฮลีส เอาตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เลย ซักประวัติเอาให้ละเอียดยิบ ยิ่งเจาะลึกแค่ไหนยิ่งดี”ครูเอลกรอกคำสั่ง
“เดี๋ยวสั่งยัยเครสให้”ฮาเดสตอบกลับห้วนสั้น
“ดี”ครูเอลกระแทกไม้กางเขนลงโต๊ะอย่างหงุดหงิด
“อย่ากระแทกไม้การเขนก่อนตัดสัญญาณสิวะ เสียงมันดัง”ฮาเดสบ่น
“เออ โทษ!”ครูเอลตัดสัญญาณในทันที
“หงุดหงิด...หงุดหงิดเป็นบ้าเลย!!!!”ครูเอลว๊ากกับตัวเอง
“เฮ้ยๆ เป็นอะไรไปครูเอล”อาเธอร์เปิดประตูห้องทำงานของครูเอลเข้ามาถาม
“อ๊ะ ขอโทษครับพี่อาเธอร์”ครูเอลค้อมหัวขออภัย
“ช่างเถอะ แต่อยากให้รู้หน่อยนะว่าเสียงนายมันดังไปถึงชั้นล่างโน่น รุ่นน้องเขากลัวกันหัวหดหมดแล้วว่านายเป็นอะไรไปน่ะ”อาเธอร์ชี้ไปด้านนอก
“เสียงดังขนาดนั้นเชียวเหรอครับ”ครูเอลหัวเราะแห้งๆ
“เออ เสียงดังไปถึงชั้นล่างสุดโน่นแหละ”อาเธอร์ตอบตรงๆ “ถ้าหงุดหงิดอะไรก็ไประบายเอาข้างนอก ตอนนี้ชั้นจะทำงาน ใกล้สอบเก็บคะแนนแล้ว”
“คร้าบ คร้าบ”ครูเอลลากเสียง ก่อนจะเดินออกไปจากปราสาทขุนนางด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก
“เป็นอะไรของเค้า?”อาเธอร์เกาหัวตัวเองอย่างจนปัญญา
- เฮล -
“ท่านครูเอลสั่งงานนี้มาเหรอคะ?”เครสถาม
“เออ แต่ถ้าถามว่าทำไม ก็ไม่รู้เหมือนกัน”ฮาเดสยักไหล่ “รู้แต่ว่าท่าทางมันอารมณ์ไม่ดีน่าดูล่ะ”
“ท่านครูเอลเนี่ยเหรอคะ อารมณ์ไม่ดี?”เครสย้อนเสียงสูง
“จะไปรู้มั๊ย ไม่ได้ตัวติดกับมัน”ฮาเดสสวน
“บางทีอาจจะมีสาเหตุมาจากเด็กคนที่ว่านี่ก็ได้”เอเธียร่าเสนอความเห็น
“เป็นไปได้สูงนา”เซรอสกัดขนมปัง
“ยังไงก็ลองๆทำดูก่อนแล้วกัน เอาให้ละเอียดๆหน่อยก็ดี ขี้เกียจฟังคำบ่นมัน”ฮาเดสสั่ง ก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมของสามมหาปราชญ์แห่งเฮลด้วยอาการสงสัย
......ไอ้ครูเอลมันเป็นอะไรของมัน?......
......หรือทางเอเดนจะเกิดเรื่องอะไรที่เราไม่รู้?......
“อาจจะเป็นไปได้”ฮาเดสพึมพำกับตัวเอง
“อะไรเป็นไปได้ล่ะฮาเดส?”
“พี่เฟร”ฮาเดสยักคิ้วอย่างงงๆ “ชั้นว่าพี่น่าจะยังอยู่ที่เดมอสเพราะเรื่องกุญแจอะไรนั่นซะอีก”
“เสียใจ กุญแจอยู่กับท่านพ่อ ชั้นไม่เกี่ยว”เฟรเซียยิ้มร่า “ว่าแต่เรื่องอะไรเหรอ ที่ว่าอาจจะเป็นไปได้นั่นน่ะ”
“ครูเอลเป็นบ้าอะไรไปก็ไม่รู้ หงุดหงิดซะยิ่งกว่าที่ชั้นเคยเห็นครั้งก่อนอีก”ฮาเดสว่า
“หรือจะเกิดอะไรที่เอเดน?”เฟรเซียถาม
“นั่นแหละที่ชั้นคิด”ฮาเดสเอ่ย
“งั้นก็ลองไปดูที่เอเดนสิ”เฟรเซียแนะนำ
“ไม่เอา ยังไม่อยากไปตอนนี้”ฮาเดสว่า “ชั้นขาดงานไปเยอะ ทางนี้มีบัญชีกองพะเนินให้จัดการ จะเที่ยวไปไหนมาไหนง่ายๆแบบพี่วินซ์ไม่ได้หรอก”
“อืม...ก็จริง”เฟรเซียครุ่นคิด “แล้วคีย์ล่ะ?”
“คีย์? คีย์ทำไม?”ฮาเดสไม่เข้าใจที่พี่สาวจะสื่อ
“โธ่ พี่หมายถึงนายลองไปถามคีย์เขารึยัง”เฟรเซียเฉลย
“ยัง”ฮาเดสตอบ
“งั้นก็ลองไปหาคีย์ดูสิ เผื่อคีย์เขาจะทำนายได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”เฟรเซียแนะนำ
ฟิ้ว...
