[END] [BTS]Dangerous Chapter JK บทร้ายนายจองกุก [KOOKMIN] ft.Jinv [ภาค1+2]

ตอนที่ 26 : ขอโทษ 4 NC

" อะ !  "

จองกุกที่นอนหลับอย่างสนิทเริ่มพลิกตัว ..... 

" !!!!!! "

ดวงตาคมเปิดพรึบทันทีเมื่อควานหาคนร่างเล็กในอ้อมกอดแล้วไม่เจอ.... ก่อนจะกวาดสายตาดูชัดๆอีกที 

จีมินที่จำได้ว่านอนข้างๆเขา ไม่อยู่แล้วนิ

จีมินไม่ได้ปลุกเขาอีกแล้วสินะ   ออกไปแล้วเหรอ........คงไม่อยากเจอหน้าผมสินะ

จองกุกดีดตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะขยี้ตา    ร่างสูงไม่รอช้าที่จะรีบลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าล้างตา..... 

เขาคว้ากุญแจรถก่อนจะเปิดประตูห้องและเดินออกไป

แก็ก...!!

และไม่ลืมที่จะกดล็อคประตูห้องให้คนตัวเล็ก.....

ครืนนน  .....  บึ้น บึ้น...... 

เสียงสตาร์ทรถดังขึ้นก่อนที่ขายาวจะเหยียบลงบนคันเร่ง 

.

.

.

.

" หืม... !!!!! เอ้ะ !!!!! นั่น..... คุณจองกุก...... ใช่มั้ยน่ะ....  "

" ไหนๆๆ ......... !!!! .......... เออใช่  มาทำอะไรที่นี่น่ะ "

จองกุกที่กำลังจะถอยรถออกจากที่พักคนงานเขาไม่ทันสังเกตเห็นคนงานในกองสองสามคนที่กำลังเดินสวนเข้ามาจากหน้าโรงแรม 

คนงานพวกเนี้ย อยากรู้อยากเห็น พวกเขาไม่วายที่ก้มมองคนในรถอย่างสงสัย...... !!!!

รถหรูขับออกไปอย่างไม่สนใจ ก็เขาไม่เห็นนิ จะมีอะไรให้สนใจล่ะ !!!! แต่จองกุกกลับเป็นที่สนใจซะมากกว่า พวกคนงานมองจนรถขับแล่นหายไป ก่อนที่พวกเขาจะหันมามองหน้ากันอย่างแปลกใจ

" รู้สึกว่าคุณจองกุกจะมาผิดบ่อยๆเน้อะ !!!! "

.................................................................................................................

ฝั่งโรงแรม

" มีอะไรครับ คุณผู้กำกับจิน...... "

แทฮยองเดินมาถึงล็อบบี้ก็เห็นจินนั่งอยู่กับทีมงานสามคนรวมกับคิมนัมจุนด้วย 

นัดรวมตัวกันทำอะไรเนี่ย....

" แทฮยองมาละ ....... พอดีคุณผู้จัดการโรงแรมเขาเห็นว่าวันนี้เราไม่ได้ถ่ายละครกัน..... "

" แล้วทำไมครับ ... ? "

" เขาเลยแนะนำให้ไปท่องป่า เดินป่ากันน่ะ ...... อยู่ห่างจากนี่ไปห้าร้อยเมตรเองนะ .... มีคนนำทางให้.. ไม่ต้องกลัวหลง.. "

" ห้ะ !!!...... เรียกผมมาเพราะเรื่องนี้หรอ =_=  .......นี่ว่างมากเลยหรอครับ..... ไอหลงน่ะผมก็ไม่กลัวครับ..... แต่ฝนมันเพิ่งจะหยุดตกไปไม่นาน.....ป่าก็จะเฉอะแฉะ เดินมันจะสนุกหรอครับ..... ผมไม่ไปหรอกนะ.... "

แทฮยองเหมือนจะไม่พอใจ ยกแขนขึ้นกอดอก เขาเริ่มหงุดหงิดละนะ..... ก็อยู่ๆมาชวนไปทำอะไรก็ไม่รู้ ไม่ดูสภาพอากาศเอาซะเลย 

" ยาา~~~~ แทฮยองอ่าาาา..... ไปเถอะสนุกๆนะ... "

จินทำท่าเดินเข้าไปหาแทฮยองที่กำลังกอดอกสีหน้าเริ่มมู่ทู่ออกมาทุกที ก่อนจะจับแขนคนตัวเล็กเขย่าเบาๆ

" ผมว่าที่แทฮยองพูดก็ถูกนะครับพี่จิน รออีกหน่อยก็ได้ครับ ให้แดดออกสักหน่อย....... "

" ไว้วันหลังก็ได้นะครับ .... ป่ามันเล็กนิดเดียวคงเดินไม่นานมาก..... แต่เอาจริงๆถ้าไม่มีคนนำทางหรือไม่คุ้นทางก็หลงได้ครับ..... ผมแนะนำไว้ให้คุณจินพาทีมงานไปเดินเล่น จะได้ไม่เบื่อกันน่ะครับ..... "

ผู้จัดการโรงแรมเอ่ยเสริมขึ้นหลังจากที่เห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดี 

จินฟังอย่างนั้นก็หันมองหน้าแทฮยองที่กำลังจ้องตาเขาอยู่ 

" โห้ยยย.... แล้วแต่ทุกคนละกัน..."

