[Fic Harry Potter ] Destinesia (Yaoi/BL) **ตัดจบ/ไม่แต่งต่อ/มีบทสรุปเรื่องที่เหลือ

ลำดับตอนที่ #14 : Destinesia (14) สิ้นสุดการแข่งขัน

Destinesia (14) สิ้นสุดการแข่งขัน

“เรียบร้อยดีนะ แฮรี่” เฟร็ดมีเวลาหันมาถาม หลังจากตีลูกบลัดเจอร์ที่พุ่งเข้ามาหาแฮรี่ได้ทันเวลาพอดี และแฮรี่ก็ยังเรียบร้อยแบบอย่างไม่โดนจัดการออกจากสภาพภายในเวลาอันสั้น แม้เด็กชายจะตั้งใจเล่น?แล้วก็ตาม

คะแนนคงอยู่ที่สิบต่อศูนย์ โดยกริฟฟินดอร์ยังเป็นผู้นำ ลูกควัฟเฟิลอยู่ในมือของมาร์คัน ฟลินต์ถูกขวางไปที่ห่วงของกริฟฟินดอร์ จังหวะเดียวกับที่โอลิเวอร์ วู้ด พุ่งตัวมาม้วนตัวตีลูกควัฟเฟิลไปให้ทีมตัวเองอย่างสวยงาม

ต้องบอกว่าสร้างความแค้นให้กับตำแหน่งเชสเซอร์ควบตำแหน่งกัปตันสลิธีรินที่แยกเขี้ยวมองกัปตันกริฟฟินดอร์ที่ยักไหล่ให้ ยังคงไม่มีวี่แววของลูกสนิช .. แฮรี่ที่ขี่ไม้กวาดไปกับผู้เล่นทีมตัวเอง ส่งสัญญาณหาเพื่อนร่วมทีม และพุ่งไปอีกด้าน ..

คะแนนเดินไปอย่างช้าๆ แต่ก็ยังตื่นเต้นและสูสี .. สลิธีรินเริ่มใช้วิชามารเมื่อเห็นว่ายังทำคะแนนไม่ได้ งั้นก็ตัดจำนวนผู้เล่นซะเลยจะดีกว่า … ไม้บีตเตอร์ถูกเปลี่ยนมืออย่างรวดเร็ว แต่ในจังหวะที่ลูกบลัดเจอร์กำลังจะพุ่งใส่ผู้เล่น และเป้าหมายก็ถูกล็อคไว้ที่คีปเปอร์กริฟฟินดอร์

ซีกเกอร์ชุดแดงสดพุ่งมาจากมุมไหนไม่รู้ กระแทกเข้าที่กัปตันสลิธีรินเซจนไม้หลุดมือ และลูกบลัดเจอร์ก็ผ่านหัวพวกเขาไปได้อย่างหวุดหวิดเสี่ยงหัวแตก ..

กระแสเกมเปลี่ยนเพราะซีกเกอร์จอมยุ่งตัวแสบที่บินเพ่นพ่านไปทั่ว เพราะหาลูกสนิชไม่เจอ .. จะมีเรื่องที่ไหน เจอแฮรี่ที่นั้น .. นอกจากจะเป็นตัวขวางแล้ว ยังคงเป็นคนเปลี่ยนรูปเกมให้มันวุ่นวายจนนอกแผนขึ้น

วู้ดแทบยกนิ้วเปลี่ยนสัญญาณให้เพื่อนร่วมทีม ในเมื่อแฮรี่ทำได้ดี ก็เปลี่ยนให้เด็กชายเป็นผู้ทำแต้มดูบ้าง .. สลิธีรินแทบหัวเสียเพราะตามจับซีกเกอร์ไม่ได้ แต่ก็ขวางทางไม่ได้เช่นกัน ลูกควัฟเฟิลหลายลูกมาจากการเล่นทีเผลอของแฮรี่ซะมากกว่า

ลูกควัฟเฟิลลอยมา ไม้กวาดแฮรี่ก็หมุนเปลี่ยนเส้นทางของลูกควัฟเฟิล ทั้งทีร่างเล็กไม่ได้ถือลูกเลยด้วยซ้ำ และน่าตื่นเต้นขึ้นไปอีก เพราะเป็นซีกเกอร์เสียเองที่ทำคะแนนให้กับทีม จนเหมือนมีเชสเซอร์เป็นคนที่สี่ และหลบลูกบลัดเจอร์ด้วยท่าแปลกๆอยู่หลายครั้ง..

“สลิธีรินได้ลูก” โฆษกกำลังพากย์อย่างเมามัน ดูเชสเซอร์สลิธีรินที่เริ่มโดนประกบติดจากเชสเซอร์กริฟฟินดอร์ “อ้าว ..นั้นลูกสนิชใช่มั้ย?”

เสียงพึมพำดังในหมู่ผู้ชม ชี้มือไม้ไปที่ลูกสนิชที่อยู่กลางดงเชสเซอร์ แต่กติกาก็ต้องเป็นกติกา นอกจากซีกเกอร์แล้ว ผู้เล่นตำแหน่งอื่นไม่มีสิทธิแม้แต่จะแตะต้องลูกสีทองที่ลอยผ่านหูของพวกเขาไป..

