คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Destinesia (13) เหตุการณ์ร้าย
Destinesia (13) เหตุการณ์ร้าย
ย่างเข้าเดือนที่สิบเอ็ด อากาศที่เริ่มพัดหาลมหนาวเข้ามาสู่ฮอกวอตส์ ทะเลสาบจับตัวเป็นแผ่นน้ำแข็งที่เริ่มหนา แม้จะยังไม่มีหิมะตก แต่ทุกเช้าก็เริ่มปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง อีกไม่นานระอองขาวพวกนี้ก็จะทับถมกันจนปกคลุมพื้นที่ไปด้วยสีขาวสะอาดตา
ฤดูกาลแข่งขันควิดดิชหวนคืนอีกครา แม้จะเป็นเพียงปีการศึกษาแรก แต่แฮรี่ก็ยังตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้คร่อมไม้กวาดโผบินสู่สนามที่เร้าร้อนไปด้วยเสียงเชียร์และแรงกดดัน ความหวังและความตื่นเต้นปะทุอยู่กลางฟากฟ้าให้กับผู้เล่นทั้งสิบสี่ของทั้งสองทีม
“ตื่นเต้นหน่อยสิเพื่อน ฉันชักไม่แน่ใจแล้วว่าใครเป็นคนเล่นกันแน่” เพราะรอนตื่นเต้นไปแทนเขาเรียบร้อยแล้ว .. ยิ่งเห็นเขานิ่งสงบกับการแข่งในช่วงบ่าย เพื่อนเขาบ่นอยู่ในใจเป็นแน่.. ถึงแม้ตอนนี้ก็บ่นอยู่ก็ตาม
“ฉันก็ตื่นเต้นอยู่เนี่ย . แค่บางทีมันไม่ต้องแสดงออกก็ได้” เขาวางพายฟักทองของโปรดลง แม้สีหน้าคนที่บอกว่าตื่นเต้น จะไม่มีอะไรบอกว่าตื่นเต้นเลย
เสียงฝีเท้าหนักคลอไปกับเสียงจอแจจากการสนทนาของนักเรียนทั้งโถงอาหาร เขาหันไปสบสายตาคมกริบที่ยังคงความเย็นชาไว้ได้เต็มอัตราส่วน ก่อนจะมาหยุดที่ด้านหลังเขา ..
สามสหายพร้อมใจกันเงียบ จดจ้องไปที่ศาตราจารย์ประจำบ้านสลิธีรินที่ยังคงจดจำการกลั่นแกล้งแฮรี่ได้อยู่.. และเขาก็ไม่ควรจะมาอยู่แถวนี้ ถ้าไม่มีธุระอะไรกับกริฟฟินดอร์จริง .. และถ้าไม่ได้ตั้งใจจะมากลั่นแกล้งใครอีก
“ดูท่าฉันจะดูถูกฝีมือเธอเกินไป เธอถึงได้นั่งสบายอกสบายใจ และยังดึงคุณมัลฟอยเพราะความเอาแต่ใจของเธอ..” น้ำเสียงราบเรียบไม่ยินดียินร้ายอะไรกับท่าทีของแฮรี่ แต่ก็เป็นเดือดเป็นร้อนให้กับนักเรียนควบตำแหน่งลูกทูนหัวอย่างมัลฟอยไปในตัว
สงสัยเซเวอร์รัสคงคิดคำพูดมาทั้งคืนเพื่อมาเค้นหาข้อมูลจากเขา ยังดีที่ชายร่างสูงไม่หมดความอดทนจนร่ายคาถาอ่านใจกับเขา และในประโยคเมื่อกี้ ดูท่าจะไม่ได้หมายถึงเรื่องควิดดิชอย่างเดียว..
“หวังว่าเธอจะไม่อวดดี หาเรื่องใส่ตัวอย่างเมื่อวานอีก … และหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก” บางอย่างถูกซ่อนไว้ในประโยคอย่างแนบเนียน ซึ่งแฮรี่เข้าใจมันดี ..