จินถอนหายใจอย่างเสียดายก่อนจะหันหลังเดินไปนั่งที่โซฟา ใกล้ๆล็อบบี้ตามเดิม.....

ทีมงานอีกสองคนที่ยืนอยู่ก็พากันเดินกลับขึ้นห้อง....เมื่อเห็นว่าทริปเดินป่าคงไม่มีซะแล้ว...

.

.

.

.

.

" อะ??? !!! "

หัวแทฮยองฉุกคิดอะไรบางอย่าง......

เขานึกขึ้นได้ว่าจีมินเพิ่งจะบอกว่าจะไปเดินดูแถวป่านั้นเมื่อกี้นิ ..... 

มันทำให้เขามองออกไปยังด้านนอกโรงแรมเพื่อจะดูท้องฟ้าอีกครั้ง .... 

มีแสงแดดอ่อนๆนิดหน่อย.... ฝนคงไม่ตกหรอกมั้ง..... เขาบอกจีมินไว้แล้วว่าอย่าเข้าไป   ....... !! 

จีมินก็คงฟังอยู่แหละ

.

.

.

.

ตึบ ตึบ ตึบ

เสียงรองเท้าหนักกระทบกับพื้นบันได...

" ..... !!! ▪๐▪ อะ !!! ...พี่จิน พี่แทฮยอง.... ทำอะไรกันอยู่ครับเนี่ย... "

เสียงหล่อของชายร่างสูงที่เพิ่งกลับมา และเพิ่งจะจอดรถเสร็จ....เขาเดินก้าวขึ้นมาบนโรงแรมก่อนจะเอ่ยทักแทฮยอง กับ จินทันทีที่เห็น ยกเว้นคนเดียวที่เขาไม่ทัก....

ชิ ไอนัมจุน .... !!!! เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆ

ขณะที่สายตาจองกุกมองเคืองๆไปที่นัมจุน

แต่เขาไม่ได้สังเกตใบหน้าของแทฮยองที่ถอดสีทันทีเมื่อเห็นจองกุก 

คิ้วขมวดเป็นปม ..... มือกำหมัดอย่างไม่รู้ตัว.....ใบหน้าสวยเบือนหน้าหนีมองทางอื่นเพื่อระงับอารมณ์ตัวเอง

ใจเย็นๆแท    .....   เพื่อจีมิน เพื่อจีมิน.....

" อ้าว ... ไปไหนมาน่ะ ... ตั้งแต่เช้าพี่เพิ่งเจอแกเนี่ย... "

" ห่ะ !!!!!!   ........ .... เออะ!!! ผม .......อ่อ... ก็ไม่มีถ่ายไม่ใช่หรอครับ... ผมก็ไปหาที่เที่ยวมาสิ.... "

" อ่อหรอ.....นี่ไง..... ไม่เคยจะชวน... "

......

" ผมขึ้นห้องก่อนนะครับ... "

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!     !!!!!   !!!!!

สิ้นเสียงพูดของจิน

แทฮยองก็ตัดบทขึ้นมาอย่างเร็วก่อนเจ้าตัวจะเดินไปห้องตัวเองสีหน้าเขาบ่งบอกว่าโกรธจองกุกมาก มากจนแทบไม่อยากมองหน้า........

"เป็นอะไรของเค้าอีกน่ะ... "

" งอนพี่แล้วมั้งครับ พี่จิน... "

นัมจุนหันมองแทฮยอง ก่อนจะเอ่ยขึ้นแซวจิน.....

.........................................................................................................................

17 : 00 น.

" โอ้ะ !!! ถึงแล้วแฮะ.... "

ชายร่างเล็กร้องอุทานขึ้นเมื่อขาเรียวเดินมาจนถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการมา

จีมินหยุดยืนมองเข้าไปในป่า ที่ตอนนี้ทางเข้าป่าอยู่ห่างจากเขาประมาณห้าสิบก้าว.... 

อ่าาา.... ทึบอย่างที่แทแทบอกจริงๆ.... .... ถึงว่า.....ห้ามไม่ให้เช้าไป .....

.

.

.

.

.

.

.

คนตัวเล็กยืนมองอยู่สักพัก.... เขาตัดสินใจเดินเล่นแค่แถวชายหาดตามที่แทฮยองบอก....

เท้าเล็กกำลังถอยหลังหันไปหน้าทะเลเหมือนเดิม....

" หือ... "

!!!!!!!!!!

งึก งึก งึก

ตากลมเหลือบไปสะดุดเข้ากับเด็กสาวตัวเล็กน่าตาน่ารัก ผิวสีน้ำนมขาว ปากสีชมพูอ่อนๆ ที่ยืนกวักมือเรียกเขาอยู่ตรงปากทางเข้าป่า แต่ใบหน้าเด็กน้อยกลับไม่ยิ้มแย้มเอาซะเลย

จีมินหันมองรอบๆไม่เห็นมีใคร...... ก็ตรงนั้นมีเขายืนคนเดียว....ก็คงเรียกเขาแหละมั้ง......

ว้าาา น่ารักจังเลย.... :)

ร่างเล็กที่กำลังจะหวนกลับไปหน้าชายหาดถูกดึงดูดด้วยความน่ารักของสาวน้อย......

มันทำให้ขาเรียวก้าวเดินเข้าไปใกล้ป่าอย่างอัตโนมัติ.....

.

.

.

.

.

.

.

.

