ลำดับตอนที่ #65
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : ตอนที่ 56 : ความผิดพลาดของข้อมูล
ตอนที่ 56 : ความผิดพลาดของข้อมูล
“หือ? เจ้าว่าอะไรนะ?”ฮาเดสถาม
“ไม่มีอะไรนี่เจ้าคะ ท่านคงหูฝาดไปเอง”คีย์เอียงคอเล็กน้อย
“เฮอะ ก็ชั้นไม่ได้ประสาทสัมผัสดีแบบเธอนี่ คีตา”ฮาเดสผ่อนลมหายใจเล็กน้อย
“ท่านกังวล?”คีย์ถาม
“จะว่างั้นก็ใช่”ฮาเดสเงยหน้าขึ้นมองเบื้องบน “บอกตรงๆว่าไม่เคยมีราชายมฑูตรุ่นไหนวุ่นวายเท่านี้มาก่อน ทั้งโรคลึกลับของครูเอลที่หายังไงก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร เรื่องยัยฟราเวล ซึ่งที่แท้จริงแล้วเป็นวิญญาณจากไหนก็ไม่รู้ที่มาสิงร่างพี่เฟร เรื่องเฟลิโอน่า ที่เป็น “ธิดาแห่งความมืด” คนแรกที่มีสายเลือดผสม ไหนยังจะเรื่องการเมืองของชาเบรียนกับวิเวียน แล้วยังเรื่องไอ้ราเอลอีก”
ฮาเดสผ่อนลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“ไม่เคยมีรุ่นไหนเป็นแบบนี้ และยิ่งไม่มีรุ่นไหนที่ความลับของเฮลและเฮฟเว่นถูกเปิดเผยมากเท่านี้มาก่อน”ฮาเดสเอ่ย
“เพราะสงครามของเฮลและเฮฟเว่นจะจบลงที่รุ่นของพวกท่านน่ะสิคะ”คีย์ยิ้มอ่อนโยน
“หา?”
“หม่อมฉันมองเห็นค่ะ...มองเห็นอนาคตที่น่าสนุกสนานทีเดียว”คีย์หัวเราะ “หน้าที่ของพวกท่านก็คือ...การแก้ไขข้อผิดพลาดที่เฮลได้กระทำต่อเฮฟเว่น และแก้ไข “บาป” ของเฮฟเว่นที่กระทำต่อดวงวิญญาณทั้งปวง”
“นี่เธอกำลังทำนาย...สินะ”ฮาเดสพูดหยั่งเชิง
“อนาคตจะไม่มีขีดกั้นระหว่างเผ่าพันธุ์ เอเดนและเดมอสจะหมดสิ้นซึ่งความแค้นที่มีต่อกัน เฮลและเฮฟเว่นจะกลับคืน และดวงวิญญาณจะกลับสู่ผู้เป็นที่รักอีกครั้ง...อย่างแน่นอน”
“นี่มัน...หมายความว่ายังไง”ครูเอลคราง ราชาฝาแฝดผู้น้องกำกระดาษในมือแน่นจนแทบจะขยำมันกับมือ
ถึง...ท่านครูเอล
ข้าต้องขออภัยจริงๆนะเจ้าคะ แต่ว่า...ไม่มีรายชื่อของ “รีเนล โฮลีส” ในบัญชีรายชื่อวิญญาณที่ยังมีชีวิตอยู่เลยเจ้าค่ะ
เป็นไปได้ว่าพวกเราอาจจะตรวจสอบพลาดเอง ถึงในความเห็นของข้าจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่ขนาดว่าทั้งข้า เซรอส และเอเธียร่ารวมหัวกันหายังหาไม่เจอก็ตามเถอะ
เดี๋ยวพวกเราจะลองตรวจสอบให้ท่านอีกครั้งแล้วกันนะเจ้าคะ
เครส ฮูคริออล
“บ้าชัดๆ มันจะเป็นไปได้ยังไง”ครูเอลคราง ถึงสามมหาปราชญ์แต่ละคนจะดูไม่ค่อยได้ความ แต่หากถึงเวลาทำงานจริงๆทั้งสามก็ถือว่าเป็นสุดยอดเหมือนกัน เรื่องการสืบค้นพลาดนั้นเป็นลืมไปได้เลย แต่ผลก็ออกมาชัดๆแล้วว่าไม่มีข้อมูลของหัวขโมยตัวแสบอยู่ในบัญชีรายชื่อวิญญาณเลย
“รีเนล...เป็นใครกันแน่”ครูเอลคราง
......หนึ่งคืนแล้วสินะ......รีเนลเผยเปลือกตาขึ้นช้าๆ
......เรานอนหมดสภาพอยู่ที่ห้องนี่มาหนึ่งคืนเต็มๆแล้ว......
