END พ่อบ้านใจกล้า [BC]

ตอนที่ 29 : หนีจนได้เรื่อง

อีกหนึ่งอาทิตย์มีนาก็จะสอบปิดเทอมใหญ่ของมอสามเจ้าตัวดูจะตื่นเต้นเอามากๆแต่ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะจะได้ขึ้นมอปลายหรอกนะแต่ตื่นเต้นเพราะพักร้อนตอนปิดเทอมต่างหาก

"ปิดเทอมนี้..ที่ไหนดีจ้า" แอนนาเพื่อนสาวที่มีความมั่นหน้าที่สุดในกลุ่มเรื่อง "ผู้" นี่ต้องยกให้เธอนอกจากจะสวย เอ็กซ์แล้วบ้านรวยอีกต่างหาก

"บ้านพักตากอากาศของป๊ามีนาม้ะ" เกลเสนอเพราะดูที่นั้นปลอดคนดีจะเสียงดังแค่ไหนก็ไม่มีใครว่า

"ไม่เอาอ่ะ แกก็รู้ว่าป๊ามันดุยิ่งกว่าอะไร"

"เห้ยๆ พูดดีๆหน่อยป๊าฉันไม่ใช่หมานะ" มีนารีบแย้ง ที่ต่อหน้าน้ำทิพย์ทะเลาะกันแทบตายแต่พออยู่นอกบ้านใครจะมาแตะต้องป๊าเธอไม่ได้เด็ดขาด

"ก็มันจริงหนิ ป๊าแกแม่งโหด" แอนนาว่า

"แล้วเราจะไปไหนกันดีล่ะ" พรีมผู้ที่เรียบร้อยสุดในกลุ่มเอ่ยถาม

ทั้งสี่คนนั่งคิดเอาเป็นเอาตายอย่างกับว่ามันจะออกข้อสอบยังไงยังงั้นระหว่างที่ทุกคนคิดอยู่นั้นแอนนาเจ้าแม่ปาร์ตี้ของกลุ่มก็ดีดนิ้วเสียงดัง

"ฉันรู้แล้วว่าเราจะไปฉลองที่ไหนกัน"

มีนา พรีมและเกลมองแอนนาเป็นตาเดียวเพราะถ้าเพื่อนของเธอทำหน้าแบบนี้แสดงว่าต้องมีที่เด็ดๆแน่นอนเมื่อตกลงกันได้เรื่องสถานที่ต่อไปก็เหลือแค่ขออนุญาตพ่อกับแม่ของแต่ละคนเท่านั้น

น้ำทิพย์มารับมีนาตามปกติแต่เธอรู้สึกว่าวันนี้ลูกสาวจอมแสบของเธอทำตัวแปลกๆไม่กัดไม่แขวะหรือหาเรื่องเธอเหมือนอย่างวันอื่นๆ แต่เธอว่ามันก็ดีไปอีกแบบเพราะเข็ดการกับนอนนอกห้องบ่อยๆ

"ไม่ต้องป๊า เดี๋ยวมีนาลงไปรับมาวินเอง" 

มีนารีบบอกเมื่อเห็นน้ำทิพย์ปลดเข็มขัดแต่น้ำทิพย์ก็ไม่ว่าอะไรรอไม่นานทั้งสองก็ขึ้นมาบนรถมีนาก็ยังนั่งเงียบเหมือนเดิมไม่พูดอะไรตั้งแต่ขึ้นรถมาจนมาถึงบ้าน

ไม่ใช่น้ำทิพย์ที่แปลกใจศิรินเองก็แปลกใจเหมือนกันที่วันนี้สองพ่อลูกไม่ปะทะคารมกันเหมือนวันอื่นๆ แต่ในความคิดของเธอก็คิดว่าดีแล้วจะได้เงียบหูบ้างและจะไม่เหนื่อยที่ต้องคอยห้ามเมื่อทานข้าวดูละครหลังข่าวจบทุกคนก็แยกย้ายซึ่งศิรินต้องอุ้มมาวินขึ้นห้องจังหวะที่เดินของจากห้องมาวินก็เจอมีนา

"มีอะไรหรือเปล่าลูก" มีนาดึงศิรินเข้ามาในห้องของเธอ

"เอ่อ..หม่ามี๊คะ..คือ"

"เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้มีนาทำตัวแปลกๆนะ"

"คือ..มีนาอยากจะขอ.." ศิรินมองลูกสาวที่อ้ำอึ้งไม่ยอมพูดสักที

"ถ้าไม่พูดแม่จะไปนอนแล้วนะ"

"เดี๋ยวค่ะ มีนาอยากจะขอไปฉลองกับเพื่อนหลังปิดเทอม..จะได้ไหมคะ" ท้ายประโยคเธอพูดเสียงเบาคลายจะให้ตัวเองได้ยินเพียงคนเดียว

"อ๋อ ที่ทำตัวแปลกๆเมื่อตอนเย็นเพราะเรื่องนี้นี่เอง"

"แล้ว..หม่ามี๊..อนุญาตไหมคะ" ถามเสร็จก็ก้มหน้าลงกลัวว่าศิรินจะปฏิเสธ

"จะไปก็ไปแต่ต้องดูแลตัวเอง..ว่าแต่จะไปที่ไหนแล้วไปกับเพื่อนคนไหนบ้าง มีผู้ชายหรือเปล่า" ศิรินเผลอถามออกไปซะหลายคำถามแต่มีนาก็ไม่ได้สนใจแค่ศิรินอนุญาตก็พอแล้ว