ทั้งแฮรี่และเดรโกหันกลับไปทางลูกสนิชกลางผู้เล่น กลับไม้กวาดพุ่งดิ่งลงตามสายสีทองไปด้านล่าง พุ่งผ่านเพื่อนในทีมแบบไม่มีใครกล้าขวางทาง.. ในที่สุดก็ถึงหน้าที่ของซีกเกอร์เสียที..

แต่เมื่อเกิดเรื่องดีดี ชีวิตแฮรี่ก็ไม่เคยสงบ ต้องเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น ..

ผู้ชมที่เห็นแฮรี่หมุนไม้กวาดราวกับควงสว่านอย่างน่าหวาดเสียว เมื่อพ้นตำแหน่งคน ไม้กวาดเขาก็เชิดขึ้นฉับพลัน แฮรี่จับไม้กวาดแน่นด้วยมือและเข่าทั้งสองข้าง ไม้กวาดของเขาสั่นอย่างน่ากลัว แต่ก็ไม่ได้ทำให้แฮรี่ตื่นตระหนกมาก..

เดรโกที่ตีคู่มาเห็นร่างแฮรี่เคลื่อนไหวแปลกๆ พร้อมสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นทั้งทียังท่าทีสบายๆบินว่อนอยู่เมื่อครู่ ก็รู้ว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นเป็นแน่.. แต่ระหว่างลูกสนิชกับพอตเตอร์ .. ยังไงเดรโกก็เลือกลูกสนิชมากกว่า …

ไม้กวาดเสียการควบคุมไปแล้ว แฮรี่ถูกเหวี่ยงไปมาจนบังคังทิศทางไม่ได้ พุ่งซ้ายขวาไปในอากาศ น้อยคนนักจะเห็นความผิดสังเกตของเขา จนมันพาเขาลอยสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ในใจอยากให้มัลฟอยจับลูกสนิชให้ได้เสียที เพราะตกมาความสูงขนาดนี้ คงไม่ดีแน่ ..

และ พรึ่บ.

ไม้กวาดของแฮรี่เริ่มสะบัดแรงจนมือเขาหลุดออก แต่รู้สึกตัวอีกที เขาก็หัวทิ่มมือห้อยต่องแต่งแม้ขาเขาก็ยังเกี่ยวไม้กวาดไว้แน่น เริ่มเห็นเพื่อนชี้มือชี้ไม้มาที่เขาอย่างตกใจ แฮรี่ที่เหวี่ยงไปมาราวกับอยากให้ตก ก็ได้แต่โบกมือให้เพื่อนเขาอย่างสบายๆ

“แฮรี่เขาเล่นหรือเป็นอะไรจริงๆกันแน่ แฮกริด..” ขนาดเพื่อนสาวยังสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เห็นอยู่ว่าแฮรี่ทำได้ดีขนาดไหน อยู่ๆจะพลาดหรือตื่นเต้นอะไรก็ไม่น่าเป็นไปได้ ..

“ไม่น่าเป็นไปได้ นอกจากศาสตร์มืดเท่านั้นถึงจะจัดการไม้กวาดนิมบัสสองพันได้ คงไม่มีเด็กคนไหนเสกคาถาแบบนั้นได้หรอก”

แฮกริดยังคงเอ่ยเสียงสั่นๆยังคงเห็นไม้กวาดสะบัดแฮรี่ไปมาจนเด็กชายเริ่มเวียนหัว  แต่ ยิ่งวิตกเข้าไปอีก ถึงแม้ตอนนี้แฮรี่จะกลับมาเต้นบัลเล่ต์กลางอากาศอีกครั้ง จนถอนหายใจไปกับหลายๆคนบนอัฒจันทร์

เฮอร์ไมโอนี่เริ่มกวาดตามองหาความผิดปกติแทนที่จะให้กำลังใจแฮรี่ และความผิดปกติก็ไปตกกับศาตราจารย์สเนปคนเดิมที่จ้องแฮรี่ตาไม่กระพริบ และท่องงึมงำไม่หยุด ไม่ว่าแฮรี่จะถูกเหวี่ยงไปทางไหนก็ตาม

แฮรี่ได้แต่ถอนหายใจ ใครก็ได้ทำอะไรสักที เขารู้สึกว่ามันนานกว่าครั้งก่อนเยอะเลย ก็คงได้แต่โทษตัวเองที่ไม่เคยสร้างข้อสงสัยให้ใครเลย นอกจากจะต้องคุมไม้กวาดแล้ว ยังต้องหลบลูกบลัดเจอร์อีก .. และดูเหมือนว่าไม้กวาดมันจะยังพยศไม่เลิก

‘เฮ้ย!’ เหมือนมันจะไม่พอ ไม้กวาดพุ่งสูงขึ้นในจังหวะเดียวกับที่ผ้าคลุมของสเนปลุกเป็นไฟ มัลฟอยพุ่งเข้าถึงลูกสนิชไม่ห่างจากเขาเท่าไหร่ แต่เขาก็พอจะรู้แล้วว่า โชคร้ายของเขากำลังจะหมดลง..

