ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Lonely Moon พระจันทร์ใจเหงา (มี e-book)

    ลำดับตอนที่ #21 : บทที่ 20 ฉันเริ่มปรับตัวเองได้หลายอย่าง

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1K
      8
      16 ก.ค. 64

    Lonely  Moon

    บทที่ 20

    ฉันเริ่มปรับตัวเองได้หลายอย่าง

     

                    ตั้งแต่ย้ายเข้ามาทำงานอยู่ที่ต่างอำเภอฉันเองก็เริ่มปรับตัวได้หลายอย่างทั้งการเดินทางการใช้.ชีวิตในสถานที่ต่างๆ  ความเป็นอยู่ที่ไม่คุ้นเคยก็ค่อยๆเริ่มชินมากขึ้น  ฉันมีโอกาสได้ย้ายที่อยู่ใหม่อีกครั้ง  ตอนนี้ฉันเปลี่ยนมาเป็นเช่าบ้านสีขาวครึ่งปูนครึ่งไม้สองชั้นแทนห้องพักที่เคยอยู่ใกล้ที่ร้านหนังสือในห้างแล้ว

     

                    ถึงตัวบ้านจะเป็นเพียงแค่บ้านดูมีอายุหลังเล็กๆ  แต่ก็ไม่ได้เก่าหรือโทรมอะไรมาก  ที่นี่มีพื้นบริเวณหน้าบ้านเหลือพอสมควร  ฉันเลยใช้ที่ตรงนั้นเอาไว้สำหรับตากเสื้อผ้า  ปลูกตันไม้ต้นเล็กๆอย่างแคคตัส  ต้นกุหลาบสีขาวและพวกผักสวนครัวง่ายๆอย่างต้นกะเพรา พริกขี้หนูสวน  

     

                    ปลูกเผื่อเอาไว้เผื่อจะได้ทำอาหารง่ายๆกินเอง  เพราะบางทีหลังจากที่ลูกเกิดมาฉันอาจจะไม่ค่อยมีเวลาได้ออกจากบ้านไปไหน   

     

                    ฉันนำพวกมันปลูกลงในกระถางแทนการปลูกลงดินเพื่อที่จะได้ง่ายและสะดวกต่อการเคลื่อนย้าย  พอได้มีเวลาทำแบบนี้แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกไปถึงเมื่อครั้งที่ตัวเองยังเป็นเด็ก  ในตอนนั้นตอนที่แม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันเคยชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้ต่างๆ  ปลูกให้แม่ได้มองดูจากริมหน้าต่างห้องนอน

     

                    ส่วนบรรยากาศความเป็นอยู่แถวนี้ก็ดีและเป็นซอยที่สงบ  แต่ก็ไม่ถึงกับว่าเปลี่ยวอะไรมากจนดูน่ากลัว  บ้านที่ฉันเช่าจะมีรั้วล้อมเอาไว้รอบๆตัวบ้านดูเป็นสัดส่วน  เพื่อนบ้านข้างกันจะเป็นคุณลุงและป้าแก่ๆที่อยู่กับหลานสาววัยเรียนชั้นประถม  ที่ฉันได้รู้จักบ้านเช่าหลังนี้ก็เพราะว่าหมอกิ่งเป็นคนแนะนำฉันมา   

     

                    หมอบอกว่าที่บ้านหลังนี้แต่ก่อนเคยมีแม่และลูกสาวอาศัยอยู่ด้วยกัน   แต่พอคนเป็นแม่เสียชีวิตลงไปด้วยโรควัยชรา  ตัวลูกสาวที่เป็นเพื่อนสนิทของหมอกิ่งก็เลยย้ายไปอยู่บ้านสามีที่อังกฤษแทน  บ้านหลังนี้เลยถูกดูแลและเปิดเอาไว้.ให้เช่าผ่านหมอกิ่ง

     

                    ฉันเห็นว่าอยู่บ้านเป็นหลังก็ดีเหมือนกัน  มันอาจจะต้องใช้เวลาเดินทางไปทำงานมากกว่าอยู่ที่ห้องพักใกล้ร้านหนังสือสักหน่อย  แต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร  เพราะแค่เดินออกไปที่หน้าปากซอยไม่นานก็ถึงจุดรอขึ้นรถโดยสารแล้ว  

     

                    อีกอย่างหนึ่งพอฉันคลอดลูกแล้วตัวฉันเองก็จะได้.ไม่อึดอัดด้วย  ที่สำคัญค่าเช่าบ้านหลังนี้ถูกกว่าห้องพักแคบๆในตัวอำเภอมาก  ฉันเลยตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้แทนที่เดิม

     

                    ถ้าเทียบการเช่าห้องพักกับบ้านหลังนี้ เท่าที่ลองคำนวณดูมันมีค่าใช้จ่ายส่วนต่างที่ห่างกันพอสมควร  เพราะห้องพักใกล้ที่ทำงานราคาสูงจนฉันคิดว่าต่อไปคงอาจจะเริ่มสู้.ไม่ไหวแน่ๆถ้าหากฉันต้องเผื่อเงินสำรองไว้เป็นค่าฝากท้องด้วย   