"บ้านพักส่วนตัวที่หัวหินของพ่อแอนนาค่ะ ไม่มีผู้ชาย..มีแค่มีนา พรีม แอนนาและก็เกลค่ะ"

"เดี๋ยวแม่จะโทรเช็คกับพ่อแอนนาว่าไปจริงหรือเปล่า"

"ได้เลยค่ะ ขอบคุณนะคะหม่ามี๊ที่อนุญาต" เด็กสาวสวมกอดคนเป็นแม่และหอมแก้มทั้งสองข้าง ศิรินเองก็หอมหน้าผากลูกและขอตัวไปนอนเธอว่าจะมาบอกน้ำทิพย์แต่อีกคนน่าจะเหนื่อยจากงานเลยหลับไปก่อน เธอเลยว่าจะบอกพรุ่งนี้

วันนี้มีนานึกครึ้มอะไรไม่รู้มาช่วยศิรินจัดโต๊ะอาหารระหว่างที่น้ำทิพย์และมาวินกำลังอาบน้ำกันอยู่แต่ศิรินพอจะเดาออกว่าลูกสาวจอมเจ้าเล่ห์คนนี้ก็แค่อยากจะเอาใจเพราะกลัวเธอจะเปลี่ยนใจเรื่องไปเที่ยวเลยทำตัวเป็นเด็กดีเอาอกเอาใจ

"มาเอาใจแบบนี้กลัวไม่ได้เที่ยวหรือไง"

"อย่ามองมีนาด้วยสายตาแบบนั้นสิคะ" ศิรินอมยิ้มและส่ายหน้าเบาๆ

"จริงสิ แม่ยังไม่ได้บอกป๊าเราเลยนะ"

"ไม่ต้องบอกหรอกค่ะเพราะการตัดสินใจของมี๊ใหญ่สุดอยู่แล้ว"

มีนาว่าอย่างมั่นใจเธออยากจะให้ปิดเทอมเร็วๆซะแล้วสิอยากจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆโดยไม่มีผู้ปกครองมาคลุมมันคงจะสนุกสุดเหวี่ยงน่าดูและดูเหมือนว่าทุกอย่างมันกำลังไปได้สวย แต่ทว่า...

"ป๊าไม่อนุญาต" 

เสียงเข้มของน้ำทิพย์ที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังทำเอามีนาหน้าเจื่อนเธอละไม่ชอบโทนเสียงนี้ของน้ำทิพย์เอาซะเลยมันน่ากลัวมากเลยแหละ น่ากลัวกว่าที่เขาตะโกนเรียกชื่อเธอเพราะโดนแกล้งเสียอีก

"แต่หม่ามี๊อนุญาตแล้ว"

"ป๊าไม่อนุญาต..ใครในนี้ก็ขัดไม่ได้ เข้าใจไหมคะ" น้ำทิพย์ยังพูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัวแต่รอยยิ้มท้ายประโยคไม่ได้ช่วยทำให้ความน่ากลัวนั้นลดน้อยลงไปเลย

การที่หลายคนคิดว่าศิรินใหญ่ที่สุดในบ้านก็ไม่ใช่เรื่องผิดเพราะนั้นคือความจริงแต่บ้างเรื่องก็ไม่ใช่เสมอไปอย่างเช่นเรื่องของมีนาการตัดสินใจของศิรินถือเป็นโมฆะไปในทันทีที่น้ำทิพย์เอ่ยบอกว่าไม่อนุญาต ลูกสาวจอมแสบแทบจะไม่เป็นอันทานข้าวเดินคอตกกลับห้องของตัวเองไปทันทีซึ่งน้ำทิพย์ก็ดูจะไม่ใจอ่อนเลยด้วยซ้ำ

"บี.."

"จะมาพูดเรื่องมีนาหรอคะ" น้ำทิพย์ถามอย่างรู้ทันเมื่อมือบางของภรรยานวดที่ต้นแขนพร้อมเรียกชื่อแผ่วเบากว่าปกติ

"ให้ลูกไปเถอะนะ นี่ก็ปิดเทอมใหญ่อยู่บ้านเฉยๆมีนาคงจะเบื่อ"

น้ำทิพย์ละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะที่เธอหอบมาทำที่บ้านก่อนจะดึงตัวคนรักมานั่งบนตักริมฝีปากคลี่ยิ้มบางๆให้ศิรินคนตัวเล็กก็ใจชื่นขึ้นมาคิดว่าน่าจะมีหวัง

"ยังไงบีก็ไม่เปลี่ยนใจค่ะ"

"แต่บีคะ.."

"เทอมที่แล้วบียอมตามใจให้มีนาเที่ยวเพราะคิดว่าลูกจะได้ผ่อนคลายจากการเรียน.." ศิรินฟังน้ำทิพย์อย่างตั้งใจ

"แต่มีนาก็เอาแต่เที่ยวเล่นไม่ใส่ใจการเรียน แล้วเป็นไงคะ..เกรดมีนารั้งท้ายเพื่อนทั้งห้อง.." ศิรินไม่เถียงอะไรเลยเพราะที่น้ำทิพย์พูดมันก็มีเหตุผล

"ไม่ใช่ว่าบีอยากจะกดดันลูกนะ..แต่ผลการเรียนมีนามันต่ำมากจริงๆ ถ้าขืนมีนายังเป็นแบบนี้มีหวังมอสี่ลูกเราเรียนไม่รอดแน่ๆ"

"ให้ลูกเที่ยวก่อนไม่ได้หรอคะ พอลูกกลับมาเราค่อย..."

