สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 20 : ภาค 1-บท 20 นักบุญศักดิ์สิทธิ์(4)

พวกไส้ศึกนั้นถูกเรียกว่าสาวกลัทธิบูชาปีศาจ นั่นเป็นสิ่งที่กฤติธีรู้จากการเฝ้ามองสถานการณ์รอบๆ

“แต่ไอ้หมอนั่นจะให้นับเป็นฝั่งไหนดี” กฤติธีเอ่ยพลางมองไปที่เครก

ถ้าเป็นพวกลัทธิบูชาปีศาจเขาก็พอจะมองออกเพราะพวกนี้มักจะทำหน้าตาน่ากลัวดูโรคจิต แตกต่างกับพวกทหารธรรมดาที่ทำหน้าตาสิ้นหวังในชีวิต

ถึงแม้เขาจะอยากช่วยแค่ไหนแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมันยากเกินไป

“แต่จะทิ้งไอ้หมอนั่นไว้ดีไหม” กฤติธียังคงเฝ้าถามตัวเอง

เครกยังอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง เขาสาดหมัดใส่ศัตรูทุกคนที่พุ่งเข้ามา ถึงแม้จะมีบางคนที่ไม่สลบในหมัดเดียว แต่ก็ต้องน็อคในหมัดที่2ไม่ก็3

ในขณะที่เครกกำลังคลั่งอยู่นั้นเขาก็ถูกชกสวนกลับมา

หมัดของเครกและอัศวินคนนั้นเข้าปะทะกันและฝ่ายที่แพ้คือเครก

หมัดนั้นแรงพอที่จะส่งร่างของเครกให้ถอยไปได้ แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้ล้ม

ถ้าขนาดหมัดของเครกที่ได้ผลจากคลุ้มคลั่งมายังแพ้ เลเวลของพวกเราคงแตกต่างกันมากหลายขั้น

“เลเวลของอัศวินคนนี้ อย่างน้อยคงประมาณ60” เครกที่โดนชกไปหมัดเดียวจึงรีบยกเลิกทักษะคลุ้มคลั่ง

เมื่อทักษะถูกยกเลิก เครกจึงได้รับพลังชีวิตกลับมาบางส่วน ถึงแม้ร่างกายภายนอกอาจจะดูไม่บาดเจ็บแต่ข้างในนั้นกำลังเจ็บอยู่

พลังชีวิตของเขาเหลือประมาณ1ใน4เรียกได้ว่าอยู่ในขั้นวิกฤติ

“โพชั่นผสานระดับกลาง” ขวดโพชั่นปรากฏในมือของเครก เขาไม่รอช้ากระดกเข้าปากทันที

“ครั้งนี้คงเป็นข้าที่ประมาทเองที่เอาแต่พวกเลเวลต่ำ ๆ มา เลยไม่ได้เอาพวกที่มีฝีมือมาด้วย”

“เจ้าเป็นใคร” เครกเอ่ยถาม

“ข้ามีนามว่าดันเต้ ในตอนนี้ข้าคือสาวกลัทธิบูชาปีศาจ จำเอาไว้ว่าข้านี้แหละจะตัดหัวเจ้าเอง” ดันเต้เอ่ยพร้อมกับชี้ดาบมาที่เครก

เครกเปิดก่อนด้วยการพุ่งตัวเข้าไปและรัวหมัดใส่ดันเต้ แต่ทว่าทุกหมัดล้วนถูกป้องกันได้ด้วยดาบของเขาทั้งหมด

“ยังเร็วไม่พอที่จะจัดการข้า” ดันเต้รับหมัดขวาของเครกด้วยมือซ้าย พร้อมกับใช้ดาบในมือขวาฟาดออกไป

เครกถูกฟันเป็นแผลยาวบริเวณหน้าอก ถ้าหากเขาถอยออกมาช้ากว่านี้คงโดนฟันตัวขาดไปแล้ว

ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังเราได้ตายจริง ๆ แน่

เครกเริ่มระดมหมัดใส่ดันเต้อีกครั้งแต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม เขาได้แผลกลับมา

“จำเป็นแล้ว มังกรฟาดหาง” เครกยกขาของตนขึ้นและฟาดลงเต็มแรง

ขาของเครกเตะเข้าใส่ก้านคอของดันเต้เต็ม ๆ

ที่ดันเต้ถูกโจมตีนั่นก็เพราะเขายอมให้เครกโจมตี เขาต้องการประกาศให้เห็นว่าพวกเขาต่างชั้นกันแค่ไหน