“นั้นก็ขึ้นอยู่กับคุณด้วยครับ ศาตราจารย์.. หวังว่าผมจะไม่ต้องทำแบบนั้นอีก” แฮรี่แสร้งถอนหายใจเหมือนกับมันเป็นเรื่องใหญ่เกินตัวของเขา เพียงแต่ร่างสูงคงไม่อยากตกหลุมพลางใบหน้าใสซื่อแต่การกระทำสวนทางกันหรอก
“หึ เด็กอวดดีอย่างเธอคงคิดว่าทุกอย่างมันจะเป็นไปอย่างที่เธอคิดละสิ .. ควิดดิชคงเป็นแค่กีฬาเด็กเล่นสำหรับเด็กอย่างเธอ”
“เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ความสามารถครับ .. แต่วันนี้ผมก็คงต้องหวังพึ่งคุณไม่น้อย”
แฮรี่พูดเล่นประกอบกับแทรกเรื่องไว้เป็นปริศนา สเนปเพียงหรี่ตาอ่านความคิดเบื้องหน้า ที่มีประกายบางอย่างไหววูบก่อนมันจะหายไปอย่างรวดเร็วอีกแล้ว ..
สเนปปรายตามอง แม้จะไม่ได้พูดอะไรและทำสีหน้าไม่แยแส แต่ตัวสเนปรู้ดี ว่านั้นคงไม่ใช่คำพูดลอยๆแน่ ตั้งแต่เมื่อวานก็มีบางอย่างแปลกประหลาดและน่าสงสัยเต็มไปหมด .. ถ้าวันนี้จะไม่เกิดเรื่องอะไรเลย คงจะแปลกยิ่งกว่า..
เขาก็ไม่อยากนึกว่าร่างเล็กที่ดูจะไร้น้ำหนัก จะสามารถทำอะไรได้มากกว่าเมื่อวานรึเปล่า.. แต่คงจะไม่ดีหากให้เด็กชายเป็นคนลงมือเสียเอง ..
เมื่อการมาถึงของศาตราจารย์ที่มีแค่ใบหน้าเดียวจากไป เพื่อนสนิทเขาก็เอ่ยปากถามเขาทันที เขาได้เพียงแต่บอกว่า เป็นเรื่องของมัลฟอยที่เขาดึงมาเล่นควิดดิชด้วย และอย่างศาตราจารย์ที่เข้าข้างสลิธีรินอยู่ในสายเลือด คงเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเท่านั้น ..
เสียงกระพือพร้อมพัสดุขนาดใหญ่เด่นสะดุดตา .. เฮ็ดวิกบินมาพร้อมนิมบัสสองพันที่ได้ศาตราจารย์มักกอนนากัลที่ยังคงใจดีไม่มีเปลี่ยน กำลังนั่งลูบเฮ็ดวิกพร้อมส่งรอยยิ้มให้เขา แฮรี่โคลงหัวกลับขอบคุณสำหรับน้ำใจสำหรับที่เป็นคนชวนเขาให้ลงแข่งควิดดิชครั้งนี้…
และเขาก็หาเรื่องเบี่ยงประเด็นของเซเวอร์รัสออกจากเพื่อนสองคนไปได้ เมื่อเขาถามความเป็นมาของควิดดิช จนเฮอร์ไมโอนี่เล่าเป็นฉากๆจากหนังสือควิดดิชหลายสิบเล่มเพื่อการแข่งของเขาภายในวันเดียว ..
สรุปมื้ออาหารจบลงด้วยการเล่าประวัติศาสตร์ควิดดิชตามความสนใจของรอนไป..
แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะทำอะไรกับการถูกสาปในสนามแข่งแน่.. อย่างน้อยเขาก็ไม่อยากทำว่ารู้ทุกอย่าง ตอนแรกก็ไปกำจัดโทรลล์ให้อีกฝ่ายเสียแผนไปแล้ว ถ้ารอบนี้เขาขัด สร้างความไม่พอใจให้จอมมารที่ยังคงไม่ได้สติ คงไม่เป็นผลดีต่อตัวเขาเท่าไหร่
“ไม่ต้องตื่นเต้น แฮรี่ มันจะผ่านไปได้ด้วยดี” เขาไม่ได้ตื่นเต้นที่ตรงนั้นหรอกนะ ก็ปล่อยให้คนอื่นเข้าใจแบบนั้นไป เฟร็ดกับจอร์จดูจะเต็มใจให้กำลังใจเขาด้วยการตบหลังเขาพร้อมกัน สองแฝดยังคงรุนแรงเหมือนเดิม ..
ประตูไม้เปิดออก ทุกคนพร้อมใจกันคร่อมไม้กวาดเพื่อทะยานเข้าสู่สนามแข่ง.. ผู้เล่นวนรอบสนามแข่งเปิดตัวสำหรับเตรียมพร้อมเปิดการแข่งขัน.. แฮรี่ผ่อนคลายท่าทีสบายไปกับสายลมเย็น ยังคงควบคุมไม้กวาดให้ไปตามทิศทางได้อย่างดี
เสียงเชียร์ยังคงตื่นเต้นทุกครั้ง กองเชียร์โบกธงประจำบ้านด้วยสีที่ต่างกัน .. ผ้าพันคอสีแดงเหลืองนอกจากใช้กันความหนาวแล้ว ยังคงเป็นเครื่องมือโบกสะบัดเพื่อเชียร์ได้อีกด้วย ..
ผู้เล่นประจำที่เข้าสู่ตำแหน่ง ซีกเกอร์จะอยู่สูงกว่าผู้เล่นคนอื่น เบื้องหน้าเขาก็เป็นมัลฟอยที่ดูจะสนุกไม่น้อยไปกับการแข่งขัน ..
“ผู้เล่นอยู่ในตำแหน่งขณะมาดามฮูซก้าวลงสู่สนามเพื่อเปิดการแข่งขัน” โฆษกสำหรับบรรยายการแข่งยังคงสดใสไปตามหน้าที่ .. มาดามฮูซอยู่เบื้องล่างพร้อมกับกล่องเก็บอุปกรณ์การแข่งขัน
“ตื่นเต้นมั้ย มัลฟอย .. ไม่ต้องห่วงหรอก กัปตันทีมฉันบอกว่าลงสนามครั้งแรก แค่สองนาทีก็ฟื้นในห้องพยาบาลหลังจากหนึ่งอาทิตย์เต็ม” แฮรี่ไม่ได้ตั้งใจจะยั่วโมโหอีกฝ่ายเท่าไหร่ แต่เห็นท่าทีที่เกร็งของอีกฝ่ายที่ยังไม่ชินกับบรรยากาศการแข่งที่กดดัน เลยได้แต่พูดหาเรื่องให้อีกฝ่ายคลายเครียด
“หุบปากไปเลย พอตเตอร์ ช่วยได้เยอะมากเลย” เดรโกถึงกับต้องกัดฟันพูด ไอใบหน้าแป้นแล้นนั้น วันนี้แหละเขาจะกระชากมันออกด้วยชัยชนะของเขาเอง !
และเหมือนจะได้ผลดีในแบบผิด .. เพราะดันไปกระตุ้นไฟแข่งให้กับมัลฟอยซะแล้ว ก็ดีหน่อย ถ้ามัลฟอยเอาแต่กลัว เขาก็ไม่มีคนแข่งที่สูสีนะสิ
มาดามฮูซเตะกล่องเปิดลูกบลัดเจอร์ขึ้นไป ตามด้วยลูกสนีชที่บินรอบตัวเขาและมัลฟอยเพื่อเรียกร้องความสนใจ ดวงตาสองคู่จับจ้องมันจนหายวับขึ้นเหนือน่านฟ้า
“บลัดเจอร์ขึ้นไปแล้วตามด้วยลูกโกลเด้นสนีช อย่าลืมว่าลูกสนีชมีค่าร้อยห้าสิบแต้มซีกเกอร์ฝ่ายใดจับลูกสนีชได้เมื่อไหร่… จบเกม!”
