ตอนที่ 19 : ภาค 1-บท 19 นักบุญศักดิ์สิทธิ์(3)
“ขอประทานโทษนะครับทุกท่าน ตอนนี้เรากำลังถูกพวกปีศาจโจมตี” กฤติธีลุกขึ้นยืนและเดินไปที่วิทยุสื่อสาร
“แจ้งทุกหน่วยรีบเตรียมตัวรับมือ กระสุนปืนพวกเรามีไม่จำกัด อย่าให้พวกมันเข้ามาได้”
ทั้งราชาและนักบุญไม่ได้เข้าใจภาษาไทยมากนัก แต่ไม่นานพวกเขาก็เข้าใจได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
“ท่านนักบุญรีบกลับเข้าไปในรถม้าก่อนเถอะครับ เพื่อตัวท่านเอง” ราชารีบนำทางท่านนักบุญหนีทันที
ก่อนที่ราชาจะได้เดินไปไกลกว่านี้ เขาก็สังเกตเห็นองค์รักษ์ของตนกำลังเดินทางมา
องค์รักษ์คนนี้มีชื่อว่าดันเต้เป็น 1 ในทหารโปรดของราชา
“เจ้ามาที่นี่ก็ดีแล้ว รีบพาท่านนักบุญหนีไปเร็วเข้า” ราชาออกคำสั่ง
“ขอรับท่านราชา ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง” ดันเต้คุกเข่าลงและชักดาบออกมา
ทันใดนั้นเอง ขาของราชาก็ถูกฟันจนขาดกระเด็น ขาทั้ง 2 ของเขาถูกตัดขาดภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
“ขออภัยท่านราชา แต่การเล่นละครมันจบแล้ว” ดันเต้เอ่ยพร้อมกับมองไปที่นักบุญศักดิ์สิทธิ์
เมื่อราชาถูกทำร้ายต่อหน้าเหล่าทหาร ทำให้ขวัญกำลังใจของพวกเขาลดลงฮวบฮาบ
ในเวลาต่อมาพวกทหารในขบวนรถม้าก็เริ่มเข่นฆ่ากันเอง ดูเหมือนว่าไส้ศึกในกองทัพของราชาจะมีอยู่มาก
“ข้าขออ้อนวอนต่อเทพเจ้าตัวตนอันศักดิ์สิทธิ์ ได้โปรดมอบความปลอดภัยให้กับข้าและพวกเขาด้วย” นักบุญศักดิ์สิทธิ์เริ่มร่ายเวท
ทันใดนั้นเอง บาเรียเวทสีทองได้ปรากฏขึ้นรอบตัวของนักบุญ รวมถึงพวกทหารบางคนที่อยู่ฝั่งเดียวกัน และราชาที่ขาขาดด้วย
เมื่อได้รับความช่วยเหลือจากนักบุญศักดิ์สิทธิ์ เหล่าทหารก็กลับมามีกำลังใจต่อสู้อีกครั้ง
“เป็นราชาที่โง่หรือใจดีเกินไปกันแน่ เป็นถึงราชาแห่งอาณาจักรทางตอนใต้แท้ ๆ” ดันเต้กล่าวเยาะเย้ย
“หมายความว่ายังไงดันเต้” ราชาตะโกนถาม
“ท่านคิดผิดที่ปล่อยให้ข้าเป็นคนเลือกทหารมาทำภารกิจนี้ ข้าเลือกเอาแต่พวกทหารโง่ๆ กระจอกๆ มาแต่เจ้าก็ไม่สังเกต และข้าก็เอาพวกลัทธิบูชาปีศาจมาด้วย”
ราชาเริ่มทำหน้าตาน่ากลัวพร้อมกับก้นด่าสาปแช่งดันเต้
“เมื่อข้าสามารถฆ่าท่านได้แล้ว ข้าคงต้องขอตัวท่านนักบุญไป”
“เจ้าคิดว่าเวทของท่านนักบุญจะถูกทำร้ายง่าย ๆ ขนาดนั้นงั้นรึ ไม่มีทาง”
ทันใดนั้นเองดันเต้ก็หยิบหน้าไม้ขึ้นมา พร้อมกับลูกศรสีดำทมิฬ
“นั่น...มันลูกศรเพลิงทมิฬ ท่านนักบุญรีบหนีไป” ราชาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ราชากล่าวเตือนช้าเกินไป ลูกศรได้ถูกยิงออกไปแล้ว นักบุญศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังร่ายเวทอีกบทหนึ่งอยู่นั้นก็รีบลืมตาขึ้นมา และร่ายเวทป้องกัน
ม่านพลังเวทสีทองปรากฏขึ้นมาอีกชั้น แต่เมื่อมันอยู่ต่อหน้าลูกศรเพลิงทมิฬแล้ว ม่านพลังหรือบาเรียนั้นก็ไร้ค่า
ลูกศรเพลิงทมิฬพุ่งทำลายม่านพลังด้วยความเร็วสูงและเจาะแทงทะลุเข้ากลางอกนักบุญศักดิ์สิทธิ์