" หวัดดี... ชื่ออะไรเนี่ย ทำไมมายืนตรงนี้คนเดียวล่ะ เป็นอะไรมั้ย.... "

จีมินหยุดยืนตรงหน้าเด็กสาวตัวน้อยก่อนจะนั่งยองๆลงถาม และยิ้มให้จนดวงตาพลอยยิ้มตามไปด้วยอย่างเป็นมิตร

เด็กน้อยมองหน้าจีมินนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรแม้แต่คำเดียว... ดวงตาโตเบิกกว้างเหมือนกำลังตกใจ เธอไม่กระพริบตาเลยสักนิด แต่กลับจ้องจีมินตาเขม่ง...

หมับ .....  ฟึบ !!!!!

!!!!!!!!   °□° 

" เอ้าๆ  .... จะไปไหนน่ะ... "

มือเล็กคว้าเข้าที่ข้อมือจีมินก่อนจะดึงเขาให้เดินตามมา

จีมินก็ตกใจลุกพรวดเดินตามอย่างไม่ทันตั้งตัว

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

คอบ แคบ คอบ แคบ 

เสียงเหยียบต้นไม้ ใบหญ้า แห้งๆบนพื้น

จีมินที่เดินมาได้สักพัก.....เขาเอ่ยขึ้นคุยกับหนูน้อยอีกครั้ง

" นี่ๆ  บอกพี่ก่อนสิว่าชื่ออะไร .... แล้วนี่จะพาพี่ไปไหนครับ..... "

เด็กสาวยังคงจูงข้อมือจีมินให้เดินตามเข้าไปในป่าอย่างไม่หยุด เธอไม่ยอมพูดอะไรเลย และมันก็เริ่มที่จะ ลึก เข้าไปเรื่อยๆ

หรือเด็กน้อยจะกลัวจีมินจนไม่กล้าพูด ........ เอ้ะ แต่ถ้ากลัวจริงจะจูงมือมาแบบนี้หรอ......

จีมินคิดก่อนจะหันมองกลับไปด้านหลัง มองทางที่เขาเดินมา.........

 !!!!!!!!!!!

" อ้ะ !!!!! ทางเข้า..... "

เขาแทบไม่เห็นทางเข้าป่าที่ผ่านมาเมื่อกี้แล้ว...... 

เขาหันกลับมามองที่เด็กสาวที่กำลังจูงข้อมือเขาอีกครั้ง.... ก่อนจะเหลียวมองต้นไม้รกๆซ้ายที ขวาที

มีแต่ต้นไม้.....  มองไม่เห็นอะไรเลย...... แย่ล่ะสิ ..... จะหลงมั้ยเนี่ย....

.

.

.

.

.

.

.

" นี่สาวน้อย หนูจะพาพี่ไปไหน.....เราเข้ามาลึกมากแล้วนะ ....แบบนี้พี่กลับไม่ถูกนะ.... "

" ก็ ~ ไม่ ~ ต้อง ~ กลับ ~ สิ ~ คะ ~ "

!!!!!!!!!!!!!!!!!

เด็กสาวเอ่ยตอบเขาครั้งแรก พร้อมกับหันมาจ้องตาขวางใส่จีมิน

น้ำเสียงสั่นเครือจนน่ากลัว......จีมินมองอย่างเอะใจ...

มันชักยังไงๆแล้วนะ.......เอาไงดีจีมิน...

ครืดดดด..... โครม....... !!!!!!

" อ้ะ !!!!!! ....... "

จีมินเงยขึ้นมองท้องฟ้าทันที ที่ได้ยินเสียงคำรามดังขึ้น......

" โห้ย.... อย่าเพิ่งตกลงมานะ คุณฝน.......  "

สีหน้าเจื่อนๆบ่งบอกว่าเขาเริ่มกลัวแล้ว....... กลัวตั้งแต่คำพูดแปลกๆของเด็กคนนี้ที่กำลังจับมือเขา

ตึก ตึก ตึก

เสียงใจที่กำลังเต้นสั่นแรงจนได้ยินเสียงก้องอยู่ในหัว.....เขาวอกแวกมองรอบข้าง คิ้วเริ่มขมวดเป็นปม

ท้องฟ้าที่เริ่มครึ้ม ใกล้จะมืด และสลัวลงทุกที หมู่เมฆก่อตัวเป็นสีดำก้อนใหญ่บดบังดวงอาทิตย์ ...... 

โอ้ยย..... ฮืออออ ...... เขาเริ่มคิดที่จะสะบัดข้อมือออกจากเด็กคนนี้

ฟึบ ฟึบ ฟึบ.. 

!!!!!!!!  เอ้ะ !!!!

" ย๊าา สาวน้อยปล่อยพี่ก่อนนะ.....  พี่เหนื่อยแล้ว... "

เขาเอ่ยขึ้นเสียงดัง เมื่ออยู่ๆ....... มือของเขาที่ใหญ่กว่าประกอบกับแรงที่มากกว่ามือเด็กน้อยๆอยู่แล้ว

แต่กลับสะบัดมือไม่หลุด.....

ทำไมล่ะ เพราะอะไร..... !!!!!!

 จีมินเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และนั่นมันก็ทำให้เขากลัวเอามากๆ...

" โอ้ยยย..... ปล่อยนะๆๆ ฮรึก... ฮือ..."

