คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 19 ฉันเหมือนคนกำลังทำผิดแล้วหนีปัญหา
Lonely Moon
บทที่ 19
ฉันเหมือนคนกำลังทำผิดแล้วหนีปัญหา
ความบังเอิญมักจะเกิดขึ้นในตอนที่เราไม่ได้เตรียมใจตั้งรับจะเจอกับมันอยู่เสมอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้ฉันต้องถูกซ้ำเติมด้วยความรู้สึกเสียใจอีกครั้ง วันนั้นเป็นวันที่ฉันกำลังนั่งจัดหนังสือออกใหม่เข้าชั้นอยู่ในร้าน
ลูกค้าชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ชั้นวางหนังสือนิตยสารออกใหม่ที่หน้าร้าน ถึงจะเห็นชายคนนั้นเพียงแค่เสี้ยวด้านข้างของใบหน้า แต่ฉันก็จำได้ทันทีว่านั่นคือพี่ตะวัน
เขามากับผู้หญิงคนที่ดูอ่อนโยนและบอบบางจนน่าทะนุถนอมคนนั้นความรู้สึกที่จุกอยู่ในอกยิ่งบีบรัดทวีคูณเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันเหมือนคนกำลังทำผิดแล้วหนีปัญหา เฝ้าแอบมองพวกเขาทั้งสองคนอยู่ด้วยกันในมุมของตัวเองที่ ข้างหลังชั้นหนังสือ
พี่ตะวันดูเหมือนจะซูบลงกว่าครั้งสุดท้ายที่เราแยกจากกัน แต่ผิวที่ขาวของเขากลับไม่ได้ทำให้เขาดูโทรมทั้งที่น้ำหนักน่าจะลดลงไปมากกว่าแต่ก่อนอย่างเห็นได้ชัด รอยยิ้มและความอ่อนโยนที่มีให้ผู้หญิงคนนั้นมันทำให้ฉันสัมผัสได้ว่าพี่ตะวันกำลังมีความสุขกับคนที่เขารัก
จู่ๆฉันก็ปวดแปลบที่บริเวณช่วงท้อง เหมือนมีความรู้สึกว่าอะไรดันออก มาจากข้างใน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรับรู้ได้ถึงอาการของลูกดิ้น
"หนูรู้ใช่ไหมว่าพ่อของหนูอยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง บอกแม่ทีสิแม่ควรจะทำยังไงต่อไปดี"
สักพักอาการดิ้นของลูกก็ยังคงมีต่อเรื่อยๆ ลูกคงกำลังจะปลอบใจฉันและบอกให้ฉันรู้ว่าหนูมีตัวตนอยู่ตรงนี้กับแม่ไม่ไปไหน
เมื่อผ่านการร้องไห้.ในระหว่างทำงานสักพัก ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองจะทำ งานต่อไม่ไหว ฉันเลยขอผู้จัดการลากลับไปพักผ่อนที่ห้องพัก
พี่แจงที่เป็นผู้จัดการร้านแสดงท่าทีไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่เพราะฉันยังทำงานส่วนของวันนี้ได้ไม่เรียบร้อยดี
แต่พี่แจงก็ไม่ได้ว่าอะไร พี่เขาคงจะเห็นว่าฉันกำลังท้องอยู่เลยยอมเซ็นต์อนุมัติใบลาให้ แต่นี่ก็ทำให้แพรวพนักงานผู้หญิงอีกคนของร้านไม่พอใจฉันมากๆ เพราะเธอต้องมานั่งจัดหนังสือในส่วนที่ยังเรียงเข้าชั้นไม่เสร็จแทนฉัน
ฉันรู้ว่าแพรวไม่ค่อยจะชอบฉันสักเท่าไหร่นัก ซึ่งตอนแรกฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะอะไร จนมาเข้าใจก็ตอนที่รู้จากพี่แจงว่าแพรวชอบพี่วุฒิพนักงานชายรุ่นพี่อีกคนในร้าน
ตอนฉันเข้ามาทำงานแรกๆ ฉันไม่ใช่คนที่ซื่อจนดูอะไรไม่ออกว่าพี่วุฒิกำลังพยายามจะจีบฉัน แต่หลังจากที่ฉันบอกพี่วุฒิไปว่าฉันกำลังตั้งท้อง พี่เขาก็เข้าใจและเริ่มทำตัวเหมือนพี่น้องหรือเพื่อนร่วมงานกันปกติทั่วไป