ร่างของดันเต้กระแทกเข้ากับพื้น แต่ดูแล้วเขาไม่ได้เจ็บอะไรสักนิด มีเพียงรอยขีดข่วนที่ชุดเกราะเท่านั้น

เครกใช้จังหวะนี้เรียกโพชั่นออกมาอีกขวด และดื่มลงไปด้วยความรวดเร็ว

“ข้าจะบอกอะไรให้ ตอนนี้ข้าเลเวล 69แล้ว การที่เจ้าจะชนะข้านั้นเรียกได้ว่าโอกาสแทบจะเป็นศูนย์

ทันใดนั้นเองร่างของดันเต้ก็ได้หายไปจากการมองเห็นของเครก เขาไม่ได้ล่องหนหรือหายไปไหนแค่เพียงดันเต้เคลื่อนที่เร็วจนเครกมองไม่ทัน

“เคร้ง” เสียงปะทะกันของดาบดังขึ้นที่ข้างหูของเครก

มีดสั้นเล่มหนึ่งเข้ามารับการโจมตีของดันเต้ไว้ก่อนที่ดาบของเขาจะฟันใส่ลำคอของเครก

“รีบถอยไปเร็วเข้า ฉันคงถ่วงได้ไม่นาน ฝากท่านนักบุญด้วย” เสียงนี้เป็นเสียงของกฤติธีผมจำได้ดี

“ได้” ผมเอ่ยสั้น ๆ และรีบออกจากการต่อสู้

ผมรีบวิ่งไปหานักบุญหญิงที่กำลังทรมานอยู่จากผลกระทบของลูกศรเพลิงทมิฬ

โชคดีที่เธอยังพาคนของเธอมาด้วยทำให้พวกลัทธิบูชาปีศาจไม่สามารถทำร้ายนักบุญได้

คนของเธอทุกคนล้วนกำลังติดพันอยู่กับการต่อสู้ ทำให้ไม่มีใครว่างมาช่วยดูแลอการบาดเจ็บของท่านนักบุญ

เครกเรียกโพชั่นออกมาอีกขวดและกระดกเข้าไป

[โปรดระมัดระวัง ภายใน 1 วัน คุณสามารถใช้โพชั่นได้เพียง 6 ขวดเท่านั้น จำนวนโพชั่นที่คงเหลือในคลัง 7 ขวด]

“ทำลายปฐพี” เครกกระแทกหมัดลงพื้นดิน

พวกลัทธิบูชาปีศาจเริ่มที่จะเซและเสียการทรงตัว คนของนักบุญจึงใช้โอกาสนี้ฆ่าพวกสาวกลัทธิบูชาปีศาจที่อยู่รอบ ๆ

โชคดีที่เครกสามารถกำหนดระยะการโจมตีของทักษะได้ทำให้มีเพียงพวกสาวกเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบ

“รีบหนีไปที่ประตูมิติ เร็วเข้านั่นเป็นทางปลอดภัยทางเดียวที่เหลืออยู่” เครกตะโกน

“แต่ว่า ท่านนักบุญกำลังบาดเจ็บอยู่เรารีบเคลื่อนย้ายร่างกายของท่านตอนนี้ไม่ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นท่านจะบาดเจ็บหนักกว่าเดิม” หนึ่งในองครักษ์ของนักบุญกล่าว

“แสดงว่าถ้าเคลื่อนย้ายร่างกายของนักบุญตอนนี้อาจจะทำให้ท่านตายได้ใช่ไหม” เครกถาม

“ถูกต้อง ยิ่งขยับร่างกายมากเท่าไหร่พิษจากลูกศรเพลิงทมิฬจะแพร่กระจายเร็วขึ้น”

“แต่ถ้าทิ้งไว้แบบนี้อาจไม่ใช่แค่ท่านนักบุญที่จะตาย พวกเราก็อาจจะตายกันหมด ไม่มีวิธีไหนที่จะหนีแล้วรึไง” เครกถามต่อ

“อันที่จริงเราจะดึงลูกศรเพลิงทมิฬออกตอนนี้เลยก็ได้แต่มันต้องมีขั้นตอนพิเศษที่พวกเราไม่มีความสามารถพอ”

เครกเลิกคุยกับพวกองครักษ์และหันหน้ามามองทางนักบุญศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังทรมานอยู่แทน