เขาปล่อยโฮออกมาจนน้ำตาไหลลงอาบแก้ม 

เขากลัว กลัวจริงๆ ทำไงดีๆ

 มือก็สะบัดแรงขึ้นเรื่อยๆ.... แต่ให้สะบัดยังไงก็ไม่ยอมหลุดสักที.....

ไม่เอานะ.... ฉันจะไม่คิดถึงคำว่า ผีหลอกเด็ดขาด ฮรึก .... ฮืออออ

คนตัวเล็กหลับตาอย่างกล้าๆกลัวๆเขาไม่กล้าลืมตา.....ไม่กล้าจริงๆ...ไม่กล้ามองเด็กผู้หญิงคนนี้แล้ว

.

.

.

.

ฟึบ... !!!!

เด็กสาวปล่อยมือออกจากจีมิน

" ฮือออ ฮรึก ฮืออออ ช่วยด้วยๆ "

จีมินเอามือสองข้างขึ้นมาปิดหน้าทันที..... เขารู้สึกได้แล้วว่าเด็กคนนั้นหยุดจูงเขา

ขาเรียวอ่อนแรงลงนั่งกับพื้น.....และปล่อยน้ำตาออกมาด้วยความกลัว 

เด็กคนนั้นหายไป....

เขาถูกจูงมาไกล จนตอนนี้มันมืดแทบจะมองไม่เห็นทางแล้ว......

โทรศัพท์ เขามีโทรศัพท์ ...... 

แทแท โทรหาแทแท 

มือเล็กล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมา 

6 %

" ฮือออ เมื่อคืนไม่ได้ชาร์จโทรศัพท์นิ...... ไม่สบายจนหลับไปเลย..... .... ไม่เป็นไร.......จีมินใจเย็นๆ ยังโทรได้ ๆ "

มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาและรวบรวมสติอีกครั้ง ก่อนจะกดเบอร์เพื่อนสนิททันที......

ตู้ดดด ~~~~~ ตู้ดดดด ~~~~~~~

" รับสิ แทแท รับ รับ รับ.... "

เขาพึมพำกับตัวเอง มือเล็กอีกข้างยกขึ้นทาบอก จีมินหันมองซ้ายมองขวาอย่างกล้าๆกลัวๆ

แคร็ก....

" ฮัลโหล ..ว่าไง... "

" แทฮยองอ่า ..... ช่วยฉันด้วย..... ฮรึกก... ช่วยด้วย..... ฉันติดอยู่ในป่านี่ .... ช่วยด้วย ฮรึก ฮือออ... "

" ป่าหรอ.... !!!!!!!! ย๊า ...... "

แคร็ก ฟึบ.......

" แทแทอ่า... แทแทอ่า.....นี่.... "

แบต......แบตหมด.... !!!!! ฮรึก ฮืออออ....โอ้ยยย ทำไงล่ะทีนี้

คนร่างเล็กมองหน้าจอที่ดับไปต่อหน้าต่อตา....

เขากลัวจนทำอะไรไม่ถูก หัวเข่าสองข้างยกขึ้นมาแนบอกก่อนจะกอดมันไว้ 

 ใบหน้าหวานฟุบเข้ากับหัวเข่าที่ตั้งชันขึ้น

" ฮืออออออ..... ~~~~ "

________________________________________________________________________

โรงแรม

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!!!!!!!!!!!

เสียงประตูห้องใหญ่ถูกรัวเคาะเข้าไปอย่างแรง....

" ครับๆๆๆๆๆ รู้แล้ว "

แกร็ก...

" พี่นัมจุน !!!!!!! °□° "

" แทฮยอง .... ??????? มีอะไรเคาะซะรัวเชียว..... เอาเบอร์จีมินมาให้พี่หรอ....."

" จีมิน...... แฮร่ก ๆ  จีมิน ครับ.. แฮร่ก....  "

แทฮยองที่กำลังตกใจ วิ่งหน้าตาตื่นออกมาจากห้อง เมื่อจีมินโทรมาหา ก่อนจะบอกว่าติดอยู่ในป่า....เขาโทรกลับ แต่มันกลับไม่ติดซะแล้ว

นัมจุนเป็นคนแรกที่เขาวิ่งมาหา ..... 

ตอนนี้ใจเขาเป็นห่วงจีมินมาก....

" อะไร จีมินอะไร.... " 

เขาพูดไปหอบไปจนนัมจุนฟังแทบไม่รู้เรื่อง พลอยทำให้คนตัวสูงตกใจไปด้วย....

" ไปช่วยจีมินด้วย....... เค้าเดินหลงเข้าไปในป่าครับ...... "

" ห้ะ !!!!! " °□° !!!!!!!!

" ผมเตือนแล้ว....แต่เค้าไม่ฟัง.... เขาบอกว่าจะไปเดินเล่นแถวนั้น ผมไม่คิดว -   ...... "

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

นัมจุนเบิกตากว้างทันที ขายาวรีบวิ่งออกไปจากประตูก่อนที่แทฮยองจะพูดจบ

ในหัวของเขามีแต่จีมิน......

" พี่นัมจุน รอด้วยครับ....!!!! "

ร่างเล็กที่กำลังเหนื่อยหอบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว.....

ปลัก... !!!!!

" โอ้ยยย.... "

เขาชนเข้ากับร่างแกร่งของคนที่เดินสวนเข้ามาอย่างแรง จนตัวเองเซ.........