ทันใดนั้นเองม่านพลังสีทองก็ได้หายไปจนหมด ราวกับพลังทั้งหมดถูกดึงกลับ
“ไม่มีใครช่วยพวกเจ้าได้อีกแล้ว” ดันเต้กล่าวลาพร้อมกับตวัดดาบ
ศีรษะ ของราชาถูกตัดจนขาดกระเด็น ท่านนักบุญศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้ก็เปรียบเสมือนลูกไก่ในกำมือ พลังเวทของเธอถูกปิดผนึกไว้ด้วยลูกศรเพลิงทมิฬ
ส่วนทหารฝั่งของราชาก็เริ่มตายไปทีละคน ทำให้พวกลัทธิบูชาปีศาจยิ่งได้ใจ
[จิตใต้สำนึกของเครกกำลังเรียกร้องให้คุณกำจัดสาวกลัทธิบูชาปีศาจ]
“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” เครกเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ไม่มีทางแกเป็นพวกลัทธิบูชาปีศาจปล่อยแกก็เท่ากับฆ่าตัวเองชัดๆ” ทหารผู้มีหน้าที่จับตาดูเครกเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่กำลังหวาดกลัว
หลังจากที่เขาพูดจบ หัวของทหารคนนั้นก็หลุดออกจากบ่า ต่อหน้าต่อตาของเครก
ผู้ที่สังหารทหารไปนั่นก็คือพวกไส้ศึกที่เป็นพวกลัทธิบูชาปีศาจ
“ข้ามาช่วยแล้ว รีบมาช่วยกันล้างบางพวกมนุษย์ให้หมด” สาวกลัทธิบูชาปีศาจพูดด้วยน้ำเสียงที่กำลังสนุกสนาน
[จิตใต้สำนึกของเครกกำลังสั่นเทา ค่าความโกรธขึ้นถึงขีดสุดแล้ว อารมณ์ของตัวละครเครกจะเริ่มมีผลกระทบต่อจิตใจของผู้เล่น]
“อ่า ฉันจะล้างบางให้เอง” ผมจะไม่ทนอีกแล้ว
เชือกที่รัดตัวของเครกไว้เริ่มที่จะยืดออกจนขาด ในตอนนี้ไม่มีสิ่งใดพันธนาการร่างของเครกไว้อีกแล้ว
“เริ่มจากเอ็งก่อน การกำจัดพวกชั่วอย่างเอ็ง มันมีวิธีอยู่แล้ว คลุ้มคลั่ง” เครกเปิดใช้งานทักษะ
ทักษะคุ้มคลั่งคือทักษะที่จะลดพลังชีวิตของตัวเองลงครึ่งหนึ่ง และเพิ่มพลังโจมตีขึ้น50% ถ้าทักษะกู่ก้องคำรามยังอยู่เครกคงใช้มันไปแล้ว
ใบหน้าของสาวกลัทธิบูชาปีศาจถูกเครกชกเข้าเบ้าหน้าเต็มๆ เพียงหมัดเดียวก็พอที่จะน็อคพวกกระจอกนี่แล้ว
“ได้เวลาคลั่งแล้ว” เครกหักข้อนิ้ว และสูดหายใจเข้าไปในปอด
เหตุการณ์ทางฝั่งของกองทัพไทยนั้นเรียกได้ว่าอยู่ในขั้นวิกฤต
ทั้งศึกภายนอกที่ต้องรับมือกับปีศาจและศึกภายในที่มีพวกไส้ศึกของท่านนักบุญอีก
“ถอยก่อน บอกทุกหน่วยให้ถอยกลับเข้าประตูมิติ เดี๋ยวนี้เลย” กฤติธีพูดใส่วิทยุสื่อสาร
เมื่อคำสั่งล่าถอยมาถึง พวกทหารก็รีบหนีทันที พวกเขากลับไปรวมตัวที่จุด ๆ เดียวคือบริเวณประตูมิติ
พวกปีศาจที่บุกเข้ามาจากนอกกำแพงเมืองนั้นมีครบทุกเผ่าทั้งหมาป่า ก็อบลิน ต่างพากันบุกเข้ามาโจมตี
ในสถานการณ์ที่ทุกอย่างใกล้จะสิ้นหวังถึงขีดสุดนั่นเอง ชายคนหนึ่งก็ได้ปรากฏตัวขึ้น
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อืมนะ รู้สึกหงุดหงิดใจตัวละครนี้โดดข้ามกำแพงหลายเมตรเตะกิ้งก่าบินได้หัวแบะคือแม่งน่าจะเหลือมนุษย์แล้วคือปูตัวมาได้เทพมาก แต่เชือกอันเดียวเอาไม่ออกยังต้องรอลัทธิเวรนี้มาปล่อยอิก หงุดหงิดโว้ยยตรงเดียวนี้แหละมันย้อนแย่งกับความเทพของพี่เครกซะเหลทอเกิน ถ้ามีซีนแบบเบ่งกล้ามดึงเชือกขาดน่าจะเท่ไม่เบาเลย แต่ก็ว่าจินตนาการของแต่ละคนไม่เหมือนกัน