......ไม่อยากอยู่เลย...ไม่อยาก......
“ชั้น...เกลียด...ห้องพยาบาล”รีเนลคราง
......ไม่หรอก...ไม่ใช่หรอก......
......สิ่งที่ชั้นเกลียดจริงๆก็คือ......
“เกลียด...เกลียดที่สุด”รีเนลกำผ้าห่มสีขาวที่คลุมร่างของเธอเอาไว้
“...สีขาว...”
......สีของเฮฟเว่น...สีแห่งความบริสุทธิ์......
......ที่มีเอาไว้เพื่อปิดบังความชั่วช้าที่มี!!!......
พรึ่บ!
เด็กสาวสลัดผ่าห่มออกอย่างสุดกลั้น
“เกลียด...ฮึก...เกลียดที่สุด”รีเนลกลั้นเสียงอย่างอดทน
......ห้องพยาบาล...ห้องที่มีแต่สีขาว......
“ไม่เอา...ไม่อยากอยู่นานกว่านี้อีกแล้ว”รีเนลคราง แม้จะยังไม่หายดี แต่รีเนลก็รีบเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดของเธออีกครั้ง แล้วปีนหน้าต่างหนีออกจากห้อพยาบาลในคืนที่สองนั่นเอง
ฟิ้ว...
ร่างบางเผ่นพลิ้วไปตามสายลมที่โอบอุ้ม รีเนลรู้สึกสดชื่นมากที่ได้ออกมายืดเส้นยืดสายหลังจากที่นอนหมดสภาพอยู่กับเตียงเป็นวันๆ
พั่บๆๆๆๆๆๆๆ
รีเนลเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้ายามราตรี ก็พบกับฝูงนกพิราบจำนวนมาก ที่ไม่น่าจะมาโผล่ในเวลานี้ได้เลย
“วู้ มาส่งเหรอ ขอบใจน้า~~~”รีเนลโบกไม้โบกมือให้ฝูงนก
......อยู่แบบนี้สิ...มีความสุขที่สุดเลย......รีเนลยิ้มร่ากับตัวเอง
ฟ้าว!
ขณะที่รีเนลกำลังผ่อนคลาย เงาดำสายหนึ่งก็โผล่วูบขึ้นมาดักหน้าเด็กสาว รีเนลรีบหยุดตามสัญชาติญาณทันที แต่ด้วยความมืดทำให้มองไม่เห็นร่างของผู้บุกรถกยามวิกาลเลย
กรร...
“เสียงนี่มัน...”รีเนลเบิกตากว้าง
“เจ้าสิงโตปิศาจตอนนั้นนี่นา!!!”รีเนลอ้าปากค้าง
กรร...กรร...
‘ขอชีวิตเจ้าล่ะ...ปรินเซส’
“ก...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
......เอาล่ะ......ครูเอลสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเปิดประตูห้องพยาบาลเข้าไป
......ตอนนี้รีเนลบาดเจ็บ คงกำลังพักรักษาตัวอยู่ ดังนั้นบางทีเราอาจจะค้นหาอะไรบางอย่างได้จากยัยเด็กนั่น......ครูเอลก้าวเข้ามาทางเตียงของรีเนล แต่...
เตียงเปล่า!!!
“หายไปแล้ว!”ครูเอลเบิกตากว้าง สภาพผ้าห่มสีขาวที่ถูกสลัดกระเด็นลงมากองกับพื้น หมอนวางเอียงกะเท่เร่อยู่ข้างเตียง และหน้าต่างที่เปิดกว้าง ดูก็รู้เลยว่ารีเนลหลบหนีออกไปแล้ว
“บ้าชิบ”ครูเอลสบถ ฝ่ามือสัมผัสรอยอุ่นๆที่ค้างคาอยู่บนเตียง
......เตียงยังอุ่น...คงยังไปได้ไม่ไกล......ครูเอลวิเคราะห์
“ช่วยไม่ได้”ครูเอลถอนหายใจ
......จะปล่อยคนที่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันแน่หายไปเฉยๆคงไม่ได้...ยิ่งเป็น “คนน่าสงสัย” อย่างยัยนั่นยิ่งแล้วใหญ่......