มาดามก้มลงหยิบลูกควัฟเฟิลเป็นตอนสุดท้าย ลูกสีน้ำตาลเกือบกลมถูกปล่อยขึ้นฟ้า ไม่ทันที่จะประกาศเริ่มการแข่งจากโฆษก แต่ก็คือการเปิดการแข่งตั้งแต่ลูกควิฟเฟิลหลุดออกจากมือของมาดามเรียบร้อย ..
“อย่าเข้าใกล้ฉันเกินความจำเป็นละ มัลฟอย .. อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ผู้เล่นพุ่งตัวทันทีที่เห็นสัญญาณการแข่งเริ่มขึ้น แฮรี่ยังคงพอมีเวลาเอ่ยปากเตือนมัลฟอยบางอย่าง ก่อนจะพุ่งขึ้นสูงเพื่อมองหาลูกสนีชให้พอเป็นพิธี
เดรโกไม่เข้าใจคำเตือนของร่างเล็กเท่าไหร่ .. แต่น้ำเสียงไม่ได้ติดหยอกล้อเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว .. แต่ก็ไม่ถึงขนาดเก็บมาใส่ใจเท่าที่ควร ก่อนจะพุ่งไปอีกทางตามหน้าที่ตัว..
การแข่งเริ่มร้อนไปทั่วทุกมุมของสนาม.. แม้แต่ผู้ชมก็ตื่นเต้นไปกับการแข่งราวกับเป็นผู้เล่นเสียเอง เชสเซอร์สาวผิวสีของกริฟฟินดอร์พุ่งตัวพาลูกควัฟเฟิลลงห่วงได้สิบคะแนนแรก สร้างฐานกำลังใจให้กับกริฟฟินดอร์
แต่มีสายตาหลายคู่จับจ้องไปที่ร่างเล็กที่กำลังสบายใจ ราวกับไม่รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเอง..
มีเพียงในใจของแฮรี่เท่านั้น ที่โลดแล่นไปกับการล่องลอยอยู่กลางสนามแข่งที่เร้าร้อน..
สเนปยังคงครุ่นคิดไปกับคำพูดของเด็กชายด้านบน … ชำเลืองไปเห็นคนที่น่าสงสัยทำปากงึมงำจับจ้องเด็กชายไม่ต่างอะไรกับเขา ทั้งทีเด็กชายก็เอาแต่บินลอยไปทั่ว
ดวงตาสีดำหรี่ลงอย่างมุ่งร้าย มองกลับไปหาเด็กชายตัวยุ่งที่หาเรื่องให้เขาอีกแล้ว ..
ให้ตายเถอะ.. เจ้าเด็กนี้จะรู้มากไปไหนเนี่ย..
ถ้าเขาไม่จับเด็กนี้มาเปิดปากพูดให้ได้..
คงเป็นเขาเองที่ต้องลงแดงตายก่อนเป็นแน่..
ตอนน้องใจร้อน ก็มีคนใจเย็น
พอน้องใจเย็นสงบเสงี่ยม ก็มีก่อเรื่องให้
เรามาดูพี่เดรกับป๋าจะจัดการยังไงกับน้องดี
น้องไม่ใช่จัดการง่ายๆ แต่ก็เหมือนง่าย?
อยู่ที่น้องจะยอมรึเปล่าแค่นั้นเอง
พออิงจากเรื่องหลักเนื้อเรื่องจะเดินเร็วมาก
เพราะงั้นน่าจะมาได้ทุกวัน ไม่ต้องทนรอ5555
เราดูท่าแล้วว่ามันคงไม่จบเร็วแน่
อาจจะตามทามไลม์เรื่องเลย
พอๆกับอีกนิยายที่ค่อยๆเปลี่ยน ;_;
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น