ไม้กวาดเหวี่ยงตัวเขาเหมือนครั้งอดีต ถึงเขาจะเคยทำแบบนี้ก็เถอะ แต่กะทันหันแบบนี้ ตัวเขาก็เผลอหลุดจากไม้กวาดจนเหลือแค่แขนสองข้างและห้อยกลางอากาศ..อีกแล้ว และมันสูงมากกว่าครั้งก่อนอีกด้วย ..

ด้านล่างเห็นหลายคนอ้าปากค้างกับการเล่นผาดโผนของเขา ยังดีที่มันยังเหวี่ยงอีกทีสองที ก่อนจะนิ่งลง..

รอบตะกี้แขนห้อย รอบนี้ทั้งตัว.. ดูท่าจะมีคนสนุกนะที่เห็นเขาแบบนี้..

“สลิธีรินเป็นฝ่ายชนะ!” โฆษกประกาศพร้อมกับท่าทีโล่งอกของเขา.. หันลงไปมองศาตราจารย์สเนปที่หน้าดำคร่ำเครียด ไม่สิ ต้องบอกว่า สเนปมองเขาอย่างอาฆาตเอาเรื่องเลยแหละ จนเขาได้แต่ยิ้มแห้งแม้ว่าจะยังอยู่ในท่าอันตรายก็ตาม..

“เฮ้! ระวัง!” แม้การตัดสินคะแนนจะจบลง แต่ลูกบลัดเจอร์ก็ยังไม่จบกับเขา ..

ลูกบลัดเจอร์เจ้าปัญหาพุ่งเข้ามาทางด้านหลัง และไม่ต้องบอกว่ามันจะชนเขาที่ไหน … ลูกสีน้ำเงินจนเกือบดำเข้าหัวเข้าอย่างจัง .. มือสองข้างของเด็กชายปล่อยลงอย่างรวดเร็วสร้างความตกใจให้กับบรรดาคนที่มองดูอยู่..

“ให้ตายสิ พอตเตอร์!” เดรโกที่เป็นคนเอ่ยเตือนตะกี้ถึงกับตื่นตกใจสบถและร้องเรียกอีกฝ่าย คว้าไม้กวาดพุ่งตัวไปหาอีกคนที่เริ่มร่วงลงไป ผู้เล่นกริฟฟินดอร์พุ่งเข้าหาร่างเล็กที่กำลังจะหมดสติ ..

แม้เด็กชายจะรู้ตัวเอง เอื้อมมือไปหาไม้กวาดให้เข้ามาหาตัวเอง แต่ก็รู้ดีว่า มันคงไม่ทันเวลา..

ดูท่าว่าห้องพยาบาลจะเป็นเพื่อนเขาจริงๆ…

หมับ! แฮรี่ร่วงตกลงมาโดนบางอย่าง ดวงตาสีมรกตหรี่ขึ้นมองใบหน้าขาวซีดสีหน้าไม่สู้ดีที่เห็นเขากำลังจะหลับ… เป็นซีกเกอร์สลิธีรินที่อยู่ใกล้กับร่างเล็กที่สุดรวบตัวเขาได้ทันเวลา พลางถอนหายใจกับตัวเอง

พลั่ก! เสียงดังขึ้นจากบนหัว .. เฟร็ดตีลูกบลัดเจอร์ที่กำลังจะโดนเด็กสองคนในไม้กวาดด้ามเดียว ก่อนที่จะโดนใครบางคนจนหล่นไปเพิ่มอีก … เดรโกเหลือบมองทีมกริฟฟินดอร์ที่กรูเข้ามาหาร่างในอ้อมแขนเขา ก่อนจะพากันลงไปเพื่อพาเด็กชายที่หมดสติเข้าห้องพยาบาลอย่างที่เด็กชายคิดไว้แล้ว..

ผลประกาศคะแนนจบลงด้วยการส่งเด็กชายเข้าห้องพยาบาลที่เป็นปกติของนักกีฬาควิดดิชอยู่แล้ว ยังดีที่เขาไม่ตกลงระดับความสูงขนาดนั้นจริงๆ และเป็นเรื่องโชคดี เพราะศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์ไม่อยู่เพื่อช่วยเขาได้ทัน..

คงเป็นโชคดีของเด็กชายจริงๆ

หน้าที่อัศวินไม่มีสิทธิถามเหตุผลหรอกเนอะ

ก็พี่แกเล่นอยากทำเองก็คงต้องปล่อยให้น้องพูดเอง

แต่สำหรับป๋าอีกคนหนึ่ง คงไม่ปล่อยง่ายแบบนั้น หึหึ

ยิ่งแต่งยิ่งเกิดเรื่อง เราอยากให้มันรุนแรงที่สุด

จะได้เห็นว่าใครเห็นน้องสำคัญบ้าง อิอิ หยอกๆ

แค่น้องเก่งเกินไป ก็ต้องหาวิธีให้น้องพลาดดีดีนั้นเอง

PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง

ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์

ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