"บีตัดสินใจไปแล้วค่ะคริส" คนบนตักทำหน้ามุ้ยออกมาอย่างไม่รู้ตัว

"นอนกันดีกว่าเนอะ บีง่วงแล้ว"

น้ำทิพย์พาศิรินมานอนเธอหอมแก้มและกู๊ดไนท์คิสอย่างที่ทำประจำและสวมกอดคนรักไว้ ศิรินถอนหายใจเมื่อเธอช่วยพูดแล้วไม่เป็นผลก็คงต้องตามใจน้ำทิพย์ สามีว่าไงภรรยาก็ว่างั้น

นี่ก็ผ่านมาหลายวันมีนาทั้งเอาใจน้ำทิพย์สารพัดหวังว่าเขาจะใจอ่อนแต่ก็ไม่เป็นผลน้ำทิพย์ใจแข็งกว่าที่คิดแม้ว่าศิรินจะช่วยพูดช่วยอ้อนก็ตาม เพื่อนๆก็เร่งเร้าว่ายังไงมีนาก็ต้องไปให้ได้เพราะพรีมเพื่อนที่สนิทที่สุดรู้ว่าน้ำทิพย์ไม่ยอมให้มีนาไปเธอก็จะไม่ไปด้วย ทุกคนเลยกดดันมีนาว่าถ้ามีนาไม่ไปทริปนี้ก็ต้องล่ม

"เฮ้อ.." รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอถอนหายใจ

"ยังขอป๊าไม่ได้อีกหรอ"

"ขอได้จะมานั่งทำหน้าแบบนี้ไหมล่ะ" มีนาหันไปทำงอใส่พรีม

"ให้เราช่วยพูดให้ไหม..หรือว่าให้พอเราช่วยก็ได้" มีนามองหน้าพรีมอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ว่ามันจะสำเร็จก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกรอบ

"คงไม่ได้ผลหรอก ขนาดมี๊อ้อนป๊าไปตั้งหลายรอบยังไม่ได้ผลเลย"

"งี้ก็หมดสนุกกันน่ะสิ"

"ไม่หรอกน่า ขาดแค่เราคนเดียวเอง"

"ไม่รู้แหละ..มีนาไม่ไปเราก็ไม่ไป" พรีมยืนยันเสียงแข็งเล่นเอามีนาหนักใจไม่น้อยเพราะถ้าพรีมจะไม่ไปอีกคน แอนนาและเกลได้มาวีนเธอเป็นแน่

ตลอดทางกลับบ้านมีนาไม่คุยอะไรกับน้ำทิพย์เลยเธอถามอะไรก็ไม่ตอบและยังคว้าหูฟังมาเสียบหูและเปิดเพลงเสียงดังจนเสียงมันลอดออกมาพอให้น้ำทิพย์ได้ยินว่าลูกสาวคงจะประชดเธอ แต่เธอก็จะไม่ยอมใจอ่อนจนมาถึงบ้านมีนาก็เดินลงไปสวัสดีศิรินก็เข้าไปบ้านเลย ไม่อยู่พูดคุยหรือหยอกเหมือนเคยร่างบางมองหน้าน้ำทิพย์แต่ร่างสูงก็เพียงยิ้มให้เท่านั้น

ถึงเวลาอาหารเย็นมีนาก็ไม่ยอมลงมาแม้จะให้แม่บ้านขึ้นไปตามแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมมาเปิดประตูไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับจนศิรินเดินขึ้นมาตามก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาเช่นกันเธอเลยขอกุญแจมาไขเข้าไป เห็นมีนานอนเอาหูฟังยัดหูเป็นเหตุที่ทำให้เธอไม่ได้ยิน

"ทำไมไม่ลงไปทานข้าวคะ" ศิรินถอดหูฟังออก

"มีนาไม่หิวค่ะ"

"แต่ป๊ารอทานข้าวอยู่นะ"

"ป๊าเขาสนใจมีนาด้วยหรอคะ" เธอว่าอย่างน้อยใจศิรินเลยนั่งลงข้างๆ

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ที่ป๊าเขาทำก็เพราะว่าเขามีเหตุผลนะ.." ศิรินเอาน้ำเย็นเข้าลูบ "เลิกงอนป๊าและลงไปทานข้าวได้แล้ว"

"ไม่ค่ะ มีนาไม่เข้าใจว่าการไปเที่ยวแค่สองสามวันทำไมป๊าไม่อนุญาตที่เทอมที่แล้วป๊ายังอนุญาตเลย"

"มีนา.."