     

                    ที่เป็นปัญหาก็คือฉันจ่ายค่าประกันห้องไปแล้วนี่แหละเลยค่อนข้างลำบากใจหากจะย้ายออกตั้งแต่เดือนแรก  ถ้าจะจ่ายค่าเช่าต่อเดือนถัดไปก็ไม่    คุ้มอีก  แต่ก็นับว่าโชคดีที่พี่ขมิ้นเพื่อนของพี่แจงคนที่ทำงานอยู่ร้านอาหารญี่ปุ่น   ในห้างกำลังมองหาห้องพักใหม่เพื่อให้น้องสาวมาทำงานด้วยกันพอดี  ฉันเลยตัดสินใจขายสิทธิ์การเช่าต่อให้พี่เขาไป  โดยยอมขาดทุนเงินประกันส่วนหนึ่งแทน แต่ก็นับว่าคุ้มค่ามากกว่ากันอยู่ดี

     

                    พอได้มาอยู่ที่บ้านเช่าหลังนี้มันทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงบ้านของแม่ที่เคยอยู่  ฉันไม่รู้ว่าบ้านของฉันตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง 

     

                    มันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงจากที่เคยเป็นไหม  เพราะตั้งแต่ตัดสินใจออกจากบ้านในตอนนั้นฉันก็ไม่เคยกลับไปที่นั่นอีกเลย   

     

                    วันเวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ  แต่พอได้รู้ตัวอีกทีในอีกไม่กี่เดือนนี้ก็ใกล้ถึงวันครบกำหนดที่พ่อของฉันจะกลับมาจากไปทำงานที่ต่างประเทศแล้ว  หากถึงเวลานั้นฉันก็น่าจะคลอดลูกพอดี 

     

                    ฉันยังนึกภาพไม่ค่อยออกเลย  ถ้าพ่อมารู้เรื่องลูกของฉันท่านจะรู้สึกยังไงเพราะทุกครั้งเวลาที่คุยกันผ่านโปรแกรมแชตมือถือ  ฉันก็ไม่เคยบอกกับพ่อเลย เรื่องที่ตอนนี้ตัวเองกำลังตั้งท้องอยู่  แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะไม่ว่าพ่อจะคิดยังไงก็ตามถึงท่านจะไม่ยอมรับหรือจะว่าจะซ้ำเติมอะไรกันก็ตาม  ฉันคงไม่ได้สนใจอะไรอยู่ดี  เรื่องความสัมพันธ์ที่มีต่อพ่อ  ฉันเองก็ผ่านจุดนั้นมาแล้ว  ชีวิตฉันเป็นของตัวฉันเองนับตั้งแต่ที่ฉันได้ก้าวออกมาอยู่ได้ด้วยตัวเองแล้ว

     

                    ตอนนี้ฉันเองก็ยังมองหาหนทางไม่เห็นเลยว่าฉันจะกลับไปทวงบ้านคืนกับพ่อได้ยังไง  ฉันจึงได้เริ่มวางแผนกับอนาคตตัวเองใหม่อีกครั้ง  บางทีฉันอาจจะรอให้ลูกของฉันโตพอที่จะเข้าโรงเรียนได้ก่อน  

     

                    พอถึงวันนั้นพวกเราสองแม่ลูกค่อยกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านหลังนั้น   และไปเริ่มต้นทำตามความฝันในการเปิดร้านกาแฟของฉันด้วย 

     

                    ฉันไม่เคยลืมว่าตัวเองยังมีบ้านหลังนั้นของแม่ที่รอคอยให้ฉันกลับไปอยู่ ถึงฉันจะหมดหนทางสิ้นหวังท้อแท้.ในชีวิต  แต่อย่างน้อยก็ยังมีที่พักพิงให้ฉันกับลูกได้อยู่ด้วยกันในอนาคต

     

                    พอได้มาเช่าบ้านหลังนี้อยู่ฉันเองก็เริ่มสร้างบรรยากาศดีๆให้ตัวเองเหมือนครั้งที่ยังอยู่กับแม่ไปก่อน  โดยการที่หาเวลาว่างจากการทำงานในวันหยุดมาปลูกดอกไม้และต้นไม้นี่แหละ อย่างน้อยพอลูกของฉันเกิดมาเขาจะได้อยู่ท่ามกลางบรรยากาศสดชื่นอากาศดีๆให้เขาได้สัมผัสได้เห็น 

     

                    ฉันให้คำสัญญากับตัวเองเอาไว้เสมอ ลูกของฉันเขาจะต้องมีชีวิตที่ดีและมีความสุข  ถึงแม้ว่าเขาจะมีแค่ฉันที่เป็นแม่ที่เลี้ยงเขาเพียงลำพังคนเดียวก็ตาม


     

    To Be Continued

    เพจ "เงียบๆ" ที่อาจจะไม่ค่อยมีอะไรของคนเขียน  : )

    Lonely Moon มี E-Book ออกแล้วนะคะ

    ^^ หากสนใจรูปเล่มทักที่เพจเลยค่ะ ฝากด้วยนะคะ : )

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×