" พี่แทฮยอง..... "

" ไอจองกุก.. !!!! "

" รีบไปไหนครับ.... "

" นาย ..... โอ้ย..  มาชนไม่ดูเวล่ำเวลา..... ป่านนี้จีมินจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้.... "

" ห้ะ !!! " °๐° 

ดวงตาคมเบิกตากว้าง เมื่อได้ยินคำว่าจีมิน......  เขาคิดว่าจีมินอยู่ที่พักคนงาน ... แล้วก็ไม่อยากเห็นหน้าเขา เขาเลยไม่ไปหา.....แต่ทำไม...... แทฮยอง....ถึง !!!!!

" หลบไป !!!!!! "

มือเล็กผลักจองกุกให้ไปชนกับกำแพงก่อนที่ออกวิ่งตามนัมจุนต่อ...

" พี่จีมินหรอ..... !!!!!!!!! "

ชายร่างสูงที่หูผึ่งเมื่อได้ยินชื่อคนตัวเล็กก็ไม่รอช้าที่จะออกวิ่งตามไปอย่างไม่ลังเล....

.

.

.

.

.

.

ผู้กำกับคิมนัมจุนวิ่งอย่างเร็วแบบไม่คืดชีวิตไปจนถึงหน้าป่า....... พอๆกับ... แทฮยองกับจองกุกที่วิ่งตามมาติดๆ

นัมจุนยืนนิ่งอึ้ง.....

จีมินเข้าไปได้ยังไง ไม่กลัวบ้างรึไง......มันทึบขนาดนี้..... มืดขนาดนี้......

" เอายังไงดีครับ พี่นัมจุน มันมืดแล้วนะ ฝนก็จะตกแล้วด้วย.... "

แทฮยองเอ่ย น้ำตาเริ่มออกมาคลอ เพราะความเป็นห่วงจีมิน ใจเขาเต้นแรงไปหมดแล้ว

เขากลัวว่าจีมินจะเป็นอะไร.... 

จีมิน !!! ทำไมพูดไม่ฟังกันนะ....

" เออะ !!!!!...... จีมิน.. อยู่ในนั้นหรอครับ.. "

จองกุกรวบรวมความกล้าเอ่ยถามแทฮยองที่ยืนเหนื่อยหอบ น้ำตาคลอ..

" ก็ใช่อ่ะสิ....เป็นเพราะนายนั่นแหละ... จองกุก  เพราะนาย !!!! "

" °□° !!!!!! แล้วจีมินเข้าไปได้ยังไงครับ................. !!!!!!  °๐°... "

จองกุกเอ่ยถามแต่แทฮยองกับนัมจุนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจีมินจะเข้าไปทำไมในนั้น ตัวคนเดียว

" งั้นผมจะเข้าไปตาม..... !!!!!!!!!  :( "  จองกุกเห็นสีหน้าที่นิ่งเงียบของทั้งสองคนก็พอจะเดาออกว่าต้องทำอะไร.....

" ย๊า !!!!! "

" แทฮยอง.... "

จองกุกไม่รอช้า เพียงแค่รู้ว่าจีมินอยู่ในนั้นเขาไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ขายาวก้าวไปอย่างไม่ลังเล

แทฮยองที่จะวิ่งตามไปเพื่อรั้งแขนจองกุกแต่กลับถูกนัมจุนกระชากแขนไว้ซะก่อน

" ไปตามคนมาช่วย.... ตามมาให้มากที่สุด...  ไป !!!!. "

" คะ... ครับๆ ได้ครับ... "

สิ้นเสียงตอบ   แทฮยองก็หันหลังกลับวิ่งไปยังโรงแรมทันที.....

นัมจุนก็ไม่รอช้าที่จะวิ่งตามจองกุกเข้าไปในป่าที่ทั้งรกทั้งทึบ..........

......................................................................................................................

แปะ แปะ แปะ แปะ ซ่าๆๆ ซ่าๆๆๆ 

ครืดดดด โครมมม !!!!!

ฝนเม็ดใหญ่รัวตกลงมาอีกครั้ง...เสียงกระทบของเม็ดฝนกับพื้นดังลั่นจนรับรู้ว่าตกหนัก....

ทางที่เป็นทางมืดๆกลับกลายเป็นสีขาวของน้ำฝน......

" ฮรึก !~~~~ ฮือ ช่วยด้วย..... ช่วยด้วย... "

...............................................................................................................

" พี่จีมิน... !!!!! °○° "

" พี่จีมิน  °○° ได้ยินผมมั้ย....."

พี่อยู่ไหน อยู่ที่ไหน..... 

เสียงตะโกนร้องเรียกชื่อคนตัวเล็กของจองกุกเบาบาง เมื่อถูกเสียงฝนกลบ....  เขาเดินไปตามทางมืด โดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่.. 

จองกุกมองซ้ายมองขวาอย่างวอกแวกไม่มีสติ เขาห่วงจีมิน ห่วงจีมิน

ฝนตกหนักลงมาโดนตามตัวจนเขาเจ็บไปทั่วใบหน้า....เสื้อผ้าเปียกปอนไม่เหลือชิ้นดี

เขายกมือขึ้นป้องหน้าน้ำฝน ...... ก่อนจะค่อยๆเดินไปเรื่อยๆอย่างช้าๆ

"  พี่จีมินนนนนนนนนนนนน  ......... °○°°○° °□° ~~~~~ "

................................................................................................................