"ถ้าหม่ามี๊ช่วยอะไรไม่ได้ก็ออกไปเถอะค่ะ" 

เด็กสาวดึงผ้าห่มมาคลุมโปงและไม่ฟังสิ่งที่ศิรินพูดเลยคนเป็นแม่ก็หนักใจพอๆกันไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องยอมเดินออกจากห้องไปเธอคิดว่าให้มีนาอยู่กับตัวเองสักพักก็น่าจะดีขึ้น

แต่เหมือนจะคิดผิดเพราะมีนาไม่ยอมมาทานข้าวเลยนี่ก็สองวันแล้วแถมน้ำทิพย์ถามอะไรก็ไม่ตอบวันนี้เธอก็แอบไปเดินสยามโดยไม่บอกและปล่อยให้น้ำทิพย์รออยู่หน้าโรงเรียน ทำให้น้ำทิพย์โมโหมากพอกลับบ้านศิรินก็บอกว่ามีนายังไม่กลับเธอออกมายืนรอด้วยความเป็นห่วงเพราะนี่ก็จะสองทุ่มแล้วมีนายังไม่กลับ จนแท็กซี่เคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน

"ไปไหนมา!" 

มีนายกมือไหว้และเดินผ่านไปโดยไม่ตอบคำถามจนน้ำทิพย์ต้องรั้งไว้

"ป๊าถามไม่ได้ยินหรือไง"

"ไปเดินสยามกับพรีม"

"แล้วทำไมไม่บอกก่อนรู้ไหมว่าคนอื่นเขาเป็นห่วง" น้ำทิพย์เสียงดังใส่จนศิรินต้องเดินออกมาดู

"ขอโทษค่ะ มีนาไปได้ยังคะ" 

"นี่เราจะประชดไปถึงไหน" 

มีนามองหน้าน้ำทิพย์ด้วยสีหน้าเรียบเฉยมันบีบหัวใจน้ำทิพย์เป็นอย่างมากเธอไม่ชอบเอาซะเลยเวลาลูกมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ไม่มีพ่อแม่คนไหนชอบที่ลูกทำตัวหมางเมินใส่หรอก

"ขอตัวนะคะ"

"เดี๋ยวมีนา!"

"บีคะ" 

ศิรินเดินเข้าห้ามน้ำทิพย์เพราะไม่นั้นคนรักของเธอได้เดินตามมีนาที่หนีขึ้นห้องไปและไปทะเลาะกันต่อ ร่างสูงยกมือลูบหน้าของตัวเองอย่างเหนื่อยหน่ายพึ่งจะรู้ว่ายิ่งลูกโตเท่าไหร่ยิ่งเหนื่อย ยิ่งช่วงนี้มีนาอยู่ในช่วงวัยอยากรู้อยากลองด้วยไม่ว่าเธอจะพูดอะไรลูกก็ไม่ฟัง

Anna : ตกลงยังไงไปหรือไม่ไปฉันขอพ่อเรื่องสถานที่ได้แล้วนะ

Gail : ป๊ามันโหดขนาดนั้นคงให้ไปหรอก

Anna : ถ้ามันไม่ไปยัยพรีมก็ไม่ยอมไป ทำไงดีว่ะเกล

Gail : แกก็ลองไปขออนุญาตป๊ามันดูสิ5555

Anna : ใครจะกล้า!

Meena'J : ไม่ให้ก็จะหนี! แล้วเจอกัน

จากวันนั้นจนถึงวันสอบวันสุดท้ายมีนาก็ไม่คุยกับน้ำทิพย์เลยเวลาไปโรงเรียนเธอจะให้มาวินมานั่งข้างคนขับแทนและเธอก็ไปนั่งด้านหลังหยิบหูฟังมาใส่และเปิดเพลงเสียงดังหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามหรือคุยกับน้ำทิพย์ การที่ลูกเมินมันก็ใจเสียไม่น้อยแต่จะให้ยังไงได้ล่ะ ที่เธอทำไปเธอมีเหตุผลเพียงแค่ไม่มีจังหวะจะได้อธิบายก็มีนาเล่นไม่ฟังอะไรเลย

"บี คริสว่าให้ลูกไปเถอะนะ"

ศิรินลองเอ่ยขอน้ำทิพย์อีกครั้งเธอเองก็ไม่ชอบเหมือนกันที่สองคนเอาแต่เมินใส่กันไม่พูดกัน คนกลางอย่างเธอก็อึดอัดไม่รู้ว่าควรทำยังไง น้ำทิพย์ถอนหายใจออกมาเบาๆ

"บีก็จะบอกลูกหลายทีแล้ว แต่ลูกไม่ฟัง"

"นั้นเดี๋ยวคริสไปบอกมีนาเอง ลูกต้องดีใจแน่ๆ"

"ไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ วันนี้ลูกคงเหนื่อย"

ศิรินพยักหน้าเธอโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกกว่าน้ำทิพย์จะใจอ่อนเธออยากจะไปบอกมีนาซะตอนนี้แต่ก็อย่างที่น้ำทิพย์บอกลูกพึ่งสอบมาก็อาจจะเหนื่อยและอยากพักผ่อน

เช้านี้ศิรินและน้ำทิพย์รอบอกข่าวดีกับมีนาแต่รอเจ้าตัวลงมาทานข้าวก็ไร้วี่แววเพราะปกติมีนาไม่เคยตื่นสายถึงจะเป็นวันหยุดก็ตามหรือบางทีอาจจะเหนื่อยศิรินเลยอาสาขึ้นมาปลุกแทนเคาะห้องอยู่นานก็ไม่มีใครเปิด มือบางไขลูกบิดเข้าไปก่อนจะยิ้มและส่ายหน้าลูกสาวตัวดีนอนคลุมโปงอยู่ พอเปิดผ้าห่มออกศิรินกับขมวดคิ้วเพราะมีแต่หมอนข้าง

"มีนาลูก อยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า"

ศิรินเคาะประตูห้องน้ำแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร เธอเลยลองไขเข้าไปดูก็ไม่เจอเริ่มทำให้เธอใจคอไม่ดีเธอหามีนาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ แต่พอเปิดตู้เสื้อผ้าเท่านั้นแหละ

น้ำทิพย์นั่งทานข้าวและคุยกับมาวินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันอยู่พอเห็นศิรินเดินลงมาแต่กลับไม่เห็นมีนาเธอเลยคิดว่าลูกคงไม่อยากเจอหน้าเธอ

"นี่มีนาไม่ยอมลงมาทานข้าวหรอคะ"

"คือ..มีนา"

"มีอะไรหรือเปล่าคะคริส" เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของคนรัก

"มีนาหนีไปแล้วค่ะบี"

"ว่าไงนะ!"