แต่ถึงอย่างนั้นแพรวก็ยังไม่หยุดพฤติกรรมที่แสดงออกว่าไม่ชอบฉันอยู่ดี ฉันเองก็รู้นะว่าแพรวไม่ชอบฉัน แต่ฉันก็พยายามทำให้ตัวเองไม่สนใจอะไรกับเรื่องที่ไม่สำคัญอื่นๆ นอกจากเอาเวลาไปทำหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบในส่วนของตัว เองก็พอ เพราะเอาเข้าจริงๆแค่นี้ฉันก็มีเรื่องให้ต้องคิดในชีวิตมากอยู่แล้ว ฉันเลยไม่อยากต้องมานั่งสนใจเรื่องอื่นๆให้ตัวเองต้องมีอะไรคิดมากขึ้นไปอีก
ฉันออกจากร้านหนังสือในห้างมานั่งรอรถโดยสารที่ป้ายรถประจำทางเพื่อกลับห้องพัก ก่อนจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องฉันคิดว่าจะแวะไปหาหมอกิ่งที่คลินิกเพื่อปรึกษาเกี่ยวกับอาการของลูกดิ้นเป็นครั้งแรกก่อน ฉันอยากรู้ว่าต่อไปฉันต้องเตรียมตัวยังไงบ้างหลังจากนี้
พอนึกย้อนกลับไปถึงในวันแรกที่ฉันได้เจอหมอกิ่ง ตอนนั้นฉันไปฝาก ท้องตามลำพังที่โรงพยาบาล หมอกิ่งแนะนำฉันดีมากๆ ทั้งที่รู้ว่าฉันท้องไม่มีพ่อ แต่หมอกิ่งก็มักจะพูดให้กำลังใจฉันเสมอ ฉันรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้คุยกับเธอ
หมอมักจะเล่าประสบการณ์ต่างๆของตัวเองให้ฉันฟังเพื่อทำให้ฉันคลายความกังวลอยู่เสมอ หมอกิ่งบอกว่าเธอเองก็เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกันกับฉันเพราะสามีของเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังสาวๆ
เธอมีลูกชายหนึ่งคนอายุมากกว่าฉันไม่กี่ปี เขาเป็นหมอด้านสูตินรีเวชเหมือนกับเธอ แต่ตอนนี้เขาไปเรียนเฉพาะทางเพิ่มเติมที่ต่างประเทศ เธอบอกว่าพอได้มารู้จักกับฉันก็รู้สึกถูกชะตา เหมือนว่าฉันเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งที่อยากดูแล
พอฉันเริ่มจะสนิทคุ้นเคยกับหมอกิ่งหลังจากได้.ไปฝากท้องที่โรงพยาบาลมาสักพัก ฉันก็เริ่มผิดนัดกับหมออยู่บ่อยๆเพราะว่าเวลาทำงานกับเวลาที่หมอนัดมาส่วนใหญ่จะตรงกัน หมอกิ่งก็เลยอยากให้ฉันไปฝากท้องที่คลินิกของหมอแทน ซึ่งเรื่องนี้ฉันเองก็เห็นด้วย ถึงมันจะมีค่าใช้จ่ายที่สูงกว่าพอสมควร แต่ถ้าแลกกับการที่ฉันไม่ต้องเสียงานจนถูกเพื่อนร่วมงานไม่พอใจยังไงฉันก็คงต้องยอม
จากคำแนะนำในการตรวจร่างกายล่าสุดของฉันในครั้งนี้ หมอกิ่งบอกว่าร่างกายของฉันค่อนข้างอ่อนเพลียมากจนเกินไป หมออยากให้ช่วงนี้ฉันหลีกเลี่ยงการยกของหนักๆหรือยืนเป็นเวลานานๆ ซึ่งข้อนี้เป็นไปได้ยากมากเพราะหน้าที่ของฉันจำเป็นต้องยืนและจัดหนังสือเข้าชั้นตลอดทั้งวัน
แต่ฉันเองก็คิดที่จะลองขอพี่แจงไว้เหมือนกันว่าช่วงนี้พอจะให้ฉันขอสลับหน้าที่บางช่วงกับคนอื่นๆไปอยู่ประจำที่เคาน์เตอร์.คิดเงินบ้างได้ไหม
แต่ฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจเลยว่าจะขอได้หรือเปล่า เพราะฉันเองก็เพิ่งมาทำงานที่ร้านได้.ไม่นาน ถ้าจะเอาเปรียบคนที่ทำงานมาก่อนหน้านี้เพราะตัวเองกำลังท้องก็คงจะดูเห็นแก่ตัวเกินไป
สุดท้ายจนแล้วจนรอดฉันก็มัวแต่ทำงานจนไม่ได้นึกถึงความพอดีของตัวเองที่หมอกิ่งเคยเตือนเอาไว้
To Be Continued
เพจ "เงียบๆ" ที่อาจจะไม่ค่อยมีอะไรของคนเขียน : )
Lonely Moon มี E-Book ออกแล้วนะคะ
^^ หากสนใจรูปเล่มทักที่เพจเลยค่ะ ฝากด้วยนะคะ : )
ความคิดเห็น