" จีมิน.... พี่มาหาแล้วนะ ถ้าได้ยินตอบพี่หน่อย....จีมิน... "

" จีมิน..... ได้ยินมั้ย... "

นัมจุนเดินตามจองกุกเข้ามาแต่ทั้งสองกลับเดินห่างกันหลายร้อยเมตร  

นัมจุนเดินเบี่ยงมาทางซ้ายของป่า    มันทำให้คลาดกับจองกุก.....

เขาตะโกนเรียกชื่อจีมินตลอดทางอย่างไม่หยุดยั้ง

พี่ต้องหาจีมินให้เจอให้ได้.......

" จีมินนนนนนนนน~~~~~~~ °○° °□° "

............................................................................................................

1 ชั่วโมงต่อมา

" เห่อ ๆๆ แฮร่กๆ แฮร่กๆ  พะ ... พี่ จีมิน.... ดะ... ได้ ยินผมมั้ย.. "

เสียงหอบแฮร่กๆของจองกุก บ่งบอกว่าเขาเหนื่อย กับการเดินในป่ารกๆอยู่กว่าชั่วโมงเต็มๆ

แต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะเจอคนตัวเล็ก....

ผลัก....

กำลังขาที่เริ่มลดลงทรุดลงจนหัวเข่าแตะพื้น มือหนาทั้งสองข้างยันพื้นพยุงร่างตัวเอง

อยู่ไหน..... อย่าเป็นอะไรนะ...... ปาร์คจีมิน.... นี่เป็นคำสั่ง.....

" ปาร์ค จีมินนนนนนนนนนนนนนนนน ~~~~~~~ "

โครม..... !!!!

จองกุกเงยหน้าขึ้นสู้กับแรงน้ำฝนก่อนจะตะโกนออกมา 

ฟ้าร้องคำรามเสียงดังสนั่น......

ฟึบ...

" !!!!!!!!!! อะ... °๐° "

ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อหน้าที่เงยขึ้น   กลับลงมามองระดับสายตาอีกครั้ง

แสงจากสายฟ้าที่สว่าง พรึบ.. เผยเงาตะคุ่มๆของบางสิ่งบางอย่างที่กำลังขดตัวเหมือนกำลังกอดเข่า ...... อยู่ห่างออกไปประมาณสิบก้าวขา

พรวด... !!!!!!

จองกุกไม่รอช้า เขาใช้กำลังที่เหลือยันตัวเองให้ลุกขึ้นวิ่งพรวดเข้าไปทันที 

ขอให้เป็นจีมินๆๆๆ 

.

.

.

.

จองกุกเดินเข้าไปใกล้ตัวเงามากขึ้น เขาค่อยโน้มหัวลงมองใกล้

ใช่จีมินรึป่าว

" ฮรึก.... ฮือ... ช่วยด้วย... ".....

เงาตะคุ่มกำลังร้องครางออกมา ใบหน้ายังฟุบอยู่ที่หัวเข่า

" จีมิน... !!!!!!! ....... พี่จีมิน.....  "

ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ

เขาตัดสินใจเอ่ยชื่อคนตัวเล็ก  ใจก็เต้นตึกตัก เพราะถ้าหากไม่ใช่ เขาคงต้องวิ่งหนีแล้วล่ะ

.

.

.

.

.

.

.

!!!!!!!!!!!!!!! °○° °□° 

ใบหน้าเรียวเงยขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเขา

" จะ....... !!!!!!  จองกุก  ฮรึก...จองกุก~~~~~  ฮือออออ...... "

ร่างเล็กลุกพรวดอย่างไม่คิดอะไรทั้งนั้น......เขาโผเข้าไปกอดชายร่างสูงที่เขาเห็นอย่างไม่รีรอ จนจองกุกแทบเซเกือบจะล้ม

ดีใจ ดีใจ ดีใจ ดีใจ ดีใจ เขาดีใจอย่างบอกไม่ถูก..คำว่าปลอดภัยแล้วเต็มหัวเขาไปหมด  ที่เขาเคยโกรธจองกุกกลับเลือนหายไปสนิท

" ฮรึก ~~~ ฮือออ.... "

เสียงสะอื้นในอ้อมอกแกร่ง.....

เขากอดตอบคนตัวเล็กอย่างแนบแน่น 

" พี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ..... "

จีมินส่ายหัวไปมา เขากอดรัดจองกุกแน่นไม่แพ้กัน.....ใบหน้าซบไปกับร่างอันแข็งแรง

จะไม่ปล่อย...   เขาจะไม่ปล่อยยยย.......

" เห้ออออ.... ~~~~~ ดีจัง.... ผมเป็นห่วงแทบแย่.... "

โล่งอกไปที ..... จีมินทำเขาแทบจะเป็นบ้า....

ฟอด~~~~~

จมูกโด่งก้มลงหอมหัวคนตัวเล็กฟอดใหญ่อย่างโล่งอก

ฝนยังคงตกหนักกระทบสองเลือนร่างที่ยืนกอดกันแนบแน่น ทุกส่วนของร่างกายชนกันอย่างชิดใกล้

จีมินกอดจองกุกครั้งแรก....

" ฉันกลัว ..ฮรึก.... .... กลัว ฮรึก  มากเลยด้วย... ฮืออออ..... "

" ผมอยู่นี่แล้วนะ.... ไม่ต้องกลัวนะครับ.....ผมไม่มีวันไปไหนทั้งนั้น... "

มือหนายกขึ้นลูบหัวที่เปียกของคนตัวเล็กในอ้อมกอด

จีมินตัวสั่น สะอื้นไม่หยุด.....มือบางกอดรัดตัวจองกุกแน่นขึ้นไปอีก

.................................................................................................................