น้ำทิพย์นั่งแทบไม่ติดพอศิรินบอกว่ามีนาจะไปที่ไหนเธอก็โทรหาลูกทันทีแต่มีนาปิดเครื่องโทรหาเพื่อนของมีนาทุกคนก็ติดต่อไม่ได้รู้ทันทีว่ามีนาต้องสั่งแน่นอน เธอเลยโทรหาพ่อของแอนนาเจ้าของสถานที่แต่ก็ติดต่อไม่ได้เธอรู้แค่ว่าทั้งหมดไปหัวหินแต่ไม่รู้ว่าบ้านพักส่วนตัวมันอยู่ส่วนไหนของหัวหินน่ะสิ

"มีนาน่ะมีนา"

"ใจเย็นๆนะบี ถึงยังไงที่นั้นก็เป็นบ้านพักส่วนตัวคงไม่อันตรายอะไรหรอก"

"แต่มีนาก็ไม่ควรหนีไปแบบนี้ บีจะไปตามลูกกลับบ้าน"

ศิรินรีบเข้าไปรั้งแขนน้ำทิพย์ไว้เพราะรู้ว่าต่อให้น้ำทิพย์ออกไปตอนนี้ก็ไม่รู้อยู่ดีว่ามีนาอยู่ที่ไหน ถึงจะรู้แต่เธอว่ามันจะทำทั้งสองยิ่งทะเลาะกันเข้าไปอีก

"มีนาไปแค่สามวันเอง ไว้ลูกกลับเราค่อยคุยกับลูกนะ" เธอยอมทำตามที่ศิรินบอก

ทั้งสี่สาวพอมาถึงที่พักก็ไม่รอช้ารีบเปลี่ยนชุดว่ายน้ำและลงไปเล่นน้ำทะเลกันที่นี่มีทุกอย่างพร้อมเพราะแอนนาบอกให้ลูกน้องพ่อจัดเตรียมไว้ให้และยังบอกอีกว่าไม่ต้องการคนดูแล พวกเธอดูแลกันได้ถ้าต้องการใช้เมื่อไหร่จะเรียก

"แกนี่ใจเด็ดว่ะ หนีป๊ามาเที่ยว" แอนนาเอ่ยแซว

"เลิกพูดถึงป๊าได้ป่ะถ้าไม่อยากให้ทริปนี้กร่อย"

"จะว่าไปมีแต่พวกเรามันดูเงียบๆยังไงไม่รู้ว่ะ" เกลว่าเพราะบริเวณนี้ปลอดคนมีแค่พวกเธอสี่คนเอง

"ไม่ต้องห่วงฉันมีเซอร์ไพร์" 

ทุกคนหันไปมองแอนนารอยยิ้มนั้นบอกว่ากำลังจะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้นแต่เรื่องอะไรน่ะหรอไม่รู้หรอกรู้แค่ว่ามันต้องสนุกแน่ๆ เมื่อเล่นน้ำเสร็จก็พากันกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมหาอะไรยัดท้อง

"มีนาโทรบอกป๊าบีหน่อยไหม" 

พรีมเอ่ยถามเพราะเธอคิดว่าควรจะบอกที่จริงน้ำทิพย์จะโทรถามเฌอมาลย์ก็ได้แต่พ่อและแม่ของพรีมไปต่างประเทศเธอรู้ว่าน้ำทิพย์คงติดต่อไม่ได้แน่ๆ

"ไม่อ่ะ แล้วพรีมก็ห้ามโทรไปบอกป๊าเรา ไม่นั้นเราจะโกรธพรีม" พรีมพยักหน้าน้อยๆ

"คุยไรกันว่ะ มาช่วยยกของหน่อยดิ!" เจ้าของบ้านตะโกนมาบอก

มีนาออกมาช่วยเพื่อนที่ยกกล่องโฟมอันแสนจะหนักเธอแอบสงสัยว่าข้างในมันมีอะไรอยู่ถึงได้หนักขนาดนี้พอวางลงเธอก็เปิดดู เบียร์หลายกระป๋องนอนแช่น้ำแข็งอยู่

"มีของพวกนี้ด้วยหรอ"

"สุดยอดว่ะแอนนา ไหนขอลองหน่อยดิ" เกลหยิบมันขึ้นมาแต่มีนาก็แย่งไป

"มันจะดีหรอว่ะ ถ้าพ่อแม่พวกเรารู้ได้โดนด่าแน่"

"นี่แกกลัวป๊าแกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่" แต่เพราะเธอยังเคืองน้ำทิพย์อยู่ทำให้มันจี้ใจนัก