ร่างของฮาเดสพลิ้วลงมาอย่างเงียบกริบท่ามกลางความมืดยามราตรีของป่ามรกต ลงมายังศาลากลางน้ำที่เงียบเชียบ
แกร๊ก แกร๊ก
ฮาเดสสะบัดมือเล็กน้อย ใช้พลังของตนขับเคลื่อนรูปปั้นเทพธิดาที่สองข้างของประตูให้มันเคลื่อนที่ รูปปั้นหมุนซ้ายไปครึ่งรอบ ก่อนจะหมุนขวากลับมาเป็นเช่นเดิม แล้วจากนั้นรูปปั้นทั้งสองก็หันหน้ามาชนกัน
วูบ!
สายลมวูบหนึ่งพัดมาอย่ารวดเร็ว ฮาเดสปล่อยตัวไปตามลมที่หมุนคว้างรอบๆร่างของเขา แล้วปลายเท้าของฮาเดสก็ลอยขึ้นจากพื้นไม้เล็กน้อย
ฟุ่บ!
ร่างของราชายมฑูตหายแว่บไปในพริบตา แล้วไปโผล่ในอีกสถานที่หนึ่งที่อยู่ลึกลงมาในทะเลสาปสีเขียวนั้น บริเวณรอบๆมืดสนิทจนมองไม่เห็นสิ่งใดเพราะเจ้าของสถานที่นี้ไม่มีความจำเป็นจะต้องใช้แสง
“ท่านฮาเดสหรือเจ้าคะ?”เสียงใสย้อนถาม
“ประสาทสัมผัสดีเยี่ยมไม่เปลี่ยนนะ คีตา”ฮาเดสเอ่ยเรียบๆ “แต่ชั้นสงสัยว่าเจ้ารู้ได้ยังไงว่าเป็นชั้น”
“ท่านฮาเดสก็รู้ดีว่าหม่อมฉันแยกแยะคนจากเสียงฝีเท้า และเสียงฝีเท้าที่เงียบกริบจนแทบจะไม่มีเสียงแบบนี้ ยิ่งมีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ว่าตามจริงหากว่าไม่สัมผัสได้ถึงเสียงกระดิ่งในอกเสื้อนั่นก็คงแยกไม่ออกว่าเป็นใครกันล่ะค่ะ”คีตา หรือ คีย์ นักทำนายอันดับหนึ่งก้าวออกมาจากเงามืดของห้อง
“จุดไฟก่อนก็ดีนะเจ้าคะ”คีย์ยิ้ม
“ไม่จำเป็น ประสาทสัมผัสข้าเองก็ไม่ได้ด้อยนักเจ้าก็รู้”ฮาเดสเอ่ย
“แต่ก็ไม่ควรใช้มากเกินความจำเป็น ท่านควรถนอมแรงไว้รบทัพจับศึกกับกองเอกสารต่างๆที่กองพะเนินอยู่เต็มโต๊ะทำงานมากกว่านะเจ้าคะ”คีย์หัวเราะน้อยๆ
“แบบนี้จะไม่พูดได้ยังไงว่าเธอน่ะรู้ไปหมด”ฮาเดสถอนใจ ก่อนจะปลดปล่อยเพลิงออกจากฝ่ามือ เพลิงสีส้มแดงพุ่งออกเป็นสาย ผ่านเชือกชนวนของเทียนรอบๆห้องในชั่วพริบตา
“...”ฮาเดสขมวดคิ้วน้อยๆ
“มีอะไรหรือเจ้าคะ?”คีย์ถาม
“ไอ้เฟริส...มันโดดงานมาหาเธอรึไงคีย์”ฮาเดสเอ่ยเสียงเย็น
“ว่าแล้วว่าท่านต้องดูออก”คีย์หัวเราะร่วน
“ถ้าจำไอเวทย์ของมันไม่ได้ก็บ้าแล้ว”ฮาเดสยกฝ่ามือขึ้นกลางอากาศ สัมผัสกับเค้าไอของเพื่อนสนิทที่ยังไม่จางดีนัก
“ใช่แล้วเจ้าค่ะ เฟริสเขามาหาหม่อมฉันจริงๆ”คีย์ยอมรับ
“เดี๋ยวกลับไปต้องบันทึกไว้ซะหน่อยล่ะ”ฮาเดสพึมพำ
“คิกๆ ว่าแต่ที่ท่านมา คงมีเรื่องร้อนใจสินะเจ้าคะ”คีย์โบกพัดในมือน้อยๆ เบาะรองนั่งสองอันก็ลอยมาช้าๆ แล้ววางลงอย่างนิ่มนวล
“เชิญนั่งก่อนเจ้าค่ะ”คีย์ยิ้ม แถมยังยื่นแก้วชาให้อีกต่างหาก
“เรื่องไอ้ครูเอลน่ะ”ฮาเดสไม่อ้อมค้อม
“ท่านครูเอล? เกิดอะไรขึ้นหรือเจ้าคะ?”คีย์ถาม
“แปลกดีนี่ที่เจ้าไม่รู้เรื่องนี้”ฮาเดสขมวดคิ้ว “วันนี้ครูเอลดูโมโหแปลกๆ มันติดต่อมาทางข้าแล้วสั่งให้หาข้อมูลของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งให้ ไม่รู้คิดอะไรของมัน”
“ข้อมูล?”คีย์งง “ของใครคะ?”
“เอ...รู้สึกจะชื่อ “รีเนล โฮลีส” หรืออะไรซักอย่างนี่ล่ะ”ฮาเดสทบทวนความจำ
“รีเนล โฮลีส...รีเนล”คีย์ขมวดคิ้ว
“สงสัยเด็กคนนี้ไม่ได้ตายดีแน่ มาทำให้ไอ้ครูเอลโกรธจัดขนาดนั้นน่ะ”ฮาเดสแสยะยิ้มเล็กน้อย
“แต่ข้าว่าอาจไม่ใช่แบบนั้นนะคะ”คีย์พึมพำเสียงแผ่วเบา
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น