ป่ารกทึบ.....เฉอะแฉะ... แม้จะเป็นป่าเล็ก แต่ถ้าไม่ชำนาญทาง....ก็หลง !!!!!! 

อย่างที่ผู้จัดการโรงแรมบอกจริงๆ

สองร่างเดินมาอย่างไม่รู้เส้นรู้ทาง ในเมื่อทั้งซีกซ้าย ซีกขวา มีแต่ป่า ป่า และ ป่า 

สองข้างสองทาง ข้างหน้า ข้างหลัง มืดทึบไปหมด

" เหนื่อยแล้วอ่ะ.... เห่อ เห่อ เห่อ...... "

" .... !!!!! เหนื่อยหรอครับ.... อยากพักมั้ย... "

" อื้อ !!! "

น้ำเสียงอู้อี้ของจีมิน....ทำให้จองกุกต้องมองซ้ายมองขวาหาที่นั่งพักให้....

" โอ้ะ !!! ........... "

" หืม... อะไรๆ....ร้องทำไม  !!!! " จีมินตกใจ เพราะยังผวากับเด็กสาวปริศนาคนนั้นอยู่.... 

" ป่าวครับ  เหมือนผมจะเห็นแคร่น่ะ "

ตาคมเหลือบไปเห็นแคร่ไม้ไผ่เก่าๆเล็กๆที่อยู่ห่างจากพวกเขาออกไป ถ้าไม่สังเกตดีๆ มันหลบในโพรงหญ้าที่ขึ้นสูงชัน....

จองกุกไม่รอช้า เขาโอบแขนจีมิน พยุงร่างเล็กไว้ไม่ให้ล้ม ให้เดินฝ่าดงหญ้าเข้าไป .....

มันเล็กแต่ก็พอที่คนสองคนจะใช่เป็นที่หลบปรอยฝนที่เริ่มจะทุเลา ตกเบาลง......

เปาะ แปะ เปาะ แปะ... !!!!

" โอ่ยยย... !!! "

.

.

.

.

.

.

1 ชั่วโมงต่อมา.....

บรรยากาศที่เงียบสงัด ประกอบกับฝนที่เริ่มจะตกโปรยปรายลงมาอีกครั้ง.....

" เห้อมมม........... ทำไมอยู่ๆถึงมาเดินเล่นในป่าแบบนี้ล่ะ ห้ะ ปาร์คจีมิน..... " 

!!!!!!!

สองคนนิ่งเงียบอยู่สักพัก แต่อยู่ๆจองกุกก็ตะโกนขึ้นมา ทำเอาจีมินตกใจสะดุ้ง....

จองกุกกำลังโมโห คิ้วขมวด... ที่คนตัวเล็กทำให้เขาเป็นห่วงขนาดนี้..... 

" ย๊า... เสียงดังทำไมเนี้ย... ห้ะ !!!! "

" ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย จีมิน !!!!! .... ผมถามว่าเข้ามาในป่าทำไม "

" โอ้ย..... ก็ฉัน... ------ "

°■° !!!!

จีมินสะอึกทันที หน้าซีดเผือด เขาพูดไม่ออก อธิบายไม่ถูกว่าไปเจออะไรมา แค่คิดเขาก็อยากจะร้องไห้ออกมาแล้ว.....

" ทำไมครับ... "

" พรุ่งนี้ค่อยเล่าได้มั้ยยย ห้ะ ... ให้ฟ้าสว่างกว่านี้เถอะนะ นะๆ "

จองกุกมองหน้าจีมินอย่างงุนงง 

จีมินเหมือนกำลังกลัวนะ...เขาไปเจออะไรมา..... 

...........................................................................................................

.

.

.

.

" ว่าแต่ นาย !!! ไอคนเลว :(....... ขึ้นเสียงทั้งๆที่ทำตัวแย่ๆใส่ฉัน จนไม่สบายเนี่ย ห้ะ !!! ถามหน่อยฉันทำอะไรผิดนักหนา... นายถึงใจร้ายกับฉันขนาดนี้....ทำไมต้องทำรุนแรงด้วย ห้ะ !!! "

กลับกลายเป็นจีมินที่เป็นฝ่ายโกรธขึ้นมาอย่างกระทันหัน เขาขึ้นเสียงใส่จองกุกบ้างอย่างไม่พอใจ เมื่อพลันคิดถึงเรื่องที่จองกุกทำ 

ตอนนี้ยังมีน่ามาเสียงดังใส่เขาอีกหรอ นายมันเลว นายมันใจร้าย แผลฉันยังไม่หายเป็นรอยหลักฐานอยู่เนี่ย. ไม่เห็นบ้างรึไง

" ไม่รู้จริงๆ หรือว่า ...แกล้งไม่รู้ ห้ะ .!!!!  พี่เป็นเมียผมนะ...เป็นของผมทั้งตัวแล้ว.... ไปยุ่งกับไอผู้กำกับนัมจุนนั่นน่ะ คิดว่าผมจะยอมรึไง... "

" แล้วนายถามฉันสักคำมั้ยเล่า ไอ้บ้า.... "

สองอารมณ์โกรธปะทะฝีปากกันอย่างไม่ยอมกัน จองกุก จีมิน จ้องหน้ากันอย่างไม่วางตา

.