"กลัวที่ไหน ฉันหมายถึงพ่อแม่ของพรีมต่างหาก"

"เอามานี่ ใครไม่กินแต่ฉันจะกินอยากจะรู้ว่ารสชาติมันจะเป็นยังไง" เกลแย่งมาพร้อมเปิดและดื่ม "แค่กๆ หืม..ขมเป็นบ้า"

เกลที่อยากรู้อยากลองก็ค่อยๆจิบไปจนหมดกระป๋องแต่พอกระป๋องที่สองก็เริ่มจะคล่องคอมากขึ้นแต่แอนนานี่สบายเธอเข้าผับบ่อยเพราะเพื่อนพ่อเธอเป็นเจ้าของที่นั้น ทุกคนรู้ดีว่าแอนนามันสายเที่ยวแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผลการเรียนของเธอเสียซึ่งทุกคนก็นับถือ

"มีนาไม่ลองหน่อยหรอ"

"ไม่ล่ะ ฉันมาเที่ยวไม่ได้มาเมา"

"กลัวป๊าด่าก็บอกมาเถอะ ป๊อดว่ะ" แอลกอฮอล์เข้าปากที่ไรคำพูดที่พูดออกมามักจะไม่ได้ไตร่ตรอง

"ไม่ได้ป๊อดเว้ย!"

"ไม่ป๊อดก็แดก" แอนนายื่นกระป๋องเบียร์ให้มีนาแต่พรีมที่นั่งข้างๆกับส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าอย่างรับมันเด็ดขาดแต่มีนาก็ต้องรับเมื่อได้ยินประโยคที่หลุดออกจากปากเกล

"ไม่แดกก็แปลว่ากลัวป๊า อ่อนว่ะมีนา"

มีนารับมันมาดื่มจนหมดแน่นอนมีกระป๋องแรกก็ย่อมมีกระป๋องที่สองตามมาตอนนี้ทั้งสามคนเริ่มพูดไม่รู้เรื่องจะลุกยังไม่ไหวกระป๋องเบียร์เกลื่อนกลาดไปหมด จะมีก็แต่พรีมนี่แหละที่มีสติสุดเธอเขย่าตัวมีนาแต่เหมือนว่าอีกคนจะไม่รู้สึกตัวแล้ว พรีมเลยพยุงมีนาไปที่ห้องซึ่งบ้านของแอนนาก็มีห้องสามห้องเธอนอนกับมีนาส่วนเกลและแอนนานอนด้วยกัน 

"มีนา ไหวไหม"

คนเมาส่งเสียงครางในลำคอเท่านั้นพวงแก้มที่แดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้พรีมส่ายหน้าก่อนจะไปหาผ้ามาเช็ดหน้าให้ระหว่างที่เช็ดอยู่ มือมีนาก็ปัดป่ายไปมาอย่างรำคาญ

"อยู่นิ่งๆสิ เราเช็ดตัวให้ไม่ถนัดนะ"

"อื้อออ.."

"ว้าย.."

มีนาดึงพรีมเข้ามากอดเพราะคิดว่าเป็นหมอนข้างใบหน้าของเธออยู่ห่างจากมีนาเพียงแค่กระดาษกั้นไม่รู้ทำไมหน้าเธอถึงร้อนผ่าวแทบจะลืมวิธีการหายใจไปเลย แต่พอตั้งสติได้นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มองหน้ามีนาใกล้ๆ ไม่รู้อะไรสั่งให้เธอทำในสิ่งที่เพื่อนไม่ควรปฏิบัติต่อกันริมฝีปากของเธอแนบชิดกับส่วนเดียวกันของมีนา แต่ไม่ได้มีการลุกล้ำก่อนที่พรีมจะถอนจูบออกผละตัวออกจากตัวมีนา

วันนี้เป็นวันที่สองกว่าทุกคนจะตื่นก็ปาไปเกือบบ่ายตื่นมาก็บ่นปวดหัวเพราะอาการแฮงแต่คนที่ไม่แฮงอย่างพรีมเธอลองหาในกูเกิลดูว่ามีอะไรพอทำให้หายแฮงได้บ้าง ก็จัดมาให้เพื่อนทานให้หมดกว่าจะกลับมาเหมือนเดิมตอนนี้ก็บ่ายสองแล้วพวกเธอก็พากันมาว่ายน้ำที่สระ เพราะออกไปเล่นที่ทะเลตอนนี้ได้ดำกันพอดี

"พรีมทาครีมให้เราหน่อยสิ" ถึงจะอยู่ในร่มแต่ลมทะเลก็ทำให้ผิวเธอเสียได้

"ดะ ได้สิ" แต่พรีมรู้สึกประหม่าเพราะเรื่องเมื่อคืน

"มีแรงหรือเปล่าเนี่ย ถูแบบนั้นครีมมันจะซึมได้ยังไง" มีนาว่าเพราะพรีมลูบหลังเธออย่างมดไต่เพราะอาการประหม่าและภาพที่เธอจูบมีนาเมื่อคืนมันตามมาหลอกหลอน

กว่าจะทาให้เสร็จก็ใช้เวลานานมีนารู้สึกว่าเพื่อนของเธอทำตัวแปลกหรือว่าจะนอนน้อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรลงไปว่ายน้ำกับแอนนาและเกลต่อ เล่นอยู่สักพักก็เห็นว่าพรีมไม่ยอมตามมาเธอและเพื่อนๆก็กระซิบกระซาบกัน