“ส่งพลังมาให้ข้า เอาพลังของเทพที่เจ้าได้มา เอามันมาให้ข้า” เครกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

พวกองครักษ์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเสียขึ้นมาทันที

“เจ้าจะบ้ารึไง พลังนั่นเป็นของท่านนักบุญมันจะเอาไปให้เจ้า ทำไมแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไร”

“มันสามารถส่งมอบพลังได้ พลังของนักบุญศักดิ์สิทธิ์”

กันต์จำได้ดีในตอนที่เขากำลังเล่นเกมอยู่ นั่นก็คือตัวละครคล็อด คล็อดได้รับพลังจากเทพโดยการส่งมอบของนักบุญ ทำให้เขากลายเป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์

“ถ้าข้าจำไม่ผิดลูกศรเพลิงทมิฬจะแผดเผาร่างกายของผู้ที่มีพลังของเทพไหลเวียนภายในร่างกายเท่านั้น ถ้าพลังถูกย้ายมาที่ข้า พวกเจ้าก็ใช้จังหวะนั้นพาท่านนักบุญหนีไป”

ในขณะที่เครกกำลังพูดเขาก็รู้สึกได้ถึงฝ่ามือของท่านนักบุญที่ค่อย ๆ เลื่อนมือขึ้นมาและกุมมือของเครกไว้

“พลังนี้…ใช้ได้แค่ชั่วคราว…รีบใช้มันพาทุกคนหนีไป” เสียงของท่านนักบุญนั้นแหบแห้งแต่ก็ยังฟังได้เข้าใจ

[คุณได้รับพรจากเทพแห่งแสงเรติอุส ค่าสถานะทางกายภาพทั้งหมดเพิ่มขึ้น 2 เท่า ระยะเวลาคงเหลือ 10นาที]

“รีบพานักบุญหนีไปที่ประตูมิติ ไปได้แล้ว” เครกเอ่ยพลางกำหมัดเบาๆ

เมื่อเริ่มชินกับพลังแล้วเครกจึงเรียกโพชั่นมาอีกขวดและกระดกเข้าไป

[จำนวนโพชั่นที่คงเหลือในคลัง 6ขวด]

“ขอโทษด้วยแต่คงปล่อยให้ไปไม่ได้” เสียงของดันเต้ดังมาแต่ไกล

ร่างของอัศวินหุ้มเกราะสีเงินได้ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าประตูมิติ พร้อมกับดาบในมือ

“เหมือนมันต้องการเล่นสนุกกับเรามากกว่าฆ่าเรา” เสียงของกฤติธีดังขึ้นจากทางด้านหลัง

ชุดสูทของกฤติธีมีรอยขาดแทบทุกจุด มีดสั้นในมือของเขามีรอยบิ่นที่เห็นได้ชัดเจน

“ทำไมถึงต้องช่วยข้า” เครกถาม

“ไม่ต้องรู้หรอก มันเป็นความลับทางธุรกิจ” กฤติธีตอบ

กฤติธีตัดบทสนทนาและวิ่งเข้าประจันหน้ากับดันเต้ โดยมีเครกตามอยู่ติด ๆ

ด้วยผลของพรจากเทพทำให้เครกในตอนนี้มีความสามารถพอที่จะรับมือกับดันเต้ได้แล้วในระดับหนึ่ง

ดาบของดันเต้ฟาดเข้ามาด้วยความเร็วสูง แต่ในตอนนี้เครกก็สามารถหลบได้อย่างหวุดหวิด

กฤติธีใช้จังหวะที่ดันเต้โจมตีเครกอ้อมไปด้านหลังและแทงมีดออกไป

แต่ทว่าดันเต้ยังคงสามารถหลบได้โดยไม่ยากเย็น

“หนีไป ใช้จังหวะนี้หนีไป อัดกระแทก” เครกตะโกนพร้อมกับใช้ทักษะ

หมัดของเครกปะทะเข้ากับดาบของดันเต้อีกครั้ง แต่ในครั้งนี้ดาบของดันเต้กลับเริ่มมีรอยร้าวที่เห็นได้อย่างชัดเจน

เหล่าองครักษ์ของนักบุญรีบพาตัวท่านนักบุญหนีไปยังประตูมิติทันที

“อย่าหวังว่าจะรอด” ดันเต้พึมพำเบา ๆ และขว้างดาบของตนเองออกไปทางนักบุญศักดิ์สิทธิ์อย่างเต็มกำลัง