.

.

.

.

.

" ฮรึก..... "

" !!!!!! "

ดวงตากลม ที่อ่อนไหวกว่าทั้งจิตใจ ร่างกาย และความรู้สึก เขาทนจ้องตาจองกุกได้ไม่นาน 

น้ำตาเอ่อล้นลงมานองที่ขอบตาอย่างไม่ทันตั้งตัว

ฉันเพิ่งรอดจากผีมานะ ... เพิ่งจะหายจากไข้ด้วย ตอนนี้ก็หมดแรงจะเถียงด้วยเล่า..... 

จะให้ฉันเกลียดนายไปถึงไหน ห้ะ !! จอนจองกุกคนเลวววว......

" นาย ไอเลว ฮรึก.... ไอบ้า.....ฮือ... ไอคนใจร้าย..  "

มือเล็กทุบไปบนอกแกร่งของจองกุกหลายที 

จีมินเอ่ยทั้งๆที่น้ำตาไหลนองใบหน้าหวาน......

หมับ

" จีมิน... !! จีมินๆ โอเคๆ "

จองกุกคว้าข้อมือเล็กทั้งสองข้างใหหยุดนิ่งในกำมือของเขา

" ผมยอมแล้วๆ "

จีมินนิ่งฟังคำพูดของจองกุก เขาทำได้แค่ก้มหน้าร้องไห้ก็เท่านั้น

ร่างสูงมองคนตรงหน้าด้วยสายตา หวง ห่วง คิดถึง และ ขอโทษ 

มือหนาจับปลายค้างของจีมินให้เงยหน้าขึ้นมามองสบตาเขา

ตาคมจ้องใบหน้าหวานอย่างรู้สึกผิด.... 

จองกุกกัดริมฝีปากตัวเองครั้งนึงเบาๆ... !!! เป็นสัญญาณให้จีมินรับรู้

ปากหยักไม่รอช้า เขาประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากบางของจีมิน ก่อนจะหลับตาลง

แต่แค่ไม่นานจองกุกก็ผละปากออกจากจีมิน และมองใบหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มแดงอมชมพูเขาไม่รู้ว่า เพราะจีมินเป็นไข้ หรือเพราะอะไร... 

สายตาจีมินที่เยิ้มเพราะความเหนื่อย.... !!!! มองเข้าไปในดวงของจองกุกเหมือนกัน

ที่จูบเมื่อกี้ เขาไม่มีแรงขัดขืนเลยจริงๆ

" ผมขอโทษนะ... "

!!!!!!!!!!! " อะ " 

เสียงกระซิบของจองกุกที่เลื่อนใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ใบหน้าหูของเขาเอ่ยขึ้น

นี่ครั้งแรกรึเปล่านะ...ที่จองกุกเอ่ยขอโทษ .... หรือเคยเอ่ย แต่เขาไม่ได้จดจำ........

ทำไมเขารู้สึกแปลกๆ ทำไมใจมันเต้นแรงล่ะ..... ทำไมมันอยากได้รอยจูบอุ่นๆนั่นอีกครั้งล่ะ

 หรือมันเป็นเพราะพิษไข้ที่กำลังจะกลับมา   หรือ เพราะเขาหนาวเกินไป ทำไม !!!!

ร่างสูงเห็นสีหน้าที่แดงก่ำของจีมิน เขาไม่รอช้าที่ประกบรอยจูบลงไปอีกครั้ง คราวนี้ดุดันเช่นเดิมอย่างจอนจองกุก...... มันรุนแรง 

เขาค่อยๆเลื่อนมือขึ้นจับใบหน้าทั้งสองข้างของจีมิน ก่อนจะเลื่อนลงมาที่หัวไหล่ จนสัมผัสกับเสื้อผ้าเปียกๆ  มันน่ารำคาญใจจริงๆ....

STOP !!

ฉากจุ้ๆ เข้าทวิตไรท์นะคะ

@N17BBj ค่ะ

ลิ้งค์อยู่ตรงข้อมูลส่วนตัวค่ะ

ถ้าหาไม่เจอเม้นไว้นะคะ

( ไรท์ยังแต่ง NC ไม่เก่งค่ะ ฮี่ๆ ผิดพลาดขออภัยนะคะ )

NC ของตอนนี้ไรท์แต่งแปลกๆไปค่ะ เพราะยังมึนๆอยู่

ยังไงก็ขออภัยอีกทีนะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดคอมเม้นติได้เลยค่ะ

..............................................................................................................................................

Talk Talk 

ตอนนี้ไรท์แต่งนานไปหน่อย

ยาวที่สุดที่แต่งมาเลย

เดี๋ยวรีดหนีไรท์ไปซะก่อน ฮี่ๆ

ตอนที่แต่งตอนนี้อยู่นี่มึนมาก

เลยเพิ่มฉากผีๆเข้าไปนิดหน่อยค่ะให้ครบรสไปเลย 

55555 อย่าว่ากันน้าาาา ขำๆนะคะ ฮี่ๆ

ไรท์คิดไรไม่ออกแล้วไง... 55555

มึนจริงๆ ถ้าผิดพลาดคอมเม้นได้เลยนะคะ

ขออภัยตอนนี้เลยค่ะ ฮรึก....

เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ

ทีมนัมจุน

ทีมจองกุก

เอาไงดี !!!!