"เห้ย มีนา เกลปล่อยเราลงนะ" มีนาและเกลที่อุ้มเธอโดยมีนาสอดมือที่หน้าอกส่วนเกลก็จับขาไว้

"แน่ใจนะว่าให้เราปล่อย"

"อื้ม"

"เกล"

ทั้งสองโยนพรีมลงในสระน้ำโดยที่เจ้าตัวไม่ทันจะตั้งตัวแต่ดีที่พรีมว่ายน้ำเป็นไม่นั้นเธอได้สำลักน้ำแน่ๆ เสียงหัวเราะของเพื่อนทำให้คนโดนแกล้งมุ้ยหน้าไม่พอใจ

"โอ๋ๆ รักหรอกจึงหยอกเล่น" มีนาโดดลงมาหาพรีมก่อนจะยกมือบีบแก้ใเพื่อนเพียงสัมผัสของมีนาก็ทำให้เธอหายโกรธ

"นี่ถ้าไม่รู้จักแกสองคนนึกว่าคนเป็นแฟนกำลังง้อกันอยู่" แอนนาว่าทำให้พรีมหน้าแดง

"หรือว่าพวกแกจะเบี้ยนว่ะ" เกลเอ่ยเสริม

"ถ้าใช่แล้วจะทำไม ใช่ไหมจ้ะที่รัก" มีนาก็เล่นไปกับคำแซวของเพื่อนรอยยิ้มหวานๆนั่น ทำเอาคนฟังใจสั่น

"พูดมาขนาดนี้ไปจูบโชว์เลยล่ะ" แอนนาเอ่ยท้า มีนาชะงักไปก่อนจะมองหน้าพรีมที่อึ้งไปเหมือนกัน

"อ่อนๆอย่างมีนามันไม่กล้าหรอก"

"พูดให้ดีๆ พวกมึงจับตาดูว่ากูไม่ได้อ่อน"

มีนาหันมาหาพรีมที่มีสีหน้าตกใจก่อนที่เธอจะค่อยจับใบหน้าของเพื่อนไว้อีกสองคนก็ลุ้นว่ามีนาจะทำจริงๆหรือเปล่าเพราะพวกเธอแค่ล้อขำๆเท่านั้น

"หลับตา" มีนาเอ่ยบอกแต่พรีมก็ยังมองหน้าเธออยู่ "เราบอกให้หลับตาไง" เธอรีบทำตามก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสที่ริมฝีปากมันละมุนอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าเธอโดนเอาคืนมือบางบีบที่ไหล่มีนาเพราะเธอกำลังจะหายใจไม่ออก

แอนนาและเกลอ้าปากค้างถ้าไม่ติดว่าอยู่ในสระว่ายน้ำพวกเธอจะหยิบมือถือมาถ่ายรูปรัวๆ มีนาหันไปยักคิ้วให้อย่างมีชัยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้พรีมหน้าแดงจนรามไปทั่วทั้งตัว

"เชื่อยังว่ากูไม่ได้อ่อน"

เล่นน้ำกันเสร็จทั้งสี่ก็หาอะไรทานเหมือนเดิมและพักผ่อนเก็บแรงไว้สำหรับปาร์ตี้คืนนี้แน่นอนว่าต้องมีของมึนเมาซึ่งมีนาที่ค้านไปเมื่อวานตอนนี้ก็กลับไม่ว่าอะไร เพราะด้วยความอยากลองและอยากจะสนุกแต่ตอนนี้เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นแอนนาและเกลเดินออกมาเห็นมีนานั่งดูทีวีอยู่ก็ปรี่เข้ามาถาม

"ถามจริง เมื่อกี้จูบจริงป่ะว่ะ" แอนนาถาม

"คิดว่าไงล่ะ"

"แกก็บ้าจี้..ว่าแต่ตอนจูบคิดอะไรอยู่ว่ะ จูบซะนานเลย"

ทั้งสองรอฟังคำตอบจะว่าสองคนก็ไม่ใช่สิเพราะพรีมที่แอบฟังอยู่ก็ลุ้นว่ามีนาจะตอบยังไงเธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตอนนั้นมีนาคิดอะไรอยู่

"ก็ไม่ได้คิดอะไร ก็แค่ปากแตะปากป่ะว่ะ"

"จะว่าไปถ้ามึงสองคนเป็นแฟนกันก็เหมาะดีนะ" เกลว่า

"เพ้อล่ะ เพื่อนกันป่ะว่ะ" มีนาเอ่ยบอกและบอกให้เกลเลิกพูดเธอกลัวพรีมจะมาได้ยินและกลัวว่าเพื่อนของเธอจะไม่โอเคหากโดนล้อ กลัวว่าพรีมจะตีตัวออกห่าง

"ถามคนโดนจูบดีกว่ารู้สึกยังไง" แอนนาเอ่ยบอกเมื่อเห็นพรีมเดินออกจากห้องมา

"มองเราทำไมหรอ" พรีมแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"เปล่า แค่อยากรู้ว่าตอนโดนมีนาจูบรู้สึกยังไงบ้าง" เธอหันไปมองมีนาซึ่งเขาก็มองเธอก็คงอยากจะรู้คำตอบเหมือนกัน

"เฉยๆอ่ะ ปากแตะปากเอง" 