“รู้งี้น่าจะเอาอย่างไอ้ฮาเดส เอาโซ่ล่ามไว้ซะท่าจะดีกว่า”ครูเอลพึมพำ ก่อนจะกระโดดออกทางหน้าต่าง สืบเสาะหะตัวรีเนลต่อไป
“รุกฆาต! จ่ายมาซะดีๆไอ้เฟียร์ส”เฟริสแบมือพลากระหยิ่มยิ้มย่องอย่างสะใจ
“อะไรวะ!!!!!”เฟียร์สร้องจ๊าก
“บอกแล้วว่าอย่าท้า ไม่เชื่อ”โรถอนหายใจ
“งี่เง่า”เฟริสซ้ำเติม
“เอ๊ะ อย่ามาซ้ำกันสิวะ แง่งงงงง”เฟียร์สแยกเขี้ยวใส่พี่ชาย
“เพิ่งรู้ว่าขู่เป็น คราวหน้าจะซื้อกระดูกมาให้”เฟริสหรี่ตาลงเล็กน้อย
“ไอ้ • เฟ • ริส!!!!!”เฟียร์สว๊าก
“ไม่เอาน่าพี่ๆก็”สเฟียร์รีบเข้ามาขัด พร้อมขนมอบและชา
“สเฟียร์”เฟียร์สครางเสียงอ่อย
“ช้าหมดอดนะเว๊ย”ครี๊ดรีบแย่งขนมอบไปกินเป็นคำแรก ตามด้วยเฟริน
“เฮ๊ย สเฟียร์เขาทำมาให้ชั้นนะเว๊ยยยยย”เฟียร์สรีบถลาเข้าหาขนมทันที
“เฮ้อ”โรถอนหายใจ “รู้วิธีปราบพี่ชายดีนี่ สเฟียร์”
“ฮะๆ ขอบคุณค่ะ”สเฟียร์ยิ้มกว้าง
“แต่เธอทำขนมเก่งจริงๆนะ ชั้นยังยอมรับเลย”มาทิลด้าเอ่ยปากชม
“ไว้สอนกันมั่งสิ”แองจี้ว่า
“อื้ม ได้เลย”สเฟียร์ยิ้ม
“ผมขอแบ่งเอาไปเผื่อรีเนลตอนไปเยี่ยมวันพรุ่งนี้ด้วยละกันนะครับ”ซีบิลเอ่ย
“แบ่งไว้ให้แล้วล่ะค่ะ”เรนอนตอบ
“ใจดีจังเลยน้า”คิลยิ้ม
“ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันนี่คะ”เรนอนหัวเราะน้อยๆ
“แต่บอกตรงๆนะ ชั้นว่ารีเนลดูจะไม่ค่อยอยากสนิทกับพวกเราเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไม”เจคว่า
“นั่นสิๆ นอกจากเฟรินแล้ว เวลาคุยกับคนอื่นนี่นับคำได้เลย”โคลว์พูด
“แถมยังดูเหมือนมีเรื่องอะไรเครียดๆด้วย บางทีก็เหม่อซะเฉยๆเลย”อาชูร่าเอ่ย
“ส่วนมากพอเลิกเรียนก็จะหายตัวไปเลยด้วยครับ หาตัวไม่ค่อยเจอเลย”ซีบิลพูดบ้าง
“เหมือนพยายามเลี่ยงๆเวลาพวกเราคุยด้วยยังไงก็ไม่รู้”ครี๊ดสรุป
“เพราะเคยมีเรื่องกับคุณคิลรึเปล่าคะ?”เรนอนเสนอความเห็น
“ไม่หรอก ถ้าเป็นงั้นก็น่าจะหลีกชั้นแค่คนเดียว แต่นี่เป็นพวกเราทั้งสายชั้นเลย”คิลตอบ
“ไม่ใช่แค่สายชั้นเราหรอก”คาโลเอ่ย
“เอ๋?”
“รีเนลพยายามปลีกตัวจากทุกคนเสียด้วยซ้ำ ไม่ใช่แค่รุ่นเรา แต่รวมถึงทุกคนในเอดินเบิร์กเลย ดูเหมือนเธอจะไม่อยากคบค้าสมาคมกับใคร”คาโลเอ่ย
“แบบนี้จะมาเรียนทำแป๊ะอะไรวะ?”ครี๊ดสบถ
“ถ้ารู้ก็ดีสิ”เฟริสพึมพำ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น