เธอได้ยินถอนหายใจของมีนามันบีบใจเธอไม่น้อยนั้นยิ่งตอกย้ำเข้าไปอีกว่ามีนาไม่ได้คิดอะไรกับเธอจริงๆและคงให้เธอได้เพียงแค่เพื่อนสนิท..คงเป็นได้เท่านั้นจริงๆ

"อีกคำถามหนึ่ง..จูบแรกของพวกแกใช่ป่ะว่ะ" คำถามนี้แอนนาอยากรู้เป็นพิเศษ

"ก็เอ่อสิว่ะ ไม่น่าบ้ายุพวกแกเลย" มีนาโพลงขึ้นมาอย่างหัวเสียกะจะเก็บไว้ให้รักแรกแท้ๆ

"แกล่ะพรีม"

เจ้าตัวไม่ตอบเพียงแค่นิ่งก่อนจะเดินหนีเข้าครัวไปทั้งสามก็คงคิดว่าพรีมน่าจะโกรธและก็รู้ดีว่าเดี๋ยวเพื่อนก็หายแต่มีนาไม่คิดอย่างนั้นนะสิ เพราะเธอรู้จักพรีมดีกว่าใครแต่ก็ไม่ได้เดินตามไปหรอกนะ

ใกล้จะได้เวลาปาร์ตี้แล้วพวกเธอก็พากันเปลี่ยนชุดเพราะปาร์ตี้ริมสระน้ำมันก็ต้องจัดเต็มอยู่แล้วโดนเฉพาะแอนนาชุดที่เธอใส่เซ็กซี่สมฉายยา สวย เอ็กซ์เลยแหละนมเป็นนมเอวเป็นเอว เกลก็ไม่น้อยหน้าเธอรู้อยู่แล้วว่าแอนนาต้องจัดเต็มเธอเลยแอบพ่อแม่ไปซื้อชุดมาทั้งแวกหน้าแวกหลัง มีนาเองก็แต่งธรรมดาแต่แอนนาบอกว่าไม่ได้เลยหาชุดของเธอให้ซึ่งมันก็ดูขัดไปสักหน่อย

"โป๊ไปป่ะว่ะ เห็นนมหมดแล้วเนี่ยไหนจะโชว์หลังอีก"

"มีของดีก็ต้องโชว์สิ ว่าแต่มี๊แกให้มาน้อยไปหน่อยนะ" แอนนาว่าเมื่อมองหน้าอกเพื่อน

"ใครจะไปใหญ่เท่าแกล่ะ คัพอีแล้วมั้งนั้น"

"ไม่ต้องมายุ่งกันนมฉันหรอก แล้วก็ห้ามเปลี่ยนด้วย"

มีนาเดินทำหน้าเซ็งกับชุดแต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนเธอเดินออกมาก็เห็นแค่เกลเลยเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปดูพรีมซะหน่อยว่าเพื่อนของเธอจะแต่งตัวแบบไหน แต่พอเดินเข้ามาก็เห็นว่าพรีมแต่งตัวอยู่ร่างบางมองเธอตาค้าง

"สวยล่ะสิ" มีนาเอ่ยถาม

"อืม..ก็สวยดี"

"พรีมยังคงคอนเซปเรียบร้อยเหมือนเดิมเลยนะ"

"ก็เราไม่รู้จะแต่งไปให้ใครดูหนิ" มีนามองเพื่อนที่ใส่เกาะอกกับกางเกงขาสั้นโชว์เพียงแค่ไหล่อย่างเดียวและพรีมก็ไม่พูดอะไรกับเธอต่อมันทำให้อึดอัดยังไงก็ไม่รู้

"โกรธเราหรือเปล่า" อยู่ๆมีนาก็ถามขึ้นมา

"เรื่องอะไร"

"ก็ที่เราขโมยจูบแรกของพรีมไง"

ที่จริงจะว่าโกรธก็ไม่ได้หรอกเธอต่างหากที่ขโมยจูบแรกของมีนาแต่ที่เธอไม่คุยด้วยเพราะรู้สึกผิดต่างหากที่คิดกับมีนาเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน กลัวว่าถ้ามีนารู้ว่าเธอคิดไม่ซื่อเขาจะเลิกเป็นเพื่อนกับเธอถ้าเป็นแบบนั้นมันต้องแย่มากแน่ๆ

"เรากลัวมีนาโกรธเรามากกว่า"

"นั้นแปลว่าไม่ได้โกรธ"

"อื้ม"

"เฮ้อ โล่ง..เราออกไปข้างนอกกันเถอะ"

มีนาเอื้อมมือมาจับมือพรีมก่อนจะพาเธอเดินออกมาข้างนอกอยากจะสะบัดมือออกแต่ใจเธอมันกลับสั่งให้เธอกระซับมือมีนาแน่นขึ้น ไม่อยากจะปล่อยเลยไม่อยากเลยจริงๆ

"เฮ้ มีนา" 

เสียงชายมาใหม่เอ่ยเรียกมีนาก่อนจะเดินเข้ามาหาเป็นเหตุให้มีนาต้องปล่อยมีออกจากพรีมก่อนจะกอดคนตรงหน้าและหัวเราะร่าช่างเป็นภาพที่ขัดตาพรีมไม่น้อย

มีนาพรีมก็มา 555

สงสารพรีมมม แล้วคนใหม่นี้ใครกัน

ตอนหน้ามาม่าแน่นอนสัญญาว่าจะพยายามมาม่าแค่ตอนเดียวนะ